Serdecznie pozdrawiam. Od 1981 roku przebywam w USA w okolicach Nowego Yorku To prawie 40 lat poza granicami kraju Podobne problemy zwiazane z emigracja
8:25 Bardzo jest mi bliskie to co mówisz, opuściłam Polskę 2,5 roku temu i coraz trudniej jest mi utrzymać przyjaźnie i znajomości, które wydawałby się bardzo silne w Polsce. Nie żałuję wybrania innej drogi, jednak coraz częściej wracam myślami do Polski i tego co mi towarzyszyło przez prawie 30 lat. Założenie rodziny, stabilizacja finansowa i rozwój kariery w zupełnie innym zawodzie, daje mi dużą satysfakcję i utwierdza w tym, że lepszej decyzji podjąć nie mogłam. Bardzo lubię słuchać Twoich przemyśleń :)
Bardzo dojrzałe przemyślenia, każdy kto rozważa wyjazd za granicę powinien zobaczyć ten film. To, o czym mówisz w 7:14 bardzo dobrze opisuje Jonathan Haidt w ksiażce "The Happiness Hypothesis". Jeżeli interesujesz się psychologią to szczerze polecam.
Jesus Maria toć to prawdziwy OG australijski vloger z Polski 😳 Byłeś dla mnie celebrytą jak jeszcze przybijałam pieczątki na dokumentach w biurze w Człuchowie 😂
Niezwykle podejscie do tematu emigracji, nigdy nie slyszalam, by ktokolwkiek spojrzal na sprawe w ten sposob. Sama od kilkunastu lat mieszkam za granica, wyszlam za maz za "tubylca", moje zycie toczy sie tutaj, jednakze, sadze, ze wroce do Polski za jakis czas (razem z mezem, ktory jest software developerem). Bardzo wnikliwie przeanalizowalas metodyke podejmowania wyborow. Fantastyczna pogadanka. Dziekuje i pozdrawiam.
Strasznie infantylny, bajkowy sposób myślenia . Wyjadę i pstryk? Serio tak myślałaś będąc dorosłą osobą?? Chyba dla średnio myślącej osoby jest logiczne , że zmiana powoduje problemy na początku. I że są pewne koszta rozstania z poprzednim życiem. Mnie emigracja dała szczęście . „ Per Aspera ad Astra” . Zresztą łatwe sukcesy są nudne, przez to mniej szczęścia dają.
@@iwonaklinowska8329 myślałam że otoczenie (klimat, estetyka, warunki socjoekonomiczne) ma większy wpływ na samopoczucie. A nie, że rozwiąże wszystkie moje problemy.
Czesc,kiedy ja przed 37 laty wyjezdzalem z Polski,na polkach w sklepie byl ocet i herbata Ulung.Otrzymac paszport nie bylo latwo ale troche ich oszukalem i udalo mi sie paszport "wyrwac im z rak".Z kolega postanowilismy opuscic na jakis czas, szara bez perspektyw Polske.Przybylismy do Berlina Zachodniego gdzie swiat nam sie wydawal jak wam teraz Australia.Szybko bo pol roku otrzymalem mieszkanie co dalo mi potwierdzenie pelni szczescia,doszlo do tego ze budzilem sie w nocy ze strachem ze jestem znowu w polsce.Takie pelne strachu sny przydarzaly sie nie tylko mi ale wielu polakom ktorzy tez tam juz mieszkali. Niemcy udzieli nam polakom schronienia bo w polsce byl stan wojenny Jaruzelskiego,do darmowego mieszkania otrzymywalismy pieniadze na zycie. Tej pomocy jaka wtedy otrzymalismy nie zapomne i wielu innych polakow zapamietali to takze.Krotko po tym zaczalem prace na wlasny rachunek a ze jestem specjalista od sprzetu nadawczego i nawigacyjnego co tez robilem w polsce dlatego po roku dostalem prace na pelny etat.podsumowujac nie zaluje ani jednego dnia mojego wyjazdu do Niemiec.Kolega z ktorym opuszczalem Polske zapisal sie na dalsze emigracje i wyjechal dalej i mieszka w Seattle USA.
@Hans Kloss Witam serdecznie. Czy utrzymuje pan kontakt z kolega ze Seatle? Jak jego losy sie potoczyly? Pozdrawiam. Zauwazylam kilka pana komentarzy dlatego pisze bezposrednio, jezeli pan moze odpisac? Jezeli nie to przepraszam. Ewa.
@@ewadawid8473 Witam,Kolega po wyjezdzie z Berlina dostal sie za pomoca Emigration Service najpierw do Chicago ale tam mu sie nie podobalo i przeniosl sie do Seattle. Po 5 latach pobytu w Ameryce zaprosil mnie na miesieczny pobyt u niego.To bylo ponad 29 lat temu obecnie nie mamy juz czestego kontaktu.
Hans Kloss , vel Tadeusz , mam znajomego w Australii , którego Niemcy pod 2 latach wypchnęli do Australii. Nawet zapłacily bilety i mówi on ,że nie mogli mu zrobić nic lepszego. Nie jestem przeciw Niemcom. Ja przyznam się , że nie chcialem być " Polnische Schweine" i nigdy nie planowałem emigracji do Niemiec , chociaż znałem podstawowy niemiecki. A propos , my się znamy z tego kanału. Sny emigracyjne miałem dziesiątki razy , budziłem się z przerażeniem , że nie mogę wyemigrować. Inni też to mieli. Pozdrawiam Zdzisiek R z Sydney.
@@sydneypl2848 To nie jest prawda ze Niemcy kogos wypchneli do innego kraju takze do Australi.W tamtych czasach aby wyemigrowac z Niemiec do innego kraju takze do Australii czy USA trzeba bylo zglosic samodzielnie taka chec w Emigration Service i nastepnie bezposrednio w australijskiej ambasadzie zlozyc wniosek o wize emigracyjna,widze ze masz antyniemiecki stosunek gloszac takie klamstwa ze Niemcy kogos wypchnely, a na bilet na samolot do Australii zaplacilo biuro Emigration Service a nie Niemcy .Mieszkam w Niemczech 39 lat i nikt mi takiego bluznierstwa "Polnische Schweine"nie powiedzial.Takie rasistowskie obelgi moga zdarzyc sie w kazdym kraju, moze jedynie nie zdarzaja sie tylko w Watykanie.TAKIE POWIEDZONKA NIE JESTEM PRZECIW NIEMCOM,przypominaja dowcip takich jak ty "nie jestem przeciwko murzynom ale czarne powinno lezec na asfalcie".
Trafiłem na ten kanał przypadkiem...Jak na tak młodą osobę b.ciekawa wypowiedź. Poważnie myślałem by wyjechać niedawno na kontrakt do Australii ale po przekroczeniu 40stki bardziej się ceni rodzinę i znajomych. 5h jazdy autem z Niemiec a ponad 20h lotu z Australii (do PL) to różnica. Aktualnie bardziej myślę o powrocie do Polski ...Jednak doświadczenie za granicą jest plusem i może Wam pomóc jak wrócicie do Polski. Rozwijajcie się, korzystajcie i wracajcie do Polski. Polska się rozwija i to nie są już czasy PRLu, w którym nie było perspektyw. Pozdro z Dolnej Saksonii
Poruszylas ciekawy temat. Wielu ludzi mysli, ze przenoszac sie do nowego kraju zacznie nowe zycie. Ale przeciez na nowym miejscu beda mieli to same cialo i te sama osobowosc, charakter i przyzwyczajenia. Poza tym, w nowym kraju tez beda musieli pracowac, brac kredyty, i miec podobne zmartwienia. I B Singer napisal zabawne opowiadanie "Kiedy Szlemil poszedl do Warszawy". Szlemil wyruszyl w poszukiwaniu lepszego zycia z Chelma do Warszawy. W drodze zmeczyl sie, zasnal ale zeby nie zmylic drogi, ulozyl buty przodem w kierunku Warszawy. Jakis zartownis odwrocil buty w kierunku Chelma i Szlemil wrocil do swojego rodzinnego miasta, myslac ze dotarl do Warszawy. I doszedl do wniosku, ze Warszawa niczym nie rozni sie od Chelma, i ze swiat caly jest jednym wielkim Chelmem. Ale z drugiej strony, trudy zycia sa latwiejsze do zniesienia w klimacie, w ktorym jest cieplo i swieci slonce. Charles Aznavour spiewa w piosence "Emmenez-moi": Ja, który przez całe życie Znałem tylko północne niebo Chciałbym zmyć z siebie tę szarość Istnienia Zabierzcie mnie na koniec ziemi Zabierzcie mnie do krainy czarów Wydaje mi się, że smutek i niedola Byłyby mniej bolesne w kraju gdzie ciagle swieci slonce.
To prawda. Gdziekolwiek pojedziemy, zawsze zabierzemy siebie i jeżeli mamy problemy ze sobą to emigracja ich nie rozwiąże, a co najwyżej spotęguje. Pozdrawiam i życzę tego co najlepsze
Daje do myślenia... Aczkolwiek zastanawia mnie jedna ciekawa rzecz. Ponieważ... Brat mi kiedyś dał do zrozumienia po stracie dobrej przyjaciółki, żeby nie przywiązywać się zbyt do przyjaciół, znajomych... Bo to, że oni są teraz na miejscu (dajmy na to w Wawie) nie zmienia faktu, że jutro mogą być we Wrocławiu, Krakowie, gdziekolwiek, za granicą itp. I mimo wszystko, te kontakty się urwą, my znajdziemy nowych znajomych i tak wygląda życie. Słuchając tego, że "zostawiamy" znajomych ruszając za swoimi celami, marzeniami, miałem właśnie tą myśl w głowie, że po prostu Twoi znajomi, przyjaciele się po prostu zmienili i w sumie nie wiadomo jakby to było w PL gdyby okazało się, że przeprowadzą się na drugi koniec polski, założą rodzinę i z tej wielkiej przyjaźni/znajomości zostanie napisanie do siebie - hej, co słychać - raz na miesiąc albo kilka miesięcy tyle o ile w ogóle jakikolwiek kontakt by został... Teraz zacząłem trochę czytać o Austalijczykach i jakie są stosunki i podejście ich do życia, że niby jest takie lajtowe (chociaż niektórzy twierdzą inaczej), że "nie da się" znaleźć wśród nich przyjaciela, bo ich "lajtowe" podejście polega na tym, że jedyne co usłyszysz to - no worry, will be better" czy coś w tym rodzaju. I w sumie, to nawet jak masz jakieś problemy o których chciałbyś pogadać, to nie ma z kim... Jak to jest z Twojego punktu widzenia, jak jesteś tam już troszkę?
