من لاله ی آزادم ، خود رویم و خود بویم در دشت مکان دارم، هم فطرت آهویم آبم نم باران است ، فارغ ز لب جویم تنگ است محیط آن جا،در باغ نمی رویم من لاله ی آزادم ، خود رویم و خود بویم از خون رگ خویش است ،گررنگ به رخ دارم مشّاطه نمی خواهد زیبایی رخسارم بر ساقه ی خود ثابت ، فارغ ز مددکارم نی در طلب یارم ، نی در غم اغیارم
من لاله ی آزادم ، خود رویم و خود بویم هر صبح نسیم آید ، بر قصد طواف من آهو برگان را چشم، از دیدن من روشن سوزنده چراغستم ، در گوشه ى این مامن پروانه بسى دارم ، سرگشته به پیرامن من لاله ى آزادم ، خود رویم و خود بویم ازجلوه ى سبز و سرخ ، طرح چمنى ریزم گشته است ختن صحرا ، از بوى دلاویزم خم مى شوم از مستى،هرلحظه و مى خیزم سر تا به قدم نازم ، پا تا به سر انگیزم من لاله ى آزادم ، خود رویم و خود بویم جوش مى و مستى بین، در چهره ى گلگونم داغ است نشان عشق، در سینه ى پرخونم آزاده و سرمستم ، خو کرده به هامونم رانده ست جنون عشق ، از شهر به افسونم
من لاله ى آزادم ، خود رویم و خود بویم از سعى کسى منّت بر خود نپذیرم من قید چمن و گلشن ، بر خویش نگیرم من بر فطرت خود نازم ، وارسته ضمیرم من آزاده برون آیم ، آزاده بمیرم من
من لاله ى آزادم ، خود رویم و خود بویم *شعر از محٌمد ابراهیم صفا٬ شاعر معاصر افغانستانی
![PURPEECH - นี่ฉันเองคนที่... (It's me) [Official MV]](http://i.ytimg.com/vi/NuhHd0hOOg8/mqdefault.jpg)
خداوند جنت فردوس نصیب مرحوم برشنا کنند اقای برشنا ریس رادیو افغانستان بود ومرحوم بعد به صفت وزیر اطلاعات کلتور وقت زمان محمد ظاهر شاه بود ❤❤
من لاله ی آزادم ، خود رویم و خود بویم
در دشت مکان دارم، هم فطرت آهویم
آبم نم باران است ، فارغ ز لب جویم
تنگ است محیط آن جا،در باغ نمی رویم
من لاله ی آزادم ، خود رویم و خود بویم
از خون رگ خویش است ،گررنگ به رخ دارم
مشّاطه نمی خواهد زیبایی رخسارم
بر ساقه ی خود ثابت ، فارغ ز مددکارم
نی در طلب یارم ، نی در غم اغیارم
من لاله ی آزادم ، خود رویم و خود بویم
هر صبح نسیم آید ، بر قصد طواف من
آهو برگان را چشم، از دیدن من روشن
سوزنده چراغستم ، در گوشه ى این مامن
پروانه بسى دارم ، سرگشته به پیرامن
من لاله ى آزادم ، خود رویم و خود بویم
ازجلوه ى سبز و سرخ ، طرح چمنى ریزم
گشته است ختن صحرا ، از بوى دلاویزم
خم مى شوم از مستى،هرلحظه و مى خیزم
سر تا به قدم نازم ، پا تا به سر انگیزم
من لاله ى آزادم ، خود رویم و خود بویم
جوش مى و مستى بین، در چهره ى گلگونم
داغ است نشان عشق، در سینه ى پرخونم
آزاده و سرمستم ، خو کرده به هامونم
رانده ست جنون عشق ، از شهر به افسونم
من لاله ى آزادم ، خود رویم و خود بویم
از سعى کسى منّت بر خود نپذیرم من
قید چمن و گلشن ، بر خویش نگیرم من
بر فطرت خود نازم ، وارسته ضمیرم من
آزاده برون آیم ، آزاده بمیرم من
من لاله ى آزادم ، خود رویم و خود بویم
*شعر از محٌمد ابراهیم صفا٬ شاعر معاصر افغانستانی
❤
❤❤❤ ❤❤❤❤❤❤ ❤❤❤❤❤❤❤❤❤
روح روان شما شاد آرام در بهشت جاویدان استاد عالی خوش صدا ❤️🥰🤲
استاد گرامي روحت شاد بهشت برين جايت
❤❤❤❤❤❤
💚💕😭😭💚😭💕💕💕😭💕💕💕💚💕💕😭💕💙💙💙😘💜💜💜😘