Z problemów introwertyka dopowiem tylko, że liczę całe życie, że nikogo na drodze do sklepu nie spotkam kogoś znajomego znajomego i nie będę musiał mowić jakiegoś "dzień dobry" czy "cześć".
+Domek #screwmyname To jeszcze pół biedy jak kogoś omijasz i musisz mu powiedzieć "cześć"... najgorzej jest jak ta osoba się zatrzymuje i chce prowadzić jakąś rozmowę... właśnie teraz... jak marzysz tylko o tym, by pójść do tego sklepu i wrócić z niego spokojnie ;-;
+Domek #screwmyname Ja miałem bardzo podobnie tylko w moim przypadku to był strach przed podejściem do obcej osoby a przede wszystkim kobiety. Jednak można sobie z tym poradzić np. przez NLP i hipnozę. Polecam MICHAŁA JANKOWIAKA do usunięcia jakiegokolwiek lęku- ma kanał na yt. Mi pomógł to i Tobie pomoże. Wyleczyłem po drodze też depresje. Do tej pory w gronie znajomych ciężko mi powiedzieć coś samemu, mam pustkę w głowie, ale staram się z tym walczyć :) Jak udało mi się tamto to i to uda mi się
+Daniassa Motyka Ja miałem bardzo podobnie tylko w moim przypadku to był strach przed podejściem do obcej osoby a przede wszystkim kobiety. Jednak można sobie z tym poradzić np. przez NLP i hipnozę. Polecam MICHAŁA JANKOWIAKA do usunięcia jakiegokolwiek lęku- ma kanał na yt. Mi pomógł to i Tobie pomoże. Wyleczyłem po drodze też depresje. Do tej pory w gronie znajomych ciężko mi powiedzieć coś samemu, mam pustkę w głowie, ale staram się z tym walczyć :) Jak udało mi się tamto to i to uda mi się
Daniassa Motyka ja nie dość że nie mówię dzień dobry, to do tego nie mówię dziękuję, przepraszam, do widzenia. Troszku smutne ;c ....i tak, widzę datę ;p
Ja także jestem introwertykiem. Słuchając Ciebie, miałem wrażenie, że opowiadasz o mnie i o większości moich problemów. Co do rodziny to będąc młodszym ( mam obecnie 18 lat), jakoś nie czułem oparcia w niej i z wieloma problemami musiałem radzić sobie sam. W gronie znajomych tak jak Ty, siedzę cicho, nie odzywam się ( no chyba, że muszę ). Ehhh szkoda, wielu ludzi nie potrafi zrozumieć, że ktoś może być nieśmiały i odrazu zakłada, że ta osoba ma na niego , jak to się mówi, wyjebane. Miło, że w końcu ktoś stara się wytłumaczyć tego rodzaju zachowania :)
Jestem introwertykiem i podobnie jak u Ciebie, śmiali się ze mnie w podst. I co do rodziców też miałam odczucie, ze bardziej kochają brata, ale z wiekiem mi to minęło i już jest luz. Druga sprawa to jakieś imprezy, nie jestem dorosła, mam prawie 16 lat i mniej więcej w tym wieku ludzie już na nie chodzą, gdzie ja wolę zostać sobie w domu ew. zrobić sobie ognisko/ jakieś małe spotkano z max 5 znajomymi. Pozdrówki Marcin, genialny odcinek :)
Hej. Cieszę się, że miałem możliwość obejrzeć ten materiał. Podobnie jak Marcin jestem introwertykiem i jest to we mnie cholernie głęboko, jednak nie zawsze tak było. Jako dziecko nie miałem łatwo, dla tego, że i mój ojciec miał duży problem z alkoholem, jednak mama potrafiła dać mi taką siłę, że mogłem walczyć z tym, jak i z innymi przeciwnościami losu. Kiedy miałem kilkanaście lat radziłem sobie nie źle z moim usposobieniem, czy tym, że większość kolegów z klasy miała ze mnie niezły ubaw, mimo to byłem całkiem otwarty, nie mówię, że byłem duszą towarzystwa ale miałem grupę kilku znajomych z którymi chociażby w szkole dobrze się trzymałem, bo z domu nie wychodziłem zbyt często. Miałem to szczęście, że w gimnazjum nauczycielka muzyki (pozdrawiam Panią Mirkę) zaszczepiła we mnie i po części odkryła zainteresowanie muzyką a przede wszystkim śpiewem. Od tego czasu śpiew wypełniał większą część mojego życia. Był to środek wyrazu, ekspresji, pokazania prawdziwego mnie takiego jakim jestem. Szkoła średnia była okresem rozkwitu i chyba jak dotąd czasem największej radości w moim życiu, tu podziękowania należą się Panu Marcinowi. Właśnie w szkole średniej bardzo często występowałem i mało obchodziło mnie dogryzanie innych. W śpiewie po prostu się spełniałem. Życie jednak jest życiem i los na każdym kroku ma dla nas niespodzianki już od 8 miesięcy walczę z zapaleniem krtani... rzecz jasna wyklucza to śpiewanie a co najgorsze nie wiadomo kiedy wrócę do sprawności głosowej i czy w ogóle wrócę. Niestety to zdarzenie wpędziło mnie w ogromny dół i zrujnowało moją i tak nie wielką pewność siebie. Tutaj właśnie wkracza wrażliwość introwertyka o której mówił Włodek Markowicz. Pracowałem w zakładzie przetwórstwa na stanowisku elektryka ale przez tą właśnie chorobę a tak na prawdę przez to, że nie mogę wyrazić siebie i straciłem (mam nadzieje, że tylko na pewien okres czasu) coś co kochałem robić, nie wytrzymywałem stresu i presji, która była nade mną pomimo tego, że technicznie radziłem sobie ze wszystkim. Dzisiaj pracuję jako ekspedient w cukierni i kolejny problem introwertyka: wchodzi ktoś młody- powiedzieć cześć czy dzień dobry? Najwygodniej byłoby zniknąć hehe. Oczywiście w takich chwilach wszystko leci z rąk i pomimo starań nie bardzo się udaje. Introwertyzm błogosławieństwo czy przekleństwo? Wydaje mi się, że dzięki temu, że mam takie usposobienie dużo bardziej potrafię cieszyć się, kiedy jestem szczęśliwy, czy po prostu cieszyć się z małych rzeczy, ale medal ma zawsze dwie strony bo tak samo ja drobnostki sprawiają mi wielką radość tak samo łatwo wpadam w smutek powodujący obniżenie samooceny i coraz bardziej odsuwam się od ludzi pomimo, że nie chcę po prostu się boję. Kiedyś próbowałem kręcić vloga i jak na początek wydawało mi się, że jest nie źle. Niestety przerwałem moją przygodę z YT a może szkoda... Dzisiaj chętnie wróciłbym do filmików ale boje się, że będą to materiały o niczym. Bardzo się cieszę, że mogłem podzielić się moją historią a właściwie wycinkiem z jej streszczenia. Pozdrawiam serdecznie!!!
Introwersja, a niska pewność siebie to dwie różne rzeczy. Tę pierwszą oczywiście warto zaakceptować i się z nią oswoić, jednak nad pewnością siebie warto pracować. Ekstrawertycy również czują obawy przed wychodzeniem ze swojej strefy komfortu, bo to nie cecha osobowości, a zachowania. Obawiam się, że namawianie do akceptowania swojej introwersji mylonej z brakiem pewności siebie może tylko sabotować innych do pracy nad sobą. ,,Boże daj mi cierpliwość, abym pogodził się z tym czego zmienić nie mogę, daj mi odwagę abym zmieniał to co zmienić mogę i mądrość abym odróżnił jedno od drugiego". Pozdrawiam!
+Marcin Malczynski Nie, brak pewności siebie nie musi być składową introwertyzmu. Introwertycy mogą być pewni siebie w kontaktach międzyludzkich, tylko po prostu nie czerpać z nich energii i niekoniecznie czuć potrzebę realizowania się w nich. Takie rzeczy jak wychodzenie ze swojej strefy komfortu, łatwość w zawieraniu interakcji, budowanie relacji, kontrola stresu itd. można wyćwiczyć i zdobyć w nich pewność. Nie znam Cię osobiście, ale niewykluczone, że możesz być po prostu nieśmiałym ekstrawertykiem.
Zacznę tak: jestem dumny z bycia introwertykiem! W pewnym sensie jest mi z tym dobrze, szczególnie, jeżeli patrzę na moich rówieśników - ekstrawertyków, to są dziwni ludzie. Cieszę się, że mogę przeżywać świat wewnętrznie. Chyba nie muszę pisać, że "mam tak samo jak Ty". To jest fascynujące, że tak dużo ludzi ma tyle wspólnych cech. Introwertyk, który jest w towarzystwie introwertyka, docenia to bardziej, niż jakby ekstrawertyk był w towarzystwie ekstrawertyka. Największą moją bolączką jest brak zrozumienia. Ja nawet nie próbuję się ujawniać, bo nikt tego nie weźmie na poważnie. Mógłbym udostępnić Twój, Włodka czy Turpata film na swoim Facebooku czy zwyczajnie polecić go komuś prywatnie - utożsamić się z nim, ale wiem, jaki będzie odzew, o ile w ogóle będzie miał on miejsce. No i drugim problemem jest chyba odbieranie każdej osoby, jako potencjalnego oponenta - który jest z góry negatywnie nastawiony. Przez to jestem strasznie niepewny siebie. Szczerze ciekawi mnie, co wydarzy się dalej po Waszych filmach. Pewnie powstaną grupy na fb "Introwertycy - łączmy się" i na tym się skończy. Mam nadzieję, że nie. Pozdrawiam Cię Marcin.
Myślałem, że jesteś jakimś zadufanym w sobie gościem, który ma wszystko gdzieś. Jednak myliłem się jesteś bardzo fajnym gościem i bardzo fajnie opisałeś temat. Sam jestem introwertykiem i sporo mi dałeś do myślenia tym materiałem.
Sam byłem kiedyś introwertykiem ale dziki moim przyjaciołom i przymuszaniu się udało mi się z tego w dużym stopni wyjść dalej czuje lerką niepewność w dużym gronie ZNAJOMYCH ale uwielbiam poznawać nowych ludzi chodzić na imprezy i zajebiście się bawić. Nie żałuje tego przymuszania bo teraz nie jestem sam. Gdybym nie rozszerzał swojej strefy komfortu nie mógłbym robić tego co sprawia mi przyjemność. Nie każdy pewnie popiera to że na początku robiłem to co było dla mnie nie przyjemnie ale teraz jest zajebiście XD. Ja tak samo jak ty byłem gnojony za młodu i na moje nieszczęście miałem pewną chorobę która nieumożliwianie mi normalnego życia. Ale wszystko potoczyło się jak się potoczyło i teraz moje życie nie wygląda codziennie tak samo czyli : wstaje idę do szkoły wracam do domu komp i spanie
Tak, a kiedy nie chcesz chodzić na jakieś imprezy, to potem tylko słyszę, że jestem dziwna i tracę kontakt ze znajomymi, których właściwie lubię, ale nie lubię takiego środowiska popijawy. Fajny filmik, oglądnęłam go z przyjemnością :)
Jestem intowertkiem i od zawsze na zawsze wmawiano mi, że to źle być taką osobą. Może dziwnie to zabrzmi ale jako tako boję się ludzi, boję się rozmowy. Miałam po prostu wrażenie, że robie wszystko źle, a przecież to absurd. To tak jakby mówić komuś, że źle żyje. Jedni są tacy drudzy tacy i dziękuję za ten odcinek, spojrzałam na to inaczej, lepiej.
Ja też jestem introwertykiem.. przynajmniej tak mi się wydaje... nie lubię imprez.. a na dyskotekach stoję pod ścianą.. nie lubie poznawac ludzi bo się boję..a u mnie w domu to pisze z kimś na okrągło ale gdy wyjdę na zewnątrz to siedzę cicho i nic nie mówie.. czy to źle być taką osobą?
U mnie to jest tak : nienawidzę rozmawiać przez telefon i nie odbieram go prawie nigdy, kiedy ktoś do mnie dzwoni. Pisząc z kimś, mam milion spraw do przekazania, przez co osoby, które poznałam w internecie są zdziwione, kiedy spotykamy się w życiu realnym i okazuje się, że jestem kimś zupełnie innym. Wydaje mi się, że mam wiele osobowości. No bo niby jestem introwertyczką, często boję się ludzi, nie lubię kiedy na mnie patrzą, nie lubię spotykać znajomych na ulicy. Rzadko wychodzę z domu jeśli nie muszę, kocham samotność. Ale z drugiej strony - uwielbiam muzykę i podróże, a co za tym idzie : kocham koncerty i zwiedzanie nowych miejsc. I to mnie zadziwia - kiedy idę na koncert, bawię się cudownie, lubię wtedy być w centrum uwagi, tańczyć, śpiewać. To samo tyczy się podróży - kiedy jestem w innym kraju jestem otwarta na innych, lgnę do ludzi. Czuję się lepiej w otoczeniu obcych mi osób. To strasznie dziwne, ale tak po prostu mam. Stąd też mój dylemat - jestem tą introwertyczką czy nie?
