มรณานุสติ
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 20 มี.ค. 2024
- เรื่องมรณานุสติ ..........
ห่างหายไปนานจากการทำคลิปในช่อง เดินตามมรรค
เนื่องจากพ่อป่วย @ก็ไม่ได้ติดตามพระอาจารย์
เลยไม่มีภาพสวยๆ มานั่งทำคลิป
ที่มาของคลิปนี้มันเกิดแรงบันดาลใจ อย่างแรงกล้าที่จะต้องทำ รีบทำออกมาด่วน ถึงด่วนมากที่สุดเพื่อเตือนตนเองและบอกกล่าวประสบการณ์ตนเองเพื่อเตือนตนและแบ่งปันแก่ญาติธรรมผู้กำลังฝึกตนเองอยู่ขณะนี้
เมื่อตัว@เองประสบอุบัติเหตุจากการทำงานจนเกือบสูญเสียนิ้วมือข้างซ้าย
...เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้@
เกิดสภาวะรู้เฉพาะตน
คือปาฏิหารย์แห่งอานาปานสติ๑
...ตอนที่โดนใบเลื่อยวงเดือนเฉือน เสียงดังฉึก!!!
เอ๊อะ...อะไรวะเจ็บๆที่มือ มองดูเห็นเลือดผุดๆออกมา เฮ้ย!!แม่มึงมือกูขาด(exclamation)(exclamation)(ตอนนั้นมองไม่เห็นนิ้วเพราะมันพับ)
ตกใจทำอะไรเริ่มไม่ถูก มือเริ่มสั่นกดโทรหาญาติกดผิดกดถูก เลือดก็เริ่มผุดๆออกมากขึ้น ขณะนั้นทำอะไรไม่ถูกเลย
....สติๆๆตั้งสติบอกตัวเองอยู่กับลม ผมหลับตาสูดลมหายใจยาวๆ 2-3ครั้งเพื่อตั้งสติ
พอสติรู้ลมสัมผัสรูจมูกแค่นั้นละครับ ผมรู้สัมผัสว่าลมยาวเป็นสายแผ่ซ่านไปตามร่างกาย และรู้เกาะลมมันหมุนวนอยู่อย่างนั้น
รู้ตัวทั่วพร้อม ผมเดินไปเถียงนาเอาคัตเอ้าท์ไฟลง เดินหากระเป๋าบัตรประชาชน นั่งรอญาติ มองดูมือ นึกขึ้นมาว่ากว่าเค้าจะมาถึงก็ครึ่งชั่วโมงเป็นอย่างน้อย
ไปอนามัยดีกว่าเผื่อเขาหาน้ำแข็งแช่มือให้เผื่อนิ้วไหนไม่ขาดจะได้ต่อคืนได้ เดินไปเข็นซาเล้งมาสตาร์ทขี่ไปอนามัย. ไปถึงหมอพักเที่ยง มีคนใจดีเดินไปเรียกหมอที่บ้านพักให้
หมอมาดู แล้วบอกว่า อุ้ย!
เป็นเยอะนะ ที่นี่เครื่องมือไม่พอต้องไป รพ.เดียวเรียกรถฉุกเฉินให้ แล้วเอาผ้าก๊อตมาพันมือให้หมอพูดว่า แผลขาดเวอะขนาดนี้ดีเนาะเลือดไม่พุ่ง....
ผมจึงมองดูที่มือ เอ่อใช่อันที่เราเห็นมันผุดๆตอนแรกนั้นก็ไม่มีผมจึงหลับตามีสติเกาะรู้ลมหายใจต่อนอนรอรถฉุกเฉิน
หมอครับผมหิวน้ำ หมอให้น้ำดื่มหนึ่งขวด และนั่นคืออาหารมื้อนั้นยาวจนถึงออกจากห้องผ่าตัด...
*****ยังประมาทอยู่ จะต้องเร่งความเพียรให้มาก ทำให้มากเจริญให้มาก๑(..)
...ก่อนหน้านี้ตัว@เอง
กล้าบันลือสีหนาทว่า มิกลัว มิหวั่นไหว กับความตายพร้อมตายได้ทุกเมื่อเพราะที่เราปกติมีสติสัมปชัญญะเราพร้อม ปัญญาใคร่ครวญสุตตะ ก็ได้คล่องแคล่วทำให้เราควบคุมสถานการณ์นั้นๆและจัดการอารมณ์ต่างๆได้ด้วยปัญญาและศรัทธาในสุตตะที่เรายึดเป็นมรรควิธี
...แต่เวทนากล้าก่อนตายนี่สิครับมันดึงเรากลับ
..ด้วยความที่เรายังมีกำลังสติสัมปชัญญะน้อยนิดไม่สามารถอยู่กับลมได้ต่อเนื่องตลอดสาย จิตเราจะหลุดออกมายึดขันธ์ห้าอีก คราวนี้แหละครับ ผมพึ่งได้สัมผัสสภาวะของบทพยัญชนะที่ว่า "สะดุ้งหวาดเสียว"
"อาการความกลัวตาย" ของจริงมันเป็นเช่นนี้เอง........
