دخترم سلام . من یک مادر ۶۰ ساله هستم . دختری دارم که یک سال و نیمه تحصیلی به ارو پا مهاجرت کرده . با فضای مجازی زیاد آشنا نیستم .توی یوتوب گاهی درد و دلهات رو دیدم .گاهی تداعی دخترم میشی ، عموما مهاجرین یه سری وجه اشتراکها دارن ولی هر کسی به تنهایی شرلیطی رو تجربه میکنه که هیچکس دیگه ای تجربه نکرده . به همین دلیله که هرکسی فقط خودش برای خودش تصمیم میگیره . همیشه بینهایت راه پیش پای آدم هست وما شاید بتونیم با ذهن و درک خودمون چراغ یکی دوتا از راهها رو روشن کنیم و بعد توی همون دو راه روشن شده در آن واحد یکی رو باید انتخاب کنیم و باز وقتی راه انتخاب شده رو رفتیم حتی اگه موفق باشیم و خوشحال . همیشه گوشه ذهنمون هست که اگه اون یکی رو انتخاب کرده بودم چطور میشد🤔 زندگی یه مسیره که انتخاب میکنیم ، کم و زیاد . سخت و آسون . زشت و زیبا ... همه اش با هم و درهمه ،قضاوتها بر اساس دید آدمهاست کوتاه و بلندی دید ، متر قضاوتهاست .من شرایط شما رو نمیدونم که مسیر نشونتون بدم . نمیدونم سنسورهای شما روی چه چیزایی حساستره . ولی بعد از این همه عمر که داشته ام ، راههای نیمه رها شده همیشه روی مخم بوده . اگه کاری رو شروع کردی تمومش کن راهی رو رفتی نتیجه اش رو دریافت کن و تغییر مسیر بده و یا حتی برگرد . همیشه از هر راهی یه توشه ای بگیر . البته اگه توی راهی که میری علی رغم اینکه همه عالم اون رو پر از گل میبینن و شما به دیوار خوردی و به هیچ شکلی( یاد آوری میکنم به هیچ شکلی) نمیتونی دیوار مقابلت رو کنار بزنی از تغییر مسیرت و حتی برگشت به عقب نگران نباش . همیشه یه راه دیگه هم هست . قفط حتما قبل از هر تصمیمی چشمات رو ببند نفس عمیقی بکش مکثی بکن به همه آنچه که چراغ ذهنت میتونه برات روشن کنه نگاه کن بعد هر تصمیمی که گرفتی اجرا کن و از انجامش خوشحال باش . هیچگس بجز خودت توی ذهن و رگهای وجودی شما نیست که به اندازه خودت درکت کنه . تازه اش هم همیشه میشه به راه دیگه فکر کرد و عمل کرد .
سلام به شما، اُمیدوارم سلامت باشید؛ عمیقاً از شما بابت زمانی‌که گذاشتین و برای بنده از تجربیّات و احساس‌تون گفتین بسیار ارزش‌منده! و بله موافقم که نیمه رها کردن در طولانی مدّت در گوشه‌ی خاطرات اذیّت کننده میشه… ممنونم ازتون؛ اُمیدوارم همیشه سلامت و خوشحال باشید. 🫂
خیلی کار خوبی می کنید. من هم بعد سالها که در آمریکا تحصیل کردم برگشتم و خیلی خوشحالم فرزندانم را ایران بزرگ کردم و خیلی راضی هستم که سالهای عمرم را در وطنم گذراندم خدا را شکر می کنم هیچ جای دنیا هر چقدر هم عالی باشد وطن انسان نمی‌شود
من اگه جای تو بودم این دوره ی موقت رو که تحصیلاتم باشه رو میگذروندم و روزای بد و خوبشو زندگی میکردم…این یه موقعیت یه هدیه به من بوده و ازش استفاده میکردم هرچند اگه بصورت موقت احساس مفید بودن و خوشحال بودن نمیکردم! بعدش دیگه خدا بزرگه و حتما اتفاقای بهتری میفته برام و بهتر تصمیم گیری میکنم.
ازونجایی که منطقی و حساب شده عمل میکنی اصولا، امیدوارم اینبار هم بهترین تصمیم و بگیری و هر چی خیره پیش بیاد برات. کاش درست و تموم کنی و برگردی. تو خیلی تلاش کردی برای رسیدن به این هدفت❤
اینکه برای اینکه به حس گریه غلبه کنی، مثل چندلر میری توی فاز شوخی خوب و دردناکه.تو خیلی قوی جانان،و بسیار مفید به هزاران نفر کمک کردی و همینجا ویدیو گذاشتی مسیر هموار تر بشه. امیدوارم هر چی خیره پیش بیاد❤
جانان زیبا امیدوارم بتونی تصمیم درست رو بگیری و هرچیزی که برات خیر و خوبی بیشتری داره پیش بیاد. تو چراغ راه خیلیا شدی و قطعا حضورت برای همه ی ما مفیده عزیزدل💙💙💙
عزیز دلم من کاملا میفهمت.من خودم دو سال مهاجرت کردم بلژیک،و واقعا میتونم بگم سطح زندگی ام از روزی که مهاجرت تحصیلی کردم به شدت افت کرده.اما متاسفانه ادمی که اومده اینجا جرئت نمیکنه بگه که اقا من به برگشت فکر میکنم و این خیلی بده. بنظر من اگه ارامش روانت با برگشتن بهتر میشه حتما برگرد و به حرف بقیه توجه نکن .اما من به شخصه میخوام مهاجرتم نهایتا با ی دستاوردی مثل مدرکم باشه
بنظرم اگه خیلی تحت فشار نیستی که بلحاظ روحی خیلی داغون بشی میتونی صبوری کنی تا حداقل درست تموم بشه و بعد تو یه شرایط استیبل تر دوباره بهش فکرکنی که دوسداری کجا باشی ؟! گاهی صبر خودش بهترین راه حل هست .
انشالله که خیره،امیدوارم بهترین تصمیم رو بگیری.حتی اگر خواستی برگردی هم به قلبت گوش بده و برگرد و حرف هیچ کس برات مهم نباشه که بگن نتونست بمونه و نشد.تنها خودت مهمی و خودت.😘💜
من اگه جای تو بودم ..یه سفر میومدم ایران ..بعد تخلیه انرژی وهیجان که شدم میرفتم درسمو حداقل تموم میکردم ..چون توی اون مدتی که داری درس رو تموم میکنی ممکنه خیلی چیزا عوض شه خیلی تصمیمات بگیری ،یه کم صبر میکردم بعد تموم شدن درسم جدی به این موضوع فکر میکردم ..انشالله بهترین تصمیم رو میگیری عزیزم 🫰🫂
شما از بجگی‌اونجا رشد کردی المانی حساب میشی نه ایرانی کسی که بعد ۲۵یا ۴۰سال از ایران خارج میشن این حس شمارو نسبت به خارج دارن و این طبیعیه . بخش بزرگی از زندگی‌و رشد و شخصیت سازی در ایران‌بوده ماها که داخلیم. عاشق گشور نیستیم. به روتین و خانواده و دوستای کمی‌که داریم‌دلخوشیم
با سلام آ به نظرمن خیلی کار خوبی میکنی من خودم در غربتم و به نظرم آدم نباید به حرف اطرافیانی گوش بده که مسیر زندگی تو رو تجربه نکردن. خوبه ارتباط خودت رو با دانشگاه و کشور مقصد حفظ کنی ولی اینکه بیای در کشور خودت کار کنی و جایی باشی که خوشحالتری بسیار کارزیباییه موفق و سلامت و سعادتمند باشی
با احترام به دوستان ، فضای ایتالیا فوق‌العاده رقابتی و زندگی در ایتالیا بسیار سخته مگر این که شما واقعا مهارت در سطح بین‌المللی داشته باشید در شغل فوق‌العاده خاص و گرنه زندگی تون بسیار سخت خواهد بود؛ خیلی از مهاجرین به برگشت فکر میکنن و این مورد عادیه
سلام جانان من نسبت صحبت هایی که ازت شنیدم تقریبا متوجه شدم دلیلت برای برگشت به ایران چی هست اما طبق گفته خودت که نظر میخواستی بهتره که درس ت رو پایان برسونی و زمانی که کاملا مستقر شدی تو ایتالیا یا کشور دیگه ای سفر های طولانی مثلا ۲ ماهه ب ایران بیای موفق باشی ❤
