Шукри Холиқи Ҷаббор, эшон хубанд ва саломатишонам хуб аст. Аз ҳисоби сол хурдагӣ, аъсоби эшон хеле кам таҳаммул шудааст ва дигар он қудрате, ки пеш доштанд, ба назар намерасад, ки бо он қудрат ба сабтҳои нав ва тасвири зиндагӣ ба рӯзгори имрӯза гузариш кунад. Аммо як чиз ногӯфта намонад: даъват ва роҳнамоиҳо намебояд бо мурури замон кӯҳна ва фаромӯш шаванд. Сабтҳо ва дастурҳое, ки пойбанди Қуръон ва Ҳадис ҳастанд, ҳамеша барои ҳар фард ва ҳар ҷомеа аҳамияти амиқ доранд, ва мо бояд ба он гӯш дода, ба он амал кунем. (Админи шабака)
Машавллох Рахмат Эшон
Хазрати эшон ШЕРИ Аллох хак аст чи вахтхои бехтарин бд баракат мусафедони табарук
Аллоҳ нигаҳбон бошад боби эшон сарбаланд бошед бародар Афсӯс сад афсӯс
МашаАллох
Чазакаллоху хайр
Зиндаву човид бошед нури дидаи миллати Точик ва хама порсигуйëни олам. Вокеан ифтихори миллатед Меросбари имом Аъзам, имом Бухори ва амсоли садхои дигар поянда бошед
Бародар, ташаккур барои каломҳои нек ва дуоҳои пурбаркат. Ҳар замон, барои ман шодист, ки метавонем ба ёд ва таърихамон эҳтиром гузорем, ва он меҳанпарастии баландро, ки имом Аъзам, имом Бухорӣ ва бузургони дигар ба мо ба мерос гузоштаанд, зинда нигоҳ дорем. Худи мо низ вазифадорем, ки ба тафсир ва таҳкими арзишҳои аслии фарҳангӣ ва динӣ, ки миллати тоҷикро шуҳратманд ва муқаддас сохтааст, кӯшиш кунем. Ин пешрафтро на танҳо дар сухан, балки дар амал ва зиндагии ҳаррӯзаи худ бояд эҳсос кунем.
(Админи шабака)
Ин сура, ба Паембар хазрати Лут а.с.нозил шуда буд
Салом алекум.
Не, сураи Зилзила (Сураи 99) ба Пайғамбар Лут (а) нозил нашудааст. Ин сура ба Пайғамбар Муҳаммад (с) нозил гардида аст. Мазмуни сураи Зилзила дар бораи рӯйдоди зилзила дар рӯзи қиёмат аст, ки замин он вақт ҳар он чизе, ки дар худ нигоҳ медоштааст, ба мардум нишон медиҳад, ва ҳар кас, ки корҳои нек ё бади худ анҷом додааст, дар он рӯз ҳисоб хоҳад шуд.
Шарҳи сураи Зилзила ва мавзуъҳои вобаста ба он барои одамон як паёми муҳими ахлоқӣ ва руҳонӣ аст, ки ба фикр кардани амалҳои хеш ва масъулият дар назди Худо ва ҷомеа мерасонад.
Пас сураи Зилзила бо Пайғамбар Лут (а) иртиботи мустақим надорад.
(Админи шабака)
Ку буген хозир бобочони Ман чихелай саптои навша интизорум ва аз саломатиш пурсонем
Шукри Холиқи Ҷаббор, эшон хубанд ва саломатишонам хуб аст. Аз ҳисоби сол хурдагӣ, аъсоби эшон хеле кам таҳаммул шудааст ва дигар он қудрате, ки пеш доштанд, ба назар намерасад, ки бо он қудрат ба сабтҳои нав ва тасвири зиндагӣ ба рӯзгори имрӯза гузариш кунад. Аммо як чиз ногӯфта намонад: даъват ва роҳнамоиҳо намебояд бо мурури замон кӯҳна ва фаромӯш шаванд. Сабтҳо ва дастурҳое, ки пойбанди Қуръон ва Ҳадис ҳастанд, ҳамеша барои ҳар фард ва ҳар ҷомеа аҳамияти амиқ доранд, ва мо бояд ба он гӯш дода, ба он амал кунем.
(Админи шабака)
Аллоҳ нигаҳбон бошад боби эшон сарбаланд бошед бародар Афсӯс сад афсӯс
Аллоҳ нигаҳбон бошад боби эшон сарбаланд бошед бародар Афсӯс сад афсӯс