Sara, jak czytam komentarze pod Twoimi filmami to często mi się przykro robi. Prawda jest taka, że rzeczywiście gęsto jest od nieprzychylnych uwag, które bardzo często, pardon my french, przypí3rdalają się do byle czego. Typiary robiące jakieś pseudoanalizy Ciebie jako osoby po jednym czy dwóch wyizolowanych zdaniach. Ręce opadają. Its not that serious. Bardzo dużo niestety widzę młodych dziewczyn robiących kontent, które są krytykowane za byle co. Nie rozumiem po co to "sprowadzanie kogoś na ziemię". Jeśli mi się coś nie podoba to nie oglądam. Niektórzy chyba mają za duże ego i myślą, że ich uwagi mogą cokolwiek znaczyć, dla osób które nie mają pojęcia o ich istnieniu smh
Rozumiem cię i twoje podejście do pewnych kwestii, ale sama uważam, że chyba czasami lepiej jest nie analizować życia aż tak, ciągle zastanawiać się nad przeszłością, jej skutkach. Jasne, że warto chodzić na terapię, warto być świadomym, jednak moim zdaniem czasami warto też odpuścić niż ciągle kontrolować, czy dobrze przeżywamy emocje, czy jesteśmy szczęśliwi w danym momencie, czy nie. Takie odpuszczenie może być bardzo uwalniające. Ciężko jest czerpać radość z chwili, jeśli ciągle analizuje się przeszłość, wraca się do jakichś trudnych momentów. Nie mamy wpływu na innych ludzi, nie mamy wpływu na to jak traktowali nas rodzice, ale jako dorośli ludzie możemy to wszystko zostawić za sobą (z doświadczenim, które nas wiele nauczyło) i korzystać z teraźniejszości, doceniając to jakie mamy możliwości, jako już dorośli ludzie, którzy mogą ukształtować swoje życie, tak jak wolą.
bardzo podoba mi się ten komentarz i jestem tego samego zdania! stała kontrola nie jest dobra, niektórych emocji się nie spodziewamy, ale ważna jest nasza teraźniejsza reakcja, na którą mamy wpływ. Warto patrzeć na przód aniżeli wracać do czegoś co już przepadło.
Dokładnie! Z jednej strony wierzę w cel terapii, ufam, że terapeuci prowadzą terapię w sposób przemyślany, świadomy. Z drugiej strony zastanawiam się, czy takie rozdrapywanie ran, dzielenie włosa na czworo, analiza czegoś co było w naszym życiu traumatyczne nie przynosi trochę odwrotnego skutku od zamierzonego. Dobrze jest sobie pewne rzeczy omówić, uświadomić, ale też nie ma co wchodzić w takie skrajne analizowanie. Nie wiem na ile jest to potrzebne, a na ile utrudnia cieszenie się teraźniejszością. A świat nie zaczyna i nie kończy się na naszych krzywdach. Oczywiście, nie chcę umniejszać czyimś uczuciom, ale w kwestii przeżywania problemów też czasami można przesadzić, jak ze wszystkim. A w tym wszystkim chodzi wciąż o dobro tej osoby.
Tak, uważam, że rozdrapywanie ran nie zawsze przynosi taki skutek jaki byśmy chcieli. Osobiście moim zdaniem, szczera akceptacja i pogodzenie się z tym co było daje spokój, życie w danym momencie i czerpanie z niego jak najwięcej. Danie upust emocjom i staranie się każdego dnia wyciągać pozytywy. Zbyt długie i dogłębne analizowanie co z czego, może doprowadzić do błędnego koła, bo wtedy człowiek może zacząć skupiać się tylko na myślach i na analizowaniu każdego swojego ruchu w tym ciągle myśleć o emocjach. Lepiej po prostu słuchać swoich potrzeb, swojego ciała czasem faktycznie jeżeli wymaga tego sytuacja przemyśleć dane zachowanie czy emocje jaką się poczuło, ale żeby nie było to skrajne.
Świetny komentarz. Uwielbiam oglądać Sarę i życzę jest dobrze. Mam ponad 30 lat i jestem na innym etapie życia. Zastanawia mnie czy takie częste rozdrapywanie przeszłości ma sens. Jak miałam 20 lat i studiowałam to żyłam chwilą i byłam szczęśliwa. Teraz też jestem. Chyba terapie nie są dla każdego.
