Καλό ταξίδι τεράστιε, ανεπανάληπτε, μοναδικέ, παγκόσμιε . . ., δικέ μας Μίκη. Θα σ΄ευγνωμονούμε πάντα γιά το φωτεινά μονοπάτια που οδηγούσες τις ψυχές μας.
Δεν ξέρω αν παγκοσμίως άλλος μουσικός εκτός του Μίκη Θεοδωράκη έχει καταφέρει να κάνει σε τέτοια έκταση και με τέτοια ποιότητα αυτό που είχε την έμπνευση να κάνει εκείνος. Και εννοώ τη μελοποίηση των μεγάλων ποιητών. Ο Μίκης έγραφε για να τραγουδηθεί από τον κόσμο, δεν έφτιαξε διανοουμενίστικα, ελιτίστικα, απρόσιτα κατασκευάσματα και αυτή είναι η μεγάλη του αξία! Χαρά στον λαό που αξιώθηκε έναν τέτοιο δημιουργό!
Θα' μουν στα δεκαπέντε χρόνια μου όταν γεννήθηκα, τότε άρχισα να ζω γνωρίζοντας το μεγαλείο της ποίησης και της μουσικής, μέχρι τότε ήμουν κάτω του μηδενός. Και αν θέλετε βιογραφικό , κατέχω απολυτήριο της Στ! δημοτικού σχολείου, Σήμερα διανύω το εβδομηκοστό πέμπτο έτος της ηλικίας μου, και υπερήφανος για τον δρόμο της ποιότητας που διάλεξα!!!
i guess Im asking randomly but does someone know of a way to log back into an instagram account?? I was stupid lost the account password. I would appreciate any assistance you can give me
Αθάνατη στίχοι και γνήσια Ελληνική μουσική!! Ας γίνει η πολιτισμική κληρονομιά μας εφαλτήριο ενότητας και αγώνα. Μην τους αφήσουμε να πάρουν τη χώρα μας...
τ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατό σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο τού περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή.
Ευτυχος που υπαρχουν και νιωθουμε περηφανη για οσους αξιους ανθρωπους περασαν και θα μεινουν για παντα στην καρδια μας! Τωρα υπαρχει σαπιλα το απολυτο μηδεν, φτωχιναμε σε πολλους τομεις!
Greek is a universe of music. Old greek people told me, sometimes they've been hungry in bed in the evening, but they always sung. Greetings from germany.
I have loved this song for over forty years(still have the 45rpm somewhere - I've just moved house). This evening I wanted to send it to a dear friend in Greece but I could only remember the word 'βραδιαζει' thinking it was part of the title. It isn't. Eventually looking here and there on TH-cam - thank you TH-cam - and working on my memory, I found it Of course it is called 'Κρατησα η ζωη μου' and 'bradiazei' is the last word of the lyric. Not satisfied the name Seferis came to mind (and Hadzidakis) and wondered if the words were his. They are. This feels greet as I feel that I have discovered this eternal song all over again. And this time I will save it. And tomorrow it will find its way to Athens. Kostas will be pleased with my work. Καλοσ 'ο καινουριοσ χρονοσ για ολουσ. Ιωσηφ(απ'την Μαλτα).
Αυτή είναι η πραγματική επανάσταση στην παιδεία. Υψηλή ποίηση που περνάει στο ευρύ κοινό με λαϊκή μουσική και παραμένει φρέσκια και διαχρονική όποτε κι αν την ακούσεις. Είναι ο Παρθενώνας της μουσικής!
Κράτησα τη ζωή μου, κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα, κάτω απ' το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς καμιά φωτιά στην κορυφή τους βραδιάζει.
Λόγια που μόνο με τα μάτια της ψυχής μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Η δική μας πραγματικότητα, η αλήθεια του Ποιητή και οι νότες του Μουσικού. Ένας εγκέφαλος και μια καρδιά δεν φτάνουν να δοξάσουν το μεγαλείο των στίχων αυτών. Όσο κι αν ανατριχιάζεις η Ποίηση πάντα θα περισσεύει, για μας και γι' Αυτούς που θέλουν να βασανίζονται στην ανάγκη για τιθάσευσή Της. Ύμνος θεϊκός για μας τους θνητούς. Ευχαριστώ, Σεφέρη και Θεοδωράκη!
Αναρωτιέμαι πως τολμούν; Με όλον αυτόν τον τεράστιο μελωδικό μουσικό θησαυρό που μας κληροδότησαν με αυτόν τον αμύθητο γλωσσικό και εννοιολογικό πλούτο των τραγουδιών μας που ως εθνικό ιερό κεφάλαιο αμπαρώσαμε στα φυλλοκάρδια μας ως συλλογική παρακαταθήκη Αναρωτιέμαι πως τολμούν οι ανίδεοι και χορτάτοι. να νομίζουν πως πτωχεύσαμε........
Panos Panagos Λέω να ψάχτουμε ,κατά πόσο ήμαστε "κοινωνία"!!Η διαίρεση είναι μία απλή αριθμητική πράξη, για έναν λαό όμως είναι στάχτη, στάχτη παντού, και για μέλλον τί,και που; Ένας ποιητής σου δίνει πάντα την φωτεινή αφορμή ή έστω την ποιο φωτεινή!!!
...φτωχευσαμεν,ίσως ευτυχως,ευδαιμονιστικως...μα δυστυχως θα φτωχευσομεν και πολιτιστικώς αφου με την μουσικη πολιτικη των,ανυπαρκτων πια,εταιριών,οταν θα φυγουμε μεις αυτα τα ΕΡΓΑ θα ανοικουν στο παρελθον,ηδη η γενια που κυλαει δηλωνει αγνοια γι αυτα...δυστυχως...
Οι Γερμανοι , Οι Αγγλοι, Οι Γαλλοι, Οι Ιταλοι , Οι Πορτογαλοι και ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΛΑΟΙ κατα την γνωμη σου δεν εχουν δωσει τιποτα.Γιατι εγω αυτο που γνωριζω οπως εχει καταγραφει παγκοσμιως και στα Λεξικα ειναι ο,τι ο Ελληνας ειναι ΤΟ ΣΥΝΩΝΥΜΟ ΤΟΥ :ΑΠΑΤΕΩΝΑ, ΑΛΗΤΗ, ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΥ, ΤΕΜΠΕΛΗ ΑΠΟ ΑΡΧΑΙΟΤΑΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ .Δυστυχως Αγαπητε !!!! Και ο πρωτος διδαξας ητο ο Περικλης (Παπανδρεου) με το αρχιλαμογιο ΦΕΙΔΙΑ (Λαλιωτης & Τσοχατζοπουλος).
