Η ταινία είναι ένα αριστούργημα που δεν χορταίνεις να βλέπεις!! Η φωτογραφία της είναι απίστευτη όπως είπατε & εσείς, πραγματική απόλαυση, μακάρι να διαρκούσε περισσότερο, είχα πολύ καιρό να χαρώ που ζω την εποχή που βγήκε μία ταινία, είναι προς τιμήν του Ταραντίνο που δεν ενδιαφέρεται μόνο για την εμπορικότητα & μας χαρίζει γνήσιες στιγμές σινεμά, μόνο για την διάρκεια της συγκεκριμένης ταινίας δεν συμφωνούμε παιδιά (πιστεύω ήταν σωστότατη) κατά τα άλλα μπράβο για την εκπομπή σας, συνεχίστε, είστε ικανότατοι, χίλια μπράβο & πάλι στον Κουεντίν.
Μπράβο, βρε παιδιά! Μια φορά κι έναν καιρό στο... Χόλυγουντ. Ένα πολύ γλυκό παραμμύθι. Αψογες ερμηνείες. Αψογη κινηματογράφιση. Οκέι μέχρι κι εγω βαρέθηκα σε καποιες φάσεις, με αποτέλεσμα να μη δράσει πολύ η όποια συγκίνηση. Το τέλος... όλα τα λεφτά! Πολύ γέλιο! Γλυκόπικρο θα έλεγα. Η ταινία ωστόσο ειναι για λίγους... πολλοί πήγαν να δουν δολοφονίες, πήγαν για τον Λεό, για τον Πιτ... κι έτσι έχασαν το νόημα... δεδομένου οτι καλον ειναι να γνωρίζεις πράγματα για την εποχη εκεινη... εν πάση περιπτώσει, εγώ την ξανα βλέπω σε θερινό άνετα! Γαμημένοι κωλοχίπιδες!
Έχω δει 2 και μισό ταινίες του Ταραντίνο. Αυτήν, το Death Proof και μερικά κομμάτια από το Django και το Inglourious Basterds. Πιστεύω ότι ο Ταραντίνο δεν μπορεί να συγκριθεί ως σεναριογράφος και ως σκηνοθέτης. Δεν έχω δει κάποιες σημαντικές ταινίες από αυτόν, αλλά είναι ικανότατος σκηνοθέτης. Οι ταινίες του είναι ιδιαίτερες, λόγω της ατμόσφαιρας, καθώς και κάποιων πολύ περίεργων αλλά ωραίων σκηνών, με ουσιώδες νόημα πίσω από αυτές. Σαν σεναριογράφος έχει ένα ελάττωμα. Πολλές από τις ταινίες του έχουν τρίτες πράξεις απρόβλεπτες και με φοβερή δράση, αλλά τα 2 πρώτα κεφάλαια της ταινίας δεν έχουν κάποια ενδιαφέρουσα πλοκή, ειδικά το Death Proof το οποίο έχει ένα φοβερό τέλος αλλά η υπόλοιπη ταινία δεν έχει ούτε κάποιο βάθος ούτε κάποιον ξεκάθαρο πρωταγωνιστή εκτός από τον κακό. Αλλά αυτή ήταν μια ταινία που μου άρεσε πολύ. Είναι μια ταινία που σε κρατάει παρά την μεγάλη διάρκεια (2 ώρες και 40 λεπτά), λόγω της φοβερής σκηνοθεσίας, παίρνοντας σε σε ένα μεγάλο ταξίδι σε μια εποχή χρωμάτων, καουμπόικων ταινιών, μουσικής, μοναδικών ρούχων και αυτοκινήτων, χίππιδες, γυναίκες να χρησιμοποιούν την εμφάνιση τους λόγω του σεξισμού, έγκλημα και μερικούς υπαρκτούς ηθοποιούς, όπως η Sharon Tate που την υποδύεται η Margot Robbie, η οποία δολοφονήθηκε με άλλα 4 άτομα το 1969 από άντρες του Manson, ενώ ήταν 8 μηνών έγκυος. Έτσι, η ταινία ακολουθεί την ιστορία ενός ηθοποιού (Leonardo DiCaprio) και του κασκαντέρ του (Brad Pitt). Ο ηθοποιός ήταν ο πρωταγωνιστής μιας Western σειράς που έχει τελειώσει και μέχρι τη δεκαετία του 2000 υπήρχε το μεγάλο στερεότυπο του ότι οι ηθοποιοί είναι χωρισμένοι στους κινηματογραφικούς και τους τηλεοπτικούς ηθοποιούς. Από τους τρεις πρωταγωνιστές, DiCaprio, Brad Pitt και Margot Robbie, ο πιο ώριμος φαίνεται να είναι αυτός που δεν είναι διάσημος, ο χαρακτήρας του Brad Pitt. Είναι πραγματικά αξιοσέβαστο το ότι υπάρχει ένα κορίτσι που τον γουστάρει και της ζητάει ταυτότητα και το μόνο που προσφέρεται να κάνει είναι να την πάει σπίτι της. Κάτι άλλο ξεχωριστό στις ταινίες του Ταραντίνο είναι ότι σε κάνει να γνωρίσεις τους χαρακτήρες όσο η ταινία περνάει χωρίς να δίνει κάποιο βαθύ ψυχογράφημα. Ο Brad Pitt είναι ένας άνθρωπος που του αρέσει η πλούσια ζωή που κάνει δίπλα στον DiCaprio, αλλά επίσης εκτιμάει την ιδιωτικότητα και δεν αφήνει τον εαυτό του να τυφλωθεί από παράνομα λεφτά ή κορίτσια κάτω των 18, έχει πάντα στο μυαλό του τις συνέπειες. Ο DiCaprio από την άλλη είναι ένας φιλόδοξος άνθρωπος που δεν επικοινωνεί ιδιαίτερα με άλλους εκτός της δουλειάς του και η μόνη σχέση του που έχει βάθος σε όλη την ταινία είναι με ένα κοριτσάκι που συμπρωταγωνιστούν. Η Margot Robbie παίζει την Sharon Tate και είναι από τις λίγες φορές που κάποιος εστιάζει τόσο στον χαρακτήρα της Tate, διότι έγινε γνωστή κυρίως για τη δολοφονία της. Την βλέπουμε ως έναν χαρακτήρα με μεγάλη ισορροπία ανάμεσα στη φιλοδοξία της και την απλότητα της. Είναι πολλή ωραία η σκηνή όπου την βλέπουμε να πηγαίνει σε έναν δημόσιο κινηματογράφο για να δει μια ταινία της και της αρέσει να βλέπει τον εαυτό της στην οθόνη και την αντίδραση των άλλων, κάτι που όλοι οι ηθοποιοί αναζητούν, απλά δεν το εκφράζουν δημόσια. Επίσης αποτελεί καλή σκηνοθεσία το σημείο όπου απλώνει τις γυμνές πατούσες της πάνω στην μπροστά καρέκλα. Ο Tarantino έχει υπερβολικές σκηνές με πατούσες στις ταινίες του, αυτή όμως περιγράφει και τον χαρακτήρα και την εποχή, διότι οι πατούσες είναι επίσης βρώμικες και η ταινία διαδραματίζεται στα 60s, στην εποχή των χίππις, όταν το να απλώνεις τις βρώμικες πατούσες σου κάπου ψηλά ήταν κάτι το καλτ. Επίσης η Tate ήταν ένας άνθρωπος που περπατούσε συχνά χωρίς παπούτσια στην προσωπική της ζωή, για αυτό είναι και βρώμικες. Αν επίσης προσέξετε, πίσω αριστερά στο θέατρο υπάρχει μια άλλη γυναίκα που κάθεται έτσι. Φαίνεται περίεργο στην εποχή μας, αλλά σε αυτήν την περίπτωση σημαίνει καλή σκηνοθεσία. Ο λόγος που η ταινία δεν παίρνει 10/10, είναι ότι ο Ταραντίνο ακολούθησε ένα πολύ συνηθισμένο μοτίβο με πολλές άλλες από τις ταινίες του, όπως το Death Proof και το Django, αλλά σε αντίθεση με τις άλλες εδώ δεν χρειαζόταν. Στο τέλος της ταινίας μπαίνει ένα αχρείαστο και ανούσια βίαιο σκηνικό με τους 2 άντρες πρωταγωνιστές. Θα το καταλάβαινα αν ήταν με τη δολοφονία της Tate, όμως δεν ήταν. Όμως αν και το μοτίβο ήταν συμβατό στις άλλες 2 ταινίες που ανέφερα, έγινε όντως μία από τις αγαπημένες μου ταινίες, που με κράτησε για ένα τόσο μεγάλο διάστημα και ευχαρίστως θα έβλεπα άλλη μισή ώρα σε αυτή την ενδιαφέρουσα εποχή για το σινεμά, το Βιετνάμ, τις ζωές των διασήμων και των ανθρώπων που τους περιβάλλουν, αλλά και τα μυνήματα της καθώς και το ξεχωριστό χτίσιμο χαρακτήρων. Αυτός είναι και ο λόγος που έγραψα και την πιο τεράστια κριτική που έχω γράψει ποτέ. Μου άρεσε πάρα πολύ, ελπίζω και σε εσάς.
Πρώτη φορά είδα την ταινία αυτή στο σινεμά χθες και σήμερα άκουσα τον σχολιασμό σας. Μπράβο συμφωνώ σε όλα όσα είπατε. Εμένα παρότι ήξερα το στόρυ έπαθα και γω το ίδιο με το διάλειμμα (και τελικά εκεί που το είδα δεν είχα καν διάλειμμα) αλλά παρ' όλα αυτά γούσταρα με το πόσο κουλ ήταν οι δύο πρωταγωνιστές και με το τέλος που για μένα ήταν απροσδόκητο γιατί περίμενα να γίνει όπως ήξερα το περιστατικό.
Εξαιρετική και εμπεριστατωμένη η κριτική σας. Ωστόσο θέλω να σχολιάσω ότι δεν βαρέθηκα ούτε στιγμή, δεδομένου ότι κάθε σκηνή είχε κάτι ενδιαφέρον να μου δώσει, είτε σε διαλόγους/ερμηνείες είτε σε σκηνοθεσία/φωτογραφία
Προσωπικά η αγαπημένη μου ταινία του Ταραντίνο. Απίστευτη χημεία μεταξύ Ντι Κάπριο - Πιτ, φοβερή σκηνοθεσία, ωραίο to the point χιούμορ της εποχής! Διάβασα και το βιβλίο, το οποίο δίνει παραπάνω στοιχεία για τον Κλιφ Μπουθ! Φοβερό!
Ξεχάσατε να αναφέρετε κάτι σημαντικό... Εδώ ο Ταραντίνο έβγαλε πολύ φετίχ με τις πατούσες. Ταινία για ποδολάγνους 100%. Ελπίζω να βγει και η spoiler έκδοση.
Εμεις τη σύζυγο παλεύαμε γερά να μην κοιμηθούμε....εκείνη τον πήρε λίγο ήταν και θερινός.ο..σινεμας.........τίποτα δεν πήγαινε πουθενά καμιά ιστορία σκηνή δεν είχε κανένα pay off και πλατιαζει άπειρα χωρίς απολύτως κανένα λόγο......κατά τα άλλα σας λατρεύω εσάς και για αναλύσεις σας και το χιούμορ σας παιδιά.
Το είδα χθες βράδυ. Συμφωνώ απόλυτα με την κριτική σας, παιδιά! Είμαι φαν του Ταραντίνο και ήταν σαν να έβλεπα ό,τι λάτρεψε ένας αγαπημένος μου φίλος, ό,τι τον στιγμάτισε. Και όλο αυτό δοσμένο με τον πλέον αριστοτεχνικό τρόπο, με το απαράμιλλο στιλ του. Ένα υπέροχο παραμύθι made in Hollywood! ΟΚ είναι λίγο μεγάλο, αλλά αξίζει 100% την υπομονή που θα κάνεις. Ελπίζω να είδατε και την bonus σκηνή μετά τους τίτλους τέλους :) Thank you and keep up the good work, boys!
Είναι η μοναδική ταινία στην οποία κοιμήθηκα στην αίθουσα. Εξαιρετικός κινηματογραφιστής ο Ταραντίνο, αλλά η ξενάγηση στο Χόλιγουντ μιας άλλης εποχής μού ήταν εντελώς αδιάφορη.
Πιστεύω είναι απαραίτητη η γνώση της πραγματικής ιστορίας. Καθώς γνώριζα τα ιστορικά γεγονότα ένιωσα μεγάλη αγωνία και φόβο προς το τελος Και μεγάλη ανακούφιση από την κατάληξη της ιστορίας. Αυτή η τελική έκπληξη ήταν μοναδική για μένα, δεν την έχω ξαναζήσει σε ταινια.
Πρώτο βίντεο σας που βλέπω. Ήμουν από τους τυχερούς που δεν βαρέθηκα, καθώς αυτή η αναζήτηση για το που το πάει ο Κουέντιν έκανε την ταινία να κυλήσει σαν νερό. Αυτό και το ότι είμαι πιστός φαν του Ταραντινό αλλά και της 2μισαωρης διάρκειας! Πάντως εξαιρετική ανάλυση, εκφράσατε πολύ ωραία τα στοιχεία της ταινίας(κινηματογραφικά, σκηνοθετικά, υποκριτικά κλπ.) με τρόπο που πολλοί από μας είχαν στον κεφάλι τους αλλά εσείς δώσατε μία συμπαγή λεκτική μορφή. Συνεχίστε έτσι!!
Δεν ηξερα την πραγματικη ιστορια πριν δω την ταινια και αφου την ειδα εκατσα και διαβασα..μπορω να πω οτι αφου μαθει κανεις την αληθινη ιστορια ,ξαφνικα η ταινια γντ ακομα πιο εξυπνη και ακομα πιο παραμυθενια .Σε συνδυασμο με το θερινο στην πλακα οπου ειδα την ταινια ,την κανει σιγουρα μια απο τις αγαπημενες μου του Ταραντινο και πιστευω οτι ειναι μια ταινια οπου σε 10-20 χρονια θα εκτιμηθει πιο πολυ απο οτι σημερα!
Το εξαιρετικά βίαιο τέλος έμοιαζε σαν να ήρθε από το πουθενά, αλλά η αναθεωρητική φύση του τέλους έβαλε ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου. Η ταινία είναι διασκεδαστική και παρόλο που σε 2 ώρες 40 λεπτά φαίνεται πολύ, νόμιζα ότι πέταξε. Θα μπορούσα να είχα παρακολουθήσει περισσότερο και να ένιωθα το ίδιο βαθιά. Καταλαβαίνω γιατί ο Μπραντ Πιτ κέρδισε Όσκαρ ως Β 'Ανδρικού Ρόλου, αλλά ο Ντι Κάπριο θα είχε πάρει Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου αν ήταν άλλη χρονιά, γιατί ήταν υπέροχος!