Takie odpuszczenie może się udać, jak nie męczą Cię psychosomaty i nie masz poblokowanych emocji. To naprawdę fajnie żyć na zasadzie go with the flow, ale to nieanalizowanie i niegrzebanie w przypadku, kiedy organizm dobitnie Ci pokazuje, że masz w sobie nieprzepracowane emocje, to nie jest go with the flow, tylko zakopywanie się w lęku, smutku i niemocy, której nie zatrzyma się "niemyśleniem"
Nie rozumiem czemu zawsze umniejszasz osobom, które napiszą coś co Ci się nie podoba, twierdząc że się nie znają czy że są dziećmi/niedoświadczeni - "Niektórzy nie wiedzą, że tak wygląda życie. Myślą, że cały czas jest WOW wszystko pozytywnie"; "(...) dużo osób, szczególnie młodych osób albo którzy jeszcze nie mają takiego doświadczenia z uczuciami, myślą że (...)". Szczególnie, że ten komentarz BYŁ TROSKLIWY - "Pamiętaj, że warto próbować w życiu nowych rzeczy, ale nie ma też nic złego w powiedzeniu sobie, że coś nie jest dla mnie :) Krok wstecz nie zawsze oznacza porażkę. Pozdrawiam Cię Sara". Widać, że wcale nie miał Cię zaboleć i dobrze, że nie zabolał. Moim zdaniem również wyglądasz na nieszczęśliwą tam, ale też wiem jak być na emigracji i jakie uczucia wtedy towarzyszą I TO NORMALNE, bo nie wszyscy są w stanie być szczęśliwi tak daleko - z wielu powodów. I to tylko Twoja decyzja czy coś z tym zrobisz, może jednak to najbardziej dogodna opcja dla Ciebie. Jeśli przeczytasz komentarz nie powinnaś go traktować jako atak i umniejszać autorom, tylko jeśli wgl zamierzasz zwrócić na niego uwagę "punkt skłaniający do przemyśleń", bo często uwagi osób trzecich są bardzo cenne.
Ja nie odbieram tego jako umniejszanie osobom trzecim ze strony Sary. Powiedziała po prostu ze taki komentarz jest dla niej absurdalny ponieważ ktoś bazuje na filmiku w którym autentycznie była smutna z powodów takich spraw jak choroba czy samotna wigilia. Dla mnie tez jest absurdalne ze ludzie tak szybko i powierzchownie potrafią podsumować i zdiagnozować kogos
Oni chociaż oceniają po jej filmikach, w których często przedstawia swoje przemyślenia i część życia. A Sara zakłada, że ta osoba jest młoda/mało doświadczona/nie wie, że życie tak wygląda po komentarzu, który jej się nie spodobał.
Dziękuję :) ja jestem autorką wymienionego komentarza i nie przypuszczałam nawet, że może zostać odebrany w ten sposób. Użyłam tam słów typu „wydaje mi się”, „widać w Tobie smutek”, a zostało to przedstawione tak jakbym zrobiła całą analizę życia Sary. Wiadomo, że nie wiem co przeżywa w 100%, bo pewnie nie wszystkim się dzieli, oglądam ją jednak bardzo długo i jej zmiana jest dla mnie jako widza mocno wyczuwalna. Pisałam ten komentarz z intencją troski, ale cóż. Rozumiem, że nie trafiłam z tym, że Sara jest nieszczęśliwa i jednak świetnie jej się żyje w stanach. Ok, ona też nie trafiła z tym że autor komentarza jest młody i niedoświadczony przez życie :)
Ale warto też zwrócić uwagę, że w Internecie ludzie lubią udzielać rad wcale o nie nie pytani. Zanim się napisze komentarz pomyśl czy powiedziałabyś to samo np przypadkowej osobie w sklepie? Pewnie nie bo nie znasz jej na tyle żeby wyciągnąć dobre wnioski. Podobnie jest w Internecie - Sara pokazuje tylko to co chce sama pokazać. A wszyscy mają złudzenie, że ją znają. Tak nie jest więc takie komentarze nie są na miejscu. Ja jestem wdzięczna Sarze, że jest szczera, pokazuje gorsze momenty. Wszyscy ludzie mają gorsze dni, nie tylko na emigracji. Pytanie ile osób jest w stanie się do tego przyznać? I czy wtedy doradzamy komuś krok wstecz ? Raczej nie.
