Co czuje mózg umierającej osoby?
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 21 เม.ย. 2023
- Na temat ostatnich chwil życia wiemy coraz więcej dzięki najnowszym osiągnięciom nauk kognitywnych oraz medycznych. Ciągle jednak jest to wiedza trudna w odbiorze i wprawiająca nas w dyskomfort. Jak wygląda proces umierania z perspektywy medycznej, jakie są objawy „końca”, co odczuwa umysł osoby odchodzącej, a co osób, które pozostają? Jak ważne są rytuały związane z żałobą i czy da się ją, tak do końca przeżyć i zakończy? To tematy rozmowy Damiana Gruszczyńskiego z dr Tomaszem Wilanowskim - anestezjologiem z Puckiego Hospicjum pw. św. Ojca Pio oraz prof. Maciejem Błaszakiem - filozofem i neurokognitywistą z Wydziału Filozoficznego UAM w Poznaniu w ramach kolejnego spotkania z cyklu „O dobrym umieraniu”.
Wpłać datek: hospitium.org/darowizny/
lub przekaż 1,5% podatku - KRS 0000231110: hospitium.org/1-procent/
Prosimy Cię o wsparcie Sekielski Brothers Studio
patronite.pl/sekielski
wpłaty bezpośrednie:
Kombinat Medialny Sp. z o.o.
nr konta: PL 16 1950 0001 2006 0339 0016 0002
tytuł przelewu: Darowizna na film dokumentalny
Kod SWIFT Pekao SA: PKOPPLPW
EUR
PL91 1950 0001 2033 9004 5000 0003
Kod SWIFT Pekao SA: PKOPPLPW
paypal: m.sekielski@gmail.com
USD: www.paypal.com/cgi-bin/webscr…
AUD: www.paypal.com/cgi-bin/webscr…
CAD: www.paypal.com/cgi-bin/webscr…
EUR: www.paypal.com/cgi-bin/webscr…
GBP: www.paypal.com/cgi-bin/webscr...
patronite.pl/sekielski
________________________________________
Pamiętajcie o subskrypcji:
/ @sekielski
FB: / sekielski
TT: @sekielski
TT: @mareksekielski
Instagram: / tomaszsekielski
Instagram: / mareksekielski
Instagram: / sekielski_brothers_studio
Dziękujemy firmie Notto za dostarczenie mebli do studia i Sony Polska za wsparcie sprzętowe.
Świetny temat który mnie ultra interesuje. Mógłbym słuchać godzinami ludzi wykształconych w tym obszarze
Serdecznie dziękujemy ! Zapraszamy do obejrzenia pozostałych odcinków z cyklu „O dobrym umieraniu”
Dziękuję za ważną rozmowę. Opiekowałam się moimi rodzicami u schyłku ich dni, także w chorobach nowotworowych i postępującej niesprawności. Myślę, że najważniejsze to dać tyle od siebie ile można, tak, aby móc spokojnie po ich śmierci popatrzeć sobie w oczy w lustrze. Jeden będzie mógł dać temu odchodzącemu więcej, drugi mniej, ale trzeba pamiętać, że ich zabraknie , a my zostaniemy z pustką w sercu... I tym co im ofiarowaliśmy... To pomoże. Właśnie te wspólnie przeżyte chwilę, dni. Pozostaną z nami na zawsze.
Dziękujemy Pani Elżbieto i cieszymy się , że nasza rozmowa trafiła do Pani - gratulujemy siły i życzymy zdrowia
Piękne słowa ❤
Bardzo ciekawy cykl, temat wypierany ,a jednak ciągle obecny. Slucham z duzym zainteresowaniem i zapoznam moje dorosle dzieci. Dziękuję.
To my serdecznie dziękujemy 🙏
Super rozmowa, bardzo przydatna w życiu każdego człowieka, tak zdrowego jak i umierającego. Dziękuję serdecznie Panowie i pozdrawiam z Katowic ❤👍
Serdecznie dziękujemy i pozdrawiamy! Proszę się nią podzielić wśród znajomych 😊
Dziękuję za pomoc rodzinie,jak również,chorującym i świadomym że pozostało im niewiele życia.Ja to przeżyłam 5 miesięcy temu śmierć kochanego męża,była bardzo spokojna,w obecności żony, pogodzeni z tym że nie mamy wpływu na to co ma się stać.Z spokojem,godnością ,pełen świadomości umiera ktoś z kim przeżyło się pięknie 55 lat.Wiedzielismy że tracimy siebie wzajemnie fizycznie ,ale nie duchowo.Tak teraz trudno mi żyć w tej ciszy .
