Bardzo wartościowy materiał. .Ja z każdym dniem coraz bardziej lubię siebie i jestem swoim przyjacielem. Trzy m-ce temu zakończyłam relację która mnie poģrążala. Mimo obietnic nie było lepiej. Trzy osoby w związku to o jedną za dużo. Do tego odmienne wartości. Rosnę w siłę. To ważne aby wierzyć sobie i mieć szacunek dla siebie.
Ja też byłem w relacji która mnie pogrążała. To znaczy w toksycznym związku którego zakończyłem. Ale ja miałem akurat zbyt małą ilość osób w związku. Bo dwie osoby to stanowczo za mało. Właśnie z powodu szacunku do samego siebie zostałem sam wierząc w to że kiedyś znajdę kilka osób do związku.
Pan Olszak zawsze profesjonalny.Bez slodzenia i glaskania po glowce.Wyjasnia, zwraca uwage na aspekty, ktore czesto osobom bez tak glebokiej wiedzy psychologicznej zwyczajnie umykaja. Dziekuje Panie Rafale.
Bardzo ciekawy podcast. Świetnie się slucha i wiele uświadamia. Gratuluję udziału w programie, ktory może być fajną przygodą. Nie lada odwagę trzeba mieć żeby decydować się na ślub w tak krótkim czasie. Plaża, teraz jest na czasie. 🤗😎
Panie Rafale jak zawsze świetny pokast i również gratuluję udziału w programie oraz dobrych decyzji w doborze par - Powodzenia!
2 ปีที่แล้ว +3
Kluczem do tego żeby być fajnym człowiekiem dla innych jest polubienie siebie i nauczenie się być sam ze sobą. Dla mnie kluczowym odkryciem było to że bycie samemu nie jest dziwne oraz samotność w większości przypadków pomaga zamiast przeszkadzać.
Te podcasty są dla mnie jak woda. Rafał przepraszam znaczy panie doktorze ja już czuję się jak student. Dziękuję dzięki panu ..zaczynam rozumieć wiele spraw i spojrzeć w końcu na siebie z innych perspektyw. Spokojnie nie diagnozuje znajomych😆ale czasami chciałbym umieć. Pozdrawiam przeserdecznie.
Dziękuję za bardzo ważny materiał, który wykorzystałam na wspólne popołudnie z rodziną. Wszystko co Pan powiedział było tak istotne i chciałam aby moje dziecko usłyszało ale i my rodzice też. Dzięki
Panie Rafale, ewidentnie pracował Pan nad swoim głosem. Momentami Pana nie poznaję ;) muszę się przyzwyczaić
2 ปีที่แล้ว +17
Podoba mi się nowy, bardziej stonowany, niż dawniej, sposób wypowiedzi pana psychologa - widać, że jest bardziej autentyczny od wcześniejszych, nagłych wybuchów entuzjazmu/złośliwości przy omawianiu bądź co bądź trudnych tematów. Pozdrawiam, oby tak dalej :)
Myślę że najpierw trzeba polubić siebie, żeby móc polubić też innych. Choć pewnie to nie łatwa sztuka. Można wpaść z jednej skrajności (dostrzeganie samych wad w sobie) w inną (samozachwyt) 😂 A przede wszystkim staram się podchodzić do życia z przymróżeniem oka - mniej ruminacji, mniej zmartwień, mniej perfekcjonizmu
Świetny materiał, oczywiście nie da się wyczerpać tematu w jednym filmie.Osmiele się jednak z panem nie zgodzić w kwestii że ktoś nie jest swoim przyjacielem jeśli się nie pokazuje.Co jeśli ktoś jest introwertykiem,albo osoba WWO?Taka osoba może być swoim doskonałym przyjacielem nie mającym potrzeby ekspozycji na świat😊powodzenia w programie tv życzę, to będzie świetne doświadczenie 😊
Cześć! Fajny odcinek. Na koniec nasunęło mi się na myśl pewne pytanie. Czy poczucie bycia ważnym dla samego siebie to stan, który można osiągnąć na stałe, czy raczej stan, który balansuje na granicy bycia nieważnym i bycia ważnym dla siebie, lub bycia ważnym dla siebie ważnym w mniejszym stopniu jednego dnia, a ważnym w większym stopniu innego dnia? Czy bycie ważnym to cecha stała czy raczej cecha, którą możemy opisać w jakiejś skali (np. dwuwymiarowej)? I co można rozumieć przez bycie ważnym dla samego siebie? Mógłbyś nieco rozwinąć ten temat w kolejnym odcinku z serii poczucia własnej wartości? Ja to rozumiem tak, że naturalny stan dla człowieka (lub najzdrowszy) to poczucie bycia takim samym jak inni i praca nad poczuciem własnej wartości to przypominanie sobie, że jest się tak samo wartościowym człowiekiem jak inni, zaś budowanie własnej wartości w przekonaniu, że jest się gorszym lub lepszym od innych to coś dysfunkcyjnego. Pozdrawiam
Witam, czy nie było na kanale filmu o relacyjnym zaburzeniu obsesyjno kompulsywnym? Nie mogę znaleźć a jestem prawie pewien że taki odcinek oglądałem na tym kanale.
