Dlaczego sądzisz, że gra w definicji musi sama stawiać wyzwanie? Co jeśli gra jest sandboxem? Czy gry w których sami stawiamy sobie cele są złymi grami z defincji? Przecież wyzwaniem nie musi być przeżycie a osiągnięcie jakiegoś celu. Nawet w takim animal crossing udekorowanie domu potrafi zająć wiele godzin i mentalnego wysiłku. Dla perfekcjonisty może to być naprawdę trudne a stworzenie ideału po wielu godzinach gry powodować ulgę. A co z grami muzycznymi w których nie da się przegrać, ale pobicie rekordu może zająć miesiące? Konstrukcja gry nie musi sama stawiać wyzywania, wystarczy aby zachęcała gracza do wyznaczania własnych celów, to jest prawdziwie piękno game desingu
@@Evoken111 według mnie bycie ludologiem jest takim samym określeniem jak bycie filozofem. Jego spojrzenie często jest wartościowe oraz zachęca do dalszej dyskusji i to się dla mnie liczy
Nie nie chodzi o to by każda gra stawiała wyzwanie czy nim była. A może inaczej, każda gra, w zależności od rodzaju i gatunku, może i powinna stawiać zestaw wyzwań odpowiadajacy zamysłowi autora. Dlaczego ludziom tak trudno jest zrozumieć, że skoro autor stworzył ją w taki a nie inny sposób. to właśnie taka jest i po to ma być. Czy gra taka jak dark souls, jest jedną z najbardziej wymagających? Jeżeli nie użyjesz exploitów, dróg na skróty i wiedzy innych tak. Bo jest doslownie rzuceniem cię na głęboką wodę. Dosłownie jakbyś był, komandosem rzuconym na linię wroga, z nikłą ilością informacji które musisz pozyskać sam. Więc nie tylko wymaga od ciebie skupienia, oraz zrozumienia jej mechanik, oraz aspektów (niestety w dość dotkliwy i nieprzyjemny sposób) Od wyznaczania własnych celów w grze masz gry typu minecraft lub dont starve. Więc siedź w nich, i nie lamentuj. Problem animal crossingu, polega na tym że nie jest grą zamkniętą, to znaczy, zawsze będziesz mógł coś dorobić, udoskonalić, nie da się w sposób dosłowny ukończyć go prawda? Więc jest to wyzwanie niemal nieskończone. W przypadku, soulsów ulga i tak jest szybsza, a wyzwanie większe. Więc w czym problem. W tym że powiedział, że gra typu souls jest największa, bo stawia przed tobą, jedne z największych wyzwań? Pod kątem ogólu ludzkości to jest prawda, bo jednak większość ludzi, zabierając się za tę grę nie kończy jej, czego najlepszym dowodem są statystyki achievementów, gdzie sporo osób, nawet do 1 poważniejszego bossa nie dotarło, co nie jest jakoś strasznie czasochłonne. Musisz zrozumieć, że Kiszak, jest osobą grającą od dawna (ja z resztą też, pierwsze podrygi do grania miałem mając 3,5 roku? comander keen, doom, wolfenstein) to nie byly też takie totalnie łatwe gry, bo miały cechę wspólną, nie prowadziły gracza za rękę, dojście do końca, musiałeś wymęczyć sam, mimo iż czasami wiązało się to z dosłownym odbijaniem się od ścian, pomieszczeń, błądzenie po nich, entą próbę ubicia jakiegoś bossa, potworka. Tak po prostu gry były skonstruowane, z tym że wcześniej, bylo to też czasami powodowane ograniczeniami mechanicznymi oraz częściową wyjebką bo gry nie miały aż tak dużego udziału w rynku, rozrywkowym jaki mają teraz. Daj mu się tym cieszyć, a jeśli nie lubisz tego rodzaju gier, graj sobie w niej. Też możesz je nazwać najlepszymi dla ciebie.
@@marcinfryncko5852 Ale o to chodzi ze nikt się nie czepia. Po prostu było powiedziane że nie jest to pełne doświadczenie, nie jest to to samo dośwaidczenie. A ludzie robią z tego wielkie halo. Jak burneika czy jakiś inny, pręży muły i podniesie 200kg, śmiejąc się że ktoś je takie kanapeczki to się śmiejesz. Ale jak ktoś rzuci analogią do gry to samo to niee, duma obrażona. Po prostu, nie lubisz tego to nie należysz do grona ludzi którzy to lubią, Do masochistów. tylko tyle i aż tyle.
@@marcinfryncko5852 Boże tylko on ich się nie czepia. On nie chodzi za nimi nie krzyczy im tego do ucha. Jak wypowiada się u siebie dla swojej widowni, ze w jego ocenie, takie osoby maja inne wrażenia to gdzie tu jest czepialstwo. Nie rozumiem.
Soulsy są dlatego tak piękną grą, bo dają możliwość wyciągnięcia czegoś więcej dla każdego typu gracza. Tryhardy widzą głębie walkach z bossami i ciągłym uporem żeby go pokonać narzucając sobie coraz to trudniejsze wyzwania (a fabuła to tylko dodatek, którego nie rozumieją) Fabularze widzą głębie w fabule, którą układają z dialogów z npc, z architektury, z opisów przedmiotów (i ten element gry jest dla nich najważniejszy) Filozofowie szukają odniesień do świata rzeczywistego (wydarzeń, czy nawet chorób jak depresja) i wyciągają życiowe czy filozoficzne wnioski. A dla niedzielnych graczy, gra daje możliwość miłego spędzenia czasu i być może później zdecydowania do jakiej grupy soulsowego community będą chcieli dołączyć (wyśmiewanie ich może ich zniechęcić i nie odkryją tego głębokiego piękna i nie będą razem z nami polepszać doświadczenia z grania w te gry- bo tak, interakcje z innymi graczami to też element soulsów) Także spłycanie Soulsów tylko do katharsis po zabiciu bossa i że jest to jedyny sposób na wyciągnięcie z gier głębi to błąd. Soulsy są wspaniałe bo NIE MA jednego prawidłowego sposobu wyciągania głębi z tych gier, każdy tak jak z obrazu może wyciągnąć coś więcej w innych sposób. Tym się różnimy, ale połączyło nas jedno- miłość do tych gier i to jest piękne. Chwalmy słońce!
Chyba najbardziej odpowiedni komentarz do całej tej "afery" której suma summarum nigdy nie było a jest to tylko sztucznie nadmuchany balonik przez dwie spięte grupy ludzi. Ludzi którzy nie pojmują, że jest więcej niż jeden punkt patrzenia i ślepo nakręcają młyn dalej. Innymi słowy? Każdy chuj ma swój strój. 🥸
Coraz bardziej mam wrażenie że Kiszak ma płytkie spojrzenie na soulsy bo ogranicza się jedynie do czerpania przyjemności z walki z bossami i tryhardowania, podczas gdy te gry mają znacznie więcej do zaoferowania i nie może pogodzić się z tym że ludzie się różnią i dla niektórych nadrzędnym autem tych gier może być wykreowany świat i lore, dobra zabawa w co-opie ze znajomymi albo chociażby czerpanie przyjemności z aspektów czysto artystycznych których nie brakuje w soulsach a szczególnie w eldenie czy bloodbornie. Oczywiście jedną z głównych lekcji które dają nam soulsy to uczenie się na błędach i wspomniana przez kiszaka nauka przegrywania oraz wykorzystywania najgorszej możliwej sytuacji tak aby wyjść z niej możliwie jak najlepiej, ale to tylko jeden z wielu aspektów, z tych gier można wyciągnąć znacznie więcej - każdy ma prawo do cieszenia się nimi na swój sposób i nie ma jednego właściwego. I o ile się nie mylę to podobnych słów użył Miyazaki w jednym z wywiadów. Gry komputerowe to sztuka, a sztuka ma to do siebie że każdy ma prawo do interpretowania jej na swój sposób.
@@mioszmartyna4176 "każdy ma prawo do interpretowania jej na swój sposób" więc pytam, gdzie powiedział, że nie masz takiego prawa? Było to podsumowanie wypowiedzi z wnioskiem i wystarczającą sugestią, czy widzisz to inaczej?
@@larte3872 "każdy ma prawo do cieszenia się nimi na swój sposób" tak to zdanie zdecydowanie stwierdza, że autor uważa, że kiszak zabrania się cieszyć grami w inny sposób xD. Autor nawet przyznaje rację kiszakowi, że można się cieszyć grami tak jak on ale można się też cieszyć w inny sposób, bo ludzie są inni. Nie ma tam żadnego stwierdzenia, że ma być tak i tak lub nie wolno tak ale wolno tak.
@@mioszmartyna4176 w końcówce wypowiedzi tak zinterpretowałem przekaz, może błędnie, wydaje mi się, że jednak nie i chodziło mi o zdanie, które zacytowałem.
Kiszak chyba myśli że solsy oferują jedynie to uczucie satysfakcji i ulgi po pokonaniu bosa, a ta gra ma o wiele wiecej do zaoferowania niz klikanie bosów godzinami.
@@yares3310 tylko, że bronie nie ściągają z Ciebie aggro bossów, a summony tak, na tym głównie polega różnica i to z tego powodu summony są tak krytykowane.
@@yares3310 no ok, ale przecież nikt nie zakazuje grać jak chce. Sam Kiszak jedynie mówi, że gardzi takimi buildami z summonami, ale też mówi, że niech każdy gra jak chce. Po prostu zachęca do tego, ale spróbować grać bez użycia summonów, bo to daje większą satysfakcję.
17:55 ale w serii Souls'ów nie da się przegrać - da się tylko mocno wydłużyć rozgrywkę z 6 godzin do nawet kilkuset i dalej, szczególnie, że utrata paska życia zabiera czas życia realnego i wszystkie zdobyte punkty (dusze/runy), które tylko na początku mają wartość, a później (gdy wszystko co się ulepszyło i kupiło pod własną rozgrywkę) ją tracą.
Nie wiem o co chodzi z tymi Soulsami, też je lubie ale nie uważam, że są to jakieś nadGRY. Trochę praktyki, trochę wiedzy i nie są wcale tak trudne jak je malują. Grałem we wszystkie souls like (oprócz bloodborn) ale tylko niektóre mam ochotę popykać jeszcze raz.
Ci którzy tak uważają z reguły są po prostu w nie średni i sądzą że skoro oni się tak namęczyli to musi być trudne. Zobacz Kiszaka, który ciągle próbuje ludziom mówić że nie są wcale takie trudne jak się większości ludzi wydaje.
Chodzi o to, że ktoś ośmielił się wydać grę dla ludzi szukających wyzwania w czasach gdy gry robiło się wyłącznie dla każuali. Każuale są urażeni bo ktoś ośmiela się niedostosowywać gier pod nich mimo, że 99%+ gier na rynku jest robiona pod każuali. Nie wytłumaczysz takim, że jak się nie podoba to niech grają w coś innego. Upierają się że gra ma się zmienić dla nich mimo, że przez to traci swój atut i czynnik stojący za jej popularnością... a co za tym idzie dobrą sprzedażą. Tak jak społeczność Soulsiarzy i im podobych jest czasem/często żenująca jak cholera tak każuale i im podobni są zakutymi łbami do których nic nie dociera. Reszta to dorabianie filozofii tam gdzie jej nie ma.