μεγαλωσα με μουσικη Μικη θεοδωρακη Μαρκοπουλο,Και ακομα οταν ακουω τους δισκους αυτους αισθανομαι δεος ,συνγκηνηση,και θαυμαζω αλλη μια φορα ολους αυτους και τη ποιηση μας
Τ’ ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αραποσυκιές και τ’ ασφοδίλια το σταμνί που δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά τ’ άστρα του Κύκνου* κι εκείνο τ’ άστρο ο Αλδεβαράν* Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας* ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς* καμιά φωτιά στη κορυφή του βραδιάζει Κράτησα τη ζωή μου στ’ αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατό σου τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί που φύσεξε ο βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή* Τα πρόσωπα που βλέπω δε ρωτούν μήτε η γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της Ανεβαίνω τα βουνά μελανιασμένες λαγκαδιές ο χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ο χιονισμένος κάμπος τίποτε δε ρωτούν μήτε ο καιρός κλειστός σε βουβά ερμοκλήσια μήτε τα χέρια που απλώνουνται για να γυρέψουν, κι οι δρόμοι Κράτησα τη ζωή μου ψιθυριστά μέσα στην απέραντη σιωπή δεν ξέρω πια να μιλήσω μήτε να συλλογιστώ ψίθυροι σαν την ανάσα του κυπαρισσιού τη νύχτα εκείνη σαν την ανθρώπινη φωνή της νυχτερινής θάλασσας στα χαλίκια σαν την ανάμνηση της φωνή σου λέγοντας "ευτυχία" Κλείνω τα μάτια γυρεύοντας το μυστικό συναπάντημα των νερών κάτω απ’ τον πάγο το χαμογέλιο της θάλασσας τα κλειστά πηγάδια ψηλαφώντας με τις δικές μου φλέβες τις φλέβες εκείνες που μου ξεφεύγουν εκεί που τελειώνουν τα νερολούλουδα κι αυτός ο άνθρωπος που βηματίζει τυφλός πάνω στο χιόνι της σιωπής Κράτησα τη ζωή μου, μαζί του, γυρεύοντας το νερό που σ’ αγγίζει* στάλες βαριές πάνω στα πράσινα φύλλα, στο πρόσωπό σου μέσα στον άδειο κήπο, στάλες στην ακίνητη δεξαμενή βρίσκοντας ένα κύκνο* νεκρό μέσα στα κάτασπρα φτερά του δέντρα ζωντανά και τα μάτια σου προσηλωμένα Ο δρόμος αυτός δεν τελειώνει δεν έχει αλλαγή, όσο γυρεύεις να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια, εκείνους που έφυγαν εκείνους που χάθηκαν μέσα στον ύπνο τους σε πελαγίσιους τάφους* όσο ζητάς τα σώματα που αγάπησες να σκύψουν κάτω από τα σκληρά κλωνάρια των πλατάνων εκεί που στάθηκε μια αχτίδα του ήλιου γυμνωμένη και σκίρτησε ένας σκύλος και φτεροκόπησε η καρδιά σου ο δρόμος δεν έχει αλλαγή, κράτησα τη ζωή μου Το χιόνι και το νερό παγωμένο στα πατήματα των αλόγων Γιώργος Σεφέρης Σχόλια / Σημειώσεις: * Αλ(ν)τεμπαράν: άλλως Λαμπαδίας, Alpha Tauri ή Νότιος Οφθαλμός του Ταύρου, το φωτεινότερο αστέρι του αστερισμού του Ταύρου. Αλντεμπαράν στα αραβικά είναι «το άστρο που ακολουθεί». Κατά τους Άραβες αστρονόμους ο Αλντεμπαράν (η λέξη εναλλακτικά σημαίνει και “ξελογιασμένος”) «ακολουθεί» σαν μαγεμένος τις Πλειάδες, αστρικό σμήνος του ιδίου αστερισμού, στη νυκτερινή τους διαδρομή. Η εναλλακτική σημασία της λέξης εμβάλλει στο ποίημα την ερωτική διάσταση. Στα “Επιφάνεια” του Σεφέρη ο Αλδεβαράν συνδέεται, όπως και στον Καββαδία, με το ατέρμονο ταξίδι. * Κύκνος (αστερισμός): Ο Κύκνος (λατινικά: Cygnus) είναι αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Ο Κύκνος βρίσκεται ολόκληρος στο βόρειο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας πλην όμως είναι αμφιφανής στην Ελλάδα. * τάχα να μένουν εκεί που φύσεξε ο βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή / ...βρίσκοντας έναν κύκνο* νεκρό μέσα στα κάτασπρα φτερά του, δέντρα ζωντανά και τα μάτια σου προσηλωμένα: Οι λέξεις βοριάς, παγωμένη και ξένος θυμίζουν προφανώς χειμώνα και καταδεικνύουν το τέλμα στο οποίο περιήλθε κάποια σχέση του ποιητή και / ή το έντονο συναίσθημα νοσταλγίας σε συνδυασμό με το εσωτερικό κενό που αισθάνεται τώρα. Ίσως όμως να αναφέρεται και σε θάνατο, αφού μιλά για "νεκρό κύκνο στα κάτασπρα φτερά του". Ίσως όμως και για κάποιον νεανικό έρωτα που έχει πεθάνει (το λευκό είναι σύμβολο της αγνότητας που στην προκειμένη περίπτωση δακτυλοδεικτεί στα αγνά, παιδικά του χρόνια) αφού "ακούει γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή". Ποιανού να 'ναι άραγε αυτή η φωνή; Στο ποίημα αυτό αναπολεί από τη μια τις "όμορφες στιγμές από το παρελθόν" αναφερόμενο σε κάποιον έρωτα στον οποίο και παραμένει "αφοσιωμένος" για να καταλήξει στον χειμώνα του σήμερα και την "παγωνιά που τώρα τον περιβάλλει". * Κράτησα τη ζωή μου, μαζί του, γυρεύοντας το νερό που σ’ αγγίζει: Ο στίχος "κράτησα τη ζωή μου" επαναλαμβάνεται συχνά στο ποίημα και όχι τυχαία. Ο ποιητής παραμένει πιστός στον έρωτα του, γεγονός που γίνεται ξεκάθαρο στο ταξίδι αυτό των αναμνήσεων όπου ψάχνει ακόμη "το νερό που σ'αγγίζει". (ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ - ΠΟΙΗΣΗ) facebook.com/groups/1887735708151131/ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ FACEBOOK
@@panagiotisgardounis962 αραποσυκια ή παυλοσυκια (Κέρκυρα) ή φαραοσυκια (Κυκλάδες) ή παπουτσοσυκια (Κύπρος) είναι άλλες ονομασίες για την Φραγκοσυκια. Ναι αραποσυκιες λέει στο ποίημα
Ο Ελληνικός πολιτισμός, ο μεγαλύτερος πολιτισμός που γνώρισε το γένος των ανθρώπων... μπόρεσε (ακόμα και τον περασμένο αιώνα που δεν ήταν στις δόξες του) να χαρίσει μας διαμάντια σαν κι αυτό που ακούμε!
Η ευρηματικότητα του μεγάλου μουσουργού Μίκη Θεοδωράκη, για την μελοποίηση αυτού του ποιήματος, είναι τουλάχιστον αξιοθαύμαστη. Αυτό το " πλέξιμο" των στροφών των στίχων , προκειμένου να ολοκληρωθεί και το μουσικό μέρος του έργου, αξίζει πολλά!!!!! Η μοναδικότητα του ωραίου, είναι εδώ..
μοναδικο μνημειο αξεπέραστης παγκόσμιας μουσικης κληρονομιας. Οι επερχόμενες γενιες θα αξιολογησουν το εργο και θα το τοποθετησουν στην κορυφη του πανθέου όπως του πρεπει.
Προς το παρον οι γεννιες το εχουν ξεπερασει και εχουν τοποθετησει στο Πανθεον της Μουσικης τον Παντελιδη και λιαν προσφατως τον κυριο ΒΟ (survivor) κατα κοσμον Χαραλαμπον Ξενιδη Υ.Γ. Το -ιδης στην καταληξη του επωνυμου του υποδηλωνει την αμιγως Ποντιακη (Τουρκορωμεικη ) καταγωγη του.Δυστυχως χασατε!!!
A DELIGHTFUL GIFT .... for me: my favorite poem by SEFERIS, with the music (by my my favorite composer) and one of my favorite singers (with choirus)! Poetry: George Seferis, Epiphany, 1937 (I kept hold my life) Music: Mikis Theodorakis; Interpretation: Anthonis Kaloyannis
Δεν εχω πολυ καιρο που εχω κλεισει τα 20...ομως απο 12 χρονων ακουγα τα συγκεκριμενα τραγουδια και συγκινουμουν...ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ..Ο αιωνας των εκλεκτων γιγαντων της μουσικης και της ποιησης!!!!
Ελάτε Συνέλληνες να κρατηθούμε σφιχτά χέρι-χέρι και να φύγουμε μπροστά, μονιασμένοι, για νέες κατακτήσεις. Να πάψει επιτέλους το εγώ του Νεοέλληνα, να μείνει το εμείς. Να πάψει το κερδίζω, να μείνει κερδίζει η πατρίδα μου, η Ελλάδα μας.
Η Ελλαδα σου εχει σβησει το 146 π.χ. Ακομα και το επωνυμο σου αγαπητε, που αποτελει το D.N.A. της καταγωγης του καθενος ειναι ΤΟΥΡΚΙΚΟ!!!.Να παρακαλας να ενωθουμε με την γειτονα μπας και αποκτησουμε αξιοπρεπεια.Απο τοτε που εγινες δηθεν 'ανεξαρτητο' κρατος δανειζεσαι και τιποτα δεν καταφερες.
George POULIOS Συμφωνω συνελληνα . Δυστυχως θα υπάρχουν παντα οι αρνησοπατριδες , οι ανθελληνες και οι πράκτορες του εχθρού που μας θέλουν Διχασμενους , κακομοίρηδες και χωρις Εθνικη Συνείδηση .
@magoulianitissa Έτσι είναι. Ανεξάρτητα από ηλικία ή μορφωτικό επίπεδο, δεν υπάρχει άνθρωπος που κατανοεί αυτούς τους στίχους, που άκουσε αυτή τη μουσική, αυτή την εκτέλεση και δεν συγκινήθηκε. Έβαλα το βίντεο αυτό να το παρακολουθήσει η μητέρα μου, ενώ ήταν στο τελευταίο στάδιο της αρρώστειας της , και έμεινε εκστατική. Μου ζήτησε να το παίξω πολλές φορές. Μετά από λίγο καιρό πέθανε. Ήταν 94 χρόνων και δεν είχε τελειώσει παρά την Γ΄ δημοτικού. Ευχαριστώ τον/την Lynkea που το ανέβασε...
