แม่พิมพ์กลางไพร บทเพลงโดย ดร.วีระ แข็งกสิการ

แม่พิมพ์กลางไพร
ครูผู้เสียสละชีวิตให้งานสร้างคน
ผลงานเพลงเพื่อผู้ที่ท้อแท้ หมดกำลังใจ โดย ดร.วิระ แข็งกสิการ
ขอสดุดี ครูเจี๊ยบ แม่พิมพ์กลางไพร นฤมล แก้วสัมฤทธิ์
ครูทุกคน คงเคยท้อแท้ สิ้นหวัง หมดกำลังใจ ซึ่งเป็นเรื่องปกติในชีวิตการทำงานของคนเป็นครู เมื่อขาดขวัญ กำลังใจ นานวันเข้าก็ไม่อยากทำอะไร เบื่อหน่ายไปเสียทุกอย่าง นานวันเข้า ก็อยากจะลาออกให้มันรู้แล้วรู้รอดไป
บางคนก็ลาออกไปอย่างเงียบๆ บางคนก็ลาออกไปแล้วก็หันกลับมาแสดงเหตุผลการลาออก ว่ากันไปหลากหลายเหตุผลเพื่อให้การลาออกนั้น ดูเหมาะสมที่สุด บ้างว่าเพราะครูต้องทำเอกสารบ้าบอ บ้างก็ว่าครูไม่ได้ทำหน้าที่ครูอย่างแท้จริง บางคนก็ตำหนิเบาๆ บางคนถึงขนาดก้นด่าอาชีพครูกันทีเดียว
เราทำหน้าที่ครูมายาวนาน คงพบเจอปัญหาอุปสรรคมากันมากมายเหลือเกิน ถ้าเราจะพูดถึงมัน มันย่อมมีอีกหลากหลายเรื่องราวที่แสดงออกมาถึงความเหนื่อยยากในอาชีพครู ฟังดูอาจหดหู่หมดกำลังใจ
ผมจึงอยากนำบทเรียนชีวิตของครูสักคน มาสร้างกำลังใจ สร้างแรงบันดาลใจ ให้เห็นชีวิต “แม่พิมพ์กลางไพร” สักคน ที่อุทิศตน เสียสละ เพื่อผู้อื่น อยากให้ครูทุกคนรู้ว่า ครูแบบนี้มีอยู่จริงในสังคม
นี่คือ ประวัติศาตร์ชีวิตครู ที่มีตัวตนอยู่จริง
ครูเจี๊ยบ หรือ ครูครูนฤมล แก้วสัมฤทธิ์ เป็นครูของศูนย์การเรียนรู้ชุมชนชาวไทยภูเขาแม่ฟ้าหลวง บ้านกรูโบ อำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก ซึ่งที่ตั้งของโรงเรียน ชุมชนกะเหรี่ยงหมู่บ้านสุดท้ายที่อยู่ลึกที่สุด ในเขตพื้นที่ของป่ามรดกโลกทุ่งใหญ่นเรศวร ไร้สิ่งอำนวยความสะดวก การเดินทางที่ยากลำบาก ต้องขับรถยนต์กว่า 111 กิโลเมตร และนั่งรถอีต๊อกต่ออีก 23 กิโลเมตรกว่าจะถึง
ครูคนเดียวที่ต้องสอนนักเรียนกะเหรี่ยง ที่ไม่สามารถพูดภาษาไทยได้ ตั้งแต่ชั้นอนุบาล ถึงชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 มีนักเรียนรวมกัน 60 คน กว่า 20 ปี ที่ครูเจี๊ยบต้องสอนทั้งนักเรียน สอนทั้งชุมชน หน้าฝนต้องเดินจากตัวอำเภออุ้มผางถึงโรงเรียนใช้เวลา 3 วัน
ครูเจี๊ยบสอนตัวเองว่า “ความเหน็ดเหนื่อยของตัวเองคนเดียวที่สามารถทำให้อีกหลายคนได้รับโอกาสและความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ก็เป็นสิ่งที่สมควรทำ” ชีวิตของครูครูใช้คุ้มค่าแล้ว เพราะชีวิต
เมื่อนึกถึงคำสอนของตัวเอง ครูเจี๊ยบก็ยังเหนื่อยอยู่ ครูเจี๊ยบจึงน้อมนำสอนของพ่อพระราชดำรัสของในหลวงรัชกาลที่ 9 ที่ว่า “#เมื่อทำงานอย่าหยิบยกเอาความขาดแคลนเป็นข้ออ้างแต่ให้ทำบนความขาดแคลนนั้นให้ดีที่สุด” นี่คือหลักคิดที่ทำให้ครูเจี๊ยบทำงานอย่างมีความสุข ชีวิตที่มีคุณค่า มีความหมาย ได้ยึดถือและปฏิบัติตามมาตลอดชีวิต
ชีวิตของครู ครูใช้คุ้มค่าแล้ว เพราะชีวิตของครูได้ช่วยเด็กนักเรียนให้มีชีวิตที่ดีขึ้น