@@SpecShadow dla mnie ktoś kto konsumuje content w internecie na temat danej gry, ogląda video, komentuje, dyskutuje to nie jest casual tylko należy do top 20% graczy. Causal który gra w soulsy przejdzie je na summonach na konsoli i nawet nie będzie świadomy, że to „nieprawidłowy” sposób. Tak jak mówisz, dużo dorabiania ideologii. Ludzie o których mówisz to nie casuale tylko gracze którzy są słabi i chcieliby być lepsi a nie potrafią.
A kto ustala te konkretne sposoby konsumpcji soulsów? Czyżby twórcy wydali gdzieś jakąś instrukcję? Pytam bo nie wiem czy używając czegoś co jest w grze tak naprawdę nie psuję sobie gry, a może w takim razie nie powinno takich rzeczy być w tej grze. Przez chwilę nawet przeszło mi przez myśl że jak używam wszystkiego co jest dostępne w grze to dobrze ją konsumuję, ale lepiej nie wypowiadać tego głośno😮
Tak, w dark souls czyli grze, która ma w podstawowej mechanice bicie bossów i nieustanny wzrost poziomu trudności wskazane jest żeby wzywać sobie wsparcie na bossów xD Gra pozwala mi na cheaty to chętnie, przecież to jest ok. W gta było aezakmi:) Jak taka pizda jest w stanie spojrzeć w lustro i stawiać czoła życiu jak go Gierka przerasta xD
Sekiro najlepsza gra fromu zero ułatwien op buildow balans zajebisci bossowie Boss Rush z nowymi bossami Perfekcyjny system walki brak aoe na całą mapę Parowanie> rolki Zajebiste pod bingo zero prepa
@@rsBadrono wow a ja piórami obijałem błyskawice inner genichiro żeby no damage zrobić Mortal bladem całej walki nie zrobisz szczególnie inner wersji bossów jest to bez sensu po prostu
Stary ale sigma to jest mem, raczej nikt nie określa się sigmą na poważnie, a jeśli to robi to jest z nim bardzo źle xD Sigma to coś u ciebie ludologia, możesz zabić bossa ludologicznie, ale możesz też go zabić jak sigma i wyjdzie to na to samo
powiem ci sam byłem sceptyczny do tego filmiku ale zgadzam się z zagrajnikiem w porównaniu do kishaka z którym w ogóle się nie zgadzam i jego smęcania nie mogę słuchać i dla mnie w większości się nie zgadzam.
Kiszak nie potrafi zrozumieć, że komuś mogą sprawiać przyjemność inne elementy gry. W Soulsach walki z bossami to połowa gry, w elden ringu jeszcze mniej. Ktoś się może np genialnie bawić w elden ringa biegając po tym świecie, eksplorując zbierając bronie i czary i je próbując, szukać sposobów by pokonać bossy w jak najprostszy sposób. Ja bardzo lubię eksplorować te światy, pomęczyć się i walczyć z bossami, ale też bardzo lubię innym razem przyzwać ludzi do pomocy, lub w elden ringu grać magiem z summonami, jakie to jest przyjemne przywalić moghowi laserem i patrzeć jak mu życiem spływa.
To co czekamy na I Wanna Be The Boshy w Twoim wykonaniu (jeśli jeszcze nie było), idealnie zaprojektowana gra dla Ciebie, bo nie możesz się przyczepić, że ktoś przechodzi inaczej grę niż Ty byś chciał ;)
A to nie jest tak, że najlepiej byś po prostu coś z gry wyniósł? Nie ważne czy jest to samozaparcie wyuczone po przejściu soulsów, czy jakiś relaks po animal crossing czy nawet jakaś nowa forma story tellingu bo tam ograłeś sobie life is strange czy co tam innego?
Jak można nie lubić bossów w soulsach? Tak że Zagrajnik uwielbia inne elementy tych gier, a bossy są przerwami w doświadczaniu innych elementów które on lubi. A jako że gry to sztuka, nie można narzucić jednego słusznego przyjmowania tej sztuki, tak jak nie zmusisz kogoś do polubienia mona lisy za uśmiech, jeśli oglądającego cieszą w tym obrazie kolory, albo wygląd tła. Więc tutaj nie powinieneś krytykować tego że on nie lubi czegoś, a lubi to, dlatego że nie mówi on że ,,to jest złe", a że ,,to mi się nie podoba", a jako że ten film to materiał który nie jest recenzją, a takim ogólnikowym gadaniem i dzieleniem się własnymi uczuciami. Dlatego uważam że nie należy się wypowiadać w tonie ,,nie masz racji", a raczej ,,ja z kolei mam takie i takie odczucia".
Bez kitu zawsze robi się gorąco kiedy trzeba unikać kuli ognia no way co prawda jednej bo przeciwnik zaraz zasypia ale przez ten 0.0000001 sekundy było gorąco
Z relaksem jest jak z wypoczynkiem. Jeden wybierze aktywny wypoczynek (jazda na rowerze czy chodzenie po górach) drugi wybierze leżenie chujem do góry na kanapie i oglądanie The Boys. Tak samo w grach, jeden wybierze lekką przyjemną fabułke Horizon czy Tomb Raider drugi będzie katował soulslika.
Irreversible, wspaniały film. Linia narracyjna jest tak skonstruowana, że na początku myślisz, że już widziałeś wszystko i nagle scena gwałtu, jeb. Jednak to nie wszystko. Później spokojnie, jakieś imprezki, fajny klimat, myślisz, że fabuła poprowadzona od dupy strony i już nic cię nie czeka. Ostatecznie dowiadujesz się, że baba w ciąży była.
Nie cierpię kiedy uważają się za lepszych kiedy grają w soulsy. mam platyne w jedynce i trójce i jestem w trakcie robienia dwójki, nigdy nie używałem summonów i prawie zawsze używałem greathammerów. Gra staje się o wiele łatwiejsza już po pierwszym przejściu. Każdy casual je przejdzie z tylko odrobiną samozaparcia, może z wyjątkiem dwójki która cię zabije jeśli tylko ma ochotę. Filmy zagrajnika obejrzałem lata temu i teraz jak o nich myślę, to chyba bym się porzygał gdybym miał to zrobić jeszcze raz.
Będę trochę generalizował ale wypowiem się z własnej perspektywy. Gry nauczyły nas wygrywać. Gry nauczyły że zawsze będziemy wygrywać. Czy to Wiedzmin, Diablo III, Pokemony, czy jakaś inna gra to zawsze możemy grać jakimś pogromcom światów. Bo nawet jak tak nie jest to i tak gdzieś można sobie obniżyć poziom trudności w menu albo przelevelować Pikatchu aby bił wszystko na hita. Może chwilowo to jest przyjemne ale finalnie ludzie nie potrafią przegrywać. A życie to ciągłe przegrywanie i wstawanie. Nawet jak idziesz na siłownie to podnosisz sztangę do momentu aż z nią przegrasz tylko po to aby za tydzień przegrać trochę dalej. A może to nie wina gier...
Ja na przykład tak samo myślę jak Kiszak i zawsze w gry na najwyższym poziomie trudności gram bo wtedy po progresji i kilku porażkach jest satysfakcja a z normala nie gram bo to tylko dla tych tryb co chcą fabułę poznać i speedranowac grę
Akurat Tarantino robił filmy tylko dla frajdy. Polecam jego biografię "Człowiek i jego filmy". Bawił się popkulturą. Jako gówniarz pracował w wypożyczalni kaset i połykał klasyczne kino klasy B, westerny i filmy Exploitatation. Potem zrobił z tego mix. Same tytuły filmów są nawiązaniem to tanich odnośników z kosza w wypożyczalniach. Przykładem Kill Biill, Pulp Fiction, Nienawistna ósemka.
Z tym relaksem - odpoczynek i przyjemność nie polega tylko na "relaksie" w sensie spokojnej i bezemocjonalnej egzystencji - wręcz przeciwnie, może być odwrotnie. Przy wymagających grach takich jak DS czy Elden idzie się super zrelaksować, bo się intensywnie odreagowuje, tak jak na siłowni tylko mentalnie - skupiasz się na czymś niezwiązanym z prozaicznymi codziennymi problemami, i dajesz upust energii
Kiedyś widziałem materiał dlaczego cozy games (Animal Crossing, Stardew Valley) nie są dla wszystkich relaksujące a czasem wręcz powodujące więcej stresu i w sumie wyszło co powiedziałeś, dla innych relaks to będzie latanie, i klepanie bossów w soulsach/sekiro/eldenie. Sam jestem z tych osób które nie grają w te cozy games bo mnie nie relaksują i dla mnie relaks to np odpalenie Destiny 2, poszukanie ludzi na raid i robienie go, albo odpalenie Monster Huntera i polowanie na bestie żeby ulepszyć sobie gear, albo odpalenie Factorio, zrobienie nowego save'a, budowanie całej fabryki od początku i kombinowanie ze stosunkami wytwarzania materiałów aby fabryka płynnie działała.
To tak odnośnie poziomu trudności bo właśnie jestem na etapie przechodzenia pierwszy raz DS3. I czy jest trudno? No nie, staram sie to przechodzic normalnie jak to przy pierwszym przejściu i tak żeby nie ominąć jakiegoś opcjonalnego bossa ale tez nie klepiąc dusz na lvl. Czy gra jest trudniejsza od ds1 z prawnością, jest szybsza walka, mniej sprzyjające lokacje, czesto nawet mam w głowię to kiedy bedzie następne ognisko. I czuc czasem troche przytłoczenie tymi lokacjami
Mam wrażenie, że Kiszak tak jak dobrze wytyka ludziom, że spłycają gry tylko do dzieła, które nie powinny posiadać wymagań, żeby każdą dało się zaliczyć jak jakąś checklistę, to również mam wrażenie, że on sam robi to samo ograniczając Soulsy tylko do pojedynków z Bossami, które powinny być toczone według określonych zasad, aby było to "prawdziwe" doświadczenie jak w przypadku pojedynków szermierskich. Uważam, że te wszystkie mechaniki ułatwiające gry, które bardzo często zostały zaimplementowane przez twórców celowo, nie umniejszają w żadnym stopniu doświadczeniu jakim są Soulsy. Mówienie tego, że Bossowie i system walki to najważniejszy element rozgrywki, to również może być spłycanie tego czym te gry naprawdę są. A uważam, że są one w czymś rodzaju przygody z wieloma przeszkodami stojącymi na drodze, na której dano nam wiele możliwości pokonania, czy to śmiałymi czynami bądź też kombinując. Szczególnie proces uczenia się różnych mechanik i wykorzystywania ich do ułatwienia sobie wyzwań, jeżeli jest robione bez internetu, może być związane z ergotycznością (jeżeli dobrze rozumiem to pojęcie), czyli na procesie obserwacji oraz wychodzenia ze swojego pudełka nowymi odkrytymi zdolnościami, niż ślepe masterowanie już wcześniej poznanych umiejętności. Dla mnie nie powinno się wmawiać graczom, że trzeba ogrywać soulsy tylko z określonym kodeksem, bo to jest słuszny sposób przechodzenia soulsów., szczególnie w przypadku nowych graczy, którzy nie wiedzą jak się poruszać w świecie oraz designie soulsów. Gra eksperymentując i poznając świat wszystkimi zaimplementowanymi ruchami nie koniecznie jest gorsza, tylko dlatego, że robi się łatwiej. Z swojego doświadczenia, polecałbym stworzenie sobie jakiegoś kodeksu dopiero po przejściu 2-3 tytułów soulslików. Jedyne przed czym bym przestrzegał to korzystania z poradników w internecia do pomocy, bo w ten sposób sobie zepsułem swojego pierwsze Soulsa, czyli Dark Souls 1.
