do narzekania wystarczy być ofiarą do rozpoczęcia pozytywnej zmiany potrzeba dojrzałości.... może z czasem ci z ,,toksycznych" dorosną do ,,zdrowych". Wiem po sobie. Bardzo dziękuję za moc wartościowych treści. Cudownie wchodzą mi do serca. Niezwykle inspirujące i wzruszające jest widzieć zmianę w Pani sposobie mówienia, spojrzeniu, rozkwicie kobiecości. Wierzę we wszystko co słyszę. Widzę, że to prawda. Pozdrawiam serdecznie.
Nie chcesz toksycznego związku,pozwól toksynie wyjść ze swojego wnętrza. W zamian włóż bezwarunkową miłość do siebie,a gwarantuję że będziesz miała normalny związek.MYŚLĘ ŻE PARTNER POKAZUJE NAM JAK MY SIEBIE TRAKTUJEMY ,JAK KOCHAMY
Witaj Sylwia 😃, trafiłaś temat w samo sedno. Można się kręcić w kółko i nic nie osiągnąć samym słuchaniem i czytaniem. Bo życie i tak będzie nam pokazywać kolejne nie odrobione lekcje, nie przerobione tematy tak długo aż się za nie nie weźmiemy w praktyce. Sama tego doświadczyłam i cieszę się z kolejnych kroków, które robię mozolną pracą. Ta praca nie jest lekka ale za to efekty są niewyobrażalnie zaskakujace i przynoszące ogromną radość i siłę do sięgania po więcej 😍 Serdecznie Ciebie pozdrawiam Doriska
Jestem za grupa Szczesliwy Zwiazek:):):) Bardzo dziekuje za ten filmik:) Utwierdzil mnie w tym, ze jestem na wlasciwej drodze:) Obecnie wprawdzie na dosc ciezkim bo etapie pustki ale przynoszacym ogromna nadzieje na NOWE:) Keep on going Aurora bo to co robisz jest prawdziwe a przede wszydtkim Twoje bez wzgledu na statystyki...
Ja pracuje sama ze swoją przeszłością jestem człowiekiem świadomym i rozumiem swoje mechanizmy, schematy... Tak bardzo zaczęłam czuć brak akceptacji do naruszania moich granic, jest we mnie niechęć do rozumienia drugiego człowieka, odwrotnie niż było do tej pory.
czytałaś może książkę "w co grają ludzie" erica berne? jeśli nie, to polecam, bo objętościowo nie jest do obszerna lektura, a daje niezłą systematykę gier uprawianych (nieświadomie) przez ludzi. w teorii autora książki, czyli analizy transakcyjnej ludzkich zachowań, ofiara dla pewnych korzyści odnoszonych z jej roli (zainteresowanie i współczucie otoczenia, utwierdzanie się we własnej moralnej wyższości) podświadomie nie chce zmienić swojej sytuacji. trzeba dużej siły i samoświadomości by przełamać grę i wyjść na dojrzały poziom. wydaje mi się że w dużej mierze chodzi tu o odpowiedzialność. dopóki obwiniasz kogoś o swoją sytuację, czy to rodziców, czy partnera, to jasne jest na kogo możesz kierować negatywne emocje w przypadku jakiegokolwiek niepowodzenia. wyjście z roli ofiary wymaga z jednej samodzielnego podejmowania decyzji i sprawczości - co dotąd kierowane było na oprawcę - ale też i samodzielnego radzenia sobie z efektami niepowodzeń. przyjęcia że jest się istotą omylną, niedoskonałą i popełniającą błędy. i zaakceptowania tego jako części siebie. osobiście wydaje mi się że w tym leży problem. w przyjęciu własnych popełnionych błędów. w empatycznym zaakceptowaniu ich. w zrozumieniu że to też one doprowadziły cię tu gdzie teraz jesteś. że nie da ich się nie popełniać, ale że też można się z nich wiele nauczyć
Potwierdzam, stosuję praktycznie na codzień. Wysiłek jest naprawdę duży ale efekty conajmniej zaskakujący. Czasem stoję i patrzę i mówię wow! Mój mąż widząc moje nowe zachowania nie z poziomu umysłu ale z poziomu czucia także zaczął pracę z wewnętrznym dzieckiem. Byłam gotowa na wszystko (ból związany z przepracowywanie emocji i wypełnianie pustych miejsc nowym czucie) ale naprawdę było warto! I nie zamierzam przestać dążąc do integracji mojego wewnętrznego dziecka. Życzę otwartości wszystkim, którzy chcieliby ale jeszcze się boją, wahają 😃!