Może ujmę to tak. W jakiejś części jesteś introwertyczką, ale jakaś część Ciebie jest ekstrawertyczna. to nie jest tak, że człowiek ma osobowość taką albo taką. To raczej zlepek osobowości, w których jedne dominują nad drugimi ;)
Ja tego nie zauważałem, ponieważ przyzwyczaiłem się do robienia czegoś wbrew sobie, tylko ku uciesze mojego otoczenia. Gdy byłem młody mama miała problemy i wiele razy chciała popełnić samobójstwo, nie wiem czy to mnie zmieniło psychicznie, ale mam podobnie, równeirz boję się ludzi, stare znajomości najczęściej zrywam, a dziewczyny które mi się podobają omijam szerokim łukiem, bo się boję z nimi spotkać. Tylko raz w życiu poszedłem na dyskotekę, szczęśliwie były na niej tylko 4 osoby i nie musiałem tak naprawdę nic robić, tylko po 10 minutach poszedłem do domu, ale w styczniu będzie Bal Gimnazjalny i mama mnie na siłę zapisała oraz po części sa się złosiłem pod naporem najlepszego kolegi i koleżanki. Oglądałem film Włodka, przez co przez całą noc miałem wiele refleksji i dopiero wtedy zrozumiałem że ten strach przed światem który uważałem za wstydzenie sie przed ludźmi jest u mnie poważny. rok temu zaczepiłem koleżankę z dodtkowego niemieckiego, pdoobała mi się, była cicha, skryta, nie jak reszta "szalonych" gimnazjalistek, spotkałem się z nią bez stresu z ok. 4 razy w wakacje, byliśmy na kawie, na zakupach, ale po wakacjach straciłem kontakt, tak naprawdę gdy sam zawsze do niej pisałem czułem swobodę, lecz potem to się skończyło, przestałem do niej pisać, a ona do mnie równierz. Dziś dzień jak myśle aby się z nią spotkać to na siłę bym został w domu. Mimo iż jesteśmy bardzo podobni, mieliśmy dobry kontakt. Zrozumiałem dzięki temu że introwertyzm który oglądając film Włodka uważałem za podział jak na kobiety/mężczyźni jest tak naprawdę problemem. W dzieciństwie nawet się z nikim nie bawiłem, zawsze siedziałem sam w domu i układałem klocki, a jak rodzice chcą ze mną pojechać do babci/kuzyna to zawsze mówię nie i na siłe nie chcę jechać. W szkole ogólnie jestem głośny i gadatliwy, lecz gdy już wychodzę z niej to zmieniam maske i jestem tym samym sobą, tkórego aktualnym celem jest jak najszybsze dojście do domu, zasiąście przez komputer i marzyć o zrobieniu czegoś kreatywnego. Nawet zamówiłem ostatnio Xiaomi Yi, bo spodobało mi się kręcenie filmów, lecz zapał do robienia ich, a stres i strach przed społeczeństwem (nawet swoimi rodzicami w domu) jestwiększy niż moje ambicje.
Ojej, ten opis pasuje w 100% do mnie! Po prostu to wynika z wrażliwości, ja też zawsze byłam "zbyt miła", uczynna i chciałam sprostać wymaganiom a tym czasem świat jest podły i nie da się być miłym tam gdzie trzeba być twardym i walczyć o swoje.
Też jestem introwertykiem, mam 19 lat jeśli chodzi o rozmowy przez telefon to nie mam z tym problemu na początku miałem stres prześpieszało serce jak musiałem do kogoś zadzwonić nawet do kolegi z klasy. Wszystko co mówisz się zgadza deska w deskę. a propo tych telefonów to troche się tego pozbyłem rozmowami na skype,ts itp. Nawet ostatnio wydarzyła się sytuacja o której wspominiałeś "Co się nie odzywasz" Przychodzę do pracy nikogo nie znam to też tak głupio się odzywać zagadać i tak dalej. I typek do mnie z takim właśnie tekstem. Życie intro introwertyka jest ciężkie a i propo sklepów to na początku miałem opór jeśli chodzi o samo wejście i poproszenie o coś z czasem szło coraz lepiej ;) Pozdrawiam
MIałem podobnie i byłem intrewertykiem. ''Pomagał'' jak mi sie wydawało wtedy, alkohol. Szczerze bardziej szkodził, bo potem na trzeźwo było jeszcze gorzej. Około 2 lata temu zacząłem, z tym walczyć. Była to ciężka przeprawa i setki jak nie tysiące godzin poświęcone na samodoskonaleniu. Teraz dziwie się większości moich wcześniejszych zachowań. Czasami w ogóle wole nie pić na imprezie i się wtedy lepiej czuję (po prostu nie mam ochoty na alkohol tego danego dnia). Niektóre nawyki jeszcze zostały, ale i tak zaobserwowałem u siebie mega progres. Więc jeśli ktoś jest introwertykiem i jest to dla niego problem - nic straconego, może jeszcze wszystko zmienić. Po prostu potrzeba czasu i ciężkiej pracy. Pozdrawiam
również jestem introwertykiem i to przykre ze wiele osób nas nie rozumie. uważa wszystko za tak proste. Ja łatwo nawiązuje kontakty z ludźmi ale bardzo trudno mi zacząć rozmowę, poznać kogoś. Nie potrafię też wyznawać uczuć w realnosci. boje się ze się skompromituje. dużo łatwiej mi z kimś pisać niż rozmawiać.
Dziękuję ze zrobiles ten filmik❤ , mam wrażenie jak byś wyjął część mojego życia i powiedział przez te 4:42 min o problemach które mnie dotykają. Dziękuję jeszcze raz za ten filmik bo wiem już ze nie jestem sama .
Drogi Marcinie ja juz to wszystko przeszedłem na własnej skórze.Obecnie mam 35 lat to wszystko o czym mówisz jest prawdą . Ja znalazłem sposób i udało mi sie przedrzeć .W dalszym ciagu najpieknieszym miejscem jest dla mnie dom ale wyuczyłem sie oddzielac siebie od otoczenia . Według mnie najlepszym lekarstwem jest biska Ci osoba która Cie wprowadzi w socjalne życie . Miałem to szczęście że poznałem wspaniałą dziewczyne obecnie moja żonę .Sprytna parterka użyje swojego wdzięku i trików i pomoze Ci się otworzyc oraz się osmielić . Wiec głowa do góry! bądż uprzejmy i dobry dla innych a zobaczysz że Twój świat nabierze rozmachu
Niestety codziennie zakładam maskę po to, by być osobą, o której mówią, że ten zawsze podchodzi wesoło do życia. Ogólnie sam nie umiem siebie określić. Czasem jestem ekstrawertykiem, mogę podejść do losowej osoby na ulicy i poznać ją tak bez powodu, zagadać i wgl. A czasem niestety jestem introwertykiem, nie chcę nawet odezwać się na lekcji by np. pójść do odpowiedzi z tematu, z którego izi bym otrzymał 6+++. Nie wiem co o tym wszystkich sądzić..
Czuję, że opowiadasz moją historię co do szczególiku. Do tego doszło, że na spotkaniach rodzinnych też nie mówię i mają mnie za nudziarę i niemowę... mogę być w tłumie, ale nie jeśli muszę coś mówić. Super, że nagrałeś taki filmik :)
No heej. Z tego jak opisałeś osobe, która jest introwertykiem.. Wynika, ze ja tez nim jestem ;x Nie przepadam za towarzystwem innych ludzi, za rozmawianiem z nimi czy tez spotkań na imprezach lub wgl jakiś wypadach z nimi. Najlepiej jest mi w moim pokoju przy lapku gdzie mogę oglądać np. Ciebie czy tez innych youtuberów. Dzięki wam patrzę na świat inaczej i widze, ze nie które problemy jakie ja mam na np. jakiś inny youtuber. I dzięki temu czuje się lepiej. Jakbym mogła Cie prosić to chciałabym więcej takich filmików :') To naprawdę poprawia samopoczucie. Dzięki za filmik i czekam na więcej ;) Pozdrawiam ^^
Jestem introwertykiem mam wmiare wielu przyjaciół ale np idac ulica widze 2 dziewczyny wole isc 2 strona ulicy ... Jak powiedziales tez jestem czasami gnojony w szkole za to jaki jestem uwazam ze jestem zbyt wrazliwy... Chociaz staram sie nie przejmować tym co mowia inni to ia tak ich slowa zadaja mi bol. Ciesze sie ze zrobiles takiego vloga.
Czasem to już się ma po prostu dość tego wszystkiego. Trudne jest wyjście do sklepu, porozmawianie z kimkolwiek... Każdy uważa, że jestem taka nieśmiała czy też że po prostu mi się nie chce... A prawda jest taka, że mam wewnętrzną blokadę, której nie potrafię się pozbyć
Bardzo fajnie słuchało mi się Twojej wypowiedzi, gdyż sama jestem introwertyczką i to co spotkało ciebie, dotyczy również mnie. Introwertyzm jest ciężki, szczególnie jak chce się poznać nową osobę. Wstydzę się czasami nawet kupić coś w sklepie, albo poprosić o coś ekspedientkę. Dziękuję, że nagrałeś ten film. :)
Nie wiem co powiedzieć. Nie jestem pewna czy jestem introwertykiem, czasami jestem bardzo wybuchowa i zabawna a czasami zamknięta w sobie :/ Podziwiam, że mówisz rzeczy mądre w Internecie i jednocześnie poprawiają komuś chumor, pomagasz i rozmawiasz z nim ;) Bardzo dziekuje za ten filmik
Ja się podobnie czułem/czuję (oprócz sytuacji z ojcem) ale po przejściu do nowej szkoły nabyłem takiej umiejętności ,,wyje**nia". Stwierdziłem że i tak nikogo tu nie znam, i tak tu spędzę następne 3 lata i po prostu dopuściłem do siebie tych ludzi. Ale i tak dalej wolę siedzieć w domu, nie cierpię imprez (raczej tańczyć) i chyba mam problem z przyjmowaniem "komplementów", czyli nawet jak mnie pochwalą to mam wrażenie że jest to takie sarkastyczne.
Właśnie najgorsze jest to jak ktoś myśli że go nie lubię a ja po prostu stresuję się samą rozmową. Dzięki za film. Dobrze że powiedziałeś o tym głośno, bo ludzie często nie zdają sobie sprawy z tego kim jest introwertyk.
Chyba, że impreza składa się z osób, które znamy i lubimy - wtedy jest "bezpieczeniej". Do całej reszty, bardzo dobrze powiedziane! Mało osób zdaje sobie sprawę z skłonności do introwertyzmu i przez to człowiek uznany jest za niesmialego, dziwnego. Dzięki wielkie za ten filmik c;
Też jestem intrawertykiem ,w podstawówce bylam tz. kozlem ofiarnym. Staram sie go pokonać poznając nowe osoby ,ale mimo to mam problem by sie z nimi dogadać jako to ze moimi przyjaciółmi byly osoby o trzy cztery lata strasze. Gdy mówili mi słowa typu "bujać sie (w kimś) ,kampic ,dilować, sztos itp" nigdy ich nie rozumiałam. Obecnie jestem w gimnazjum mam nowa klasę której jestem gospodarzem na klasowej konfie bez problemu porozumiewam sie z nimi ,lecz gdy mam mówić z nimi na zywo to mam problem. Gdy jestem w większych grupach idę za nimi i nic nie mowie przez co często mi zwracają uwagę. Gdy mam cos oglosic przy klasie to tak samo. Super ze youtuberzy i inne osoby mówią o tym bo gdy rodzice boja sie zacząć tego tematu i porozmawiać na ten temat robią to chociaż youtuberzy ❤
Ja mam właśnie taki problem z tym, że został on spowodowany przeprowadzką. Od urodzenia do 12 roku życia mieszkałem w małej wsi, każdego znałem. Żadko kiedy można było mnie spotkać w domu, zawsze boisko, rower itp. Odkąd zmieniłem miejsce zamieszkania moim "przyjacielem" jest komputer i telewizor. Nie mam praktycznie znajomych poza szkołą, niechętnie gdzieś wychodze i męcze się z tym problemem już z 5 lat ;( nie pamiętam nawet kiedy ostatnio byłem naprawdę szczęśliwy...