Twój brat musiał mieć naprawdę złamane serce, skoro tak Ci doradził. Wychodząc z takiego założenia można też powiedzieć żeby nie przywiązywać się do rodziców, bo kiedyś umrą, nie przywiązywać się do partnerów, bo dużo małżeństw kończy się rozwodem, i nie przywiązywać się do swoich dzieci, bo kiedyś opuszczą dom i nie będą mieć dla nas czasu. Jeżeli poszukasz badań na temat tego, czego ludzie żałują najbardziej na łożu śmierci, albo analiz co jest najbardziej wartościową kwesią w życiu, to zawsze na szczycie listy jest coś o relacjach. To właśnie przeżywanie doświadczeń z innymi osobami nadaje im smak. Ja sama nigdy nie dbałam o moje znajomości, byłam wychowywana na kogoś niezależnego, ale teraz wcale mi się to nie podoba. Chciałabym umieć dbać o moje relacje i mieć choćby niewielką siatkę wsparcia, kogoś do pogadania, kogoś na kim mi zależy (poza partnerem). Co do Australijczyków - jak wszędzie, oni też zawierają trwałe przyjaźnie. Zaryzykowałabym nawet stwierdzenie, że ich przyjaźnie są trwalsze i bardziej szczere niż te które obserwowałam w Polsce. Jest nawet tendencja do stawiania więzi z przyjaciółmi (czyli osobami wybranymi przez siebie) ponad więziami rodzinnymi (czyli osobami na które jest się 'skazanym'), co dla mnie jest dość szalone! Osoby które mówią że z Australijczykami nie zawierzesz przyjaźni pewnie mają rację - różnice światopoglądowe są wciąż duże. Ale największą barierą jest wiek, w jakim obcokrajowiec przyjeżdża do Australii. Jeżeli jesteś w swoim kraju, i masz dwadzieścia-parę lat, to większość 'miejsc' na twojej liście przyjaciół-na-całe-życie jest już zapełniona, i nie pragniesz desperacko nawiązywać nowych więzi. Tak samo oni - oni już mają swoje przyjaźnie-na-całe-życie dawno zbudowane. Imigranci natomiast właśnie 'pragną' znaleźć kogokolwiek, kto nadaje na tych samych falach, kto zapełniłby pustkę po relacjach zostawionych w rodzinnym kraju. Dodatkowo, do relacji potrzeba jakichś wspólnych zainteresowań czy celów. Celem imigranta jest utrzymać się na powierzchni, i może zdobyć następną wizę - problemy zupełnie obce, i niezbyt interesujące dla Australijczyków. Z tych powodów, szybciej udaje się nawiazać trwałe relacje z innymi imigrantami, niezależnie z jakiego są kraju - po prostu łączy nas z nimi więcej, niż z rodzimymi mieszkańcami. /Nat
Australia nie uczyni cię szczęśliwą, ale przez dużą ilość słońca padającego pod "lepszym" kątem niż w Polsce oraz ogólnie sympatyczniejszemu traktowaniu człowieka może dobrze wpływać na samopoczucie.
Ma to sens, i chyba rzeczywiście tak jest. Chociaż ja zauważyłam że ładna pogoda w Australii wytrąca z rąk wszystkie moje wymówki :D jak w Polsce było mi smutno to zawsze wmawiałam sobie że to przez pogodę. Teraz jak jest mi smutno no to niestety dochodzę do prawdy że to ja sama na siebie sprowadzam taki los :D
King skoro tropiki są smutne (zob. Claude Lévi-Strauss, Tristes Tropiques), to być może więcej szczęścia będziemy mieli w następnym, lepszym wymiarze ;) Jesteśmy zatem tam umówieni na miłą pogawędkę przy lampce prosecco... :)
@@KINGAustralia Jeszcze jedno. Jesteście przed 30-stką. Wasza rodzina/znajomi się pobierają, rozmnażają, chrzczą itd. i nie ma was z nimi, coś tracicie. Prawda, ale w ciągu najbliższych 10-15 lat większość waszych relacji i tak się "rozejdzie"/"stracicie je". Pewnie nadal będziecie się lubić, tylko nie będziecie mieli tyle czasu dla siebie nawzajem, bo dzieci (to przede wszystkim), inne ścieżki życiowe/zawodowe., itp Żeby mieć relacje trzeba jej poświęcać czas. Nadal mamy wielu znajomych, których lubimy i jak jest okazja chętnie z nimi rozmawiamy, ale nie są obecni w naszym życiu, ani nie są tak ważni jak np. 10lat temu. Pytanie, gdzie chcecie budować życie. Plusy i minusy teraz, oraz w przyszłości. Fajnie wam excelowe tabelki wychodzą, więc powodzenia :-) BTW: Jest takie powiedzenie, „przyjaciół poznaje się w biedzie”, jest jeszcze druga część „przyjaciół poznaje się też, gdy jest ci dobrze/powodzi się ci się”, ale to już na rozważania na inną okazję...
Jogurcik nie zmieniaj miejsca zamieszkania tylko dlatego zeby byc szczesliwym. Happiness is within, wiec jak bedziesz szczesliwa sama ze soba to wtedy szczescia szukac nie musisz, bo juz je masz, mozesz jedynie szukac nowych przygod, I spelniac sie we wszystkich dziedzinach zycia, czy to w Polsce czy za granica :)
A ten na którym mieszkasz już jest poznany? Spójrz nie na mapę Europy tylko na globus i uświadom sobie, że Europa to tylko półwysep na wielkim kontynencie jakim jest Euroazja i jak jest zróżnicowany i bogaty jednocześnie czego czasami nie zauważamy ;-) Nie zmienia to faktu, że miałem to szczęście zwiedzić trochę miejsc na świecie i Australia spośród tych które widziałem jest na pierwszym miejscu gdzie chciałbym zamieszkać, no może ex aequo z małą wysepką koralową obok Kuby :-)
mieszkałem 28lat w kanadzie i nigdy nie byłem szczęśliwy zawsze tęskniłem za krajem i wróciłem i mieszkam w Polsce 5 lat wiekszość ludzi mówiło mi dlaczego a ja mówię że z tęsknoty pozdrawiam
Pojawiły się wątki psychologiczne i się rozgadałem. To już ostatnia rzecz, która przyszła mi do głowy: oglądaliśmy z żoną kilka waszych starych nagrań z Polski a zaraz potem jedno świeże. W pewnym momencie (świeżego) mówi: są bardziej zrelaksowani, w Polsce byli bardziej spięci. Miłeg dnia.
@@KINGAustralia myślę, że chyba kraj + doświadczenie (hej, jesteście tam rok i dajecie radę). Na nagraniach występujęcie we dwoje i czasem jak jedno kręci drugie zajmuje się czymś innym, więc nie "gra do kamery". Wy wiecie jednak najlepiej jak jest. To tylko wrażenia... :-)
DLA kazdego cos innego jest szczesciem. Problemy sa wszedzie. Wyjechalam z kraje 30 lat temu. Pracuje w swoim zawodzie i daje spokojnie rade zyc. W Polsce do dzisiaj ludzie w moim zawodzie żyją biernie. Każdy ma prawo ułożyć sobie życie gdzie chce i jak potrafi. Życzę powodzenia🍀
Ja wracam Ewo. Rodzice tez wrocili. Nie wiem jak bedzie ale rodzice sa szczesliwi. W USA bedzie coraz ciezej. Zreszta kraje anglojezyczne wszystkie sa w kolopocie. Zycze Ci powodzenia:)
Wiesz że depresja , to nie nastrój na który może wpłynąć otoczenie tylko chemia mózgu . A mózg zawiedziesz ze sobą wszędzie 😅.Jeśli to faktycznie prawdziwa depresja. Dla mnie droga do szczęścia to polubienie i pokochanie siebie, zaprzestanie bolesnych rozmyślań ( to trudne, ale myślenie to pożywka dla depresji) . Zauważenie jak bardzo potrzebni jesteśmy innym. I pielęgnowanie tego. Zamiast skupiania się na sobie..
dobry material,potwierdzam,ze gdzie by czlowiek nie wyjechal,to i tak dopadna go lokalne problemy i nawet najpiekniejsze otoczenie i widoki tego nie zrekompensuja,dla mnie najgorsza jest polska zawisc,rozlamowosc i obojetnosc na emigracji,to boli najbardziej,ze tak trudno znalezc bratnie dusze i stworzyc stale przyjacielskie relacje,ktore zostana na zawsze,moglibysmy wszyscy inaczej to przezyc,nie wiem dlaczego tak jest,ale tu w Anglii to nasz problem narodowy,bo inne nacje sie tak nie zachowuja,pozdawiam
Witam. Moze dlatego , ze inne nacje nie maja takiego duzego zapotrzebowania na rzeczy materialne jak polacy. A moze nam sie tak wydaje. My mieszkamy cale 33 lata z innymi nacjami tutaj w Kanadzie i mozna zaopserwowac inne nacje bardzo dobrze i moge powiedziec spokojnie z tych opserwacji wynika , ze my polacy bardzo lubimy sie goscic i jednak spotykamy sie czesciej ze soba w porownaniu do innych nacji. Wiec nie zupelnie by sie to zgadzalo. Pozdrawiam z Kanady.