bardzo dziekuje. dokladnie jest tak jak mowisz, w kontaktach z moimi dziecmi staram sie myslec co mnie zabolalo jako dziecko. Choc nie przepracowalam jeszcze traum z dziecinstwa i dopiero co sie odvielam od toksycznej matki to staram sie postepowac jakbym chciala zeby ze mna postepowano
Jakże trudno mi wyjść ze strefy komfortu, ale gdy uciekam ten ból staje się coraz większy. Zaczynam rozumieć, że muszę się zatrzymać i coś z tym zrobić. Tylko nie bardzo wiem co, bo nigdy tego nie próbowałam. Idę po omacku. Dzięki 🥰
I jak to pogodzić ta pracę nad sobą z wychowaniem dzieci które już są... Dobrze jest przepracować to zanim się na dzieci... lecz kiedyś tej wiedzy nie było i ciężko się z tym pogodzić
A ja mam tylko takie jedno pytanko odnośnie wizualizacji, w ktorych dajemy swojemu wewnetrznemu dziecku to czego potrzebuje. Czy lepiej jest dac mu to z perspektywy "ja-dorosła" daje Ci to czego nie dostałaś, czy lepiej zwizualizować, że np. Odtwarzajac dana sytuacje na nowo tym razem daje mi to np. Rodzic, który kiedyś mi tego nie dał? Nie wiem czy nie zagmatwałam ;p w skrocie - czy lepiej zwizualizowac ze potrzebe zaspokajam ja czy zwizualizowac ze zaspokaja ją rodzić? (Czy to totalnie bez znaczenia?)
Moim dominującym ostatnio uczuciem jest poczucie bezsilnosilności i lęk, poczucie pustki. Uświadomiłam sobie że tak się zgadza. Tak uczucie pustki, lęk przed nieznanym wywołuje to uczucie. Nie znam tego co zdrowe. Stosuję mechanizmy obronne bo zdrowych nie znam. I jeśli ktoś sprawdza czy wykonuję jakąś rzecz to wydaje mi się że jest wścibska a być może robi to z troski. Czyjaś Troska jest mi nieznana.
Ale można też spojrzeć inaczej...jak ktoś ma zdrowy związek to nie szuka nic w necie na ten temat bo i po co...ale niestety większość jest w nieudanych związkach i szuka sobie podobnych bo może ktoś da właściwe spojrzenie na problem i da coś do myślenia i zmiany..
mentos : Jak ze szukaniem w necie, tak również jest ze szukaniem w życiu - Jeżeli ktoś ma właściwe spojrzenie nie szuka partnera z niewłaściwym. Szukając podobnych nie osiągnie się nic więcej niż podobne rezultaty ... czyli popełnia się wciąż podobne, a tak szczerze mówiąc, dokładnie te same błędy z kosmetycznymi zmianami. No chyba, że wierzy się iż można kogoś zmienić będąc już w związku - osobiście nie radzę próbować. Nie będę oceniać "z której strony barykady jesteś" więc wybierz sobie czy jesteś tą pragnącą dawać czy pragnącą brać: Jeżeli ktoś ma właściwe spojrzenie ale mimo wszystko pragnie wejść w związek z kimś mniej zdrowym, to wpierw trzeba być dla tego kogoś przyjacielem bez żadnych namiętnych, seksualnych sygnałów. No chyba, że pragniesz karmić się czyimiś ułomnościami? Tej choroby nie mam jednak ochoty rozkładać na czynniki pierwsze. Jeżeli nasze działania przyniosą pozytywne efekty, wtedy dopiero można starać się zamienić przyjaźń w prawdziwą miłość ...Odpowiedni czas wyczuje się wzajemnym pragnieniem spędzania każdej chwili razem bez pragnienia egzaltacji swoich uczuć na zewnątrz - pokazywaniu się innym. Takie pragnienie jest jak wchodzenie na pole minowe gdy znajomość nie jest z osobami które są w podobnym, zdrowym związku. Tak na prawdę do pełni szczęścia powinna wystarczyć nam tylko ta osoba. Tak zawsze czułem i wiem, że jest to możliwe gdyż znam to uczucie z autopsji. Nie potrafiłem jednak zmienić partnerki. Musi być szczera chęć ponieważ na siłę osiąga się wręcz przeciwne rezultaty. Nawet mniemający się za włodarzy tego świata zrozumieli swój błąd i już nie prowadzą otwartych wojen tylko do wewnętrznego skłócenia - Polska jest tego idealnym przykładem. To się jednak powoli zmienia. Widzę to gdyż tak wspaniali ludzie jak Sylwia wracają do kraju :) Miłość trzeba budować na zrozumieniu, że ułomności są na każdym etapie rozwoju związku i pragnieniu wsparcia we wzajemnej pracy nad sobą, zamiast na budowaniu związku podpartego namiętnością (która z czasem wygasa) w oczekiwaniu, że ktoś za nas coś zrobi, a my odpłacimy "miłością". Nie zna prawdziwej miłości ten kto nie rozpozna swych egoistycznych ułomności dostrzegając wady jedynie w kimś nie dostrzegając własnych zamykając się w swym egoizmie i nie pokocha wpierw siebie samego. Jak więc osoba z takimi ułomnościami może odwdzięczyć się czymś więcej niż tym czym sam jest? W związku już jest za późno na takie zmiany ... choć podobno jest to możliwe ... Tym którym się to udało gratuluję cierpliwości, wytrwałości, niezachwianej wiary w sukces i niesamowitego szczęścia. Zatem, czy można zbudować zdrową relację nieposiadając egoistycznych ułomności z osobą ułomną? Teoretycznie jest to możliwe, osobiście radzę wpierw taką osobę zmienić i dopiero dawać sygnały, że pragniemy budować związek. Przeważnie jednak zamiast pragnąć zmian, pragną zaćmić nasze zmysły namiętnością - zakładają nam klapki na oczy, a gdy już wpadniemy w sidła pokażą prawdziwą twarz.