Θα έπρεπε η πολιτεία ν'ανεβασει ψηλά το έργο του Μίκη, αρχιζοντας από τα σχολεία. Δυστυχώς όμως υπάρχουν κάποιοι άλλοι που δεν αφήνουν. Αυτοί οι άλλοι είναι και μόνο η εκκλησία που φρενάρει κάθε πολιτιστική εκδηλώσει που δεν είναι στα μέτρα της.
αυτή η ηχογράφηση πάντως είναι από συναυλία που έγινε στο Παρίσι μεσούσης της δικτατορίας. Με την εθνική χορωδία της Γαλλίας. Με λίγη προσοχή θα ακούσετε το αξάν της χορωδίας ;)
Δεν σκεφτόμαστε όλοι ότι ο Μίκης κάτι ήξερε όταν μελοποιούσε μόνο κάποιους στίχους και όχι όλο το ποίημα του Σεφέρη; Γιατί να το χαλάμε με αυτόν τον τρόπο; Επιφάνεια 1937. Γραμμένο στην Κορυτσά. Μόνο όποιος έχει πάει το νιώθει στην ψυχή του.... Ο χιονισμένος κάμπος...ως πέρα ο χιονισμένος κάμπος... κράτησα τη ζωή μου...το μυστικό συναπάντημα των νερών κάτω από τον πάγο....
Ο άνθρωπος που θαυμαζοντας ομιλεί και συνθέτει ξαναγεννα εαυτόν και αλλήλους. Ισοπεδώνει τις διαφορές των ανθρώπων. Τους εξισώνει σε ιερή συνύπαρξη, να ξαναγεννήσουν τον ενθεον άνθρωπον.
DESTANSI ÖYKÜ'DEN I Üç yıl boyunca hiç durmadan haberciyi bekledik gözlerimizi dikip çamlara, kıyıya ve yıldızlara. Bir olup sabanın demiriyle, omurgasıyla geminin, İlk tohumu arıyorduk eski oyun yeniden başlasın diye. Yaralarla döndük yurdumuza, elimiz kolumuz tutmuyordu, ağzımız tuz pas içinde. Kuzeye doğru yol aldık uyandığımızda, lekesiz kanatlarıyla bizi sislere salan kuğuların yaraladığı yabancılardık. Uluyan gündoğusu çıldırttı bizi kış gecelerinde, yazları, ölmeyen günün acısında yitirdik kendimizi. Birlikte getirdik dönüşte Bu oyma kabartmalarını saygılı bir sanatın. II Yeniden bir başka kuyu bir mağara içinde. Bir zamanlar kolaydı Putlar, süsler çıkarıp derinliklerinden Sevindirmek bize bağlı kalan dostları. İpler kopmuş artık; yalnız kuyu ağzındaki izleri Ansıtıyor bize, bizi koyup giden mutlulukları: Kuyu ağzında parmaklar, ozanın deyişiyle. Bir an taşın serinliğini duyuyor parmaklar Ve taşa geçiyor gövdenin sıcaklığı, Her kıpı, sessizlik dolu, damla akmadan Ruhunu oyuyor mağara sanki kumarda ve yitiriyor. III "İçinde hançerlendiğiniz hamamı unutmayın." Ellerimde bu mermer başla uyandım Dirseklerimi yoran, nereye koyacağımı bilemediğim. Bir düşe yuvarlanıyordu baş, ben düşten uyanırken, Böylece birleşti yaşamlarımız, şimdi ayırması güç. Bakıyorum gözlere, ne açık ne kapalı, Konuşmağa çalışan ağıza konuşuyorum, Tutuyorum derinin ötesine çökmüş yanakları. Gücüm fazlasına yetmiyor. Ellerim kayboluyor, sonra dönüyor, Sakatlanarak. IV ARGONOTLAR Ruha gelince, tanıyacaksa kendini, bir başka ruhun derinliklerine bakması gerek: hem yabancı, hem düşman, aynada gördük onu. İyi çocuklardı yoldaşlarımız, hiç yakınmıyorlardı yorgunluktan, susuzluktan, soğuktan, ağaçlar ve dalgalar gibi dayanıklıydılar rüzgârla yağmuru kabul eden, geceyle güneşi, onca değişim içinde hiç değişmeden. İyi insanlardı, günlerce başlarını eğip hep birden soluyarak küreklerde ter döktüler, kanlarıyla kızardı uysal derileri. Kimi zaman türküye durdular, başlarını eğip hintincirlerinin bittiği ıssız adadan geçerken, köpeklerin havladığı burnun ötesinde, batan güne doğru. Kendini tanıyacaksa ruh, diyorlardı, bir başka ruhun derinliklerine bakması gerek Ve kürekler vuruyordu denizin yaldızına gün batarken. Nice burunlar geçtik, nice adalar, deniz bir başka denize karışıyordu, martıları, ayı balıkları başka. Gün oldu, mutsuz kadınlar yas içinde dönmeyen çocuklarına ağladılar, öfkeyle Büyük İskender'i sordu başkaları ve Asya'nın derinliklerine gömülen kahramanlıkları. Gecenin kokularıyla yoğun kıyılara demirledik gemiyi, kuş cıvıltıları, suları elimizde büyük bir mutluluğun anısını bırakan. Ama hiç sonu gelmiyordu bu yolculukların. Ruhları bir olmuştu küreklerle, ıskarmozlarla, asık yüzlü pruvasıyla geminin, dümen suyuyla bir, yüzlerinin görüntüsünü kıran sularla bir. Birer birer öldüler başları eğik yoldaşlarımız. Kürekleri belirtisi kıyıda yattıkları toprağın. Kimseler yok adlarını anacak. Alın yazısı. Çeviri : Cevat ÇAPAN IX Liman yaşlıdır, artık bekleyemem Çamlı adalar için çekip giden arkadaşları Çınarlı adalar için çekip giden arkadaşları Açık deniz için çekip giden arkadaşları. Okşarım paslı gemileri, kürekleri okşarım Ki bedenim canlansın ve güçlensin. Yelkenler tuz kokusu verir yalnız Öteki fırtınadan. Yalnız kalmak isteseydim, sessizlik Olurdu aradığım, yoksul ufukta Bu çizgilerin, bu renklerin, bu suskunluğun Ruhumu parça parça edeceği umudu değil. Gecenin yıldızları yeniden getirdi bana Ölümü bekleyen Odysseus'un güvenini, çiriş otları arasında. Burda çiriş otları arasında demirlediğimiz zaman Adonis'in yaralandığını bilen boğazı bulalım istedik. Çeviri : Melih Cevdet ANDAY Yorgo SEFERIS
Όπως τα πεύκα κρατούνε του μορφή του αγέρα ενώ ο αγέρας έφυγε...δεν είναι εκεί. το ίδιο και τα λόγια του ανθρώπου φυλάγουν την μορφή του ανθρώπου ...και ο άνθρωπος έφυγε, δεν είναι εκεί...
Μίκη μου Λατρεμμένε !!! Σέ ευχαριστώ μέσα από τήν καρδιά μου γιά τά τόσα πολλά που μου έχεις δώσει ...στήν ζωή , στήν ψυχή , στήν αλήθεια..Μίκη του τότε , τού τώρα , τού ΠΑΝΤΑ...
ΚΡΑΤΗΣΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ...........ΠΟΙΗΣΗ... ΄......ΜΟΥΣΙΚΗ...........ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΝΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΥΝΤΕΡΙΑΣΜΑ ΠΟΥ ΕΥΦΡΑΙΝΕΙ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ .....ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΟΥ 1974 ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΧΑΜΕ ΔΙΔΑΚΤΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΠΟΥ ΤΟ ΑΚΟΥΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΑΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙ ............ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑΝ ΠΟΥ ΤΟ ΑΚΟΥΩ ΕΡΜΗΝΕΥΜΕΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗ......,..........ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ Σ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ.......ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΩ
Aquí está na traducción en Inglés… puesto que no hemos podido encontrar una traducción en Espaňol... Epiphany, 1937 The flowering sea and the mountains in the moon’s waning the great stone close to the Barbary figs and the asphodels the jar that refused to go dry at the end of day and the closed bed by the cypress trees and your hair golden; the stars of the Swan and that other star, Aldebaran. I’ve kept a rein on my life, kept a rein on my life, travelling among yellow trees in driving rain on silent slopes loaded with beech leaves, no fire on their peaks; it’s getting dark. I’ve kept a rein on my life; on your left hand a line a scar at your knee, perhaps they exist on the sand of the past summer perhaps they remain there where the north wind blew as I hear an alien voice around the frozen lake. The faces I see do not ask questions nor does the woman bent as she walks giving her child the breast. I climb the mountains; dark ravines; the snow-covered plain, into the distance stretches the snow-covered plain, they ask nothing neither time shut up in dumb chapels nor hands outstretched to beg, nor the roads. I’ve kept a rein on my life whispering in a boundless silence I no longer know how to speak nor how to think; whispers like the breathing of the cypress tree that night like the human voice of the night sea on pebbles like the memory of your voice saying ‘happiness’. I close my eyes looking for the secret meeting-place of the waters under the ice the sea’s smile, the closed wells groping with my veins for those veins that escape me there where the water-lilies end and that man who walks blindly across the snows of silence. I’ve kept a rein on my life, with him, looking for the water that touches you heavy drops on green leaves, on your face in the empty garden, drops in the motionless reservoir striking a swan dead in its white wings living trees and your eyes riveted. This road has no end, has no relief, however hard you try to recall your childhood years, those who left, those lost in sleep, in the graves of the sea, however much you ask bodies you’ve loved to stoop under the harsh branches of the plane trees there where a ray of the sun, naked, stood still and a dog leapt and your heart shuddered, the road has no relief; I’ve kept a rein on my life. The snow and the water frozen in the hoofmarks of the horses. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ George Seferis, "Epiphany, 1937" from Collected Poems (George Seferis). Translated, edited, and introduced by Edmund Keeley and Philip Sherrard.
@JEFF50MANCHE Si tu peux trouver le cd, il y a la traduction du poeme declamer par Yves Montand. Tu peux aussi trouver le poeme de Seferis,Epifania. Les poemes de Seferis s' etait traduits en francais. Le title de ce poeme est "j' ai retenu ma vie".
Η συνάντηση των Τιτάνων έβγαζε αριστουργηματα....ο Σεφερης μιλάει, ο Θεοδωράκης ντύνει το λόγο και ο Καλογιάννης του δίνει ζωή...απλά ξαπωστένουμε...δεν πεθαίνουμε...
@MySOKIN μεσα στη δικτατορια κυκλοφορησε στο εξωτερικό. Η λαϊκή έκδοση ήταν στη 10ετία του '60. Αυτό είναι το ΕΠΙΦΑΝΙΑ ΑΒΕΡΩΦ γιατί η λυρική του εκτέλεση γράφτηκε από τον Μίκη το 1968 )όταν ήταν κρατούμενος στις φυλακές ΑΒΕΡΩΦ.
![Οδυσσέας Ελύτης - Το Μονόγραμμα [Adagio]](/img/n.gif)
Καλό ταξίδι τεράστιε, ανεπανάληπτε, μοναδικέ, παγκόσμιε . . ., δικέ μας Μίκη. Θα σ΄ευγνωμονούμε πάντα γιά το φωτεινά μονοπάτια που οδηγούσες τις ψυχές μας.
Ο Μέγιστος Μίκης μας άφησε ΤΕΡΑΣΤΙΑ παρακαταθήκη. Να ευχαριστούμε το Θεό!!!
Δεν ξέρω αν παγκοσμίως άλλος μουσικός εκτός του Μίκη Θεοδωράκη έχει καταφέρει να κάνει σε τέτοια έκταση και με τέτοια ποιότητα αυτό που είχε την έμπνευση να κάνει εκείνος. Και εννοώ τη μελοποίηση των μεγάλων ποιητών. Ο Μίκης έγραφε για να τραγουδηθεί από τον κόσμο, δεν έφτιαξε διανοουμενίστικα, ελιτίστικα, απρόσιτα κατασκευάσματα και αυτή είναι η μεγάλη του αξία! Χαρά στον λαό που αξιώθηκε έναν τέτοιο δημιουργό!
Εξαιρετικοί στίχοι Σεφέρης,εξαιρετική μουσική Θεοδωράκης, εξαιρετική ερμηνεία Καλογιάννης.ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΟΛΟΙ 👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏
Μίκη θα ζεις για πάντα στις καρδιές μας, σε μιά Ελλάδα φτωχή από την φυσική απουσία σου θα είσαι το φως στις μελλοντικές γενιές.
Ας μην ξεχναμε και τον Σεφερης μας...και τοσους αλλους στιχουργους μας. Τι γλώσσα μας εδωσαν....
Μίκης Θεοδωράκης = Παγκόσμιο Μεγαλείο: ανθρώπου, πνεύματος και ψυχής!!.. Ταυτότητα ΕΛΛΗΝ..
Ελ...λάς....Γή του φωτός.Ευχαριστούμε το θεό που υπήρξαν αυτοί οι φωτεινοί άνθρωποι και συνεχίζουν να ζούν μέσα στις ψυχές μας....🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷❤❤❤❤❤😥
ΤΙ ΔΕΟΣ ΘΕΕ ΜΟΥ ΣΤΙΧΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΦΩΝΗ ΣΚΑΛΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
Καλό ταξίδι στον μεγάλο, ταλαντούχο, και σεμνό, Αντώνη Καλογιάννη !!!!!!!!!!!!!!!!....
Με αυτό το τραγούδι μόνο, περνάει στην μουσική αιωνιοτητα!!!
Κράτησα τη ζωή μου κάτω από τους ανυπέρβλητους ήχους της μουσικής σου. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ οικουμενικέ δικέ μας Μίκη...
Θα' μουν στα δεκαπέντε χρόνια μου όταν γεννήθηκα, τότε άρχισα να ζω γνωρίζοντας το μεγαλείο της ποίησης και της μουσικής, μέχρι τότε ήμουν κάτω του μηδενός. Και αν θέλετε βιογραφικό , κατέχω απολυτήριο της Στ! δημοτικού σχολείου, Σήμερα διανύω το εβδομηκοστό πέμπτο έτος της ηλικίας μου, και υπερήφανος για τον δρόμο της ποιότητας που διάλεξα!!!
Είναι ένα αριστουργηματικό κομάτι πού ο στίχος έδεσε υπέροχα μέ τήν μελωδία καί τήν ερμηνία
Σας ευχαριστούμε Γίγαντες . Ύμνος για το Ελληνικό πνεύμα ,
Τέτοια ελεύθερα κομμάτια είναι επανάσταση και αφύπνιση μαζί.αθανατοι όλοι όσοι αληθινοί Ελ έφυγαν.
Τεράστιο.... Τιτάνες της παγκόσμιας μουσικής σκηνής... Αριστούργημα.. Νιώθω περήφανη που γεννήθηκα σαυτη την πανέμορφη χώρα που την λένε Ελλάς.
i guess Im asking randomly but does someone know of a way to log back into an instagram account??
I was stupid lost the account password. I would appreciate any assistance you can give me
@Evan Charles instablaster =)
Αθάνατη στίχοι και γνήσια Ελληνική μουσική!! Ας γίνει η πολιτισμική κληρονομιά μας εφαλτήριο ενότητας και αγώνα. Μην τους αφήσουμε να πάρουν τη χώρα μας...
Η Ελλάδα έδωσε, δίνει και θα δίνει μέχρι της συντέλειας του κόσμου.
τ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή
μια χαρακιά στο γόνατό σου, τάχα να υπάρχουν
στην άμμο τού περασμένου καλοκαιριού τάχα
να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω
γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή.
Τότε που έγραφε ο Σεφέρης και μελοποιούσε ο θεοδωράκης! Το αποτέλεσμα μαγευτικό και ανεπανάληπτο!
Ευτυχος που υπαρχουν και νιωθουμε περηφανη για οσους αξιους ανθρωπους περασαν και θα μεινουν για παντα στην καρδια μας! Τωρα υπαρχει σαπιλα το απολυτο μηδεν, φτωχιναμε σε πολλους τομεις!
Greek is a universe of music.
Old greek people told me, sometimes they've been hungry in bed in the evening, but they always sung.
Greetings from germany.
I have loved this song for over forty years(still have the 45rpm somewhere - I've just moved house). This evening I wanted to send it to a dear friend in Greece but I could only remember the word 'βραδιαζει' thinking it was part of the title. It isn't. Eventually looking here and there on TH-cam - thank you TH-cam - and working on my memory, I found it Of course it is called 'Κρατησα η ζωη μου' and 'bradiazei' is the last word of the lyric. Not satisfied the name Seferis came to mind (and Hadzidakis) and wondered if the words were his. They are. This feels greet as I feel that I have discovered this eternal song all over again. And this time I will save it. And tomorrow it will find its way to Athens. Kostas will be pleased with my work.
