**Ο Καημός της Μάνας**

Μουσική -στίχοι Γιάννης Αριστοτέλη Ζυγούρης
τραγούδι η Έλενα
--
*Ο Καημός της Μάνας*
--
Στα μάτια της τρέμει μια φλόγα κρυφή,
παλεύει στα βάθη, μα δεν θα σβηστεί.
Τα χέρια της άδεια, μα πάντα ανοιχτά,
να γίνουν λιμάνι, να γίνουν φτερά.
--
Με νύχτες που πέρασε δίχως να κλαίει,
μα μέσα της μίλαγε η κάθε πληγή.
Κρατούσε το γέλιο, μα έκαιγε μέσα,
καρδιά που θυσίασε όλη τη ζωή.
--
Τα βήματα τ’ άκουγε, άργησαν πάλι,
μα πάντα η πόρτα έμενε ανοιχτή.
Κι αν ήρθε το βράδυ με κρύα φεγγάρια,
εκείνη θα στέκει, σιωπή και ευχή.
--
Μιλάνε για αγάπες που ζούνε στο χρόνο,
μα ποια σαν της μάνας κρατάει βαριά;
Χωρίς ανταλλάγματα, δίχως όρια,
σαν δέντρο που στέκει κόντρα στον βοριά.
--
Κι όταν ραγίσει, κανείς δεν το ξέρει,
σκορπάει τον πόνο βαθιά στη σιωπή.
Σαν φλόγα που τρέμει, μα δεν παραδίνεται,
κι ας γίνει η θλίψη της άνεμος γης.
--
Θα σβήσει μια μέρα, θα γίνει σκιά,
μα πάντα θα μένει στο φως των παιδιών.
Γιατί ό,τι έδωσε, μένει για πάντα,
σαν ήλιος που λάμπει μες στους καιρούς.