Jaka zmiana pozytywna, koniec sarkazmu, demonicznego śmiechu który mnie przerażał, więcej spokoju w głosie, wygląda na to że coś dobrego się zadziało i pan psycholog nie zieje jak smok. Ogromną wiedzą i znajomość mechanizmów ludzkich zachowań podawana za darmo jest dla mnie ważna i cenna. Dziękuję i życzę wszystkiego dobrego
Co Pan myśli o pracownikach mieszkających z rodzicami po 30 na goownianych stanowiskach za niskie wynagrodzenie, niespełnionych i zmęczonych bez perspektyw. Mówi się, że chcącemu nie dzieje się krzywda ale nie jest tak, że niektórzy są skazani na marne życie z różnych względów?
Zastanawia mnie czasami co Pan Panie Rafale sądzi na taki temat. W życiu człowieka w zależności od wieku mamy różne etapy. Rodzimy się, uczymy się podstaw. Potem my faceci w wieku powyżej 15-18roku życia szukamy Senseja, który wprowadzi nas w dorosłość, jest to zazwyczaj ktoś kto nam imponuje i kogo bierzemy za przykład - jakiś znajomy, wujek itp, to jest moment w którym Ojciec już nie wystarcza. Następnie okazuje się że często kiedy mamy 20 kilka lat ,to wykorzystują nas do różnych celów za pół darmo, i zabijają w nas tą pasje tą zawziętość - wypalają nas. Po 30stce nagle jest takie boom i facet często zaczyna inaczej myśleć, uświadamiamy sobie że teraz dom, kobieta, jakaś stabilizacja by się przydała, ale często nie ma na to jeszcze takiego ciśnienia. Następnie jest mój obecny etap, prawie czterdziestka i tutaj zaczyna się godzenie z losem, wiemy, że najlepsze lata mamy za sobą, stabilizujemy życie, nie gonimy już tak jak kiedyś z nadzieją na złote jajo, znamy już te sztuczki zagrywki pułapki ludzi i losu, bo przecież nauczyło nas tego życie. Dociera do nas to że rodzice są starzy, coraz częściej mamy sny, wizualizacje w podświadomości o pogrzebach, pojawiają się tam nagle ludzie których nie widzieliśmy lata. Zastanawiam się często jak to przeżyć jak to znieść przygotować swoją psychikę na to. Nie mam dzieci i nie wiem w sumie co będzie na przełomie pięćdziesiątki - ale pewnie zdrowie zaczyna dawać o sobie znak i świat zaczyna wyglądać znów zupełnie inaczej. Zastanawiał się Pan czasami nad tymi etapami w taki sposób ?