Czyli uważasz, że przejechanie maratonu rowerem to to samo co przebiegnięcie? Trochę rozsądku :) możesz grać jak chcesz, ale czy to znaczy, ze dostaniesz takie emocje po pokonaniu Artoriusa za nastym razem. weź se 3 pomocników i kawę pij. Brawo geniuszu. Prawda jest taka, że jesteś miernym graczem i nie umiesz tego zrobić. Jakbyś umiał przejść soulsy bez przywołań to po co byś to robił?
Przechodziłem Soulsy solo, prawilnie i zgadzam się, że element wyzwania jest najważniejszy ale nie można twierdzić, że gra z kumplem jest gorsza. To inne doświadczenie. Dodam jeszcze, że nie chodzi mi o stanie w kącie i spamowanie jak w eldenie tylko o teamplay, żeby nie było niedomówień.
Zrozumienie sztuki wymaga "dekodera" - ogół wiedzy o sztuce, wrażliwości i umiejętności zrozumienia koncepcji danego dzieła, nawet jeżeli mamy do czynienia tylko z performance. Janusz jedzący hotdoga raczej nie ogarnie dania prosto z kuchni molekularnej bo brak mu edukacji, wrażliwości i edukacji. Podobnie z muzyką, malarstwem, prozą czy właśnie - giereczkami (podkreślę tylko, że nie chodzi mi o snobizm pokroju doktorka napierały, ale właśnie o wyżej wspomnianą wrażliwość na sztukę). I właśnie stwierdzenie że "to tylko gierki" odbieram jako umniejszanie dziełom sztuki, które zasługują na uwagę i dokładanie cegiełki do tego, by giereczki były bliższe fastfoodom do konsumcji niż dziełami wartymi zagłębienia i analizy.
Ja bym porównał graczy ,,normalnych" do dziecka w piaskownicy ktore cos formuje rozpierdala mu sie to i idzie po konewke ovlewa troche piasku woda i cos lepi a ,,graczy" z summonami itp do dziecka ktorw ma plastikowa koparke, ktora po prosru wpierdala do piasku zakopuje i ,,swietnie sie bawi"
Moje życie growe dzieli się na to przed soulsami i po soulsach. Przed soulasmi frustrowałem się przegranymi i często odstawiałem gry ze względu na to mi nie szło. Mimo że podchodziłem do soulsów 3 razy w końcu je ukończyłem, nauczyły mnie cierpliwości i wytrwałości, faktycznie jest coś pięknego w tym cierpieniu. Dlatego inne gry które sprawiają mi trudność, dają mi satysfakcje. Co ciekawe cierpliwość i wytrwałość przekłada się również na życie poza grami.
Ogrywam DS1 raz i wczoraj pokonalem Manusa po 2 godzinach bez grzybka i Havela ( nawrt bez czlowieczenstwa ) wiedzac ze Kiszakowi na początku to zajelo 3.5, czulem wieksza satysfakcje i spelnienie niz awans w pracy a ludzie patrzacy z boku mowia "to tylko glupia gra" ale wlasnie dla takich momentow warto grac w takie gry
@@ZgrYwuS69Każdy ma inne podejście, ja zacząłem grać w gry odkąd byłem w stanie utrzymać pada i dobrze pamiętam jak gry na PS1 były trudne i nie prowadziły za rączkę, od dłuższego czasu ogrywajac takie Assassiny, wiedźminy, god of wary, Spidermany czułem kryzys tożsamości w grach i nawet nie miałem ochoty ich kończyć, DS1 mi to trochę przywróciło bo dostałem taki bodziec z dzieciństwa gdzie gry nie były samograjem, np walka z bossem w The Legend od Dragoon która ogrywałem w 2001 roku trwa ok 40 minut a ja zrobiłem ja za 5 razem czyli po ponad 3 godzinach i pamiętam to do dzisiaj, ostatniego bossa w Wiedźmin 3 zrobiłem za 1 razem na Wysokim i w sumie mało co z niej pamiętam
@@ZgrYwuS69 Według ciebie strata czasu, bo widocznie wiele pomiędzy uszy nie trafia z słów wypowiadanych w materiałach które komentujesz. @DamianoDGR Szacun mordo, miałem podobnie, chociaż ja manusa też biłem z 2-2,5h za pierwszym razem, za to gwyna bezpośrednio w pierwszym podejściu zużywając 3 estusy, bez parry, tak mnie manus zgnębił. DSy też mnie z depry gracza trochę wyleczyły, przywróciły radość z grania po latach.
Nie wszyscy sa tacy sami, nie wszyscy są na jednym poziomie. Od dłuższego czasu jest takie wychowywanie że nie ważny jest wynik, czy kto wygrał a liczy się fun. Bzdura kompletna, bo takie zachowanie pierze ludzi z ambicji i chęci doskonalenia się, ale co do jednego jest racja "Hardkorowi soulsiarze" uważają się za lepszych ....
Dalej jest mówione że gra jest za trudna bo tak? Powtórze to kolejny raz... Problemem trudności gier od From i souls-like jest związany z nami graczami.. Jeden nie będzie miał problemów z graniem, a drugi już te problemy z grą będzie miał..
Masz rację co do standardowych coopów ale w ogóle nie trafiasz w to o czym tu gadają. Tu chodzi o to że grasz takiego Eldena solo po czym przy bossie wołasz ziomka do pomocy, on Ci klepie bossa po czym dalej biegniesz solo zbierać kamyczki i mieczyki 😂😂 taki co op ssie jaja to się nawet coopem nie powinno nazywać bo jak jedna osoba biję bosa a druga stoi w kącie i modli się żeby hita nie wyłapać to gdzie tu kooperacja? 😅
@@kirmarks02 można ale większość ludzi robi taki schemat. Gram solo. Dochodzę do bossa. Nie daję rady. Wzywam kogoś do pomocy. Kolega zabija bossa za mnie. Mówię wszystkim ze granie w coopie jest spoko i fajne 🤣 o to jest cała drama że słabsi gracze wołają o pomoc a potem mówią że przeszli grę 😉🤷
No cóż, rozumiemy to zupełnie inaczej niż on, ale i tak ja osobiście mam do niego szacun, bo z tego co zrozumiałem przeszedł trylogię DS bez magii/wspomagaczy, a dla kogoś z mindsetem casuala to jest wyczyn imo.
A nie jest tak, że jedyną poprawną formą grania w soulsy i dającą jednoczenie możliwość mówienia o sobie jako prawdziwym konsumencie gry to taka, że grasz na 1 lvl bez potów i upgradow broni? Gdzieś mi się obiło o uszy, że tylko tak jest poprawnie
Bzdura, czym się różni uratowanie przez Elike od cofania czasu w poprzednich częściach? Jedno i drugie cofa cię przed wyzwanie platformowe i przywraca życia przeciwnika. Niczym to się nie róźni od checkpointa w innych grach.
@@mhkage9104 w poprzednich grach umieraliśmy i był zawsze dużo większą odległość od śmierci i czuło się, że przegrywamy. A z Elika to zawsze Ci wyciągnie i tyle, najgorsza część i chyba przez ten aspekt plus zawsze byłem fanem 2 mrocznej części,a nie cukierkowej gry bez śmierci
@@bartag5865 zgadzam się że PoP 2008 został uproszczony, ale nigdy nie rozumiałem tego narzekania że w tej grze nie da się umrzeć bo jesteś ratowany. Z punktu mechanicznego niczym się to nie róźni od cofania czasu w poprzednich grach. Ot, wyjaśnienie fabularne na to że mamy checkpointy w grze. W starych częściach NAPRAWDĘ umierałeś tylko wtedy jak nie mialeś piasków czasu, czyli prawie nigdy. Ogólnie wszystkie trójwymiarowe części PoP od Ubisoftu to nie są trudne gry
Siema! Co sądzisz o TLoU? z tego co słyszę na twoich materiałach to raczej jesteś bardziej za gameplayem niż fabułą. Moim zdaniem The Last of Us to majstersztyk i gra TOP 1 jak i dającą jeszcze bardziej do pieca 2. Gameplay w tych grach nigdy nie był ich najmocnieszą stroną a pomimo tego są mega popularne. Czy uważasz że przez brak wysokiego poziomu trudności i "MIĘSISTEJ" xd rozgrywki, cała fabuła, muzyka, klimat, świat oraz postaci nie nadrabiają minusów gry?
Opinia o łatwości DS3 prawdopodobnie wynika z dosyć łatwej i liniowej progresji poziomów w grze. To prawda, że bossowie są najtrudniejsi w serii, ale w momencie kiedy już nauczysz się grać, DS3 zaczynają sprawiać wrażenie najłatwiejszych. Ja w takich DS2 ginę wielokrotnie częściej niż w ds3
Totalnie zgadzam się z końcówką. Nawet jeśli dane dzieło ileś lat po stworzeniu, nie jest już takie przyjemne czy proste w odbiorze. Albo jeśli chodzi i gry, to np. że ich formuła została już ulepszona. Jeśli dana gra (lub inne dzieło) było rewolucyjne, popchnęło gatunek do przodu, stworzyło nowy gatunek czy cokolwiek podobnego, to jest czymś znacznie więcej niż tylko gra (albo innym medium xd). Jest historycznym zapisem rozwoju i ewolucji, ma pojebana wręcz głębię dla osób zafascynowanych tematem, bo takie dzieła dopiero pozwalają zrozumieć dlaczego coś wygląda teraz tak jak wygląda. Jestem ogólnie po Łódzkiej Filmówce i na początku zawsze narzekałem na uczenie się historii kinematografii. Ale jak suche fakty połączyłem z oglądaniem tych rewolucyjnych dzieł, sprawiło to że zupełnie inaczej patrzę na filmy czy seriale współczesne. Ale trzeba chcieć zgłębiać temat i w ogóle mieć coś w głowie i posiadać pewną wrażliwość by w ogóle skumać sens tego
ja aktualnie tworze własną grę (nie komputerową) i naprawdę jestem ciekaw podczas prowadzenia gameplay'u z kimś jak sprostałem tworzeniu wyzwania i atmosfery przyjemnej do gry. Ten filmik dużo mi pomógł z tworzeniem tej gry, bardziej zrozumiałem jakie są oczekiwania co do wyzwań i świata w grze Essa
Ja zacząłem od DS 3. Czuję się urażony słowem że DS 3 jest łatwe. Na początku byłem zdania że DS 3 jest idealne dla początkujących ale teraz cofam się z tym zdaniem. Ja nie dawno skończyłem DS 1 i miałem wrażenie że ta gra jest proporcjonalnie łatwiejsza choćby z powodu łatwego zrobienia backstabba. Ale i tak jest to trudna gra. Ponad 40 godzin potrzebowałem by tą grę skończyć. A jeszcze sobie tą grę nieświadomie utrudniłem.