Πιστεύω πως ήθελε να μας δώσει κάτι διαφορετικό από τις προηγούμενες ταινίες και μας το έδωσε. Η απουσία ολοφανερου στόχου στην αρχή της ταινίας, ήταν ένα από τα πράγματα που ήθελε να περάσει. Η ταινία, μεταξύ άλλων, αποτέλεσε ένα ταξίδι στο τότε Χόλιγουντ. Μας έδειχνε τοποθεσίες, την καθημερινότητα των απλών πολιτών, το είδος μουσικής της εποχής, ενώ παράλληλα προχωρούσε στην ανάπτυξη των πρωταγωνιστών. Πολιτιστικά στοιχεία απαραίτητα για να συνυπάρξουμε σε μεγάλο βαθμό με τα άτομα της δεδομένης εποχής και μέρους. Αλλιώς δεν θα ήταν πλήρως κατανοητή η βασική πλοκή. Καταλαβαίνω ότι θα μπορούσε να κουράσει κάποιους, αλλά αν καθοσουν χαλαρός και την απολαμβανες, δεν θα ένιωθες κόπωση. Θα συμφωνήσω πως είναι από τις ωραιότερες ταινίες του Ταραντίνο. Ήταν πλήρης, χωρίς περιττή βία (όχι πως θα με χαλούσε, Ταραντίνο βλέπουμε), όπου κάθε σκηνή είχε κάτι να σου δώσει. Ίσως μία ταινία που περιμένεις να δεις από έναν σκηνοθέτη που βαίνει προς το τέλος της καριέρας του - μιας και έχει αναφέρει πως θα βγάλει μόνο 10. Έναν φόρο τιμής στα γεγονότα που τον ώθησαν στο να δημιουργήσει, στις προσωπικές του Μούσες.
Ενώ συμφωνώ σε όλα θα διαφωνήσω ελαφρά μόνο ως προς τον στόχο, έχω την εντύπωση πως απο την αρχή σχετικά μας έκλεισε το μάτι δεν λέω άλλα για να μην κάνω spoiler!
Όταν βάζεις να δεις κριτική Once upon a time in Hollywood και σου πετάει και τρέιλερ Once upon a time in Hollywood! Προσωπικά ποτέ δεν μου φάνηκε βαρετός ο Tarantino γτ λατρεύω τους διαλόγους του!!
Απο οτι φαινεται πληρωνονται και απο την Sony, και οχι μονο απο τον Lucas. Για αυτο αποθεωσαν την τριλογια του Sam Raimi και αντιστοιχως τα prequels του Star Wars με το Last Jedi. (Πλακα κανω αλλα και εμενα μου βγηκε το trailer πριν δω την κριτικη του Once upon a time in Hollywood!)
Πορσωπικα περασα ωραια στην ταινια αλλα αυτο που θελω να τονισω ειναι πως ο Ταραντινο καταφερε να με κανει να αισθανθω αγωνια ή ακομα και φοβο ορισμενες φορες σχετικα με το τι προκειται να ακολουθησει, πραγμα που δεν εχουν καταφερει να κανουν ταινιες που ο αρχικος τους σκοπος ηταν αυτος! Εξαιρετικη ταινια!
Η ταινία μου άρεσε πολύ γενικά λατρεύω τις ταινίες που σου δείχνουν εποχές και καταστάσεις στο Χόλιγουντ και παίρνεις και μια μικρή γεύση για το πώς γυρίζονται και ποιους ηθοποιούς βάζουν και είναι μια θεματική που την χρησιμοποιεί ο tarantino σε αρκετές ταινίες του. Ολες η ερμηνείες είναι εξαιρετικές ειδικά του pitt, χάρηκα πολύ που είδα ξανά τον DiCaprio και συμπάθησα πολύ τον χαρακτήρα γιατί θεωρώ ότι βρίσκεται σε μια φάση της καριέρας του όπου όλοι οι άνθρωποι την έχουν άσχετο της δουλειάς. O pitt μου άρεσε πολύ το ποσό bad ass το έκαναν και μου λειτούργησε η σχέση με τον DiCaprio αλλά και με τον σκύλο του. Η Margot Robbie ήταν τρομερά συμπαθητική και χαριτωμένη και κάθε φορά που βλέπαμε την ιστορία δεν με κούρασε καθόλου, πιστεύω ότι έξυπνα ο tarantino την χειρίστηκε για να χτίσει και ένταση. Θα συμφωνήσω με τον Γιάννη για για το τι θέλει να σου περάσει το τέλος της ταινίας γιατί παρόλο που είχε happy ending υπήρχε μια μελαγχολία στην ατμόσφαιρα του στιλ μακάρι όντως να είχε συμβεί αυτό και φαίνεται ακόμα ποίο ξεκάθαρο με τον τρόπο που χρησιμοποιεί την δράση.
Αρχικά λατρεύω Tarantino... Δεν βαρέθηκα καθόλου από την αρχή μέχρι το τέλος κ αυτό που βρίσκω ωραίο στον Tarantino είναι ο ρυθμός ακόμη κ το φλου της υπόθεσης το σώζει ο ρυθμός δεν σε αφήνει κατ' εμέ καθόλου κ το έχει ξ σε άλλες ταινίες του αυτό... Εντάξει για ερμηνείες δεν μιλάω περιττό... Απλά ερμηνειάρες!
Στο σινεμά που το είδα δεν κάνουν ποτέ διάλειμμα οπότε δεν περίμενα να σταματήσει ποτέ για να ξέρω πότε ήμαστε στα μισά. Προσωπικά δεν με κούρασε καθόλου. Αν θα ήθελα κάτι παραπάνω θα ήταν παραπάνω δράση σαν αυτή στο τέλος. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι πριν την δει κάποιος θα πρέπει να γνωρίζει καλά την πραγματική ιστορία και τι ακριβώς συνέβη.
επιτελους ...το ειδα δυο φορες και θα παω και τριτη μην πω και τεταρτη ειναι τοσο εθιστικη ταινια ο ρικ νταλτον και ο κολλητος του κλιφ θελω να τους βλεπω συνεχεια απλα να περιφερονται στο ΛΑ να μην κανουν τιποτα απλα να οδηγανε να μπαινοβγαινουν στα στουντιο και μπροστα απο την καμερα να βγαζουν βολτα το σκυλο να περνουν οτοστοπ πανεμορφες χιπισσες και να μπλεκουν σε περιπετειες α και το πιο σημαντικο να οδηγουνε σε ενα απογευματινο ΛΑ την ωρα που δυει ο ηλιος ανοιγουν τα νεον φωτα σε μαρκιζες σινεμα εστιατορια και ακουμε το california dreamin...και το τελος ποσο γλυκοπικρο ενα παραμυθι με happy end το πιο συγκινητικο σε ταινια ταραντινο ο τυπος εφτιαξε μια ταινια για μας τα αρρωστακια με το σινεμα με τις σειρες και χεστηκαμε σε οσους δεν αρεσε μακαρι να ειναι μικρη η κοινοτητα των καθαροαιμων σινεφιλ κλειστη που αγαπαει ευλαβικα το σινεμα,η μαρκοτ ρομπι ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ απλα την βλεπουμε να ΖΕΙ τοσο μικρη η παρουσια της απο την οθονη αλλα σου αφηνει τεραστιο το στιγμα της...και τωρα μπορω να δω το βιντεακι σας και για να τα παμε καλα ελπιζω να μην κραξετε χαχαχαχα ....ΣΥΜΒΟΥΛΕς ....ΜΗΝ ΔΕΙΤΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΣΕ ΜΟΥΛΤΙΠΛΕΞ -γενικα μην βλεπετε ταινιες σε μουλτιπλεξ - και μην δειτε αυτην την ταινια οσοι ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΣΙΝΕΜΑ υγ. γιαννη ωραιο το νεο λουκ επιβαλλοταν με τετοιο σχολιασμο ταινιας υγ.2 την πρωτη φορα που την ειδα ειχα αυτο το αισθημα της ατελειωτης αλλα η συγκεκριμενη ταινια θελει λιγες μερες να περασουν πιστευω για να τη συνειδητοποιησεις και πιστευω θα εχει διαρκεια τη δευτερη φορα που την ειδα παρακαλουσα να δω και κομμενες σκηνες μου φανηκε μικρη υγ.3 μην δειτε αυτην την ταινια οσοι δεν ξερετε ποιος ειναι ο πολανσκι ο στιβ μακουιν οσοι δεν εχετε δει τις ταινιες του μπρους λι υγ.4 καλο ειναι να διαβασετε λιγα πραματα πριν δειτε την ταινια τουλαχιστον την ιστορια του προσωπου που ερμηνευει η μαρκοτ ρομπι καθως και το ιστορικο πλαισιο του τελους του παλιου χολυγουντ και της αντικαταστασης απο το νεο, δειτε και το φιλμ easy rider που θεωρειται η ταινια που συμβολιζει το περασμα την εχει και το νετφλιξ θα μπειτε καλυτερα στο υποβαθρο
Από το Inglourious Bastards έχω αποδεχτεί ότι ο Ταραντίνο κάνει πλέον μεγάλες σε διάρκεια ταινίες. Το ίδιο έγινε και με το κάποτε στο Χόλιγουντ. Δεν τις βαριέμαι. Αλλά όταν τελειώσουν και τις αναλύσω καλύτερα καταλαβαίνω ότι υπήρχαν πράγματα που θα μπορούσαν να είναι εκτός ταινίας. Αν το Κάποτε στο Χόλιγουντ ήταν 2 ώρες πιστεύω πως θα έλεγε αυτό που ήθελε ο Ταραντίνο να πει με καλύτερο τρόπο. Δεν βαρέθηκα στην αίθουσα. Δεν κάναμε ούτε διάλειμμα. Αλλά όπως είπατε κι εσείς πόλοι θα βαρεθουν.
Το είδα την Παρασκευή κι επιτέλους σήμερα είδα το βίντεο σας!!!!!!!!! Κι εγώ βαρέθηκα κάποια στιγμή.....και σκέφτηκα μήπως είναι η πρώτη ταινία Ταραντίνο που δε θα μου αρέσει...τον οποίο BTW ΛΑΤΡΕΥΩ! Αλλά όχι!!!!!! Τη λάτρεψα!!!!!!!!!!!!! Όπως είπατε κι εσείς (γενικά με καλύψατε 100%) εξαιρετικό καστ (ο Leonardo σίγουρα θα είναι υποψήφιος για όσκαρ), εξαιρετική σκηνοθεσία (και ο Tarantino σίγουρα υποψήφιος), φωτογραφία (άλλη μία υποψηφιότητα), μουσική (ίσως κι εδώ ακόμα μία).... Ήξερα την ιστορία και μου άρεσε πολύ το εναλλακτικό happy end!! Όπως εννοείται κ η a la Tarantino σκηνή λίγο πριν το τέλος!!! Είναι σίγουρα μέσα στις πιο αγαπημένες μου ταινίες του!!!!!
i dont mean to be so offtopic but does any of you know of a way to get back into an instagram account? I somehow forgot my password. I love any tricks you can give me
Δεν το είδα ακόμα δυστυχώς. Ο Ταραντίνο είναι ο αγαπημένος μου σίγουρα θα μου αρέσει. Πολύ ωραίο review και πολύ ωραία μπλούζα του Γιάννη. Ελπίζω να δούμε από εσάς κάτι σε kill Bill αν όχι αφιέρωμα έστω μία 10 λεπτή παρουσίαση.
Εγώ προσωπικά βρήκα την ταινία ό,τι πιο ενδιαφέρον έχω δει στον κινηματογράφο τα τελευταία 2 χρόνια! Μου θύμισε αρκετά σε στιγμές τον μεγάλο Λεμπόφσκι απλά με πολύ καλύτερους διαλόγους και πολύ περισσότερη ψυχή όπως είπατε (ναι δεν μ αρέσει το Big Lebowski μην βαράτε δείξτε κατανόηση)! Και θα συμφωνήσω επίσης στο ότι το να έχεις μια ιδέα για τα πραγματικά γεγονότα που θίγει η ταινία ανεβάζουν αρκετά τον βαθμό της απόλαυσης της!
Άλλη μία ταινία του Ταραντίνο που μου άφησε ανάμικτα συναισθήματα. Δεν ξετρελάθηκα, αλλά δε με χάλασε κιόλας όπως οι "Μισητοί Οκτώ". Για να μην μπω σε λεπτομέρειες και σποϊλάρω, συνοψίζω: 1. Αργόσυρτος ρυθμός, αλλά ζωντανές ερμηνείες που δίνουν αρκετές "τονωτικές" ενέσεις. Ειδικά ο Ντι Κάπριο έδωσε ρέστα. (Έχετε δίκιο παίδες. Η απουσία της Sally είναι πλέον εμφανής). 2. Σενάριο μάλλον "αόριστο", που στάνταρ θα διχάσει το κοινό. Έχει κάποιες ευχάριστες εκπλήξεις, αλλά και κάποιες απόλυτα προβλέψιμες "ταραντινικές" εμμονές. 3. Φωτογραφία μούρλια. Υπέροχη πραγματικά. 4. Αδικαιολόγητη τέτοια σκατοψυχιά προς το πρόσωπο του Μπρους Λι. Προσωπικά, με χάλασε αρκετά. 5. ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΤΟΥΣΕΣ!!! ΕΛΕΟΣ!!! ΥΓ: Περίμενα ξεχωριστή αναφορά στον Μάνσον στην κριτική σας...
Τρομερή, εμπεριστατωμένη κριτική, δε μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο! Θα διαφωνήσω ίσως στα μεταβατικά πλάνα, ειδικά αυτά μες στο αυτοκίνητο, γιατί απέπνεαν ένα vibe το οποίο σε συνδυασμό με τη μουσικάρα με ταξίδευε και δε με κούραζε καθόλου. Και νόμιζα πως ήμουν ο μόνος που έκανε τον παραλληλισμό του τίτλου της ταινίας με την ουσία του παραμυθιού που ήθελε να παρουσιάσει ο Tarantino: ένα παραμύθι που, όπως όλα, απέχει από την ιστορική πραγματικότητα και η ανατροπή αυτή επιτυγχάνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: αστείοι διάλογοι, κωμική βία και δικαίωση/αύξηση της συμπάθειας για τους πρωταγωνιστές. Και πέρα από το απίστευτο δούλεμα που μας έπαιξε ο Tarantino με την τελική κατάληξη, σου μετέδιδε αυτή τη συγκίνηση που πολύ σωστά επισημάνατε και σεις: ότι όλα είχαν ένα αίσιο τέλος, ότι το τραγικό εκείνο γεγονός που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του δεν έγινε ποτέ... Καλή συνέχεια στα εξαιρετικά σας reviews! ΥΓ: can't wait for the JOKER!