جانان جان من فقط یکی دو ویدیو از شما دیدم و الان رندوم برام ویدیو شما نشون داده شد که میخوایین برگردین. تا یکسال اول مهاحرت واقعا فشار زیاده. منم تا شش ماه اول کارم فقط گریه بود و دلم میخواست برگردم. گفتم آیا این همه فشار روحی ارزشش رو داره؟! همه بهم گفتن بساز و صبر کن. برای اکثر آدم ها، از دید من حتی نود درصد همین مشکلات هست. من خودم تو سه و نیم ماه، چهار بار جابجا شدم. خیلی اذیت شدم. دانشگاه مشکلات زیادی داشتم، چون به جای تمرکز رو درس همش فکر یک سرپناه باید میبودم. سرت رو درد نیارم. مشکلات خیلی زیاد بود. منکرش نیستم. اما سعی کن یک وقفه بندازی و یک ترم مرخصی بگیری تا روحیت برگرده. ببین آیا اون پیشرفت و رضایت درون رو میتونی تو ایران بهش برسی؟ به فکر این نباش اقوام و فامیل چی میگن چون تجربه زندگی خارج از ایران رو نداشته باشن، توضیح دادن بی فایده هست. حتی اگر دیدی درست اذیتت میکنه، ببین امکان تغییر رشته میتونی داشته باشی یا نه. پس اولین کار، سعی کن به نظرم کمی روحیت رو دوباره برگردونی و بعد تصمیم بگیری. کامنت برات گذاشتم تا بگم تنها نیستی. اگر زمین خوردی، میتونی دیرتر بلند شی، ولی رو زمین نمون. اگر ایتالیا واااقعا برات خیر نیست، به بقیه کشور های اروپایی فکر کن. اما زحماتی که برای اومدن کشیدی رو حروم نکن. از ایران بخوایی اقدام کنی باز خیلی برات سخت تر میشه تا تو خود ایتالیا. انشاالله در آخر هرچی برات خیر هست خدا تو دلت بندازه و بهترین تصمیم رو بگیری. علی یارت🌹❤️
من فقط اینو میدونم اگر بخاطر صرفا سخت بودن انجام کاری، اون کار رو انجام ندم، از اون به بعد همیشه یه ترس یا کمبود اعتماد به نفس یا یه حس بد درونم حس میکنم که من نتونستم من اونقدرا هم قوی نیستم من خودمم نمیتونم کاری برای خودم بکنم و از این حرفا ... اما اگر اون کار به سلامتی و روح و روان ادم اسیب میزنه اتفاقا بهترین و جسورترین تصمیم اینه که رهاش کنی. تازه بعدشم به خودم افتخار میکنم
مرسی از ویدئو مفید، فرق من اینه از سه سالگی خانوادم مهاجرت کردند و خداروشکر به هر حال زندگی بالا و پایین داره اما من اطرافیان خوبی رو برای پیشرفتم داشتم و انتخاب کردم. اولیش قطعا خانوادم.اما الان چهل سالمه فقط و فقط دلم ایران میخواد، انقدری بگم که دوستان عزیز دنبال یه زندگی عجیب و غریب خارج از ایران نگردند و اینکه هیچ جا از اسمونش بی تلاش پول و ثروت نمیباره❤
الهی قربونت برم. من ویدیوروکامل ندیدم وسطشو یکم دیدم متوجه شدم فکر برگشت داری. از خدا میخوام همونجوری که کمکت کرده و پشتت بوده که به هدفت(مهاجرت) رسیدی، از این به بعدم کمکت کنه. حالا اصلا چه بمونی چه برگردی❤️🤍اینم بگم که اصلا فکر نکن کار ساده ایه اونجا موندن. کشور غریب اونم ی قاااره دیگه!:)) یه زبون دیگه یه محیط دیگه که هیچ آشنا و فامیل و خانواده ای هم هم راهت نیست، اصلا اسون نیست. واقعا کار شاقی کردی. من که تاالان از خودم ندیدم از این به بعد هم فکر نکنم ببینم. دمت گرم😘❤️
من می‌شینم خیلی دقیق و واضح معایب و مزایای برگشتن یا موندن رو می‌نوشتم تا با ذهن باز تصمیم بگیرم. راستش من به مهاجرت که فکر می کنم دلم می گیره. به نظرم تو ایران آدم به دردبخورتری هستم.
جانان جان هیچ چیزی آسون بدست نمیاد. من مخالف برگشتت به ایران نیستم. تو خودت براساس شرایط خودت تصمیم میگیری ولی چیزی که من تو زندگیم ضربه سختی ازش خوردم این بود که مسیری که براش تلاش کردم به یکباره ول کردم. به نظر من درستو تموم کن بعد به ایران برگرد. حسرت کار نیمه تموم باعث غصه ست. امیدوارم بهترین تصمیم رو بگیری.❤
مهاجرت دقیقا یعنی به دست اوردن یه سری چیزا و از دست دادن یه سری چیزا.نمیشه یه نسخه واسه همه پیچید. تجربه ی من بعد از سه سال مهاجرت: شیش ماه اول خیلی سخت گذشت ،همش از خودم می‌پرسیدم که ارزششو داشت یا نه و خیلی گریه کردم:( الآنم بعد از سه سال فقط عادت کردم تحمل کنم دوری از خانواده و غیره رو وگرنه زخمش عمیق رو قلبم مونده. و هنوز برام سخته بخوام قبول کنم تا اخر عمرم مهاجر باشم
عزیزم من خودم تازه اومدم اتریش و کاملااا درکت میکنم. خارج از ایران هیییییچ خبری نیست و بهت حق میدم که دوست داری برگردی. کاری که خوشحالت میکنه رو انجام بده هیچ کس جای تو نیست
میدونی کسایی که مهاجرت میکنن احتمالا زندگی مستقلی دارن تو ایران و خوانواده گیری هم ندارن. ولی کسی که خوانواده گیر داره اگه بتونه بره کشور دیگه خیلی راضیه و حتی به برگشت فکر نمیکنه
برخلاف چیزی که فضای مجازی میگه خیلی ها برمیگردن ایران و دلایل منطقی و احساسی خودشون رو دارن بعضیا در ایران موفق ترن و بعضی خارج در کل امیدوارم بهترین اتفاق برات بیوفته ❤
جانان وقت انگشت نگاری من ۲۵ نوامبر میشه لطفا بهم بگی چجوری وقتمو جلو بندازم.یه بهونه ای چیزی لطفا بهم بگو.اینجوری حتی برا بورس سال دومم نمیتونم اقدام کنم
من خودم سال ها فکر مهاجرت در سرم بود به علاوه همیشه عاشق سفر و تجربه های جدید بودم. تو ایران هم خیلی مستقل بودم از طرفی دوست و آشناهای زیادی هم نداشتم. تو ایران هم تجربه مهاجرت به یک استان دیگه رو داشتم. الان که مهاجرت کردم فهمیدم من اصلا نمی دونستم مشکلات مهاجرت چیان. مشکلات جدیدی که تا الان نداشتم و اصلا خبر نداشتم همچین مشکلاتی وجود دارند. فکر می کردم دلتنگی یک شکل و یک مشکله نمی دونستم که دلتنگی این همه عمیق و پیچیده میشه. ولی تا کسی مهاجرت نکنه درک نمی کنه. مهاجرت خوبی کم نداره ذاتا همه بخاطر این خوبی ها مهاجرت می کنن. ولی هر آدم تو ترازوی ذهنش بالا و پایین می کنه و تصمیم می گیره کدوم کفه ی ترازو سنگین تره البته یک بار قبل مهاجرت و یک بار بعد از مهاجرت. اما یک وقت هایی سنگینی فکر برگشت و شکست تلقی کردنش اون قدر زیاده که می تونه به هر چیز دیگه ای غلبه کنه. هیچ کس نمی تونه دیگری رو صد در صد درک کنه حتی خانواده. بهترین تصمیم رو برای خودت بگیر نه صرفا تصمیمی که از نظر بقیه درسته
آبجی بنظرم خوبی و بدی های این شرایطت رو توش بنویس ببین کدوم برات سود بیشتری داره. شاید البته الان بعد یک ماه به نتیجه رسیدع باشی. هرجی صلاحته پیش بیاد ❤
جانان عزیزم، به نظرم خیلی قدرت میخواد که وقتی فهمیدی یه شرایطی مناسب تو نیست، هر چقدرم براش تلاش کرده باشی، ولی انتخاب کنی که از اون تصمیمت صرفه نظر کنی با وجود تمام هزینه‌هایی که پرداختی. ما آدما حتی یه غذای بدمزه رو تا ته میخوریم چون پول دادیم بابتش :))) ولی اینکه تو اونقدر از خودت شناخت داشته باشی و در کنارش اراده و جرئت اینو که بفهمی در این شرایط بهترین ورژن خودت نیستی و بخوای برگردی، خیلی تصمیم قشنگیه ♥️ چه بمونی چه برگردی من بهت افتخار میکنم و میدونم برای آدمی با همچین خصوصیات آینده همیشه روشنه
عزیزم تو چیز خاصی از شرایطت نگفتی بنابراین نمیشه دقیق نظر داد به طور کل کاری رو که دلت میگه درسته بکن جوونی و راه زیاد داری خیلی ناامید نباش چیزی رو از دست نمیدی موفق باشی ❤
جانان من نمیدونم تو فرزند اول خانواده هستی یا نه ولی این احساس مسئولیت و این اورتینکینگ اصولا با بچه‌های اول همراهه. به عنوان کسی که بیشتر زندگیش تصمیماش شد اون چیزی که واسه همه بهتره و اون چیزی که حال همه رو خوب میکنه و الان توی سن سی و یک سالگی مدام از خودش میپرسه واسه خودت چیکار کردی، بهت میگم بیشتر بهش فکر کن. حداقل اینجوری فکر کن که این تصمیم واسه خودمه یا صرفا چون ادامه مسئولیت‌های قبلیمه، فکرم عادت کرده و نمیتونه بپذیره که دیگه اون آدم نیستم. جای تو نیستم و نمیدونم توی چه شرایطی هستی فقط چون توی همین مسیرم بهت میگم که تو راحت به اینجا نرسیدی. فقط به تموم اون روزایی فکر کن که ایمیل چک میکردی تا بالاخره یکیش بنویسه کانگرجولیشن!