Saruniaa ❤ jesteś moją tak bardzo comfort person że sobie nie wyobrażasz 🫶 wiele książek z twojego polecenia z kiedyś jest na mojej półce 🫢 czekają w kolejce do czytania 😂 i nie mogę się doczekać vlogow z przeprowadzki, ikei, remontów ♥️🥰 can't wait 🫶 wysyłam dużo miłości! ♥️
Apropo wieku to myślę, że 21 a 22 lata to niewielka różnica w postrzeganiu społecznym, to jest tylko rok, więc szczerze zdziwiłabym się, gdyby 22 to była jakaś magiczna liczba, w której ludzie zaczynają Cię traktować poważnie. Sama mam 21 lat, ale osobiście zauważyłam, że zaczęłam być traktowana poważnie, jak osoba dorosła, do której mówi się "pani" dopiero jak poszłam na studia, a później do pracy. Pewnie wiele zależy od środowiska pracy/branży, bo w niektórych ageizm jest niestety obecny, zwłaszcza gdy pracujesz na tym samym lub podobnym stanowisku, co osoby znacznie starsze od Ciebie.
Trochę creepy, że 'level up' na kalifornijskie warunki w wieku 27 lat to pokój na piętrze domu. Szczególnie, że mówimy chyba o osobach, które już normalnie pracują.
@@monikawooszyn9058 Ale przecież właśnie o tym jest mój komentarz. Dla mnie to jest chore, że ceny są aż tak wywindowane, że osoba pracująca na etacie nie może wynająć nawet kawalerki tylko żyje jak student.
hej przeciez masz brata w LA :) czemu z nim nie chciałaś spędzić świąt? Bez sensu siedziec tak w samotności ktora w grudniu jak sama podkreslilas mocno Ci doskwierała...
@@wiktoriakula4869 No tak,bo to wcale nie tak że pokolenie naszych dziadków i rodziców jest mocno straumatyzowane i często są toksyczni XDD nie mówię że wszyscy ale skąd ty masz wiedzieć czy ktoś jest dla kogoś toksyczny? Nie wiesz to się nie wypowiadaj xd
@@wiktoriakula4869 I tak są, moja patologiczna rodzina jest bardzo toksyczna ale nie bo jakaś juleczka z YT powiedziała że nie XDD nie masz prawa oceniać,często osoby z toksycznych domów są mocno skrzywdzone
Sara mówiła to w kontekście zmiany okolicy na lepszą i domu na większy z dostępem do ogrodu. Dla każdego level up to coś innego, a akurat powiedziała to w tym kontekście więc nie miała na myśli nic większego. Jeśli czuje że będzie się tam lepiej czuła i potrzebuje zmiany to jak najbardziej uważam to za pójście do przodu i level up. Nie wiem po co tak komuś umniejszać
Mozesz byc dumna ze swojej dojrzałości i doswiadczenia w tak mlodym wieku. Ja to szanuję
chetnie posluchalabym o czarnych stronach LA!
+1
Sara, jak czytam komentarze pod Twoimi filmami to często mi się przykro robi. Prawda jest taka, że rzeczywiście gęsto jest od nieprzychylnych uwag, które bardzo często, pardon my french, przypí3rdalają się do byle czego. Typiary robiące jakieś pseudoanalizy Ciebie jako osoby po jednym czy dwóch wyizolowanych zdaniach. Ręce opadają. Its not that serious. Bardzo dużo niestety widzę młodych dziewczyn robiących kontent, które są krytykowane za byle co. Nie rozumiem po co to "sprowadzanie kogoś na ziemię". Jeśli mi się coś nie podoba to nie oglądam. Niektórzy chyba mają za duże ego i myślą, że ich uwagi mogą cokolwiek znaczyć, dla osób które nie mają pojęcia o ich istnieniu smh
JEZU DOKLADNIE
exactly
Rozumiem cię i twoje podejście do pewnych kwestii, ale sama uważam, że chyba czasami lepiej jest nie analizować życia aż tak, ciągle zastanawiać się nad przeszłością, jej skutkach. Jasne, że warto chodzić na terapię, warto być świadomym, jednak moim zdaniem czasami warto też odpuścić niż ciągle kontrolować, czy dobrze przeżywamy emocje, czy jesteśmy szczęśliwi w danym momencie, czy nie. Takie odpuszczenie może być bardzo uwalniające. Ciężko jest czerpać radość z chwili, jeśli ciągle analizuje się przeszłość, wraca się do jakichś trudnych momentów. Nie mamy wpływu na innych ludzi, nie mamy wpływu na to jak traktowali nas rodzice, ale jako dorośli ludzie możemy to wszystko zostawić za sobą (z doświadczenim, które nas wiele nauczyło) i korzystać z teraźniejszości, doceniając to jakie mamy możliwości, jako już dorośli ludzie, którzy mogą ukształtować swoje życie, tak jak wolą.