A jesli nie ma sie rodziny w Polsce a wszyustkich znajomych pozalo sie na emoigracji? Mnie emigracja uczynila bardziej zrelaksowanym ale rozumiem, ze co przypadek czlowieka to inne doswiadczenia.
Rzucasz tymi rękoma jak Lech Roch Pawlak, a tak na serio to masz rację. Dodam tylko że z kraju wyjeżdża się bo już wtedy czujemy się nie na miejscu i tak na prawdę nigdzie, po jakimś czasie, nie czujemy się u siebie. Mam tylko nadzieję że do czasu ;P
Polske opuscilem 34 lata temu , w tym roku planuje przejsc juz na emeryture i postanowilem reszte zycia spedzic w Polsce... moze sie uda..? Chcialbym zamieszkac na Mazurach...🇵🇱
Trafiłem na Twój jakoś przypadkiem. Ale ten film to cała prawda. Ja już 11 na emigracji w 2 krajach ale w Polsce też nie czułem się swojo nie mogę znaleźć jakoś swojego miejsca. Miałem kiedyś kolegę /przyjaciela, którym mógłbym "konie kraść" i co? Dziś praktycznie inny człowiek. Emigracja jest tylko dla dla ludzi o mocnych nerwach i mocnych psychicznie.
Ja nie potrafiłbym odnaleźć się w ojczyźnie, bo nigdy w niej nie pracowałem, więc spad do gorszej rzeczywistości spowodowałby u mnie nieszczęście i depresję będąc wcześniej przyzwyczajonym do dobrobytu i łatwości życia.
Otoczenie nie dziala na nic, mimo iz kazdy twierdzi ze woele zeczy zluch to przez otoczenie, ale przy depresji tak jak mówisz, jak i alkoholizmie czy narkomani czy jeszcze innych problemach, otoczenie nie zmienia nic, moze na jakis krotki czas sa efekty zmiany miejsca ale predzej czy pozniej kazdy problem itak wroco
mi sie podoba idea alternatywnie i pod prad, to najpierw zaprowadzilo mnie na 6 lat do Australii a pozniej na juz teraz 8 lat do Szwajcarii, pomimo iz nie jest latwo, to nie zaluje mojego alternatywnie i pod prad:-)
Punkt widzenia zalezy od punktu siedzenia .Ja sie ciesz ze moglam wyjechac bylam mloda dziewczyna ,ja zawsze chcialam wyjechac bo musze korzystac z zycia brac garsciami bo zycie masz jedno pamietaj mieszkanie w innej kulturze to tez dobre doswiadczenie .Do Polski moge wrocic na emeryture zeby godnie zyc .Czy moja mama zyje godnie w Polsce no raczej na wszystko jej nie stac moi wujkowie po 70 lat i pracuja dalej zeby mogli wyjezdzac na wakacje czy do senatorium.Nie ma co zaklamywac .
Problem jest nieco inny. Chorując na depresję próbowałaś znaleźć ucieczkę od tego stanu i liczyłaś, że emigracja rozwiąże problem. Wielu ludzi żyjących na emigracji chwali sobie warunki życia. Oczywiście jest to złożona kwestia, zależna od wielu czynników, każdy to widzi inaczej. Wiele rzeczy, które powiedziałas nt. ciągłego braku satysfakcji, ambicji i ciągłego dążenia do "czegoś więcej" jest w nas i wielu ludzi doświadcza takich myśli. Problemem w Twoim przypadku nie jest emigracja, tylko choroba. Warto udać się do specjalisty, lekarza lub terapeuty, których pomoc jest czasem niezbędna w odnalezieniu radości życia i powrotu na do stanu komfortu psychicznego. Życzę spokoju ducha i odnalezienia swojego miejsca w swiecie.
Wszystko jest w glowie i zalezy od nastawienia i oczekiwan od zycia. Moja emigracja jest troche inna od tych, ktore dominuja na y t. Zreszta, nie tylko moja i nke tylko Polakow, ktorych tu znam. To bardziej przygoda gdzie wszystko po drodze uklada sie samo. Mieszkam w USA od 1996 roku (wygralem zielona karte na loterii wizowej bedac jeszcze na studiach w Krakowie). Nigdy nie przejmowalem sie potknieciami, brakiem pieniedzy czy utrata pracy. Nastawilem sie na doswiadczenia zamiast dorabianie sie . W obu przypadkach doszedlem dalej niz planowalem. Skonczylem studia i z praca do dzis nie mam problemu. Wszedzie widze przede wszystkim szanse zamiast ryzyka. Nigdy nie przywiazywalem sie do miejsc i rzeczy bo zawsze beda nowe i lepsze. Moze dlatego nigdy nie tesknilem za tym co bylo. Ciekawi mnie nowe. Nie mam planow na odlegla przyszlosc tylko na najblizsze lata. Przyjazn cenie tutaj ponad wszystko. Wciaz tez mam kontakt z trzema serdecznymi przyjaciolmi z dziecinstwa - najwyraznie czas i odleglosc nie ma znaczenia . Gdybym mial jeszcze raz podjac decyzje - wyjechalbym. Zebrane doswiadczenia sa bezcenne. Bardzo ciekawe i trafne spostrzezenia. Pozdrowienia dla Was. Australia jest nastepna na naszej bucket list.
Co rozumiesz poprzez serdeczną przyjaźń, skoro Ty jesteś w USA, a oni w PL? Na czym ta serdeczna przyjaźń polega? Na wysłaniu kartki świątecznej na Boże Narodzenie? Ciebie nie ma, jak się pojawisz to jesteś atrakcją turystyczną. Nie rozwiązujesz z nimi ich codziennych problemów i jesteś zostawiony jako opcja i alternatywa, no bo może się kiedyś przyda chłopak w USA w razie wojny, albo gorszej sytuacji gospodarczej w PL.
KING Australia, czyli Natalia & Krzysztof. Od 28lat jestem w Australii na " working holiday" . Jest taka wiza , ale już jestem obywatelem. Ciekawa analiza. Mam często podobne przeżycia, poza tym ,że to jest moje miejsce pod słońcem.
@Z R na tej wizie jest ciezko znalezc prace. Moze kiedys bylo latwiej, ale teraz na "working - holiday" nie chca zatrudniac. A poza tym jest ograniczenie, ze jak juz znajdziesz prace na tej wizie i Cie zatrudnia, to dla jednego pracodawcy mozna pracowac tylko przez 6 miesiecy! A pozniej szukaj sobie znowu nastepnego pracodawcy, czas Ci ucieka i rok sie konczy i trzeba wyjezdzac!!!
@@ewadawid8473 , to moje wyrażenie " working holiday" ma znaczenie przenośne. Ja i żona + 2 córki wsiadając do samolotu w Warszawie , mieliśmy wklejone w paszporty wizy z prawem stałego pobytu. Ja się czuję jak na wakacjach - oczywiście - pracując tu. Wtedy ( teraz zmieniło się prawo) od 1 dnia mieliśmy prawo do zasiłku dla poszukujących pracę. Pomagałem dziesiątkom imigrantów osiedlić się w Australii. Od znalezienia pracy, mieszkania, załatwienia spraw w urzędach do pożyczania pieniędzy. Ja otrzymałem taką pomoc od innych i to samo robiłem dla innych .Np. takiemu imigrantowi dałem do użytku samochód przez 2 lata - oczywiście bezpłatnie. Dobro wraca. Co piszesz o tej wizie , to prawda. Moja rodzina miała łatwiejszy start. Niemniej dla mojej żony to był powód do stresu i długo nie polubiła Australii , chociaż to ja załatwiałem wszystkie sprawy ,bo znałem angielski. Poza tym czułem się odpowiedzialny za rodzinę i to ja byłem inicjatorem emigracji . Żona długo nie chciała podpisać podania o emigrację. Przylecieliśmy na bezprocentowy kredyt za bilety dla całej rodziny. Kredyt zaoferowała ambasada Australii w Warszawie. Jestem szczęśliwy w Australii i to była moja najlepsza decyzja w życiu. Jeśli dodam , że to była trzecia próba emigracji w ciągu 9 lat to można to zrozumieć. Przyjechała też teściowa , potem, otrzymała australijską emeryturę. W Polsce głodowała by za swoją emeryturę. Pozdrawiam Zdzisiek R.
@@sydneypl2848 no tak tylko niestety to były inne czasy. Cieszę się również, że to podkreślasz bo często ludzie są wprowadzani w błąd. Sam kiedyś też naogladałem się filmików o Australii na YT - jaka jest cudowna pod względem socjalu, ludzi itp...aż musiałem sprawdzić to na własnej skórze. Nie wziąłem pod uwagę, że to są spostrzeżenia ludzi z czasów kiedy było łatwiej się tam osiedlić. Nie żałuję wydanych pieniędzy ale uważam, że gdyby nie te filmy pewnie odłożyłbym w czasie ten wyjazd i znaczenie lepiej się przygotował. Może wtedy moje odczucia byłyby trochę inne. Natomiast prawda jest taka, że obecnie mamy do czynienia już z inną Australią. Równie piękną ale pod względem turystycznym a nie emigranta. Podsumowując, uważam, że jeżeli ktoś ma dobrą pracę w Pl to wygodniej jest zostać tutaj i realizować swoje marzenia pod kątem turystycznym. Problemy znajdą nas wszędzie a na emigracji jest ich paradoksalnie więcej bo przecież nie jesteś "swój" i jako tzw. "pierwsze pokolenie" nigdy nie będziesz.
@@martinkovii4820 , na czym ma polegać moja pomoc ? Poza tym Covid-19. Mój znajomy , obywatel Au , od lutego 2020 nie może wrócić z Polski . Brak lotów , restrykcje itp. a mamy końcówkę roku 2020. Pozdrawiam Zdzisiek R. z Sydney.
