Haluk Bey merhaba, Kendim de Endüstri Ürünleri Tasarımcısı olduğum, ayrıca sektörde hatırı sayılacak firmalarda 15 yıldır yer aldığım için neler çekmekte olduğunuzu anlayabiliyorum. Lakin bu sıkıntı ha deyince aşılacak bir şey değil, hatta hiç aşılacak bir şey değil. Sebeplerine gelirsek 2009-2010 yıllarında başlayan “tay tüyü” furyası sonrası ithal Çin kumaşları dışında bir tane bile kumaşı kartelasına koymayan İnegöllü patron abilerim sektöre en büyük darbeyi vurdu. Ertuğrulgazideki Rekor mağazası kapanırken aslında bugünlerin geleceği belliydi. İnegöl o zaman işin ucuzuna ve kolayına kaçtı. O günlerde GRUP Bursa’da döşemelik kumaş üretmeye başlamıştı Boytekste. Biz Çin malına bel bağlayıp elimizdeki üreticiyi kaçırırken, Kayserililer bizim orada beceremeyiz diyip Bursada 2003 te kurdukları fabrikadan kumaş ihraç etmeye başlamışlardı 2010larda. Bizim sanayideki dokumacılar sokakta ise teker teker kapandı gitti dükkanlar. İkinci sebebe gelirsek, ölçek ekonomisini tutturabilecek derecede üretim yaptırabilen çıkaramadık İnegöl’de, bugün İnegöl’ün en çok kumaş keseni Weltew bile günde 3000mt kumaş ya kesiyor ya kesmiyor. Tabi bu kesimin zaten %70-80i ithal ve ithalleştirilmiş kumaşlar. İthalleştirilmişten kastımı anlamışsınızdır sanırım. Yerli tedarikçiye 500mt stok siparişi vermeyen firmalar ürünü 1 dolar ucuza bulunca Çin’den 1 konteyner sipariş ediyor, zaten dahili işlem avantajıyla kumaş daha da ucuza geliyor… Yerli kumaş üreticisinin mevcut şartlar altında ucuz kumaş üretip satarak hayatta kalma şansı yok. Örnek vermek gerekirse İtalyan menşeli kumaşları ürettirmek için İnegöldeki bir dokuma fabrikası ile bir görüşme yaptım, fiyat daha yukarı çıktı. Ne yaptılarsa 16 doların altına inemediler. Zaten ürettikleri en ucuz döşemelik kumaş 18 dolardı. Çalışamadık. Ha biz çalışamadık ve İnegöl’de butik 1-2 firma harici çalışan yok ama bu firma yılda 20milyon usd ihracat yapıyor. Yani Türkiye’ye ucuz kumaş satayım diye bir kaygısı da yok. Günümüzde yatırım maliyetleri, tezgah maliyetleri, işletme maliyetleri hepsinden de çok finansman maliyetleri çok artmış durumda. Sanayici üretime yatırım yapıp kumar oynamak istemiyor. Mevcut üretimini daha karlı satmanın peşinde. Ayrıca ülkemizdeki ekonomik durgunluk herkesi yurtdışı pazar arayışına itmiş durumda. Siz pahalı kumaştan dert yanıyorsunuz, İnegöl’de 1 sene önce parasını verseniz dahi sunta/mdf bulunamıyordu. Şimdiki halimiz iyice. Bütün bunların sebebine gelecek olursak; şahsi kanaatim yine patron abilerimin kazandıkları parayı mobilya avmlerine, mağazalarına gömmeleri. Mobilyum ve civarındaki onlarca benzer avmye dökülen para ile bırakın kumaş fabrikası, sunta/mdf üretim tesisi bile kurulurdu İnegöl’e. Ama onun yerine binlerce mağaza yapıldı ve çoğu kar edemiyor, sadece yapmacık bir emlak piyasası oluştu, enflasyonunda etkisiyle insanlar zenginleştiğini zannediyor. Ama üretimde bir gıdım artış yok. Ürettiği değer aynıyken, hatta düşerken zenginleştiğini sanan bir toplum haline geldik. Neyse çok dağıtmayayım konuyu, çözümü tedarikçiden beklemeyin, size çözümle gelmeyecekler. 3 firma birleşip İnegölTEX diye bir kumaşçı kurun, 10 yıl sonra bu sıkıntı kalmaz. 30 firma birleşip İnegölEntegre diye bir suntacı kurun bir daha sunta/mdf sıkıntısı da kalmaz. Saygılarımla
Hayırlı akşamlar abi Remossan sandalye remzi sizinle güreşmek isterim
Aman abi bi sakatlık çıkmasın 😅
Haluk Bey merhaba,
Kendim de Endüstri Ürünleri Tasarımcısı olduğum, ayrıca sektörde hatırı sayılacak firmalarda 15 yıldır yer aldığım için neler çekmekte olduğunuzu anlayabiliyorum.