@@jananrj دقیقا همینه، حتا میتونم حس کنم که یک ساعت بعدش شاید هیچ حسی به این کلمه نداشتی! چون دیگه بدستش آورده بودی و تا قبل از داشتنش واست خیلی بزرگ و خفن بوده. اون جایی که الان هستی هم همینه، دیگه بدستش آوردی، دیگه شاید اونقدر جذابیت نداره ولی مطمئن باش که یه پله است واسه قدم‌های بعدیت، حتا اگه قدم بعدیت برگشت باشه! ولی قبل از برداشتنش حتما فکر کن که واسه جانان باشه
بلارم خاش خاخرده.بردگرد.هرکجه که ته حال خاره همونجه ته وسته بهترین جائه.ایران که ته سروئه ته وطنه.🤝هرجاییکه حالت بهتره و آرامش داری و راحتی همونجا برای تو بهترین جاست.ایران که خانه و وطن و دیار خودته.🙏❤️
خیلی از حرفات درسته وخیلییاش هم نه من الان پنج ماهه از ایران مهاحرت کردم اسپانیا به صورت کلی اگه یه راهنمایی کنم (هیچ کس منو اینطوری راهنمایی نکرده بود) اگه تو ایران زندگی خوبی دارید و یه رفاه نسبی دارید بهتره که مهاجرت نکنید تا بخواین از اول دوباره همه چیز رو بسازید ولی اگه از نظر سطح رفاه زندگی و اقتصادی خوب نیستید و یا تازه میخواین از صفر شروع کنید تو ایران حتما و حتما مهاجرت کنید.
مطمئنا هر کاری اولش سخته مهاجرت که دیگه جای خود داره. من فکر میکنم زمان خیلی سریع میگذره یه کمی تاب بیار درست تموم میشه بعد برگرد ایران با خیال راحت تصمیم بگیر میخوای بمونی یا مقصد دیگه ای برای مهاجرت انتخاب میکنی💫 انشالله بهترین تصمیم رو خواهی گرفت اصلا مهم نیست دیگران چه فکری میکنند چون هیچ کس جای کسی نیست
عجله نکن،همیشه میتونی برگردی اما اگه بعد برگشت پشیمون بشی خیلی خیلی حسرت موقعیتی رو که رها کردی میخوری..این نظرمن هست و البته شرایط شما رو نمیدونم اما بازم مقاومت کن
من اگه جای تو بودم بااین شرایط که گفتی درسمو تموم میکردم و بعد برمیگشتم،درسته گفتنش برای ماکه توشرایط سخت تو نیستیم آسونه ومیدونم داری شرایط خیلی سختیو تحمل میکنی ولی به این فکرکن که چقد برای رسیدن به اینجا تلاش کردی چقد این روزا برات هدف و آرزو بوده و حیفه اینقدر زود رهاش کنی،قوی بمون جانان❤
جانان جان، من احساس سردرگمی و گیر کردن از ویدئو گرفتم اون همه سوال و ابهام و حق داری هر حالی رو بگذرونی، فقط یه نظر دارم اینکه به خودت فرصت بده و اگر با تراپیستت اوکی شدی بزار از اون بگذره و بعد تصمیم بگیر
جانان عزیز من هم فکر میکنم آدم باید به مفید بودن فکر کنه و وطن هر شخص اولویته برای مفید بودن؛ نه بخاطر تقدس وطن، بلکه اولا بخاطر اینکه هر کس وظیفه داره زمین خودش رو بیل بزنه ثانیا در عموم موارد آدم در وطن خودش نسبت به جاهای دیگه مفیدتره. این مساله مفید بودن میتونه فاکتور خیلی مهمی در تصمیم‌گیری باشه اما درباره مهاجرت اینقدر فاکتورهای فراوانی دخیله که به هیچ عنوان نمیشه چنین توصیه‌ای رو به شکل عمومی مطرح کرد که «برگرد چون اینجا مفیدتری.» ضمن اینکه شاید اصلا شما اگر تجربه و علمی به دست بیاری و بعد برگردی، برای وطن مفیدتر باشی. با آرزوی بهترین‌ها❤️
سلام داییییییی ، من اگه بودم به شخصه اول درسم رو تموم میکردم بعد تصمیم میگرفتم برگردم یا نه حتی مدتی برمیگشتم و در استراحت مطلق به سر میبردم بعد کشور جدیدی برا مهاجرت انتخاب میکردم با توجه به سابقه کار و درآمد و اعتبار مدرک جدیدی که کسب کردم .
سلام عزیزم خواستم بدونی به نظرم اصلا عجیب نیست که بخوای برگردی آدم تو زندگیش کاملا آزاده که مسیرهای مختلفو تجربه کنه امتحان کنه تا اون چیزی که بیشتر دوست داره به عنوان مسیر آیندش انتخاب کنه
عزیزم همه این احساسات طبیعیه تا قبل از اینکه به ایران سفر کنی در اولین سفری که به ایران میری و برمیگردی همه چیز عوض میشه و منم همه احساساتت رو داشتم ولی همش رفت و درواقع موضوعات نگرانی و زندگی ما تغییر میکنه مساله مهمی که تو الان باهاش روبرو هستی زبان ایتالیایی هست ببین من فرانسه هستم و با دونستن زبان فرانسه وارد این کشور شدم برام چالش داشت چون اوایل هیچ چیز شبیه زبان خارجی که یادگرفتی نیست و تا مدتها گیج هستی اما دوستانی که با زبان انگلیسی وارد فرانسه میشن میبینم چقدر حال بدتری دارن یعنی میخوام بهت بگم گاهی علل تصمیمات ما چیزی ورای احساسات درونی ماست و به عوامل خارجی در زندگیمون بستگی داره که شاید ما وقتی داریم اون احساسات رو تجربه میکنیم بهشون بی توجه باشیم به نظر من اینکه گفتی دوستت بعد سه ماه از المان به ایران برگشت این طبیعی نیست و نمیتونه معیار تصمیم تو باشه چون دوستت تا با نگرانی ها و حال بدی ها روبرو شده برگشته و فرصتی به خودش نداده تا با اون احساسات روبرو بشه و مساله مهم دیگه اینه که ایران همیشه هست تو هر موقع اراده کنی میتونی برگردی اما به دستاوردهات فکر کن و به این هم فکر کن که هنوز به زمانی نرسیدی که گل دادن تلاشهات رو ببینی این رو هم در نظر داشته باش
اتفاقا من چند قسمت از امیلی در پاریس رو دیدم و خب داره مشکلات زندگی تو یه کشور دیگه و یه فرهنگ دیگه و سختی هاش بالاخص برای یه خانومو نشون میده ولی به نظرم باید اگرم تمایل به مهاجرت داری به یه کشوری بری که واقعا به خودش و فرهنگش علاقه داری یا میتونی اهدافی رو دنبال کنی که کیفیت زندگیتو کاملا تغییر بده وگرنه نمیتونی تحمل کنی شمام ببین هدف انگیزه ای که بخاطرش رفتی اونجا اونقدری ارزش داره که بخوای بمونی به خاطرش یا نه با توجه به اینکه شما علاوه بر یه کشور دیگه کلا به یه قاره ی دیگه رفتی و مشخصه که به مراتب سخت تره
به عنوان کسی که فکر می کنم دقیقا همزمان با شما(سپتامبر ۲۰۲۳)مهاجرت تحصیلی کرده، باید هم کار کنه هم درس بخونه و بدتر از اون تازه برای اولین بار تجربه ی تنها زندگی کردن داشته دقیقا این حس و حال رو درک می کنم و بهت حق می دم بخوای برگردی ولی اگه توی خودت می بینی و شرایط رو تا حدودی محیا می دونی سعی کن تا آخر تحصیلت حداقل صبر کنی.