Jestem dokładnie taki sam. Nienawidzę gadac przez telefon, jak poznaje nowe osoby to na fb, w gronie osób, których nie znam zbyt długo prawie sie nie odzywam, lecz gdy widzę sie z 3 moimi przyjaciółmi, wiem, ze nie zostanę przez nich negatywnie oceniony i dużo rozmawiam. Najgorsze jest to, ze ludzie mają Cie za dziwaka, a ty bardzo chciałbys cos z tym zrobić ale jest cholernie trudno
Ja jestem introwertykiem chociaż jestem pewna siebie, dlatego szkoła jest dla mnie koszmarem. Muszę w końcu przebywać z 24 osobami przez 6 godzin... :(
+burka Pooglądaj film Włodka, są introwertycy zdrowi i Ci drudzy, Ci chorzy to Ci po przejściach, którzy boją się świata, a Ci zdrowi to tak jakby wychowani i przyzwyczajeni do społeczeństwa i narzucanych rówieśniczych zachowań, jak zabwa, śmeich, spotykanie się z innymi.
+Marcin Malczynski wisz co ja miałm nie za kolorow teszmnie gnoją nie dla tego ze jestem cienki jestem troche umięsniony 6 pak mam :D i bicka tesz ale jestem za miły zeby komuś wyjebaćć :D
Mała porada ode mnie: przestańcie się nad sobą użalać! Zajmijcie się czymś co może was uszczęśliwić, mi pomogły np. codzienne ćwiczenia. Nie dość, że lepiej się czuję to lepiej wyglądam i zacząłem dbać o siebie bardziej, bo zdarzało mi się, że myłem się raz na tydzień (do szkoły ani pracy nie chodziłem, z domu też wychodziłem rzadko, ~ raz na 2 tygodnie). Kiedyś było beznadziejnie, teraz jest nadal źle ale przynajmniej się staram, żeby było lepiej. Pamiętaj jeżeli dosięgłeś dna, teraz może być tylko lepiej (albo cały czas dno ale to już zależy tylko od ciebie bo jeżeli nie otrzymałeś pomocy od nikogo do tej pory to na nią nie licz). Mam nadzieję, że pomogłem.
Brawa dla Ciebie że byłeś w stanie o tym powiedzieć, wiem że to moglobyc trudne. mój chłopak jest introwertykiem i długo nie wiedziałam co jest powodem jego zachowań. dopiero po długim czasie wyznał mi jak się czuje w towarzystwie. i mimo tego że miał wieku znajomych i spędzał z nimi czas to jego zachowania były wymuszone. uwielbiam z nimi grać przez Internet Ale kiedy dochodzi do spotkania to wymyśla jakieś wymówki. cieszę się bo wiem że jestem osobą z którą czuje się komfortowo i mogę go wspierać. mimo przeciwieństw bo ja z kolei jestem bardzo towarzyską osobą znajdujemy środek żeby dobrze się czuć :) także gratuluję odwagi i życzę żeby twoi bliscy zrozumieli twój problem i potrafili cię wesprzeć. gratuluję także coraz większej ilości dojrzałych tematów +Marcin Malczynski
W sumie niedawno zrozumiałam, że jestem introwertykiem. Zaczęłam rozumieć dlaczego straciłam " przyjaciol " a straciłam dlatego, że zamiast wychodzić codziennie z nimi wolalam siedzieć w domu w swoim pokoju z ciekawa książka, czy nowym serialem. Bałam się towarzystwa i tego co będą robili i do czego będą mnie zmuszali np. palenie Moi rodzice chcieli zapisać mnie do psychologa. Czułam się przy nich tak niepewnie, że zaczęłam się jąkać w ich obecności. Mimo że tego nie chciałam. Bycie introwertykiem jest kurwesko trudne, czasami mam wrażenie, że to choroba.
Ja również jestem introwertykiem. Sprawia mi przyjemność siedzenie cały dzień w domu i grając w gry słuchając muzyki jak jakiś nolife. Nie przeszkadza mi to że jestem sama, a wręcz przeciwnie. Lubię sobie cicho siedzieć samotnie gdzieś w kącie c:
Myślałem że poprostu jestem jakiś dziwny że wolą posiedzieć w swoim pokoju niż gdzieś wyjść . W gronie paru znajomych których dobrze znam a oni znają mnie bez problemu dużo rozmawiam ale w większym gronie źle się czuję.Np wczoraj byłem z dobrym kolegą na maratonie po maratonie kolega spotkał znajomych i szczerze wolałem się po cichu oddalić niż z nimi stać i milczeć. Ale twój film i film Włodka zmienił mój sposób myślenia na to dzięki !
O kurczę, ale fajny film. Co prawda nie jestem już tą ''najmłodszą widownią'', ale mam syna, który wkrótce będzie nastolatkiem i dopatruję się w nim sporo cech, o których wspominasz...Do poszukiwań na ten temat skłoniła mnie niedawno nawiązana znajomość z mężczyzną, który mówi o sobie, że jest introwertykiem. Zbagatelizowałam tą etykietę jaką sobie przypisał, uznałam że to jest jak przywiązywanie się do jakiegoś pojęcia, byleby usprawiedliwić pewne rodzaje zachowań w oczach własnych i cudzych. Ale teraz zgłębiam temat...i widzę, że się myliłam. Podeszłam zbyt powierzchownie a im więcej się z tym zapoznaję, tym więcej cech typowego introwertyka widzę u siebie. Wow, jestem w szoku. Mam 36 lat i wygląda na to, że po prostu jestem introwertykiem. Człowiek uczy się całe życie, o sobie też. Pozdrawiam Cię, miły Marcinie. Masz nawet na imię jak mój znajomy z tej opowieści. :)
Hmm, ja też kiedyś byłem, a przynajmniej tak mik się teraz wydaje z perspektywy czasu introwertykiem. Ale gdy zacząłem studiować to postanowiłem coś z tym zrobić, a więc zacząłem zdobywać wiedzę, medytować, pracować nad swoimi ograniczeniami i doskonalić się. Teraz to nawet stałem się bardziej Ekstrawertykiem. ;) Ale praca nad sobą jest ciężka, wymaga czasu i cierpliowości, świadomości i wiedzy. Teraz nawet staram się innym moim nieśmiałym znajomym pomagać w otwieraniu się na świat i ludzi, choć trzeba być w tym delikatnym, bo niektórym można tym zrobić krzywdę, zamiast im pomóc. I choć jakoś rzadko wypowiadam się w internecie, no może teraz trochę częściej, bowiem mówiąc szczerze to wolę normalnie spotkać się i pogadać z ludzmi, to twój film, aż zmusił mnie do tej krótkiej refleksji i wypowiedzenia swojej opinii. No nic, życzę ci byś się dalej rozwijał, ale według mnie i tak jest bardzo dobrze bo rzeczywiście, jak cię oglądam to nawet bym nie przypuszczał że możesz być introwertykiem. ;)
Opowiedziałeś właśnie o nazwanym tak przez Włodka "niezdrowym introwertykiem". Zdrowy, dojrzały emocjonalnie introwertyk podąża swoją ścieżka, jednak nie ma problemu z nieśmiałością. Tak przynajmniej wnioskuje z filmu Włodka. Jestem introwertykiem, jednak znaczna cześć problemów które opisałeś mnie nie dotyczy, choć niezawisłe tak było.
Od niedawna dowiedziałem się, że jestem introwertykiem. Nie tak mocnym ale jednak. I o ile w gronie znajomych czuje się swobodnie, dużo mówię i dobrze się bawię, o tyle w gronie osób, których nie znam lub na imprezie czuję się niekomfortowo. Mam wrażenie, że w miarę dobrze sobie z tym radzę i próbuję wyrazić siebie poprzez np. słuchanie nietypowych gatunków muzyki, która do mnie przemawia. A tak z innej beczki bardzo lubię twoje materiały i mam wrażenie, że widziałem cię dziś przed Media Markt lecz mój introwertyzm nie pozwolił mi do Ciebie podejść i zapytać się o zdjęcie. :)
Muszę ci gorąco podziękować za ten film. Przynajmniej nie mam teraz powodu czuć się gorsza. Mogę wysłać to znajomym, którzy właśnie uważają mnie za "buca". Niestety w dzisiejszych czasach gdzie liczy się popularność introwertycy mają cholernie ciężko.
No widzisz, ze mną jest tak, że boję się nawet napisać w komentarzu swoją opinię na temat filmu, bo nie chcę zostać wyśmiana, lub źle zinterpretowana. Więc napiszę tylko tyle, że filmik bardzo mi się spodobał, słuchając tego, co mówiłeś czułam się trochę jakbyś opisywał mnie... I bardzo Ci współczuję z powodu taty. U mnie w domu jest podobnie, bo moja mama rozeszła się z moim biologicznym ojcem i ponownie wyszła za mąż. Teraz nie potrafię się przed nią otworzyć i powiedzieć co mnie boli... A bardzo bym chciała, ale po prostu czuję, że nie mam w niej wsparcia i nie ufam jej. No, w sumie to tyle, pozdrawiam Rozalia :)
nareszcie ktoś kto umie to bardzo dobrze wytłumaczyć, filmik o mnie, tylko że ja nabyłam introwertyzm poprzez przeprowadzkę do innego miasta w nieodpowiednim wieku :)
Bardzo fajny szczery film. Ja jestem introwertykiem ale takim dziwnym, ponieważ czasem potrafię się zachować w towarzystwie a czasem jestem murkiem. Ale najciężej mi się skupić gdy prowadzę jakaś prezentację czy właśnie nagrywam. Tak się stresuję wieloma czynnikami, że potem nie jestem do końca zadowolony z filmów na moim kanale. Ale po woli wychodzę z tego. Pozdro Marcin :
Ja tak mam, że bardzo lubię spotykać się ze znajomymi i czerpię z tego dużo przyjemności, ale tylko raz na jakiś czas, więc poznawanie nowych osób sprawia mi spory problem. Szybko mam tych ludzi dość, chcę pobyć sam, wykręcam się ze spotkań, i znajomość się urywa.
Jestem dziwnym typem introwertyka. Nie lubię nowych znajomości, bo te, które mam mi wystarczają i więcej mi nie potrzeba. Jeżeli chodzi o imprezy nie przepadam, ale lubię czasem pójść na bardzo małą około 8osobową domówkę gdzie są sami swoi. Tam już czuję się dobrze. Kiedyś byłam bardzo skryta w sobie, od jakiś 3 lat już tak nie mam. Mam wadę wymowy i się jąkam. Dlatego nie lubię nowych znajomości, a zwłaszcza jako dziecko ich nie lubiłam.. dzieci z klasy i osiedla mi wystarczali. Do innych się nie odzywałam, by nie słyszeć po raz setny pytania ,,Czemu się tak dziwnie zacinasz''? Kiedyś czułam się przez to gorsza i odtrącona, ale i tak byłam szczęśliwa, bo było chociaż parę osób, którym to nie przeszkadzało. Teraz jestem dość roześmianą osobą, która nie potrafi trzymać japy na kłódkę i jestem szczera do bólu, ale wciąż po mimo to, że codziennie widzę znajomych z reala i gadam/piszę ze znajomymi z wirtualnego świata czuję, że wciąż jestem introwertykiem. Kiedy jakiś nauczyciel mnie pyta lub ktokolwiek o cokolwiek to nawet jak jestem pewna swojej odpowiedzi ciężko mi to powiedzieć, bo boję się własnej pomyłki. Miałam też kiedyś niską samoocenę, ale to się zmieniło, jednak wciąż nie których rzeczy nie jestem pewna i sądzę, że nie odnajdę się w nich nigdy. Przepraszam, że troszku to nie poukładane, ale pisałam dosyć na spontanie. A co do samego filmu to dobrze, że poruszyłeś ten temat :)
chciałem napisać długi komentarz, ale jednak coś mnie powstrzymuje... daje łapę w górę i powiem że też jestem introwertykiem, miałem ojca alkoholika, teraz też nie mam kolorowo, w sumie chyba nigdy nie czułem się po prostu bezpieczny i nigdy nie miałem swojego domu i miejsca w które chciałbym wracać...