Ευχαριστώ. Είχα την εντύπωση ότι ήμουν παραπάνω αδαής απ' όσο νόμιζα και μου αρέσει και ο Ταραντίνο. Ψιλό έγειρα κιόλας σε κάποια φάση (ντρέπομαι η αλήθεια είναι αλλά με έκανε να βαρεθώ ρε παιδιά)... Βασικά είναι μια ταινία όπου πρωταγωνιστής είναι το Χόλιγουντ. Όπως είπατε κι εσείς (δεν το ήξερα) υπάρχει μια αληθινή ιστορία πίσω από αυτό. Σίγουρα όσοι ξέρουν την ιστορία και όσοι έχουν ζήσει το Χόλιγουντ θα την έχουν βρει εξαίρετη. Ε θα βαρεθηκανε κι αυτοί λίγο, δε μπορεί... Άψογος σχολιασμός! 👍
Νομίζω η ταινία ψιλοαπευθύνεται πιο πολυ σε άτομα του χώρου. Εγώ ας πούμε που δουλεύω σε σετς στο ΛΑ, δεν βαρέθηκα πουθενά, γέλαγα και σε σημεία που σχεδόν κάνεις δεν γέλασε λόγω εμπειριών που θύμιζαν πράγματα που έχω δει. Αλλά δεν ξέρω αν θα την πρότεινα στον οποιονδήποτε, και αν κάποιος μου πει ότι βρέθηκε ή δεν του άρεσε, θα το καταλάβω. Πάντως το να ξέρεις την ιστορία, σίγουρα ανεβάζει την εμπειρία. Ας πούμε όταν ο Μπραντ είναι στο ράντσο και ψάχνει τον φιλο του τον ιδιοκτήτη, αν ξέρεις ότι στην πραγματικότητα οι Μάνσον σκότωσαν έναν κασκαντέρ εκεί, πραγματικά νομίζεις ότι θα τον φάνε, πιο έντονα από το αν δεν ξέρεις και απλά υποθέτεις ότι μπορεί κάτι να γίνει.
Ίσως από τα πιο συμβολικά τέλη σε ταινία που χω δει τον τελευταίο καιρό.....φοβερή έμπνευση από τον Tarantino...το καστ επίσης φοβερό αν και η Robbie νομίζω ότι ήταν underused.
Επειδή είμαι αρκετά άσχετος με εκείνη την εποχή έκανα την ερευνά μου, αφού είδα την ταινία και έχω να πω ότι είναι πάρα πολύ ωραία ταινία. Η εποχή ήταν ένα μεταβατικό στάδιο για τον κινηματογράφο τόσο στα πρότυπα ομορφιάς όσο και στον τρόπο που παίζουν πια οι ηθοποιοί. Ο πρωταγωνιστής παρά του ότι ήταν πολύ καλός ηθοποιός, έπεσε πάνω στην αλλαγή και αδικήθηκε. Η μαργκοτ φαίνεται να μην έχει κάποιο ρόλο στην κεντρική υπόθεση αλλά νομίζω ότι ήταν εκεί για να δείξει ποιο ειναι το δυναμικό κοινό της εποχής, της αρέσει όπως είπαν οι άντρες που μοιάζουν με 12 χρονών που είναι και το νέο πρότυπο ομορφιάς, είναι ηθοποιός που παίζει πλέον όχι τόσο θεατρικά, ακούει 'μοντέρνα' μουσική. SPOILERS!!! Το τέλος είναι διαφορετικό από την πραγματικότητα που εξηγεί και τον τίτλο της ταινίας. Όπως και η αφήγηση που γίνεται στο τέλος με την ώρα και το τι κάνει ο κάθε χαρακτήρας είναι σαν να διαβάζει κάποιο τα γεγονότα πριν την δολοφονία. Υπέροχα πλάνα, μουσική, μοντάζ. Υπάρχουν άτομα που όταν θέλουν να δουν μια ταινία θέλουν να δουν απλά μια υπόθεση που θα του τραβήξει. Αυτή η ταινία δεν είναι γι αυτά τα άτομα.
Δεν μου άρεσε, βαρέθηκα, περίμενα πως και πως να τελειώσει. Δεν έχω εντρυφήσει στην Αμερικάνικη κουλτούρα εκείνης της εποχής, εκτός από τα πολύ σημαντικά γεγονότα, οπότε οι "χιλιάδες" αναφορές που έκανε δεν μου έλεγαν κάτι, ούτε μου ξυπνούσαν κάποια νοσταλγία για το παρελθόν. Η χημεία μεταξύ των Πιτ & Ντι Κάπριο είναι απίστευτη, και στις ξεχωριστές σκηνές τους παίζουν πάρα πολύ καλά. Όπως και η Ρόμπι που ότι και να πούμε είναι λίγο. Με κούρασε πάρα πολύ η απουσία κάποιου στόχου ή σκοπού, είχα την εντύπωση ότι δεν προχωράει ως ιστορία. Περίμενα κάποια στιγμή να γίνουν τα γνωστά, και για να μην σποιλεριάσω δεν θα πω περισσότερα. Η βία μου φάνηκε υπερβολική, ανούσια και χωρίς κάποια δικαιολογία, τουλάχιστον όσο αφορά τον Κλιφ. Γενικά μπορώ να πω ότι προσωπικά ήμουν εκτός τόπου και χρόνου με την ταινία, γι'αυτό και δεν μου άρεσε.
Fun fact: Ο τίτλος δεν εμφανίζεται ως το τέλος, πριν τους τίτλους. Για εμένα ήταν η επιστροφή του Brad Pitt με κάποιο τρόπο. Κατά τα γενικά συμφωνώ με αυτά που είπατε, εξαιρετικά ποιοτική η δουλειά αν και αργή. Τόσο αργή. Υπήρξαν στιγμές που ένιωσα ότι το κλείσιμο ματιού το παλιό Hollywood ήταν αποκλειστικά για τους 'των έσω' και ότι υπήρχαν αναφορές τις οποίες δεν καταλάβαινα καθώς μεγάλωσα στα 90s στην Αθήνα και όχι στα 60s-70s στο Λος Άντζελες, αλλά Ταραντίνο είναι αυτός κάνει ό,τι θέλει. Έκανε μια ταινία γεμάτη αναφορές στην πόλη που μεγάλωσε όπως τη θυμόταν μεγαλώνοντας. Τέλος, το Brechdel τεστ οριακά το περνάει, αλλά δέχομαι ότι τα 60s-70s γενικώς πιθανώς δεν το περνούσαν.
Το πιο σωστό δεν είναι ότι βαριέσαι,γιατί αυτό που βλέπεις επί της οθόνης σου αρέσει και το απολαμβάνεις. Είναι ότι, ειδικά αν πας ανυποψίαστος, κάπου λες οτι ολο αυτό δεν έχει νόημα, δεν βγάζει πουθενά. Βέβαια το τέλος σε αποζημιώνει γιατί καταλαβαίνεις και το σκεπτικό του Ταραντίνο..
Ακούω συνέχεια με αφορμή την ταινία (και στο συγκεκριμενο βιντεο) οτι εκείνη η εποχή άλλαξε την ιστορία του χόλυγουντ , συμβολίζει το τέλος μιάς εποχής κλπ και γενικά οτι το γεγονός της δολοφονίας της Σαρον τέητ σηματοδότησε κάτι κλπ. Τι ακριβώς άλλαξε δηλαδή; Τι άλλαξε που αν δεν δολοφονούνταν η τέητ δεν θα άλλαζε; Κατα την γνώμη μου αυτη η "αλλαγή" που λέγεται είναι μια τεράστια μπαρούφα που δημιουργεί δήθεν ενα δεός και οτι "κατι έγινε" κλπ. Η τεράστια έκταση που πήρε η ιστορία με τον μάνσον είναι αλλού παπά ευαγγέλιο η οποία κάπως το πιάνουν στο mindhunder την σειρά που στην ουσία λένε (η και να μην το λένε ακριβώς ετσι ήταν) οτι ο Μανσον ήταν ένα φασισταριό δολοφόνος με μια δήθεν ιδεολογία της πλάκας που παρέσυρe άτομα τα οποία θα μπορούσαν να ξεγελαστούν απο τον οποιονδήποτε με λιγότερο η περισσότερο αντίκρυσμα για την μετέπειτα ζωή τους (σαμπως στις μέρες μας δεν υπάρχουν τέτοιοι;;) Η χίπικη κουλτούρα (ο θεος να την κάνει) συνεχίζεται με διάφορες παραλλαγές και 1002 μπουρδοιδεολογίες που συγκρούεται κιόλας η μια με την αλλη μέχρι και τις μέρες μας. Οποιος μπορεί όμως ας μου εξηγήσει την "αλλαγή" γιατι μέχρι τώρα μονο μπούρδες ακούω.
Στη συγκεκριμενη συμφωνω με την κριτικη σας σχεδον απολυτα . Παρα πολυ καλος ο Di Caprio , αλλα το μπραβο μου στον Pitt , οπου ειναι η πρωτη φορα που μ επεισε ολοκληρωτικα ως ηθοποιος και τον γουσταρα . Φοβερη η φωτογραφια . Σαν ταινια, πλησιαζει οντως περισσοτερο το Jackie Brown , πιο ''ευαισθητη'' απο οποιαδηποτε αλλη . Συμφωνω εδω οτι θα μπορουσε να λειπει ενα μισαωρακι . Για μενα , αυτουσια κοβεται η σκηνη που μιλαει ο Di Caprio με το κοριτσακι. Ξεκαθαρα . Και δεν επηρεαζεται ουτε τριχα απ την πλοκη. Γουσταρα πολυ που κραζει τους '' fuckin hippies'' , οντως μου τη σπανε κι εμενα αφορητα. Φοβερος ο McQueen στην επαυλη. Οντως ειναι ολοιδιος. Και μονο γι αυτο, δεν περισσευει η σκηνη .
@@gianakin την αυτοπεποιθηση του τη βρισκει μεν με το κοριτσακι , αλλα στη σκηνη του γυρισματος, και πραγματι ειναι φοβερα σημαντικη. Στη σκηνη της γνωριμιας τους ομως , με το βιβλιο που περιγραφει ο Rick ( που στην ουσια μιλαει για τον εαυτο του ) και μπλα-μπλα, δε μας δειχνει κατι καινουργιο, απλα μας δειχνει ( για πολλοστη φορα )την κριση αυτοπεποιθησης που ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΟΙΩΣ μας την εχει εδραιωσει ηδη απο 10 μεριες... Η ολη σκηνη θα μπορουσε να διαρκει 3 λεπτα, με τη γνωριμια τους, αντε να πεταει και 2 εξυπναδες το κοριτσακι για να μας δειξει τι καπνο φουμαρει , και τελος. Μη σου πω να μην υπηρχε καν, αφου και καθολου να μη γνωριζαμε το κοριτσακι, στο γυρισμα που του λεει '' η καλυτερη ερμηνεια που εχω δει..'' κλπ θα ειχε το ιδιο (σχεδον ) impact.
@@gianakin αυτο με το method acting δεν ειμαι σιγουρος οτι ισχυει, αφου ειχε ξεκινησει ηδη απο αρχες 50's με Brando κλπ, οχι στα τελη 70's . Ουτε ειδα καποια ιδιαιτερη ''προετοιμασια'' του Rick στα προτυπα του method..Απλα επαναλαμβανε στον εαυτο του οτι ειναι καλος ηθοποιος, και τσαντιζοτανε και κερδιζε σε αυτοπεποιθηση.. Αλλα δε διαφωνω εντελως, εχεις καποιο δικιο ...Οσο για το υπολοιπο, εγω δεν ειδα μεταστροφη. Το κοριτσακι δε τον ειχε στο φτυσιμο προσωπικα τον ιδιο, αφου δεν τον γνωριζε καν . Απλα ειχε αυτη τη συμπεριφορα τη σπαστικη γενικα. Οποτε θα μπορουσε να μας εδραιωσει οτι το κοριτσακι ειναι ''σπασικλακι'' με 2-3 ατακες , και μετα να του πει ''μπραβο'' στο γυρισμα, και μια χαρα θα παιρναμε το μηνυμα οτι ο Rick γυριζει το χαρτι.. Anyway, γενικα συμφωνουμε οτι πλατειαζει σε καποιες φασεις. Σχετικα με την επαυλη , sorry αλλα δε θα ηθελα με τιποτα να χασω τον Mcqueen . Εξαλλου δεν κρατησε και παααρα πολυ. Ενω με το κοριτσακι ηταν κανα τεταρτο γεματο .
Τα χρόνια μασαμπουκας άρχισαν δειλά δειλά να φαίνονται στο τζουβελεκη. Σιχαίνομαι που το τρέιλερ έδειξε όλες τις σκηνές εκτός από την τελευταία και τον εαυτό μου που είδα τρέιλερ της Σόνι. Ίσως για όσους ξέρουν τα 60 η ταινία να μετράει αλλιώς, αλλά εμένα μου έλειψε το δυνατό σενάριο και οι διάλογοι που σε κάνουν να ξεχνάς το τρίωρο. Οι εικόνες και τα references ήρθαν να αναπληρώσουν σε αυτη την ταινία, κι αν ήταν έτσι το 1969, γαμουσε...
Πολύ καλή ανάλυση παιδιά!! Προσωπικά θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς το πραγματικό γεγονός για να μπορέσει να ευχαριστηθεί την ταινία. Αλλιώς σκηνές όπως αυτή με τον Brad Pitt στο ράντζο, ή η γενικότερη παρουσία της Sharon Tate, χάνουνε παρά πολλή ουσία
Δείτε τον Robert Mitchum σαν Philip Marlowe για παρόμοιο περιοχόμενο. Πιστεύω πως η ταινία είχε πολύ λίγες σκηνές "αφρό", και ότι έπρεπε να έχει περισσότερες ακόμα... Η ατμόσφαιρα που μπορεί να βγει σαν αποτέλεσμα, το αξίζει. Δείτε το "Once Upon a Time... in America", για παράδειγμα, πόσες "άχρηστες" σκηνές έχει ;;;;;
Εγω θεωρω οτι παντα θελω περισσοτερο και οχι λιγοτερο ταραντινο. .. Αρα...δε κουραστηκα και μονο που εβλεπα αψογους χαρακτηρες και διαλογους, ενα πλουσιο σεναριο και μια τοσο ενδιαφερουσα και λεπτομερης παρουσιαση αυτου του κοσμου που λεμε. Χολιγουντ "Don't cry in front of the Mexicans!" Α ναι και killers οπως παντα με τις κριτικες
Ένα πανέμορφο love letter με την υπογραφή του Ταραντίνο. Ψωφαγα να δω μαζί DiCaprio και Pitt από τότε που έγινε σινεφίλ και έγιναν αυτομάτως από τα αγαπημένα μου (αν όχι ΤΟ αγαπημένο μου) ντουετα στη μεγάλη οθόνη. Κατανοώ γιατί κάποιος μπορεί να βαρεθεί, αλλά για μένα what you see is what you get και ο Ταραντινο ήταν ξεκάθαρος για το τι πάει να κάνει. Υ.Γ.: Υπάρχει περίπτωση να παιχτεί κάνα βίντεο σχετικά με όσα μάθαμε και είδαμε στο D23;
Εγώ πηγα στην πρεμιέρα σε ένα θερινό εδώ στη Γλυφάδα και μ'άρεσε η ταινια παρα πολύ. Βέβαια ήμασταια παρέα 6 άτομα από τα οποία στα 2 μόνο μας άρεσε πραγματικά παρά πολύ, ο ένας είχε ανάμικτα συναισθήματα και στους άλλους δεν τους άρεσε τοσο η βαρέθηκαν οπότε μόνο και μόνο από αυτό καταλαβαίνεις ότι η ταινια δεν ειναι για όλους σίγουρα. Θελει να χεις υπομονή και θα σε ανταμείβει στο 100%. Παρόλα αυτα, δεν μπορώ να κατηγορήσω όποιον βαρέθηκε η κουράστηκε αν σκεφτείς τους πολυ αργους ρυθμούς σε συνδυασμό με τις σχετικά άβολες θέσεις του θερινου. Εγώ θα την πρότεινα να πατε να το δείτε στο σινεμά γιατί αξίζει τον κόπο και ας τη βαρεθείς.. ΩΔΗ ΣΤΟ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΑΤΟΥΣΕΣ
Αν εξαιρεσεις λιγο τις αναφορες που κανει ο ταραντινο παντα στις ταινιες του , θα ελεγες πως ο σκηνοθετης ηταν καποιος αλλος , εκτιμω παρα πολυ που απεδωσε φορο τιμης στο ρομαν πολανσκι , ναι εχτισε ομορφα τους χαρακτηρες , ναι ο ντι καπριο ηταν εξαιρετικος αλλα παιδια η ταινια ηταν μετρια , δε βαρεθηκα αλλα δεν συγκρινεται ουτε με τους μισητους 8 οπου για μενα ηταν ταινιαρα .