Odnośnie ilości subskrypcji, to macie ich dziwnie mało jak na ilość filmów, wartościowe treści i datę założenia kanału. Czy nie macie czasem ustawionej lokalizacji kanału na Australię?
Chyba kiedyś mieliśmy, ale to zmieniłam już kilka miesięcy temu... Jakoś nic to nie dało. Nie jesteśmy wystarczająco uniwersalnie lubiani, charyzma też nie taka jak u innych youtuberów, no i tak to jakoś jest 😅 /Nat
@@paweljanus7849 tak, nie było żadnej zauwazalnej różnicy. Eksperymentowałam tez z 'kategoria' filmu, bo w przeszłości nasze filmy były zwykle w 'podroze'. Ostatnio ustawialam na 'rozrywka', bo tę kategorię podobno najwięcej ludzi ogląda, ale ta zmiana właściwie pogorszyła wyświetlenia. Szukałam ludzi którzy by mogli pomóc w ustawieniach/marketingu, ale na polskim rynku nic takiego nie znalazłam
Emigrantem trzeba sie urodzic , 47 lat na emigracji i nie zaluje ani jednego dnia, ze wyjechalem. Najwazniejsze dobrze poznac jezyk i zyc tym, czym zyja Amerykanie . Nigdy nie zapomne emocji ktore dostarczyl Boston Celtics i Larry Bird w latach 80 -tych , pozniej New England Patriots i Tom Brady. Poza tym koncerty najwiekszch slaw, muzykale , podroze po calej Europe I USA. Pochodzac z malego miasta w Polsce , moje zycie nie byloby tak bogate duchowo jak i finansowo.
@@kubuskubusik1010 Teraz mieszkam w St. Petersburg, FL , wiesz co tutaj bedzie sie dzialo w niedziele jak Buccaneers wygraja Superbowl. To trzeba tutaj byc i przezyc , tych emocji nie da sie odpisac.
No więc dlatego ZANIM nie tylko emigrtujecie, ale Zanim wyjdziecie z domu. Jest Happyness i jest Gladness... Emigracja musi nas robic szczęśliwym, lepiej żeby zrobiło Cie bardziej otwartym. A poza tym, dopiero wyjechałaś.... Powiedz o tym za 40 lat. Otwórz się na wszystko, otworzy sie Twoj a depresja. BTW, depresja nie jest w głowie.....
King ciao! :* Kopę lat! :) Dobrze, że w rzece Brisbane wyłapali saltwater crocodiles oraz bull sharks, bo byłoby po Twoim australijskim smutku ;) Jestem pewny, że palmy kokosowe, drzewka pomarańczowe i bananowce dają szczęście! Podobnie jak fajny zapas gotówki i dobry sex (z rozmysłem nie używam terminu "miłość", bo miłość pomiędzy mężczyzną i kobietą, to chemia prowadząca docelowo do prokreacji). Ale prawdziwa depresja ma skomplikowaną patogenezę i podlega fachowemu leczeniu farmakologicznemu. Zatem z depresją tylko do psychiatry, nie ma sensu się męczyć. Pozdrawiam! :)
Znaczy, że moja depresja jest nieprawdziwa? Ja po prostu myślałam że w Australii przyoszczędzę na lekach na nią, ale tak się niestety nie stało :d czyli jednak palmy nie są uniwersalnym antydepresantem
King mam nadzieję, że uda Ci się zarobić i zaoszczędzić tyle, ile potrzebujesz do bezstresowego życia i szczęścia. No i oczywiście wiele zdrowia fizycznego i psychicznego, aby nie było zbędnych wydatków :)
Moim zdaniem emigracja moze wrecz wywolac glebsza jeszcze depresje. Czasem emigracja uruchamia depresje ktorej nie bylo. Glownie z tego powodu, ze emigracja jest bardzo stresujaca.
@@KINGAustralia Wyobraznia chyba nie potrzebna:). Raczej chodzi o wsluchiwanie sie w siebie i siebie poznanie. A potem walke o to by byc jak najbardziej soba. Szukanie srodowiska w ktorym mozna byc w pelni soba. A jak wiadomo im wiecej w pokoju mebli tym wiekszy balagan. Analogicznie im wiecej stresorow w krotkim czasie tym bardziej nadwyrezony uklad nerwowy. Gdybym mieszkala w Australi to wsrod aborygenow.
@@KINGAustralia Raczej nie , tak naprawde , to nikt nie jest caly czas szczesliwym . Czasem jest sie nad wozem , a czasem pod wozem. Pozdrowienia z Kanady.
Moja 58 letnia matka , ktora od 23 wychowuje niepełnosprawną córkę i w dodatku od 2 lat żyje z wyrokiem - rakiem płuc jest duzo bardziej pozytywna osobą od ciebie. Nie bede moralizował tu nikogo, ale naprawde bije od ciebie MEGA smutkiem a jeszcze prawdziwe problemy życiowe to są przed Tobą . Jak ci nie pasuje, to wracaj, mamy 21 wiek - wszedzie sie ludzie przemieszczają, tego nie ma co tak rozkminiac, młoda jestes i zdrowa, poradzisz sobie wszędzie, serio. Szczescia sie nie szuka w czynnikach zewnętrznych - TRUE . Pozdrawiam serdecznie i optymizmu życzę ;)
Możliwe, że zburzę światopogląd, ale to nie są problemy tylko tej Pani :] Widocznie nigdy nie miał Pan do czynienia z emigracją (wyjazd na dwa miesiące na truskawki do Holandii to nie jest emigracja).
Serdecznie pozdrawiam.
Od 1981 roku przebywam w USA w okolicach Nowego Yorku
To prawie 40 lat poza granicami kraju
Podobne problemy zwiazane z emigracja
bardzo wartościowy materiał!
8:25 Bardzo jest mi bliskie to co mówisz, opuściłam Polskę 2,5 roku temu i coraz trudniej jest mi utrzymać przyjaźnie i znajomości, które wydawałby się bardzo silne w Polsce. Nie żałuję wybrania innej drogi, jednak coraz częściej wracam myślami do Polski i tego co mi towarzyszyło przez prawie 30 lat. Założenie rodziny, stabilizacja finansowa i rozwój kariery w zupełnie innym zawodzie, daje mi dużą satysfakcję i utwierdza w tym, że lepszej decyzji podjąć nie mogłam.
Bardzo lubię słuchać Twoich przemyśleń :)
Pieknie to wszystko wytlumaczylas. Dziekuje
Bardzo dojrzałe przemyślenia, każdy kto rozważa wyjazd za granicę powinien zobaczyć ten film.
To, o czym mówisz w 7:14 bardzo dobrze opisuje Jonathan Haidt w ksiażce "The Happiness Hypothesis". Jeżeli interesujesz się psychologią to szczerze polecam.
Tak właśnie jest jak mówisz.
Brak rodziny i znajomych zostawia wielkie ślady u człowieka.
Super filmik Natalia! Pozdrawiam z Londynu :)
dziękuję ci za ten film!!
to ja dziękuję : )
Bardzo fajne przemyślenia, dzięki :)
Jesus Maria toć to prawdziwy OG australijski vloger z Polski 😳 Byłeś dla mnie celebrytą jak jeszcze przybijałam pieczątki na dokumentach w biurze w Człuchowie 😂
@@KINGAustralia Daj spokój, zaczynam się rumienić ;)
Niezwykle podejscie do tematu emigracji, nigdy nie slyszalam, by ktokolwkiek spojrzal na sprawe w ten sposob. Sama od kilkunastu lat mieszkam za granica, wyszlam za maz za "tubylca", moje zycie toczy sie tutaj, jednakze, sadze, ze wroce do Polski za jakis czas (razem z mezem, ktory jest software developerem). Bardzo wnikliwie przeanalizowalas metodyke podejmowania wyborow. Fantastyczna pogadanka. Dziekuje i pozdrawiam.
Dziękuję i również pozdrawiam! 💖
Super info 👍
trafilam przypadkowo na ten film .... niesamowite jak to opowiadasz...bardzo Ci dziekuje! Swietny przekaz.Pozdrawiam Cie serdecznie.
Bardzo dziękuję za ten film!
Bardzo ciekawe refleksje i analizy !!!
🌬Pozdrowienia !!!
Wszędzie dobrze gdzie nas nie ma.
A nie. Mnie super tu gdzie jestem i nie zamienię tego.
Strasznie infantylny, bajkowy sposób myślenia . Wyjadę i pstryk? Serio tak myślałaś będąc dorosłą osobą?? Chyba dla średnio myślącej osoby jest logiczne , że zmiana powoduje problemy na początku. I że są pewne koszta rozstania z poprzednim życiem. Mnie emigracja dała szczęście . „ Per Aspera ad Astra” . Zresztą łatwe sukcesy są nudne, przez to mniej szczęścia dają.
@@iwonaklinowska8329 myślałam że otoczenie (klimat, estetyka, warunki socjoekonomiczne) ma większy wpływ na samopoczucie. A nie, że rozwiąże wszystkie moje problemy.
Super filmik! Zgadzam sie w 100% pozdrawiam xxx
Czesc,kiedy ja przed 37 laty wyjezdzalem z Polski,na polkach w sklepie byl ocet i herbata Ulung.Otrzymac paszport nie bylo latwo ale troche ich oszukalem i udalo mi sie paszport "wyrwac im z rak".Z kolega postanowilismy opuscic na jakis czas, szara bez perspektyw Polske.Przybylismy do Berlina Zachodniego gdzie swiat nam sie wydawal jak wam teraz Australia.Szybko bo pol roku otrzymalem mieszkanie co dalo mi potwierdzenie pelni szczescia,doszlo do tego ze budzilem sie w nocy ze strachem ze jestem znowu w polsce.Takie pelne strachu sny przydarzaly sie nie tylko mi ale wielu polakom ktorzy tez tam juz mieszkali.
