Από τα πολλά που μου ‘χεις καμωμένα δε σε θέλω πια δε σε θέλω πια τα σωθικά μου τα ‘χεις μαυρισμένα δε σε θέλω πια δε σε θέλω πια Δε μ’ αρέσουν πλέον τα γινάτια δεν ποθώ τα δυο γλυκά σου μάτια παίζω και γελώ άλλην αγαπώ μάθε κι άλλη μια πως δε σε θέλω πια Τι μου το λες πως δεν μπορείς να ζήσεις δε σε θέλω πια δε σε θέλω πια με φοβερίζεις πως θ’ αυτοκτονήσεις δε σε θέλω πια δε σε θέλω πια Δε μ’ αρέσουν πλέον τα γινάτια δεν ποθώ τα δυο γλυκά σου μάτια παίζω και γελώ άλλην αγαπώ μάθε κι άλλη μια πως δε σε θέλω πια Αλλού να βρεις τα νάζια σου να κάνεις δε σε θέλω πια δε σε θέλω πια το ίδιο το `χω κι αν ζήσεις κι αν πεθάνεις δε σε θέλω πια δε σε θέλω πια Δε μ’ αρέσουν πλέον τα γινάτια δεν ποθώ τα δυο γλυκά σου μάτια παίζω και γελώ άλλην αγαπώ μάθε κι άλλη μια πως δε σε θέλω πια
Τι όμορφα!!!
Από τα πολλά που μου ‘χεις καμωμένα
δε σε θέλω πια δε σε θέλω πια
τα σωθικά μου τα ‘χεις μαυρισμένα
δε σε θέλω πια δε σε θέλω πια
Δε μ’ αρέσουν πλέον τα γινάτια
δεν ποθώ τα δυο γλυκά σου μάτια
παίζω και γελώ άλλην αγαπώ
μάθε κι άλλη μια πως δε σε θέλω πια
Τι μου το λες πως δεν μπορείς να ζήσεις
δε σε θέλω πια δε σε θέλω πια
με φοβερίζεις πως θ’ αυτοκτονήσεις
δε σε θέλω πια δε σε θέλω πια
Δε μ’ αρέσουν πλέον τα γινάτια
δεν ποθώ τα δυο γλυκά σου μάτια
παίζω και γελώ άλλην αγαπώ
μάθε κι άλλη μια πως δε σε θέλω πια
Αλλού να βρεις τα νάζια σου να κάνεις
δε σε θέλω πια δε σε θέλω πια
το ίδιο το `χω κι αν ζήσεις κι αν πεθάνεις
δε σε θέλω πια δε σε θέλω πια
Δε μ’ αρέσουν πλέον τα γινάτια
δεν ποθώ τα δυο γλυκά σου μάτια
παίζω και γελώ άλλην αγαπώ
μάθε κι άλλη μια πως δε σε θέλω πια