@@Arkos453 Ładnie, ja pierwszą grę przeszedłem na longswordzie którego dostałem na początku przy klasie wojownik xD zwykłym +15, aczkolwiek jebłem się i zrobiłem rawa +2, a potem musiałem to cofać, bo raw gorszy od zwykłych ulepszeń. Z armora to nie umiałem go nawet równoważyć, poise 0 grałem w szatach samych dla fast rolla
@@Smykuu96 ja tak samo. Black knight great sword a potem przerzuciłem się na topór czarnego rycerza. Co powodowało że musiałem latać bez armora by mieć fast rolle. Owszem jeszcze miałem pierścień Havela ale i tak big weapon i tarcza trawiasta była.
nie,gry nie są sztuką,one mogą być sztuką.Jezeli chcemy układać definicje danego słowa i według niej określać dane produkcje grami,a resztę nazywać animacją interaktywną to fakt,wtedy każda gra jest sztuką. Tak samo jest z filmami,przytoczone przez Ciebie produkcje sa genialne i jeśli będziemy kreować definicje filmu w oparciu o nasze wymagania względem nich to nawet i każdy film będzie dziełem sztuki,ale są też takie produkcje nazywane filmami,które raczej dziełem sztuki nie są(chociażby horrory klasy B,które wyszukana rozrywka nie są,wręcz prostą a może i nawet prymitywną)
Wiesz, zagrajnikowi mogło chodzić o coś innego używając stwierdzenia ''gorszego gracza". Ja to zrozumiałem tak że nie gram w gry trudne i skomplikowane a jedyną ciężką grą w jaką grałem jest hollow knight (souls like). Czy to oznacza że z definicji jestem gorszym graczem?
Zajebiście podsumowałeś prawdopodobnie większość LoLowców, sam znam jednego takiego który nigdy nie przegrywa przez swoje błędy tylko przez noobów i trolli w teamie
Nie rozumiem ten gosc uwaza ze toxco daje mu chleb jest takie o i masz to gdzies, wychodzi na to ze zajmujsie sie niczym znaczacym. Material ewidetnie nagrany bo jest glosno bo sie pojawi w proponowanych bo mozna zbic pareset wyswietlen od tak za free
Najważniejsze w życiu jest wygrywanie. Dla mnie nie ma innej opcji. Jak przegram, zawsze idę znowu żeby wygrać, przegrana jest dla mnie nie do zaakceptowania i jest jednocześnie zapalnikiem do dalszego parcia po wygraną. Lubienie przegranej jest postawą uległą. Czy czepiam się źle sformułowanej myśli? Tak, oczywiście. Przegraną należy zaakceptować, wyciągnąć naukę i natychmiast ruszyć po wygraną. Nie należy się poddawać, bo przegrana to chwilowy upadek, ale poddanie się to już ostateczna przegrana. A, łychę jebać, jak można pić te szczyny?
Jestem filthy casul w Soulsach i wiele razy probowalem nigdy zadnej nie przeszedlem. Ale dzieki Kiszak, bo dzieki Twoim materiałom sproboje jeszcze raz. Najdalej gdzie doszedlem w Soulsach to do Smauga i Ornsteina ale nie udało mi się ich pobić. Wczoraj zrobiłem Taurus Demona :) dzisiaj trzeba bedzie przejsc koło opancerzonego byka :) trzymajcie kciuki
Tak jak kiszak mowi o odchaczaniu tytulow tak samo widze ludzi co tylko odchaczyć platynke ktora wymaga czas a nie skilla często ale ja tam mam zryty łeb 😂 brzmi jak odchaczanie obowiązków w nielubianej pracy a wyzwania w sumie jak zadania w grze
Genialny przytyk do tych co piją whiskey z colą, niesamowicie się uśmiałem i w 110% się z tym zgadzam, także w stosunku do gier FS. Nie uważam się za profesjonalistę ale osobiście wolę grać offline i progresować samemu. Pozdrawiam
Z tym, że gry mają być relaksujące, zgadzam się w 100%, natomiast można się cieszyć poprzez walkę z samym sobą. W wielu czynnościach codziennego życia poprzez walkę i pokonanie wewnętrznego głosu, który mówi ''nie dasz rady'', ''dej se spokój'' czujemy się zwycięzcami. Czy Radan stojąc na arenie, nie jest takim naszym wewnętrznym głosem mówiącym ''spier***, nie dasz rady'' ? Przykładów jest niezliczona ilość (wejście na szczyt, budowa domu, przebiegnięcie maratonu, chodzenie na siłownie czy ukończenie studiów), ale ludzie chcą iść na łatwiznę coraz bardziej, szukają prostej drogi do celu, bo po co mam się męczyć. Pokonywanie drogi jest najpiękniejsze, a cel to tylko wisienka na końcu przypominająca przez co się przeżyło jak medal, dyplom czy wspomnienie. Dobre czasy tworzą słabych ludzi. LUDOS
Zagrajnik... Chodzący billboard reklamowy. Totalna chorągiewka. Jedyne złe oceny jakie daje to w serii "a miał być hit". Mogę się mylić bo nie oglądam, ale kiedyś kilka jego filmów mi wyświetliło na głównej. Nie warto z nim gadać, bo on nie ma własnego zdania.
33:02 - zgadza się. Wystarczy popatrzeć jak wygląda współczesny World of Warcraft. Ludzie są wstanie zapłacić golda w grze (zdobytego sprzedażą tokenu za prawdziwe pieniądze) żeby ktoś ich przeboostował na instancji / rajdzie. Czyli płacę komuś żeby za mnie grał w grę. Nieważny gameplay, ważna nagroda.
Prosta sprawa jak chce odpocząć to relaksuje się zbierając sobie zasoby na mapce, albo klikam jakieś karty a jak jestem wypoczęty, napruty kawą i chce wyzwanie to napierdalam Soulsy, Sekiro, Slashery
Nie śledzę w żaden sposób społeczności solulsów, sam w żadne nie grałem, dopiero planuje ale .... Czym więcej gdzieś tam czytam przeglądam, to jest to mega środowisko do zrobienia pracy doktoranckiej z psychologi;)
chłop przez 37 minut gada jakie to inne osoby mają zamknięte głowy, a na koniec wychodzi, że najbardziej zamkniętą głowę ma on sam XD tak samo ciągle mówi o spłycaniu, a sam spłyca soulsy do samych walk z bossami XDDDD
bylem w stanie duzo zaakceptowac w tym materiale, ale gdy uslyszalem ze gry to tylko giereczki to stracil w moich oczach bardzo duzo, z faktu ze to kanal o pasji do gier, to takie podejscie jest wrecz oblesny
może nie potrafią pić łiski, bo ich nikt nie nauczył i piją to jak wujek na weselu wódę, czyli jak najszybciej przechylić kieliszek by nie poczuć nic...
Zbyt dużo osób powtarza to jak to "DS3 jedt najłatwiejsze z trylogii", co jest kompletną bzdurą. To właśnie DS3 wprowadziło bardzo szybki (w porównaniu do DS1 i DS2) movement przeciwników a także wyprowadzanie ataków przez nich. Ktokolwiek kto grał w 2 poprzednie części trylogii i przyzwyczaił się do wolniejszego, metodycznego podejścia, w trójce wpadał na ścianę (a przynajmniej tak było w moim przypadku).
Gra na summon' y, to jak oglądanie por... W radiu 🤷🏻 Podobał mi sie ten argument w którym mówisz o wołaniu typa ktory ma za ciebie gre przejść. Lepiej już faktycznie zostawić sobie kase w portfelu, oszczędzić płaczu i obejrzeć Gameplay
@@yares3310 Ale ty sobie graj Facet jak chcesz, nie obchodzi mnie to. Wyraziłem swoje zdanie w tym temacie(bo mam kurwa prawo do tego) i dla mnie gra na summon' y odbiera satysfakcję z ubicia bossa i wyzwanie ktore ta grą ma też stawiać przed tobą. Jak lubisz aby to gra sie męczyła z toba, a nie na odwrót to twoja sprawa
Cytat klocucha "Wszystko jest trudne dopóki nie staję się łatwe"
Dlaczego sądzisz, że gra w definicji musi sama stawiać wyzwanie? Co jeśli gra jest sandboxem? Czy gry w których sami stawiamy sobie cele są złymi grami z defincji? Przecież wyzwaniem nie musi być przeżycie a osiągnięcie jakiegoś celu. Nawet w takim animal crossing udekorowanie domu potrafi zająć wiele godzin i mentalnego wysiłku. Dla perfekcjonisty może to być naprawdę trudne a stworzenie ideału po wielu godzinach gry powodować ulgę. A co z grami muzycznymi w których nie da się przegrać, ale pobicie rekordu może zająć miesiące? Konstrukcja gry nie musi sama stawiać wyzywania, wystarczy aby zachęcała gracza do wyznaczania własnych celów, to jest prawdziwie piękno game desingu
@@Evoken111 według mnie bycie ludologiem jest takim samym określeniem jak bycie filozofem. Jego spojrzenie często jest wartościowe oraz zachęca do dalszej dyskusji i to się dla mnie liczy
Nie nie chodzi o to by każda gra stawiała wyzwanie czy nim była. A może inaczej, każda gra, w zależności od rodzaju i gatunku, może i powinna stawiać zestaw wyzwań odpowiadajacy zamysłowi autora. Dlaczego ludziom tak trudno jest zrozumieć, że skoro autor stworzył ją w taki a nie inny sposób. to właśnie taka jest i po to ma być.
Czy gra taka jak dark souls, jest jedną z najbardziej wymagających? Jeżeli nie użyjesz exploitów, dróg na skróty i wiedzy innych tak. Bo jest doslownie rzuceniem cię na głęboką wodę. Dosłownie jakbyś był, komandosem rzuconym na linię wroga, z nikłą ilością informacji które musisz pozyskać sam. Więc nie tylko wymaga od ciebie skupienia, oraz zrozumienia jej mechanik, oraz aspektów (niestety w dość dotkliwy i nieprzyjemny sposób) Od wyznaczania własnych celów w grze masz gry typu minecraft lub dont starve. Więc siedź w nich, i nie lamentuj. Problem animal crossingu, polega na tym że nie jest grą zamkniętą, to znaczy, zawsze będziesz mógł coś dorobić, udoskonalić, nie da się w sposób dosłowny ukończyć go prawda? Więc jest to wyzwanie niemal nieskończone. W przypadku, soulsów ulga i tak jest szybsza, a wyzwanie większe. Więc w czym problem. W tym że powiedział, że gra typu souls jest największa, bo stawia przed tobą, jedne z największych wyzwań? Pod kątem ogólu ludzkości to jest prawda, bo jednak większość ludzi, zabierając się za tę grę nie kończy jej, czego najlepszym dowodem są statystyki achievementów, gdzie sporo osób, nawet do 1 poważniejszego bossa nie dotarło, co nie jest jakoś strasznie czasochłonne. Musisz zrozumieć, że Kiszak, jest osobą grającą od dawna (ja z resztą też, pierwsze podrygi do grania miałem mając 3,5 roku? comander keen, doom, wolfenstein) to nie byly też takie totalnie łatwe gry, bo miały cechę wspólną, nie prowadziły gracza za rękę, dojście do końca, musiałeś wymęczyć sam, mimo iż czasami wiązało się to z dosłownym odbijaniem się od ścian, pomieszczeń, błądzenie po nich, entą próbę ubicia jakiegoś bossa, potworka. Tak po prostu gry były skonstruowane, z tym że wcześniej, bylo to też czasami powodowane ograniczeniami mechanicznymi oraz częściową wyjebką bo gry nie miały aż tak dużego udziału w rynku, rozrywkowym jaki mają teraz. Daj mu się tym cieszyć, a jeśli nie lubisz tego rodzaju gier, graj sobie w niej. Też możesz je nazwać najlepszymi dla ciebie.