@@unknownkostas3004 όχι μόνο χαζοχαρούμενη μουνιτσα που χορεύει, 60s κουλτούρα και μουσική, παντού πόλοι άκυροι διάλογοι (που μου αρέσουν όλοι), χαρακτήρες που μιλάνε για ταινίες μέσα στην ταινία και ναι δεν θυμάμαι να έχω ξανά δει τόση πατούσα σε ταινία Tarantino μόνο ο Samuel Jackson έλειπε να λέει nigga κάθε δυο λεπτά ο άνθρωπος το ζει ❤️❤️❤️
Ωραία ταινία, αν και είναι όντως πολυυυ αργή. Το τελευταίο act, πάντως, σε αποζημιώνει για την αναμονή. Θα έλεγα ότι είναι η λιγότερο-Tarantino ταινία του, ή τουλάχιστον ή λιγότερο-Tarantino-όπως-τον-έχουμε-συνηθίσει-πλέον ταινία. Στην μέση, δηλαδή, νόμιζα ότι έβλεπα περισσότερο κάτι από τους Κοέν.
Νομίζω και πριν απ αυτήν την ταινία οι Κοέν κι ο Ταραντίνο έχουνε παρόμοιο στυλ αρκετά. Crime υποθέσεις, νεογουέστερν αισθητική (ή και καθαρό γουέστερν), έμφαση στους έξυπνους διαλόγους, αρκετά ακριβής απεικόνιση της αμερικάνικης κοινωνίας, παρεμφερής απεικόνιση βίας, κοινωνικοί προβληματισμοί κλπ. Και το χιούμορ τους μοιάζει αρκετά. Απλά ο Ταραντίνο απλώνεται σε ένα πιο μεγάλο εύρος ειδών, από blaxploitation μέχρι και κουνγκ φου ταινίες. Αλλά ειδικά όταν οι Κοέν επιλέγουν να κάνουν λίγο πιο ανάλαφρες ταινίες, θυμίζουν πολύ Ταραντινο, αν λάβουμε υπ όψιν ταινίες σαν το Burn after reading.
Πολύ σωστή η περίληψη σας, πιστεύω τα καλύψατε όλα. Εκτός του Once upon a time in hollywood πολλοί περιμένουμε σχολιασμο του αριστουργηματος του Sergio Leone Once upon a time in America!!! Κάντε το σαν χάρη!!! Είστε ωραίοι 👌
Μα ούτε μία τόση δα αναφορά στην εκπληκτική Τζούλια Μπάττερς; Δεν σας αναγνωρίζω! Σε βαθμό δηλαδή που σκέφτηκα να ξαναδώ το βίντεο μήπως μου διέφυγε! Φανταστική ερμηνεία και φανταστικοί διάλογοι με τον Ντικάπριο κι ας ήταν περιορισμένος ο χρόνος της! Από εκεί και πέρα, είναι σίγουρα η λιγότερη αγαπημένη μου ταινία του Ταραντίνο όχι γιατί δεν ήταν καλή, απλά γιατί οι προηγούμενες ήταν καλύτερες. Ενδιαφέροντες χαρακτήρες, μαγική ατμόσφαιρα, φωτογραφία, διάλογοι εντάξει τι να λέμε, εκεί δεν τον φτάνει κανείς, αλλά τόσο φτωχή πλοκή και κορύφωση τουλάχιστον για τις δικές μου απαιτήσεις. Δηλαδή οκ, στο έχτισε το όλο θέμα με τους χίπηδες για να φτάσουμε εκεί στο τέλος, απλά η τελική σκηνή ένιωσα ότι έγινε για να γίνει γιατί κάπως έπρεπε να γίνει μια κλιμάκωση και να τελειώσει.
Φοβερο που ο καθε ενας εχει την δικια του αποψη για το πως θα επρεπε να γυριστει η ταινια.. αλλος θελει πιο πολυ δραση αλλος να ηταν πιο μικρη σε αλλον δεν αρεσει η πλοκη και σε αλλον οι διαλογοι!!..(δεν του αρεσαν λεει οι διαλογοι σε ταινια του Ταραντινο..) Ειναι σαν να κοιτας εναν πινακα και να λες εγω εδω θα εβαζα μπλε....η να ακους ενα τραγουδι και να λες εγω εδω θα το κανα μινορε...! Καταλαβαινουμε λοιπον την αξια την αποψης του καθενος .Η ταινια ειναι η αποψη του σκηνοθετη.οποιος λοιπον θα την ηθελε καπως αλλιως και λιγο πιο τυποποιημενη και λιγο πιο ετσι του ευχομαι να του κολλανε ολες οι ταινιες που θα βαλει να δει και να παιζουν μονο οι ταινιες απο ρεππα-παπαθανασιου
Δεν μας άρεσε. Και βαρεθήκαμε και στο τέλος δεν μας αποζημίωσε. Ερμηνευτικά ο καλύτερος ρόλος της καριέρας του Ντικαπριο κι εδώ έπρεπε να πάρει Όσκαρ. Απορώ για τον Μπραντ Πιτ, πώς βραβεύτηκε, τον εαυτό του παίζει εδώ. Αχ βρε Ταραντινο, αγόρι μου, όντως το inglorious Basterds ήταν το τελευταίο σου αριστούργημα...
Παίδες μας άρεσε το δα με τη μάνα μου εγώ επειδή έχω δει και άλλες ταινίες Ταραντίνο μου φάνηκε η πιο κατανοητή ταινία του.μεγαλη χαρά που είδα να παίζει ο Αλ Πατσίνο και έκπληξη που ο Πιτ διάλεξε δεύτερο ρόλο και ο ντικαμπριο πρώτη μούρη.εκει που είπα ότι η ταινία είναι ατελείωτη ήταν στη σκηνή που πάνε οι δολοφόνοι για το σπίτι εκεί λέω έπαθε Αγγελόπουλο ο Ταραντίνο!και φοβερή η σκηνή με Μπρους Λη.
Προσπαθώ να συγκρατηθώ να μην δω το βιντεάκι σας μέχρι την Τετάρτη που θα πάω στο σινεμά να καταθέσω ευρώ και σέβας στην λατρεία που λέγεται Quentin...
Συμφωνώ με όλα όσα είπατε. Ο Tarantino ίσως το τράβηξε μισή ώρα περισσότερο από όσο χρειαζόταν αλλά πιστεύοντας ότι δεν θα απογοητεύσει δεν βαρέθηκα, εκεί θα καταλάβω όποιον μου πει "Βαρέθηκα". Όταν πήγε ο Κλιφ στην κατασκήνωση έλεγα "θα τους φάει όλους". Υ.Γ. Όταν λέτε για σκύλο μιλάτε για τον Μπράντυ; (ο αγαπημένος χαρακτήρας της ταινίας)
Αν κάποιος δει την ταινία χωρίς να ξέρει τι είχε γίνει με την Tate και το Manson Family, τότε δε θα καταλάβει και την έκπληξη στο τέλος. Όσο για την υπόθεση, δε με κούρασε καθόλου και θα την έβλεπα άνετα και 2η φορά στο σινεμά για να την απολαύσω.. Οι σκηνές οδήγησης δε χορταίνονται!!
Από τη στιγμη που μπαίνετε στον κοπο να μην παρουσιάσετε κατι spoiler free και ουσιαστικά κανετε αναλυτικό break down την ταινια,δεν καταλαβαινω γιατί κάποια πραγματα δε τα υπενθυμίζετε.Πχ λες σε ένα σημειο «μαθαίνω μια πληρoφορια για το Brad Pitt…”.Εμ ναι,ποια ειναι η πληρπφορια οεο;;;Εγώ που έχω δει την ταινια 4 χρονια πριν πως θα το θυμηθώ και θα πω «Α ναι δικιο έχεις ρε συ»;;
@vassilisstav Μία μεγάλη πληροφορία δίνεται για τον χαρακτήρα του σχετικά με το νεφελώδες backstory του. Φρεσκάρετε την ταινία και όλα θα είναι ξεκάθαρα. ;)
Δε βαρέθηκα καθόλου, κατεβαίνει πολύ "γλυκά". Το φινάλε, δε, αυτής της ταινίας είναι από τα "καλύτερα" εκεί έξω, γιατί σε εντάσσει πλήρως σε όσα γίνονται και σε κάνει να εύχεσαι να είχαν γίνει έτσι τα πράγματα και όχι όπως συνέβησαν στην πραγματικότητα.
Η ταινία αυτή είναι ένα τίποτα! Και δεν μιλώ για αυτό το τίποτα που εκφράζει τους ηλεκτρονικούς τραμπούκους που θα μου την πέσουν. Ο κινηματογράφος είναι και ταχυδακτυλουργικό. Ο Ταραντίνο είναι ο μόνος αυτη την εποχή που πειραματίζεται. Όσοι ξέρουν απο ταχυδακτυλουργικά ξέρουν πως έχει σημασία περισσότερο ο τρόπος που γίνεται κάτι! Η ταινία αυτή είναι ένα μηχανολογικό θαύμα με μέρη και εξαρτήματα που όλα λειτουργούν, για να αποδώσουν στο τέλος ένα μικρό άνθος ελπίδας! Τα ταχυδακτυλουργικά πρέπει να είναι και στυλάτα και ο Ταραντίνο είναι ο μετρ του στυλ. Πως να κάνουμε μια ταινία με πολεμικές τέχνες, δικαίωση και καουμπόυδες χωρίς όμως να ξανακάνουμε Kill Bill, Django κλπ; Κάνωντας το Κάποτε στο Χόλυγουντ τα κάνει όλα χωρίς τα λάθη του Hatefull 8! To μυστήριο του ενός απο τους ήρωες δεν επισκιάζει την ιστορία, αλλά υπάρχει όσο πρέπει για να κανει το μαγικό λιγο πιπεράτο! Η ταινία είναι ένα κινηματογραφικό αλλά και σεναριακό πείραμα το οποίο πέτυχε! Κι όχι απλά πέτυχε, αλλά πέτυχε και με ωραίο τρόπο!
Επίσης είδα και αλλά βίντεο σας και παρατηρώ ότι η στάθμη στο βαρελάκι είναι αμετακίνητη....χαχαχα! Κατά τα αλλά είστε Ok, πιείτε λίγο παραπάνω κρίμα το υλικό... Μου άρεσε το 2001.
Η ταινία είναι ένα αριστούργημα που δεν χορταίνεις να βλέπεις!! Η φωτογραφία της είναι απίστευτη όπως είπατε & εσείς, πραγματική απόλαυση, μακάρι να διαρκούσε περισσότερο, είχα πολύ καιρό να χαρώ που ζω την εποχή που βγήκε μία ταινία, είναι προς τιμήν του Ταραντίνο που δεν ενδιαφέρεται μόνο για την εμπορικότητα & μας χαρίζει γνήσιες στιγμές σινεμά, μόνο για την διάρκεια της συγκεκριμένης ταινίας δεν συμφωνούμε παιδιά (πιστεύω ήταν σωστότατη) κατά τα άλλα μπράβο για την εκπομπή σας, συνεχίστε, είστε ικανότατοι, χίλια μπράβο & πάλι στον Κουεντίν.
Μπράβο, βρε παιδιά!
Μια φορά κι έναν καιρό στο... Χόλυγουντ. Ένα πολύ γλυκό παραμμύθι. Αψογες ερμηνείες. Αψογη κινηματογράφιση. Οκέι μέχρι κι εγω βαρέθηκα σε καποιες φάσεις, με αποτέλεσμα να μη δράσει πολύ η όποια συγκίνηση. Το τέλος... όλα τα λεφτά! Πολύ γέλιο! Γλυκόπικρο θα έλεγα.
Η ταινία ωστόσο ειναι για λίγους... πολλοί πήγαν να δουν δολοφονίες, πήγαν για τον Λεό, για τον Πιτ... κι έτσι έχασαν το νόημα... δεδομένου οτι καλον ειναι να γνωρίζεις πράγματα για την εποχη εκεινη...
εν πάση περιπτώσει, εγώ την ξανα βλέπω σε θερινό άνετα!
Γαμημένοι κωλοχίπιδες!
