ข้อชวนคิดตอนที่ 34-37

บางทีจุดหมายปลายทางก็ไม่ได้อยู่ที่เส้นชัย แต่มันอยู่ที่ข้างทางซึ่งเต็มไปด้วยความงดงาม ของดอกไม้และมวลพฤกษา ชีวิตของคนเรา หากจะมองแต่เป้าหมายเพียงอย่างเดียว อาจไร้ซึ่งสุนทรียารมณ์ ต่อการชื่นชมความเป็นไปของธรรมชาติ ซึ่งอยู่รายล้อมตัวเรา เราเฝ้ามองพระอาทิตย์ แตะพื้นดินครั้งสุดท้าย เมื่อไหร่ เรารู้สึกถึงสายลมเย็นที่ผ่านมาปะทะตัวของเราครั้งหลังสุดเมื่อไหร่ เราเฝ้ามองสายฝนที่ตกลงมาชำระโลกและความสกปรกครั้งล่าสุดเมื่อไหร่กันเมื่อสองเท้าที่ก้าวเดินดวงตามัวแต่จับจ้องดวงดาวที่อยู่เบื้องหน้าระวังสะดุดก้อนหินก็แล้วกัน