Καλοσ 'ο καινουριοσ χρονοσ για ολουσ.
Ιωσηφ(απ'την Μαλτα).
Μικη ησουν ευλογημενος δεν ξερω απο ποιους θεους.....ΜΑ κι εμεις οι Ελληνες ΤΥΧΕΡΟΙ
Εἴμασταν πραγματικὰ τυχεροὶ ποὺ μᾶς χάρισε ὅλη αὐτὴν τὴν ὑπέροχη μουσική του!
Αυτή είναι η πραγματική επανάσταση στην παιδεία. Υψηλή ποίηση που περνάει στο ευρύ κοινό με λαϊκή μουσική και παραμένει φρέσκια και διαχρονική όποτε κι αν την ακούσεις. Είναι ο Παρθενώνας της μουσικής!
Θεικη μουσικη!!!!Θεικη ποιηση!!!!
Out of this world!!!
''Κράτησα την ζωή μου ''!!!! Που ειναι αυτή η Ελλάδα μου ? Που χάθηκε ?Αντίο Μικη . Γονατίζω μπροστά σου με ευγνωμοσύνη γιαυτά που μας πρόσφερες .
Ακόμα και σήμερα αυτή είναι η ελληνική κλασική μουσική. Ευτυχώς που υπάρχει για να ακουμπάμε και να ελπίζουμε.
Κράτησα τη ζωή μου, κράτησα τη ζωή μου
ταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα,
κάτω απ' το πλάγιασμα της βροχής
σε σιωπηλές πλαγιές
φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς
καμιά φωτιά στην κορυφή τους
βραδιάζει.
Υμνος... 🙏🙏🙏🙏🙏🕊🕊🕊🕊🕊🕊
Λόγια που μόνο με τα μάτια της ψυχής μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Η δική μας πραγματικότητα, η αλήθεια του Ποιητή και οι νότες του Μουσικού. Ένας εγκέφαλος και μια καρδιά δεν φτάνουν να δοξάσουν το μεγαλείο των στίχων αυτών. Όσο κι αν ανατριχιάζεις η Ποίηση πάντα θα περισσεύει, για μας και γι' Αυτούς που θέλουν να βασανίζονται στην ανάγκη για τιθάσευσή Της. Ύμνος θεϊκός για μας τους θνητούς.
Ευχαριστώ, Σεφέρη και Θεοδωράκη!
Konstantinos L 👍👍
Κράτησα..........................
ΚΡΑΤΗΣΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΨΙΘΥΡΙΣΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΣΙΩΠΗ !!!ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ. ΥΠΟΚΛΗΝΟΜΑΙ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Magno,inigualable,sólamente dos grandes genios como Seferis y Theodorakis pueden llegar a expresar así la sensibilidad mística.
Αναρωτιέμαι πως τολμούν;
Με όλον αυτόν τον τεράστιο μελωδικό μουσικό θησαυρό που μας κληροδότησαν
με αυτόν τον αμύθητο γλωσσικό και εννοιολογικό πλούτο των τραγουδιών μας
που ως εθνικό ιερό κεφάλαιο αμπαρώσαμε στα φυλλοκάρδια μας ως συλλογική παρακαταθήκη
Αναρωτιέμαι πως τολμούν οι ανίδεοι και χορτάτοι. να νομίζουν
πως πτωχεύσαμε........
Poisons Gaming Το θέμα δεν είναι τι νομίζουν κάποιοι "δήθεν" αλλά από εδώ και πέρα τι κάνουμε εμείς όταν το εμείς γίνει ανάγκη!
Χμμμ...ακομη αναρωτιέμαστε ολοι μας!
Panos Panagos Λέω να ψάχτουμε ,κατά πόσο ήμαστε "κοινωνία"!!Η διαίρεση είναι μία απλή αριθμητική πράξη, για έναν λαό όμως είναι στάχτη, στάχτη παντού, και για μέλλον τί,και που; Ένας ποιητής σου δίνει πάντα την φωτεινή αφορμή ή έστω την ποιο φωτεινή!!!
...φτωχευσαμεν,ίσως ευτυχως,ευδαιμονιστικως...μα δυστυχως θα φτωχευσομεν και πολιτιστικώς αφου με την μουσικη πολιτικη των,ανυπαρκτων πια,εταιριών,οταν θα φυγουμε μεις αυτα τα ΕΡΓΑ θα ανοικουν στο παρελθον,ηδη η γενια που κυλαει δηλωνει αγνοια γι αυτα...δυστυχως...
Οι Γερμανοι , Οι Αγγλοι, Οι Γαλλοι, Οι Ιταλοι , Οι Πορτογαλοι και ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΛΑΟΙ κατα την γνωμη σου δεν εχουν δωσει τιποτα.Γιατι εγω αυτο που γνωριζω οπως εχει καταγραφει παγκοσμιως και στα Λεξικα ειναι ο,τι ο Ελληνας ειναι ΤΟ ΣΥΝΩΝΥΜΟ ΤΟΥ :ΑΠΑΤΕΩΝΑ, ΑΛΗΤΗ, ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΥ, ΤΕΜΠΕΛΗ ΑΠΟ ΑΡΧΑΙΟΤΑΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ .Δυστυχως Αγαπητε !!!! Και ο πρωτος διδαξας ητο ο Περικλης (Παπανδρεου) με το αρχιλαμογιο ΦΕΙΔΙΑ (Λαλιωτης & Τσοχατζοπουλος).
μεγαλωσα με μουσικη Μικη θεοδωρακη Μαρκοπουλο,Και ακομα οταν ακουω τους δισκους αυτους αισθανομαι δεος ,συνγκηνηση,και θαυμαζω αλλη μια φορα ολους αυτους και τη ποιηση μας
ΤΕΡΆΣΤΙΟ ΕΡΓΟ. ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΚΑΛΟΓΙΆΝΝΗΣ. . ΜΟΝΟ ΕΥΓΕ
sublime
Εύγε εαρ Αθήνα Ελλάς
Επιφάνεια
Τ’ ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού
η μεγάλη πέτρα κοντά στις αραποσυκιές και τ’ ασφοδίλια
το σταμνί που δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας
και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου
χρυσά τ’ άστρα του Κύκνου* κι εκείνο τ’ άστρο ο Αλδεβαράν*
Κράτησα τη ζωή μου
κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας*
ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής
σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς*
καμιά φωτιά στη κορυφή του βραδιάζει
Κράτησα τη ζωή μου στ’ αριστερό σου χέρι μια γραμμή
μια χαρακιά στο γόνατό σου
τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού
τάχα να μένουν εκεί που φύσεξε ο βοριάς καθώς ακούω
γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή*
Τα πρόσωπα που βλέπω δε ρωτούν μήτε η γυναίκα
περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της
Ανεβαίνω τα βουνά μελανιασμένες λαγκαδιές
ο χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ο χιονισμένος κάμπος τίποτε δε ρωτούν
μήτε ο καιρός κλειστός σε βουβά ερμοκλήσια
μήτε τα χέρια που απλώνουνται για να γυρέψουν, κι οι δρόμοι
Κράτησα τη ζωή μου ψιθυριστά μέσα στην απέραντη σιωπή
δεν ξέρω πια να μιλήσω μήτε να συλλογιστώ
ψίθυροι σαν την ανάσα του κυπαρισσιού τη νύχτα εκείνη
σαν την ανθρώπινη φωνή της νυχτερινής θάλασσας στα χαλίκια σαν
την ανάμνηση της φωνή σου λέγοντας "ευτυχία"
Κλείνω τα μάτια γυρεύοντας το μυστικό συναπάντημα των νερών
κάτω απ’ τον πάγο το χαμογέλιο της θάλασσας τα κλειστά πηγάδια
ψηλαφώντας με τις δικές μου φλέβες τις φλέβες εκείνες που μου ξεφεύγουν
εκεί που τελειώνουν τα νερολούλουδα κι αυτός ο άνθρωπος
που βηματίζει τυφλός πάνω στο χιόνι της σιωπής
Κράτησα τη ζωή μου, μαζί του, γυρεύοντας το νερό που σ’ αγγίζει*
στάλες βαριές πάνω στα πράσινα φύλλα, στο πρόσωπό σου
μέσα στον άδειο κήπο, στάλες στην ακίνητη δεξαμενή
βρίσκοντας ένα κύκνο* νεκρό μέσα στα κάτασπρα φτερά του
δέντρα ζωντανά και τα μάτια σου προσηλωμένα
Ο δρόμος αυτός δεν τελειώνει δεν έχει αλλαγή, όσο γυρεύεις
να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια, εκείνους που έφυγαν εκείνους
που χάθηκαν μέσα στον ύπνο τους σε πελαγίσιους τάφους*
όσο ζητάς τα σώματα που αγάπησες να σκύψουν
κάτω από τα σκληρά κλωνάρια των πλατάνων εκεί
που στάθηκε μια αχτίδα του ήλιου γυμνωμένη
και σκίρτησε ένας σκύλος και φτεροκόπησε η καρδιά σου
ο δρόμος δεν έχει αλλαγή, κράτησα τη ζωή μου
Το χιόνι
και το νερό παγωμένο στα πατήματα των αλόγων
Γιώργος Σεφέρης
Σχόλια / Σημειώσεις:
* Αλ(ν)τεμπαράν: άλλως Λαμπαδίας, Alpha Tauri ή Νότιος Οφθαλμός του Ταύρου, το φωτεινότερο αστέρι του αστερισμού του Ταύρου. Αλντεμπαράν στα αραβικά είναι «το άστρο που ακολουθεί». Κατά τους Άραβες αστρονόμους ο Αλντεμπαράν (η λέξη εναλλακτικά σημαίνει και “ξελογιασμένος”) «ακολουθεί» σαν μαγεμένος τις Πλειάδες, αστρικό σμήνος του ιδίου αστερισμού, στη νυκτερινή τους διαδρομή. Η εναλλακτική σημασία της λέξης εμβάλλει στο ποίημα την ερωτική διάσταση. Στα “Επιφάνεια” του Σεφέρη ο Αλδεβαράν συνδέεται, όπως και στον Καββαδία, με το ατέρμονο ταξίδι.