Piosenka o odchodzeniu .Tekst "Zakopower"
Nieużyty frak
Dziurawy płaszcz
Znoszony but
Zapomniany szal
Zaszył się w kąt
Niemodny już
Każda rzecz
O czymś śni
Odstawiona
Jeszcze chce
Modna być
Zanim cicho skona
I dopiero gdy zawoła Bóg
To pożegnam wszystkie te rzeczy i znów
Pójdę boso
Pójdę boso
Pójdę boso
Dobry przykład
Jeszcze "chodnik w jedną stronę" też Zakopower
Wspaniała rozmowa, trudna, ale bardzo potrzebna. Dziękuję i pozdrawiam Panów.
To my pozdrawiamy i dziękujemy za poświęcony czas
Wszystkich nas to czeka, więc lepiej wiedzieć ważne rzeczy o tym wszystkim, niż nie wiedzieć. Takie informacje prawdopodobnie przydadzą się nam kiedyś 👍 dziękuję za nie
To my dziękujemy Pani Mirosławo 🙏
Mam takie świadectwo o umieraniu . Moja 85 letnia ciocia była kilka dni w szpitalu i tam w wyniku chorób przewlekłych zmarła .Jej mąż ( mój wujek ) był w tym czasie w placówce opiekuńczo-leczniczej , bo wcześniej złamał nogę . Ich córka zastanawiała się czy powiedzieć swojemu 90 letniemu ojcu o śmierci mamy , bo on i tak nie mógł by być na pogrzebie oraz ta wiadomość mogłaby go załamać . Jechała w odwiedziny do taty i zapytała co mu przywieźć chciał kawałek ciasta . Po pewnym czasie ok 2 godzin dostała telefon z tej placówki , że tato zmarł . Oboje małżonkowie mieli wspólny pogrzeb co się zdarza niezwykle rzadko .
Piękna i smutna opowieść / dziękujemy serdecznie!/
Razem do końca :)
Kogo? Kogo to obchodzi?
Będzie cię obchodzić,bo też jesteś śmiertelny,ale o tym chwilowo zapomniałeś!
@@tomaszwilk4273 idiota 😅
😢 Moje 2 wnuczki bliźniaczki umieraly 3 tygodnie to byl koszmar dla naszej rodziny nie moglismy im pomóc. .Jedna przeszla 2 zawały uratowali ją ,ale później serduszko Wiktorii nie wytrzymalo a Ewelinka ciagle płakała tego placzu nie zapomnę do końca mojego życia
Bardzo nam przykro -poruszająca opowieść
😢
Niestety poznałam ten ból 😢
Nigdy nie pogodzę się ze śmiercią moich wnuczek .
Cierpienie mojego Syna i Synowej to kolejna tragedia 😢
Łączę się w cierpieniu z Państwem .
Współczuję 😢
Bardzo współczuję 😢
Umierałem, do chwili zatrzymania akcji serca. Mózg broni się do końca, człowiek słabnie, nie ma sił wstać potem poruszać się, wszystkie siły organizmu przechodzą na zachowanie mózgu przy życiu. Człowiek ma świadomość końca.
Dobrze, że jest Pan z nami - dziękujemy i życzymy zdrowia
Zyczac duzo sily i zdrowia, pozdrawiam serdecznie
Zanim Bóg zgasi świeczkę...
„Osoba walcząca ze śmiercią potrzebuje obok siebie przede wszystkim kogoś, kto ją kocha”
Moja mama szczęśliwie zmarła będąc w śpiączce farmakologicznej, wywołanej po udarze. Nie przetwarzała umysłem swego stanu, a pamiętam jak bardzo bała się śmierci. Prowadziłam z nią przez lata rozmowy na ten temat i się cieszę, że nie wiedziała (mam nadzieję), że odchodzi. Na śmierć w rodzinie, śnią mi się zawsze konie. Zanim ojciec odszedł (utopił się), śniły mi się konie zabite, z których spływała krew-ojciec odszedł kilka tygodni później. Dwa lata później umarła mama na niewydolność serca. Pamiętam jak odwiedzaliśmy ją w szpitalu (miała zapalenie płuc, w szpitalu dostała udaru, ale objawy jej cofnięto szybko, na koniec odeszła z powodu niewydolności serca) i jej powiedziałam, żeby się nie martwiła, bo konie mi sie nie śniły i wszystko będzie dobrze. Pamietam, że jak umarła, nagle siedząc przy stole w kuchni w jej domu uświadomiłam sobie, że przecież miałam zanim umarła sen z końmi ale..go wyparłam! Śniła mi się pędząca daleko na horyzoncie gromada koni, zachwycona byłam ich pięknem, i z tego stada nagle jeden-kara klacz-się odłączyła. A jak umarł mój kolega z którym znałam się od przedszkola, to we śnie z toru wyścigowego wypadł jeden ogier-po tym śnie kolega wkrótce umarł na raka.
