1924 წელსმიხა ხელაშვილს გარდაცვლილი მეგობრის დისთვის, პარასკოსთვის, მიუწერია სანუგეშო ბარათი, რომელიც ფრიად საგულისხმოა: "ნუ იფიქრებ, რო შენი ძმა მოკვდა და აღარ არის, მოკლეს და დაიკარგა. არა! ის არც მკვდარია და არც დაკარგული. ერთი კი არა, არამედ მრავალი ვაჟკაცი შაეწირა თავის სამშობლო საქართველოს მსხვერპლად. ზოგი თვეობით ყელამდე წყალში ჰყავდათ ჩეკას სარდაფებში, ზოგი გზაზე დახვრიტეს, ზოგიც სახლში მოკლეს, ზოგიც ბრძოლაში. ჩვენის სისხლით და ხორცით მორწყეს მთელი საქართველო. მრავალ ვაჟკაცთ გადადვეს ნებით საკუთარი თავი თავის სამშობლოსთვის და თავის სიცოცხლე მწარე სიკვდილს მისცეს პირში. განა ეს ამდენი სამშობლოსათვის დახოცილი და დასჯილი ხალხი დაკარგულა? არა! იმათ სახელები მქუხარებს და ზეობს სამშობლოსათვის! იმათი სახელი მთელ საქართველოს ეძახის: "მოდით უშიშრად, მტერმა და დასჯამ არ შეგაშინოთო! დღევანდელ სიცოცხლეს სიკვდილი სჯობიაო". საქართველოს ერიც იმათი საფლავის წინ მუხლს იყრის, როგორც ვაჟა-ფშაველამ დაწერა: "გმირთა სამარეს, როგორც ხატს, სამთხვევლად დავეღირები, აცხონოს, რომ არ წაიღეს ლაფით მოსვრილი პირებიო". აი, ამ გმირთა, ვაჟკაცთა ღირსება და სახელი ბევრი ცოცხლის ღირსებასა და სახელს სჯობია. ისინი უკვდავნი არიან, საქართველოს არსებობამდის დაუვიწყარნი. აი, შენი ძმა იმ ვაჟკაცებში ითვლება, რომლებიც ცოცხლებს მკვდრები სჯობიან. ამისთვის არ უნდა იდარდო. ბევრ ცოცხალს შენი მკვდარი ძმის სახელი სჯობიან. კაცი ადრე თუ გვიან სიკვდილს ვერ დაემალება. მაშასადამე, სჯობია, რომ სახელით მოკვდეს ძროხასავით უსახელო სიკვდილს. ნეტავ იმათ სიკვდილს, ვინც სამშობლოს შეეწირება და უკვდავყოფს თავის სახელს".
ლექსო, ამოგთქომ, ოხერო, თორო იქნება ვკვდებოდე, და შენ კი ჩემად სახსოვრად სააქაოსა რჩებოდე, გიმღერდენ ჩემებრ სწორები ფანდურის ხმაზე ჰყვებოდე, ქვეყანა მხიარულობდეს, და მე საფლავში ვლპებოდე. ნეტავი, ჩემო სახელო, დიდხანამც იხსენებოდე, ჩემო ნათქვამო სიტყვაო, შენამც კი გაჰქვეყნდებოდე. შენ, ჩემო საფლავის კარო, შენამც კი აჰყვავდებოდე, სახლო, არ დაიშლებოდე, ცოლო, არ გათხოვდებოდე… ერთ ეგეც უნდა ვიკითხო, ჩემ სიკვდილს ვინ იტირებსა, ვინ ჩამააბნევს ცრემლებსა, საქმეს ვინ გაიჭირებსა? ამასა ვფიქრობ და გულიცა ამასვე ანამდვილებსა. დედის მეტს ჩემი სიკვდილი არავის აატირებსა. თუმც ნათესავნი, და-ძმანი აღარ აისხმენ ღილებსა, ცოლიც ძალიან მიტირებს, ქვეყანას გააკვირვებსა, ცოტა ხნის შემდეგ ისიცა სხვისა ჭირს გაახლინებსა. სულ ყველას დავავიწყდები, ყველას სხვა დაათირებსა, მე დედის გულში ვიქნები, ძილსაც ვერ დაიძინებსა, ვენაცვლე ძუძუს გამზრდელსა, გულით ეგ დამიტირებსა, დედას უყვარვართ შვილები, დედა არ გვახსოვს შვილებსა, იმითა გვტანჯავს გამჩენი, სულ მუდამ გვაცოდვილებსა.