Jakbym słyszał swoją historię. Dopiero niedawno uświadomiłem sobie że jestem introwertykiem i zwiększyła sie moja pewność siebie wśród towarzystwa. Nie wyklucza to jednak połowy jak nie więcej rzeczy których wymieniłeś. Po prostu czuje sie lepiej sam 😉
Przez ten filmikowi dowiedziałem się że jestem introwertykiem, ale dzięki moim przyjaciolkom w gimnazjum i liceum udało mi się to częściowo przełamać i o wiele więcej odzywan się do ludzi. Mój ojciec pracuje w Niemczech i przyjeżdża 3x w roku na 1 miesiąc... A jak już jest to mnie krytykuje... Bo czegoś nie umiem... Bo coś źle robię... Nienawidzę go i za rok jak skacze 18 lat i będę się dał radę samodzielnie żyć to nie będę chciał go znać...
Człowieku....... świetny materiał. Też jestem introwertykiem, i też mój ojciec miał problemy z alkoholem (co skończyło się tragicznie). W ogóle przez to nie mam prawie kontaktów z dziewczynami (nieważne, jaka jest) - nawet prawdziwej koleżanki nie mam.
to jest film który udowadnia, że pozory mylą. Po za tym mam wrażenie jak bym słyszał samego siebie. Najbardziej denerwuje mnie jak mama ciągle pyta się czemu nie odbieram telefonu jak dzwoni.
Masakra... W sumie dzięki Tobie ogarnąłem, że jestem introwertykiem. Te wszystkie informacje które przekazałeś się zgadzają ;) Edukuj częściej, bo to Ci wychodzi :D
też tak mam, ale lubię rozmawiać przez telefon : p najbardziej niepewnie czuję się w pracy, albo w miejscu, gdzie ktoś czegoś ode mnie wymaga, ocenia non stop, narusza moją godność i uwłacza mojej inteligencji, gadając upokarzające i tępe rzeczy, jak to często robią klienci, wtedy się stresuję i zaczynam nawet jąkać(!). a później wyjmuję kałasznikowa i wszyscy się dziwią za co
Bardzo mi rozjaśniłeś temat, a jednocześnie zainteresowałaś więc postaram się dowiedzieć czegoś więcej. Dla mnie to jak wiadomość z innej planety, ponieważ jestem ekstrawertyczką i mam odwrotny problem. Musze walczyć ze sobą żeby nie zagadać ludzi na śmierć i nie opowiadać najintymniejszych kawałków mojego życia osobie poznanej 2 min temu :/
Tak skopiowałem komentarz od Włodka , chociaż może Ciebie też zainteresuję Marcin :) Super filmik , już od skończenia gimnazjum wiedziałem , że jestem nieśmiały i że jest to dużo problem , miałem problemy z pójściem do sklepu , z pójściem do nowej szkoły , z poznaniem nowych osób z wyjściem z domu , tylko , że teraz sam nie wiem czy do końca jestem tym introwertykiem czy nie , mam teraz 17 lat i ja zamiast tworzyć coś , tracę czas na siedzeniu w domu ( graniu na komputerze , oglądaniu Dlaczego ja , i innych bez sensownych rzeczach . Nie wiem czy to ma znaczenie ale mam chęci czasami coś tworzyć , jak się za coś wezmę to to chcę skończyć , raz próbowałem stworzyć jakąś muzykę w programach komputerowych , nie raz próbowałem stworzyć filmiki które wrzucałem na youtube , które moim zdaniem były super , za każdym razem kiedy je oglądałem byłem dumny a po jakimś czasie od wrzucenia tego na youtuba , widzę 300 wyświetleń , 2 łapki w górę i 3 w dół , 2 komentarze opisujące jak słaby jest ten materiał co mnie zawsze dobijało , po prostu dalej już nagrywać mi się nic nie chciało . Jeśli chodzi o tzw. "cichą wodę" to mam takie sytuacje nieraz w szkole że "zabłysnę" i powiem coś śmiesznego głośno , czuję się wtedy szczęśliwy i dumny z siebie , ale taki dzień zdarza się bardzo rzadko , nie wiem od czego zależy . Do teraz nadal mam problemy z wyjściem do fryzjera , za każdym razem kiedy wiem że muszę iść ściąć włosy to , łapie mnie stres i strach . Jeśli chodzi o pójście do sklepu to już się z tym oswoiłem . Następny problem to poznanie nowych ludzi . Miałem taką sytuację ostatnio , że mój dobry kolega z wcześniejszych szkół zaproponował mi wyjście na grilla z jego kolegami z nowej szkoły, ja nieświadomie odrzucam to , oszukując go . Kolega ten naprawdę zmienił się od kiedy go wcześniej znałem , on też był introwertykiem tak myślę , ale teraz wyjście ze znajomymi to dla niego przyjemność . Czasami czuję samotność i mam ochotę się spotkać , ale nie mam na to psychiki . Wolę sobie pograć z kolegami w domu w gry i gadać przez mikrofon niż spotkać się gdzieś na mieście . Naprawdę ta cecha strasznie mi utrudnia życie , tym bardziej niedługo skończę 18 lat i będę musiał robić prawo jazdy , będę musiał oswajać się z tym że będę musiał pracować itd. Nie jestem gotowy na takie zmiany to wiem . Nigdy nie miałem dziewczyny i po skończeniu gimnazjum nie mam dobrych kontaktów z dziewczyna , ale chciałbym mieć drugą połówkę . Mam jeszcze jeden problem mianowicie , we wcześniejszych szkołach szczególnie podstawówce , chciałem upodabniać się do tzw. dresów , patologia i te sprawy. Można powiedzieć że to była elita klasowa 3 osoby i tak jak by poboczni w tym ja , nie chciałem taki być jak tam byłem , nikogo nie biłem czy coś ale opuszczałem lekcję nieraz , nie chciałem być popychadłem bo wiem gdybym się trzymał swojej natury bym taki był , nie wiem czy to ma znaczenie , ale to napisałem . Mam też problemy z niektórymi czynnościami , gdy chcę coś zrobić , boję się że przekręcę słowa , zrobię coś co będzie wyśmiane , miałem takie sytuacje że za coś co mi druga osoba zrobiła np. jakieś dokuczanie w szkole miałem ochotę po prostu kogoś pobić i jeżeli by wystąpiła taka sytuacja nawet samoobronna to nie byłbym w stanie tego zrobić , boję się że mogę stać się popychadłem , jak ludzie dowiedzą się że jestem taki jaki jestem i nie zareaguje jak ktoś coś mi zrobi , po prostu będzie im to sprawiało przyjemność bo ja nic im nie zrobię , nie wiem jak sobie z tym poradzić .
też jestem introwertykiem i też nie lubię pytać obcych ludzi o drogę;) Masz rację,ze często oni sami nie wiedzą albo mi źle powiedzą (miałam już takie przypadki;),daletgo wolę liczyć na siebie. Chyba,że już naprawdę nie wiem jak gdzies trafić (zwłaszcza jak jestem zagranicą;)
A ja to jestem mega dziwny mieszaniec. Uwielbiam imprezy i koncerty. Można wtedy odnieść wrażenie że jestem duszą towarzystwa. Natomiast z 2 strony boję się rozmawiać przez telefon, jestem zamknięta na ludzi i nawet boję się powiedzieć cokolwiek do sąsiada.
Trzeba też potrafić rozgraniczyć introwertyzm od fobii społecznej. Na pierwszy rzut oka, można stwierdzić, że to to samo, jednak nie. Dla zainteresowanych (bardzo mocnych introwertyków) radzę zapoznać się z tematem, gdyż fobię społeczną małymi kroczkami można leczyć.
Zgadzam się z tobą bo sama wiem jak to jest.Często denerwuje się kiedy jestem w dużym gronie ludzi.tak samo jak ty wole nie wykraczać po z swoją bezpieczną strefę.
Mam to samo,jestem nieśmiała,lecz mimo to lubię nawiązywać nowe znajomości,ale...sama nie zagadam. Bardzo chciałabym być bardziej odważna ale po prostu nie umiem,z większością rzeczy o których mówiłeś mam tak samo jak ty
Przez ten film, odkryłam swoją introwertyczną stronę. Po prostu gdy coś próbuję powiedzieć, waham się, jak inni zareagują... Inaczej zachowuję się w grupie, a inaczej na osobności z poszczególnymi osobami. Bardzo dużo pisze, ale trudno mi zachowywać się tak samo w rzeczywistym świecie i w internecie. "Magda, weź coś powiedz, bo tak tylko słuchasz". Ile razy ja to słyszałam? Boję się porozmawiać o tym z kimkolwiek, nie mam takiej osoby, która by mnie wsparła. Po prostu potrafię się na oczach wszystkich rozpłakać. Unikam spotkań w większej grupie, bo wiem jak to się skończy. Wszyscy się śmieją, rozmawiają a ja tylko słucham i się zastanawiam... Nawet gdy myślę o jednym zdaniu godzinę,to gdy chce je już powiedzieć, plącze mi się język, jąkam się i zapominam. Nie umiem być spontaniczna, bardzo dużo czasu spędzam w łóżku. Nikt mnie nie rozumie, nie wie co czuję. Kiedyś byłam inna, ale przez takie gnojenie mnie przez inne osoby, straciłam na swojej wartości. Wszystko co mówiłam, było krytykowane. Trochę mi ulżyło, że chociaż mogę to napisać tu. Nikogo tu nie znam, nikt mnie nie zna i nikt nie będzie mnie mam nadzieję oceniał. Dziękuję Ci Marcin, za ten film.
Wiem, co czujesz. Mnie też "koledzy" najpierw namawiali do mówienia, a potem mnie wyśmiewali, kiedy już coś powiedziałam. Uważali mnie za dziwną, a nawet za nienormalną, chorą psychicznie. Przez to potęgował się mój lęk przed mówieniem. To jeszcze gdzieś tam we mnie siedzi, jak by uśpione przez przyjaźnie nastawionych do mnie ludzi. Dzięki nim udało mi się zdać ustną maturę, co wydaje się być co najmniej dziwne, biorąc to wszystko pod uwagę. Trzymam kciuki za wszystkich introwertyków, by zaakceptowali siebie i dali się poznać innym ;)
![NISAMANEE - TADA (ท้าดา) [ OFFICIAL MV ]](http://i.ytimg.com/vi/hcQHEPMmJpU/mqdefault.jpg)
Z problemów introwertyka dopowiem tylko, że liczę całe życie, że nikogo na drodze do sklepu nie spotkam kogoś znajomego znajomego i nie będę musiał mowić jakiegoś "dzień dobry" czy "cześć".
+Domek #screwmyname Dokładnie :D
+Domek #screwmyname Gorzej jak już trzeba się odezwać. Człowiek zaczyna się denerwować i zastanawiać się czy powiedział to w odpowiednim momencie.
+Domek #screwmyname To jeszcze pół biedy jak kogoś omijasz i musisz mu powiedzieć "cześć"... najgorzej jest jak ta osoba się zatrzymuje i chce prowadzić jakąś rozmowę... właśnie teraz... jak marzysz tylko o tym, by pójść do tego sklepu i wrócić z niego spokojnie ;-;
+Domek #screwmyname Ja miałem bardzo podobnie tylko w moim przypadku to był strach przed
podejściem do obcej osoby a przede wszystkim kobiety. Jednak można
sobie z tym poradzić np. przez NLP i hipnozę. Polecam MICHAŁA JANKOWIAKA
do usunięcia jakiegokolwiek lęku- ma kanał na yt. Mi pomógł to i Tobie
pomoże. Wyleczyłem po drodze też depresje. Do tej pory w gronie
znajomych ciężko mi powiedzieć coś samemu, mam pustkę w głowie, ale
staram się z tym walczyć :) Jak udało mi się tamto to i to uda mi się
Mam ten sam problem. Bardziej boję się w sumie spotkać kogoś, kogo nie lubięm
Ja się nawet boję mówić "dzień dobry" XD
Ją też... Serce podskakuje mi do gardła i nie potrafię gęby otworzyć ... Wychodzę pózniej na niewychowana arogantkę.
+Daniassa Motyka Ja miałem bardzo podobnie tylko w moim przypadku to był strach przed podejściem do obcej osoby a przede wszystkim kobiety. Jednak można sobie z tym poradzić np. przez NLP i hipnozę. Polecam MICHAŁA JANKOWIAKA do usunięcia jakiegokolwiek lęku- ma kanał na yt. Mi pomógł to i Tobie pomoże. Wyleczyłem po drodze też depresje. Do tej pory w gronie znajomych ciężko mi powiedzieć coś samemu, mam pustkę w głowie, ale staram się z tym walczyć :) Jak udało mi się tamto to i to uda mi się
Daniassa Motyka ja nie dość że nie mówię dzień dobry, to do tego nie mówię dziękuję, przepraszam, do widzenia. Troszku smutne ;c
....i tak, widzę datę ;p
Daniassa Motyka Macie fobie społeczną, zapewne w domu nie nauczyliście się takich zachowań.
