Dankjewel 💙🕊️🍀🕉️🤍🫂💓 Mijn geluk nu, is al wat ik zie Waar ligt mijn geluk? Wat als ik al geluk ben maar dat ik het vergeten ben Niet ik als individu Wat als God, het geheel, het collectief zichzelf voor een moment vergeten is? En zichzelf er nu terug aan herinnert om zichzelf te zijn? Wat is mijn Vaders geschenk? Wat is het geschenk van mezelf aan mezelf? Is het een uitnodiging van dat wat is, aan dat wat is om niet iets anders te zijn dan zichzelf? Is het een geschenk van het geheel om het geheel, het geheel te laten zijn? Als ik me realiseer dat ik deel ben van God, hoe kan er dan ooit iets fout gaan? Zonde is vergeten En de verlossing is de uitnodiging aan mezelf om me weer te herinneren Er wordt mij niets aangedaan Ik ervaar wat ik zie in mijn bewustzijn Maar ik heb het niet zelf gekozen Het leren dient zich aan Wil ik leren of wil ik geluk zien - nu Ieder deel van mezelf, van het geheel, heeft zijn eigen figuranten op zijn plek Het is een film die vanuit al die verschillende invalshoeken keer op keer, precies hetzelfde laat zien Het éne Zelf - Zichzelf Hoe kan ik nerveus zijn? Hoe kan het zelf, dat enkel en alleen zichzelf ontmoet, nerveus zijn? Oordeel niet opdat je niet geoordeeld wordt Want met de maat waarop je meet, zul je gemeten worden Dat waar ik bang voor ben, heb ik zelf in het leven geroepen Het is niet dat ik het zo verzin in mijn eigen denkgeest als een plaatje in mijn hoofd Ik heb het zelf gemaakt als een deel van het geheel, met alle oorzaken en gevolgen, gemanifesteerd in tijd en ruimte Als ik door een depressieve bui ga ben ik uit vrede Ik doe dit mijzelf aan Maar dat creëert vaak een schuldgevoel Maar het is aan mij om me dan te herinneren dat al deze dingen betekenisloos zijn Ik sta aan het roer en ga recht op de pier af met alle bijbehorende angsten en gevolgen Ik zie het gebeuren en kan er voor kiezen het roer bij te sturen of niet En ook dat heeft weer gevolgen Maar het is niet goed of fout Alles is slechts een ervaring om mezelf uiteindelijk te herinneren Ik ben niet bevreesd om mezelf te ontmoeten Laat het me getoond worden Alles is behulpzaam Mijn geluk is al hier - is al nu Het geluk is het geheel in mezelf verenigd Ik ben God Ik ben God overal en altijd Ik ben alleen vergeten wat ik waarlijk ben voor een moment Het onvermijdelijke heeft al plaatsgehad Ik kijk terug op een reis die al voorbij is Ik kijk terug op iets dat niet meer is Het bestaat alleen nog bij de gedachte eraan Het verleden is voorbij, het kan mij niet raken Of het raakt mij en dan is het verleden dus nog niet voorbij en wil het weer ervaren worden Hoelang nog? Mijn geluk nu is het enige wat ik werkelijk kan zien Ik kan alleen maar mijzelf herkennen Wat ik zie zijn de boodschappers die ik uitzend Zoals ik oordeel, zo wordt mij getoond Het wordt mij niet aangedaan Ik zie het en dat is hoe het is Ik kan het niet fout doen Alles is zgn een les die God me graag ziet leren Maar het is niet buiten God, buiten het geheel dat de les geleerd wordt De vergissing ligt altijd in de uitzondering en in de afzondering, in de verschillen Nooit in het geheel van alle aspecten Er zit geen veiligheid in de manier waarop het individu het doet Het is zo vanuit een observatie