من كاملا دركت ميكنم چون خودم هم به اين تصميم فكر ميكنم✨❤️❤️❤️❤️✨ بهترينها براى تو ، مهم اينه كه جايى باشى كه حال روحيت خوب باشه و آرامش داشته باشى و شاد باشى✨🙏🏻💫❤️❤️❤️❤️❤️✨💫💫
من در کشور های مختلف زندگی کردم. خیلی طبیعیه که در روز 198 ام آدم فکر کنه چه فایده خارج؟ باید برگرده ایران. فکر میکنی شوخی میکنم ولی روز 327 ام که به فکر رفتن به یک کشور دیگه بجای برگشتن به ایران افتادی متوجه میشی من چی دارم میگم الان :)
من اصلا خودم رو در جایگاهی نمیبینم که بخوام در تصمیم‌گیریت اظهار نظر کنم چون نه مهاجرت کردم و نه شرایط زندگیت رو میدونم. ولی یه چیزو میتونم بهت بگم که احتمالا درسته. ما همیشه وقتی دچار تنش میشیم و حالمون بده تصمیمات هیجانی میگیریم، حالا میتونه خرید یهویی یه لباس باشه یا فکر به برگشت به ایران. به نظرم فقط 3 ماه، 3 ماه به خودت وقت بده و جلسات تراپیت رو مستمر برو. سه ماه دیگه که بیدار شدی همین ویدیو رو خودت ببین اگه حس و حالت همین بود برگرد. همین.
من دقيقا سن تو بودم شرايط فراهم بود كه مهاجرت كنم نكردم و موندم و به شدت پشيمونم بيشتر فكر كن حداقل ٢ سال بمون به خودت بگو دوسال زندگيمم اينجورى و در اين لوكيشن ميگذره بعد تصميم بگير
دختر عزیزم من کاملا تورا درک میکنم من و آقا م مدت یکسال ونیم هست پیش دخترم زندگی میکنیم گرچه سن ما بالاست ولی بخدا من دلم گرفته ما تو ایران هم تنها هستیم من کشورم را دوست دارم خیلی اینجا آدم احساس دل تنگی میکنم وقتی که آدم زبان بلد نباشم وبا کسی نمی تونه ارتباط برقرار کنه ولی دیگه نمی تونم اینجا بمونم میخواهم برگردم وطن چیز دیگری هست انشالله که موفق بشی هرکجا احساس خوشحالی کردی برگردوموفق باشی ❤❤❤❤❤❤❤❤❤
من تجربه کردم این حستو که میخوای برگردی و ... منم تو این موقعیت بودم و برگشتم ولی بعد از شیش ماه پشیمون شدم یعنی اینکه برگشت به ایران فقط سه ماه اول بخاطر دوری از خانوادت و ... جذابه بعدش حس پشیمونی میگرت . البته ادم با ادم فرق میکنه قطعا خودت بهتر میتونی تصمیم بگیری ولی این تجربه من بود💜
دخترم سلام . من یک مادر ۶۰ ساله هستم . دختری دارم که یک سال و نیمه تحصیلی به ارو پا مهاجرت کرده . با فضای مجازی زیاد آشنا نیستم .توی یوتوب گاهی درد و دلهات رو دیدم .گاهی تداعی دخترم میشی ، عموما مهاجرین یه سری وجه اشتراکها دارن ولی هر کسی به تنهایی شرلیطی رو تجربه میکنه که هیچکس دیگه ای تجربه نکرده . به همین دلیله که هرکسی فقط خودش برای خودش تصمیم میگیره . همیشه بینهایت راه پیش پای آدم هست وما شاید بتونیم با ذهن و درک خودمون چراغ یکی دوتا از راهها رو روشن کنیم و بعد توی همون دو راه روشن شده در آن واحد یکی رو باید انتخاب کنیم و باز وقتی راه انتخاب شده رو رفتیم حتی اگه موفق باشیم و خوشحال . همیشه گوشه ذهنمون هست که اگه اون یکی رو انتخاب کرده بودم چطور میشد🤔 زندگی یه مسیره که انتخاب میکنیم ، کم و زیاد . سخت و آسون . زشت و زیبا ... همه اش با هم و درهمه ،قضاوتها بر اساس دید آدمهاست کوتاه و بلندی دید ، متر قضاوتهاست .من شرایط شما رو نمیدونم که مسیر نشونتون بدم . نمیدونم سنسورهای شما روی چه چیزایی حساستره . ولی بعد از این همه عمر که داشته ام ، راههای نیمه رها شده همیشه روی مخم بوده . اگه کاری رو شروع کردی تمومش کن راهی رو رفتی نتیجه اش رو دریافت کن و تغییر مسیر بده و یا حتی برگرد . همیشه از هر راهی یه توشه ای بگیر . البته اگه توی راهی که میری علی رغم اینکه همه عالم اون رو پر از گل میبینن و شما به دیوار خوردی و به هیچ شکلی( یاد آوری میکنم به هیچ شکلی) نمیتونی دیوار مقابلت رو کنار بزنی از تغییر مسیرت و حتی برگشت به عقب نگران نباش .
همیشه یه راه دیگه هم هست .
قفط حتما قبل از هر تصمیمی چشمات رو ببند نفس عمیقی بکش مکثی بکن به همه آنچه که چراغ ذهنت میتونه برات روشن کنه نگاه کن بعد هر تصمیمی که گرفتی اجرا کن و از انجامش خوشحال باش . هیچگس بجز خودت توی ذهن و رگهای وجودی شما نیست که به اندازه خودت درکت کنه .
تازه اش هم همیشه میشه به راه دیگه فکر کرد و عمل کرد .
ممنونم از متن آموزنده و مفیدتون🙏🏼
عالی گفتید خانم عزیز ،که اتفاقا هم سن هستیم ودخترمن هم استرالیاست .حرفهاتون کاملا متینه ،سلامت باشید .
سلام به شما، اُمیدوارم سلامت باشید؛ عمیقاً از شما بابت زمانی‌که گذاشتین و برای بنده از تجربیّات و احساس‌تون گفتین بسیار ارزش‌منده! و بله موافقم که نیمه رها کردن در طولانی مدّت در گوشه‌ی خاطرات اذیّت کننده میشه… ممنونم ازتون؛ اُمیدوارم همیشه سلامت و خوشحال باشید. 🫂
چقدر زیبا ومادرانه گفتین
خیلی کار خوبی می کنید. من هم بعد سالها که در آمریکا تحصیل کردم برگشتم و خیلی خوشحالم فرزندانم را ایران بزرگ کردم و خیلی راضی هستم که سالهای عمرم را در وطنم گذراندم خدا را شکر می کنم
هیچ جای دنیا هر چقدر هم عالی باشد وطن انسان نمی‌شود
جانان گریه ام گرفت با ویدیوت ، حس کردم عمیقاً تنهایی و دلت تنگ شده❤
مهاجرت کاملا یه موضوع قائم به شخصی هس و نسبت به هر آدمی متفاوته هر موقع که تصمیم گرفتی برگردی دوباره این در همیشه به روت بازه :)💙
من اگه جای تو بودم این دوره ی موقت رو که تحصیلاتم باشه رو میگذروندم و روزای بد و خوبشو زندگی میکردم…این یه موقعیت یه هدیه به من بوده و ازش استفاده میکردم هرچند اگه بصورت موقت احساس مفید بودن و خوشحال بودن نمیکردم!
بعدش دیگه خدا بزرگه و حتما اتفاقای بهتری میفته برام و بهتر تصمیم گیری میکنم.