* Κύκνος (αστερισμός): Ο Κύκνος (λατινικά: Cygnus) είναι αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Ο Κύκνος βρίσκεται ολόκληρος στο βόρειο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας πλην όμως είναι αμφιφανής στην Ελλάδα.
* τάχα να μένουν εκεί που φύσεξε ο βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή / ...βρίσκοντας έναν κύκνο* νεκρό μέσα στα κάτασπρα φτερά του, δέντρα ζωντανά και τα μάτια σου προσηλωμένα: Οι λέξεις βοριάς, παγωμένη και ξένος θυμίζουν προφανώς χειμώνα και καταδεικνύουν το τέλμα στο οποίο περιήλθε κάποια σχέση του ποιητή και / ή το έντονο συναίσθημα νοσταλγίας σε συνδυασμό με το εσωτερικό κενό που αισθάνεται τώρα. Ίσως όμως να αναφέρεται και σε θάνατο, αφού μιλά για "νεκρό κύκνο στα κάτασπρα φτερά του". Ίσως όμως και για κάποιον νεανικό έρωτα που έχει πεθάνει (το λευκό είναι σύμβολο της αγνότητας που στην προκειμένη περίπτωση δακτυλοδεικτεί στα αγνά, παιδικά του χρόνια) αφού "ακούει γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή". Ποιανού να 'ναι άραγε αυτή η φωνή; Στο ποίημα αυτό αναπολεί από τη μια τις "όμορφες στιγμές από το παρελθόν" αναφερόμενο σε κάποιον έρωτα στον οποίο και παραμένει "αφοσιωμένος" για να καταλήξει στον χειμώνα του σήμερα και την "παγωνιά που τώρα τον περιβάλλει".
* Κράτησα τη ζωή μου, μαζί του, γυρεύοντας το νερό που σ’ αγγίζει: Ο στίχος "κράτησα τη ζωή μου" επαναλαμβάνεται συχνά στο ποίημα και όχι τυχαία. Ο ποιητής παραμένει πιστός στον έρωτα του, γεγονός που γίνεται ξεκάθαρο στο ταξίδι αυτό των αναμνήσεων όπου ψάχνει ακόμη "το νερό που σ'αγγίζει".
(ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ - ΠΟΙΗΣΗ)
facebook.com/groups/1887735708151131/
ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ FACEBOOK
ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΜΕΓΙΣΤΟΥ ΣΕΦΕΡΗ....ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΣΙΓΟΨΕΛΙΖΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑ ΞΑΝΑ !!!!!
Ευχαριστούμε! Μια ερώτηση, σίγουρα ο στίχος λέει "αραποσυκιές" (;) κι όχι αραποσιτιές (καλαμπόκια);;
@@giangiakan9133 ευχαριστώ
@@panagiotisgardounis962 αραποσυκια ή παυλοσυκια (Κέρκυρα) ή φαραοσυκια (Κυκλάδες) ή παπουτσοσυκια (Κύπρος) είναι άλλες ονομασίες για την Φραγκοσυκια. Ναι αραποσυκιες λέει στο ποίημα
...επήγα... και γυρίζοντας, άκουσα τους αγγέλους να τραγουδούν...κάπως έτσι. Και τότε κατάλαβα...ήμουν ακόμα ζωντανός.
heart touching music
Ο Ελληνικός πολιτισμός, ο μεγαλύτερος πολιτισμός που γνώρισε το γένος των ανθρώπων... μπόρεσε (ακόμα και τον περασμένο αιώνα που δεν ήταν στις δόξες του) να χαρίσει μας διαμάντια σαν κι αυτό που ακούμε!
Μα ηταν ο περασμενος αιωνας αλλος ενας χρυσος αιωνας του ελληνικου πολιτισμου, απλα δε το χουμε ακομα καταλαβει
!!!!!!!!!!!!!!!GRECCE!!!!!!!
CON CARIÑOS, “FELICIDADES”. “ABRAZOS “.
Η ευρηματικότητα του μεγάλου μουσουργού Μίκη Θεοδωράκη, για την μελοποίηση αυτού του ποιήματος, είναι τουλάχιστον αξιοθαύμαστη. Αυτό το " πλέξιμο" των στροφών των στίχων , προκειμένου να ολοκληρωθεί και το μουσικό μέρος του έργου, αξίζει πολλά!!!!! Η μοναδικότητα του ωραίου, είναι εδώ..
Σε ευχαριστώ που με έκανες καλύτερο άνθρωπο
I like this song and the lyrics (found the English translation) very much.
Greetings from Turkey.
You lie!
Μεγάλος,ποιητής,ασύγκριτος,συνθέτης,αξεπέραστος,Αντώνης,Αχιλλεας,Παπαβασιλείου
μοναδικο μνημειο αξεπέραστης παγκόσμιας μουσικης κληρονομιας. Οι επερχόμενες γενιες θα αξιολογησουν το εργο και θα το τοποθετησουν στην κορυφη του πανθέου όπως του πρεπει.
Προς το παρον οι γεννιες το εχουν ξεπερασει και εχουν τοποθετησει στο Πανθεον της Μουσικης τον Παντελιδη και λιαν προσφατως τον κυριο ΒΟ (survivor) κατα κοσμον Χαραλαμπον Ξενιδη
Υ.Γ. Το -ιδης στην καταληξη του επωνυμου του υποδηλωνει την αμιγως Ποντιακη (Τουρκορωμεικη ) καταγωγη του.Δυστυχως χασατε!!!
nikos stamelos Ας το ελπίσουμε .
Κρατησα τήν ζωή μου 60 χρόνια γιά να δω σημερα ένα όμορφο τυφλό κορίτσι περίπου 20 χρονών. Αρκειτω βίος, Κασσάνδρα .
Your comment was in itself one of the most beautiful things I have ever read. May God bless her soul.
ένα μεγάλο, βαθύ ευχαριστώ!!
Mεγάλες στιγμές της Ποίησης και της Ελληνικής Μουσικής!
Δεν νομίζω να υπάρχει Έλληνας που να μην συγκινήται με αυτό το υπέροχο τραγούδι!
LYNKEAS
ΕΥΓΕ !!!!! *******
Σε ευχαριστούμε,
για την Υψηλής ποιότητας αυτής σου εργασία !!!
Ανάταση ψυχής. Εύγε!
Aκριβο εργο, απο Ακριβους συντελεστες!!!!!!!!!!
Νομιζω πως τα λογια ειναι περιττα ακουγωντας αυτο το ΤΕΡΑΣΤΙΟ μουσικο επος...
A DELIGHTFUL GIFT .... for me: my favorite poem by SEFERIS, with the
music (by my my favorite composer) and one of my favorite singers (with
choirus)!