Dziękujemy serdecznie za ten komentarz 🙏
Podziwiam tych lekarzy, którzy w ostatnich chwilach życia chorych, przynoszą ulgę i w miarę możliwości ukojenie.
Prawda? Ja również ich podziwiam
Dziekuję za tę rozmowę. Dziś była i jest dla mnie bardzo ważna .
Żałuję,że nie spotkałam na swojej drodze takich lekarzy . Niestety, to z czym spotkałam się przy śmierci męża i teraz teściowej odbiega od tego co tu usłyszałam.
Nie wszystkie hospicja mają takie podejście do chorych .I do rodzin.
Szpital ? Brak słów.
Tak ja jak teściowa byłyśmy przygotowane rozmowami ze sobą,że może umrzeć . Ale zachowanie personelu medycznego zaskoczyło mnie totalnie i z tego trudno mi się otrząsnąć. Niesmak braku empatii, wiedzy albo raczej wyrachowania z ich strony pozostanie ze mną na długo.
Pozdrawiam i jeszcze raz dziękuję.
Bardzo Pani dziękujemy i współczujemy przykrych doświadczeń 😔
Współczujemy trudnych doświadczeń 😔 Dlatego tak ważna jest dla nas edukacja w zakresie komunikacji. Mamy nadzieję, że w przyszłości coraz mniej będzie takich doświadczeń.
@@puckiehospicjum6750
Dziękuję.
Krótko pracowałam w DPS-ie dla dorosłych i tam spotkałam się ze śmiercią,,oko w oko,, to znaczy ,że byłam przy osobach kiedy umierali.
Mój teść zmarł mi na rękach.
Przeczytałam wcześniej dwie książki o rozmowie na temat odchodzenia,o śmierci.
Mimo to ciężko jest pogodzić się ze śmiercią zwłaszcza bliskiej sercu osoby, zwłaszcza,że mało jest osób chcących o śmierci rozmawiać . A nie każdemu jest dane umrzeć szybko lub we śnie.
Ks. Jan Kaczkowski
Ksiądz Jan Kaczkowski poświęcił swoje życie służbie Bogu oraz osobom chorym i umierającym. Był twórcą i prezesem Puckiego Hospicjum oraz licznych projektów z nim związanych.
Zgadza się
Dziękuję Macieju jaka piękna i ważna rozmowa .
Dziękuję.
Bardzo wazna rozmowa, wierzcholek gory lodowej, kazdy z nas go kiedys stopi…
Bardzo czesto doswiadczamy zaloby przed smiercia bliskiej osoby nie uswiadamiajac sobie tego…
Zapowiedz mowi o cyklu, z checia obejrze dalsze czesci.
Osoby nieprzytomne nawet przez długi okres czasu po przebudzeniu opowiadały ,że czuły obecność np .pielęgniarek i wykonywane przy nich czynności oraz słyszeli rozmowy . Chociaż wyglądali jak martwi to żyli jeszcze .
Dziękuję za rozmowę ❤
To my dziękujemy ! Prosimy podać ją dalej 😊
W Polsce po skandalu 'łowcy skór' trudno uwierzyć nawet autorytetowi medycznemu, nie kwestionuje wiedzy medycznej, ale tego że istnieje patologiczny mechanizm ludzi którym trudno zaufać jest faktem... znieczulica po latach pracy jest nienormalna.
Przecież łatwo w patologii medycznej wykończyć każdego. A tu Liczy sie tylko nauka i wielokrotne dowody naukowe.
Moja mama po udarze mózgu Biedulka 7 lat była przykuta do łóżka... Nie mówiła nie pisała prawa strona sparaliżowana. Ale mózg działał, czytała i oglądała tv... Ja 7 lat z nią odchodziłem, najpierw nadzieja , potem panika i załamanie, potem oczekiwanie. Kilka tzw akcji że to już ale przyszło jak mnie nie było przy niej... 89 lat... Mam okropne wyrzuty sumienia, że wtedy nie było mnie tam przy niej. Personel powiedział że spokojnie we śnie, ale nie wiem... Jedno wiem, na kilka dni przed jej oczy mówiły wszystko
Bardzo nam przykro.Dziękujemy za obejrzenie materiału 🙏
Nie miej wyrzutów . Czasami bliscy czekają , by odejść kiedy nikogo nie ma.