vanuit een middelpunt wat absoluut geen middelpunt is Het is overal en altijd, gelijktijdig Er is niets anders dan dat Het zien van mijn geluk nu wordt dan heel eenvoudig Er is niks eenvoudigers dan dat Ik leef en beweeg in God waarbij dat wat leeft niet buiten God is en niets anders is dan God zelf Het enige wat ik kan doen in het geheel is deel zijn van het geheel En de herkenning daarvan, wat de deelname is De heilige geest is mijn Vaders geschenk Het nog altijd deel zijn van het geheel, van het collectief Het aandachtspunt ligt in het verlies van identiteit Naar jou kijken en zeggen: 'dat ben ik' Waar ligt dan de afscheidingslijn? Waar eindig ik en begin jij? Is er dan überhaupt nog een ik en jij? Het is een collectief spel van individualisme Alsof het mogelijk zou zijn dat jij jouw mening zou hebben en ik mijn mening zou hebben en dat dat twee verschillende werelden zouden zijn Dat is absoluut onmogelijk Daar ligt mijn geluk niet En het is dat standpunt dat me van mijn geluk weghoudt En dat ik het dan plotseling niet meer zie, Ik zie het niet meer zitten Ik denk dat ons contact niet behulpzaam is Heb ik inderdaad gedacht dat afstand houden van jou, beter zou zijn voor mij? Ja, absoluut Ik heb werkelijk gedacht dat er een onderscheid is in mijn beleving, in een lineair idee van een verleden, van hoe het eerst was en in een toekomst van hoe ik het graag zou willen De maakbaarheid van de wereld, de manifestaties,... Ik weet niet wat er in mijn hoogste belang is Ik wil het me getoond laten worden Ik wil het naar me toe laten komen zoals het naar me toekomt, zoals het is Ik wil niet vasthouden aan een specifieke manifestatie Laat het beeld van rijkdom, van geven abstract zijn in het idee van: ik hou er niet aan vast Het is me duidelijk dat het universum altijd geeft Ik kan niet tekort komen Ik kan niet bepalen wat het beste is voor mij Ik hoef niet iedereen aardig te vinden Iedereen aardig vinden is net zo betekenisloos als een aantal mensen wel of niet aardig vinden Mijn geluk nu is in de totale acceptatie van mijn totaliteit Geen vergelijkingen maken Schuld en angst liggen in de tijd Zonder tijd, geen verschillen Maar wat houdt de tijd dan in stand? Dit is een cursus in tijd verkorten We verkorten de tijd, die noodzakelijk is om verschillen te zien Ik zie het verschil tussen alles wat uitzondert en het geheel dat includeert Ik hoef niet door pijn te leren Maar meestal wordt mijn leren als pijnlijk ervaren doordat er dingen wegvallen Ze vallen niet weg om mij een lesje te leren maar omdat dat de loop van de tijd is Dingen komen en gaan Dat is het hele idee van verschillen, zodat ik kan onderzoeken of ik eigenlijk wel altijd mezelf ben Dan wordt duidelijk hoe hard ik vasthoud aan bepaalde dingen om mezelf zgn een plek te geven Liefde is liefde is liefde Het is altijd een uitnodiging van liefde aan liefde En wat er niet zo uitziet is slechts een roep om liefde Om het te includeren in het geheel En dan wil ik niets meer goedmaken of goedpraten De heelheid van Geest is neergedaald Zou ik, in mijn ego, willen weigeren mijn functie op te nemen om God compleet te maken? Wanneer al wat Hij wil is dat God en ikzelf en daarmee wij als collectief