خیلی خوشحالم که اینو با ما درمیون گذاشتی.ممکنه نتونیم درک کنیم چرا این تصمیمو گرفتی اما امیدوارم حرفای مثبت توی کامنت انرژیتو تا حدودی تامین کنه.میدونی اونی که هستی واقعا هیجان زدم میکنه برات آرزوی موفقیت میکنم.
زندگی کوتاه تر از چیزیه ک ما فک می کنیم... به نظرم جایی باش ک حس میکنی " آرامش" و " سلامت روان" بیشتری داره....
ازونجایی که منطقی و حساب شده عمل میکنی اصولا، امیدوارم اینبار هم بهترین تصمیم و بگیری و هر چی خیره پیش بیاد برات. کاش درست و تموم کنی و برگردی. تو خیلی تلاش کردی برای رسیدن به این هدفت❤
این مهمه که جایی باشی که حالت خوب باشه و تمام. به‌حرفها توجه نکن هیچکس جای بقیه زندگی نکرده و همه احساسات و زندگی متفاوتی دارن❤
آغوش ایران برای فرزندانش همیشه بازه😊، هر تصمیمی که میگیری ان شاءالله راهت پر نور و دلت اروم باشه توش و خدا به همراه همه ی لحظاتت
بهترین تصمیم رو برای خودت فقط خودت میتونی بگیری هیچ کس جای تو نیست❤❤
اینکه برای اینکه به حس گریه غلبه کنی، مثل چندلر میری توی فاز شوخی خوب و دردناکه.تو خیلی قوی جانان،و بسیار مفید به هزاران نفر کمک کردی و همینجا ویدیو گذاشتی مسیر هموار تر بشه. امیدوارم هر چی خیره پیش بیاد❤
سلام! کاملا با نظر شما موافقم.
تو عالی دختر خیلی جسارت داری و واقعا ازت یاد میگیرم❤
خیر باشه جانان هر تصمیمی بگیری خدا پشت و پناهت عزیزم🤍🌱
امیدوارم هرچی واست خیر و صلاح هست پیش بیاد❤❤❤❤
جانان جان امیدوارم هر جا که هستی موفق باشی عزیزم برات بهترین ها رو آرزو میکنم ❤
خیلی اسالت دارید، دم تان گرم که رفتید خارج و هنوز چادر دارید!!! واقعا آدم مثل شما کم پیدا میشه👍
فقط و فقط به احساس آرامش روانی خودت فکر کن...
تو خیلی قوی هستی❤
جانان زیبا امیدوارم بتونی تصمیم درست رو بگیری و هرچیزی که برات خیر و خوبی بیشتری داره پیش بیاد. تو چراغ راه خیلیا شدی و قطعا حضورت برای همه ی ما مفیده عزیزدل💙💙💙
عزیز دلم من کاملا میفهمت.من خودم دو سال مهاجرت کردم بلژیک،و واقعا میتونم بگم سطح زندگی ام از روزی که مهاجرت تحصیلی کردم به شدت افت کرده.اما متاسفانه ادمی که اومده اینجا جرئت نمیکنه بگه که اقا من به برگشت فکر میکنم و این خیلی بده. بنظر من اگه ارامش روانت با برگشتن بهتر میشه حتما برگرد و به حرف بقیه توجه نکن .اما من به شخصه میخوام مهاجرتم نهایتا با ی دستاوردی مثل مدرکم باشه
جانان جان اول از همه بهترین ها رو برات آرزو دارم و دوم اینکه مرسی از این توضیحات شقاف و صادقانت🥀
جانان عزیزم تو دختر مستقل، موفق و فوق العاده ای هستی و قطعا درست ترین تصمیم رو خواهی گرفت ✨
امیدوارم همیشه حال دلت خوب باشه دختر زیبا❤
خدا ان شاءالله خودش کمکتون کنه و هرچی صلاح هست همون پیش بیاد براتون ❤
یقینا کله خَیر♥️
مطمعنم که مثل همیشه خیر ترین میشه و بهترین برات اتفاق میوفته
سلام،امید وارم هر تصمیمی که می گیری به خیرباشه و به آرامش فکری و روحی رسیده باشی.
جانان جسارتت دختر
جسااااارتتت دمت گرم
هر تصمیمی بگیری در برهه خودش بهترین برای خودت
بهت افتخار میکنم
ماچ
چقدر منطقی و قشنگ درباره‌ی این موضوع صحبت کردی :)
درودبیکران جانان. همیشه سلامتی و خوشبختی ات آرزوی منست 🫂💋💦👍
جانان جان هر جا باشی موفق و سلامت باشی دختر ✌️❤
برات بهترینا رو آرزو میکنم
بنظرم اگه خیلی تحت فشار نیستی که بلحاظ روحی خیلی داغون بشی میتونی صبوری کنی تا حداقل درست تموم بشه و بعد تو یه شرایط استیبل تر دوباره بهش فکرکنی که دوسداری کجا باشی ؟! گاهی صبر خودش بهترین راه حل هست .
انشالله که خیره،امیدوارم بهترین تصمیم رو بگیری.حتی اگر خواستی برگردی هم به قلبت گوش بده و برگرد و حرف هیچ کس برات مهم نباشه که بگن نتونست بمونه و نشد.تنها خودت مهمی و خودت.😘💜
من اگه جای تو بودم ..یه سفر میومدم ایران ..بعد تخلیه انرژی وهیجان که شدم میرفتم درسمو حداقل تموم میکردم ..چون توی اون مدتی که داری درس رو تموم میکنی ممکنه خیلی چیزا عوض شه خیلی تصمیمات بگیری ،یه کم صبر میکردم بعد تموم شدن درسم جدی به این موضوع فکر میکردم ..انشالله بهترین تصمیم رو میگیری عزیزم 🫰🫂
من سه ساله مهاجرت کردم با ایران اومدن چیزی حل نشد فقط بیشتر ترغیب شدم که برگردم
@@mahsasjourney7278 خپ این ینی مصمم تر شدی به تصمیمت برای موندن تو یه کشور غریب .. .
فقط مى توونم بگم كه ١٠٠٪ دركت مى كنم .
خود من هم بارها و بارها اين سوالات و از خودم پرسيدم .
درود و ممنون از ویدبو. من از بچگی در المان زندگی میکنم و وقتی میرم ایران احساس خفگی میکنم. ولی هر کی یه نگاهی داره.
شما از بجگی‌اونجا رشد کردی المانی حساب میشی نه ایرانی کسی که بعد ۲۵یا ۴۰سال از ایران خارج میشن این حس شمارو نسبت به خارج دارن و این طبیعیه . بخش بزرگی از زندگی‌و رشد و شخصیت سازی در ایران‌بوده ماها که داخلیم. عاشق گشور نیستیم. به روتین و خانواده و دوستای کمی‌که داریم‌دلخوشیم
با سلام آ به نظرمن خیلی کار خوبی میکنی من خودم در غربتم و به نظرم آدم نباید به حرف اطرافیانی گوش بده که مسیر زندگی تو رو تجربه نکردن. خوبه ارتباط خودت رو با دانشگاه و کشور مقصد حفظ کنی ولی اینکه بیای در کشور خودت کار کنی و جایی باشی که خوشحالتری بسیار کارزیباییه موفق و سلامت و سعادتمند باشی
با احترام به دوستان ، فضای ایتالیا فوق‌العاده رقابتی و زندگی در ایتالیا بسیار سخته مگر این که شما واقعا مهارت در سطح بین‌المللی داشته باشید در شغل فوق‌العاده خاص و گرنه زندگی تون بسیار سخت خواهد بود؛ خیلی از مهاجرین به برگشت فکر میکنن و این مورد عادیه
امیدوارم هرجا هستی از خودت راضی باشی و خاطرت اروم باشه :)
امیدوارم این جنگ درونیت تموم بشه و به صلح برسی با خودت 🙏♥️ امیدوارم بهترینا برات رقم بخوره ❤
سلام عزیزم جانان تو که همیشه یه گلوله انرژی بودی.....توروخدا درستو تموم کن بعد به برگشت فکر کن حیفه
سلام جانان
من نسبت صحبت هایی که ازت شنیدم تقریبا متوجه شدم دلیلت برای برگشت به ایران چی هست اما طبق گفته خودت که نظر میخواستی بهتره که درس ت رو پایان برسونی و زمانی که کاملا مستقر شدی تو ایتالیا یا کشور دیگه ای سفر های طولانی مثلا ۲ ماهه ب ایران بیای
موفق باشی ❤
جانان جان من فقط یکی دو ویدیو از شما دیدم و الان رندوم برام ویدیو شما نشون داده شد که میخوایین برگردین. تا یکسال اول مهاحرت واقعا فشار زیاده. منم تا شش ماه اول کارم فقط گریه بود و دلم میخواست برگردم. گفتم آیا این همه فشار روحی ارزشش رو داره؟!