Έχω δει 2 και μισό ταινίες του Ταραντίνο. Αυτήν, το Death Proof και μερικά κομμάτια από το Django και το Inglourious Basterds. Πιστεύω ότι ο Ταραντίνο δεν μπορεί να συγκριθεί ως σεναριογράφος και ως σκηνοθέτης. Δεν έχω δει κάποιες σημαντικές ταινίες από αυτόν, αλλά είναι ικανότατος σκηνοθέτης. Οι ταινίες του είναι ιδιαίτερες, λόγω της ατμόσφαιρας, καθώς και κάποιων πολύ περίεργων αλλά ωραίων σκηνών, με ουσιώδες νόημα πίσω από αυτές. Σαν σεναριογράφος έχει ένα ελάττωμα. Πολλές από τις ταινίες του έχουν τρίτες πράξεις απρόβλεπτες και με φοβερή δράση, αλλά τα 2 πρώτα κεφάλαια της ταινίας δεν έχουν κάποια ενδιαφέρουσα πλοκή, ειδικά το Death Proof το οποίο έχει ένα φοβερό τέλος αλλά η υπόλοιπη ταινία δεν έχει ούτε κάποιο βάθος ούτε κάποιον ξεκάθαρο πρωταγωνιστή εκτός από τον κακό. Αλλά αυτή ήταν μια ταινία που μου άρεσε πολύ. Είναι μια ταινία που σε κρατάει παρά την μεγάλη διάρκεια (2 ώρες και 40 λεπτά), λόγω της φοβερής σκηνοθεσίας, παίρνοντας σε σε ένα μεγάλο ταξίδι σε μια εποχή χρωμάτων, καουμπόικων ταινιών, μουσικής, μοναδικών ρούχων και αυτοκινήτων, χίππιδες, γυναίκες να χρησιμοποιούν την εμφάνιση τους λόγω του σεξισμού, έγκλημα και μερικούς υπαρκτούς ηθοποιούς, όπως η Sharon Tate που την υποδύεται η Margot Robbie, η οποία δολοφονήθηκε με άλλα 4 άτομα το 1969 από άντρες του Manson, ενώ ήταν 8 μηνών έγκυος.
Έτσι, η ταινία ακολουθεί την ιστορία ενός ηθοποιού (Leonardo DiCaprio) και του κασκαντέρ του (Brad Pitt). Ο ηθοποιός ήταν ο πρωταγωνιστής μιας Western σειράς που έχει τελειώσει και μέχρι τη δεκαετία του 2000 υπήρχε το μεγάλο στερεότυπο του ότι οι ηθοποιοί είναι χωρισμένοι στους κινηματογραφικούς και τους τηλεοπτικούς ηθοποιούς. Από τους τρεις πρωταγωνιστές, DiCaprio, Brad Pitt και Margot Robbie, ο πιο ώριμος φαίνεται να είναι αυτός που δεν είναι διάσημος, ο χαρακτήρας του Brad Pitt. Είναι πραγματικά αξιοσέβαστο το ότι υπάρχει ένα κορίτσι που τον γουστάρει και της ζητάει ταυτότητα και το μόνο που προσφέρεται να κάνει είναι να την πάει σπίτι της. Κάτι άλλο ξεχωριστό στις ταινίες του Ταραντίνο είναι ότι σε κάνει να γνωρίσεις τους χαρακτήρες όσο η ταινία περνάει χωρίς να δίνει κάποιο βαθύ ψυχογράφημα. Ο Brad Pitt είναι ένας άνθρωπος που του αρέσει η πλούσια ζωή που κάνει δίπλα στον DiCaprio, αλλά επίσης εκτιμάει την ιδιωτικότητα και δεν αφήνει τον εαυτό του να τυφλωθεί από παράνομα λεφτά ή κορίτσια κάτω των 18, έχει πάντα στο μυαλό του τις συνέπειες. Ο DiCaprio από την άλλη είναι ένας φιλόδοξος άνθρωπος που δεν επικοινωνεί ιδιαίτερα με άλλους εκτός της δουλειάς του και η μόνη σχέση του που έχει βάθος σε όλη την ταινία είναι με ένα κοριτσάκι που συμπρωταγωνιστούν. Η Margot Robbie παίζει την Sharon Tate και είναι από τις λίγες φορές που κάποιος εστιάζει τόσο στον χαρακτήρα της Tate, διότι έγινε γνωστή κυρίως για τη δολοφονία της. Την βλέπουμε ως έναν χαρακτήρα με μεγάλη ισορροπία ανάμεσα στη φιλοδοξία της και την απλότητα της. Είναι πολλή ωραία η σκηνή όπου την βλέπουμε να πηγαίνει σε έναν δημόσιο κινηματογράφο για να δει μια ταινία της και της αρέσει να βλέπει τον εαυτό της στην οθόνη και την αντίδραση των άλλων, κάτι που όλοι οι ηθοποιοί αναζητούν, απλά δεν το εκφράζουν δημόσια. Επίσης αποτελεί καλή σκηνοθεσία το σημείο όπου απλώνει τις γυμνές πατούσες της πάνω στην μπροστά καρέκλα. Ο Tarantino έχει υπερβολικές σκηνές με πατούσες στις ταινίες του, αυτή όμως περιγράφει και τον χαρακτήρα και την εποχή, διότι οι πατούσες είναι επίσης βρώμικες και η ταινία διαδραματίζεται στα 60s, στην εποχή των χίππις, όταν το να απλώνεις τις βρώμικες πατούσες σου κάπου ψηλά ήταν κάτι το καλτ. Επίσης η Tate ήταν ένας άνθρωπος που περπατούσε συχνά χωρίς παπούτσια στην προσωπική της ζωή, για αυτό είναι και βρώμικες. Αν επίσης προσέξετε, πίσω αριστερά στο θέατρο υπάρχει μια άλλη γυναίκα που κάθεται έτσι. Φαίνεται περίεργο στην εποχή μας, αλλά σε αυτήν την περίπτωση σημαίνει καλή σκηνοθεσία.
Ο λόγος που η ταινία δεν παίρνει 10/10, είναι ότι ο Ταραντίνο ακολούθησε ένα πολύ συνηθισμένο μοτίβο με πολλές άλλες από τις ταινίες του, όπως το Death Proof και το Django, αλλά σε αντίθεση με τις άλλες εδώ δεν χρειαζόταν. Στο τέλος της ταινίας μπαίνει ένα αχρείαστο και ανούσια βίαιο σκηνικό με τους 2 άντρες πρωταγωνιστές. Θα το καταλάβαινα αν ήταν με τη δολοφονία της Tate, όμως δεν ήταν. Όμως αν και το μοτίβο ήταν συμβατό στις άλλες 2 ταινίες που ανέφερα, έγινε όντως μία από τις αγαπημένες μου ταινίες, που με κράτησε για ένα τόσο μεγάλο διάστημα και ευχαρίστως θα έβλεπα άλλη μισή ώρα σε αυτή την ενδιαφέρουσα εποχή για το σινεμά, το Βιετνάμ, τις ζωές των διασήμων και των ανθρώπων που τους περιβάλλουν, αλλά και τα μυνήματα της καθώς και το ξεχωριστό χτίσιμο χαρακτήρων. Αυτός είναι και ο λόγος που έγραψα και την πιο τεράστια κριτική που έχω γράψει ποτέ. Μου άρεσε πάρα πολύ, ελπίζω και σε εσάς.
Πρώτη φορά είδα την ταινία αυτή στο σινεμά χθες και σήμερα άκουσα τον σχολιασμό σας. Μπράβο συμφωνώ σε όλα όσα είπατε. Εμένα παρότι ήξερα το στόρυ έπαθα και γω το ίδιο με το διάλειμμα (και τελικά εκεί που το είδα δεν είχα καν διάλειμμα) αλλά παρ' όλα αυτά γούσταρα με το πόσο κουλ ήταν οι δύο πρωταγωνιστές και με το τέλος που για μένα ήταν απροσδόκητο γιατί περίμενα να γίνει όπως ήξερα το περιστατικό.
Εξαιρετική και εμπεριστατωμένη η κριτική σας. Ωστόσο θέλω να σχολιάσω ότι δεν βαρέθηκα ούτε στιγμή, δεδομένου ότι κάθε σκηνή είχε κάτι ενδιαφέρον να μου δώσει, είτε σε διαλόγους/ερμηνείες είτε σε σκηνοθεσία/φωτογραφία
Αυτό είναι ακόμα καλύτερο για την εμπειρία σας στο σινεμά. :)
Προσωπικά η αγαπημένη μου ταινία του Ταραντίνο. Απίστευτη χημεία μεταξύ Ντι Κάπριο - Πιτ, φοβερή σκηνοθεσία, ωραίο to the point χιούμορ της εποχής! Διάβασα και το βιβλίο, το οποίο δίνει παραπάνω στοιχεία για τον Κλιφ Μπουθ! Φοβερό!
Ξεχάσατε να αναφέρετε κάτι σημαντικό... Εδώ ο Ταραντίνο έβγαλε πολύ φετίχ με τις πατούσες. Ταινία για ποδολάγνους 100%. Ελπίζω να βγει και η spoiler έκδοση.
Όχι, δε θα υπάρξει spoiler βίντεο. :)
@@cineposium κρίμα... Δεν πειράζει!
Δε θα είχαμε να πούμε κάτι που δεν είπαμε. Τα θέματα που ήταν spoiler-ιστά τα θίξαμε.
Εμεις τη σύζυγο παλεύαμε γερά να μην κοιμηθούμε....εκείνη τον πήρε λίγο ήταν και θερινός.ο..σινεμας.........τίποτα δεν πήγαινε πουθενά καμιά ιστορία σκηνή δεν είχε κανένα pay off και πλατιαζει άπειρα χωρίς απολύτως κανένα λόγο......κατά τα άλλα σας λατρεύω εσάς και για αναλύσεις σας και το χιούμορ σας παιδιά.
Σας ευχαριστούμε πολύ. :)
@@cineposium μόλις γύρισα απ' το σινεμά έπεσα με τα μούτρα να ακούσω την κριτική σας. Καλή εβδομάδα παιδιά καλά κουραγια , μας αρέσετε πολυ.
Το είδα χθες βράδυ. Συμφωνώ απόλυτα με την κριτική σας, παιδιά! Είμαι φαν του Ταραντίνο και ήταν σαν να έβλεπα ό,τι λάτρεψε ένας αγαπημένος μου φίλος, ό,τι τον στιγμάτισε. Και όλο αυτό δοσμένο με τον πλέον αριστοτεχνικό τρόπο, με το απαράμιλλο στιλ του. Ένα υπέροχο παραμύθι made in Hollywood! ΟΚ είναι λίγο μεγάλο, αλλά αξίζει 100% την υπομονή που θα κάνεις. Ελπίζω να είδατε και την bonus σκηνή μετά τους τίτλους τέλους :) Thank you and keep up the good work, boys!
Είναι η μοναδική ταινία στην οποία κοιμήθηκα στην αίθουσα. Εξαιρετικός κινηματογραφιστής ο Ταραντίνο, αλλά η ξενάγηση στο Χόλιγουντ μιας άλλης εποχής μού ήταν εντελώς αδιάφορη.
Πιστεύω είναι απαραίτητη η γνώση της πραγματικής ιστορίας.
Καθώς γνώριζα τα ιστορικά γεγονότα ένιωσα μεγάλη αγωνία και φόβο προς το τελος Και μεγάλη ανακούφιση από την κατάληξη της ιστορίας. Αυτή η τελική έκπληξη ήταν μοναδική για μένα, δεν την έχω ξαναζήσει σε ταινια.
Πρώτο βίντεο σας που βλέπω. Ήμουν από τους τυχερούς που δεν βαρέθηκα, καθώς αυτή η αναζήτηση για το που το πάει ο Κουέντιν έκανε την ταινία να κυλήσει σαν νερό. Αυτό και το ότι είμαι πιστός φαν του Ταραντινό αλλά και της 2μισαωρης διάρκειας! Πάντως εξαιρετική ανάλυση, εκφράσατε πολύ ωραία τα στοιχεία της ταινίας(κινηματογραφικά, σκηνοθετικά, υποκριτικά κλπ.) με τρόπο που πολλοί από μας είχαν στον κεφάλι τους αλλά εσείς δώσατε μία συμπαγή λεκτική μορφή. Συνεχίστε έτσι!!
Δεν ηξερα την πραγματικη ιστορια πριν δω την ταινια και αφου την ειδα εκατσα και διαβασα..μπορω να πω οτι αφου μαθει κανεις την αληθινη ιστορια ,ξαφνικα η ταινια γντ ακομα πιο εξυπνη και ακομα πιο παραμυθενια .Σε συνδυασμο με το θερινο στην πλακα οπου ειδα την ταινια ,την κανει σιγουρα μια απο τις αγαπημενες μου του Ταραντινο και πιστευω οτι ειναι μια ταινια οπου σε 10-20 χρονια θα εκτιμηθει πιο πολυ απο οτι σημερα!
Το εξαιρετικά βίαιο τέλος έμοιαζε σαν να ήρθε από το πουθενά, αλλά η αναθεωρητική φύση του τέλους έβαλε ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου. Η ταινία είναι διασκεδαστική και παρόλο που σε 2 ώρες 40 λεπτά φαίνεται πολύ, νόμιζα ότι πέταξε. Θα μπορούσα να είχα παρακολουθήσει περισσότερο και να ένιωθα το ίδιο βαθιά. Καταλαβαίνω γιατί ο Μπραντ Πιτ κέρδισε Όσκαρ ως Β 'Ανδρικού Ρόλου, αλλά ο Ντι Κάπριο θα είχε πάρει Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου αν ήταν άλλη χρονιά, γιατί ήταν υπέροχος!
Πιστεύω πως ήθελε να μας δώσει κάτι διαφορετικό από τις προηγούμενες ταινίες και μας το έδωσε.
Η απουσία ολοφανερου στόχου στην αρχή της ταινίας, ήταν ένα από τα πράγματα που ήθελε να περάσει. Η ταινία, μεταξύ άλλων, αποτέλεσε ένα ταξίδι στο τότε Χόλιγουντ. Μας έδειχνε τοποθεσίες, την καθημερινότητα των απλών πολιτών, το είδος μουσικής της εποχής, ενώ παράλληλα προχωρούσε στην ανάπτυξη των πρωταγωνιστών. Πολιτιστικά στοιχεία απαραίτητα για να συνυπάρξουμε σε μεγάλο βαθμό με τα άτομα της δεδομένης εποχής και μέρους. Αλλιώς δεν θα ήταν πλήρως κατανοητή η βασική πλοκή.
Καταλαβαίνω ότι θα μπορούσε να κουράσει κάποιους, αλλά αν καθοσουν χαλαρός και την απολαμβανες, δεν θα ένιωθες κόπωση.
Θα συμφωνήσω πως είναι από τις ωραιότερες ταινίες του Ταραντίνο. Ήταν πλήρης, χωρίς περιττή βία (όχι πως θα με χαλούσε, Ταραντίνο βλέπουμε), όπου κάθε σκηνή είχε κάτι να σου δώσει.
Ίσως μία ταινία που περιμένεις να δεις από έναν σκηνοθέτη που βαίνει προς το τέλος της καριέρας του - μιας και έχει αναφέρει πως θα βγάλει μόνο 10. Έναν φόρο τιμής στα γεγονότα που τον ώθησαν στο να δημιουργήσει, στις προσωπικές του Μούσες.
Ενώ συμφωνώ σε όλα θα διαφωνήσω ελαφρά μόνο ως προς τον στόχο, έχω την εντύπωση πως απο την αρχή σχετικά μας έκλεισε το μάτι δεν λέω άλλα για να μην κάνω spoiler!
Όταν βάζεις να δεις κριτική Once upon a time in Hollywood και σου πετάει και τρέιλερ Once upon a time in Hollywood!
Προσωπικά ποτέ δεν μου φάνηκε βαρετός ο Tarantino γτ λατρεύω τους διαλόγους του!!