Jak to przeżyć zbliżając się do 40stki? A no tak jak do 50tki czy 60tki. Cieszyć się każdą chwilą, postępować zgodnie z własnym sumieniem, robić to co lubisz, albo to czego do tej pory nie robiłeś, bo nie miałeś czasu, doświadczać, puki jeszcze jest zdrowie. Żyć tak byś w trudnych chwilach czy na łożu śmierci wspominał te wszystkie piękne, czasem śmieszne chwile, oraz te przykre, które Ciebie ukształtowały, bo dzięki nim nabrałeś doświadczenia i jesteś tym kim jesteś. 🙂 To moja wizja. 😊
Dlaczego ludzie uciekają od siebie i nie chcą dbać o dobrą relację z sobą samym, nie dbają o swój rozwój? Dążą do świadomej lub nieświadomej destrukcji?
Podobało się? Postaw kawę autorowi 🙂 buycoffee.to/ocalsiebie
Bardzo wartościowy materiał. .Ja z każdym dniem coraz bardziej lubię siebie i jestem swoim przyjacielem. Trzy m-ce temu zakończyłam relację która mnie poģrążala. Mimo obietnic nie było lepiej. Trzy osoby w związku to o jedną za dużo. Do tego odmienne wartości. Rosnę w siłę. To ważne aby wierzyć sobie i mieć szacunek dla siebie.
Ja też byłem w relacji która mnie pogrążała. To znaczy w toksycznym związku którego zakończyłem. Ale ja miałem akurat zbyt małą ilość osób w związku. Bo dwie osoby to stanowczo za mało. Właśnie z powodu szacunku do samego siebie zostałem sam wierząc w to że kiedyś znajdę kilka osób do związku.
👍💪
Pan Olszak zawsze profesjonalny.Bez slodzenia i glaskania po glowce.Wyjasnia, zwraca uwage na aspekty, ktore czesto osobom bez tak glebokiej wiedzy psychologicznej zwyczajnie umykaja.
Dziekuje Panie Rafale.
Bardzo ciekawy podcast. Świetnie się slucha i wiele uświadamia. Gratuluję udziału w programie, ktory może być fajną przygodą. Nie lada odwagę trzeba mieć żeby decydować się na ślub w tak krótkim czasie.
Plaża, teraz jest na czasie. 🤗😎
Panie Rafale jak zawsze świetny pokast i również gratuluję udziału w programie oraz dobrych decyzji w doborze par - Powodzenia!
Kluczem do tego żeby być fajnym człowiekiem dla innych jest polubienie siebie i nauczenie się być sam ze sobą. Dla mnie kluczowym odkryciem było to że bycie samemu nie jest dziwne oraz samotność w większości przypadków pomaga zamiast przeszkadzać.
Te podcasty są dla mnie jak woda. Rafał przepraszam znaczy panie doktorze ja już czuję się jak student. Dziękuję dzięki panu ..zaczynam rozumieć wiele spraw i spojrzeć w końcu na siebie z innych perspektyw. Spokojnie nie diagnozuje znajomych😆ale czasami chciałbym umieć. Pozdrawiam przeserdecznie.
Ręka do góry kto jeszcze czasem czuje jakby pan doktor mówił do was bezpośrednio tak jakby siędział w kuchni i znał was 20 lat
Dziękuję za bardzo ważny materiał, który wykorzystałam na wspólne popołudnie z rodziną. Wszystko co Pan powiedział było tak istotne i chciałam aby moje dziecko usłyszało ale i my rodzice też. Dzięki
Panie Rafale, ewidentnie pracował Pan nad swoim głosem. Momentami Pana nie poznaję ;) muszę się przyzwyczaić
Podoba mi się nowy, bardziej stonowany, niż dawniej, sposób wypowiedzi pana psychologa - widać, że jest bardziej autentyczny od wcześniejszych, nagłych wybuchów entuzjazmu/złośliwości przy omawianiu bądź co bądź trudnych tematów. Pozdrawiam, oby tak dalej :)
Też lubię ten ton
...ale przynajniejbyło wesoło 🙂
Świetnie powiedziane ! Gratuluję mądrych przemyśleń ! Lubię być ze sobą i dodatkowo z moją rodziną.
Dzień dobry Chłopie. Pozdrawiam.
Dziękuję za ten odcinek. Pozdrawiam.
