Entre Outeiro e Amedo

Nos camiños rurais a Natureza manifesta a súa magnitude e o patrimonio apenas tocado, resiste o paso do tempo, onde todo vai esmorecendo e os últimos habitantes, envellecidos como as casas e as árbores, van mantendo a duras penas o que teñen. Mágoa non conservalo nin respectalo. Brilla o sol e a luz é viva nesta atmosfera humana decadente. As aldeas morren e con elas morreran os derradeiros lameiros verdes. Perderemos esta Cultura rural, un comportamento compartido que se transmitía de xeración en xeración.