Niemcy udzieli nam polakom schronienia bo w polsce byl stan wojenny Jaruzelskiego,do darmowego mieszkania otrzymywalismy pieniadze na zycie.
Tej pomocy jaka wtedy otrzymalismy nie zapomne i wielu innych polakow zapamietali to takze.Krotko po tym zaczalem prace na wlasny rachunek a ze jestem specjalista od sprzetu nadawczego i nawigacyjnego co tez robilem w polsce dlatego po roku dostalem prace na pelny etat.podsumowujac nie zaluje ani jednego dnia mojego wyjazdu do Niemiec.Kolega z ktorym opuszczalem Polske zapisal sie na dalsze emigracje i wyjechal dalej i mieszka w Seattle USA.
@Hans Kloss Witam serdecznie. Czy utrzymuje pan kontakt z kolega ze Seatle? Jak jego losy sie potoczyly? Pozdrawiam. Zauwazylam kilka pana komentarzy dlatego pisze bezposrednio, jezeli pan moze odpisac? Jezeli nie to przepraszam. Ewa.
@@ewadawid8473 Witam,Kolega po wyjezdzie z Berlina dostal sie za pomoca Emigration Service najpierw do Chicago ale tam mu sie nie podobalo i przeniosl sie do Seattle.
Po 5 latach pobytu w Ameryce zaprosil mnie na miesieczny pobyt u niego.To bylo ponad 29 lat temu obecnie nie mamy juz czestego kontaktu.
@@hanskloss6925 Dziekuje panu za odpowiedz. Pozdrawiam.
Hans Kloss , vel Tadeusz , mam znajomego w Australii , którego Niemcy pod 2 latach wypchnęli do Australii. Nawet zapłacily bilety i mówi on ,że nie mogli mu zrobić nic lepszego. Nie jestem przeciw Niemcom. Ja przyznam się , że nie chcialem być " Polnische Schweine" i nigdy nie planowałem emigracji do Niemiec , chociaż znałem podstawowy niemiecki. A propos , my się znamy z tego kanału. Sny emigracyjne miałem dziesiątki razy , budziłem się z przerażeniem , że nie mogę wyemigrować. Inni też to mieli. Pozdrawiam Zdzisiek R z Sydney.
@@sydneypl2848 To nie jest prawda ze Niemcy kogos wypchneli do innego kraju takze do Australi.W tamtych czasach aby wyemigrowac z Niemiec do innego kraju takze do Australii czy USA trzeba bylo zglosic samodzielnie taka chec w Emigration Service i nastepnie bezposrednio w australijskiej ambasadzie zlozyc wniosek o wize emigracyjna,widze ze masz antyniemiecki stosunek gloszac takie klamstwa ze Niemcy kogos wypchnely, a na bilet na samolot do Australii zaplacilo biuro Emigration Service a nie Niemcy .Mieszkam w Niemczech 39 lat i nikt mi takiego bluznierstwa "Polnische Schweine"nie powiedzial.Takie rasistowskie obelgi moga zdarzyc sie w kazdym kraju, moze jedynie nie zdarzaja sie tylko w Watykanie.TAKIE POWIEDZONKA NIE JESTEM PRZECIW NIEMCOM,przypominaja dowcip takich jak ty "nie jestem przeciwko murzynom ale czarne powinno lezec na asfalcie".
Mega fajnie to wyjaśniłaś!
Bardzo dziękuję
Natalia i Krzysztof gratuluje osiagniecia 200 subskrybentow. Serdecznie pozdrawiam.
Yeeeeesss! Dziękujemy i pozdrawiamy!
świetny film
Trafiłem na ten kanał przypadkiem...Jak na tak młodą osobę b.ciekawa wypowiedź. Poważnie myślałem by wyjechać niedawno na kontrakt do Australii ale po przekroczeniu 40stki bardziej się ceni rodzinę i znajomych. 5h jazdy autem z Niemiec a ponad 20h lotu z Australii (do PL) to różnica. Aktualnie bardziej myślę o powrocie do Polski ...Jednak doświadczenie za granicą jest plusem i może Wam pomóc jak wrócicie do Polski. Rozwijajcie się, korzystajcie i wracajcie do Polski.
Polska się rozwija i to nie są już czasy PRLu, w którym nie było perspektyw.
Pozdro z Dolnej Saksonii
Poruszylas ciekawy temat. Wielu ludzi mysli, ze przenoszac sie do nowego kraju zacznie nowe zycie. Ale przeciez na nowym miejscu beda mieli to same cialo i te sama osobowosc, charakter i przyzwyczajenia. Poza tym, w nowym kraju tez beda musieli pracowac, brac kredyty, i miec podobne zmartwienia. I B Singer napisal zabawne opowiadanie "Kiedy Szlemil poszedl do Warszawy". Szlemil wyruszyl w poszukiwaniu lepszego zycia z Chelma do Warszawy. W drodze zmeczyl sie, zasnal ale zeby nie zmylic drogi, ulozyl buty przodem w kierunku Warszawy. Jakis zartownis odwrocil buty w kierunku Chelma i Szlemil wrocil do swojego rodzinnego miasta, myslac ze dotarl do Warszawy. I doszedl do wniosku, ze Warszawa niczym nie rozni sie od Chelma, i ze swiat caly jest jednym wielkim Chelmem.
Ale z drugiej strony, trudy zycia sa latwiejsze do zniesienia w klimacie, w ktorym jest cieplo i swieci slonce.
Charles Aznavour spiewa w piosence "Emmenez-moi":
Ja, który przez całe życie
Znałem tylko północne niebo
Chciałbym zmyć z siebie tę szarość
Istnienia
Zabierzcie mnie na koniec ziemi
Zabierzcie mnie do krainy czarów
Wydaje mi się, że smutek i niedola
Byłyby mniej bolesne w kraju gdzie ciagle swieci slonce.
Bardzo wartościowy filmik, dziękuję.
Bardzo dobry material.To co mowis😚z to swieta prawda.
To prawda. Gdziekolwiek pojedziemy, zawsze zabierzemy siebie i jeżeli mamy problemy ze sobą to emigracja ich nie rozwiąże, a co najwyżej spotęguje. Pozdrawiam i życzę tego co najlepsze
Ciekawie opowiadasz :)
Daje do myślenia... Aczkolwiek zastanawia mnie jedna ciekawa rzecz. Ponieważ...
Brat mi kiedyś dał do zrozumienia po stracie dobrej przyjaciółki, żeby nie przywiązywać się zbyt do przyjaciół, znajomych... Bo to, że oni są teraz na miejscu (dajmy na to w Wawie) nie zmienia faktu, że jutro mogą być we Wrocławiu, Krakowie, gdziekolwiek, za granicą itp. I mimo wszystko, te kontakty się urwą, my znajdziemy nowych znajomych i tak wygląda życie.
Słuchając tego, że "zostawiamy" znajomych ruszając za swoimi celami, marzeniami, miałem właśnie tą myśl w głowie, że po prostu Twoi znajomi, przyjaciele się po prostu zmienili i w sumie nie wiadomo jakby to było w PL gdyby okazało się, że przeprowadzą się na drugi koniec polski, założą rodzinę i z tej wielkiej przyjaźni/znajomości zostanie napisanie do siebie - hej, co słychać - raz na miesiąc albo kilka miesięcy tyle o ile w ogóle jakikolwiek kontakt by został...
Teraz zacząłem trochę czytać o Austalijczykach i jakie są stosunki i podejście ich do życia, że niby jest takie lajtowe (chociaż niektórzy twierdzą inaczej), że "nie da się" znaleźć wśród nich przyjaciela, bo ich "lajtowe" podejście polega na tym, że jedyne co usłyszysz to - no worry, will be better" czy coś w tym rodzaju. I w sumie, to nawet jak masz jakieś problemy o których chciałbyś pogadać, to nie ma z kim... Jak to jest z Twojego punktu widzenia, jak jesteś tam już troszkę?
Twój brat musiał mieć naprawdę złamane serce, skoro tak Ci doradził. Wychodząc z takiego założenia można też powiedzieć żeby nie przywiązywać się do rodziców, bo kiedyś umrą, nie przywiązywać się do partnerów, bo dużo małżeństw kończy się rozwodem, i nie przywiązywać się do swoich dzieci, bo kiedyś opuszczą dom i nie będą mieć dla nas czasu.
Jeżeli poszukasz badań na temat tego, czego ludzie żałują najbardziej na łożu śmierci, albo analiz co jest najbardziej wartościową kwesią w życiu, to zawsze na szczycie listy jest coś o relacjach. To właśnie przeżywanie doświadczeń z innymi osobami nadaje im smak.
Ja sama nigdy nie dbałam o moje znajomości, byłam wychowywana na kogoś niezależnego, ale teraz wcale mi się to nie podoba. Chciałabym umieć dbać o moje relacje i mieć choćby niewielką siatkę wsparcia, kogoś do pogadania, kogoś na kim mi zależy (poza partnerem).
Co do Australijczyków - jak wszędzie, oni też zawierają trwałe przyjaźnie. Zaryzykowałabym nawet stwierdzenie, że ich przyjaźnie są trwalsze i bardziej szczere niż te które obserwowałam w Polsce. Jest nawet tendencja do stawiania więzi z przyjaciółmi (czyli osobami wybranymi przez siebie) ponad więziami rodzinnymi (czyli osobami na które jest się 'skazanym'), co dla mnie jest dość szalone!