@@SabakuGarax Ale skoro gra ma jakieś ułatwienia, to czemu się czepiać ludzi że z nich korzystają. Tym bardziej jak te ułatwienia są opcjonalne.
@@marcinfryncko5852 Ale o to chodzi ze nikt się nie czepia. Po prostu było powiedziane że nie jest to pełne doświadczenie, nie jest to to samo dośwaidczenie. A ludzie robią z tego wielkie halo. Jak burneika czy jakiś inny, pręży muły i podniesie 200kg, śmiejąc się że ktoś je takie kanapeczki to się śmiejesz.
Ale jak ktoś rzuci analogią do gry to samo to niee, duma obrażona.
Po prostu, nie lubisz tego to nie należysz do grona ludzi którzy to lubią, Do masochistów. tylko tyle i aż tyle.
@@marcinfryncko5852 Boże tylko on ich się nie czepia. On nie chodzi za nimi nie krzyczy im tego do ucha. Jak wypowiada się u siebie dla swojej widowni, ze w jego ocenie, takie osoby maja inne wrażenia to gdzie tu jest czepialstwo. Nie rozumiem.
Soulsy są dlatego tak piękną grą, bo dają możliwość wyciągnięcia czegoś więcej dla każdego typu gracza.
Tryhardy widzą głębie walkach z bossami i ciągłym uporem żeby go pokonać narzucając sobie coraz to trudniejsze wyzwania (a fabuła to tylko dodatek, którego nie rozumieją)
Fabularze widzą głębie w fabule, którą układają z dialogów z npc, z architektury, z opisów przedmiotów (i ten element gry jest dla nich najważniejszy)
Filozofowie szukają odniesień do świata rzeczywistego (wydarzeń, czy nawet chorób jak depresja) i wyciągają życiowe czy filozoficzne wnioski.
A dla niedzielnych graczy, gra daje możliwość miłego spędzenia czasu i być może później zdecydowania do jakiej grupy soulsowego community będą chcieli dołączyć (wyśmiewanie ich może ich zniechęcić i nie odkryją tego głębokiego piękna i nie będą razem z nami polepszać doświadczenia z grania w te gry- bo tak, interakcje z innymi graczami to też element soulsów)
Także spłycanie Soulsów tylko do katharsis po zabiciu bossa i że jest to jedyny sposób na wyciągnięcie z gier głębi to błąd.
Soulsy są wspaniałe bo NIE MA jednego prawidłowego sposobu wyciągania głębi z tych gier, każdy tak jak z obrazu może wyciągnąć coś więcej w innych sposób. Tym się różnimy, ale połączyło nas jedno- miłość do tych gier i to jest piękne.
Chwalmy słońce!
duże +1
Chyba najbardziej odpowiedni komentarz do całej tej "afery" której suma summarum nigdy nie było a jest to tylko sztucznie nadmuchany balonik przez dwie spięte grupy ludzi. Ludzi którzy nie pojmują, że jest więcej niż jeden punkt patrzenia i ślepo nakręcają młyn dalej.
Innymi słowy?
Każdy chuj ma swój strój.
🥸
Tak to wygląda
Soulsy to bossy koniec kropka!!! Jak tego nie kapujesz idz grać nie wiem w co może fortnite
Ja na przykład jestem połączeniem Fabularza i filozofa i dla mnie słowa tej osoby są wręcz bzdurą i brakiem szacunku dla innego gracza.
20 sekund od wypuszczenia filmu i zero wyswietlen konczysz sie
A teraz ?
Też to zauważyłem, koniec kiszaka
Upadek lodologii 😢
Xd
Bethesda blokuje dostęp do filmów. Tak jak mówili.
Coraz bardziej mam wrażenie że Kiszak ma płytkie spojrzenie na soulsy bo ogranicza się jedynie do czerpania przyjemności z walki z bossami i tryhardowania, podczas gdy te gry mają znacznie więcej do zaoferowania i nie może pogodzić się z tym że ludzie się różnią i dla niektórych nadrzędnym autem tych gier może być wykreowany świat i lore, dobra zabawa w co-opie ze znajomymi albo chociażby czerpanie przyjemności z aspektów czysto artystycznych których nie brakuje w soulsach a szczególnie w eldenie czy bloodbornie. Oczywiście jedną z głównych lekcji które dają nam soulsy to uczenie się na błędach i wspomniana przez kiszaka nauka przegrywania oraz wykorzystywania najgorszej możliwej sytuacji tak aby wyjść z niej możliwie jak najlepiej, ale to tylko jeden z wielu aspektów, z tych gier można wyciągnąć znacznie więcej - każdy ma prawo do cieszenia się nimi na swój sposób i nie ma jednego właściwego. I o ile się nie mylę to podobnych słów użył Miyazaki w jednym z wywiadów. Gry komputerowe to sztuka, a sztuka ma to do siebie że każdy ma prawo do interpretowania jej na swój sposób.
Każdy ma też prawo jesc własne gowno, gdzie on powiedział, że nie masz prawa czegoś robić?
@@larte3872a gdzie on powiedział, że kiszak zabronił coś robić?
@@mioszmartyna4176 "każdy ma prawo do interpretowania jej na swój sposób" więc pytam, gdzie powiedział, że nie masz takiego prawa? Było to podsumowanie wypowiedzi z wnioskiem i wystarczającą sugestią, czy widzisz to inaczej?
@@larte3872 "każdy ma prawo do cieszenia się nimi na swój sposób" tak to zdanie zdecydowanie stwierdza, że autor uważa, że kiszak zabrania się cieszyć grami w inny sposób xD. Autor nawet przyznaje rację kiszakowi, że można się cieszyć grami tak jak on ale można się też cieszyć w inny sposób, bo ludzie są inni. Nie ma tam żadnego stwierdzenia, że ma być tak i tak lub nie wolno tak ale wolno tak.
@@mioszmartyna4176 w końcówce wypowiedzi tak zinterpretowałem przekaz, może błędnie, wydaje mi się, że jednak nie i chodziło mi o zdanie, które zacytowałem.
Kiszak chyba myśli że solsy oferują jedynie to uczucie satysfakcji i ulgi po pokonaniu bosa, a ta gra ma o wiele wiecej do zaoferowania niz klikanie bosów godzinami.
Nie graj w Soulsy jak tego nie kapujesz
@@15kornellczemu naznaczasz ludzi w taki sposób?
Używanie sleep potów to tak jak używanie summonow.
Wydaje mi się, że Kiszak używał sleep potów do przejścia no-hita, a nie do normalnego grania.
@@yares3310 tylko, że bronie nie ściągają z Ciebie aggro bossów, a summony tak, na tym głównie polega różnica i to z tego powodu summony są tak krytykowane.
@@yares3310 no ok, ale przecież nikt nie zakazuje grać jak chce. Sam Kiszak jedynie mówi, że gardzi takimi buildami z summonami, ale też mówi, że niech każdy gra jak chce. Po prostu zachęca do tego, ale spróbować grać bez użycia summonów, bo to daje większą satysfakcję.
8:13 - chyba nie chodzi o poziom skilla tylko o coś w stylu "społecznie" lepszy. Może stąd te nieporozumienia.
17:55 ale w serii Souls'ów nie da się przegrać - da się tylko mocno wydłużyć rozgrywkę z 6 godzin do nawet kilkuset i dalej, szczególnie, że utrata paska życia zabiera czas życia realnego i wszystkie zdobyte punkty (dusze/runy), które tylko na początku mają wartość, a później (gdy wszystko co się ulepszyło i kupiło pod własną rozgrywkę) ją tracą.
Nie wiem o co chodzi z tymi Soulsami, też je lubie ale nie uważam, że są to jakieś nadGRY. Trochę praktyki, trochę wiedzy i nie są wcale tak trudne jak je malują. Grałem we wszystkie souls like (oprócz bloodborn) ale tylko niektóre mam ochotę popykać jeszcze raz.
Ci którzy tak uważają z reguły są po prostu w nie średni i sądzą że skoro oni się tak namęczyli to musi być trudne. Zobacz Kiszaka, który ciągle próbuje ludziom mówić że nie są wcale takie trudne jak się większości ludzi wydaje.
Chodzi o to, że ktoś ośmielił się wydać grę dla ludzi szukających wyzwania w czasach gdy gry robiło się wyłącznie dla każuali.
Każuale są urażeni bo ktoś ośmiela się niedostosowywać gier pod nich mimo, że 99%+ gier na rynku jest robiona pod każuali.
Nie wytłumaczysz takim, że jak się nie podoba to niech grają w coś innego. Upierają się że gra ma się zmienić dla nich mimo, że przez to traci swój atut i czynnik stojący za jej popularnością... a co za tym idzie dobrą sprzedażą.
Tak jak społeczność Soulsiarzy i im podobych jest czasem/często żenująca jak cholera tak każuale i im podobni są zakutymi łbami do których nic nie dociera.
Reszta to dorabianie filozofii tam gdzie jej nie ma.
@@SpecShadow dla mnie ktoś kto konsumuje content w internecie na temat danej gry, ogląda video, komentuje, dyskutuje to nie jest casual tylko należy do top 20% graczy. Causal który gra w soulsy przejdzie je na summonach na konsoli i nawet nie będzie świadomy, że to „nieprawidłowy” sposób. Tak jak mówisz, dużo dorabiania ideologii. Ludzie o których mówisz to nie casuale tylko gracze którzy są słabi i chcieliby być lepsi a nie potrafią.
@@SpecShadow Przecież pierwsze soulsy wyszły w 2009 roku. Wiec to juz norma, ze takie gry wychodzą a nie wyjątek który można nazwać "ośmieleniem się"
@@HakuQ99 no ale temat zaczął się właśnie od tego momentu więc o co chodzi?
A kto ustala te konkretne sposoby konsumpcji soulsów? Czyżby twórcy wydali gdzieś jakąś instrukcję? Pytam bo nie wiem czy używając czegoś co jest w grze tak naprawdę nie psuję sobie gry, a może w takim razie nie powinno takich rzeczy być w tej grze. Przez chwilę nawet przeszło mi przez myśl że jak używam wszystkiego co jest dostępne w grze to dobrze ją konsumuję, ale lepiej nie wypowiadać tego głośno😮
😂😂😂Soulsy to nie GTA gościu!!!