Απο οτι φαινεται πληρωνονται και απο την Sony, και οχι μονο απο τον Lucas. Για αυτο αποθεωσαν την τριλογια του Sam Raimi και αντιστοιχως τα prequels του Star Wars με το Last Jedi. (Πλακα κανω αλλα και εμενα μου βγηκε το trailer πριν δω την κριτικη του Once upon a time in Hollywood!)
Πορσωπικα περασα ωραια στην ταινια αλλα αυτο που θελω να τονισω ειναι πως ο Ταραντινο καταφερε να με κανει να αισθανθω αγωνια ή ακομα και φοβο ορισμενες φορες σχετικα με το τι προκειται να ακολουθησει, πραγμα που δεν εχουν καταφερει να κανουν ταινιες που ο αρχικος τους σκοπος ηταν αυτος! Εξαιρετικη ταινια!
Η ταινία μου άρεσε πολύ γενικά λατρεύω τις ταινίες που σου δείχνουν εποχές και καταστάσεις στο Χόλιγουντ και παίρνεις και μια μικρή γεύση για το πώς γυρίζονται και ποιους ηθοποιούς βάζουν και είναι μια θεματική που την χρησιμοποιεί ο tarantino σε αρκετές ταινίες του. Ολες η ερμηνείες είναι εξαιρετικές ειδικά του pitt, χάρηκα πολύ που είδα ξανά τον DiCaprio και συμπάθησα πολύ τον χαρακτήρα γιατί θεωρώ ότι βρίσκεται σε μια φάση της καριέρας του όπου όλοι οι άνθρωποι την έχουν άσχετο της δουλειάς. O pitt μου άρεσε πολύ το ποσό bad ass το έκαναν και μου λειτούργησε η σχέση με τον DiCaprio αλλά και με τον σκύλο του. Η Margot Robbie ήταν τρομερά συμπαθητική και χαριτωμένη και κάθε φορά που βλέπαμε την ιστορία δεν με κούρασε καθόλου, πιστεύω ότι έξυπνα ο tarantino την χειρίστηκε για να χτίσει και ένταση. Θα συμφωνήσω με τον Γιάννη για για το τι θέλει να σου περάσει το τέλος της ταινίας γιατί παρόλο που είχε happy ending υπήρχε μια μελαγχολία στην ατμόσφαιρα του στιλ μακάρι όντως να είχε συμβεί αυτό και φαίνεται ακόμα ποίο ξεκάθαρο με τον τρόπο που χρησιμοποιεί την δράση.
Αρχικά λατρεύω Tarantino... Δεν βαρέθηκα καθόλου από την αρχή μέχρι το τέλος κ αυτό που βρίσκω ωραίο στον Tarantino είναι ο ρυθμός ακόμη κ το φλου της υπόθεσης το σώζει ο ρυθμός δεν σε αφήνει κατ' εμέ καθόλου κ το έχει ξ σε άλλες ταινίες του αυτό... Εντάξει για ερμηνείες δεν μιλάω περιττό... Απλά ερμηνειάρες!
Στο σινεμά που το είδα δεν κάνουν ποτέ διάλειμμα οπότε δεν περίμενα να σταματήσει ποτέ για να ξέρω πότε ήμαστε στα μισά.
Προσωπικά δεν με κούρασε καθόλου. Αν θα ήθελα κάτι παραπάνω θα ήταν παραπάνω δράση σαν αυτή στο τέλος.
Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι πριν την δει κάποιος θα πρέπει να γνωρίζει καλά την πραγματική ιστορία και τι ακριβώς συνέβη.
επιτελους ...το ειδα δυο φορες και θα παω και τριτη μην πω και τεταρτη ειναι τοσο εθιστικη ταινια ο ρικ νταλτον και ο κολλητος του κλιφ θελω να τους βλεπω συνεχεια απλα να περιφερονται στο ΛΑ να μην κανουν τιποτα απλα να οδηγανε να μπαινοβγαινουν στα στουντιο και μπροστα απο την καμερα να βγαζουν βολτα το σκυλο να περνουν οτοστοπ πανεμορφες χιπισσες και να μπλεκουν σε περιπετειες α και το πιο σημαντικο να οδηγουνε σε ενα απογευματινο ΛΑ την ωρα που δυει ο ηλιος ανοιγουν τα νεον φωτα σε μαρκιζες σινεμα εστιατορια και ακουμε το california dreamin...και το τελος ποσο γλυκοπικρο ενα παραμυθι με happy end το πιο συγκινητικο σε ταινια ταραντινο ο τυπος εφτιαξε μια ταινια για μας τα αρρωστακια με το σινεμα με τις σειρες και χεστηκαμε σε οσους δεν αρεσε μακαρι να ειναι μικρη η κοινοτητα των καθαροαιμων σινεφιλ κλειστη που αγαπαει ευλαβικα το σινεμα,η μαρκοτ ρομπι ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ απλα την βλεπουμε να ΖΕΙ τοσο μικρη η παρουσια της απο την οθονη αλλα σου αφηνει τεραστιο το στιγμα της...και τωρα μπορω να δω το βιντεακι σας και για να τα παμε καλα ελπιζω να μην κραξετε χαχαχαχα ....ΣΥΜΒΟΥΛΕς ....ΜΗΝ ΔΕΙΤΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΣΕ ΜΟΥΛΤΙΠΛΕΞ -γενικα μην βλεπετε ταινιες σε μουλτιπλεξ - και μην δειτε αυτην την ταινια οσοι ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΣΙΝΕΜΑ
υγ. γιαννη ωραιο το νεο λουκ επιβαλλοταν με τετοιο σχολιασμο ταινιας
υγ.2 την πρωτη φορα που την ειδα ειχα αυτο το αισθημα της ατελειωτης αλλα η συγκεκριμενη ταινια θελει λιγες μερες να περασουν πιστευω για να τη συνειδητοποιησεις και πιστευω θα εχει διαρκεια τη δευτερη φορα που την ειδα παρακαλουσα να δω και κομμενες σκηνες μου φανηκε μικρη
υγ.3 μην δειτε αυτην την ταινια οσοι δεν ξερετε ποιος ειναι ο πολανσκι ο στιβ μακουιν οσοι δεν εχετε δει τις ταινιες του μπρους λι
υγ.4 καλο ειναι να διαβασετε λιγα πραματα πριν δειτε την ταινια τουλαχιστον την ιστορια του προσωπου που ερμηνευει η μαρκοτ ρομπι καθως και το ιστορικο πλαισιο του τελους του παλιου χολυγουντ και της αντικαταστασης απο το νεο, δειτε και το φιλμ easy rider που θεωρειται η ταινια που συμβολιζει το περασμα την εχει και το νετφλιξ θα μπειτε καλυτερα στο υποβαθρο
Από το Inglourious Bastards έχω αποδεχτεί ότι ο Ταραντίνο κάνει πλέον μεγάλες σε διάρκεια ταινίες. Το ίδιο έγινε και με το κάποτε στο Χόλιγουντ. Δεν τις βαριέμαι. Αλλά όταν τελειώσουν και τις αναλύσω καλύτερα καταλαβαίνω ότι υπήρχαν πράγματα που θα μπορούσαν να είναι εκτός ταινίας. Αν το Κάποτε στο Χόλιγουντ ήταν 2 ώρες πιστεύω πως θα έλεγε αυτό που ήθελε ο Ταραντίνο να πει με καλύτερο τρόπο. Δεν βαρέθηκα στην αίθουσα. Δεν κάναμε ούτε διάλειμμα. Αλλά όπως είπατε κι εσείς πόλοι θα βαρεθουν.
Το είδα την Παρασκευή κι επιτέλους σήμερα είδα το βίντεο σας!!!!!!!!!
Κι εγώ βαρέθηκα κάποια στιγμή.....και σκέφτηκα μήπως είναι η πρώτη ταινία Ταραντίνο που δε θα μου αρέσει...τον οποίο BTW ΛΑΤΡΕΥΩ!
Αλλά όχι!!!!!! Τη λάτρεψα!!!!!!!!!!!!! Όπως είπατε κι εσείς (γενικά με καλύψατε 100%) εξαιρετικό καστ (ο Leonardo σίγουρα θα είναι υποψήφιος για όσκαρ), εξαιρετική σκηνοθεσία (και ο Tarantino σίγουρα υποψήφιος), φωτογραφία (άλλη μία υποψηφιότητα), μουσική (ίσως κι εδώ ακόμα μία)....
Ήξερα την ιστορία και μου άρεσε πολύ το εναλλακτικό happy end!! Όπως εννοείται κ η a la Tarantino σκηνή λίγο πριν το τέλος!!!
Είναι σίγουρα μέσα στις πιο αγαπημένες μου ταινίες του!!!!!
Οι χίπις ποτέ δεν ήταν πιο τρομαχτικοί.
shutter island θα έχουμε;
Εν καιρώ. :)
i dont mean to be so offtopic but does any of you know of a way to get back into an instagram account?
I somehow forgot my password. I love any tricks you can give me
@Zeke Leonardo instablaster =)
Δεν το είδα ακόμα δυστυχώς. Ο Ταραντίνο είναι ο αγαπημένος μου σίγουρα θα μου αρέσει. Πολύ ωραίο review και πολύ ωραία μπλούζα του Γιάννη. Ελπίζω να δούμε από εσάς κάτι σε kill Bill αν όχι αφιέρωμα έστω μία 10 λεπτή παρουσίαση.
Εγώ προσωπικά βρήκα την ταινία ό,τι πιο ενδιαφέρον έχω δει στον κινηματογράφο τα τελευταία 2 χρόνια! Μου θύμισε αρκετά σε στιγμές τον μεγάλο Λεμπόφσκι απλά με πολύ καλύτερους διαλόγους και πολύ περισσότερη ψυχή όπως είπατε (ναι δεν μ αρέσει το Big Lebowski μην βαράτε δείξτε κατανόηση)! Και θα συμφωνήσω επίσης στο ότι το να έχεις μια ιδέα για τα πραγματικά γεγονότα που θίγει η ταινία ανεβάζουν αρκετά τον βαθμό της απόλαυσης της!
Άλλη μία ταινία του Ταραντίνο που μου άφησε ανάμικτα συναισθήματα. Δεν ξετρελάθηκα, αλλά δε με χάλασε κιόλας όπως οι "Μισητοί Οκτώ". Για να μην μπω σε λεπτομέρειες και σποϊλάρω, συνοψίζω:
1. Αργόσυρτος ρυθμός, αλλά ζωντανές ερμηνείες που δίνουν αρκετές "τονωτικές" ενέσεις. Ειδικά ο Ντι Κάπριο έδωσε ρέστα.
(Έχετε δίκιο παίδες. Η απουσία της Sally είναι πλέον εμφανής).
2. Σενάριο μάλλον "αόριστο", που στάνταρ θα διχάσει το κοινό. Έχει κάποιες ευχάριστες εκπλήξεις, αλλά και κάποιες απόλυτα προβλέψιμες "ταραντινικές" εμμονές.
3. Φωτογραφία μούρλια. Υπέροχη πραγματικά.
4. Αδικαιολόγητη τέτοια σκατοψυχιά προς το πρόσωπο του Μπρους Λι. Προσωπικά, με χάλασε αρκετά.
5. ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΤΟΥΣΕΣ!!! ΕΛΕΟΣ!!!
ΥΓ: Περίμενα ξεχωριστή αναφορά στον Μάνσον στην κριτική σας...
Μπορείτε να κάνετε το Brazil Terry Gillian ;
Τρομερή, εμπεριστατωμένη κριτική, δε μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο! Θα διαφωνήσω ίσως στα μεταβατικά πλάνα, ειδικά αυτά μες στο αυτοκίνητο, γιατί απέπνεαν ένα vibe το οποίο σε συνδυασμό με τη μουσικάρα με ταξίδευε και δε με κούραζε καθόλου.
Και νόμιζα πως ήμουν ο μόνος που έκανε τον παραλληλισμό του τίτλου της ταινίας με την ουσία του παραμυθιού που ήθελε να παρουσιάσει ο Tarantino: ένα παραμύθι που, όπως όλα, απέχει από την ιστορική πραγματικότητα και η ανατροπή αυτή επιτυγχάνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: αστείοι διάλογοι, κωμική βία και δικαίωση/αύξηση της συμπάθειας για τους πρωταγωνιστές. Και πέρα από το απίστευτο δούλεμα που μας έπαιξε ο Tarantino με την τελική κατάληξη, σου μετέδιδε αυτή τη συγκίνηση που πολύ σωστά επισημάνατε και σεις: ότι όλα είχαν ένα αίσιο τέλος, ότι το τραγικό εκείνο γεγονός που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του δεν έγινε ποτέ...
Καλή συνέχεια στα εξαιρετικά σας reviews!
ΥΓ: can't wait for the JOKER!
Ευχαριστώ. Είχα την εντύπωση ότι ήμουν παραπάνω αδαής απ' όσο νόμιζα και μου αρέσει και ο Ταραντίνο. Ψιλό έγειρα κιόλας σε κάποια φάση (ντρέπομαι η αλήθεια είναι αλλά με έκανε να βαρεθώ ρε παιδιά)...
Βασικά είναι μια ταινία όπου πρωταγωνιστής είναι το Χόλιγουντ. Όπως είπατε κι εσείς (δεν το ήξερα) υπάρχει μια αληθινή ιστορία πίσω από αυτό. Σίγουρα όσοι ξέρουν την ιστορία και όσοι έχουν ζήσει το Χόλιγουντ θα την έχουν βρει εξαίρετη. Ε θα βαρεθηκανε κι αυτοί λίγο, δε μπορεί...
Άψογος σχολιασμός! 👍
Σας ευχαριστούμε. :)
Νομίζω η ταινία ψιλοαπευθύνεται πιο πολυ σε άτομα του χώρου. Εγώ ας πούμε που δουλεύω σε σετς στο ΛΑ, δεν βαρέθηκα πουθενά, γέλαγα και σε σημεία που σχεδόν κάνεις δεν γέλασε λόγω εμπειριών που θύμιζαν πράγματα που έχω δει. Αλλά δεν ξέρω αν θα την πρότεινα στον οποιονδήποτε, και αν κάποιος μου πει ότι βρέθηκε ή δεν του άρεσε, θα το καταλάβω. Πάντως το να ξέρεις την ιστορία, σίγουρα ανεβάζει την εμπειρία. Ας πούμε όταν ο Μπραντ είναι στο ράντσο και ψάχνει τον φιλο του τον ιδιοκτήτη, αν ξέρεις ότι στην πραγματικότητα οι Μάνσον σκότωσαν έναν κασκαντέρ εκεί, πραγματικά νομίζεις ότι θα τον φάνε, πιο έντονα από το αν δεν ξέρεις και απλά υποθέτεις ότι μπορεί κάτι να γίνει.
