Kərəm Aydınlar - Mən buraya haradan gəlmişəm "Haradan gəldim mən buraya, mən kiməm və bunlar kimdir?" Yadınızdadır, filmlərdə amneziyalı/yaddaşını itirən insanların gözlərini açanda bir-birinin ardınca sual verməyə başladığını görürük. Eynilə, bu dünyaya boş bir yaddaşla gəlirik, niyə bu sualları vermirik? Bəzi insanları həqiqətən heç başa düşmürəm... Əslində, bəlkə də bəzi insanları deyil, əksər insanları söyləmək daha doğru olardı...Necə olur ki insan, necə var olduğunu; nə üçün var olduğunu düşünmədən yaşaya bilər? İnsanın cavab tapması lazım olan yada maraqlanması lazım olan bundan daha önəmli hansı sual ola bilər? Az bir az düşünüb başını çox yormaq istəməyənləri bir kənara qoyaq. Bundan əlavə, bu mövzuya əhəmiyyət verməyib həyatına davam edən bir çox insan var... "Yaşayıram da, nə üçün necə əhəmiyyəti yoxdur" deyərcəsinə... Bu həyatın sonunda ölüm olmasa, daimi olaraq ətrafında bu dünyadan köçənləri görməsəydilər, keflərinə baxsınlar deyəcəm amma bu həyatın bir sonu olduğu da açıq - aşkar ortada və yenədə veclərinə deyil. Hər-hansı bir yerdə işləyən bir işçini düşünək. Şirkətdən bir personal gəlib "bu biletləri götür, sabah Patagoniyaya getməyin lazımdır" desə, adam Patagoniyaya sorğusuz sualsız gedib orada istədiyi kimi gəzib qayıdacaq? "Kim məni oraya göndərdi, niyə göndərdi, orada nə etməliyəm, vəzifələrim nədir, orada nə qədər qalacağam?" deyə soruşmaz ağlını azda olsa işlədə bilən bir insan? Ama insanlar onlara verilən həyat haqqında sual vermə ehtiyacı hiss etmədən, daimi bir qəflət halında yaşaya bilirlər. Kiçik işləri özlərinə hədəf edinib həyatlarını o kiçik hədəflər arxasıyca qaçaraq xərcləyirlər. Heyvandan fərqsiz bir şekildə yiyib, içib onlara verilən vaxtı doldururlar. Bu qəflət eyni zamanda çox böyük bir nankorluğuda ehtiva edir ama yazını çoxda uzatmaq istəmirəm. İnşallah bu yazımı oxuyub da bu suallara cavab axtarmağa başlayanlar olsa özlərinə qaynaqların ən gözəli Qurani-Kərim'i tövsiyə edirəm.
Kərəm Aydınlar - Mən buraya haradan gəlmişəm
"Haradan gəldim mən buraya, mən kiməm və bunlar kimdir?" Yadınızdadır, filmlərdə amneziyalı/yaddaşını itirən insanların gözlərini açanda bir-birinin ardınca sual verməyə başladığını görürük. Eynilə, bu dünyaya boş bir yaddaşla gəlirik, niyə bu sualları vermirik?
Bəzi insanları həqiqətən heç başa düşmürəm... Əslində, bəlkə də bəzi insanları deyil, əksər insanları söyləmək daha doğru olardı...Necə olur ki insan, necə var olduğunu; nə üçün var olduğunu düşünmədən yaşaya bilər? İnsanın cavab tapması lazım olan yada maraqlanması lazım olan bundan daha önəmli hansı sual ola bilər? Az bir az düşünüb başını çox yormaq istəməyənləri bir kənara qoyaq. Bundan əlavə, bu mövzuya əhəmiyyət verməyib həyatına davam edən bir çox insan var... "Yaşayıram da, nə üçün necə əhəmiyyəti yoxdur" deyərcəsinə... Bu həyatın sonunda ölüm olmasa, daimi olaraq ətrafında bu dünyadan köçənləri görməsəydilər, keflərinə baxsınlar deyəcəm amma bu həyatın bir sonu olduğu da açıq - aşkar ortada və yenədə veclərinə deyil.
Hər-hansı bir yerdə işləyən bir işçini düşünək. Şirkətdən bir personal gəlib "bu biletləri götür, sabah Patagoniyaya getməyin lazımdır" desə, adam Patagoniyaya sorğusuz sualsız gedib orada istədiyi kimi gəzib qayıdacaq? "Kim məni oraya göndərdi, niyə göndərdi, orada nə etməliyəm, vəzifələrim nədir, orada nə qədər qalacağam?" deyə soruşmaz ağlını azda olsa işlədə bilən bir insan? Ama insanlar onlara verilən həyat haqqında sual vermə ehtiyacı hiss etmədən, daimi bir qəflət halında yaşaya bilirlər. Kiçik işləri özlərinə hədəf edinib həyatlarını o kiçik hədəflər arxasıyca qaçaraq xərcləyirlər. Heyvandan fərqsiz bir şekildə yiyib, içib onlara verilən vaxtı doldururlar. Bu qəflət eyni zamanda çox böyük bir nankorluğuda ehtiva edir ama yazını çoxda uzatmaq istəmirəm.
İnşallah bu yazımı oxuyub da bu suallara cavab axtarmağa başlayanlar olsa özlərinə qaynaqların ən gözəli Qurani-Kərim'i tövsiyə edirəm.
Ruh nəyə deyirsiz Dilbər həkim?, Ruhun elmi əsası yoxdur axı..hər şeyi doğru danışırsiz, amma ruh məsələsində xurafata gedirsiz...2ci bədən və s..