Eeee Panie Rafale. Jak będzie Pan wrzucał jeden podcast w miesiącu to chyba się przestaniemy lubić 😁
Cudowny podcast ♡ pozdrawiam
Pozdrawiam!
Fajnie sie Pana slucha. Dziekuje☺️
Zapowiedź hmm ... Szkoda że nie oglądam takich Programów Tv 🤭 .
W Pracy słucham twoich podcastów, aż mi miłej . Dziękuję i pozdrawiam 🍀
Fajnie Rafał, ewoluujesz w dobrą stronę ;)
Myślę że najpierw trzeba polubić siebie, żeby móc polubić też innych. Choć pewnie to nie łatwa sztuka. Można wpaść z jednej skrajności (dostrzeganie samych wad w sobie) w inną (samozachwyt) 😂 A przede wszystkim staram się podchodzić do życia z przymróżeniem oka - mniej ruminacji, mniej zmartwień, mniej perfekcjonizmu
Dziękuję
idealny temat. dziekuje !
Świetne, dzięki !
Dziękuję za kolejną,cenną lekcję ❣️
Świetny materiał, oczywiście nie da się wyczerpać tematu w jednym filmie.Osmiele się jednak z panem nie zgodzić w kwestii że ktoś nie jest swoim przyjacielem jeśli się nie pokazuje.Co jeśli ktoś jest introwertykiem,albo osoba WWO?Taka osoba może być swoim doskonałym przyjacielem nie mającym potrzeby ekspozycji na świat😊powodzenia w programie tv życzę, to będzie świetne doświadczenie 😊
Świetny podcast. Tego mi brakowało jako kropki nad i.
Bardzo pomocny materiał... Dzięki
Dzięki za ciekawy materiał 😉
Dziękuję , pozdrawiam :)
Dziękuje 🙂
Dzieki Mr. Rafal🙃
Fajny klip
Dziękuję 👍👍👍
takie rzeczy jak nieśmiałość, konformizm, otyłość, wady zgryzu to wina zaniedbań ze strony rodziców ich zaniedbań i złych metod wychowawczych.
Gratulacje 👏👏👏❣
najlepszy temat!
Mam wrażenie, że zmienił Ci się ździebko głos. Jest niższy i głębszy.
Cześć! Fajny odcinek. Na koniec nasunęło mi się na myśl pewne pytanie. Czy poczucie bycia ważnym dla samego siebie to stan, który można osiągnąć na stałe, czy raczej stan, który balansuje na granicy bycia nieważnym i bycia ważnym dla siebie, lub bycia ważnym dla siebie ważnym w mniejszym stopniu jednego dnia, a ważnym w większym stopniu innego dnia? Czy bycie ważnym to cecha stała czy raczej cecha, którą możemy opisać w jakiejś skali (np. dwuwymiarowej)? I co można rozumieć przez bycie ważnym dla samego siebie? Mógłbyś nieco rozwinąć ten temat w kolejnym odcinku z serii poczucia własnej wartości? Ja to rozumiem tak, że naturalny stan dla człowieka (lub najzdrowszy) to poczucie bycia takim samym jak inni i praca nad poczuciem własnej wartości to przypominanie sobie, że jest się tak samo wartościowym człowiekiem jak inni, zaś budowanie własnej wartości w przekonaniu, że jest się gorszym lub lepszym od innych to coś dysfunkcyjnego. Pozdrawiam
Ja tez jestem swoja :),pozdrawiam!
👍👍👍
Dzięki
Witam, czy nie było na kanale filmu o relacyjnym zaburzeniu obsesyjno kompulsywnym? Nie mogę znaleźć a jestem prawie pewien że taki odcinek oglądałem na tym kanale.
Jaka zmiana pozytywna, koniec sarkazmu, demonicznego śmiechu który mnie przerażał, więcej spokoju w głosie, wygląda na to że coś dobrego się zadziało i pan psycholog nie zieje jak smok. Ogromną wiedzą i znajomość mechanizmów ludzkich zachowań podawana za darmo jest dla mnie ważna i cenna. Dziękuję i życzę wszystkiego dobrego
Jak zwykle suuuper,!! ale ,ale czy wydaje mi się? zupełnie inny jest tembr, brzmienie głosu ,oczywiście też sympatyczny. Pozdrawiam serdecznie!