individueel compleet zijn? Tenzij ik kijk naar (het verleden) wat er niet is, is mijn geluk, Nu, al wat ik zie Ogen die open beginnen te gaan, zien ten lange leste als ik mijn handen voor mijn ogen weghaal Ik zie dat ik geheeld ben in het geheel Ik herken God in alles - nu Ik geef de Hemel aan mezelf om mezelf compleet te maken Ik kijk naar het zgn jij Ik herken dat ik nog steeds deel ben in jou, niet als een idee, maar als een manifestatie van het idee En ik spring de Hemel in Het is volledig duidelijk En dan blijven we hier nog voor een moment, doen alsof... waarbij ik mijn verplichtingen heb en jij jouw verplichtingen hebt Maar we kunnen elkaar niet meer voor de gek houden Want we weten We spelen dit nog even uit en dan is het klaar Wat kan nog meer geluk brengen dan dat? Mijn denkgeest bevat enkel wat ik denk met God Ik ben zeer heilig - Ik ben volledig heel Ik ontmoet alleen mezelf Er bestaan geen vreemden Wat ik waarneem zonder het geheel, zonder de correctie is de simulatie die ik gemaakt heb, En ik hoef het niet meer te doen, maar het mag Ik wil niet toestaan dat mijn denkgeest nog een ogenblik langer wordt misleid door het geloof dat de simulatie werkelijk is Wat wil ik beschermen... en tegen wat? Dit is de dag dat ik mijn geluk zie - nu En dan zie ik jou plotseling Kan ik ook hier geluk zien? God vraagt dit aan zichzelf om zich te herinneren: 'dit ben ik' Ik herinner me... dit ben ik Dit is de dag dat ik kijk naar wat ik zoek Met dit besluit kom ik tot mezelf, in het geheel en vraag de kracht van het geheel om me vandaag te steunen Ik wil louter Uw wil doen, die ook de mijne is Mijzelf zien, mijn geluk zien - overal Het zelf zal zichzelf zeker horen Het vraagt: hebt U me al gegeven? Want het is al gebeurd Ik ben al teruggekeerd in het geheel Maar dat kun je niet zeggen omdat 'het zeggen' observatie is Ik kan het alleen maar 'zijn' Het is een ervaring Ik vind en zie vandaag mijn geluk Hier laat vrede zichzelf kennen Ga en herken in Gods vrede 🙏 Amen
Heel goed, mooie les, ❤❤❤dankje
Dank je wel 💛
Dankjewel 💙🕊️🍀🕉️🤍🫂💓
Mijn geluk nu, is al wat ik zie
Waar ligt mijn geluk?
Wat als ik al geluk ben
maar dat ik het vergeten ben
Niet ik als individu
Wat als God, het geheel, het collectief
zichzelf voor een moment vergeten is?
En zichzelf er nu terug aan herinnert
om zichzelf te zijn?
Wat is mijn Vaders geschenk?
Wat is het geschenk
van mezelf aan mezelf?
Is het een uitnodiging
van dat wat is, aan dat wat is
om niet iets anders te zijn
dan zichzelf?
Is het een geschenk van het geheel
om het geheel, het geheel te laten zijn?
Als ik me realiseer
dat ik deel ben van God,
hoe kan er dan ooit iets fout gaan?
Zonde is vergeten
En de verlossing is de uitnodiging aan mezelf
om me weer te herinneren
Er wordt mij niets aangedaan
Ik ervaar wat ik zie in mijn bewustzijn
Maar ik heb het niet zelf gekozen
Het leren dient zich aan
Wil ik leren of wil ik geluk zien - nu
Ieder deel van mezelf, van het geheel,
heeft zijn eigen figuranten op zijn plek
Het is een film die vanuit
al die verschillende invalshoeken
keer op keer, precies hetzelfde laat zien
Het éne Zelf - Zichzelf
Hoe kan ik nerveus zijn?
Hoe kan het zelf,
dat enkel en alleen zichzelf ontmoet,
nerveus zijn?