@@mentos4133 jeżeli tylko moje rozpisanie pomogło lub pomoże komukolwiek w zrozumieniu problemu to czasu nie zmarnowałem. Zmiany trzeba zacząć od siebie i nie winić byłych partnerów za wszystko (przeważnie wina leży po środku), a wtedy można liczyć, że odnajdziemy właściwą osobę. Powodzenia.
![CNN [#420] Niby listopad, a idzie lato](http://i.ytimg.com/vi/QhRzYwAsVgc/mqdefault.jpg)
![CNN [#420] Niby listopad, a idzie lato](/img/tr.png)
![UCZTA PRZED ŚNIADANIEM ☕ - Słowa nie przeminą [EWANGELIA - 17 LISTOPADA]](http://i.ytimg.com/vi/XvMQ5nSXCeo/mqdefault.jpg)
![เปิด อาณาจักร หมื่นล้าน "สาระตั้ม" l [Nickynachat]](http://i.ytimg.com/vi/3XE0nPF4YkQ/mqdefault.jpg)
do narzekania wystarczy być ofiarą do rozpoczęcia pozytywnej zmiany potrzeba dojrzałości.... może z czasem ci z ,,toksycznych" dorosną do ,,zdrowych". Wiem po sobie.
Bardzo dziękuję za moc wartościowych treści. Cudownie wchodzą mi do serca. Niezwykle inspirujące i wzruszające jest widzieć zmianę w Pani sposobie mówienia, spojrzeniu, rozkwicie kobiecości. Wierzę we wszystko co słyszę. Widzę, że to prawda. Pozdrawiam serdecznie.
Nie chcesz toksycznego związku,pozwól toksynie wyjść ze swojego wnętrza. W zamian włóż bezwarunkową miłość do siebie,a gwarantuję że będziesz miała normalny związek.MYŚLĘ ŻE PARTNER POKAZUJE NAM JAK MY SIEBIE TRAKTUJEMY ,JAK KOCHAMY
W końcu jestem w szczęśliwym związku ze sobą. Jest super
Warto, warto wracać, warto przepłakać, warto iść po to co nam się w życiu należy, oczywiście temat spadł mi jak z nieba, dziękuje Sylwia 😘
Bardzo dziękuję, znaleźć odpowiedź i rozwiązanie, to chciałam dzisiaj usłyszeć. Dziękuję.
Witaj Sylwia 😃, trafiłaś temat w samo sedno. Można się kręcić w kółko i nic nie osiągnąć samym słuchaniem i czytaniem. Bo życie i tak będzie nam pokazywać kolejne nie odrobione lekcje, nie przerobione tematy tak długo aż się za nie nie weźmiemy w praktyce. Sama tego doświadczyłam i cieszę się z kolejnych kroków, które robię mozolną pracą. Ta praca nie jest lekka ale za to efekty są niewyobrażalnie zaskakujace i przynoszące ogromną radość i siłę do sięgania po więcej 😍 Serdecznie Ciebie pozdrawiam Doriska
Super nagranie. Widziałem je rok temu ale jeszcze nie trafiało do mnie o czym mówisz. Wracanie, uzdrawianie, żegnanie części siebie boli jak cholera.