@@alexman378 Αυτό ακριβώς 👍
Ίσως από τα πιο συμβολικά τέλη σε ταινία που χω δει τον τελευταίο καιρό.....φοβερή έμπνευση από τον Tarantino...το καστ επίσης φοβερό αν και η Robbie νομίζω ότι ήταν underused.
Επειδή είμαι αρκετά άσχετος με εκείνη την εποχή έκανα την ερευνά μου, αφού είδα την ταινία και έχω να πω ότι είναι πάρα πολύ ωραία ταινία. Η εποχή ήταν ένα μεταβατικό στάδιο για τον κινηματογράφο τόσο στα πρότυπα ομορφιάς όσο και στον τρόπο που παίζουν πια οι ηθοποιοί. Ο πρωταγωνιστής παρά του ότι ήταν πολύ καλός ηθοποιός, έπεσε πάνω στην αλλαγή και αδικήθηκε. Η μαργκοτ φαίνεται να μην έχει κάποιο ρόλο στην κεντρική υπόθεση αλλά νομίζω ότι ήταν εκεί για να δείξει ποιο ειναι το δυναμικό κοινό της εποχής, της αρέσει όπως είπαν οι άντρες που μοιάζουν με 12 χρονών που είναι και το νέο πρότυπο ομορφιάς, είναι ηθοποιός που παίζει πλέον όχι τόσο θεατρικά, ακούει 'μοντέρνα' μουσική.
SPOILERS!!!
Το τέλος είναι διαφορετικό από την πραγματικότητα που εξηγεί και τον τίτλο της ταινίας. Όπως και η αφήγηση που γίνεται στο τέλος με την ώρα και το τι κάνει ο κάθε χαρακτήρας είναι σαν να διαβάζει κάποιο τα γεγονότα πριν την δολοφονία.
Υπέροχα πλάνα, μουσική, μοντάζ.
Υπάρχουν άτομα που όταν θέλουν να δουν μια ταινία θέλουν να δουν απλά μια υπόθεση που θα του τραβήξει. Αυτή η ταινία δεν είναι γι αυτά τα άτομα.
Δεν μου άρεσε, βαρέθηκα, περίμενα πως και πως να τελειώσει.
Δεν έχω εντρυφήσει στην Αμερικάνικη κουλτούρα εκείνης της εποχής, εκτός από τα πολύ σημαντικά γεγονότα, οπότε οι "χιλιάδες" αναφορές που έκανε δεν μου έλεγαν κάτι, ούτε μου ξυπνούσαν κάποια νοσταλγία για το παρελθόν.
Η χημεία μεταξύ των Πιτ & Ντι Κάπριο είναι απίστευτη, και στις ξεχωριστές σκηνές τους παίζουν πάρα πολύ καλά. Όπως και η Ρόμπι που ότι και να πούμε είναι λίγο.
Με κούρασε πάρα πολύ η απουσία κάποιου στόχου ή σκοπού, είχα την εντύπωση ότι δεν προχωράει ως ιστορία.
Περίμενα κάποια στιγμή να γίνουν τα γνωστά, και για να μην σποιλεριάσω δεν θα πω περισσότερα.
Η βία μου φάνηκε υπερβολική, ανούσια και χωρίς κάποια δικαιολογία, τουλάχιστον όσο αφορά τον Κλιφ.
Γενικά μπορώ να πω ότι προσωπικά ήμουν εκτός τόπου και χρόνου με την ταινία, γι'αυτό και δεν μου άρεσε.
Fun fact: Ο τίτλος δεν εμφανίζεται ως το τέλος, πριν τους τίτλους. Για εμένα ήταν η επιστροφή του Brad Pitt με κάποιο τρόπο. Κατά τα γενικά συμφωνώ με αυτά που είπατε, εξαιρετικά ποιοτική η δουλειά αν και αργή. Τόσο αργή. Υπήρξαν στιγμές που ένιωσα ότι το κλείσιμο ματιού το παλιό Hollywood ήταν αποκλειστικά για τους 'των έσω' και ότι υπήρχαν αναφορές τις οποίες δεν καταλάβαινα καθώς μεγάλωσα στα 90s στην Αθήνα και όχι στα 60s-70s στο Λος Άντζελες, αλλά Ταραντίνο είναι αυτός κάνει ό,τι θέλει. Έκανε μια ταινία γεμάτη αναφορές στην πόλη που μεγάλωσε όπως τη θυμόταν μεγαλώνοντας. Τέλος, το Brechdel τεστ οριακά το περνάει, αλλά δέχομαι ότι τα 60s-70s γενικώς πιθανώς δεν το περνούσαν.
Το πιο σωστό δεν είναι ότι βαριέσαι,γιατί αυτό που βλέπεις επί της οθόνης σου αρέσει και το απολαμβάνεις. Είναι ότι, ειδικά αν πας ανυποψίαστος, κάπου λες οτι ολο αυτό δεν έχει νόημα, δεν βγάζει πουθενά. Βέβαια το τέλος σε αποζημιώνει γιατί καταλαβαίνεις και το σκεπτικό του Ταραντίνο..
Ακούω συνέχεια με αφορμή την ταινία (και στο συγκεκριμενο βιντεο) οτι εκείνη η εποχή άλλαξε την ιστορία του χόλυγουντ , συμβολίζει το τέλος μιάς εποχής κλπ και γενικά οτι το γεγονός της δολοφονίας της Σαρον τέητ σηματοδότησε κάτι κλπ. Τι ακριβώς άλλαξε δηλαδή; Τι άλλαξε που αν δεν δολοφονούνταν η τέητ δεν θα άλλαζε; Κατα την γνώμη μου αυτη η "αλλαγή" που λέγεται είναι μια τεράστια μπαρούφα που δημιουργεί δήθεν ενα δεός και οτι "κατι έγινε" κλπ. Η τεράστια έκταση που πήρε η ιστορία με τον μάνσον είναι αλλού παπά ευαγγέλιο η οποία κάπως το πιάνουν στο mindhunder την σειρά που στην ουσία λένε (η και να μην το λένε ακριβώς ετσι ήταν) οτι ο Μανσον ήταν ένα φασισταριό δολοφόνος με μια δήθεν ιδεολογία της πλάκας που παρέσυρe άτομα τα οποία θα μπορούσαν να ξεγελαστούν απο τον οποιονδήποτε με λιγότερο η περισσότερο αντίκρυσμα για την μετέπειτα ζωή τους (σαμπως στις μέρες μας δεν υπάρχουν τέτοιοι;;)
Η χίπικη κουλτούρα (ο θεος να την κάνει) συνεχίζεται με διάφορες παραλλαγές και 1002 μπουρδοιδεολογίες που συγκρούεται κιόλας η μια με την αλλη μέχρι και τις μέρες μας. Οποιος μπορεί όμως ας μου εξηγήσει την "αλλαγή" γιατι μέχρι τώρα μονο μπούρδες ακούω.
Ακόμα δεν αξιωθηκα να το δω αλλά στις τελευταίες του δουλειές φαίνεται πόσο λείπει η Sally Menke
Στη συγκεκριμενη συμφωνω με την κριτικη σας σχεδον απολυτα .
Παρα πολυ καλος ο Di Caprio , αλλα το μπραβο μου στον Pitt , οπου ειναι η πρωτη φορα που μ επεισε ολοκληρωτικα ως ηθοποιος και τον γουσταρα . Φοβερη η φωτογραφια . Σαν ταινια, πλησιαζει οντως περισσοτερο το Jackie Brown , πιο ''ευαισθητη'' απο οποιαδηποτε αλλη . Συμφωνω εδω οτι θα μπορουσε να λειπει ενα μισαωρακι . Για μενα , αυτουσια κοβεται η σκηνη που μιλαει ο Di Caprio με το κοριτσακι. Ξεκαθαρα . Και δεν επηρεαζεται ουτε τριχα απ την πλοκη. Γουσταρα πολυ που κραζει τους '' fuckin hippies'' , οντως μου τη σπανε κι εμενα αφορητα. Φοβερος ο McQueen στην επαυλη. Οντως ειναι ολοιδιος. Και μονο γι αυτο, δεν περισσευει η σκηνη .
@@gianakin την αυτοπεποιθηση του τη βρισκει μεν με το κοριτσακι , αλλα στη σκηνη του γυρισματος, και πραγματι ειναι φοβερα σημαντικη. Στη σκηνη της γνωριμιας τους ομως , με το βιβλιο που περιγραφει ο Rick ( που στην ουσια μιλαει για τον εαυτο του ) και μπλα-μπλα, δε μας δειχνει κατι καινουργιο, απλα μας δειχνει ( για πολλοστη φορα )την κριση αυτοπεποιθησης που ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΟΙΩΣ μας την εχει εδραιωσει ηδη απο 10 μεριες... Η ολη σκηνη θα μπορουσε να διαρκει 3 λεπτα, με τη γνωριμια τους, αντε να πεταει και 2 εξυπναδες το κοριτσακι για να μας δειξει τι καπνο φουμαρει , και τελος. Μη σου πω να μην υπηρχε καν, αφου και καθολου να μη γνωριζαμε το κοριτσακι, στο γυρισμα που του λεει '' η καλυτερη ερμηνεια που εχω δει..'' κλπ θα ειχε το ιδιο (σχεδον ) impact.
@@gianakin αυτο με το method acting δεν ειμαι σιγουρος οτι ισχυει, αφου ειχε ξεκινησει ηδη απο αρχες 50's με Brando κλπ, οχι στα τελη 70's . Ουτε ειδα καποια ιδιαιτερη ''προετοιμασια'' του Rick στα προτυπα του method..Απλα επαναλαμβανε στον εαυτο του οτι ειναι καλος ηθοποιος, και τσαντιζοτανε και κερδιζε σε αυτοπεποιθηση.. Αλλα δε διαφωνω εντελως, εχεις καποιο δικιο ...Οσο για το υπολοιπο, εγω δεν ειδα μεταστροφη. Το κοριτσακι δε τον ειχε στο φτυσιμο προσωπικα τον ιδιο, αφου δεν τον γνωριζε καν . Απλα ειχε αυτη τη συμπεριφορα τη σπαστικη γενικα. Οποτε θα μπορουσε να μας εδραιωσει οτι το κοριτσακι ειναι ''σπασικλακι'' με 2-3 ατακες , και μετα να του πει ''μπραβο'' στο γυρισμα, και μια χαρα θα παιρναμε το μηνυμα οτι ο Rick γυριζει το χαρτι.. Anyway, γενικα συμφωνουμε οτι πλατειαζει σε καποιες φασεις. Σχετικα με την επαυλη , sorry αλλα δε θα ηθελα με τιποτα να χασω τον Mcqueen . Εξαλλου δεν κρατησε και παααρα πολυ. Ενω με το κοριτσακι ηταν κανα τεταρτο γεματο .
Τα χρόνια μασαμπουκας άρχισαν δειλά δειλά να φαίνονται στο τζουβελεκη. Σιχαίνομαι που το τρέιλερ έδειξε όλες τις σκηνές εκτός από την τελευταία και τον εαυτό μου που είδα τρέιλερ της Σόνι. Ίσως για όσους ξέρουν τα 60 η ταινία να μετράει αλλιώς, αλλά εμένα μου έλειψε το δυνατό σενάριο και οι διάλογοι που σε κάνουν να ξεχνάς το τρίωρο. Οι εικόνες και τα references ήρθαν να αναπληρώσουν σε αυτη την ταινία, κι αν ήταν έτσι το 1969, γαμουσε...
Αν θέλετε να δείτε τις συνέπειες χρόνων μασαμπούκας, σας συνιστούμε οποιοδήποτε βίντεό μας ως το Πάσχα του '18. Εδώ είναι απλά πταίσματα διακοπών. :)
Μόνο ο Σήφης μπορεί να παντρέψει την τεχνολογία με την παράδοση, το κλασσικό με το μοντέρνο, το ασημένιο γυαλιστερό μπρασελέ στο ρολόι με το mi band..
Το se7en αμα μπορείτε κάντε θέλω πολύ να ακούσω την αποψη σας πανω σε αυτήν την ταινία
th-cam.com/video/cyjWsKFd1EY/w-d-xo.html
Δεν το είχα βρει ευχαριστώ πολύ!!!
Πολύ καλή ανάλυση παιδιά!! Προσωπικά θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς το πραγματικό γεγονός για να μπορέσει να ευχαριστηθεί την ταινία. Αλλιώς σκηνές όπως αυτή με τον Brad Pitt στο ράντζο, ή η γενικότερη παρουσία της Sharon Tate, χάνουνε παρά πολλή ουσία
Ισχύει. :)
Δείτε τον Robert Mitchum σαν Philip Marlowe για παρόμοιο περιοχόμενο. Πιστεύω πως η ταινία είχε πολύ λίγες σκηνές "αφρό", και ότι έπρεπε να έχει περισσότερες ακόμα... Η ατμόσφαιρα που μπορεί να βγει σαν αποτέλεσμα, το αξίζει. Δείτε το "Once Upon a Time... in America", για παράδειγμα, πόσες "άχρηστες" σκηνές έχει ;;;;;
Εγω θεωρω οτι παντα θελω περισσοτερο και οχι λιγοτερο ταραντινο. ..
Αρα...δε κουραστηκα και μονο που εβλεπα αψογους χαρακτηρες και διαλογους, ενα πλουσιο σεναριο και μια τοσο ενδιαφερουσα και λεπτομερης παρουσιαση αυτου του κοσμου που λεμε. Χολιγουντ
"Don't cry in front of the Mexicans!"
Α ναι και killers οπως παντα με τις κριτικες
Θα το δω μες την βδομάδα. Δεν ξέρω με ποιον, αλλά θα το δω.
Ένα πανέμορφο love letter με την υπογραφή του Ταραντίνο. Ψωφαγα να δω μαζί DiCaprio και Pitt από τότε που έγινε σινεφίλ και έγιναν αυτομάτως από τα αγαπημένα μου (αν όχι ΤΟ αγαπημένο μου) ντουετα στη μεγάλη οθόνη. Κατανοώ γιατί κάποιος μπορεί να βαρεθεί, αλλά για μένα what you see is what you get και ο Ταραντινο ήταν ξεκάθαρος για το τι πάει να κάνει.
Υ.Γ.: Υπάρχει περίπτωση να παιχτεί κάνα βίντεο σχετικά με όσα μάθαμε και είδαμε στο D23;
Όχι, δεν σκοπεύουμε να μιλήσουμε για το εν λόγω event.
Εγώ πηγα στην πρεμιέρα σε ένα θερινό εδώ στη Γλυφάδα και μ'άρεσε η ταινια παρα πολύ. Βέβαια ήμασταια παρέα 6 άτομα από τα οποία στα 2 μόνο μας άρεσε πραγματικά παρά πολύ, ο ένας είχε ανάμικτα συναισθήματα και στους άλλους δεν τους άρεσε τοσο η βαρέθηκαν οπότε μόνο και μόνο από αυτό καταλαβαίνεις ότι η ταινια δεν ειναι για όλους σίγουρα. Θελει να χεις υπομονή και θα σε ανταμείβει στο 100%. Παρόλα αυτα, δεν μπορώ να κατηγορήσω όποιον βαρέθηκε η κουράστηκε αν σκεφτείς τους πολυ αργους ρυθμούς σε συνδυασμό με τις σχετικά άβολες θέσεις του θερινου. Εγώ θα την πρότεινα να πατε να το δείτε στο σινεμά γιατί αξίζει τον κόπο και ας τη βαρεθείς..