Oordeel niet
opdat je niet geoordeeld wordt
Want met de maat waarop je meet,
zul je gemeten worden
Dat waar ik bang voor ben,
heb ik zelf in het leven geroepen
Het is niet dat ik het zo verzin
in mijn eigen denkgeest
als een plaatje in mijn hoofd
Ik heb het zelf gemaakt
als een deel van het geheel,
met alle oorzaken en gevolgen,
gemanifesteerd in tijd en ruimte
Als ik door een depressieve bui ga
ben ik uit vrede
Ik doe dit mijzelf aan
Maar dat creëert vaak een schuldgevoel
Maar het is aan mij om me dan te herinneren
dat al deze dingen betekenisloos zijn
Ik sta aan het roer
en ga recht op de pier af
met alle bijbehorende angsten en gevolgen
Ik zie het gebeuren
en kan er voor kiezen
het roer bij te sturen of niet
En ook dat heeft weer gevolgen
Maar het is niet goed of fout
Alles is slechts een ervaring
om mezelf uiteindelijk te herinneren
Ik ben niet bevreesd
om mezelf te ontmoeten
Laat het me getoond worden
Alles is behulpzaam
Mijn geluk is al hier - is al nu
Het geluk is het geheel
in mezelf verenigd
Ik ben God
Ik ben God overal en altijd
Ik ben alleen vergeten
wat ik waarlijk ben voor een moment
Het onvermijdelijke heeft al plaatsgehad
Ik kijk terug op een reis die al voorbij is
Ik kijk terug op iets dat niet meer is
Het bestaat alleen nog
bij de gedachte eraan
Het verleden is voorbij, het kan mij niet raken
Of het raakt mij en dan is het verleden
dus nog niet voorbij
en wil het weer ervaren worden
Hoelang nog?
Mijn geluk nu is het enige
wat ik werkelijk kan zien
Ik kan alleen maar mijzelf herkennen
Wat ik zie
zijn de boodschappers die ik uitzend
Zoals ik oordeel, zo wordt mij getoond
Het wordt mij niet aangedaan
Ik zie het en dat is hoe het is
Ik kan het niet fout doen
Alles is zgn een les
die God me graag ziet leren
Maar het is niet buiten God, buiten het geheel
dat de les geleerd wordt
De vergissing ligt altijd
in de uitzondering en in de afzondering,
in de verschillen
Nooit in het geheel van alle aspecten
Er zit geen veiligheid
in de manier waarop het individu het doet
Het is zo vanuit een observatie
vanuit een middelpunt
wat absoluut geen middelpunt is
Het is overal en altijd, gelijktijdig
Er is niets anders dan dat
Het zien van mijn geluk nu
wordt dan heel eenvoudig
Er is niks eenvoudigers dan dat
Ik leef en beweeg in God
waarbij dat wat leeft niet buiten God is
en niets anders is dan God zelf
Het enige wat ik kan doen in het geheel
is deel zijn van het geheel
En de herkenning daarvan,
wat de deelname is
De heilige geest is mijn Vaders geschenk
Het nog altijd deel zijn
van het geheel, van het collectief
Het aandachtspunt
ligt in het verlies van identiteit
Naar jou kijken en zeggen: 'dat ben ik'
Waar ligt dan de afscheidingslijn?
Waar eindig ik en begin jij?
Is er dan überhaupt nog een ik en jij?
Het is een collectief spel van individualisme
Alsof het mogelijk zou zijn
dat jij jouw mening zou hebben
en ik mijn mening zou hebben
en dat dat twee verschillende werelden
zouden zijn
Dat is absoluut onmogelijk
Daar ligt mijn geluk niet
En het is dat standpunt
dat me van mijn geluk weghoudt
En dat ik het dan plotseling niet meer zie,
Ik zie het niet meer zitten
Ik denk dat ons contact niet behulpzaam is
Heb ik inderdaad gedacht
dat afstand houden van jou,
beter zou zijn voor mij? Ja, absoluut
Ik heb werkelijk gedacht
dat er een onderscheid is in mijn beleving,
in een lineair idee
van een verleden, van hoe het eerst was
en in een toekomst
van hoe ik het graag zou willen
De maakbaarheid van de wereld,
de manifestaties,...
Ik weet niet wat er in mijn hoogste belang is
Ik wil het me getoond laten worden
Ik wil het naar me toe laten komen
zoals het naar me toekomt, zoals het is
Ik wil niet vasthouden
aan een specifieke manifestatie
Laat het beeld van rijkdom, van geven
abstract zijn in het idee van:
ik hou er niet aan vast
Het is me duidelijk
dat het universum altijd geeft
Ik kan niet tekort komen
Ik kan niet bepalen
wat het beste is voor mij
Ik hoef niet iedereen aardig te vinden
Iedereen aardig vinden
is net zo betekenisloos
als een aantal mensen
wel of niet aardig vinden
Mijn geluk nu is in de totale acceptatie
van mijn totaliteit
Geen vergelijkingen maken
Schuld en angst liggen in de tijd
Zonder tijd, geen verschillen
Maar wat houdt de tijd dan in stand?