Poetry: George Seferis, Epiphany, 1937 (I kept hold my life)
Music: Mikis Theodorakis; Interpretation: Anthonis Kaloyannis
Thank you for the explanation, wonderful music. Mikis Theodorakis is my favorite composer !💜
You know Kalogiannis? wow! nice
@@milica2848 FOR ME is the best. The greatest composer of XX century
Δεν εχω πολυ καιρο που εχω κλεισει τα 20...ομως απο 12 χρονων ακουγα τα συγκεκριμενα τραγουδια και συγκινουμουν...ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ..Ο αιωνας των εκλεκτων γιγαντων της μουσικης και της ποιησης!!!!
xristosmnmtsias Αν μπορέσεις να κάνεις και ένα βήμα πιο μπροστά και μαζί σου όλοι εμεις!
@@anastasiosnikolaidis1221 ευγε !!!! εσυ και οι ομοιοι σου μπορει να ειναι το μελλον !!!
Παλληκάρι μου σε συμβουλεύω να διάβασης ένα βιβλίο από το 1941 και μετά ! Θα γέμισης με γνώση τη ψυχή σου !
Ελάτε Συνέλληνες να κρατηθούμε σφιχτά χέρι-χέρι και να φύγουμε μπροστά, μονιασμένοι, για νέες κατακτήσεις. Να πάψει επιτέλους το εγώ του Νεοέλληνα, να μείνει το εμείς. Να πάψει το κερδίζω, να μείνει κερδίζει η πατρίδα μου, η Ελλάδα μας.
Η Ελλαδα σου εχει σβησει το 146 π.χ. Ακομα και το επωνυμο σου αγαπητε, που αποτελει το D.N.A. της καταγωγης του καθενος ειναι ΤΟΥΡΚΙΚΟ!!!.Να παρακαλας να ενωθουμε με την γειτονα μπας και αποκτησουμε αξιοπρεπεια.Απο τοτε που εγινες δηθεν 'ανεξαρτητο' κρατος δανειζεσαι και τιποτα δεν καταφερες.
Tele Mark2 Δεν πιστεύω αυτό που λες .
αν έχεις προσκυνήσεις πλέον έτσι σκέφτεσαι σαν τον tele mark..oxi file etsi ma8amai emeis esy eisai to ego soy.
Μαρία Ευθυμίου
George POULIOS Συμφωνω συνελληνα . Δυστυχως θα υπάρχουν παντα οι αρνησοπατριδες , οι ανθελληνες και οι πράκτορες του εχθρού που μας θέλουν Διχασμενους , κακομοίρηδες και χωρις Εθνικη Συνείδηση .
@magoulianitissa
Έτσι είναι. Ανεξάρτητα από ηλικία ή μορφωτικό επίπεδο, δεν υπάρχει άνθρωπος που κατανοεί αυτούς τους στίχους, που άκουσε αυτή τη μουσική, αυτή την εκτέλεση και δεν συγκινήθηκε. Έβαλα το βίντεο αυτό να το παρακολουθήσει η μητέρα μου, ενώ ήταν στο τελευταίο στάδιο της αρρώστειας της , και έμεινε εκστατική. Μου ζήτησε να το παίξω πολλές φορές. Μετά από λίγο καιρό πέθανε. Ήταν 94 χρόνων και δεν είχε τελειώσει παρά την Γ΄ δημοτικού. Ευχαριστώ τον/την Lynkea που το ανέβασε...
δάκρυσα.....
Mας έκανες υπερίφανους oταν χρειάστηκε, σ' ευχαριστούμε.
Beautiful.
Μεγαλειώδεις στίχοι από τον νομπελίστα ποιητή Γιώργο Σεφέρη και μεγαλειώδης μουσική (με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια) από τον μεγάλο συνθέτη Μ. Θεοδωράκη.
This video is *****
Very & very & very beautiful!
Many thanks, dearest Lynkeas!
Πονάει η απώλεια αθανατων .
Θα έπρεπε η πολιτεία ν'ανεβασει ψηλά το έργο του Μίκη, αρχιζοντας από τα σχολεία. Δυστυχώς όμως υπάρχουν κάποιοι άλλοι που δεν αφήνουν. Αυτοί οι άλλοι είναι και μόνο η εκκλησία που φρενάρει κάθε πολιτιστική εκδηλώσει που δεν είναι στα μέτρα της.
KATAΛΥΤΙΚΟ...ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ...ΟΝΕΙΡΙΚΟ ....
Tepastie,mikn
Ahiles
να το ακους να το ακους χωρις τελειωμο!!!!!!
αυτή η ηχογράφηση πάντως είναι από συναυλία που έγινε στο Παρίσι μεσούσης της δικτατορίας. Με την εθνική χορωδία της Γαλλίας. Με λίγη προσοχή θα ακούσετε το αξάν της χορωδίας ;)
Τι Να Γραψω .!!! ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ...
μόνο Ω ΘΕΩΣ μπορεί να γράψει αυτή τη μουσική μεγαλείο
Να κρατήσουμε και εμείς τη ζωή μας μέσα σε αυτές αξίες, ίσως κάτι
να γίνει.....
Αιώνιε Αδελφέ.......
Μεγαλειωδες!
Δεν σκεφτόμαστε όλοι ότι ο Μίκης κάτι ήξερε όταν μελοποιούσε μόνο κάποιους στίχους και όχι όλο το ποίημα του Σεφέρη; Γιατί να το χαλάμε με αυτόν τον τρόπο;
Επιφάνεια 1937. Γραμμένο στην Κορυτσά. Μόνο όποιος έχει πάει το νιώθει στην ψυχή του....
Ο χιονισμένος κάμπος...ως πέρα ο χιονισμένος κάμπος... κράτησα τη ζωή μου...το μυστικό συναπάντημα των νερών κάτω από τον πάγο....
Βαθιά υπόκλιση!
ΠΩΣ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΕΙΣ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΚΟΥΣΜΑΤΑ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΣΤΙΧΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΘΕΣΗΣ
Πώς να μην κλάψεις!
Ο άνθρωπος που θαυμαζοντας ομιλεί και συνθέτει ξαναγεννα εαυτόν και αλλήλους. Ισοπεδώνει τις διαφορές των ανθρώπων. Τους εξισώνει σε ιερή συνύπαρξη, να ξαναγεννήσουν τον ενθεον άνθρωπον.
DESTANSI ÖYKÜ'DEN
I
Üç yıl boyunca
hiç durmadan haberciyi bekledik
gözlerimizi dikip
çamlara, kıyıya ve yıldızlara.
Bir olup sabanın demiriyle, omurgasıyla geminin,
İlk tohumu arıyorduk
eski oyun yeniden başlasın diye.
Yaralarla döndük yurdumuza,
elimiz kolumuz tutmuyordu, ağzımız
tuz pas içinde.
Kuzeye doğru yol aldık uyandığımızda,
lekesiz kanatlarıyla bizi sislere salan
kuğuların yaraladığı yabancılardık.
Uluyan gündoğusu çıldırttı bizi kış gecelerinde,
yazları, ölmeyen günün acısında yitirdik kendimizi.
Birlikte getirdik dönüşte
Bu oyma kabartmalarını saygılı bir sanatın.
II
Yeniden bir başka kuyu bir mağara içinde.
Bir zamanlar kolaydı
Putlar, süsler çıkarıp derinliklerinden
Sevindirmek bize bağlı kalan dostları.
İpler kopmuş artık; yalnız kuyu ağzındaki izleri
Ansıtıyor bize, bizi koyup giden mutlulukları:
Kuyu ağzında parmaklar, ozanın deyişiyle.
Bir an taşın serinliğini duyuyor parmaklar
Ve taşa geçiyor gövdenin sıcaklığı,
Her kıpı, sessizlik dolu, damla akmadan
Ruhunu oyuyor mağara sanki kumarda ve yitiriyor.
III
"İçinde hançerlendiğiniz hamamı unutmayın."
Ellerimde bu mermer başla uyandım
Dirseklerimi yoran, nereye koyacağımı bilemediğim.
Bir düşe yuvarlanıyordu baş, ben düşten uyanırken,
Böylece birleşti yaşamlarımız, şimdi ayırması güç.
Bakıyorum gözlere, ne açık ne kapalı,
Konuşmağa çalışan ağıza konuşuyorum,
Tutuyorum derinin ötesine çökmüş yanakları.
Gücüm fazlasına yetmiyor.
Ellerim kayboluyor, sonra dönüyor,
Sakatlanarak.
IV
ARGONOTLAR
Ruha gelince,
tanıyacaksa kendini,
bir başka ruhun
derinliklerine bakması gerek:
hem yabancı, hem düşman, aynada gördük onu.