Ciężka rozmowa. Bardzo mnie mierzi ten temat, mimo iż mam 30 lat... Mając niespełna 23 lata umierał mój dziadek. Przez pół roku męczył się na paliatywnym... Był świadomy. Jego ciało było bezwładne... Ja płakałem, on płakał ze mną... Mimo, iż nie rozumiał co się do niego mówi wyczuwał emocje. Ważny temat, ale (!) uważam, że temat dla osób dorosłych. Nie dla dzieci.
Jak wspomniałem. Mam 30 lat, a za mną śmierć dwóch wujków, dwóch dziadków, ojca alkoholika, babci... Za szybko moim zdaniem. Ciężko się z tym pogodzić, bo właśnie teraz potrzebuje ich najbardziej. A w sumie jesteś sam z tym wszystkim. Trzymajcie się ciepło i łapcie każdą chwilę z najbliższymi!
Ciężki rzeczywiście. Współczujemy trudnych przeżyć mimo młodego wieku. Serdecznie pozdrawiamy
Nie zgadzam się, że jest to temat dla dorosłych, a nie dla dzieci. Mając 14 straciłam matkę. Mój brat miał wtedy 7 lat. Cała rodzina wiedziała, jaki będzie finał, bo mama była śmiertelnie chora, ale nikt nie miał odwagi z nami o tym otwarcie porozmawiać. Nigdy nie zapomnę szoku, jakim była dla nas jej śmierć. A można nas było na to przygotować. Powoli, krok po kroku, bo czas na to był. A dostaliśmy obuchem w łeb. Do dziś obydwoje mamy ogromny żal do rodziny. I do dziś przynajmniej ja nie wybaczyłam, że nie potraktowano nas poważnie i nie zatroszczono się, jak sobie poradzimy po fakcie. A minęło prawie 30 lat.
Dzieci należy przygotowywać na śmierć osób bliskich, o ile tylko jest to możliwe.
Zgadzam się z tym, że powinno się komunikować z dziećmi na te tematy. Ale co innego jest wprowadzenie do tak wrażliwego tematu, a co innego "rzucić śmierci na pożarcie" w jednym z najbardziej wrażliwych momentach w rozwoju. Dzieci są wrażliwe i łatwiej u nich wywołać szok. Ja mam pewne obrazy nadal przed oczami. I towarzyszyły mi przez większość dorastania. Młodzi muszą z kimś o czymś takim porozmawiać.Takie szokujące wydarzenia mogą spowodować to, że mózg przestanie się rozwijać. I tu już rodzi się ogromny problem, który będzie rzutował na resztę życia. Cukierkowy obraz ludzkiej egzystencji jest zły. Ale epatowanie obrazami grozy, jest jeszcze gorszy.@@annanadachewicz
@@arnaVck Zgadzam się z Tobą całkowicie!
Bzdura. Dzieci nie są głupie, myślą, wiedzą i czują, należy szczerze z nimi rozmawiać, odpowiednio do ich wieku, o śmierci i odchodzeniu, bo ona dotyczy nas wszystkich, nikogo nie oszczędza.Jesteśmy dzieciom to winni, szczególnie, jeśli daliśmy im życie, oswójmy je ze śmiercią, nie udawajmy, że jej nie ma - bo kłamstwo to największa trauma.
Dobra i fachowa rozmowa, ale oczekiwałam więcej tzw technicznych treści. Bardziej mnie interesuje, co się w chwili samego umierania dzieje z mózgiem i całym organizmem, czy odczuwa się ból (nie każdy umiera w dobrym hospicjum), co się po prostu dzieje. Rozumiem, że człowiek nieprzytomny czy pod wpływem leków przeciwbólowych ma to umieranie mniej bolesne, ale jakie to jest, gdy człowiek jest zupełnie przytomny i wie, że odchodzi? Mój tata miał raka, chorował (od zdiagnozowania) około 9 miesięcy. Leżał w domu, brał doustnie niezbyt silne leki przeciwbólowe i wstawał właściwie tylko do wc. Pewnego dnia rano również pomalutku doszedł do toalety i z powrotem do łóżka a mama przyszła do niego i powiedziała, że zrobi mu herbaty. Gdy po krótkim czasie z tą herbatą weszła do jego pokoju, zobaczyła, że jego oczy jak gdyby odpływają pod powieki. To była chwila jego śmierci (tak sądzę). Doktor, który przyjechał, to potwierdził. Dlatego chciałabym wiedzieć, czy tata w tym momencie cierpiał i co się właściwie w nim działo. Słyszałam, że jeszcze chwilę po śmierci mózg człowieka czuje, co się dzieje. To są bzdury, ja wiem ale może jest w tym jakieś ziarnko prawdy? To są te rzeczy, te “technikalie”, które interesują mnie najbardziej. Przepraszam za swą niewiedzę i zapewniam, że uważnie słuchałam całej rozmowy, więc wiem, że umieranie to dłuższy proces, ale mnie chodzi o tę ostatnią fazę. Czy da się ją rozpoznać i jakoś opisać?