Osoby które mówią że z Australijczykami nie zawierzesz przyjaźni pewnie mają rację - różnice światopoglądowe są wciąż duże. Ale największą barierą jest wiek, w jakim obcokrajowiec przyjeżdża do Australii. Jeżeli jesteś w swoim kraju, i masz dwadzieścia-parę lat, to większość 'miejsc' na twojej liście przyjaciół-na-całe-życie jest już zapełniona, i nie pragniesz desperacko nawiązywać nowych więzi. Tak samo oni - oni już mają swoje przyjaźnie-na-całe-życie dawno zbudowane. Imigranci natomiast właśnie 'pragną' znaleźć kogokolwiek, kto nadaje na tych samych falach, kto zapełniłby pustkę po relacjach zostawionych w rodzinnym kraju. Dodatkowo, do relacji potrzeba jakichś wspólnych zainteresowań czy celów. Celem imigranta jest utrzymać się na powierzchni, i może zdobyć następną wizę - problemy zupełnie obce, i niezbyt interesujące dla Australijczyków. Z tych powodów, szybciej udaje się nawiazać trwałe relacje z innymi imigrantami, niezależnie z jakiego są kraju - po prostu łączy nas z nimi więcej, niż z rodzimymi mieszkańcami. /Nat
Australia nie uczyni cię szczęśliwą, ale przez dużą ilość słońca padającego pod "lepszym" kątem niż w Polsce oraz ogólnie sympatyczniejszemu traktowaniu człowieka może dobrze wpływać na samopoczucie.
Ma to sens, i chyba rzeczywiście tak jest. Chociaż ja zauważyłam że ładna pogoda w Australii wytrąca z rąk wszystkie moje wymówki :D jak w Polsce było mi smutno to zawsze wmawiałam sobie że to przez pogodę. Teraz jak jest mi smutno no to niestety dochodzę do prawdy że to ja sama na siebie sprowadzam taki los :D
King skoro tropiki są smutne (zob. Claude Lévi-Strauss, Tristes Tropiques), to być może więcej szczęścia będziemy mieli w następnym, lepszym wymiarze ;) Jesteśmy zatem tam umówieni na miłą pogawędkę przy lampce prosecco... :)
@@KINGAustralia Jeszcze jedno. Jesteście przed 30-stką. Wasza rodzina/znajomi się pobierają, rozmnażają, chrzczą itd. i nie ma was z nimi, coś tracicie. Prawda, ale w ciągu najbliższych 10-15 lat większość waszych relacji i tak się "rozejdzie"/"stracicie je". Pewnie nadal będziecie się lubić, tylko nie będziecie mieli tyle czasu dla siebie nawzajem, bo dzieci (to przede wszystkim), inne ścieżki życiowe/zawodowe., itp Żeby mieć relacje trzeba jej poświęcać czas. Nadal mamy wielu znajomych, których lubimy i jak jest okazja chętnie z nimi rozmawiamy, ale nie są obecni w naszym życiu, ani nie są tak ważni jak np. 10lat temu. Pytanie, gdzie chcecie budować życie. Plusy i minusy teraz, oraz w przyszłości. Fajnie wam excelowe tabelki wychodzą, więc powodzenia :-)
BTW: Jest takie powiedzenie, „przyjaciół poznaje się w biedzie”, jest jeszcze druga część „przyjaciół poznaje się też, gdy jest ci dobrze/powodzi się ci się”, ale to już na rozważania na inną okazję...
@@micheasz dokladnie tak ,pozdrawiam
świetne wytłumaczenie, ale to nie zmniejszy mojego zapędu do zmiany kontynentu
Rozumiem i szanuje :D
jogurcik13 , na jaki kontynent masz zamiar zmienić? Pozdrawiam z Sydney , Zdzisiek R.
Jogurcik nie zmieniaj miejsca zamieszkania tylko dlatego zeby byc szczesliwym. Happiness is within, wiec jak bedziesz szczesliwa sama ze soba to wtedy szczescia szukac nie musisz, bo juz je masz, mozesz jedynie szukac nowych przygod, I spelniac sie we wszystkich dziedzinach zycia, czy to w Polsce czy za granica :)
A ten na którym mieszkasz już jest poznany? Spójrz nie na mapę Europy tylko na globus i uświadom sobie, że Europa to tylko półwysep na wielkim kontynencie jakim jest Euroazja i jak jest zróżnicowany i bogaty jednocześnie czego czasami nie zauważamy ;-)
Nie zmienia to faktu, że miałem to szczęście zwiedzić trochę miejsc na świecie i Australia spośród tych które widziałem jest na pierwszym miejscu gdzie chciałbym zamieszkać, no może ex aequo z małą wysepką koralową obok Kuby :-)
mieszkałem 28lat w kanadzie i nigdy nie byłem szczęśliwy zawsze tęskniłem za krajem i wróciłem i mieszkam w Polsce 5 lat wiekszość ludzi mówiło mi dlaczego a ja mówię że z tęsknoty pozdrawiam
ale świetny fiilm. dziękuję.
Jak pojawiają się problemy to zmiana miejsca nic nie da, bo i tak zabieramy w inne miejsce siebie samych gdzie kolwiek by to nie było....
otoczenie też ma znaczenie
Ktoś to mądrze ujął. Gdziekolwiek jesteś Ty zabierasz sobie ze sobą.. Swoje smuteczki, radości... itp
Pojawiły się wątki psychologiczne i się rozgadałem. To już ostatnia rzecz, która przyszła mi do głowy: oglądaliśmy z żoną kilka waszych starych nagrań z Polski a zaraz potem jedno świeże. W pewnym momencie (świeżego) mówi: są bardziej zrelaksowani, w Polsce byli bardziej spięci. Miłeg dnia.
Wow, ciekawe czy to kwestia kraju, czy po prostu doswiadczenia/obycia z kamerą
@@KINGAustralia myślę, że chyba kraj + doświadczenie (hej, jesteście tam rok i dajecie radę). Na nagraniach występujęcie we dwoje i czasem jak jedno kręci drugie zajmuje się czymś innym, więc nie "gra do kamery". Wy wiecie jednak najlepiej jak jest. To tylko wrażenia... :-)
DLA kazdego cos innego jest szczesciem. Problemy sa wszedzie.
Wyjechalam z kraje 30 lat temu.
Pracuje w swoim zawodzie i daje spokojnie rade zyc. W Polsce do dzisiaj ludzie w moim zawodzie żyją biernie. Każdy ma prawo ułożyć sobie życie gdzie chce i jak potrafi.
Życzę powodzenia🍀
hi Ivone. ludzie zyja biernie,bardzo trafne dla wielu.zmiana mentalnosci jest podstawa zaczecia nowego..pozdrawiam
Emigracja to porazka..Mieszkam 18 w USA .Teraz po tylu latach wiem ze to byla zla droga.Daleko od rodziny ciezka praca .czesto w weekendy.😈
To wróc to Polski nie widzę problemu jak komuś coś sie nie podoba to po co tam siedzieć i tylko narzekać ?
@@3Stasiekk nie zawsze jest do czego
Ja wracam Ewo. Rodzice tez wrocili. Nie wiem jak bedzie ale rodzice sa szczesliwi. W USA bedzie coraz ciezej. Zreszta kraje anglojezyczne wszystkie sa w kolopocie. Zycze Ci powodzenia:)
Napisz do mnie jesli chcesz Ewo.Dam Ci email address:)
Też z perspektywy czasu tak na to patrzę i nawet pieniądze tego nie zmieniły
Ja jestem szczęśliwa. Zaczęłam być po pięciu latach po wylocie z Polski.
A jak jest w Krakowie
piekny film szkoda ze tak krotki
Wiesz że depresja , to nie nastrój na który może wpłynąć otoczenie tylko chemia mózgu . A mózg zawiedziesz ze sobą wszędzie 😅.Jeśli to faktycznie prawdziwa depresja. Dla mnie droga do szczęścia to polubienie i pokochanie siebie, zaprzestanie bolesnych rozmyślań ( to trudne, ale myślenie to pożywka dla depresji) . Zauważenie jak bardzo potrzebni jesteśmy innym. I pielęgnowanie tego. Zamiast skupiania się na sobie..
dobry material,potwierdzam,ze gdzie by czlowiek nie wyjechal,to i tak dopadna go lokalne problemy i nawet najpiekniejsze otoczenie i widoki tego nie zrekompensuja,dla mnie najgorsza jest polska zawisc,rozlamowosc i obojetnosc na emigracji,to boli najbardziej,ze tak trudno znalezc bratnie dusze i stworzyc stale przyjacielskie relacje,ktore zostana na zawsze,moglibysmy wszyscy inaczej to przezyc,nie wiem dlaczego tak jest,ale tu w Anglii to nasz problem narodowy,bo inne nacje sie tak nie zachowuja,pozdawiam
Witam. Moze dlatego , ze inne nacje nie maja takiego duzego zapotrzebowania na rzeczy materialne jak polacy. A moze nam sie tak wydaje. My mieszkamy cale 33 lata z innymi nacjami tutaj w Kanadzie i mozna zaopserwowac inne nacje bardzo dobrze i moge powiedziec spokojnie z tych opserwacji wynika , ze my polacy bardzo lubimy sie goscic i jednak spotykamy sie czesciej ze soba w porownaniu do innych nacji. Wiec nie zupelnie by sie to zgadzalo. Pozdrawiam z Kanady.
A jesli nie ma sie rodziny w Polsce a wszyustkich znajomych pozalo sie na emoigracji? Mnie emigracja uczynila bardziej zrelaksowanym ale rozumiem, ze co przypadek czlowieka to inne doswiadczenia.
Pieniądze nie dają szczęścia tylko luksus i o tym ludzie zapominają
To prawda i to działa w drugą stronę a w PL tych pieniędzy mniej i przez te pieniądze niestety wyjechaliśmy gdyby nie one to by człowiek został w PL
@@Marcinmlxt Oczywiscie ! ! ! Tak jak niemcy , sa u siebie nie musza nigdzie emigrowac . Pozdrawiam z Kanady.
Trzeba umieć czerpać szczęście .Luksus poczucia bezpieczeństwa , luksus zdrowia i luksus czasu dla siebie. Ale do tego trzeba refleksji i rozwagi.