Lakin bu sıkıntı ha deyince aşılacak bir şey değil, hatta hiç aşılacak bir şey değil.
Sebeplerine gelirsek
2009-2010 yıllarında başlayan “tay tüyü” furyası sonrası ithal Çin kumaşları dışında bir tane bile kumaşı kartelasına koymayan İnegöllü patron abilerim sektöre en büyük darbeyi vurdu. Ertuğrulgazideki Rekor mağazası kapanırken aslında bugünlerin geleceği belliydi. İnegöl o zaman işin ucuzuna ve kolayına kaçtı. O günlerde GRUP Bursa’da döşemelik kumaş üretmeye başlamıştı Boytekste. Biz Çin malına bel bağlayıp elimizdeki üreticiyi kaçırırken, Kayserililer bizim orada beceremeyiz diyip Bursada 2003 te kurdukları fabrikadan kumaş ihraç etmeye başlamışlardı 2010larda. Bizim sanayideki dokumacılar sokakta ise teker teker kapandı gitti dükkanlar.
İkinci sebebe gelirsek, ölçek ekonomisini tutturabilecek derecede üretim yaptırabilen çıkaramadık İnegöl’de, bugün İnegöl’ün en çok kumaş keseni Weltew bile günde 3000mt kumaş ya kesiyor ya kesmiyor. Tabi bu kesimin zaten %70-80i ithal ve ithalleştirilmiş kumaşlar. İthalleştirilmişten kastımı anlamışsınızdır sanırım. Yerli tedarikçiye 500mt stok siparişi vermeyen firmalar ürünü 1 dolar ucuza bulunca Çin’den 1 konteyner sipariş ediyor, zaten dahili işlem avantajıyla kumaş daha da ucuza geliyor…
Yerli kumaş üreticisinin mevcut şartlar altında ucuz kumaş üretip satarak hayatta kalma şansı yok. Örnek vermek gerekirse İtalyan menşeli kumaşları ürettirmek için İnegöldeki bir dokuma fabrikası ile bir görüşme yaptım, fiyat daha yukarı çıktı. Ne yaptılarsa 16 doların altına inemediler. Zaten ürettikleri en ucuz döşemelik kumaş 18 dolardı. Çalışamadık. Ha biz çalışamadık ve İnegöl’de butik 1-2 firma harici çalışan yok ama bu firma yılda 20milyon usd ihracat yapıyor. Yani Türkiye’ye ucuz kumaş satayım diye bir kaygısı da yok.
Günümüzde yatırım maliyetleri, tezgah maliyetleri, işletme maliyetleri hepsinden de çok finansman maliyetleri çok artmış durumda. Sanayici üretime yatırım yapıp kumar oynamak istemiyor. Mevcut üretimini daha karlı satmanın peşinde. Ayrıca ülkemizdeki ekonomik durgunluk herkesi yurtdışı pazar arayışına itmiş durumda. Siz pahalı kumaştan dert yanıyorsunuz, İnegöl’de 1 sene önce parasını verseniz dahi sunta/mdf bulunamıyordu. Şimdiki halimiz iyice.
Bütün bunların sebebine gelecek olursak; şahsi kanaatim yine patron abilerimin kazandıkları parayı mobilya avmlerine, mağazalarına gömmeleri. Mobilyum ve civarındaki onlarca benzer avmye dökülen para ile bırakın kumaş fabrikası, sunta/mdf üretim tesisi bile kurulurdu İnegöl’e. Ama onun yerine binlerce mağaza yapıldı ve çoğu kar edemiyor, sadece yapmacık bir emlak piyasası oluştu, enflasyonunda etkisiyle insanlar zenginleştiğini zannediyor. Ama üretimde bir gıdım artış yok. Ürettiği değer aynıyken, hatta düşerken zenginleştiğini sanan bir toplum haline geldik.
Neyse çok dağıtmayayım konuyu, çözümü tedarikçiden beklemeyin, size çözümle gelmeyecekler.
3 firma birleşip İnegölTEX diye bir kumaşçı kurun, 10 yıl sonra bu sıkıntı kalmaz. 30 firma birleşip İnegölEntegre diye bir suntacı kurun bir daha sunta/mdf sıkıntısı da kalmaz.
Saygılarımla
Amperino arabası ne durumda hocam
Hocam aynı ürünü pazarlayan farklı şirketler yok mudur ki rekabet oluştursunlar?
Abi parti kur oy verelim harbi fazlasin İnegöl e😁🙋