Tak, w dark souls czyli grze, która ma w podstawowej mechanice bicie bossów i nieustanny wzrost poziomu trudności wskazane jest żeby wzywać sobie wsparcie na bossów xD Gra pozwala mi na cheaty to chętnie, przecież to jest ok. W gta było aezakmi:) Jak taka pizda jest w stanie spojrzeć w lustro i stawiać czoła życiu jak go Gierka przerasta xD
Sekiro najlepsza gra fromu zero ułatwien op buildow balans zajebisci bossowie
Boss Rush z nowymi bossami
Perfekcyjny system walki brak aoe na całą mapę
Parowanie> rolki
Zajebiste pod bingo zero prepa
Jedyna wada to ten Jebany dzieciak z którym trzeba gadać z 50razy zanim kurwa klucz da do lokacji jakieś
Kuro jest problem jednym ze trzeba z nim 50razy gadać bo ci klucza nie da l ewentualnie łapanie się linka obiektów ale to już drobiazg
+1
Jak zero ułatwień? Z parasolem ubiłem isshina za pierwsza proba, a o mortal blade nawet nie wspomne
@@rsBadrono wow a ja piórami obijałem błyskawice inner genichiro żeby no damage zrobić
Mortal bladem całej walki nie zrobisz szczególnie inner wersji bossów jest to bez sensu po prostu
10:15 no to wyjaśniłeś XD a teraz sprawdź co to hiperbola ludologu
Stary ale sigma to jest mem, raczej nikt nie określa się sigmą na poważnie, a jeśli to robi to jest z nim bardzo źle xD
Sigma to coś u ciebie ludologia, możesz zabić bossa ludologicznie, ale możesz też go zabić jak sigma i wyjdzie to na to samo
tym bardziej mnie dziwi że on tego nie rozumie a sam używa słowa essa (mam nadzieję że ironicznie)
@@4K1R4-00 nie, nieironicznie, tego nie pomalujesz
Jak ktoś mógł się spruć po filmiku Zagrajnika. Tam tylko tytuł jest lekko tendencyjny, ale calosc jest na luzie
powiem ci sam byłem sceptyczny do tego filmiku ale zgadzam się z zagrajnikiem w porównaniu do kishaka z którym w ogóle się nie zgadzam i jego smęcania nie mogę słuchać i dla mnie w większości się nie zgadzam.
Kiszak nie potrafi zrozumieć, że komuś mogą sprawiać przyjemność inne elementy gry. W Soulsach walki z bossami to połowa gry, w elden ringu jeszcze mniej. Ktoś się może np genialnie bawić w elden ringa biegając po tym świecie, eksplorując zbierając bronie i czary i je próbując, szukać sposobów by pokonać bossy w jak najprostszy sposób. Ja bardzo lubię eksplorować te światy, pomęczyć się i walczyć z bossami, ale też bardzo lubię innym razem przyzwać ludzi do pomocy, lub w elden ringu grać magiem z summonami, jakie to jest przyjemne przywalić moghowi laserem i patrzeć jak mu życiem spływa.
To co czekamy na I Wanna Be The Boshy w Twoim wykonaniu (jeśli jeszcze nie było), idealnie zaprojektowana gra dla Ciebie, bo nie możesz się przyczepić, że ktoś przechodzi inaczej grę niż Ty byś chciał ;)
A to nie jest tak, że najlepiej byś po prostu coś z gry wyniósł? Nie ważne czy jest to samozaparcie wyuczone po przejściu soulsów, czy jakiś relaks po animal crossing czy nawet jakaś nowa forma story tellingu bo tam ograłeś sobie life is strange czy co tam innego?
Jak można nie lubić bossów w soulsach? Tak że Zagrajnik uwielbia inne elementy tych gier, a bossy są przerwami w doświadczaniu innych elementów które on lubi. A jako że gry to sztuka, nie można narzucić jednego słusznego przyjmowania tej sztuki, tak jak nie zmusisz kogoś do polubienia mona lisy za uśmiech, jeśli oglądającego cieszą w tym obrazie kolory, albo wygląd tła. Więc tutaj nie powinieneś krytykować tego że on nie lubi czegoś, a lubi to, dlatego że nie mówi on że ,,to jest złe", a że ,,to mi się nie podoba", a jako że ten film to materiał który nie jest recenzją, a takim ogólnikowym gadaniem i dzieleniem się własnymi uczuciami. Dlatego uważam że nie należy się wypowiadać w tonie ,,nie masz racji", a raczej ,,ja z kolei mam takie i takie odczucia".
Bez kitu zawsze robi się gorąco kiedy trzeba unikać kuli ognia no way co prawda jednej bo przeciwnik zaraz zasypia ale przez ten 0.0000001 sekundy było gorąco
No ogólnie dobrze mówi ale z tym to go odkleiło XD
Z relaksem jest jak z wypoczynkiem.
Jeden wybierze aktywny wypoczynek (jazda na rowerze czy chodzenie po górach) drugi wybierze leżenie chujem do góry na kanapie i oglądanie The Boys.
Tak samo w grach, jeden wybierze lekką przyjemną fabułke Horizon czy Tomb Raider drugi będzie katował soulslika.
Ten co woli fabułę niż Gameplay zazwyczaj ma niskie iq
Irreversible, wspaniały film. Linia narracyjna jest tak skonstruowana, że na początku myślisz, że już widziałeś wszystko i nagle scena gwałtu, jeb. Jednak to nie wszystko. Później spokojnie, jakieś imprezki, fajny klimat, myślisz, że fabuła poprowadzona od dupy strony i już nic cię nie czeka. Ostatecznie dowiadujesz się, że baba w ciąży była.
Nie cierpię kiedy uważają się za lepszych kiedy grają w soulsy. mam platyne w jedynce i trójce i jestem w trakcie robienia dwójki, nigdy nie używałem summonów i prawie zawsze używałem greathammerów. Gra staje się o wiele łatwiejsza już po pierwszym przejściu. Każdy casual je przejdzie z tylko odrobiną samozaparcia, może z wyjątkiem dwójki która cię zabije jeśli tylko ma ochotę. Filmy zagrajnika obejrzałem lata temu i teraz jak o nich myślę, to chyba bym się porzygał gdybym miał to zrobić jeszcze raz.
Budowa rakiety kosmicznej bez summonów (czyt. zespołu naukowców) xd
Gry łączą, a nie dzielą. No chyba, że jesteś eldeniarzem😊.
Będę trochę generalizował ale wypowiem się z własnej perspektywy. Gry nauczyły nas wygrywać. Gry nauczyły że zawsze będziemy wygrywać. Czy to Wiedzmin, Diablo III, Pokemony, czy jakaś inna gra to zawsze możemy grać jakimś pogromcom światów. Bo nawet jak tak nie jest to i tak gdzieś można sobie obniżyć poziom trudności w menu albo przelevelować Pikatchu aby bił wszystko na hita. Może chwilowo to jest przyjemne ale finalnie ludzie nie potrafią przegrywać. A życie to ciągłe przegrywanie i wstawanie. Nawet jak idziesz na siłownie to podnosisz sztangę do momentu aż z nią przegrasz tylko po to aby za tydzień przegrać trochę dalej. A może to nie wina gier...
Ja na przykład tak samo myślę jak Kiszak i zawsze w gry na najwyższym poziomie trudności gram bo wtedy po progresji i kilku porażkach jest satysfakcja a z normala nie gram bo to tylko dla tych tryb co chcą fabułę poznać i speedranowac grę
Akurat Tarantino robił filmy tylko dla frajdy. Polecam jego biografię "Człowiek i jego filmy". Bawił się popkulturą. Jako gówniarz pracował w wypożyczalni kaset i połykał klasyczne kino klasy B, westerny i filmy Exploitatation. Potem zrobił z tego mix. Same tytuły filmów są nawiązaniem to tanich odnośników z kosza w wypożyczalniach. Przykładem Kill Biill, Pulp Fiction, Nienawistna ósemka.
Z tym relaksem - odpoczynek i przyjemność nie polega tylko na "relaksie" w sensie spokojnej i bezemocjonalnej egzystencji - wręcz przeciwnie, może być odwrotnie. Przy wymagających grach takich jak DS czy Elden idzie się super zrelaksować, bo się intensywnie odreagowuje, tak jak na siłowni tylko mentalnie - skupiasz się na czymś niezwiązanym z prozaicznymi codziennymi problemami, i dajesz upust energii
Kiedyś widziałem materiał dlaczego cozy games (Animal Crossing, Stardew Valley) nie są dla wszystkich relaksujące a czasem wręcz powodujące więcej stresu i w sumie wyszło co powiedziałeś, dla innych relaks to będzie latanie, i klepanie bossów w soulsach/sekiro/eldenie. Sam jestem z tych osób które nie grają w te cozy games bo mnie nie relaksują i dla mnie relaks to np odpalenie Destiny 2, poszukanie ludzi na raid i robienie go, albo odpalenie Monster Huntera i polowanie na bestie żeby ulepszyć sobie gear, albo odpalenie Factorio, zrobienie nowego save'a, budowanie całej fabryki od początku i kombinowanie ze stosunkami wytwarzania materiałów aby fabryka płynnie działała.
Polecam obejrzeć stary film Zagrajnika Kyoto wypościł przy wyjściu DS3 to jest jeden z filmów który pogłębił moją miłość do tego gatunku.
To tak odnośnie poziomu trudności bo właśnie jestem na etapie przechodzenia pierwszy raz DS3. I czy jest trudno? No nie, staram sie to przechodzic normalnie jak to przy pierwszym przejściu i tak żeby nie ominąć jakiegoś opcjonalnego bossa ale tez nie klepiąc dusz na lvl. Czy gra jest trudniejsza od ds1 z prawnością, jest szybsza walka, mniej sprzyjające lokacje, czesto nawet mam w głowię to kiedy bedzie następne ognisko. I czuc czasem troche przytłoczenie tymi lokacjami
Dobrze, że grałem w Elden Ring "summonerem", czuje się usprawiedliwiony i spoceńcy nic na mnie nie mają. XD
24:07 dosłownie opisałeś, na czym polegają papierowe rpg i to czego uczą.
Nie raz czułem smutek po pokonaniu bossa
W końcu ktoś to powiedział; granie casterem w DLC to wyzwanie
Mam wrażenie, że Kiszak tak jak dobrze wytyka ludziom, że spłycają gry tylko do dzieła, które nie powinny posiadać wymagań, żeby każdą dało się zaliczyć jak jakąś checklistę, to również mam wrażenie, że on sam robi to samo ograniczając Soulsy tylko do pojedynków z Bossami, które powinny być toczone według określonych zasad, aby było to "prawdziwe" doświadczenie jak w przypadku pojedynków szermierskich.
Uważam, że te wszystkie mechaniki ułatwiające gry, które bardzo często zostały zaimplementowane przez twórców celowo, nie umniejszają w żadnym stopniu doświadczeniu jakim są Soulsy. Mówienie tego, że Bossowie i system walki to najważniejszy element rozgrywki, to również może być spłycanie tego czym te gry naprawdę są. A uważam, że są one w czymś rodzaju przygody z wieloma przeszkodami stojącymi na drodze, na której dano nam wiele możliwości pokonania, czy to śmiałymi czynami bądź też kombinując.
Szczególnie proces uczenia się różnych mechanik i wykorzystywania ich do ułatwienia sobie wyzwań, jeżeli jest robione bez internetu, może być związane z ergotycznością (jeżeli dobrze rozumiem to pojęcie), czyli na procesie obserwacji oraz wychodzenia ze swojego pudełka nowymi odkrytymi zdolnościami, niż ślepe masterowanie już wcześniej poznanych umiejętności.
Dla mnie nie powinno się wmawiać graczom, że trzeba ogrywać soulsy tylko z określonym kodeksem, bo to jest słuszny sposób przechodzenia soulsów., szczególnie w przypadku nowych graczy, którzy nie wiedzą jak się poruszać w świecie oraz designie soulsów. Gra eksperymentując i poznając świat wszystkimi zaimplementowanymi ruchami nie koniecznie jest gorsza, tylko dlatego, że robi się łatwiej.
Z swojego doświadczenia, polecałbym stworzenie sobie jakiegoś kodeksu dopiero po przejściu 2-3 tytułów soulslików. Jedyne przed czym bym przestrzegał to korzystania z poradników w internecia do pomocy, bo w ten sposób sobie zepsułem swojego pierwsze Soulsa, czyli Dark Souls 1.