Ja także jestem introwertykiem. Słuchając Ciebie, miałem wrażenie, że opowiadasz o mnie i o większości moich problemów. Co do rodziny to będąc młodszym ( mam obecnie 18 lat), jakoś nie czułem oparcia w niej i z wieloma problemami musiałem radzić sobie sam.
W gronie znajomych tak jak Ty, siedzę cicho, nie odzywam się ( no chyba, że muszę ). Ehhh szkoda, wielu ludzi nie potrafi zrozumieć, że ktoś może być nieśmiały i odrazu zakłada, że ta osoba ma na niego , jak to się mówi, wyjebane.
Miło, że w końcu ktoś stara się wytłumaczyć tego rodzaju zachowania :)
Jestem introwertykiem i podobnie jak u Ciebie, śmiali się ze mnie w podst. I co do rodziców też miałam odczucie, ze bardziej kochają brata, ale z wiekiem mi to minęło i już jest luz.
Druga sprawa to jakieś imprezy, nie jestem dorosła, mam prawie 16 lat i mniej więcej w tym wieku ludzie już na nie chodzą, gdzie ja wolę zostać sobie w domu ew. zrobić sobie ognisko/ jakieś małe spotkano z max 5 znajomymi.
Pozdrówki Marcin, genialny odcinek :)
+Ewelina Dzięki! :)
Tak tylko piszę, że od jakiegoś czasu mnie po prostu prześladujesz, czego bym nie oglądał na YT, to gdzieś jest Twój komentarz :)
Ewelina!
Hej. Cieszę się, że miałem możliwość obejrzeć ten materiał. Podobnie jak Marcin jestem introwertykiem i jest to we mnie cholernie głęboko, jednak nie zawsze tak było. Jako dziecko nie miałem łatwo, dla tego, że i mój ojciec miał duży problem z alkoholem, jednak mama potrafiła dać mi taką siłę, że mogłem walczyć z tym, jak i z innymi przeciwnościami losu. Kiedy miałem kilkanaście lat radziłem sobie nie źle z moim usposobieniem, czy tym, że większość kolegów z klasy miała ze mnie niezły ubaw, mimo to byłem całkiem otwarty, nie mówię, że byłem duszą towarzystwa ale miałem grupę kilku znajomych z którymi chociażby w szkole dobrze się trzymałem, bo z domu nie wychodziłem zbyt często. Miałem to szczęście, że w gimnazjum nauczycielka muzyki (pozdrawiam Panią Mirkę) zaszczepiła we mnie i po części odkryła zainteresowanie muzyką a przede wszystkim śpiewem. Od tego czasu śpiew wypełniał większą część mojego życia. Był to środek wyrazu, ekspresji, pokazania prawdziwego mnie takiego jakim jestem. Szkoła średnia była okresem rozkwitu i chyba jak dotąd czasem największej radości w moim życiu, tu podziękowania należą się Panu Marcinowi. Właśnie w szkole średniej bardzo często występowałem i mało obchodziło mnie dogryzanie innych. W śpiewie po prostu się spełniałem. Życie jednak jest życiem i los na każdym kroku ma dla nas niespodzianki już od 8 miesięcy walczę z zapaleniem krtani... rzecz jasna wyklucza to śpiewanie a co najgorsze nie wiadomo kiedy wrócę do sprawności głosowej i czy w ogóle wrócę. Niestety to zdarzenie wpędziło mnie w ogromny dół i zrujnowało moją i tak nie wielką pewność siebie. Tutaj właśnie wkracza wrażliwość introwertyka o której mówił Włodek Markowicz. Pracowałem w zakładzie przetwórstwa na stanowisku elektryka ale przez tą właśnie chorobę a tak na prawdę przez to, że nie mogę wyrazić siebie i straciłem (mam nadzieje, że tylko na pewien okres czasu) coś co kochałem robić, nie wytrzymywałem stresu i presji, która była nade mną pomimo tego, że technicznie radziłem sobie ze wszystkim. Dzisiaj pracuję jako ekspedient w cukierni i kolejny problem introwertyka: wchodzi ktoś młody- powiedzieć cześć czy dzień dobry? Najwygodniej byłoby zniknąć hehe. Oczywiście w takich chwilach wszystko leci z rąk i pomimo starań nie bardzo się udaje. Introwertyzm błogosławieństwo czy przekleństwo? Wydaje mi się, że dzięki temu, że mam takie usposobienie dużo bardziej potrafię cieszyć się, kiedy jestem szczęśliwy, czy po prostu cieszyć się z małych rzeczy, ale medal ma zawsze dwie strony bo tak samo ja drobnostki sprawiają mi wielką radość tak samo łatwo wpadam w smutek powodujący obniżenie samooceny i coraz bardziej odsuwam się od ludzi pomimo, że nie chcę po prostu się boję. Kiedyś próbowałem kręcić vloga i jak na początek wydawało mi się, że jest nie źle. Niestety przerwałem moją przygodę z YT a może szkoda... Dzisiaj chętnie wróciłbym do filmików ale boje się, że będą to materiały o niczym.
Bardzo się cieszę, że mogłem podzielić się moją historią a właściwie wycinkiem z jej streszczenia.
Pozdrawiam serdecznie!!!
Introwersja, a niska pewność siebie to dwie różne rzeczy. Tę pierwszą oczywiście warto zaakceptować i się z nią oswoić, jednak nad pewnością siebie warto pracować. Ekstrawertycy również czują obawy przed wychodzeniem ze swojej strefy komfortu, bo to nie cecha osobowości, a zachowania. Obawiam się, że namawianie do akceptowania swojej introwersji mylonej z brakiem pewności siebie może tylko sabotować innych do pracy nad sobą. ,,Boże daj mi cierpliwość, abym pogodził się z tym czego zmienić nie mogę, daj mi odwagę abym zmieniał to co zmienić mogę i mądrość abym odróżnił jedno od drugiego". Pozdrawiam!
+Michał Sikorski tv Jedna nie wyklucza drugiej, a nawet jest jej składową.
+Marcin Malczynski Nie, brak pewności siebie nie musi być składową introwertyzmu. Introwertycy mogą być pewni siebie w kontaktach międzyludzkich, tylko po prostu nie czerpać z nich energii i niekoniecznie czuć potrzebę realizowania się w nich. Takie rzeczy jak wychodzenie ze swojej strefy komfortu, łatwość w zawieraniu interakcji, budowanie relacji, kontrola stresu itd. można wyćwiczyć i zdobyć w nich pewność. Nie znam Cię osobiście, ale niewykluczone, że możesz być po prostu nieśmiałym ekstrawertykiem.
Zacznę tak: jestem dumny z bycia introwertykiem! W pewnym sensie jest mi z tym dobrze, szczególnie, jeżeli patrzę na moich rówieśników - ekstrawertyków, to są dziwni ludzie. Cieszę się, że mogę przeżywać świat wewnętrznie. Chyba nie muszę pisać, że "mam tak samo jak Ty". To jest fascynujące, że tak dużo ludzi ma tyle wspólnych cech. Introwertyk, który jest w towarzystwie introwertyka, docenia to bardziej, niż jakby ekstrawertyk był w towarzystwie ekstrawertyka. Największą moją bolączką jest brak zrozumienia. Ja nawet nie próbuję się ujawniać, bo nikt tego nie weźmie na poważnie. Mógłbym udostępnić Twój, Włodka czy Turpata film na swoim Facebooku czy zwyczajnie polecić go komuś prywatnie - utożsamić się z nim, ale wiem, jaki będzie odzew, o ile w ogóle będzie miał on miejsce. No i drugim problemem jest chyba odbieranie każdej osoby, jako potencjalnego oponenta - który jest z góry negatywnie nastawiony. Przez to jestem strasznie niepewny siebie. Szczerze ciekawi mnie, co wydarzy się dalej po Waszych filmach. Pewnie powstaną grupy na fb "Introwertycy - łączmy się" i na tym się skończy. Mam nadzieję, że nie. Pozdrawiam Cię Marcin.
Myślałem, że jesteś jakimś zadufanym w sobie gościem, który ma wszystko gdzieś. Jednak myliłem się jesteś bardzo fajnym gościem i bardzo fajnie opisałeś temat. Sam jestem introwertykiem i sporo mi dałeś do myślenia tym materiałem.
+Bull3k Pozory mylą czasem :)
Sam byłem kiedyś introwertykiem ale dziki moim przyjaciołom i przymuszaniu się udało mi się z tego w dużym stopni wyjść dalej czuje lerką niepewność w dużym gronie ZNAJOMYCH ale uwielbiam poznawać nowych ludzi chodzić na imprezy i zajebiście się bawić. Nie żałuje tego przymuszania bo teraz nie jestem sam. Gdybym nie rozszerzał swojej strefy komfortu nie mógłbym robić tego co sprawia mi przyjemność. Nie każdy pewnie popiera to że na początku robiłem to co było dla mnie nie przyjemnie ale teraz jest zajebiście XD. Ja tak samo jak ty byłem gnojony za młodu i na moje nieszczęście miałem pewną chorobę która nieumożliwianie mi normalnego życia. Ale wszystko potoczyło się jak się potoczyło i teraz moje życie nie wygląda codziennie tak samo czyli : wstaje idę do szkoły wracam do domu komp i spanie
Tak, a kiedy nie chcesz chodzić na jakieś imprezy, to potem tylko słyszę, że jestem dziwna i tracę kontakt ze znajomymi, których właściwie lubię, ale nie lubię takiego środowiska popijawy.
Fajny filmik, oglądnęłam go z przyjemnością :)
Jestem intowertkiem i od zawsze na zawsze wmawiano mi, że to źle być taką osobą. Może dziwnie to zabrzmi ale jako tako boję się ludzi, boję się rozmowy. Miałam po prostu wrażenie, że robie wszystko źle, a przecież to absurd. To tak jakby mówić komuś, że źle żyje. Jedni są tacy drudzy tacy i dziękuję za ten odcinek, spojrzałam na to inaczej, lepiej.
+Ichi To ja dziękuję :)
Ja też jestem introwertykiem.. przynajmniej tak mi się wydaje... nie lubię imprez.. a na dyskotekach stoję pod ścianą.. nie lubie poznawac ludzi bo się boję..a u mnie w domu to pisze z kimś na okrągło ale gdy wyjdę na zewnątrz to siedzę cicho i nic nie mówie.. czy to źle być taką osobą?
+TheMrWiktor Absolutnie nie, tacy już jesteśmy i tyle.
+TheMrWiktor Mam tak samo... :( A mimo to nagrywam :) Ale tak samo jak Marcin... Nagrywam w domu, i wtedy się dobrze czuję
+TheMrWiktor Mam tak samo... :( A mimo to nagrywam :) Ale tak samo jak Marcin... Nagrywam w domu, i wtedy się dobrze czuję
+TheMrWiktor Lol myślałem to że to ja jestem dziwny
To nic złego, ale warto się przełamać i otworzyć się na ludzi :)
U mnie to jest tak : nienawidzę rozmawiać przez telefon i nie odbieram go prawie nigdy, kiedy ktoś do mnie dzwoni. Pisząc z kimś, mam milion spraw do przekazania, przez co osoby, które poznałam w internecie są zdziwione, kiedy spotykamy się w życiu realnym i okazuje się, że jestem kimś zupełnie innym. Wydaje mi się, że mam wiele osobowości. No bo niby jestem introwertyczką, często boję się ludzi, nie lubię kiedy na mnie patrzą, nie lubię spotykać znajomych na ulicy. Rzadko wychodzę z domu jeśli nie muszę, kocham samotność. Ale z drugiej strony - uwielbiam muzykę i podróże, a co za tym idzie : kocham koncerty i zwiedzanie nowych miejsc. I to mnie zadziwia - kiedy idę na koncert, bawię się cudownie, lubię wtedy być w centrum uwagi, tańczyć, śpiewać. To samo tyczy się podróży - kiedy jestem w innym kraju jestem otwarta na innych, lgnę do ludzi. Czuję się lepiej w otoczeniu obcych mi osób. To strasznie dziwne, ale tak po prostu mam. Stąd też mój dylemat - jestem tą introwertyczką czy nie?
Może ujmę to tak. W jakiejś części jesteś introwertyczką, ale jakaś część Ciebie jest ekstrawertyczna.
to nie jest tak, że człowiek ma osobowość taką albo taką. To raczej zlepek osobowości, w których jedne dominują nad drugimi ;)
o, filmik o mnie.
+Yuki Aki (FLOWER) O mnie też.
I o mnie
I o mnie
+Yuki Aki (FLOWER) Nie ma się czym szczycić....
Albatraoz A dlaczego niby?