Ratujesz mi życie tymi filmikami. Dziękuję Ci
Przy Twoich filmach bardzo się rozwinąłem. Czuję że z tym co musisz bardzo rezonuję. Nie potrafię tego wyjaśnić ale do mnie trafiasz w punkt kwantowy.
Jestem za grupa Szczesliwy Zwiazek:):):) Bardzo dziekuje za ten filmik:) Utwierdzil mnie w tym, ze jestem na wlasciwej drodze:) Obecnie wprawdzie na dosc ciezkim bo etapie pustki ale przynoszacym ogromna nadzieje na NOWE:) Keep on going Aurora bo to co robisz jest prawdziwe a przede wszydtkim Twoje bez wzgledu na statystyki...
Ja pracuje sama ze swoją przeszłością jestem człowiekiem świadomym i rozumiem swoje mechanizmy, schematy... Tak bardzo zaczęłam czuć brak akceptacji do naruszania moich granic, jest we mnie niechęć do rozumienia drugiego człowieka, odwrotnie niż było do tej pory.
To było piękne i takie prawdziwe, dziękuję!
Dziękuję bardzo 😊
Tego potrzebowałam. Dziękuję.
Bardzo dla mnie na czasie. Dziękuję Ci za ten film 💐. Dziś właśnie tego potrzebowałam 😁😍 i cieszę się, że jesteś 🌻💪dajesz siłę.
Wielkie dzięki za ten materiał!
Dziekuje calkowita racja 😘💚😘
Dziekuje Sylwia za ten film. Pozdrawiam Cie bardzo cieplo.
czytałaś może książkę "w co grają ludzie" erica berne? jeśli nie, to polecam, bo objętościowo nie jest do obszerna lektura, a daje niezłą systematykę gier uprawianych (nieświadomie) przez ludzi.
w teorii autora książki, czyli analizy transakcyjnej ludzkich zachowań, ofiara dla pewnych korzyści odnoszonych z jej roli (zainteresowanie i współczucie otoczenia, utwierdzanie się we własnej moralnej wyższości) podświadomie nie chce zmienić swojej sytuacji.
trzeba dużej siły i samoświadomości by przełamać grę i wyjść na dojrzały poziom. wydaje mi się że w dużej mierze chodzi tu o odpowiedzialność. dopóki obwiniasz kogoś o swoją sytuację, czy to rodziców, czy partnera, to jasne jest na kogo możesz kierować negatywne emocje w przypadku jakiegokolwiek niepowodzenia.
wyjście z roli ofiary wymaga z jednej samodzielnego podejmowania decyzji i sprawczości - co dotąd kierowane było na oprawcę - ale też i samodzielnego radzenia sobie z efektami niepowodzeń. przyjęcia że jest się istotą omylną, niedoskonałą i popełniającą błędy. i zaakceptowania tego jako części siebie.
osobiście wydaje mi się że w tym leży problem. w przyjęciu własnych popełnionych błędów. w empatycznym zaakceptowaniu ich. w zrozumieniu że to też one doprowadziły cię tu gdzie teraz jesteś. że nie da ich się nie popełniać, ale że też można się z nich wiele nauczyć
Potwierdzam, stosuję praktycznie na codzień. Wysiłek jest naprawdę duży ale efekty conajmniej zaskakujący. Czasem stoję i patrzę i mówię wow! Mój mąż widząc moje nowe zachowania nie z poziomu umysłu ale z poziomu czucia także zaczął pracę z wewnętrznym dzieckiem. Byłam gotowa na wszystko (ból związany z przepracowywanie emocji i wypełnianie pustych miejsc nowym czucie) ale naprawdę było warto! I nie zamierzam przestać dążąc do integracji mojego wewnętrznego dziecka. Życzę otwartości wszystkim, którzy chcieliby ale jeszcze się boją, wahają 😃!
bardzo dziekuje. dokladnie jest tak jak mowisz, w kontaktach z moimi dziecmi staram sie myslec co mnie zabolalo jako dziecko. Choc nie przepracowalam jeszcze traum z dziecinstwa i dopiero co sie odvielam od toksycznej matki to staram sie postepowac jakbym chciala zeby ze mna postepowano
Dziękuję za inspirację 💗
Dziękuję Sylwia ❤️
Jakże trudno mi wyjść ze strefy komfortu, ale gdy uciekam ten ból staje się coraz większy. Zaczynam rozumieć, że muszę się zatrzymać i coś z tym zrobić. Tylko nie bardzo wiem co, bo nigdy tego nie próbowałam. Idę po omacku. Dzięki 🥰
Dziękuję
I jak to pogodzić ta pracę nad sobą z wychowaniem dzieci które już są... Dobrze jest przepracować to zanim się na dzieci... lecz kiedyś tej wiedzy nie było i ciężko się z tym pogodzić
A ja mam tylko takie jedno pytanko odnośnie wizualizacji, w ktorych dajemy swojemu wewnetrznemu dziecku to czego potrzebuje. Czy lepiej jest dac mu to z perspektywy "ja-dorosła" daje Ci to czego nie dostałaś, czy lepiej zwizualizować, że np. Odtwarzajac dana sytuacje na nowo tym razem daje mi to np. Rodzic, który kiedyś mi tego nie dał? Nie wiem czy nie zagmatwałam ;p w skrocie - czy lepiej zwizualizowac ze potrzebe zaspokajam ja czy zwizualizowac ze zaspokaja ją rodzić? (Czy to totalnie bez znaczenia?)