همه بهم گفتن بساز و صبر کن. برای اکثر آدم ها، از دید من حتی نود درصد همین مشکلات هست. من خودم تو سه و نیم ماه، چهار بار جابجا شدم. خیلی اذیت شدم. دانشگاه مشکلات زیادی داشتم، چون به جای تمرکز رو درس همش فکر یک سرپناه باید میبودم. سرت رو درد نیارم. مشکلات خیلی زیاد بود. منکرش نیستم. اما سعی کن یک وقفه بندازی و یک ترم مرخصی بگیری تا روحیت برگرده. ببین آیا اون پیشرفت و رضایت درون رو میتونی تو ایران بهش برسی؟
به فکر این نباش اقوام و فامیل چی میگن چون تجربه زندگی خارج از ایران رو نداشته باشن، توضیح دادن بی فایده هست. حتی اگر دیدی درست اذیتت میکنه، ببین امکان تغییر رشته میتونی داشته باشی یا نه.
پس اولین کار، سعی کن به نظرم کمی روحیت رو دوباره برگردونی و بعد تصمیم بگیری. کامنت برات گذاشتم تا بگم تنها نیستی. اگر زمین خوردی، میتونی دیرتر بلند شی، ولی رو زمین نمون. اگر ایتالیا واااقعا برات خیر نیست، به بقیه کشور های اروپایی فکر کن. اما زحماتی که برای اومدن کشیدی رو حروم نکن. از ایران بخوایی اقدام کنی باز خیلی برات سخت تر میشه تا تو خود ایتالیا. انشاالله در آخر هرچی برات خیر هست خدا تو دلت بندازه و بهترین تصمیم رو بگیری. علی یارت🌹❤️
من فقط اینو میدونم اگر بخاطر صرفا سخت بودن انجام کاری، اون کار رو انجام ندم، از اون به بعد همیشه یه ترس یا کمبود اعتماد به نفس یا یه حس بد درونم حس میکنم که من نتونستم من اونقدرا هم قوی نیستم من خودمم نمیتونم کاری برای خودم بکنم و از این حرفا ...
اما اگر اون کار به سلامتی و روح و روان ادم اسیب میزنه اتفاقا بهترین و جسورترین تصمیم اینه که رهاش کنی. تازه بعدشم به خودم افتخار میکنم
مرسی از ویدئو مفید، فرق من اینه از سه سالگی خانوادم مهاجرت کردند و خداروشکر به هر حال زندگی بالا و پایین داره اما من اطرافیان خوبی رو برای پیشرفتم داشتم و انتخاب کردم. اولیش قطعا خانوادم.اما الان چهل سالمه فقط و فقط دلم ایران میخواد، انقدری بگم که دوستان عزیز دنبال یه زندگی عجیب و غریب خارج از ایران نگردند و اینکه هیچ جا از اسمونش بی تلاش پول و ثروت نمیباره❤
نمیدونم چی باید بگم فقط میگم که هر تصمیمی که بگیری امیدوارم برات بهترین نتیجه رو داشته باشه❤
خوش به حالت که میتونی برگردی خیلی زود برگرد.❤
هرچی که دلت میگه انجام بده دختر❤️❤️
امیدوارم که هر چی بهترینه برات پیش بیاد...
چه اونجا چه اینجا یا هرجای دیگه ای
الهی قربونت برم. من ویدیوروکامل ندیدم وسطشو یکم دیدم متوجه شدم فکر برگشت داری. از خدا میخوام همونجوری که کمکت کرده و پشتت بوده که به هدفت(مهاجرت) رسیدی، از این به بعدم کمکت کنه. حالا اصلا چه بمونی چه برگردی❤️🤍اینم بگم که اصلا فکر نکن کار ساده ایه اونجا موندن. کشور غریب اونم ی قاااره دیگه!:)) یه زبون دیگه یه محیط دیگه که هیچ آشنا و فامیل و خانواده ای هم هم راهت نیست، اصلا اسون نیست. واقعا کار شاقی کردی. من که تاالان از خودم ندیدم از این به بعد هم فکر نکنم ببینم. دمت گرم😘❤️
من می‌شینم خیلی دقیق و واضح معایب و مزایای برگشتن یا موندن رو می‌نوشتم تا با ذهن باز تصمیم بگیرم. راستش من به مهاجرت که فکر می کنم دلم می گیره. به نظرم تو ایران آدم به دردبخورتری هستم.
منم کمی دلگیر میشم. ولی بالاخره شاید اون رفتنه خیلی مفیدتر باشه. شایدم نه.
جانان جان هیچ چیزی آسون بدست نمیاد. من مخالف برگشتت به ایران نیستم. تو خودت براساس شرایط خودت تصمیم میگیری ولی چیزی که من تو زندگیم ضربه سختی ازش خوردم این بود که مسیری که براش تلاش کردم به یکباره ول کردم. به نظر من درستو تموم کن بعد به ایران برگرد. حسرت کار نیمه تموم باعث غصه ست. امیدوارم بهترین تصمیم رو بگیری.❤
مهاجرت دقیقا یعنی به دست اوردن یه سری چیزا و از دست دادن یه سری چیزا.نمیشه یه نسخه واسه همه پیچید.
تجربه ی من بعد از سه سال مهاجرت:
شیش ماه اول خیلی سخت گذشت ،همش از خودم می‌پرسیدم که ارزششو داشت یا نه و خیلی گریه کردم:(
الآنم بعد از سه سال فقط عادت کردم تحمل کنم دوری از خانواده و غیره رو وگرنه زخمش عمیق رو قلبم مونده.
و هنوز برام سخته بخوام قبول کنم تا اخر عمرم مهاجر باشم
حالا با این وجود شما خوشحال هستی؟ سه سال گذشته و عادت کردید ولی صرف نظر از این‌ها، برگردی عقب بازم تصمیمت به رفتنه یا میمونی ایران؟
نمیدونم،فقط میدونم الآنم دیگه سختمه برگردم ایران...فقط فک میکنم بعد از دانشجویی که شاغل شدم بیشتر رفت و آمد میکنم تا بیشتر خانوادمو ببینم
عزیزم من خودم تازه اومدم اتریش و کاملااا درکت میکنم. خارج از ایران هیییییچ خبری نیست و بهت حق میدم که دوست داری برگردی. کاری که خوشحالت میکنه رو انجام بده هیچ کس جای تو نیست
میدونی کسایی که مهاجرت میکنن احتمالا زندگی مستقلی دارن تو ایران و خوانواده گیری هم ندارن. ولی کسی که خوانواده گیر داره اگه بتونه بره کشور دیگه خیلی راضیه و حتی به برگشت فکر نمیکنه
عزیزم امیدوارم بهترین تصمیم رو بتونی بگیری ❤️
جانان عزیز امیدوارم هرجا هستی بهترینا برات اتفاق بیفته. شما هم در شهر رم هستید؟ نوبت انگشت نگاریتون و میتونم بدونم چه ماهیه؟
برخلاف چیزی که فضای مجازی میگه خیلی ها برمیگردن ایران و دلایل منطقی و احساسی خودشون رو دارن
بعضیا در ایران موفق ترن و بعضی خارج
در کل امیدوارم بهترین اتفاق برات بیوفته ❤
جانان وقت انگشت نگاری من ۲۵ نوامبر میشه لطفا بهم بگی چجوری وقتمو جلو بندازم.یه بهونه ای چیزی لطفا بهم بگو.اینجوری حتی برا بورس سال دومم نمیتونم اقدام کنم
عزیزم نمیدونم، من خودم وقت نداشتم و کاملاً اتّفاقی وقتم جلو افتاد چون اصلاً وقت نداشتم و دوماه هرروز جز ایمیل به کوئسترا کاری نمی‌تونستم انجام بدم.