İyi çocuklardı yoldaşlarımız, hiç yakınmıyorlardı
yorgunluktan, susuzluktan, soğuktan,
ağaçlar ve dalgalar gibi dayanıklıydılar
rüzgârla yağmuru kabul eden,
geceyle güneşi,
onca değişim içinde hiç değişmeden.
İyi insanlardı, günlerce başlarını eğip
hep birden soluyarak
küreklerde ter döktüler,
kanlarıyla kızardı uysal derileri.
Kimi zaman türküye durdular, başlarını eğip
hintincirlerinin bittiği ıssız adadan geçerken,
köpeklerin havladığı burnun ötesinde,
batan güne doğru.
Kendini tanıyacaksa ruh, diyorlardı,
bir başka ruhun derinliklerine bakması gerek
Ve kürekler vuruyordu denizin yaldızına gün batarken.
Nice burunlar geçtik, nice adalar,
deniz bir başka denize karışıyordu,
martıları, ayı balıkları başka.
Gün oldu, mutsuz kadınlar yas içinde
dönmeyen çocuklarına ağladılar,
öfkeyle Büyük İskender'i sordu başkaları
ve Asya'nın derinliklerine gömülen kahramanlıkları.
Gecenin kokularıyla yoğun kıyılara demirledik gemiyi,
kuş cıvıltıları, suları elimizde büyük bir mutluluğun
anısını bırakan.
Ama hiç sonu gelmiyordu bu yolculukların.
Ruhları bir olmuştu küreklerle, ıskarmozlarla,
asık yüzlü pruvasıyla geminin,
dümen suyuyla bir,
yüzlerinin görüntüsünü kıran sularla bir.
Birer birer öldüler
başları eğik yoldaşlarımız.
Kürekleri belirtisi kıyıda yattıkları toprağın.
Kimseler yok adlarını anacak. Alın yazısı.
Çeviri : Cevat ÇAPAN
IX
Liman yaşlıdır, artık bekleyemem
Çamlı adalar için çekip giden arkadaşları
Çınarlı adalar için çekip giden arkadaşları
Açık deniz için çekip giden arkadaşları.
Okşarım paslı gemileri, kürekleri okşarım
Ki bedenim canlansın ve güçlensin.
Yelkenler tuz kokusu verir yalnız
Öteki fırtınadan.
Yalnız kalmak isteseydim, sessizlik
Olurdu aradığım, yoksul ufukta
Bu çizgilerin, bu renklerin, bu suskunluğun
Ruhumu parça parça edeceği umudu değil.
Gecenin yıldızları yeniden getirdi bana
Ölümü bekleyen Odysseus'un güvenini, çiriş otları arasında.
Burda çiriş otları arasında demirlediğimiz zaman
Adonis'in yaralandığını bilen boğazı bulalım istedik.
Çeviri : Melih Cevdet ANDAY
Yorgo SEFERIS
Bu Türkçesi mi?
Όπως τα πεύκα κρατούνε του μορφή του αγέρα ενώ ο αγέρας έφυγε...δεν είναι εκεί.
το ίδιο και τα λόγια του ανθρώπου φυλάγουν την μορφή του ανθρώπου ...και ο άνθρωπος έφυγε, δεν είναι εκεί...
Μίκη ζεις μέσα στο αίμα μας δεν έφυγες
ΑΧ ΠΩΣ ΝΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΟΜΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
Ακούγοντας αυτό καταλαβαίνω απόλυτα το νόημα της υπόκλισης
Εκπληκτικό! Μπράβο!
Μίκη μου Λατρεμμένε !!! Σέ ευχαριστώ μέσα από τήν καρδιά μου γιά τά τόσα πολλά που μου έχεις δώσει ...στήν ζωή , στήν ψυχή , στήν αλήθεια..Μίκη του τότε , τού τώρα , τού ΠΑΝΤΑ...
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΚΡΑΤΗΣΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ...........ΠΟΙΗΣΗ... ΄......ΜΟΥΣΙΚΗ...........ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΝΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΥΝΤΕΡΙΑΣΜΑ ΠΟΥ ΕΥΦΡΑΙΝΕΙ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ .....ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΟΥ 1974 ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΧΑΜΕ ΔΙΔΑΚΤΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΠΟΥ ΤΟ ΑΚΟΥΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΑΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙ ............ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑΝ ΠΟΥ ΤΟ ΑΚΟΥΩ ΕΡΜΗΝΕΥΜΕΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗ......,..........ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ Σ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ.......ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΩ
οφειλω να πω, με καλυψες απο καθε αποψη Evi
...ΣΥΝΤΑΙΡΙΑΣΜΑ...ΠΕΡΙΟΔΟ...ΔΙΔΑΧΤΕΙ...ΕΚΔΗΛΩΣΗ...ΕΡΜΗΝΕΥΜΕΝΟ...
Σου ζητώ συγγνώμη! Οι διορθώσεις έγιναν με πολλή συμπάθεια...
...ψυθηριζοντας.... ευτυχια....
Η απόλυτη ερμηνεία
I like this song. Is it possible in spanish traducción??. Thanks
Aquí está na traducción en Inglés… puesto que no hemos podido encontrar una traducción en Espaňol...
Epiphany, 1937
The flowering sea and the mountains in the moon’s waning
the great stone close to the Barbary figs and the asphodels
the jar that refused to go dry at the end of day
and the closed bed by the cypress trees and your hair
golden; the stars of the Swan and that other star, Aldebaran.
I’ve kept a rein on my life, kept a rein on my life, travelling
among yellow trees in driving rain
on silent slopes loaded with beech leaves,
no fire on their peaks; it’s getting dark.
I’ve kept a rein on my life; on your left hand a line
a scar at your knee, perhaps they exist
on the sand of the past summer perhaps
they remain there where the north wind blew as I hear
an alien voice around the frozen lake.
The faces I see do not ask questions nor does the woman
bent as she walks giving her child the breast.
I climb the mountains; dark ravines; the snow-covered
plain, into the distance stretches the snow-covered plain, they ask nothing
neither time shut up in dumb chapels nor
hands outstretched to beg, nor the roads.
I’ve kept a rein on my life whispering in a boundless silence
I no longer know how to speak nor how to think; whispers
like the breathing of the cypress tree that night
like the human voice of the night sea on pebbles
like the memory of your voice saying ‘happiness’.
I close my eyes looking for the secret meeting-place of the waters
under the ice the sea’s smile, the closed wells
groping with my veins for those veins that escape me
there where the water-lilies end and that man
who walks blindly across the snows of silence.
I’ve kept a rein on my life, with him, looking for the water that touches you
heavy drops on green leaves, on your face
in the empty garden, drops in the motionless reservoir
striking a swan dead in its white wings
living trees and your eyes riveted.
This road has no end, has no relief, however hard you try
to recall your childhood years, those who left, those
lost in sleep, in the graves of the sea,
however much you ask bodies you’ve loved to stoop
under the harsh branches of the plane trees there
where a ray of the sun, naked, stood still
and a dog leapt and your heart shuddered,
the road has no relief; I’ve kept a rein on my life.
The snow
and the water frozen in the hoofmarks of the horses.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
George Seferis, "Epiphany, 1937" from Collected Poems (George Seferis). Translated, edited, and introduced by Edmund Keeley and Philip Sherrard.
Thank you very much !!!!
....!!!!!!!!!!........
@JEFF50MANCHE Si tu peux trouver le cd, il y a la traduction du poeme declamer par Yves Montand. Tu peux aussi trouver le poeme de Seferis,Epifania. Les poemes de Seferis s' etait traduits en francais. Le title de ce poeme est "j' ai retenu ma vie".
Μου θυμίζει λίγο "Ναοί ,στο σχήμα τ ουρανού "που κ εκείνο του Θεοδωράκη είναι !!!🙏
Το ορχηστρικό του " ναοι στο σχημα του ουρανου " ειναι σαν να μη γραφτηκε απο νου ανθρωπου .
Η συνάντηση των Τιτάνων έβγαζε αριστουργηματα....ο Σεφερης μιλάει, ο Θεοδωράκης ντύνει το λόγο και ο Καλογιάννης του δίνει ζωή...απλά ξαπωστένουμε...δεν πεθαίνουμε...
@MySOKIN μεσα στη δικτατορια κυκλοφορησε στο εξωτερικό. Η λαϊκή έκδοση ήταν στη 10ετία του '60. Αυτό είναι το ΕΠΙΦΑΝΙΑ ΑΒΕΡΩΦ γιατί η λυρική του εκτέλεση γράφτηκε από τον Μίκη το 1968 )όταν ήταν κρατούμενος στις φυλακές ΑΒΕΡΩΦ.
********** !!!!!!!!!!!! ❤