bardzo podoba mi się ten komentarz i jestem tego samego zdania! stała kontrola nie jest dobra, niektórych emocji się nie spodziewamy, ale ważna jest nasza teraźniejsza reakcja, na którą mamy wpływ. Warto patrzeć na przód aniżeli wracać do czegoś co już przepadło.
Dokładnie! Z jednej strony wierzę w cel terapii, ufam, że terapeuci prowadzą terapię w sposób przemyślany, świadomy. Z drugiej strony zastanawiam się, czy takie rozdrapywanie ran, dzielenie włosa na czworo, analiza czegoś co było w naszym życiu traumatyczne nie przynosi trochę odwrotnego skutku od zamierzonego. Dobrze jest sobie pewne rzeczy omówić, uświadomić, ale też nie ma co wchodzić w takie skrajne analizowanie. Nie wiem na ile jest to potrzebne, a na ile utrudnia cieszenie się teraźniejszością. A świat nie zaczyna i nie kończy się na naszych krzywdach. Oczywiście, nie chcę umniejszać czyimś uczuciom, ale w kwestii przeżywania problemów też czasami można przesadzić, jak ze wszystkim. A w tym wszystkim chodzi wciąż o dobro tej osoby.
Tak, uważam, że rozdrapywanie ran nie zawsze przynosi taki skutek jaki byśmy chcieli. Osobiście moim zdaniem, szczera akceptacja i pogodzenie się z tym co było daje spokój, życie w danym momencie i czerpanie z niego jak najwięcej. Danie upust emocjom i staranie się każdego dnia wyciągać pozytywy. Zbyt długie i dogłębne analizowanie co z czego, może doprowadzić do błędnego koła, bo wtedy człowiek może zacząć skupiać się tylko na myślach i na analizowaniu każdego swojego ruchu w tym ciągle myśleć o emocjach. Lepiej po prostu słuchać swoich potrzeb, swojego ciała czasem faktycznie jeżeli wymaga tego sytuacja przemyśleć dane zachowanie czy emocje jaką się poczuło, ale żeby nie było to skrajne.
Świetny komentarz. Uwielbiam oglądać Sarę i życzę jest dobrze. Mam ponad 30 lat i jestem na innym etapie życia. Zastanawia mnie czy takie częste rozdrapywanie przeszłości ma sens. Jak miałam 20 lat i studiowałam to żyłam chwilą i byłam szczęśliwa. Teraz też jestem. Chyba terapie nie są dla każdego.
Takie odpuszczenie może się udać, jak nie męczą Cię psychosomaty i nie masz poblokowanych emocji. To naprawdę fajnie żyć na zasadzie go with the flow, ale to nieanalizowanie i niegrzebanie w przypadku, kiedy organizm dobitnie Ci pokazuje, że masz w sobie nieprzepracowane emocje, to nie jest go with the flow, tylko zakopywanie się w lęku, smutku i niemocy, której nie zatrzyma się "niemyśleniem"
uwielbiam twoje odcinki, zarówno vlogi, jak i podcasty. każdego tygodnia czekam na nowy
Słuchanie twoich podcastów rano w niedzielę przy robieniu sobie śniadania stało się tradcyją hah❤
Sara nie mogę się doczekać odcinka o szalonych historiach z los angeles!!!!!!!!
pięknie wyglądasz! bardzo ciepła aura ✨
Sara a jak Twoje studia? Podobaja Ci sie? Polecasz ten kierunek na swoim college? Mam wrazenie ze bardzo malo o tym mowisz
Takk tez bym chetnie o tym posłuchała
kocham cie sara jesteś cudownym człowiekiem nie poddawaj sie
JEJKU TAK chcemy pocast o spirytualnosci!!!!!!!