Czyli uważasz, że przejechanie maratonu rowerem to to samo co przebiegnięcie? Trochę rozsądku :) możesz grać jak chcesz, ale czy to znaczy, ze dostaniesz takie emocje po pokonaniu Artoriusa za nastym razem. weź se 3 pomocników i kawę pij. Brawo geniuszu. Prawda jest taka, że jesteś miernym graczem i nie umiesz tego zrobić. Jakbyś umiał przejść soulsy bez przywołań to po co byś to robił?
Ewidentnie następuje rewolucja ludologiczna. Iskra zamienia się w wielki pożar, który zaczyna niektórych bardzo parzyć. XD
Ale sigma z tego Kiszaka
04:35 łoł, gadasz jak stary
Przechodziłem Soulsy solo, prawilnie i zgadzam się, że element wyzwania jest najważniejszy ale nie można twierdzić, że gra z kumplem jest gorsza. To inne doświadczenie.
Dodam jeszcze, że nie chodzi mi o stanie w kącie i spamowanie jak w eldenie tylko o teamplay, żeby nie było niedomówień.
Zrozumienie sztuki wymaga "dekodera" - ogół wiedzy o sztuce, wrażliwości i umiejętności zrozumienia koncepcji danego dzieła, nawet jeżeli mamy do czynienia tylko z performance. Janusz jedzący hotdoga raczej nie ogarnie dania prosto z kuchni molekularnej bo brak mu edukacji, wrażliwości i edukacji. Podobnie z muzyką, malarstwem, prozą czy właśnie - giereczkami (podkreślę tylko, że nie chodzi mi o snobizm pokroju doktorka napierały, ale właśnie o wyżej wspomnianą wrażliwość na sztukę). I właśnie stwierdzenie że "to tylko gierki" odbieram jako umniejszanie dziełom sztuki, które zasługują na uwagę i dokładanie cegiełki do tego, by giereczki były bliższe fastfoodom do konsumcji niż dziełami wartymi zagłębienia i analizy.
Ja bym porównał graczy ,,normalnych" do dziecka w piaskownicy ktore cos formuje rozpierdala mu sie to i idzie po konewke ovlewa troche piasku woda i cos lepi a ,,graczy" z summonami itp do dziecka ktorw ma plastikowa koparke, ktora po prosru wpierdala do piasku zakopuje i ,,swietnie sie bawi"
Moje życie growe dzieli się na to przed soulsami i po soulsach. Przed soulasmi frustrowałem się przegranymi i często odstawiałem gry ze względu na to mi nie szło. Mimo że podchodziłem do soulsów 3 razy w końcu je ukończyłem, nauczyły mnie cierpliwości i wytrwałości, faktycznie jest coś pięknego w tym cierpieniu. Dlatego inne gry które sprawiają mi trudność, dają mi satysfakcje. Co ciekawe cierpliwość i wytrwałość przekłada się również na życie poza grami.
Ogrywam DS1 raz i wczoraj pokonalem Manusa po 2 godzinach bez grzybka i Havela ( nawrt bez czlowieczenstwa ) wiedzac ze Kiszakowi na początku to zajelo 3.5, czulem wieksza satysfakcje i spelnienie niz awans w pracy a ludzie patrzacy z boku mowia "to tylko glupia gra" ale wlasnie dla takich momentow warto grac w takie gry
Jaki jest sens grania w takie gry? Według mnie strata czasu
@@ZgrYwuS69Każdy ma inne podejście, ja zacząłem grać w gry odkąd byłem w stanie utrzymać pada i dobrze pamiętam jak gry na PS1 były trudne i nie prowadziły za rączkę, od dłuższego czasu ogrywajac takie Assassiny, wiedźminy, god of wary, Spidermany czułem kryzys tożsamości w grach i nawet nie miałem ochoty ich kończyć, DS1 mi to trochę przywróciło bo dostałem taki bodziec z dzieciństwa gdzie gry nie były samograjem, np walka z bossem w The Legend od Dragoon która ogrywałem w 2001 roku trwa ok 40 minut a ja zrobiłem ja za 5 razem czyli po ponad 3 godzinach i pamiętam to do dzisiaj, ostatniego bossa w Wiedźmin 3 zrobiłem za 1 razem na Wysokim i w sumie mało co z niej pamiętam
@@ZgrYwuS69 Według ciebie strata czasu, bo widocznie wiele pomiędzy uszy nie trafia z słów wypowiadanych w materiałach które komentujesz.
@DamianoDGR Szacun mordo, miałem podobnie, chociaż ja manusa też biłem z 2-2,5h za pierwszym razem, za to gwyna bezpośrednio w pierwszym podejściu zużywając 3 estusy, bez parry, tak mnie manus zgnębił. DSy też mnie z depry gracza trochę wyleczyły, przywróciły radość z grania po latach.
To tak jakby twierdzić ze wszyscy maja giga członka, poprostu tak nie jest i trzeba żyć z tym dalej xD
Mnie dark sous3 nauczyło że bicie matki to nie najlepszy pomysł bo potem trzeba kartę wzywać😢
1:41 - nie da się tego lepiej ująć :P
Tak nie lubię maniery w glosie Zagrajnika, że to jest szok :D
Nie wszyscy sa tacy sami, nie wszyscy są na jednym poziomie. Od dłuższego czasu jest takie wychowywanie że nie ważny jest wynik, czy kto wygrał a liczy się fun. Bzdura kompletna, bo takie zachowanie pierze ludzi z ambicji i chęci doskonalenia się, ale co do jednego jest racja "Hardkorowi soulsiarze" uważają się za lepszych ....
GIT GUD
Odpowiadam na pytanie "tak", ale zobaczmy materiał :D
Dalej jest mówione że gra jest za trudna bo tak?
Powtórze to kolejny raz...
Problemem trudności gier od From i souls-like jest związany z nami graczami.. Jeden nie będzie miał problemów z graniem, a drugi już te problemy z grą będzie miał..
26:56 pokaz mi gdze jest napisane jak pic whisky i pokaz mi gdzie jest napisane jak grac w gry typu souls.
Granie w co pa nie jest ni czym złym a zabawa jest w towarzystwie
Masz rację co do standardowych coopów ale w ogóle nie trafiasz w to o czym tu gadają. Tu chodzi o to że grasz takiego Eldena solo po czym przy bossie wołasz ziomka do pomocy, on Ci klepie bossa po czym dalej biegniesz solo zbierać kamyczki i mieczyki 😂😂 taki co op ssie jaja to się nawet coopem nie powinno nazywać bo jak jedna osoba biję bosa a druga stoi w kącie i modli się żeby hita nie wyłapać to gdzie tu kooperacja? 😅
@@FacelessGBT z tego co wiem to w dwójkę się walczy
@@kirmarks02 można ale większość ludzi robi taki schemat. Gram solo. Dochodzę do bossa. Nie daję rady. Wzywam kogoś do pomocy. Kolega zabija bossa za mnie. Mówię wszystkim ze granie w coopie jest spoko i fajne 🤣 o to jest cała drama że słabsi gracze wołają o pomoc a potem mówią że przeszli grę 😉🤷
No cóż, rozumiemy to zupełnie inaczej niż on, ale i tak ja osobiście mam do niego szacun, bo z tego co zrozumiałem przeszedł trylogię DS bez magii/wspomagaczy, a dla kogoś z mindsetem casuala to jest wyczyn imo.
O mój ulubiony steamer ogląda mojego ulubionego sprzedawce. Instant like.
A nie jest tak, że jedyną poprawną formą grania w soulsy i dającą jednoczenie możliwość mówienia o sobie jako prawdziwym konsumencie gry to taka, że grasz na 1 lvl bez potów i upgradow broni? Gdzieś mi się obiło o uszy, że tylko tak jest poprawnie
14:50 tu nie było gorąco, musiałeś zrobić 1 dodga i to banalnego ataku weź nie pierdol bo to była totalna tryvializacja
W sumie to price of persia 4 część jest tak zajebana, bo faktycznie nie idzie tam umrzeć, ani przegrać tak naprawdę xd
Bzdura, czym się różni uratowanie przez Elike od cofania czasu w poprzednich częściach? Jedno i drugie cofa cię przed wyzwanie platformowe i przywraca życia przeciwnika. Niczym to się nie róźni od checkpointa w innych grach.
@@mhkage9104 w poprzednich grach umieraliśmy i był zawsze dużo większą odległość od śmierci i czuło się, że przegrywamy. A z Elika to zawsze Ci wyciągnie i tyle, najgorsza część i chyba przez ten aspekt plus zawsze byłem fanem 2 mrocznej części,a nie cukierkowej gry bez śmierci
@@bartag5865 zgadzam się że PoP 2008 został uproszczony, ale nigdy nie rozumiałem tego narzekania że w tej grze nie da się umrzeć bo jesteś ratowany. Z punktu mechanicznego niczym się to nie róźni od cofania czasu w poprzednich grach. Ot, wyjaśnienie fabularne na to że mamy checkpointy w grze.
W starych częściach NAPRAWDĘ umierałeś tylko wtedy jak nie mialeś piasków czasu, czyli prawie nigdy. Ogólnie wszystkie trójwymiarowe części PoP od Ubisoftu to nie są trudne gry
jeśli o lola chodzi to 99% ludzi przegra na 100% , 45% swoich gier na przestrzeni 100+ gier.
W czym Elden Ring zdobyl wiekszy rozglos niz Sekiro gdy Sekiro ma duzo bardziej efektowniejsza i rownie trudna walke?
Siema! Co sądzisz o TLoU? z tego co słyszę na twoich materiałach to raczej jesteś bardziej za gameplayem niż fabułą. Moim zdaniem The Last of Us to majstersztyk i gra TOP 1 jak i dającą jeszcze bardziej do pieca 2. Gameplay w tych grach nigdy nie był ich najmocnieszą stroną a pomimo tego są mega popularne. Czy uważasz że przez brak wysokiego poziomu trudności i "MIĘSISTEJ" xd rozgrywki, cała fabuła, muzyka, klimat, świat oraz postaci nie nadrabiają minusów gry?
22:53 - THIS, ten fragment powinien być osobnym filmem. Naprawdę
Albo to 25:43 i to 33:32 zajebiste komentarze, które znaczna część społeczności powinna usłyszeć!
Opinia o łatwości DS3 prawdopodobnie wynika z dosyć łatwej i liniowej progresji poziomów w grze. To prawda, że bossowie są najtrudniejsi w serii, ale w momencie kiedy już nauczysz się grać, DS3 zaczynają sprawiać wrażenie najłatwiejszych. Ja w takich DS2 ginę wielokrotnie częściej niż w ds3
Bruh. właśnie pierwszy raz ogrywam DS3 DLC nigdy sie tak nie relaksowałem jak przy tych grach.