![พบรัก - INK WARUNTORN [Official MV]](http://i.ytimg.com/vi/n2wjOYVC38Y/mqdefault.jpg)
ბინდის ფერია სოფელი
ეს ერთ რამედ ღირს🫶🫶🫶🫶
"ნეტავი ჩემო სახელო, დიდხანამც
იხსენებოდე,
ჩემო ნათქვამო სიტყვაო, შენამც კი
გაჰქვეყნდებოდე,
შენ, ჩემო საფლავის კარო, შენამც კი
აჰყვავდებოდე,
სახლო, არ დაიშლებოდე, ცოლო, არ
გათხოვდებოდე..."
მიხა ხელაშვილი..
ღმერთმა გაანათლოს მისი სული. გვახსოვდეს მამულიშვილები.
1924 წელსმიხა ხელაშვილს გარდაცვლილი მეგობრის დისთვის, პარასკოსთვის, მიუწერია სანუგეშო ბარათი, რომელიც ფრიად საგულისხმოა: "ნუ იფიქრებ, რო შენი ძმა მოკვდა და აღარ არის, მოკლეს და დაიკარგა. არა! ის არც მკვდარია და არც დაკარგული. ერთი კი არა, არამედ მრავალი ვაჟკაცი შაეწირა თავის სამშობლო საქართველოს მსხვერპლად. ზოგი თვეობით ყელამდე წყალში ჰყავდათ ჩეკას სარდაფებში, ზოგი გზაზე დახვრიტეს, ზოგიც სახლში მოკლეს, ზოგიც ბრძოლაში. ჩვენის სისხლით და ხორცით მორწყეს მთელი საქართველო. მრავალ ვაჟკაცთ გადადვეს ნებით საკუთარი თავი თავის სამშობლოსთვის და თავის სიცოცხლე მწარე სიკვდილს მისცეს პირში. განა ეს ამდენი სამშობლოსათვის დახოცილი და დასჯილი ხალხი დაკარგულა? არა! იმათ სახელები მქუხარებს და ზეობს სამშობლოსათვის! იმათი სახელი მთელ საქართველოს ეძახის: "მოდით უშიშრად, მტერმა და დასჯამ არ შეგაშინოთო! დღევანდელ სიცოცხლეს სიკვდილი სჯობიაო". საქართველოს ერიც იმათი საფლავის წინ მუხლს იყრის, როგორც ვაჟა-ფშაველამ დაწერა: "გმირთა სამარეს, როგორც ხატს, სამთხვევლად დავეღირები, აცხონოს, რომ არ წაიღეს ლაფით მოსვრილი პირებიო". აი, ამ გმირთა, ვაჟკაცთა ღირსება და სახელი ბევრი ცოცხლის ღირსებასა და სახელს სჯობია. ისინი უკვდავნი არიან, საქართველოს არსებობამდის დაუვიწყარნი. აი, შენი ძმა იმ ვაჟკაცებში ითვლება, რომლებიც ცოცხლებს მკვდრები სჯობიან. ამისთვის არ უნდა იდარდო. ბევრ ცოცხალს შენი მკვდარი ძმის სახელი სჯობიან. კაცი ადრე თუ გვიან სიკვდილს ვერ დაემალება. მაშასადამე, სჯობია, რომ სახელით მოკვდეს ძროხასავით უსახელო სიკვდილს. ნეტავ იმათ სიკვდილს, ვინც სამშობლოს შეეწირება და უკვდავყოფს თავის სახელს".
🙏🙏 ღმერთო დიდებულო დაგვილოცე ჩვენი საქართველო ჩვენი პატრიარქი ჩვენი შვილები შვილიშვილები ოჯახები და ყველა ჭეშმარიტი ქრისტიანი ქართველი ამინ ამინ 🙏
მიხა გაცხონოს ღმერთმა, არასდროს დაგვავიწყდები და სისხლსაც ავიღებთ, ჩვენი მტრების დედაც .
❤დიდი იყო!
ღმერთმა აცხონოს ამ ვაჟკაცის სული!!!
ასეთ გმირებზე დგა საქართველო,და მუდამ იქნება,ჩემო სამშობლო საქართველო ადიდე ღმერთი და იხარე მარად, ა მ ი ნ !!!