خیره ان‌شاءالله، مراقب خودت باش❤
هرکاری عشقت می‌کشه بکن، تجربه خوبی بود. چرا بقیه برات مهم هستند
من خودم سال ها فکر مهاجرت در سرم بود به علاوه همیشه عاشق سفر و تجربه های جدید بودم. تو ایران هم خیلی مستقل بودم از طرفی دوست و آشناهای زیادی هم نداشتم. تو ایران هم تجربه مهاجرت به یک استان دیگه رو داشتم. الان که مهاجرت کردم فهمیدم من اصلا نمی دونستم مشکلات مهاجرت چیان. مشکلات جدیدی که تا الان نداشتم و اصلا خبر نداشتم همچین مشکلاتی وجود دارند. فکر می کردم دلتنگی یک شکل و یک مشکله نمی دونستم که دلتنگی این همه عمیق و پیچیده میشه. ولی تا کسی مهاجرت نکنه درک نمی کنه. مهاجرت خوبی کم نداره ذاتا همه بخاطر این خوبی ها مهاجرت می کنن. ولی هر آدم تو ترازوی ذهنش بالا و پایین می کنه و تصمیم می گیره کدوم کفه ی ترازو سنگین تره البته یک بار قبل مهاجرت و یک بار بعد از مهاجرت. اما یک وقت هایی سنگینی فکر برگشت و شکست تلقی کردنش اون قدر زیاده که می تونه به هر چیز دیگه ای غلبه کنه. هیچ کس نمی تونه دیگری رو صد در صد درک کنه حتی خانواده. بهترین تصمیم رو برای خودت بگیر نه صرفا تصمیمی که از نظر بقیه درسته
هرجا حس بهتری داری بمون هرکسی شرایط و مشکلات خودش روداره عزیزم
نمیدونم این چندباری که حس کردم توی تهران دیدمت واقعا خودت بودی یا کسی شبیهت بوده ولی امیدوارم که بهترین تصمیم رو بگیری و سراسر خیر باشه
به نظرم باید جایی باشی که خوشحالتری،فرقی نمیکنه کجا باشه
آبجی بنظرم خوبی و بدی های این شرایطت رو توش بنویس ببین کدوم برات سود بیشتری داره. شاید البته الان بعد یک ماه به نتیجه رسیدع باشی. هرجی صلاحته پیش بیاد ❤
جانان عزیزم، به نظرم خیلی قدرت میخواد که وقتی فهمیدی یه شرایطی مناسب تو نیست، هر چقدرم براش تلاش کرده باشی، ولی انتخاب کنی که از اون تصمیمت صرفه نظر کنی با وجود تمام هزینه‌هایی که پرداختی. ما آدما حتی یه غذای بدمزه رو تا ته میخوریم چون پول دادیم بابتش :))) ولی اینکه تو اونقدر از خودت شناخت داشته باشی و در کنارش اراده و جرئت اینو که بفهمی در این شرایط بهترین ورژن خودت نیستی و بخوای برگردی، خیلی تصمیم قشنگیه ♥️ چه بمونی چه برگردی من بهت افتخار میکنم و میدونم برای آدمی با همچین خصوصیات آینده همیشه روشنه
جانان جانم ، حتما تراپی رو شروع کن و امیدوارم تراپیست خوبی سر راهت قرار بگیره
عزیزم تو چیز خاصی از شرایطت نگفتی بنابراین نمیشه دقیق نظر داد به طور کل کاری رو که دلت میگه درسته بکن جوونی و راه زیاد داری خیلی ناامید نباش چیزی رو از دست نمیدی موفق باشی ❤
خودت از همه مهمتری عزیزم هر جور خودت صلاح میدونی❤❤❤
مشکل اینه که نمیدونیم صلاحمون چیه💔
موفق باشی
جانان میشه بگی علتش رشتت بوده یا نه؟ و رشته و دانشگاهت برات راضی کننده نبوده؟ چون منم میخوام بیام همین رشته و همین دانشگاه
بنظرمن با حسات کنار بیا ، من این اشتباه رو کردم و با احساساتم تصمیم گرفتم برگردم و ایران بمونم، الان کلی پشیمونم میگم ای وای کاش میموندم.....
جانان من نمیدونم تو فرزند اول خانواده هستی یا نه ولی این احساس مسئولیت و این اورتینکینگ اصولا با بچه‌های اول همراهه. به عنوان کسی که بیشتر زندگیش تصمیماش شد اون چیزی که واسه همه بهتره و اون چیزی که حال همه رو خوب میکنه و الان توی سن سی و یک سالگی مدام از خودش میپرسه واسه خودت چیکار کردی، بهت میگم بیشتر بهش فکر کن. حداقل اینجوری فکر کن که این تصمیم واسه خودمه یا صرفا چون ادامه مسئولیت‌های قبلیمه، فکرم عادت کرده و نمیتونه بپذیره که دیگه اون آدم نیستم. جای تو نیستم و نمیدونم توی چه شرایطی هستی فقط چون توی همین مسیرم بهت میگم که تو راحت به اینجا نرسیدی. فقط به تموم اون روزایی فکر کن که ایمیل چک میکردی تا بالاخره یکیش بنویسه کانگرجولیشن!
وای کانگرجولیشن! کم‌تر کسی پیش میاد این کلمه رو یادت بیاره. :)) حتّی وقتی دیدم باز از کسی پرسیدم که قبول شدم یانه! :))
@@jananrj دقیقا همینه، حتا میتونم حس کنم که یک ساعت بعدش شاید هیچ حسی به این کلمه نداشتی! چون دیگه بدستش آورده بودی و تا قبل از داشتنش واست خیلی بزرگ و خفن بوده. اون جایی که الان هستی هم همینه، دیگه بدستش آوردی، دیگه شاید اونقدر جذابیت نداره ولی مطمئن باش که یه پله است واسه قدم‌های بعدیت، حتا اگه قدم بعدیت برگشت باشه! ولی قبل از برداشتنش حتما فکر کن که واسه جانان باشه
بلارم خاش خاخرده.بردگرد.هرکجه که ته حال خاره همونجه ته وسته بهترین جائه.ایران که ته سروئه ته وطنه.🤝هرجاییکه حالت بهتره و آرامش داری و راحتی همونجا برای تو بهترین جاست.ایران که خانه و وطن و دیار خودته.🙏❤️
خیلی از حرفات درسته وخیلییاش هم نه
من الان پنج ماهه از ایران مهاحرت کردم اسپانیا
به صورت کلی اگه یه راهنمایی کنم (هیچ کس منو اینطوری راهنمایی نکرده بود)
اگه تو ایران زندگی خوبی دارید و یه رفاه نسبی دارید بهتره که مهاجرت نکنید تا بخواین از اول دوباره همه چیز رو بسازید
ولی اگه از نظر سطح رفاه زندگی و اقتصادی خوب نیستید و یا تازه میخواین از صفر شروع کنید تو ایران حتما و حتما مهاجرت کنید.
اسپانیا یونان و ایتالیا اصلا داغونن کلا ! شما هم اشتباه کردی زودتر برگرد هرچی بمونی بیشتر توی باتلاق گیر میکنی
ایشالا که خیره♥️
مطمئنا هر کاری اولش سخته مهاجرت که دیگه جای خود داره. من فکر میکنم زمان خیلی سریع میگذره یه کمی تاب بیار درست تموم میشه بعد برگرد ایران با خیال راحت تصمیم بگیر میخوای بمونی یا مقصد دیگه ای برای مهاجرت انتخاب میکنی💫 انشالله بهترین تصمیم رو خواهی گرفت اصلا مهم نیست دیگران چه فکری میکنند چون هیچ کس جای کسی نیست
عجله نکن،همیشه میتونی برگردی اما اگه بعد برگشت پشیمون بشی خیلی خیلی حسرت موقعیتی رو که رها کردی میخوری..این نظرمن هست و البته شرایط شما رو نمیدونم اما بازم مقاومت کن
فقط میتونم بگم به خودشناسی برس و ایکیگای خودت رو بدست بیار و بعد تصمیم ات رو از طریق روش علمی ماتریس SWOT بگیر اون قطعا بهترین تصمیم ممکنه
من اگه جای تو بودم بااین شرایط که گفتی درسمو تموم میکردم و بعد برمیگشتم،درسته گفتنش برای ماکه توشرایط سخت تو نیستیم آسونه ومیدونم داری شرایط خیلی سختیو تحمل میکنی ولی به این فکرکن که چقد برای رسیدن به اینجا تلاش کردی چقد این روزا برات هدف و آرزو بوده و حیفه اینقدر زود رهاش کنی،قوی بمون جانان❤
جانان جان، من احساس سردرگمی و گیر کردن از ویدئو گرفتم اون همه سوال و ابهام و حق داری هر حالی رو بگذرونی، فقط یه نظر دارم اینکه به خودت فرصت بده و اگر با تراپیستت اوکی شدی بزار از اون بگذره و بعد تصمیم بگیر
جانان عزیز من هم فکر میکنم آدم باید به مفید بودن فکر کنه و وطن هر شخص اولویته برای مفید بودن؛ نه بخاطر تقدس وطن، بلکه اولا بخاطر اینکه هر کس وظیفه داره زمین خودش رو بیل بزنه ثانیا در عموم موارد آدم در وطن خودش نسبت به جاهای دیگه مفیدتره. این مساله مفید بودن میتونه فاکتور خیلی مهمی در تصمیم‌گیری باشه اما درباره مهاجرت اینقدر فاکتورهای فراوانی دخیله که به هیچ عنوان نمیشه چنین توصیه‌ای رو به شکل عمومی مطرح کرد که «برگرد چون اینجا مفیدتری.» ضمن اینکه شاید اصلا شما اگر تجربه و علمی به دست بیاری و بعد برگردی، برای وطن مفیدتر باشی. با آرزوی بهترین‌ها❤️
همه ی ما سرشار از نمیدونم های خیلی زیادی هستیم☘️ نور به دلت... هرچی که بشه خدا مراقب مون هست... عبور میکنی و دوباره آرامش میاد ... راحتی خیال...