ΩΔΗ ΣΤΟ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΑΤΟΥΣΕΣ
Ήταν πάρα πολύ καλή και δεν βαρέθηκα. Είναι μια γενιά που πρέπει να χαλαρώσεις και να την απολαύσεις.
Αν εξαιρεσεις λιγο τις αναφορες που κανει ο ταραντινο παντα στις ταινιες του , θα ελεγες πως ο σκηνοθετης ηταν καποιος αλλος , εκτιμω παρα πολυ που απεδωσε φορο τιμης στο ρομαν πολανσκι , ναι εχτισε ομορφα τους χαρακτηρες , ναι ο ντι καπριο ηταν εξαιρετικος αλλα παιδια η ταινια ηταν μετρια , δε βαρεθηκα αλλα δεν συγκρινεται ουτε με τους μισητους 8 οπου για μενα ηταν ταινιαρα .
μα τον θεό ο τυπάς όσο έφτιαχνε την ταινία τον έπαιζε 😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂
Η λύση για κάθε εργασιακό ζήτημα.
Με ποδολαγνικο πορνό
@@unknownkostas3004 όχι μόνο χαζοχαρούμενη μουνιτσα που χορεύει, 60s κουλτούρα και μουσική, παντού πόλοι άκυροι διάλογοι (που μου αρέσουν όλοι), χαρακτήρες που μιλάνε για ταινίες μέσα στην ταινία και ναι δεν θυμάμαι να έχω ξανά δει τόση πατούσα σε ταινία Tarantino μόνο ο Samuel Jackson έλειπε να λέει nigga κάθε δυο λεπτά
ο άνθρωπος το ζει ❤️❤️❤️
Καλησπερα παιδια,θα δειτε Midsommar και θα γινει καποιο review ? ( Γιατι οτι θα το δειτε ξερω οτι θα συμβει :P Ari Aster ειναι αυτος )
Όχι, το συγκεκριμένο επιλέξαμε να το προσπεράσουμε.
@@cineposium σοκαρει η απαντηση !!
Δυνατες ερμηνείες, μουσικάρα αλλά πολύ μεγάλη ταινία που σε κουράζει... Αν έβαζε λίγο πιο γρήγορη πλοκή θα ήταν πολύ καλή
Star Wars trailer reaction?
Ωραία ταινία, αν και είναι όντως πολυυυ αργή. Το τελευταίο act, πάντως, σε αποζημιώνει για την αναμονή. Θα έλεγα ότι είναι η λιγότερο-Tarantino ταινία του, ή τουλάχιστον ή λιγότερο-Tarantino-όπως-τον-έχουμε-συνηθίσει-πλέον ταινία. Στην μέση, δηλαδή, νόμιζα ότι έβλεπα περισσότερο κάτι από τους Κοέν.
Νομίζω και πριν απ αυτήν την ταινία οι Κοέν κι ο Ταραντίνο έχουνε παρόμοιο στυλ αρκετά. Crime υποθέσεις, νεογουέστερν αισθητική (ή και καθαρό γουέστερν), έμφαση στους έξυπνους διαλόγους, αρκετά ακριβής απεικόνιση της αμερικάνικης κοινωνίας, παρεμφερής απεικόνιση βίας, κοινωνικοί προβληματισμοί κλπ. Και το χιούμορ τους μοιάζει αρκετά. Απλά ο Ταραντίνο απλώνεται σε ένα πιο μεγάλο εύρος ειδών, από blaxploitation μέχρι και κουνγκ φου ταινίες. Αλλά ειδικά όταν οι Κοέν επιλέγουν να κάνουν λίγο πιο ανάλαφρες ταινίες, θυμίζουν πολύ Ταραντινο, αν λάβουμε υπ όψιν ταινίες σαν το Burn after reading.
Πολύ σωστή η περίληψη σας, πιστεύω τα καλύψατε όλα. Εκτός του Once upon a time in hollywood πολλοί περιμένουμε σχολιασμο του αριστουργηματος του Sergio Leone Once upon a time in America!!! Κάντε το σαν χάρη!!! Είστε ωραίοι 👌
Έχουμε στόχο να το κάνουμε κάποια στιγμή. :)
Reaction για το χθεσινο trailer του star wars παιδιααααα...μην μας αφηνετε ετσιιιι
Δεν προβλέπεται διότι υπάρχει ελάχιστο νέο υλικό ώστε να δικαιολογήσει αντίδραση. Σε «κανονικό» τρέηλερ δε θα αποκλείαμε αντίστοιχο βίντεο.
Μα ούτε μία τόση δα αναφορά στην εκπληκτική Τζούλια Μπάττερς; Δεν σας αναγνωρίζω! Σε βαθμό δηλαδή που σκέφτηκα να ξαναδώ το βίντεο μήπως μου διέφυγε! Φανταστική ερμηνεία και φανταστικοί διάλογοι με τον Ντικάπριο κι ας ήταν περιορισμένος ο χρόνος της!
Από εκεί και πέρα, είναι σίγουρα η λιγότερη αγαπημένη μου ταινία του Ταραντίνο όχι γιατί δεν ήταν καλή, απλά γιατί οι προηγούμενες ήταν καλύτερες. Ενδιαφέροντες χαρακτήρες, μαγική ατμόσφαιρα, φωτογραφία, διάλογοι εντάξει τι να λέμε, εκεί δεν τον φτάνει κανείς, αλλά τόσο φτωχή πλοκή και κορύφωση τουλάχιστον για τις δικές μου απαιτήσεις. Δηλαδή οκ, στο έχτισε το όλο θέμα με τους χίπηδες για να φτάσουμε εκεί στο τέλος, απλά η τελική σκηνή ένιωσα ότι έγινε για να γίνει γιατί κάπως έπρεπε να γίνει μια κλιμάκωση και να τελειώσει.
Φοβερο που ο καθε ενας εχει την δικια του αποψη για το πως θα επρεπε να γυριστει η ταινια.. αλλος θελει πιο πολυ δραση αλλος να ηταν πιο μικρη σε αλλον δεν αρεσει η πλοκη και σε αλλον οι διαλογοι!!..(δεν του αρεσαν λεει οι διαλογοι σε ταινια του Ταραντινο..) Ειναι σαν να κοιτας εναν πινακα και να λες εγω εδω θα εβαζα μπλε....η να ακους ενα τραγουδι και να λες εγω εδω θα το κανα μινορε...! Καταλαβαινουμε λοιπον την αξια την αποψης του καθενος .Η ταινια ειναι η αποψη του σκηνοθετη.οποιος λοιπον θα την ηθελε καπως αλλιως και λιγο πιο τυποποιημενη και λιγο πιο ετσι του ευχομαι να του κολλανε ολες οι ταινιες που θα βαλει να δει και να παιζουν μονο οι ταινιες απο ρεππα-παπαθανασιου
Δεν μας άρεσε. Και βαρεθήκαμε και στο τέλος δεν μας αποζημίωσε. Ερμηνευτικά ο καλύτερος ρόλος της καριέρας του Ντικαπριο κι εδώ έπρεπε να πάρει Όσκαρ. Απορώ για τον Μπραντ Πιτ, πώς βραβεύτηκε, τον εαυτό του παίζει εδώ. Αχ βρε Ταραντινο, αγόρι μου, όντως το inglorious Basterds ήταν το τελευταίο σου αριστούργημα...
Pia ine i apopsi sas pou tha figi o spidey apo to mcu ?
Δεν έχουμε κάποια συγκεκριμένη άποψη, ειδικά εφόσον το ζήτημα ακόμα εξελίσσεται.
Παίδες μας άρεσε το δα με τη μάνα μου εγώ επειδή έχω δει και άλλες ταινίες Ταραντίνο μου φάνηκε η πιο κατανοητή ταινία του.μεγαλη χαρά που είδα να παίζει ο Αλ Πατσίνο και έκπληξη που ο Πιτ διάλεξε δεύτερο ρόλο και ο ντικαμπριο πρώτη μούρη.εκει που είπα ότι η ταινία είναι ατελείωτη ήταν στη σκηνή που πάνε οι δολοφόνοι για το σπίτι εκεί λέω έπαθε Αγγελόπουλο ο Ταραντίνο!και φοβερή η σκηνή με Μπρους Λη.
Υπάρχει περίπτωση να δουμε τα βιντεο σας σε 21:9 format?
Ειμαι 30,την ταινια την ειδα με τον πατερα μου,ειναι 60,βαρεθηκε στη μια ωρα,χρειαζεται να πω κτ αλλο;
Τωρα θελω να την δω ακομη περισσοτερο, Μηπως θα κανετε σχολιασμο το Parasite?
Δε θα το αποκλείαμε μελλοντικά. :)
Δεν ξέρω αν το ανέφερε κάποιος άλλος στα σχόλια αλλά περίμενα στην αποφώνηση το Σίφη να πει για τον τίτλο ..... στο "Ιερόξύλο"
«Πουρναρόδασος» ή «Κουβαλλόξυλο» θα ήταν το σωστό, ανάλογα με την ετυμολογία που δέχεται κανείς (είναι αμφισβητούμενη). :)
Προσπαθώ να συγκρατηθώ να μην δω το βιντεάκι σας μέχρι την Τετάρτη που θα πάω στο σινεμά να καταθέσω ευρώ και σέβας στην λατρεία που λέγεται Quentin...
Πρέπει να την δω οπωσδήποτεεεε
Ευχόμαστε να την απολαύσετε. :)
Συμφωνώ με όλα όσα είπατε. Ο Tarantino ίσως το τράβηξε μισή ώρα περισσότερο από όσο χρειαζόταν αλλά πιστεύοντας ότι δεν θα απογοητεύσει δεν βαρέθηκα, εκεί θα καταλάβω όποιον μου πει "Βαρέθηκα". Όταν πήγε ο Κλιφ στην κατασκήνωση έλεγα "θα τους φάει όλους".
Υ.Γ. Όταν λέτε για σκύλο μιλάτε για τον Μπράντυ; (ο αγαπημένος χαρακτήρας της ταινίας)
Όχι, ο Τζουβελέκης παίζει με την έκφραση «και την πίτα ολάκερη, και τον σκύλο χορτάτο».
Αν κάποιος δει την ταινία χωρίς να ξέρει τι είχε γίνει με την Tate και το Manson Family, τότε δε θα καταλάβει και την έκπληξη στο τέλος. Όσο για την υπόθεση, δε με κούρασε καθόλου και θα την έβλεπα άνετα και 2η φορά στο σινεμά για να την απολαύσω.. Οι σκηνές οδήγησης δε χορταίνονται!!
Μόνο για τις σκηνές οδήγησης δε θα μας βρείτε σύμφωνους. :)
Στη σκηνή με τον Μπρους Λι έκλαψα απτά γέλια
Από τη στιγμη που μπαίνετε στον κοπο να μην παρουσιάσετε κατι spoiler free και ουσιαστικά κανετε αναλυτικό break down την ταινια,δεν καταλαβαινω γιατί κάποια πραγματα δε τα υπενθυμίζετε.Πχ λες σε ένα σημειο «μαθαίνω μια πληρoφορια για το Brad Pitt…”.Εμ ναι,ποια ειναι η πληρπφορια οεο;;;Εγώ που έχω δει την ταινια 4 χρονια πριν πως θα το θυμηθώ και θα πω «Α ναι δικιο έχεις ρε συ»;;
@vassilisstav Μία μεγάλη πληροφορία δίνεται για τον χαρακτήρα του σχετικά με το νεφελώδες backstory του. Φρεσκάρετε την ταινία και όλα θα είναι ξεκάθαρα. ;)
Δε βαρέθηκα καθόλου, κατεβαίνει πολύ "γλυκά". Το φινάλε, δε, αυτής της ταινίας είναι από τα "καλύτερα" εκεί έξω, γιατί σε εντάσσει πλήρως σε όσα γίνονται και σε κάνει να εύχεσαι να είχαν γίνει έτσι τα πράγματα και όχι όπως συνέβησαν στην πραγματικότητα.
Η ταινία αυτή είναι ένα τίποτα! Και δεν μιλώ για αυτό το τίποτα που εκφράζει τους ηλεκτρονικούς τραμπούκους που θα μου την πέσουν. Ο κινηματογράφος είναι και ταχυδακτυλουργικό. Ο Ταραντίνο είναι ο μόνος αυτη την εποχή που πειραματίζεται. Όσοι ξέρουν απο ταχυδακτυλουργικά ξέρουν πως έχει σημασία περισσότερο ο τρόπος που γίνεται κάτι! Η ταινία αυτή είναι ένα μηχανολογικό θαύμα με μέρη και εξαρτήματα που όλα λειτουργούν, για να αποδώσουν στο τέλος ένα μικρό άνθος ελπίδας! Τα ταχυδακτυλουργικά πρέπει να είναι και στυλάτα και ο Ταραντίνο είναι ο μετρ του στυλ. Πως να κάνουμε μια ταινία με πολεμικές τέχνες, δικαίωση και καουμπόυδες χωρίς όμως να ξανακάνουμε Kill Bill, Django κλπ; Κάνωντας το Κάποτε στο Χόλυγουντ τα κάνει όλα χωρίς τα λάθη του Hatefull 8! To μυστήριο του ενός απο τους ήρωες δεν επισκιάζει την ιστορία, αλλά υπάρχει όσο πρέπει για να κανει το μαγικό λιγο πιπεράτο! Η ταινία είναι ένα κινηματογραφικό αλλά και σεναριακό πείραμα το οποίο πέτυχε! Κι όχι απλά πέτυχε, αλλά πέτυχε και με ωραίο τρόπο!
Κάποιος μιμείται τον Ρένο Χαραλαμπιδη...
Εννοείτε;
Σινε-Συμπόσιο το παιδί στα αριστερά είναι σαν να να βλέπω τον Χαραλαμπιδη με μούσι...
Επίσης είδα και αλλά βίντεο σας και παρατηρώ ότι η στάθμη στο βαρελάκι είναι αμετακίνητη....χαχαχα! Κατά τα αλλά είστε Ok, πιείτε λίγο παραπάνω κρίμα το υλικό... Μου άρεσε το 2001.
Ποια είναι η γνώμη σας για το The Thing?Btw μεγειά το κούρεμα Γιάννη.
Καντε και με σποιλερς
Δε θεωρούμε ότι χρειάζεται. Δε θα είχαμε να πούμε κάτι παραπάνω που να είναι ουσιώδες.
ekane thn plaka tou o Tarantino