Dit is een cursus in tijd verkorten
We verkorten de tijd,
die noodzakelijk is om verschillen te zien
Ik zie het verschil
tussen alles wat uitzondert
en het geheel dat includeert
Ik hoef niet door pijn te leren
Maar meestal wordt mijn leren
als pijnlijk ervaren
doordat er dingen wegvallen
Ze vallen niet weg om mij een lesje te leren
maar omdat dat de loop van de tijd is
Dingen komen en gaan
Dat is het hele idee van verschillen,
zodat ik kan onderzoeken
of ik eigenlijk wel altijd mezelf ben
Dan wordt duidelijk
hoe hard ik vasthoud aan bepaalde dingen
om mezelf zgn een plek te geven
Liefde is liefde is liefde
Het is altijd een uitnodiging
van liefde aan liefde
En wat er niet zo uitziet
is slechts een roep om liefde
Om het te includeren in het geheel
En dan wil ik niets meer
goedmaken of goedpraten
De heelheid van Geest is neergedaald
Zou ik, in mijn ego, willen weigeren
mijn functie op te nemen
om God compleet te maken?
Wanneer al wat Hij wil is
dat God en ikzelf
en daarmee wij als collectief
individueel compleet zijn?
Tenzij ik kijk naar (het verleden)
wat er niet is,
is mijn geluk, Nu, al wat ik zie
Ogen die open beginnen te gaan,
zien ten lange leste
als ik mijn handen voor mijn ogen weghaal
Ik zie dat ik geheeld ben in het geheel
Ik herken God in alles - nu
Ik geef de Hemel aan mezelf
om mezelf compleet te maken
Ik kijk naar het zgn jij
Ik herken dat ik nog steeds
deel ben in jou,
niet als een idee,
maar als een manifestatie van het idee
En ik spring de Hemel in
Het is volledig duidelijk
En dan blijven we hier
nog voor een moment, doen alsof...
waarbij ik mijn verplichtingen heb
en jij jouw verplichtingen hebt
Maar we kunnen elkaar
niet meer voor de gek houden
Want we weten
We spelen dit nog even uit
en dan is het klaar
Wat kan nog meer geluk brengen dan dat?
Mijn denkgeest bevat enkel
wat ik denk met God
Ik ben zeer heilig - Ik ben volledig heel
Ik ontmoet alleen mezelf
Er bestaan geen vreemden
Wat ik waarneem
zonder het geheel, zonder de correctie
is de simulatie die ik gemaakt heb,
En ik hoef het niet meer te doen,
maar het mag
Ik wil niet toestaan dat mijn denkgeest
nog een ogenblik langer wordt misleid
door het geloof dat de simulatie
werkelijk is
Wat wil ik beschermen... en tegen wat?
Dit is de dag dat ik mijn geluk zie - nu
En dan zie ik jou plotseling
Kan ik ook hier geluk zien?
God vraagt dit aan zichzelf
om zich te herinneren: 'dit ben ik'
Ik herinner me... dit ben ik
Dit is de dag dat ik kijk naar wat ik zoek
Met dit besluit kom ik tot mezelf, in het geheel
en vraag de kracht van het geheel om me vandaag te steunen
Ik wil louter Uw wil doen, die ook de mijne is
Mijzelf zien, mijn geluk zien - overal
Het zelf zal zichzelf zeker horen
Het vraagt: hebt U me al gegeven?
Want het is al gebeurd
Ik ben al teruggekeerd in het geheel
Maar dat kun je niet zeggen
omdat 'het zeggen' observatie is
Ik kan het alleen maar 'zijn'
Het is een ervaring
Ik vind en zie vandaag mijn geluk
Hier laat vrede zichzelf kennen
Ga en herken in Gods vrede
🙏
Amen