9 ชั่วโมงนับแต่โดนเฉือนไปจนถึงโดนยาสลบระหว่างนั้นไม่รับการรักษาอะไรเลยผมเจ็บปวดอยู่บนรถเข็น รพ. มีสติก็รู้ลมไว้ อานาปานสติไว้ ขาดสติก็เจ็บปวดเผ็ดร้อน ความฟุ้งซ่านปรุงแต่งก็ถาโถมเข้า ตอนนี้แหละครับเลือดเริ่มผุดๆอีกรอบก็จะมีคนมาคอยเช็ดเลือดเป็นช่วงๆ และไปเอ็กซเรย์ประมาณบ่าย3-4โมงเย็นหมอที่ฉุกเฉินมาดูแผล
โอ้!!นึกว่าเป็นนิดเดียวไม่เห็นมีเลือดเยอะ สภาพนี้หมอคงให้กลับบ้านไม่ได้ คงต้องนอน รพ.นะจะต้องเอ็กซเรย์ดูกระดูกผ่าตัดที่ต่อเส้นเอ็นและเส้นเลือดที่ขาด
.
...ผมคงไม่เคยผ่านความเจ็บปวดหวาดเสียวแบบนี้มาก่อนจึงรู้สึก
ทรมารมาก ช่วงเวลา5โมงเย็นถึง3ทุ่มระหว่างรอผ่าตัด นี่ละสุดๆ เพราะเรามัวเมาประมาทอยู่จึงฝึกน้อยปฏิบัติเข้าใจผิด คิดว่าตัวเองรู้ทางแล้ว หยั่งลงมั่นในพระสัจธรรมแล้ว จะเอาตัวรอดได้ ด้วยความที่เป็นผู้มีกำลังสติสัมปชัญญะอ่อนกำลังไม่สามารถอยู่กับลมได้ต่อเนื่องตลอดสาย จิตก็หลุดกลับมายึดตัวตนอีกเวทนากล้าก็ทิ่มแทงอีกทุรนทุรายนอนกลิ้งกุกกั๊กๆพลิกไปพลิกมา
....โอ้ เอาว่ะ! ลูกตถาคตกลัวอะไร...
ผมลุกนั่งคู้ขา ตั้งกายตรงดำรงสติเฉพาะหน้า มีสติรู้ลม หายใจเข้าออกสั้นยาวรู้ๆๆ
55555 ต้องบอกเลยว่ายิ้มเยาะ
มันที่มุมปาก ผมอยู่อย่างนั้นโดยไม่รู้สึกทรมารอีกเลย จนกระทั้งเวรเปลมาพาไปห้องผ่าตัด
หลังฟื้นคืนสติจากยาสลบจนบัดนี้ผมไม่ได้รู้สึกทรมารกับแผลอีกเลย
ณ เวลาที่นั่งทำคลิปนี้ผมแข็งแรงปกติดี ส่วนนิ้วจะกลับมาครบหรือไม่?? ไม่รู้เพราะยังไม่จบ??
ขอบคุณทุกๆความเมตตาที่เป็นกำลังใจครับ
ขอบคุณคนที่คอยเอื้อเฟื้อดูแลช่วยเหลือในยามที่ผมยังดูแลตัวเองไม่ได้
ขอบคุณแม่ๆพ่อๆ ญาติธรรม กัลยาณมิตรทั้งหลายที่ไปเยี่ยมเยือนถามไถ่
กราบนมัสการในความเมตตาของพระอาจารย์ปรีชา ขันติพโล
และผู้ภันเตที่เมตตาห่วงใย
ขอบคุณพี่ต้อยที่ละครอบครัวกลับมาดูแม่พ่อแทนผม(งานดูผู้เฒ่า ยอมรับว่ายาก หนัก)
*ถ้าจะให้ผมบอกอะไรสักอย่างกับคนที่ยังปกติอยู่**
....(!)(!).เร่งความเพียร ทำให้มากเจริญให้มาก ฝึกสติสัมปชัญญะ อานาปานสตินี้ละใช่เลยครับ...
ที่สุดแห่งการปฏิบัติแล้ว
อนุโมทนาสาธุ
กราบอนุโมทนาสาธุเจ้าค่ะ🙏🏻🙏🏻🙏🏻
พุเฒ่าทารก พะนะ
22/03/67
สาธุค่ะ