Fajne, mądre przemyślenia...
Rzucasz tymi rękoma jak Lech Roch Pawlak, a tak na serio to masz rację. Dodam tylko że z kraju wyjeżdża się bo już wtedy czujemy się nie na miejscu i tak na prawdę nigdzie, po jakimś czasie, nie czujemy się u siebie. Mam tylko nadzieję że do czasu ;P
Żeli Papą fasamik tonem a selewi
Szukametetele pakhawi a sawi 🤡🎶🎶
Mieszkam w UK od 15 lat. miałem okres po Brexicie gdzie poleciałem do Kanady . Nikt nas nie zrozumie jak 2 Emigrant .Pozdrawiam Gorąco .
Polske opuscilem 34 lata temu , w tym roku planuje przejsc juz na emeryture i postanowilem reszte zycia spedzic w Polsce... moze sie uda..? Chcialbym zamieszkac na Mazurach...🇵🇱
Trafiłem na Twój jakoś przypadkiem. Ale ten film to cała prawda. Ja już 11 na emigracji w 2 krajach ale w Polsce też nie czułem się swojo nie mogę znaleźć jakoś swojego miejsca. Miałem kiedyś kolegę /przyjaciela, którym mógłbym "konie kraść" i co? Dziś praktycznie inny człowiek. Emigracja jest tylko dla dla ludzi o mocnych nerwach i mocnych psychicznie.
Tak to prawda . Dobrze by bylo , zeby polacy w Polsce to wiedzieli od tych , ktorzy wyjechali.
@@kubuskubusik1010 akurat w moim przypadku to wiedzą bo jestem osobą bezpośrednią czego ludzie też nie lubią 😣
Jeżeli sami się nie nauczymy to za jakiś czas życie nas do tego zmusi
Ja nie potrafiłbym odnaleźć się w ojczyźnie, bo nigdy w niej nie pracowałem, więc spad do gorszej rzeczywistości spowodowałby u mnie nieszczęście i depresję będąc wcześniej przyzwyczajonym do dobrobytu i łatwości życia.
kiedy ucieczką ratujesz życie, bo masz realne działania wojenne, to raczej nie zastanawiasz się nad tym co podajesz.
Mam to samo!!! I te same wnioski!!!!👍
Pozdrawiam z Marsylii 🤜🤛
Otoczenie nie dziala na nic, mimo iz kazdy twierdzi ze woele zeczy zluch to przez otoczenie, ale przy depresji tak jak mówisz, jak i alkoholizmie czy narkomani czy jeszcze innych problemach, otoczenie nie zmienia nic, moze na jakis krotki czas sa efekty zmiany miejsca ale predzej czy pozniej kazdy problem itak wroco
Super rozmyślanie….
mi sie podoba idea alternatywnie i pod prad, to najpierw zaprowadzilo mnie na 6 lat do Australii a pozniej na juz teraz 8 lat do Szwajcarii, pomimo iz nie jest latwo, to nie zaluje mojego alternatywnie i pod prad:-)
Ciekawy punkt widzenia. Ujęcie problemu emigracji z zupełnie innej strony.
Punkt widzenia zalezy od punktu siedzenia .Ja sie ciesz ze moglam wyjechac bylam mloda dziewczyna ,ja zawsze chcialam wyjechac bo musze korzystac z zycia brac garsciami bo zycie masz jedno pamietaj mieszkanie w innej kulturze to tez dobre doswiadczenie .Do Polski moge wrocic na emeryture zeby godnie zyc .Czy moja mama zyje godnie w Polsce no raczej na wszystko jej nie stac moi wujkowie po 70 lat i pracuja dalej zeby mogli wyjezdzac na wakacje czy do senatorium.Nie ma co zaklamywac .
Problem jest nieco inny. Chorując na depresję próbowałaś znaleźć ucieczkę od tego stanu i liczyłaś, że emigracja rozwiąże problem. Wielu ludzi żyjących na emigracji chwali sobie warunki życia. Oczywiście jest to złożona kwestia, zależna od wielu czynników, każdy to widzi inaczej. Wiele rzeczy, które powiedziałas nt. ciągłego braku satysfakcji, ambicji i ciągłego dążenia do "czegoś więcej" jest w nas i wielu ludzi doświadcza takich myśli. Problemem w Twoim przypadku nie jest emigracja, tylko choroba. Warto udać się do specjalisty, lekarza lub terapeuty, których pomoc jest czasem niezbędna w odnalezieniu radości życia i powrotu na do stanu komfortu psychicznego. Życzę spokoju ducha i odnalezienia swojego miejsca w swiecie.
To jest mocne
hm a Ja wlasnie chcialem emigrowac i mam depresje a Twoje slowa o Tobie to mnie uspokoily ze nie jestem inny i dziekuje 🤗
Jesteś cudną dziewczyną ♥️
MAM KILO PODWAWELSKIEJ WYSLAC ?
:D prosimy wysłać posiłki!!!
Pozdrawiam
Swietnie przedstawione 16 lat a Angli mysle pdobnie.
Wszystko jest w glowie i zalezy od nastawienia i oczekiwan od zycia. Moja emigracja jest troche inna od tych, ktore dominuja na y t. Zreszta, nie tylko moja i nke tylko Polakow, ktorych tu znam. To bardziej przygoda gdzie wszystko po drodze uklada sie samo. Mieszkam w USA od 1996 roku (wygralem zielona karte na loterii wizowej bedac jeszcze na studiach w Krakowie). Nigdy nie przejmowalem sie potknieciami, brakiem pieniedzy czy utrata pracy. Nastawilem sie na doswiadczenia zamiast dorabianie sie . W obu przypadkach doszedlem dalej niz planowalem. Skonczylem studia i z praca do dzis nie mam problemu. Wszedzie widze przede wszystkim szanse zamiast ryzyka. Nigdy nie przywiazywalem sie do miejsc i rzeczy bo zawsze beda nowe i lepsze. Moze dlatego nigdy nie tesknilem za tym co bylo. Ciekawi mnie nowe. Nie mam planow na odlegla przyszlosc tylko na najblizsze lata. Przyjazn cenie tutaj ponad wszystko. Wciaz tez mam kontakt z trzema serdecznymi przyjaciolmi z dziecinstwa - najwyraznie czas i odleglosc nie ma znaczenia . Gdybym mial jeszcze raz podjac decyzje - wyjechalbym. Zebrane doswiadczenia sa bezcenne. Bardzo ciekawe i trafne spostrzezenia. Pozdrowienia dla Was. Australia jest nastepna na naszej bucket list.
Co rozumiesz poprzez serdeczną przyjaźń, skoro Ty jesteś w USA, a oni w PL?
Na czym ta serdeczna przyjaźń polega? Na wysłaniu kartki świątecznej na Boże Narodzenie? Ciebie nie ma, jak się pojawisz to jesteś atrakcją turystyczną. Nie rozwiązujesz z nimi ich codziennych problemów i jesteś zostawiony jako opcja i alternatywa, no bo może się kiedyś przyda chłopak w USA w razie wojny, albo gorszej sytuacji gospodarczej w PL.
Mądrość zaiste przez Ciebie przemawia
SZCZĘŚCIE TO. BARDZO. INDYWIDUALNA SPRAWA MYŚLĘ ŻE
BYWAMY SZCZĘŚLIWI...TAM ZARABIAĆ
A W POLSCE ŻYĆ....
KING Australia, czyli Natalia & Krzysztof. Od 28lat jestem w Australii na " working holiday" . Jest taka wiza , ale już jestem obywatelem. Ciekawa analiza. Mam często podobne przeżycia, poza tym ,że to jest moje miejsce pod słońcem.
@Z R na tej wizie jest ciezko znalezc prace. Moze kiedys bylo latwiej, ale teraz na "working - holiday" nie chca zatrudniac. A poza tym jest ograniczenie, ze jak juz znajdziesz prace na tej wizie i Cie zatrudnia, to dla jednego pracodawcy mozna pracowac tylko przez 6 miesiecy! A pozniej szukaj sobie znowu nastepnego pracodawcy, czas Ci ucieka i rok sie konczy i trzeba wyjezdzac!!!
@@ewadawid8473 , to moje wyrażenie " working holiday" ma znaczenie przenośne. Ja i żona + 2 córki wsiadając do samolotu w Warszawie , mieliśmy wklejone w paszporty wizy z prawem stałego pobytu. Ja się czuję jak na wakacjach - oczywiście - pracując tu. Wtedy ( teraz zmieniło się prawo) od 1 dnia mieliśmy prawo do zasiłku dla poszukujących pracę. Pomagałem dziesiątkom imigrantów osiedlić się w Australii. Od znalezienia pracy, mieszkania, załatwienia spraw w urzędach do pożyczania pieniędzy. Ja otrzymałem taką pomoc od innych i to samo robiłem dla innych .Np. takiemu imigrantowi dałem do użytku samochód przez 2 lata - oczywiście bezpłatnie. Dobro wraca. Co piszesz o tej wizie , to prawda. Moja rodzina miała łatwiejszy start. Niemniej dla mojej żony to był powód do stresu i długo nie polubiła Australii , chociaż to ja załatwiałem wszystkie sprawy ,bo znałem angielski. Poza tym czułem się odpowiedzialny za rodzinę i to ja byłem inicjatorem emigracji . Żona długo nie chciała podpisać podania o emigrację. Przylecieliśmy na bezprocentowy kredyt za bilety dla całej rodziny. Kredyt zaoferowała ambasada Australii w Warszawie. Jestem szczęśliwy w Australii i to była moja najlepsza decyzja w życiu. Jeśli dodam , że to była trzecia próba emigracji w ciągu 9 lat to można to zrozumieć. Przyjechała też teściowa , potem, otrzymała australijską emeryturę. W Polsce głodowała by za swoją emeryturę. Pozdrawiam Zdzisiek R.