Cieszę się z twojej przeprowadzki
omg!!!! gratulacje sara mega fajnie sie o tym slucha
Ja to jestem nieszczęśliwy od ostatnich z 8 lat xD także luz. Osobiście wyglądasz mi na kogoś zdecydowanie pozytywnie - szczęśliwego :D
Nie rozumiem czemu zawsze umniejszasz osobom, które napiszą coś co Ci się nie podoba, twierdząc że się nie znają czy że są dziećmi/niedoświadczeni - "Niektórzy nie wiedzą, że tak wygląda życie. Myślą, że cały czas jest WOW wszystko pozytywnie"; "(...) dużo osób, szczególnie młodych osób albo którzy jeszcze nie mają takiego doświadczenia z uczuciami, myślą że (...)". Szczególnie, że ten komentarz BYŁ TROSKLIWY - "Pamiętaj, że warto próbować w życiu nowych rzeczy, ale nie ma też nic złego w powiedzeniu sobie, że coś nie jest dla mnie :) Krok wstecz nie zawsze oznacza porażkę. Pozdrawiam Cię Sara". Widać, że wcale nie miał Cię zaboleć i dobrze, że nie zabolał. Moim zdaniem również wyglądasz na nieszczęśliwą tam, ale też wiem jak być na emigracji i jakie uczucia wtedy towarzyszą I TO NORMALNE, bo nie wszyscy są w stanie być szczęśliwi tak daleko - z wielu powodów. I to tylko Twoja decyzja czy coś z tym zrobisz, może jednak to najbardziej dogodna opcja dla Ciebie. Jeśli przeczytasz komentarz nie powinnaś go traktować jako atak i umniejszać autorom, tylko jeśli wgl zamierzasz zwrócić na niego uwagę "punkt skłaniający do przemyśleń", bo często uwagi osób trzecich są bardzo cenne.
Ja nie odbieram tego jako umniejszanie osobom trzecim ze strony Sary. Powiedziała po prostu ze taki komentarz jest dla niej absurdalny ponieważ ktoś bazuje na filmiku w którym autentycznie była smutna z powodów takich spraw jak choroba czy samotna wigilia. Dla mnie tez jest absurdalne ze ludzie tak szybko i powierzchownie potrafią podsumować i zdiagnozować kogos
Oni chociaż oceniają po jej filmikach, w których często przedstawia swoje przemyślenia i część życia. A Sara zakłada, że ta osoba jest młoda/mało doświadczona/nie wie, że życie tak wygląda po komentarzu, który jej się nie spodobał.
to nie jest umniejszanie 😂😂
Dziękuję :) ja jestem autorką wymienionego komentarza i nie przypuszczałam nawet, że może zostać odebrany w ten sposób. Użyłam tam słów typu „wydaje mi się”, „widać w Tobie smutek”, a zostało to przedstawione tak jakbym zrobiła całą analizę życia Sary. Wiadomo, że nie wiem co przeżywa w 100%, bo pewnie nie wszystkim się dzieli, oglądam ją jednak bardzo długo i jej zmiana jest dla mnie jako widza mocno wyczuwalna. Pisałam ten komentarz z intencją troski, ale cóż. Rozumiem, że nie trafiłam z tym, że Sara jest nieszczęśliwa i jednak świetnie jej się żyje w stanach. Ok, ona też nie trafiła z tym że autor komentarza jest młody i niedoświadczony przez życie :)
Ale warto też zwrócić uwagę, że w Internecie ludzie lubią udzielać rad wcale o nie nie pytani. Zanim się napisze komentarz pomyśl czy powiedziałabyś to samo np przypadkowej osobie w sklepie? Pewnie nie bo nie znasz jej na tyle żeby wyciągnąć dobre wnioski. Podobnie jest w Internecie - Sara pokazuje tylko to co chce sama pokazać. A wszyscy mają złudzenie, że ją znają. Tak nie jest więc takie komentarze nie są na miejscu. Ja jestem wdzięczna Sarze, że jest szczera, pokazuje gorsze momenty. Wszyscy ludzie mają gorsze dni, nie tylko na emigracji. Pytanie ile osób jest w stanie się do tego przyznać? I czy wtedy doradzamy komuś krok wstecz ? Raczej nie.
Uwielbiam twój głos Sara.
