Αλβανική Ριβιέρα, Βουθρωτό, 28 Σεπτέμβρη 2023

Βουθρωτό. Η άγνωστη (στους Έλληνες) αρχαιοελληνική πόλη της Αλβανίας.
Στα χρόνια του μύθου, ο Έλενος, γιος του βασιλιά της Τροίας, Πρίαμου, κυνηγημένος πρόσφυγας μετά την κατάκτηση της πόλης του από τους Έλληνες, θυσίασε εδώ έναν ταύρο για να εξευμενίσει τους θεούς. Ο ταύρος, πληγωμένος βαριά, μουγκρίζοντας έτρεξε, αφιονισμένος κατρακύλησε προς τη θάλασσα. Το μέρος όπου ο άγριος «βους» ξεψύχησε, ο Έλενος- όπως μας διασώζει το γεγονός αναμιγνύοντας φαντασία και ιστορία ο μεγάλος Ρωμαίος ποιητής Βιργίλιος- το ονόμασε Βουθρωτό.
Κτισμένο στη δασωμένη απόληξη της χερσονήσου των Εξαμιλίων, εξασφάλιζε πολλά πλεονεκτήματα στους κατοίκους του: είναι φυσικό λιμάνι αλλά και μια φυσικά οχυρή τοποθεσία που σχεδόν περικλείεται απ’ τη θάλασσα, η κοντινή πεδιάδα της Βρίνας (αρχαία Κεστρίνη) εφοδίαζε την κοινότητα με αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα, ενώ η πλούσια λιμνοθάλασσα της εξασφάλιζε θαλασσινή τροφή και κυνήγι ακόμα και στις πιο δύσκολες περιστάσεις. Και, κυρίως, το Βουθρωτό αποτελούσε κομβικό σημείο των θαλάσσιων δρόμων. Από το Δυρράχιο προς την Αμβρακία και τη Νικόπολη και από εκεί στο Αιγαίο και όλη την ανατολική Μεσόγειο.
Τόπος για να κάνεις εμπόριο αλλά και σημείο διαχρονικής γεωστρατηγικής σημασίας.
Ήδη τον 6ο π.Χ. αιώνα το Βουθρωτό ήταν μια ακμάζουσα πόλη με ιωνικούς ναούς, από τους οποίους ξεχώριζε αυτός του Ασκληπιού- καθ’ ολη τη διάρκεια της αρχαιότητας αποτελούσε λατρευτικό κέντρο του θεού της υγείας. Στο ζεστό νερό που ανάβλυζε από ρωγμή σε βράχο, οι άνθρωποι απέδιδαν θεραπευτικές ιδιότητες- το σημείο μετατράπηκε σε δωμάτιο, προσκυνητάριο της εποχής. Οι πιστοί πρόσφεραν δώρα και νομίσματα στους ιερείς του Ασκληπιού και διανυκτέρευαν στο ναό, προσδοκώντας σε κάποιο θεϊκό σημάδι, με την μορφή ονείρου ή οράματος, που θα ερμήνευαν οι ιερείς ώστε να δώσουν στον ασθενή το κατάλληλο γιατροσόφι.
Το Βουθρωτό, η πρώτη αλβανική τοποθεσία που εγγράφηκε στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 1992, αποτελείται από πολλές πόλεις που είναι χτισμένες η μία πάνω από την άλλη.
Ένα πολύ καλά διατηρημένο αρχαίο θέατρο κτίστηκε εκεί κατά την ύστερη περίοδο του κλασικισμού, περίπου στο 300-200 π. Χ. Επίσης διατηρείται και ένα τείχος που περιβάλλει την πόλη και αποτελείται από μεγάλες πέτρες. Την ίδια χρονολογική περίοδο με το θέατρο, άλλο ένα τείχος έχει βρεθεί, του οποίου οι πέτρες έχουν χαραγμένες επιγραφές με τα ονόματα των κατοίκων της πόλης.
Οταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την πόλη, έκαναν κάποιες παρεμβάσεις στο θέατρο, ενώ έκτισαν και νέα λουτρά κοντά στα αρχαία τείχη της πόλης. Κοντά στις όχθες της λίμνης έκτισαν μια σειρά από βίλες. Ενα από τα πιο σημαντικά «απομεινάρια» της παρουσίας των Ρωμαίων είναι ένα μεγάλο παλάτι, του οποίου τα δάπεδα κοσμούν ψηφιδωτά.
Ενα άλλο σημαντικό μνημείο που υπάρχει στην πόλη είναι ένα βαπτιστήριο του Χριστιανικού οικισμού του 6ου αιώνα, από τα μεγαλύτερα που υπάρχουν μαζί με αυτό της Αγίας Σοφίας στην Πόλη. Ακολούθησαν οι Ενετοί τον 15ο αιώνα και ένας Πύργος που άφησαν πίσω τους, οι Γάλλοι και ο Αλή Πασάς.
Από την ένδοξη πόλη στους μεταγενέστερους αιώνες απέμεινε μόνο η γεωστρατηγική σημασία της τοποθεσίας και τα ερείπια της κοινωνίας των παλιότερων ανθρώπων εν μέσω φθαρμένων οχυρώσεων. Η Βενετία κράτησε από τους Τούρκους το Βουθρωτό μέχρι το 1796, ως προκεχωρημένο της φυλάκιο και ευρωπαϊκή «αγκίδα» στο δυτικό πλευρό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Στην απέναντι όχθη του Βουθρωτού στέκει ακόμη το φρούριο που έκτισε ο Αλή Πασάς. Εκεί διέμενε όταν επισκέπτονταν το Βουθρωτό για τα κυνήγια του στην λιμνοθάλασσα.