กว่า 20 ปีที่ครูเจี๊ยบไม่ขอย้ายตัวเอง เงินเดือนของครูเจี๊ยบมีไว้สำหรับส่งเสียลูกศิษย์ให้เรียนต่อให้สูงที่สุด ด้วยการอุทิศตนของ "ครูเจี๊ยบ" ทำให้ในปัจจุบันมีเด็กกะเหรี่ยงโปจบการศึกษาในสาขาต่าง ๆ ของมหาวิทยาลัยถึง 3 รุ่น โดย ลูกอ๊อด ศิษย์เก่าที่เรียนจบปริญญาตรี สาขาวิชาภาษาไทยจากมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ได้กลับมาเป็นครูสอนอยู่ที่บ้านหม่องกั๊วะ โดยมีแรงบันดาลใจมาจากการครู แม้จะต้องร้องไห้เพราะไม่มีเงินหลายครั้งหลายครา แม้จะได้ทุนการศึกษาก็ยังไม่เพียงพอ เลยตั้งใจว่าถ้าเมื่อไรที่ตนเองได้ดีจะกลับมาเป็นครูที่บ้านเกิดให้ได้
ครูเจี๊ยบใช้ระบบพี่สอนน้อง ป 6 สอน ป 1 เป็นต้น สอนอ่านเขียน สอนวิชาชีวิต ทุกอย่าง ครูเจี๊ยบอยากจะสร้างห้องสมุดที่มีหนังสือเยอะๆ เพื่อยามว่าง ยามครูไม่อยู่เด็กๆ จะได้อ่านหนังสือด้วยตัวเอง ดังนั้นยามไปตัวอำเภอ ครูเจี๊ยบจะไปขอหนังสือ และพยายามแบกหนังสือบริจาคนั้นกลับมาโรงเรียนภาพครูเจี๊ยบหอบหนังสือจึงเป็นภาพคุ้นตา ของทุกคน
เมื่อปี 2559 ครูเจี๊ยบล้มป่วยเป็นโรคบวมน้ำเหลือง มีลักษณะขาบวม ซึ่งเกิดจากการเดินทางที่ยากลำบากในการเดินทางปฏิบัติหน้าที่ ในพื้นที่ถิ่นทุรกันดาร มานานกว่า 20 ปีด้วยจิตใจ ที่มีความอดทนต่อความยากลำบาก แม้นเจ็บป่วยก็ยังพยายามไปสอนลูกศิษย์โดยไม่ย่อท้อ ไม่ไปรักษาที่โรงพยาบาลแต่พึ่งพาสมุนไพรในการรักษา สุดท้ายครูเจี๊ยบก็จากไปในวันที่ วันที่ 19 มีนาคม 2561 ด้วยวัย 53 ปี
นี่คือประวัติชีวิตที่งดงามของ ครูเจี๊ยบ นฤมล แก้วสัมฤทธิ์ ครูผู้อุทิศตนเพื่อการศึกษาในผืนป่ามรดกโลก มุ่งมั่นสอนวิชา “ชีวิต” สร้าง “คนดี” นำความรู้กลับมาพัฒนาชุมชน ผลของความดี ครูเจี๊ยบได้รับรางวัล”คุณากร” ประจำปี 2560 จาก มูลนิธิรางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหาจักรี จากผลงานที่ครูเจี๊ยบเป็นครูเพียงคนเดียวของ ศูนย์การเรียนรู้ชุมชนชาวไทยภูเขา “แม่ฟ้าหลวง” บ้านกรูโบ ที่ยืนหยัดดูแลช่วยเหลือพัฒนาชุมชนควบคู่ไปกับสอนเด็กตั้งแต่ระดับอนุบาลถึง ป.6 จำนวน 60 คน เพียงลำพังมาตลอดระยะเวลา 20 ปี ในชุมชนกะเหรี่ยงหมู่บ้านสุดท้ายที่อยู่ลึกสุดในเขตผืนป่าทุ่งใหญ่นเรศวร นับเป็นครูผู้มีอุดมการณ์ มีจิตวิญญาณความเป็นครูเป็นต้นแบบครูดีของแผ่นดินไทย สืบไป
ผมอ่านเรื่องราว ครูเจี๊ยบแล้วน้ำตาไหล ขอสดุดีครูเจี๊ยบด้วยบทเพลง “แม่พิมพ์กลางไพร”
แม่พิมพ์กลางไพร
เพลง แม่พิมพ์กลางไพร
คำร้อง ดร วีระ แข็งกสิการ
ทำนอง พรรณพิไล เชิดชู
ขับร้อง มายด์ พัชรินทร์ โกสุมพันธุ์ เวอร์ชั่น หญิง
ตุ้ย สุวัฒน์ชัย จันทร์สว่าง เวอร์ชั่น ชาย
มิวสิควีดีโอ BTJ อนุบาลบ้านท่าพระยาจักร
โอโอ้ โอโอ้ แม่พิมพ์กลางไพร
ถึงอยู่ห่างไกล อันตราย ไม่เคยนำพา
หวังไว้ ตั้งใจ อุดมการณ์ศรัทธา
ชีวิตเกิดมา สร้างคุณค่า เดินตามความฝัน
เขาสูง สายลม โบกโบย โชยมา
เสียงปืนก้องฟ้า คำราม ทำใจหนาวสั่น
คิดถึงจริงหนอ แม่พ่อ ยามร้างห่างกัน
ลูกมาเติมฝัน เด็กน้อย ชายแดนห่างไกล
แม่พิมพ์เพริศพริ้ม สมเป็นพิมพ์ชาติ
ทนงองอาจ ดั่งเทียน ต้านแรงลมไหว
สาดแสงแห่งธรรม นำทาง เพื่อเด็กยากไร้
ยอมหลอมละลาย ส่องไกล ด้วยใจอาสา
โอโอ้ โอ้ โอ้ แม่พิมพ์พิมพ์ใจ
เด็กมาจากไหน เชื้อชาติ ศาสนา
แต่หัวใจครู มอบให้ ด้วยใจเมตตา
เด็กดีทั้งมีคุณค่า คือหน้าที่คนชื่อ ครู