Całkowicie Cię rozumiem Marcin, fajnie, że rozmawiasz o takich tematach
Ja tego nie zauważałem, ponieważ przyzwyczaiłem się do robienia czegoś wbrew sobie, tylko ku uciesze mojego otoczenia. Gdy byłem młody mama miała problemy i wiele razy chciała popełnić samobójstwo, nie wiem czy to mnie zmieniło psychicznie, ale mam podobnie, równeirz boję się ludzi, stare znajomości najczęściej zrywam, a dziewczyny które mi się podobają omijam szerokim łukiem, bo się boję z nimi spotkać. Tylko raz w życiu poszedłem na dyskotekę, szczęśliwie były na niej tylko 4 osoby i nie musiałem tak naprawdę nic robić, tylko po 10 minutach poszedłem do domu, ale w styczniu będzie Bal Gimnazjalny i mama mnie na siłę zapisała oraz po części sa się złosiłem pod naporem najlepszego kolegi i koleżanki. Oglądałem film Włodka, przez co przez całą noc miałem wiele refleksji i dopiero wtedy zrozumiałem że ten strach przed światem który uważałem za wstydzenie sie przed ludźmi jest u mnie poważny. rok temu zaczepiłem koleżankę z dodtkowego niemieckiego, pdoobała mi się, była cicha, skryta, nie jak reszta "szalonych" gimnazjalistek, spotkałem się z nią bez stresu z ok. 4 razy w wakacje, byliśmy na kawie, na zakupach, ale po wakacjach straciłem kontakt, tak naprawdę gdy sam zawsze do niej pisałem czułem swobodę, lecz potem to się skończyło, przestałem do niej pisać, a ona do mnie równierz. Dziś dzień jak myśle aby się z nią spotkać to na siłę bym został w domu. Mimo iż jesteśmy bardzo podobni, mieliśmy dobry kontakt. Zrozumiałem dzięki temu że introwertyzm który oglądając film Włodka uważałem za podział jak na kobiety/mężczyźni jest tak naprawdę problemem. W dzieciństwie nawet się z nikim nie bawiłem, zawsze siedziałem sam w domu i układałem klocki, a jak rodzice chcą ze mną pojechać do babci/kuzyna to zawsze mówię nie i na siłe nie chcę jechać. W szkole ogólnie jestem głośny i gadatliwy, lecz gdy już wychodzę z niej to zmieniam maske i jestem tym samym sobą, tkórego aktualnym celem jest jak najszybsze dojście do domu, zasiąście przez komputer i marzyć o zrobieniu czegoś kreatywnego. Nawet zamówiłem ostatnio Xiaomi Yi, bo spodobało mi się kręcenie filmów, lecz zapał do robienia ich, a stres i strach przed społeczeństwem (nawet swoimi rodzicami w domu) jestwiększy niż moje ambicje.
Ja też w szkole jestem wesoła, ciągle uśmiechnięta. Jednak w domu jest inaczej
+Sandy Way Ja mam odwrotnie😋
Ojej, ten opis pasuje w 100% do mnie! Po prostu to wynika z wrażliwości, ja też zawsze byłam "zbyt miła", uczynna i chciałam sprostać wymaganiom a tym czasem świat jest podły i nie da się być miłym tam gdzie trzeba być twardym i walczyć o swoje.
Też jestem introwertykiem, mam 19 lat jeśli chodzi o rozmowy przez telefon to nie mam z tym problemu na początku miałem stres prześpieszało serce jak musiałem do kogoś zadzwonić nawet do kolegi z klasy. Wszystko co mówisz się zgadza deska w deskę. a propo tych telefonów to troche się tego pozbyłem rozmowami na skype,ts itp. Nawet ostatnio wydarzyła się sytuacja o której wspominiałeś "Co się nie odzywasz" Przychodzę do pracy nikogo nie znam to też tak głupio się odzywać zagadać i tak dalej. I typek do mnie z takim właśnie tekstem. Życie intro introwertyka jest ciężkie a i propo sklepów to na początku miałem opór jeśli chodzi o samo wejście i poproszenie o coś z czasem szło coraz lepiej ;) Pozdrawiam
MIałem podobnie i byłem intrewertykiem. ''Pomagał'' jak mi sie wydawało wtedy, alkohol. Szczerze bardziej szkodził, bo potem na trzeźwo było jeszcze gorzej. Około 2 lata temu zacząłem, z tym walczyć. Była to ciężka przeprawa i setki jak nie tysiące godzin poświęcone na samodoskonaleniu.
Teraz dziwie się większości moich wcześniejszych zachowań. Czasami w ogóle wole nie pić na imprezie i się wtedy lepiej czuję (po prostu nie mam ochoty na alkohol tego danego dnia).
Niektóre nawyki jeszcze zostały, ale i tak zaobserwowałem u siebie mega progres. Więc jeśli ktoś jest introwertykiem i jest to dla niego problem - nic straconego, może jeszcze wszystko zmienić.
Po prostu potrzeba czasu i ciężkiej pracy.
Pozdrawiam
Ten materiał daje naprawdę dużo do myślenia. Jednym słowem szacun Marcin.
również jestem introwertykiem i to przykre ze wiele osób nas nie rozumie. uważa wszystko za tak proste. Ja łatwo nawiązuje kontakty z ludźmi ale bardzo trudno mi zacząć rozmowę, poznać kogoś. Nie potrafię też wyznawać uczuć w realnosci. boje się ze się skompromituje. dużo łatwiej mi z kimś pisać niż rozmawiać.
Dziękuję ze zrobiles ten filmik❤ , mam wrażenie jak byś wyjął część mojego życia i powiedział przez te 4:42 min o problemach które mnie dotykają. Dziękuję jeszcze raz za ten filmik bo wiem już ze nie jestem sama .
Drogi Marcinie ja juz to wszystko przeszedłem na własnej skórze.Obecnie mam 35 lat to wszystko o czym mówisz jest prawdą . Ja znalazłem sposób i udało mi sie przedrzeć .W dalszym ciagu najpieknieszym miejscem jest dla mnie dom ale wyuczyłem sie oddzielac siebie od otoczenia . Według mnie najlepszym lekarstwem jest biska Ci osoba która Cie wprowadzi w socjalne życie . Miałem to szczęście że poznałem wspaniałą dziewczyne obecnie moja żonę .Sprytna parterka użyje swojego wdzięku i trików i pomoze Ci się otworzyc oraz się osmielić . Wiec głowa do góry! bądż uprzejmy i dobry dla innych a zobaczysz że Twój świat nabierze rozmachu
Niestety codziennie zakładam maskę po to, by być osobą, o której mówią, że ten zawsze podchodzi wesoło do życia. Ogólnie sam nie umiem siebie określić. Czasem jestem ekstrawertykiem, mogę podejść do losowej osoby na ulicy i poznać ją tak bez powodu, zagadać i wgl. A czasem niestety jestem introwertykiem, nie chcę nawet odezwać się na lekcji by np. pójść do odpowiedzi z tematu, z którego izi bym otrzymał 6+++. Nie wiem co o tym wszystkich sądzić..
No ja tez mam podobnie nieraz moge gadac a nieraz juz mniej
Ciesze sie ze ktos nagrywa takiego typu filmiki! Szacun dla cb
Czuję, że opowiadasz moją historię co do szczególiku. Do tego doszło, że na spotkaniach rodzinnych też nie mówię i mają mnie za nudziarę i niemowę... mogę być w tłumie, ale nie jeśli muszę coś mówić. Super, że nagrałeś taki filmik :)
No heej.
Z tego jak opisałeś osobe, która jest introwertykiem..
Wynika, ze ja tez nim jestem ;x
Nie przepadam za towarzystwem innych ludzi, za rozmawianiem z nimi czy tez spotkań na imprezach lub wgl jakiś wypadach z nimi.
Najlepiej jest mi w moim pokoju przy lapku gdzie mogę oglądać np. Ciebie czy tez innych youtuberów.
Dzięki wam patrzę na świat inaczej i widze, ze nie które problemy jakie ja mam na np. jakiś inny youtuber.
I dzięki temu czuje się lepiej.
Jakbym mogła Cie prosić to chciałabym więcej takich filmików :')
To naprawdę poprawia samopoczucie.
Dzięki za filmik i czekam na więcej ;)
Pozdrawiam ^^
Jestem introwertykiem mam wmiare wielu przyjaciół ale np idac ulica widze 2 dziewczyny wole isc 2 strona ulicy ... Jak powiedziales tez jestem czasami gnojony w szkole za to jaki jestem uwazam ze jestem zbyt wrazliwy... Chociaz staram sie nie przejmować tym co mowia inni to ia tak ich slowa zadaja mi bol. Ciesze sie ze zrobiles takiego vloga.
Czasem to już się ma po prostu dość tego wszystkiego. Trudne jest wyjście do sklepu, porozmawianie z kimkolwiek... Każdy uważa, że jestem taka nieśmiała czy też że po prostu mi się nie chce... A prawda jest taka, że mam wewnętrzną blokadę, której nie potrafię się pozbyć
Bardzo fajnie słuchało mi się Twojej wypowiedzi, gdyż sama jestem introwertyczką i to co spotkało ciebie, dotyczy również mnie. Introwertyzm jest ciężki, szczególnie jak chce się poznać nową osobę. Wstydzę się czasami nawet kupić coś w sklepie, albo poprosić o coś ekspedientkę. Dziękuję, że nagrałeś ten film. :)
też mam tak w sklepie
Nie wiem co powiedzieć. Nie jestem pewna czy jestem introwertykiem, czasami jestem bardzo wybuchowa i zabawna a czasami zamknięta w sobie :/ Podziwiam, że mówisz rzeczy mądre w Internecie i jednocześnie poprawiają komuś chumor, pomagasz i rozmawiasz z nim ;) Bardzo dziekuje za ten filmik
Ja się podobnie czułem/czuję (oprócz sytuacji z ojcem) ale po przejściu do nowej szkoły nabyłem takiej umiejętności ,,wyje**nia". Stwierdziłem że i tak nikogo tu nie znam, i tak tu spędzę następne 3 lata i po prostu dopuściłem do siebie tych ludzi. Ale i tak dalej wolę siedzieć w domu, nie cierpię imprez (raczej tańczyć) i chyba mam problem z przyjmowaniem "komplementów", czyli nawet jak mnie pochwalą to mam wrażenie że jest to takie sarkastyczne.
Właśnie najgorsze jest to jak ktoś myśli że go nie lubię a ja po prostu stresuję się samą rozmową. Dzięki za film. Dobrze że powiedziałeś o tym głośno, bo ludzie często nie zdają sobie sprawy z tego kim jest introwertyk.
Mam dokładnie tak jak Ty... nie lubię dyskotek, źle się tam czuje, nie lubię poznawać nowych ludzi, bo się boję. ..
Chyba, że impreza składa się z osób, które znamy i lubimy - wtedy jest "bezpieczeniej". Do całej reszty, bardzo dobrze powiedziane! Mało osób zdaje sobie sprawę z skłonności do introwertyzmu i przez to człowiek uznany jest za niesmialego, dziwnego. Dzięki wielkie za ten filmik c;
dziękuje ci jesteś piereszą osobą jaką oglądałem i która opisała tak dokładnie mój problem
Też jestem intrawertykiem ,w podstawówce bylam tz. kozlem ofiarnym. Staram sie go pokonać poznając nowe osoby ,ale mimo to mam problem by sie z nimi dogadać jako to ze moimi przyjaciółmi byly osoby o trzy cztery lata strasze. Gdy mówili mi słowa typu "bujać sie (w kimś) ,kampic ,dilować, sztos itp" nigdy ich nie rozumiałam. Obecnie jestem w gimnazjum mam nowa klasę której jestem gospodarzem na klasowej konfie bez problemu porozumiewam sie z nimi ,lecz gdy mam mówić z nimi na zywo to mam problem. Gdy jestem w większych grupach idę za nimi i nic nie mowie przez co często mi zwracają uwagę. Gdy mam cos oglosic przy klasie to tak samo. Super ze youtuberzy i inne osoby mówią o tym bo gdy rodzice boja sie zacząć tego tematu i porozmawiać na ten temat robią to chociaż youtuberzy ❤
Ja mam właśnie taki problem z tym, że został on spowodowany przeprowadzką. Od urodzenia do 12 roku życia mieszkałem w małej wsi, każdego znałem. Żadko kiedy można było mnie spotkać w domu, zawsze boisko, rower itp. Odkąd zmieniłem miejsce zamieszkania moim "przyjacielem" jest komputer i telewizor. Nie mam praktycznie znajomych poza szkołą, niechętnie gdzieś wychodze i męcze się z tym problemem już z 5 lat ;( nie pamiętam nawet kiedy ostatnio byłem naprawdę szczęśliwy...