Saruniaa ❤ jesteś moją tak bardzo comfort person że sobie nie wyobrażasz 🫶 wiele książek z twojego polecenia z kiedyś jest na mojej półce 🫢 czekają w kolejce do czytania 😂 i nie mogę się doczekać vlogow z przeprowadzki, ikei, remontów ♥️🥰 can't wait 🫶 wysyłam dużo miłości! ♥️
a z mojego polecenia to polecam Glennon Doyle Nieposkromiona (nie wiem czy już czytałaś 🫢)
co na ustach???
Apropo wieku to myślę, że 21 a 22 lata to niewielka różnica w postrzeganiu społecznym, to jest tylko rok, więc szczerze zdziwiłabym się, gdyby 22 to była jakaś magiczna liczba, w której ludzie zaczynają Cię traktować poważnie. Sama mam 21 lat, ale osobiście zauważyłam, że zaczęłam być traktowana poważnie, jak osoba dorosła, do której mówi się "pani" dopiero jak poszłam na studia, a później do pracy. Pewnie wiele zależy od środowiska pracy/branży, bo w niektórych ageizm jest niestety obecny, zwłaszcza gdy pracujesz na tym samym lub podobnym stanowisku, co osoby znacznie starsze od Ciebie.
❤
tamten dom, który pokazywałaś i jak opowiadasz o tym domu -> mega przypoimna dom bestdressed kiedy właśnie mieszkała w la :)
Nagrywaj dlugie godzinne filmy
Trochę creepy, że 'level up' na kalifornijskie warunki w wieku 27 lat to pokój na piętrze domu. Szczególnie, że mówimy chyba o osobach, które już normalnie pracują.
To zejdź na ziemie i zobacz ile kosztuje wynajem mieszkania w LA. Na jedną osobę wychodzi naprawdę dużo, dlatego lepiej mieszkać z kimś :)
@@monikawooszyn9058 Ale przecież właśnie o tym jest mój komentarz. Dla mnie to jest chore, że ceny są aż tak wywindowane, że osoba pracująca na etacie nie może wynająć nawet kawalerki tylko żyje jak student.
@@Pefredookej, całe szczescie🙌🏻 Myslalam ze ktoś buja w obłokach
W Warszawie ludzie którzy zarabiają najniższą krajową lub nawet średnią też mają problem z wynajęciem czegoś swojego. 😅
hej przeciez masz brata w LA :) czemu z nim nie chciałaś spędzić świąt? Bez sensu siedziec tak w samotności ktora w grudniu jak sama podkreslilas mocno Ci doskwierała...
Na filmiku Sara mówi, że w Święta była chora i nie chciała nikogo zarazić :))
A skąd wiesz czy się nie pokłóciła albo nie jest toksyczny?
@@Wiktoria-nm5be tak tak tak wszyscy teraz są dla was toksyczni xD
@@wiktoriakula4869 No tak,bo to wcale nie tak że pokolenie naszych dziadków i rodziców jest mocno straumatyzowane i często są toksyczni XDD nie mówię że wszyscy ale skąd ty masz wiedzieć czy ktoś jest dla kogoś toksyczny? Nie wiesz to się nie wypowiadaj xd
@@wiktoriakula4869 I tak są, moja patologiczna rodzina jest bardzo toksyczna ale nie bo jakaś juleczka z YT powiedziała że nie XDD nie masz prawa oceniać,często osoby z toksycznych domów są mocno skrzywdzone
Basic
to nadal mieszkanie z kimś i u kogoś... czas dorosnąć. przedłużasz tylko swoje dzieciństwo. to żaden level up xD
Aha czyli wyznacznikiem dorosłości jest mieszkanie samemu? 😂
@@lama-ju7kq nie tylko ....
Co? Przecież mieszka za granicą, jak ma mieć coś swojego. Ludzie, zejdźcie na ziemię XD
@@muuwiczka9003 dobrze ale niech nie mówi, że to level up
Sara mówiła to w kontekście zmiany okolicy na lepszą i domu na większy z dostępem do ogrodu. Dla każdego level up to coś innego, a akurat powiedziała to w tym kontekście więc nie miała na myśli nic większego. Jeśli czuje że będzie się tam lepiej czuła i potrzebuje zmiany to jak najbardziej uważam to za pójście do przodu i level up. Nie wiem po co tak komuś umniejszać
❤