@@sydneypl2848 no tak tylko niestety to były inne czasy. Cieszę się również, że to podkreślasz bo często ludzie są wprowadzani w błąd. Sam kiedyś też naogladałem się filmików o Australii na YT - jaka jest cudowna pod względem socjalu, ludzi itp...aż musiałem sprawdzić to na własnej skórze. Nie wziąłem pod uwagę, że to są spostrzeżenia ludzi z czasów kiedy było łatwiej się tam osiedlić. Nie żałuję wydanych pieniędzy ale uważam, że gdyby nie te filmy pewnie odłożyłbym w czasie ten wyjazd i znaczenie lepiej się przygotował. Może wtedy moje odczucia byłyby trochę inne. Natomiast prawda jest taka, że obecnie mamy do czynienia już z inną Australią. Równie piękną ale pod względem turystycznym a nie emigranta. Podsumowując, uważam, że jeżeli ktoś ma dobrą pracę w Pl to wygodniej jest zostać tutaj i realizować swoje marzenia pod kątem turystycznym. Problemy znajdą nas wszędzie a na emigracji jest ich paradoksalnie więcej bo przecież nie jesteś "swój" i jako tzw. "pierwsze pokolenie" nigdy nie będziesz.
@@sydneypl2848 zdisiu pomozesz dostac sie do quinsland
@@martinkovii4820 , na czym ma polegać moja pomoc ? Poza tym Covid-19. Mój znajomy , obywatel Au , od lutego 2020 nie może wrócić z Polski . Brak lotów , restrykcje itp. a mamy końcówkę roku 2020. Pozdrawiam Zdzisiek R. z Sydney.
Omija nas rozpad państwa xDD
Myślę że to mądre i wartościowe.
oczywiście, ze żadna emigracja nie czyni nikogo szczęśliwym, ale trochę lżej sie żyje jak nie trzeba wpierdalać piachu.
Lepiej bym tego nie ujęła 😂
Odnośnie ilości subskrypcji, to macie ich dziwnie mało jak na ilość filmów, wartościowe treści i datę założenia kanału. Czy nie macie czasem ustawionej lokalizacji kanału na Australię?
Chyba kiedyś mieliśmy, ale to zmieniłam już kilka miesięcy temu... Jakoś nic to nie dało. Nie jesteśmy wystarczająco uniwersalnie lubiani, charyzma też nie taka jak u innych youtuberów, no i tak to jakoś jest 😅 /Nat
@@KINGAustralia Czyli teraz lokalizacja kanału jest na Polskę i dalej subskrypcje nie przyspieszyły?
@@paweljanus7849 tak, nie było żadnej zauwazalnej różnicy. Eksperymentowałam tez z 'kategoria' filmu, bo w przeszłości nasze filmy były zwykle w 'podroze'. Ostatnio ustawialam na 'rozrywka', bo tę kategorię podobno najwięcej ludzi ogląda, ale ta zmiana właściwie pogorszyła wyświetlenia. Szukałam ludzi którzy by mogli pomóc w ustawieniach/marketingu, ale na polskim rynku nic takiego nie znalazłam
@@KINGAustralia kurcze dziwne, szkoda, że yt traktuje Wasz kanał po macoszemu, bo kanał fajny i wartościowy :/
nie krzycz tak 🙃
Emigrantem trzeba sie urodzic , 47 lat na emigracji i nie zaluje ani jednego dnia, ze wyjechalem. Najwazniejsze dobrze poznac jezyk i zyc tym, czym zyja Amerykanie . Nigdy nie zapomne emocji ktore dostarczyl Boston Celtics i Larry Bird w latach 80 -tych , pozniej New England Patriots i Tom Brady. Poza tym koncerty najwiekszch slaw, muzykale , podroze po calej Europe I USA. Pochodzac z malego miasta w Polsce , moje zycie nie byloby tak bogate duchowo jak i finansowo.
Witam . No to swietnie , tylko pozazdroscic w tym dobry tego slowa znaczeniu. Pozdrawiam z Kanady.
@@kubuskubusik1010 Teraz mieszkam w St. Petersburg, FL , wiesz co tutaj bedzie sie dzialo w niedziele jak Buccaneers wygraja Superbowl. To trzeba tutaj byc i przezyc , tych emocji nie da sie odpisac.
Prawie we wszystkim możesz się mylić.
No więc dlatego ZANIM nie tylko emigrtujecie, ale Zanim wyjdziecie z domu.
Jest Happyness i jest Gladness...
Emigracja musi nas robic szczęśliwym, lepiej żeby zrobiło Cie bardziej otwartym.
A poza tym, dopiero wyjechałaś....
Powiedz o tym za 40 lat.
Otwórz się na wszystko, otworzy sie Twoj a depresja.
BTW, depresja nie jest w głowie.....
depresja to choroba umysłowa zmiana miejsca zamieszkania nic nie da.
King ciao! :* Kopę lat! :) Dobrze, że w rzece Brisbane wyłapali saltwater crocodiles oraz bull sharks, bo byłoby po Twoim australijskim smutku ;) Jestem pewny, że palmy kokosowe, drzewka pomarańczowe i bananowce dają szczęście! Podobnie jak fajny zapas gotówki i dobry sex (z rozmysłem nie używam terminu "miłość", bo miłość pomiędzy mężczyzną i kobietą, to chemia prowadząca docelowo do prokreacji). Ale prawdziwa depresja ma skomplikowaną patogenezę i podlega fachowemu leczeniu farmakologicznemu. Zatem z depresją tylko do psychiatry, nie ma sensu się męczyć. Pozdrawiam! :)
Znaczy, że moja depresja jest nieprawdziwa? Ja po prostu myślałam że w Australii przyoszczędzę na lekach na nią, ale tak się niestety nie stało :d czyli jednak palmy nie są uniwersalnym antydepresantem
King mam nadzieję, że uda Ci się zarobić i zaoszczędzić tyle, ile potrzebujesz do bezstresowego życia i szczęścia. No i oczywiście wiele zdrowia fizycznego i psychicznego, aby nie było zbędnych wydatków :)
King najserdeczniejsze gratulacje z powodu 200 subów (17.05.2020)!!! :* :)
@@KINGAustralia Mimo wszystko przyoszczędzisz :-D. Szukaj dobrych relacji, sympatycznych ludzi. Wam będzie łatwo, bo wyglądacie na fajnych ludzi.
mądrego dobrze posłuchać
Pozdrowienia z Walii
Pozdrawiamy!
Moim zdaniem emigracja moze wrecz wywolac glebsza jeszcze depresje. Czasem emigracja uruchamia depresje ktorej nie bylo. Glownie z tego powodu, ze emigracja jest bardzo stresujaca.
Dobrze powiedziane. Szkoda tylko że (przynajmniej ja) nie mam takiej wyobraźni emocjonalnej żeby przewidzieć jak na mnie wpłyną moje decyzje i czyny 😅
@@KINGAustralia Wyobraznia chyba nie potrzebna:). Raczej chodzi o wsluchiwanie sie w siebie i siebie poznanie. A potem walke o to by byc jak najbardziej soba. Szukanie srodowiska w ktorym mozna byc w pelni soba. A jak wiadomo im wiecej w pokoju mebli tym wiekszy balagan. Analogicznie im wiecej stresorow w krotkim czasie tym bardziej nadwyrezony uklad nerwowy. Gdybym mieszkala w Australi to wsrod aborygenow.
Jestem na emigracji długo już, tęsknię za polską ale nie chcę mi się wracać
Na całym świecie jest teraz dość... dziwnie. A my w rozkroku między dziwną Australią, a dziwną Polską, eh. /Nat
Hej słonko, wróćcie na youtube, wielu ludzi tęskni :/
Ja jestem bardzo szczęśliwy !!!
33 lata miałem szczęście uciec z tego szarego zakompleksionego grajdolka !!!!
Dokładnie to samo czuję. Jak na razie jestem szczęśliwa każdego dnia. 7 lat.
Uwielbiam cię kobietko👍 , (nie wiem czy to poprawne politycznie😊😊)
Na emigracji niemożna być na 100 procent szczęśliwy no Australia Kanada to galery
No ale właściwie to czy bez emigracji można być na 100% szczęśliwym? Czy kiedykolwiek można...?
@@KINGAustralia Raczej nie , tak naprawde , to nikt nie jest caly czas szczesliwym . Czasem jest sie nad wozem , a czasem pod wozem. Pozdrowienia z Kanady.
@@kubuskubusik1010 teraz mam galery w Polsce mam temperaturę morze kowid biuro mam w sypialni a klienci życzą mi zdrowia to trzyma mnie w pionie
Dlaczego nie? Od 40 Lat żyję w BRD. Nigdy mi w głowie nie było wracać. Tutaj mam Rodzinę, Przyjaciół, pracę. Patriotyzm? Tylko dla idiodów
Moja 58 letnia matka , ktora od 23 wychowuje niepełnosprawną córkę i w dodatku od 2 lat żyje z wyrokiem - rakiem płuc jest duzo bardziej pozytywna osobą od ciebie. Nie bede moralizował tu nikogo, ale naprawde bije od ciebie MEGA smutkiem a jeszcze prawdziwe problemy życiowe to są przed Tobą . Jak ci nie pasuje, to wracaj, mamy 21 wiek - wszedzie sie ludzie przemieszczają, tego nie ma co tak rozkminiac, młoda jestes i zdrowa, poradzisz sobie wszędzie, serio. Szczescia sie nie szuka w czynnikach zewnętrznych - TRUE . Pozdrawiam serdecznie i optymizmu życzę ;)
Problemy prywatne tej Pani, i nic więcej.
Możliwe, że zburzę światopogląd, ale to nie są problemy tylko tej Pani :] Widocznie nigdy nie miał Pan do czynienia z emigracją (wyjazd na dwa miesiące na truskawki do Holandii to nie jest emigracja).