Bardzo dobrze wyjaśnione! Leci łapka w górę! Pozdrawiam :)
Ciekawy materiał :)
+Dominik Stasiak Mike TheNightguard jestes wszedzie :O
Jestem dokładnie taki sam.
Nienawidzę gadac przez telefon, jak poznaje nowe osoby to na fb, w gronie osób, których nie znam zbyt długo prawie sie nie odzywam, lecz gdy widzę sie z 3 moimi przyjaciółmi, wiem, ze nie zostanę przez nich negatywnie oceniony i dużo rozmawiam. Najgorsze jest to, ze ludzie mają Cie za dziwaka, a ty bardzo chciałbys cos z tym zrobić ale jest cholernie trudno
Zgadzam się w 100%!
Kiedy opowiadałeś o tym to tak jakbym słuchała o sobie. Dziękuję Ci za ten film :*
facebook.com/marcin.malczynski
Zapraszam jeżeli ktoś chciałby powiedzić się swoimi doświadczeniami
Ja jestem introwertykiem chociaż jestem pewna siebie, dlatego szkoła jest dla mnie koszmarem. Muszę w końcu przebywać z 24 osobami przez 6 godzin... :(
+burka Pooglądaj film Włodka, są introwertycy zdrowi i Ci drudzy, Ci chorzy to Ci po przejściach, którzy boją się świata, a Ci zdrowi to tak jakby wychowani i przyzwyczajeni do społeczeństwa i narzucanych rówieśniczych zachowań, jak zabwa, śmeich, spotykanie się z innymi.
+Marcin Malczynski wisz co ja miałm nie za kolorow teszmnie gnoją nie dla tego ze jestem cienki jestem troche umięsniony 6 pak mam :D i bicka tesz ale jestem za miły zeby komuś wyjebaćć :D
też brak mi poczucia bezpieczeństwa i też jestem introwertykiem ( najchętniej nie wychodziłabym z domu)
marcin,ale jeżeli ktoś jest introwertykiem do niektórych ludzi a do innych ekstrawertykiem?
Mała porada ode mnie: przestańcie się nad sobą użalać! Zajmijcie się czymś co może was uszczęśliwić, mi pomogły np. codzienne ćwiczenia. Nie dość, że lepiej się czuję to lepiej wyglądam i zacząłem dbać o siebie bardziej, bo zdarzało mi się, że myłem się raz na tydzień (do szkoły ani pracy nie chodziłem, z domu też wychodziłem rzadko, ~ raz na 2 tygodnie). Kiedyś było beznadziejnie, teraz jest nadal źle ale przynajmniej się staram, żeby było lepiej. Pamiętaj jeżeli dosięgłeś dna, teraz może być tylko lepiej (albo cały czas dno ale to już zależy tylko od ciebie bo jeżeli nie otrzymałeś pomocy od nikogo do tej pory to na nią nie licz). Mam nadzieję, że pomogłem.
Brawa dla Ciebie że byłeś w stanie o tym powiedzieć, wiem że to moglobyc trudne. mój chłopak jest introwertykiem i długo nie wiedziałam co jest powodem jego zachowań. dopiero po długim czasie wyznał mi jak się czuje w towarzystwie. i mimo tego że miał wieku znajomych i spędzał z nimi czas to jego zachowania były wymuszone. uwielbiam z nimi grać przez Internet Ale kiedy dochodzi do spotkania to wymyśla jakieś wymówki. cieszę się bo wiem że jestem osobą z którą czuje się komfortowo i mogę go wspierać. mimo przeciwieństw bo ja z kolei jestem bardzo towarzyską osobą znajdujemy środek żeby dobrze się czuć :) także gratuluję odwagi i życzę żeby twoi bliscy zrozumieli twój problem i potrafili cię wesprzeć. gratuluję także coraz większej ilości dojrzałych tematów +Marcin Malczynski
W sumie niedawno zrozumiałam, że jestem introwertykiem. Zaczęłam rozumieć dlaczego straciłam " przyjaciol " a straciłam dlatego, że zamiast wychodzić codziennie z nimi wolalam siedzieć w domu w swoim pokoju z ciekawa książka, czy nowym serialem. Bałam się towarzystwa i tego co będą robili i do czego będą mnie zmuszali np. palenie
Moi rodzice chcieli zapisać mnie do psychologa. Czułam się przy nich tak niepewnie, że zaczęłam się jąkać w ich obecności. Mimo że tego nie chciałam. Bycie introwertykiem jest kurwesko trudne, czasami mam wrażenie, że to choroba.
Ja również jestem introwertykiem. Sprawia mi przyjemność siedzenie cały dzień w domu i grając w gry słuchając muzyki jak jakiś nolife. Nie przeszkadza mi to że jestem sama, a wręcz przeciwnie. Lubię sobie cicho siedzieć samotnie gdzieś w kącie c:
Myślałem że poprostu jestem jakiś dziwny że wolą posiedzieć w swoim pokoju niż gdzieś wyjść . W gronie paru znajomych których dobrze znam a oni znają mnie bez problemu dużo rozmawiam ale w większym gronie źle się czuję.Np wczoraj byłem z dobrym kolegą na maratonie po maratonie kolega spotkał znajomych i szczerze wolałem się po cichu oddalić niż z nimi stać i milczeć. Ale twój film i film Włodka zmienił mój sposób myślenia na to dzięki !
Dziękuje że poruszyłeś ten temat
O kurczę, ale fajny film. Co prawda nie jestem już tą ''najmłodszą widownią'', ale mam syna, który wkrótce będzie nastolatkiem i dopatruję się w nim sporo cech, o których wspominasz...Do poszukiwań na ten temat skłoniła mnie niedawno nawiązana znajomość z mężczyzną, który mówi o sobie, że jest introwertykiem. Zbagatelizowałam tą etykietę jaką sobie przypisał, uznałam że to jest jak przywiązywanie się do jakiegoś pojęcia, byleby usprawiedliwić pewne rodzaje zachowań w oczach własnych i cudzych. Ale teraz zgłębiam temat...i widzę, że się myliłam. Podeszłam zbyt powierzchownie a im więcej się z tym zapoznaję, tym więcej cech typowego introwertyka widzę u siebie. Wow, jestem w szoku. Mam 36 lat i wygląda na to, że po prostu jestem introwertykiem. Człowiek uczy się całe życie, o sobie też. Pozdrawiam Cię, miły Marcinie. Masz nawet na imię jak mój znajomy z tej opowieści. :)
Hmm, ja też kiedyś byłem, a przynajmniej tak mik się teraz wydaje z perspektywy czasu introwertykiem. Ale gdy zacząłem studiować to postanowiłem coś z tym zrobić, a więc zacząłem zdobywać wiedzę, medytować, pracować nad swoimi ograniczeniami i doskonalić się. Teraz to nawet stałem się bardziej Ekstrawertykiem. ;) Ale praca nad sobą jest ciężka, wymaga czasu i cierpliowości, świadomości i wiedzy. Teraz nawet staram się innym moim nieśmiałym znajomym pomagać w otwieraniu się na świat i ludzi, choć trzeba być w tym delikatnym, bo niektórym można tym zrobić krzywdę, zamiast im pomóc. I choć jakoś rzadko wypowiadam się w internecie, no może teraz trochę częściej, bowiem mówiąc szczerze to wolę normalnie spotkać się i pogadać z ludzmi, to twój film, aż zmusił mnie do tej krótkiej refleksji i wypowiedzenia swojej opinii. No nic, życzę ci byś się dalej rozwijał, ale według mnie i tak jest bardzo dobrze bo rzeczywiście, jak cię oglądam to nawet bym nie przypuszczał że możesz być introwertykiem. ;)
Opowiedziałeś właśnie o nazwanym tak przez Włodka "niezdrowym introwertykiem". Zdrowy, dojrzały emocjonalnie introwertyk podąża swoją ścieżka, jednak nie ma problemu z nieśmiałością. Tak przynajmniej wnioskuje z filmu Włodka. Jestem introwertykiem, jednak znaczna cześć problemów które opisałeś mnie nie dotyczy, choć niezawisłe tak było.
Od niedawna dowiedziałem się, że jestem introwertykiem. Nie tak mocnym ale jednak. I o ile w gronie znajomych czuje się swobodnie, dużo mówię i dobrze się bawię, o tyle w gronie osób, których nie znam lub na imprezie czuję się niekomfortowo. Mam wrażenie, że w miarę dobrze sobie z tym radzę i próbuję wyrazić siebie poprzez np. słuchanie nietypowych gatunków muzyki, która do mnie przemawia. A tak z innej beczki bardzo lubię twoje materiały i mam wrażenie, że widziałem cię dziś przed Media Markt lecz mój introwertyzm nie pozwolił mi do Ciebie podejść i zapytać się o zdjęcie. :)
Muszę ci gorąco podziękować za ten film. Przynajmniej nie mam teraz powodu czuć się gorsza. Mogę wysłać to znajomym, którzy właśnie uważają mnie za "buca". Niestety w dzisiejszych czasach gdzie liczy się popularność introwertycy mają cholernie ciężko.
No widzisz, ze mną jest tak, że boję się nawet napisać w komentarzu swoją opinię na temat filmu, bo nie chcę zostać wyśmiana, lub źle zinterpretowana. Więc napiszę tylko tyle, że filmik bardzo mi się spodobał, słuchając tego, co mówiłeś czułam się trochę jakbyś opisywał mnie... I bardzo Ci współczuję z powodu taty. U mnie w domu jest podobnie, bo moja mama rozeszła się z moim biologicznym ojcem i ponownie wyszła za mąż. Teraz nie potrafię się przed nią otworzyć i powiedzieć co mnie boli... A bardzo bym chciała, ale po prostu czuję, że nie mam w niej wsparcia i nie ufam jej. No, w sumie to tyle, pozdrawiam Rozalia :)
nareszcie ktoś kto umie to bardzo dobrze wytłumaczyć, filmik o mnie, tylko że ja nabyłam introwertyzm poprzez przeprowadzkę do innego miasta w nieodpowiednim wieku :)
Bardzo fajny szczery film. Ja jestem introwertykiem ale takim dziwnym, ponieważ czasem potrafię się zachować w towarzystwie a czasem jestem murkiem. Ale najciężej mi się skupić gdy prowadzę jakaś prezentację czy właśnie nagrywam. Tak się stresuję wieloma czynnikami, że potem nie jestem do końca zadowolony z filmów na moim kanale. Ale po woli wychodzę z tego. Pozdro Marcin :
Ja tak mam, że bardzo lubię spotykać się ze znajomymi i czerpię z tego dużo przyjemności, ale tylko raz na jakiś czas, więc poznawanie nowych osób sprawia mi spory problem. Szybko mam tych ludzi dość, chcę pobyć sam, wykręcam się ze spotkań, i znajomość się urywa.