დიდი მამულიშვილი და ვაჟკაცი. რამოდენა სულიერების პატრონი იყო იმითაც ჩანს, რომ დაწერა "ბინდის ფერია სოფელი"
ღმერთმა გაანათლოს შენი სული...
დიდება გმირებს
ნათელი და სანთელი იმქვეყნად❤😢
იმ მეგობრების ნაშიერბს,უკავიათ სახემწიფო თანანდებობი,ხოლო მიხას ნაშიერები,გაეცალნენ საქართველოს.მე მჯერავს,რომ მალე დიამეტრალურად შეიცვლება,სიტუაცია.
კიდევაც დაიზრდებიან ალგეთს ლეკვები მგლისანი...
თქვენ ჩაგეხუტეთ ჩემო ქართველებო.
Shen suls venacvale mixa yvela vashkaci bijebi xart vinc saqartvelos istoria daceret😢
სულ მეტირება !!!!!❤❤❤❤❤❤
👏👏👏🇬🇪🇬🇪🇬🇪💖💖💖
❤❤❤
❤😢
❤😢❤
რა ვთქვა არ ვიცი,ცრემლი მომერია,გული სიამაყით მევსება მაგრამ მაინც...აზრზე მოდით თქვე აფსუსებო,ქართველი ერი ამაყათ დადიოდა დადის დაე იარონ ამინ,მადლობა უფალო სიცოცხლისთვის.
მეგობრებმა არ მოკლეს ნაბიჭვრებმა მოკლეს ასეა მიტომ ვერ მოვიკიდეთ ფეხი რომ ასეთი ნაბიჭვრები რომ ასეთ ხალხს კლავენ
3:08 25 წლის დაიღუპა და ვერ გამოდის ეგრე ❤
მიხა ხელაშვილო გენაცვალე შენა სულში და გულში 🥰
gmertma azxonos didi qartvelis suli
სადგაა ეგ ხალხი გმერტო რა წინაპრები გვყავდა
Venacvale visac dgesac axsovs vamakob tkvenit
1:23 Robert De Niro gaichita :D
ეს ლექსი თავიდან ბოლომდე არავინ იცით ?:S
ლექსო, ამოგთქომ, ოხერო,
თორო იქნება ვკვდებოდე,
და შენ კი ჩემად სახსოვრად
სააქაოსა რჩებოდე,
გიმღერდენ ჩემებრ სწორები
ფანდურის ხმაზე ჰყვებოდე,
ქვეყანა მხიარულობდეს,
და მე საფლავში ვლპებოდე.
ნეტავი, ჩემო სახელო,
დიდხანამც იხსენებოდე,
ჩემო ნათქვამო სიტყვაო,
შენამც კი გაჰქვეყნდებოდე.
შენ, ჩემო საფლავის კარო,
შენამც კი აჰყვავდებოდე,
სახლო, არ დაიშლებოდე,
ცოლო, არ გათხოვდებოდე…
ერთ ეგეც უნდა ვიკითხო,
ჩემ სიკვდილს ვინ იტირებსა,
ვინ ჩამააბნევს ცრემლებსა,
საქმეს ვინ გაიჭირებსა?
ამასა ვფიქრობ და გულიცა
ამასვე ანამდვილებსა.
დედის მეტს ჩემი სიკვდილი
არავის აატირებსა.
თუმც ნათესავნი, და-ძმანი
აღარ აისხმენ ღილებსა,
ცოლიც ძალიან მიტირებს,
ქვეყანას გააკვირვებსა,
ცოტა ხნის შემდეგ ისიცა
სხვისა ჭირს გაახლინებსა.
სულ ყველას დავავიწყდები,
ყველას სხვა დაათირებსა,
მე დედის გულში ვიქნები,
ძილსაც ვერ დაიძინებსა,
ვენაცვლე ძუძუს გამზრდელსა,
გულით ეგ დამიტირებსა,
დედას უყვარვართ შვილები,
დედა არ გვახსოვს შვილებსა,
იმითა გვტანჯავს გამჩენი,
სულ მუდამ გვაცოდვილებსა.
გმადლობთ რომ ეს ლექსი გაგვიზიარეთ
1:53 დან რომ ლექსია, ტექსტი ხომ არ იცით ვინმემ?
მეგობრებმა მოკლესო??.
მე პირველად გავიგე/.
ისე ცუდად ისმინებმა პირდაპირ ყურს ჭრის..
აცხონოს ღმერთმა..
..