سلام داییییییی ، من اگه بودم به شخصه اول درسم رو تموم میکردم بعد تصمیم میگرفتم برگردم یا نه حتی مدتی برمیگشتم و در استراحت مطلق به سر میبردم بعد کشور جدیدی برا مهاجرت انتخاب میکردم با توجه به سابقه کار و درآمد و اعتبار مدرک جدیدی که کسب کردم .
من چرا دقیقا نفهمیدم مشکل چی بوده که میخای برگردی؟ مفید نبودنه بوده یا چی
بهترینا برات
سلام عزیزم خواستم بدونی به نظرم اصلا عجیب نیست که بخوای برگردی آدم تو زندگیش کاملا آزاده که مسیرهای مختلفو تجربه کنه امتحان کنه تا اون چیزی که بیشتر دوست داره به عنوان مسیر آیندش انتخاب کنه
عزیزم همه این احساسات طبیعیه تا قبل از اینکه به ایران سفر کنی در اولین سفری که به ایران میری و برمیگردی همه چیز عوض میشه و منم همه احساساتت رو داشتم ولی همش رفت و درواقع موضوعات نگرانی و زندگی ما تغییر میکنه مساله مهمی که تو الان باهاش روبرو هستی زبان ایتالیایی هست ببین من فرانسه هستم و با دونستن زبان فرانسه وارد این کشور شدم برام چالش داشت چون اوایل هیچ چیز شبیه زبان خارجی که یادگرفتی نیست و تا مدتها گیج هستی اما دوستانی که با زبان انگلیسی وارد فرانسه میشن میبینم چقدر حال بدتری دارن یعنی میخوام بهت بگم گاهی علل تصمیمات ما چیزی ورای احساسات درونی ماست و به عوامل خارجی در زندگیمون بستگی داره که شاید ما وقتی داریم اون احساسات رو تجربه میکنیم بهشون بی توجه باشیم به نظر من اینکه گفتی دوستت بعد سه ماه از المان به ایران برگشت این طبیعی نیست و نمیتونه معیار تصمیم تو باشه چون دوستت تا با نگرانی ها و حال بدی ها روبرو شده برگشته و فرصتی به خودش نداده تا با اون احساسات روبرو بشه و مساله مهم دیگه اینه که ایران همیشه هست تو هر موقع اراده کنی میتونی برگردی اما به دستاوردهات فکر کن و به این هم فکر کن که هنوز به زمانی نرسیدی که گل دادن تلاشهات رو ببینی این رو هم در نظر داشته باش
اتفاقا من چند قسمت از امیلی در پاریس رو دیدم و خب داره مشکلات زندگی تو یه کشور دیگه و یه فرهنگ دیگه و سختی هاش بالاخص برای یه خانومو نشون میده ولی به نظرم باید اگرم تمایل به مهاجرت داری به یه کشوری بری که واقعا به خودش و فرهنگش علاقه داری یا میتونی اهدافی رو دنبال کنی که کیفیت زندگیتو کاملا تغییر بده وگرنه نمیتونی تحمل کنی شمام ببین هدف انگیزه ای که بخاطرش رفتی اونجا اونقدری ارزش داره که بخوای بمونی به خاطرش یا نه با توجه به اینکه شما علاوه بر یه کشور دیگه کلا به یه قاره ی دیگه رفتی و مشخصه که به مراتب سخت تره
درود برشما❤
به عنوان کسی که فکر می کنم دقیقا همزمان با شما(سپتامبر ۲۰۲۳)مهاجرت تحصیلی کرده، باید هم کار کنه هم درس بخونه و بدتر از اون تازه برای اولین بار تجربه ی تنها زندگی کردن داشته دقیقا این حس و حال رو درک می کنم و بهت حق می دم بخوای برگردی ولی اگه توی خودت می بینی و شرایط رو تا حدودی محیا می دونی سعی کن تا آخر تحصیلت حداقل صبر کنی.
من كاملا دركت ميكنم چون خودم هم به اين تصميم فكر ميكنم✨❤️❤️❤️❤️✨ بهترينها براى تو ، مهم اينه كه جايى باشى كه حال روحيت خوب باشه و آرامش داشته باشى و شاد باشى✨🙏🏻💫❤️❤️❤️❤️❤️✨💫💫
من در کشور های مختلف زندگی کردم. خیلی طبیعیه که در روز 198 ام آدم فکر کنه چه فایده خارج؟ باید برگرده ایران. فکر میکنی شوخی میکنم ولی روز 327 ام که به فکر رفتن به یک کشور دیگه بجای برگشتن به ایران افتادی متوجه میشی من چی دارم میگم الان :)
من اصلا خودم رو در جایگاهی نمیبینم که بخوام در تصمیم‌گیریت اظهار نظر کنم چون نه مهاجرت کردم و نه شرایط زندگیت رو میدونم. ولی یه چیزو میتونم بهت بگم که احتمالا درسته. ما همیشه وقتی دچار تنش میشیم و حالمون بده تصمیمات هیجانی میگیریم، حالا میتونه خرید یهویی یه لباس باشه یا فکر به برگشت به ایران.
به نظرم فقط 3 ماه، 3 ماه به خودت وقت بده و جلسات تراپیت رو مستمر برو. سه ماه دیگه که بیدار شدی همین ویدیو رو خودت ببین اگه حس و حالت همین بود برگرد. همین.
"با هم بودن یک شروع است، با هم ماندن پیشرفت است و کار با هم موفقیت است."
انشالله همون بهترینی که به صلاحته 🤲🏻✨🥺
من دقيقا سن تو بودم شرايط فراهم بود كه مهاجرت كنم نكردم و موندم و به شدت پشيمونم بيشتر فكر كن حداقل ٢ سال بمون به خودت بگو دوسال زندگيمم اينجورى و در اين لوكيشن ميگذره بعد تصميم بگير
God bless you my dear sister
ایتالیا برای مهاجر یکمی سخت هستش طبیعیه تصمیم به برگشت داشته باشین
دختر عزیزم من کاملا تورا درک میکنم من و آقا م مدت یکسال ونیم هست پیش دخترم زندگی میکنیم گرچه سن ما بالاست ولی بخدا من دلم گرفته ما تو ایران هم تنها هستیم من کشورم را دوست دارم خیلی اینجا آدم احساس دل تنگی میکنم وقتی که آدم زبان بلد نباشم وبا کسی نمی تونه ارتباط برقرار کنه ولی دیگه نمی تونم اینجا بمونم میخواهم برگردم وطن چیز دیگری هست انشالله که موفق بشی هرکجا احساس خوشحالی کردی برگردوموفق باشی ❤❤❤❤❤❤❤❤❤
من تجربه کردم این حستو که میخوای برگردی و ... منم تو این موقعیت بودم و برگشتم ولی بعد از شیش ماه پشیمون شدم یعنی اینکه برگشت به ایران فقط سه ماه اول بخاطر دوری از خانوادت و ... جذابه بعدش حس پشیمونی میگرت . البته ادم با ادم فرق میکنه قطعا خودت بهتر میتونی تصمیم بگیری ولی این تجربه من بود💜
عزیزم دکتر زینب معصومی تبار یک روانشناس خیلی خوبیه،و حتی شبکه مستند هم برنامه داشته،گفتم شاید بتونه مفید باشه❤
ان‌شاءالله که خیره🌱✨