Jestem dziwnym typem introwertyka. Nie lubię nowych znajomości, bo te, które mam mi wystarczają i więcej mi nie potrzeba. Jeżeli chodzi o imprezy nie przepadam, ale lubię czasem pójść na bardzo małą około 8osobową domówkę gdzie są sami swoi. Tam już czuję się dobrze. Kiedyś byłam bardzo skryta w sobie, od jakiś 3 lat już tak nie mam. Mam wadę wymowy i się jąkam. Dlatego nie lubię nowych znajomości, a zwłaszcza jako dziecko ich nie lubiłam.. dzieci z klasy i osiedla mi wystarczali. Do innych się nie odzywałam, by nie słyszeć po raz setny pytania ,,Czemu się tak dziwnie zacinasz''? Kiedyś czułam się przez to gorsza i odtrącona, ale i tak byłam szczęśliwa, bo było chociaż parę osób, którym to nie przeszkadzało. Teraz jestem dość roześmianą osobą, która nie potrafi trzymać japy na kłódkę i jestem szczera do bólu, ale wciąż po mimo to, że codziennie widzę znajomych z reala i gadam/piszę ze znajomymi z wirtualnego świata czuję, że wciąż jestem introwertykiem. Kiedy jakiś nauczyciel mnie pyta lub ktokolwiek o cokolwiek to nawet jak jestem pewna swojej odpowiedzi ciężko mi to powiedzieć, bo boję się własnej pomyłki. Miałam też kiedyś niską samoocenę, ale to się zmieniło, jednak wciąż nie których rzeczy nie jestem pewna i sądzę, że nie odnajdę się w nich nigdy. Przepraszam, że troszku to nie poukładane, ale pisałam dosyć na spontanie. A co do samego filmu to dobrze, że poruszyłeś ten temat :)
Nie wiedziałem, że jestem introwertykiem, tym filmem mnie uświadomiłeś. Dzięki :)
chciałem napisać długi komentarz, ale jednak coś mnie powstrzymuje... daje łapę w górę i powiem że też jestem introwertykiem, miałem ojca alkoholika, teraz też nie mam kolorowo, w sumie chyba nigdy nie czułem się po prostu bezpieczny i nigdy nie miałem swojego domu i miejsca w które chciałbym wracać...
czekam na więcej takich filmików dają do myślenia
+Marcin Malczynski Rowniez jestem introwertykiem. Dziekuje, ze poruszyles taki temat. :)
jestem introwertykiem choć dowiaduje się tego dopiero teraz bardzo dziękuje za ten film :)
Jakbym słyszał swoją historię. Dopiero niedawno uświadomiłem sobie że jestem introwertykiem i zwiększyła sie moja pewność siebie wśród towarzystwa. Nie wyklucza to jednak połowy jak nie więcej rzeczy których wymieniłeś. Po prostu czuje sie lepiej sam 😉
jak miło wiedzieć że jest nas więcej ;)
Przez ten filmikowi dowiedziałem się że jestem introwertykiem, ale dzięki moim przyjaciolkom w gimnazjum i liceum udało mi się to częściowo przełamać i o wiele więcej odzywan się do ludzi. Mój ojciec pracuje w Niemczech i przyjeżdża 3x w roku na 1 miesiąc... A jak już jest to mnie krytykuje... Bo czegoś nie umiem... Bo coś źle robię... Nienawidzę go i za rok jak skacze 18 lat i będę się dał radę samodzielnie żyć to nie będę chciał go znać...
ja tak samo jestem inrowertykiem. czuje się dokładnie tak samo jak to opisałeś w filmiku, brawo :)
Człowieku....... świetny materiał.
Też jestem introwertykiem, i też mój ojciec miał problemy z alkoholem (co skończyło się tragicznie).
W ogóle przez to nie mam prawie kontaktów z dziewczynami (nieważne, jaka jest) - nawet prawdziwej koleżanki nie mam.
to jest film który udowadnia, że pozory mylą. Po za tym mam wrażenie jak bym słyszał samego siebie. Najbardziej denerwuje mnie jak mama ciągle pyta się czemu nie odbieram telefonu jak dzwoni.
Super odcinek brachu :)
Fajnie gadasz, i faktycznie nie wywnioskowal bym ze jestes introwertykiem. :) i tak trzeba miec jaja zeby nagrac taki filmik.
Masakra... W sumie dzięki Tobie ogarnąłem, że jestem introwertykiem. Te wszystkie informacje które przekazałeś się zgadzają ;) Edukuj częściej, bo to Ci wychodzi :D
Mocne, Dobre i Prawdziwe
Boże, to ja, idealna definicja mnie! Świetny film!
Woow! tak bardzo prawda D:
Gratuluję filmu. Dobry jest.
też tak mam, ale lubię rozmawiać przez telefon : p najbardziej niepewnie czuję się w pracy, albo w miejscu, gdzie ktoś czegoś ode mnie wymaga, ocenia non stop, narusza moją godność i uwłacza mojej inteligencji, gadając upokarzające i tępe rzeczy, jak to często robią klienci, wtedy się stresuję i zaczynam nawet jąkać(!). a później wyjmuję kałasznikowa i wszyscy się dziwią za co
Bardzo mi rozjaśniłeś temat, a jednocześnie zainteresowałaś więc postaram się dowiedzieć czegoś więcej. Dla mnie to jak wiadomość z innej planety, ponieważ jestem ekstrawertyczką i mam odwrotny problem. Musze walczyć ze sobą żeby nie zagadać ludzi na śmierć i nie opowiadać najintymniejszych kawałków mojego życia osobie poznanej 2 min temu :/
Marcin, witaj w klubie...mam to samo...no cóż - trzeba żyć z tym.
Tak skopiowałem komentarz od Włodka , chociaż może Ciebie też zainteresuję Marcin :) Super filmik , już od skończenia gimnazjum wiedziałem , że jestem nieśmiały i że jest to dużo problem , miałem problemy z pójściem do sklepu , z pójściem do nowej szkoły , z poznaniem nowych osób z wyjściem z domu , tylko , że teraz sam nie wiem czy do końca jestem tym introwertykiem czy nie , mam teraz 17 lat i ja zamiast tworzyć coś , tracę czas na siedzeniu w domu ( graniu na komputerze , oglądaniu Dlaczego ja , i innych bez sensownych rzeczach . Nie wiem czy to ma znaczenie ale mam chęci czasami coś tworzyć , jak się za coś wezmę to to chcę skończyć , raz próbowałem stworzyć jakąś muzykę w programach komputerowych , nie raz próbowałem stworzyć filmiki które wrzucałem na youtube , które moim zdaniem były super , za każdym razem kiedy je oglądałem byłem dumny a po jakimś czasie od wrzucenia tego na youtuba , widzę 300 wyświetleń , 2 łapki w górę i 3 w dół , 2 komentarze opisujące jak słaby jest ten materiał co mnie zawsze dobijało , po prostu dalej już nagrywać mi się nic nie chciało . Jeśli chodzi o tzw. "cichą wodę" to mam takie sytuacje nieraz w szkole że "zabłysnę" i powiem coś śmiesznego głośno , czuję się wtedy szczęśliwy i dumny z siebie , ale taki dzień zdarza się bardzo rzadko , nie wiem od czego zależy . Do teraz nadal mam problemy z wyjściem do fryzjera , za każdym razem kiedy wiem że muszę iść ściąć włosy to , łapie mnie stres i strach . Jeśli chodzi o pójście do sklepu to już się z tym oswoiłem . Następny problem to poznanie nowych ludzi . Miałem taką sytuację ostatnio , że mój dobry kolega z wcześniejszych szkół zaproponował mi wyjście na grilla z jego kolegami z nowej szkoły, ja nieświadomie odrzucam to , oszukując go . Kolega ten naprawdę zmienił się od kiedy go wcześniej znałem , on też był introwertykiem tak myślę , ale teraz wyjście ze znajomymi to dla niego przyjemność . Czasami czuję samotność i mam ochotę się spotkać , ale nie mam na to psychiki . Wolę sobie pograć z kolegami w domu w gry i gadać przez mikrofon niż spotkać się gdzieś na mieście . Naprawdę ta cecha strasznie mi utrudnia życie , tym bardziej niedługo skończę 18 lat i będę musiał robić prawo jazdy , będę musiał oswajać się z tym że będę musiał pracować itd. Nie jestem gotowy na takie zmiany to wiem . Nigdy nie miałem dziewczyny i po skończeniu gimnazjum nie mam dobrych kontaktów z dziewczyna , ale chciałbym mieć drugą połówkę . Mam jeszcze jeden problem mianowicie , we wcześniejszych szkołach szczególnie podstawówce , chciałem upodabniać się do tzw. dresów , patologia i te sprawy. Można powiedzieć że to była elita klasowa 3 osoby i tak jak by poboczni w tym ja , nie chciałem taki być jak tam byłem , nikogo nie biłem czy coś ale opuszczałem lekcję nieraz , nie chciałem być popychadłem bo wiem gdybym się trzymał swojej natury bym taki był , nie wiem czy to ma znaczenie , ale to napisałem . Mam też problemy z niektórymi czynnościami , gdy chcę coś zrobić , boję się że przekręcę słowa , zrobię coś co będzie wyśmiane , miałem takie sytuacje że za coś co mi druga osoba zrobiła np. jakieś dokuczanie w szkole miałem ochotę po prostu kogoś pobić i jeżeli by wystąpiła taka sytuacja nawet samoobronna to nie byłbym w stanie tego zrobić , boję się że mogę stać się popychadłem , jak ludzie dowiedzą się że jestem taki jaki jestem i nie zareaguje jak ktoś coś mi zrobi , po prostu będzie im to sprawiało przyjemność bo ja nic im nie zrobię , nie wiem jak sobie z tym poradzić .
Dziękuje ci za ten materiał. Dzięki niemu uświadomiłem sobie kim jestem i dlaczego ostatnio po zmiabie szkoły dziwnie się zachowuje.
dokładnie Cię rozumiem..
zazwyczaj jestem manipulowana, nigdzie nie umiem być pewna siebie i czuć się komfortowo
Marcin dobrze gada...
polać mu :) kolejna łapka w góre !!
też jestem introwertykiem i też nie lubię pytać obcych ludzi o drogę;) Masz rację,ze często oni sami nie wiedzą albo mi źle powiedzą (miałam już takie przypadki;),daletgo wolę liczyć na siebie. Chyba,że już naprawdę nie wiem jak gdzies trafić (zwłaszcza jak jestem zagranicą;)
A ja to jestem mega dziwny mieszaniec. Uwielbiam imprezy i koncerty. Można wtedy odnieść wrażenie że jestem duszą towarzystwa. Natomiast z 2 strony boję się rozmawiać przez telefon, jestem zamknięta na ludzi i nawet boję się powiedzieć cokolwiek do sąsiada.
Szkoda ze nie nagrywasz juz takich filmow
Też jestem introwertykiem. Wszystko, co mówiłeś, doskonale mnie opisywało...
Trzeba też potrafić rozgraniczyć introwertyzm od fobii społecznej. Na pierwszy rzut oka, można stwierdzić, że to to samo, jednak nie. Dla zainteresowanych (bardzo mocnych introwertyków) radzę zapoznać się z tematem, gdyż fobię społeczną małymi kroczkami można leczyć.
Zgadzam się z tobą bo sama wiem jak to jest.Często denerwuje się kiedy jestem w dużym gronie ludzi.tak samo jak ty wole nie wykraczać po z swoją bezpieczną strefę.
Mam to samo,jestem nieśmiała,lecz mimo to lubię nawiązywać nowe znajomości,ale...sama nie zagadam. Bardzo chciałabym być bardziej odważna ale po prostu nie umiem,z większością rzeczy o których mówiłeś mam tak samo jak ty
piękny film...
Ja słyszę, że marudze i zachowuje się jakbym była ze wsi i że muszę się otwierać na ludzi:')
Dzienki z uświadomienie mi że jestem introwertykem
Przez ten film, odkryłam swoją introwertyczną stronę.
Po prostu gdy coś próbuję powiedzieć, waham się, jak inni zareagują...
Inaczej zachowuję się w grupie, a inaczej na osobności z poszczególnymi osobami. Bardzo dużo pisze, ale trudno mi zachowywać się tak samo w rzeczywistym świecie i w internecie. "Magda, weź coś powiedz, bo tak tylko słuchasz". Ile razy ja to słyszałam? Boję się porozmawiać o tym z kimkolwiek, nie mam takiej osoby, która by mnie wsparła. Po prostu potrafię się na oczach wszystkich rozpłakać. Unikam spotkań w większej grupie, bo wiem jak to się skończy. Wszyscy się śmieją, rozmawiają a ja tylko słucham i się zastanawiam... Nawet gdy myślę o jednym zdaniu godzinę,to gdy chce je już powiedzieć, plącze mi się język, jąkam się i zapominam. Nie umiem być spontaniczna, bardzo dużo czasu spędzam w łóżku. Nikt mnie nie rozumie, nie wie co czuję. Kiedyś byłam inna, ale przez takie gnojenie mnie przez inne osoby, straciłam na swojej wartości. Wszystko co mówiłam, było krytykowane. Trochę mi ulżyło, że chociaż mogę to napisać tu. Nikogo tu nie znam, nikt mnie nie zna i nikt nie będzie mnie mam nadzieję oceniał.
Dziękuję Ci Marcin, za ten film.
Znam to... Btw też jestem Magda ,
;)
Mam tak samo identycznie i tez jestem Magda XD
Ja podobnie :D (ale nie jestem Magdą xD)
Wiem, co czujesz. Mnie też "koledzy" najpierw namawiali do mówienia, a potem mnie wyśmiewali, kiedy już coś powiedziałam. Uważali mnie za dziwną, a nawet za nienormalną, chorą psychicznie. Przez to potęgował się mój lęk przed mówieniem. To jeszcze gdzieś tam we mnie siedzi, jak by uśpione przez przyjaźnie nastawionych do mnie ludzi. Dzięki nim udało mi się zdać ustną maturę, co wydaje się być co najmniej dziwne, biorąc to wszystko pod uwagę.
Trzymam kciuki za wszystkich introwertyków, by zaakceptowali siebie i dali się poznać innym ;)
Faktycznie, tak jest.
Dobry filmik :)
Fajny film! :D