Totalnie zgadzam się z końcówką. Nawet jeśli dane dzieło ileś lat po stworzeniu, nie jest już takie przyjemne czy proste w odbiorze. Albo jeśli chodzi i gry, to np. że ich formuła została już ulepszona. Jeśli dana gra (lub inne dzieło) było rewolucyjne, popchnęło gatunek do przodu, stworzyło nowy gatunek czy cokolwiek podobnego, to jest czymś znacznie więcej niż tylko gra (albo innym medium xd). Jest historycznym zapisem rozwoju i ewolucji, ma pojebana wręcz głębię dla osób zafascynowanych tematem, bo takie dzieła dopiero pozwalają zrozumieć dlaczego coś wygląda teraz tak jak wygląda. Jestem ogólnie po Łódzkiej Filmówce i na początku zawsze narzekałem na uczenie się historii kinematografii. Ale jak suche fakty połączyłem z oglądaniem tych rewolucyjnych dzieł, sprawiło to że zupełnie inaczej patrzę na filmy czy seriale współczesne. Ale trzeba chcieć zgłębiać temat i w ogóle mieć coś w głowie i posiadać pewną wrażliwość by w ogóle skumać sens tego
ja aktualnie tworze własną grę (nie komputerową) i naprawdę jestem ciekaw podczas prowadzenia gameplay'u z kimś jak sprostałem tworzeniu wyzwania i atmosfery przyjemnej do gry. Ten filmik dużo mi pomógł z tworzeniem tej gry, bardziej zrozumiałem jakie są oczekiwania co do wyzwań i świata w grze Essa
A ja bardzo lubię podejscie Zagrajnika.
Ja zacząłem od DS 3. Czuję się urażony słowem że DS 3 jest łatwe. Na początku byłem zdania że DS 3 jest idealne dla początkujących ale teraz cofam się z tym zdaniem. Ja nie dawno skończyłem DS 1 i miałem wrażenie że ta gra jest proporcjonalnie łatwiejsza choćby z powodu łatwego zrobienia backstabba. Ale i tak jest to trudna gra. Ponad 40 godzin potrzebowałem by tą grę skończyć. A jeszcze sobie tą grę nieświadomie utrudniłem.
Z ciekawości, w jaki sposób sobie ją utrudniłeś?
@@Smykuu96 nie ożywiłem sobie Fire keeperki i nie zaklinałem sobie broni a dodatkowo leciałem bez armora.
@@Arkos453 Ładnie, ja pierwszą grę przeszedłem na longswordzie którego dostałem na początku przy klasie wojownik xD zwykłym +15, aczkolwiek jebłem się i zrobiłem rawa +2, a potem musiałem to cofać, bo raw gorszy od zwykłych ulepszeń. Z armora to nie umiałem go nawet równoważyć, poise 0 grałem w szatach samych dla fast rolla
@@Smykuu96 ja tak samo. Black knight great sword a potem przerzuciłem się na topór czarnego rycerza. Co powodowało że musiałem latać bez armora by mieć fast rolle. Owszem jeszcze miałem pierścień Havela ale i tak big weapon i tarcza trawiasta była.
akurat porownanie do rang w lolu to slaby argument bo duzo osob jest boostowanych i w duzej mierze zalezy od zespolu ktory nam pomaga lub przeszkadza
Jak można spamować jeden atak i to z mimikiem? Nie wiem, to wina twórców że zjebali swoją grę i dodali taką możliwość
nie,gry nie są sztuką,one mogą być sztuką.Jezeli chcemy układać definicje danego słowa i według niej określać dane produkcje grami,a resztę nazywać animacją interaktywną to fakt,wtedy każda gra jest sztuką. Tak samo jest z filmami,przytoczone przez Ciebie produkcje sa genialne i jeśli będziemy kreować definicje filmu w oparciu o nasze wymagania względem nich to nawet i każdy film będzie dziełem sztuki,ale są też takie produkcje nazywane filmami,które raczej dziełem sztuki nie są(chociażby horrory klasy B,które wyszukana rozrywka nie są,wręcz prostą a może i nawet prymitywną)
Wiesz, zagrajnikowi mogło chodzić o coś innego używając stwierdzenia ''gorszego gracza".
Ja to zrozumiałem tak że nie gram w gry trudne i skomplikowane a jedyną ciężką grą w jaką grałem jest hollow knight (souls like).
Czy to oznacza że z definicji jestem gorszym graczem?
Zajebiście podsumowałeś prawdopodobnie większość LoLowców, sam znam jednego takiego który nigdy nie przegrywa przez swoje błędy tylko przez noobów i trolli w teamie
ludzie piją alkohol by się najebać nie dlatego że jest popularne w kulturze
Nie rozumiem ten gosc uwaza ze toxco daje mu chleb jest takie o i masz to gdzies, wychodzi na to ze zajmujsie sie niczym znaczacym. Material ewidetnie nagrany bo jest glosno bo sie pojawi w proponowanych bo mozna zbic pareset wyswietlen od tak za free
Najważniejsze w życiu jest wygrywanie. Dla mnie nie ma innej opcji. Jak przegram, zawsze idę znowu żeby wygrać, przegrana jest dla mnie nie do zaakceptowania i jest jednocześnie zapalnikiem do dalszego parcia po wygraną. Lubienie przegranej jest postawą uległą. Czy czepiam się źle sformułowanej myśli? Tak, oczywiście. Przegraną należy zaakceptować, wyciągnąć naukę i natychmiast ruszyć po wygraną. Nie należy się poddawać, bo przegrana to chwilowy upadek, ale poddanie się to już ostateczna przegrana. A, łychę jebać, jak można pić te szczyny?
Jestem filthy casul w Soulsach i wiele razy probowalem nigdy zadnej nie przeszedlem. Ale dzieki Kiszak, bo dzieki Twoim materiałom sproboje jeszcze raz. Najdalej gdzie doszedlem w Soulsach to do Smauga i Ornsteina ale nie udało mi się ich pobić.
Wczoraj zrobiłem Taurus Demona :) dzisiaj trzeba bedzie przejsc koło opancerzonego byka :) trzymajcie kciuki
Zagrajnik - chodzący baner reklamowy
Tak jak kiszak mowi o odchaczaniu tytulow tak samo widze ludzi co tylko odchaczyć platynke ktora wymaga czas a nie skilla często ale ja tam mam zryty łeb 😂 brzmi jak odchaczanie obowiązków w nielubianej pracy a wyzwania w sumie jak zadania w grze
Gigachad sigma itd to jeden chuj zwykle zjebane powiedzonka młodzieżowe których używa każdy kto porusza się dużo po internecie
Jeszcze nie widziałem filmu ale zagrajnik to drugi czołowy dadgamer Polski, pierwszym jest Rock.
Nie bardzo rock gra dużo a dad gamerzy grają mało
@@wojbas471 W co gra dużo? Na streamach tylko pierdoli monologi albo robi znaczniki w Odyssey typowy dad gamer.
Genialny przytyk do tych co piją whiskey z colą, niesamowicie się uśmiałem i w 110% się z tym zgadzam, także w stosunku do gier FS. Nie uważam się za profesjonalistę ale osobiście wolę grać offline i progresować samemu. Pozdrawiam
Z tym, że gry mają być relaksujące, zgadzam się w 100%, natomiast można się cieszyć poprzez walkę z samym sobą. W wielu czynnościach codziennego życia poprzez walkę i pokonanie wewnętrznego głosu, który mówi ''nie dasz rady'', ''dej se spokój'' czujemy się zwycięzcami. Czy Radan stojąc na arenie, nie jest takim naszym wewnętrznym głosem mówiącym ''spier***, nie dasz rady'' ? Przykładów jest niezliczona ilość (wejście na szczyt, budowa domu, przebiegnięcie maratonu, chodzenie na siłownie czy ukończenie studiów), ale ludzie chcą iść na łatwiznę coraz bardziej, szukają prostej drogi do celu, bo po co mam się męczyć. Pokonywanie drogi jest najpiękniejsze, a cel to tylko wisienka na końcu przypominająca przez co się przeżyło jak medal, dyplom czy wspomnienie. Dobre czasy tworzą słabych ludzi. LUDOS
Zagrajnik... Chodzący billboard reklamowy. Totalna chorągiewka. Jedyne złe oceny jakie daje to w serii "a miał być hit". Mogę się mylić bo nie oglądam, ale kiedyś kilka jego filmów mi wyświetliło na głównej. Nie warto z nim gadać, bo on nie ma własnego zdania.
33:02 - zgadza się. Wystarczy popatrzeć jak wygląda współczesny World of Warcraft. Ludzie są wstanie zapłacić golda w grze (zdobytego sprzedażą tokenu za prawdziwe pieniądze) żeby ktoś ich przeboostował na instancji / rajdzie. Czyli płacę komuś żeby za mnie grał w grę. Nieważny gameplay, ważna nagroda.
Prosta sprawa jak chce odpocząć to relaksuje się zbierając sobie zasoby na mapce, albo klikam jakieś karty a jak jestem wypoczęty, napruty kawą i chce wyzwanie to napierdalam Soulsy, Sekiro, Slashery
Podzielam w dużej mierze gusta kiszaka ale pogląd że gra w której nie możesz przegrać nie jest gra jest bezsensowna
Nie śledzę w żaden sposób społeczności solulsów, sam w żadne nie grałem, dopiero planuje ale .... Czym więcej gdzieś tam czytam przeglądam, to jest to mega środowisko do zrobienia pracy doktoranckiej z psychologi;)
Fabułka, graficzka, klimacik, widoczki i essa xD.
chłop przez 37 minut gada jakie to inne osoby mają zamknięte głowy, a na koniec wychodzi, że najbardziej zamkniętą głowę ma on sam XD
tak samo ciągle mówi o spłycaniu, a sam spłyca soulsy do samych walk z bossami XDDDD
@Kiszak, inteligentna z Ciebie bestia. Podoba mi się twój tok rozumowania.
Samiec Simba
japierdole jak wspomniales o filmach to squirm fest mi sie przypomnial i jedzenie mi sie odbilo
jestem męską horoskopiarą xD (mam 18 lat)
Popcorn zrobiony :D
bylem w stanie duzo zaakceptowac w tym materiale, ale gdy uslyszalem ze gry to tylko giereczki to stracil w moich oczach bardzo duzo, z faktu ze to kanal o pasji do gier, to takie podejscie jest wrecz oblesny
może nie potrafią pić łiski, bo ich nikt nie nauczył i piją to jak wujek na weselu wódę, czyli jak najszybciej przechylić kieliszek by nie poczuć nic...
@@kowalwooo Co ty pierdolisz gościu xD Nawet po edicie sraka totalna.
Zbyt dużo osób powtarza to jak to "DS3 jedt najłatwiejsze z trylogii", co jest kompletną bzdurą. To właśnie DS3 wprowadziło bardzo szybki (w porównaniu do DS1 i DS2) movement przeciwników a także wyprowadzanie ataków przez nich. Ktokolwiek kto grał w 2 poprzednie części trylogii i przyzwyczaił się do wolniejszego, metodycznego podejścia, w trójce wpadał na ścianę (a przynajmniej tak było w moim przypadku).
Gra na summon' y, to jak oglądanie por... W radiu 🤷🏻 Podobał mi sie ten argument w którym mówisz o wołaniu typa ktory ma za ciebie gre przejść. Lepiej już faktycznie zostawić sobie kase w portfelu, oszczędzić płaczu i obejrzeć Gameplay
@@yares3310 Ale ty sobie graj Facet jak chcesz, nie obchodzi mnie to. Wyraziłem swoje zdanie w tym temacie(bo mam kurwa prawo do tego) i dla mnie gra na summon' y odbiera satysfakcję z ubicia bossa i wyzwanie ktore ta grą ma też stawiać przed tobą. Jak lubisz aby to gra sie męczyła z toba, a nie na odwrót to twoja sprawa