Ja mam wrażenie, że Rafał w tym podcaście jest przeziębiony/alergia/zatoki więc mówi trochę przez nos. 😉
Co Pan myśli o pracownikach mieszkających z rodzicami po 30 na goownianych stanowiskach za niskie wynagrodzenie, niespełnionych i zmęczonych bez perspektyw. Mówi się, że chcącemu nie dzieje się krzywda ale nie jest tak, że niektórzy są skazani na marne życie z różnych względów?
Każdy jest skazany na cierpienie. Sam wybierasz czy będziesz się w nim rozwijał czy będziesz tylko dostawał baty od życia.
Ale ma Pan poważną minę 😊
Zastanawia mnie czasami co Pan Panie Rafale sądzi na taki temat.
W życiu człowieka w zależności od wieku mamy różne etapy.
Rodzimy się, uczymy się podstaw.
Potem my faceci w wieku powyżej 15-18roku życia szukamy Senseja, który wprowadzi nas w dorosłość, jest to zazwyczaj ktoś kto nam imponuje i kogo bierzemy za przykład - jakiś znajomy, wujek itp, to jest moment w którym Ojciec już nie wystarcza.
Następnie okazuje się że często kiedy mamy 20 kilka lat ,to wykorzystują nas do różnych celów za pół darmo, i zabijają w nas tą pasje tą zawziętość - wypalają nas.
Po 30stce nagle jest takie boom i facet często zaczyna inaczej myśleć, uświadamiamy sobie że teraz dom, kobieta, jakaś stabilizacja by się przydała, ale często nie ma na to jeszcze takiego ciśnienia.
Następnie jest mój obecny etap, prawie czterdziestka i tutaj zaczyna się godzenie z losem, wiemy, że najlepsze lata mamy za sobą, stabilizujemy życie, nie gonimy już tak jak kiedyś z nadzieją na złote jajo, znamy już te sztuczki zagrywki pułapki ludzi i losu, bo przecież nauczyło nas tego życie.
Dociera do nas to że rodzice są starzy, coraz częściej mamy sny, wizualizacje w podświadomości o pogrzebach, pojawiają się tam nagle ludzie których nie widzieliśmy lata. Zastanawiam się często jak to przeżyć jak to znieść przygotować swoją psychikę na to.
Nie mam dzieci i nie wiem w sumie co będzie na przełomie pięćdziesiątki - ale pewnie zdrowie zaczyna dawać o sobie znak i świat zaczyna wyglądać znów zupełnie inaczej.
Zastanawiał się Pan czasami nad tymi etapami w taki sposób ?
Jak to przeżyć zbliżając się do 40stki? A no tak jak do 50tki czy 60tki. Cieszyć się każdą chwilą, postępować zgodnie z własnym sumieniem, robić to co lubisz, albo to czego do tej pory nie robiłeś, bo nie miałeś czasu, doświadczać, puki jeszcze jest zdrowie. Żyć tak byś w trudnych chwilach czy na łożu śmierci wspominał te wszystkie piękne, czasem śmieszne chwile, oraz te przykre, które Ciebie ukształtowały, bo dzięki nim nabrałeś doświadczenia i jesteś tym kim jesteś. 🙂 To moja wizja. 😊
Ja pinkole. Dryfuje....a nienawidze byc w zawieszeniu .Czy moge byc winna kiedy ktos krzywdzi.
Mam wrażenie ze głos jest kompletnie inny
Podstaw psychologi powinni uczyć w szkole (np. zamiast religii) . Ludzie byli by znacznie zdrowsi psychicznie. Pozdrawiam wszystkich
Dlaczego ludzie uciekają od siebie i nie chcą dbać o dobrą relację z sobą samym, nie dbają o swój rozwój? Dążą do świadomej lub nieświadomej destrukcji?
Jak ktoś ma w dorosłym wieku krzywe zęby, to znaczy, że go rodzice nie kochali. Tyle.
Zmienił się panu głos 🤔