Dziękujemy Pani Mariolu, być może poświęcimy szczegółom osobne spotkanie - w zamyśle tej rozmowy nie było raczej na nie miejsca
@@damiangruszczynski7451 dziękuję
Przeciekawa rozmowa
Wspaniale, dziękuję Panie Damianie ❤Mam pytanie, czy ten odcinek był nagrywany tego samego dnia co wcześniejszy z panem doktorem Filozofii?
To ja dziękuję 🙏 Nagrywaliśmy z prof.Błaszakiem tego samego dnia oba odcinki -tak
A gdzie.mozna.dostac taką teczkę?
Mózg umierającego czuje innych, tak co inni sobą reprezentują. Po śmierci inni podobnie będą ich czuć 🤷🏼♀️ wszystko co robi człowiek do innych, jest bardzo prostym przedstawieniem co do naszych gustów, czy z takim warto mieć do czynienia ❗ to tak jak w otoczeniu, każdy już dorosły, by miał bez problemu, co miesiąc odpowiednią ilość pieniędzy do życia. I co teraz każdy robi w stosunku do drugiego człowieka ⁉️🤔 to masz i patrz na swoje życie i przyszłość, marzenia 🤔 klarują się wybory co do znajomych 😀 masz rozeznanie co dobre i złe. Nagle pragniesz, aby było prawo, które pozwoli ci bez przeszkód zdobyć własne marzenia😀 więc twój wybór dla siebie 🤷🏼♀️
Druga pozycja świadomości to jest taka, gdy przypuśćmy, że wiesz wiesz, że te otrzymywane pieniądze skończą się za trzy miesiące i co wtedy robisz? Szukasz sprawiedliwości i co widzisz? 🤔 Co masz w ręku zdobytego przez siebie? 🤔 Kontynuuj więc 🤷🏼♀️ masz czas do końca maja 🤔 po maju uruchomi się machina, która zbudujesz sam 😀
Dziękuję
Jestem opiekunka osob starszych. I widze, ze bardzo czesto pierwszy obumiera mozg. Jest wiele chorob neurodegeneracyjnych i kazda z nich jest smiertelna. Co prawda mozg jest plastyczny ale jego naprawa wymaga wiele czasu i zaangazowania od chorego i rodziny. A milosc niejednokrotnie czyni cuda.
Bo jakość życia to nie jego długość. Ale właśnie miłość bliskich.
Jak można zapoznać się z 'czerwoną teczką' ?
Dla tego ja jestem za posiadaniem rewolweru w szufladzie. Po co się męczyć gdzieś tam w hospicjach . Kula w łeb przy terminalnym raku.Natychmiastowa śmierć, mòzgu gaśnie światło,bez bólu gdyż impulsy nerwowe są wolniejsze od kuli
Nie wiedzialam , ze to bezbolesne
Ludzie nie zgadzają się z brutalną rzeczywistością jaką jest śmierć i nieistnienie po niej. Dlatego wymyślili religie, by dać nadzieję na coś więcej po śmierci. Ludzie wierzący są w odrealnionej zbiorowej psychozie. Pełno jest wierzących którzy uciekają w mity od realiów życia.Wszyscy wierzący nadają się na leczenie😢
Wiara bardzo pomaga, ale Panstwo oczywiscie tego nie akceptujecie.
Panowie: jest jeszcze dusza .
Ależ oczywiście, że pomaga - akceptujemy i szanujemy
@@user-mb4uv4qs1e jakkolwiek by jej nie zdefiniować 😊
@@damiangruszczynski7451Dokładnie tak!
@@damiangruszczynski7451 ja napisalam serio.
Jaki bóg jakie świeczki? Człowiek jak każde zwierzę umiera, kolej rzeczy. Nie ma nic więcej.
…to jedna z możliwych interpretacji naszego bycia tutaj 😊
@@damiangruszczynski7451 Absolutnie .Czy urodził go pies czy człowiek ?
Myślę że i dla ludzi i dla zwierząt jest "coś więcej". Reinkarnacja jest praktycznie potwierdzona wieloma przykładami.