❤
Czy mogę z sobą pracować z sobą jeśli mam zaburzenia osobowości typu bordeline?
Moim dominującym ostatnio uczuciem jest poczucie bezsilnosilności i lęk, poczucie pustki. Uświadomiłam sobie że tak się zgadza. Tak uczucie pustki, lęk przed nieznanym wywołuje to uczucie. Nie znam tego co zdrowe. Stosuję mechanizmy obronne bo zdrowych nie znam. I jeśli ktoś sprawdza czy wykonuję jakąś rzecz to wydaje mi się że jest wścibska a być może robi to z troski. Czyjaś Troska jest mi nieznana.
Ale można też spojrzeć inaczej...jak ktoś ma zdrowy związek to nie szuka nic w necie na ten temat bo i po co...ale niestety większość jest w nieudanych związkach i szuka sobie podobnych bo może ktoś da właściwe spojrzenie na problem i da coś do myślenia i zmiany..
mentos : Jak ze szukaniem w necie, tak również jest ze szukaniem w życiu - Jeżeli ktoś ma właściwe spojrzenie nie szuka partnera z niewłaściwym.
Szukając podobnych nie osiągnie się nic więcej niż podobne rezultaty ... czyli popełnia się wciąż podobne, a tak szczerze mówiąc, dokładnie te same błędy z kosmetycznymi zmianami.
No chyba, że wierzy się iż można kogoś zmienić będąc już w związku - osobiście nie radzę próbować.
Nie będę oceniać "z której strony barykady jesteś" więc wybierz sobie czy jesteś tą pragnącą dawać czy pragnącą brać:
Jeżeli ktoś ma właściwe spojrzenie ale mimo wszystko pragnie wejść w związek z kimś mniej zdrowym, to wpierw trzeba być dla tego kogoś przyjacielem bez żadnych namiętnych, seksualnych sygnałów. No chyba, że pragniesz karmić się czyimiś ułomnościami? Tej choroby nie mam jednak ochoty rozkładać na czynniki pierwsze.
Jeżeli nasze działania przyniosą pozytywne efekty, wtedy dopiero można starać się zamienić przyjaźń w prawdziwą miłość ...Odpowiedni czas wyczuje się wzajemnym pragnieniem spędzania każdej chwili razem bez pragnienia egzaltacji swoich uczuć na zewnątrz - pokazywaniu się innym. Takie pragnienie jest jak wchodzenie na pole minowe gdy znajomość nie jest z osobami które są w podobnym, zdrowym związku. Tak na prawdę do pełni szczęścia powinna wystarczyć nam tylko ta osoba. Tak zawsze czułem i wiem, że jest to możliwe gdyż znam to uczucie z autopsji. Nie potrafiłem jednak zmienić partnerki. Musi być szczera chęć ponieważ na siłę osiąga się wręcz przeciwne rezultaty. Nawet mniemający się za włodarzy tego świata zrozumieli swój błąd i już nie prowadzą otwartych wojen tylko do wewnętrznego skłócenia - Polska jest tego idealnym przykładem. To się jednak powoli zmienia. Widzę to gdyż tak wspaniali ludzie jak Sylwia wracają do kraju :)
Miłość trzeba budować na zrozumieniu, że ułomności są na każdym etapie rozwoju związku i pragnieniu wsparcia we wzajemnej pracy nad sobą, zamiast na budowaniu związku podpartego namiętnością (która z czasem wygasa) w oczekiwaniu, że ktoś za nas coś zrobi, a my odpłacimy "miłością".
Nie zna prawdziwej miłości ten kto nie rozpozna swych egoistycznych ułomności dostrzegając wady jedynie w kimś nie dostrzegając własnych zamykając się w swym egoizmie i nie pokocha wpierw siebie samego. Jak więc osoba z takimi ułomnościami może odwdzięczyć się czymś więcej niż tym czym sam jest? W związku już jest za późno na takie zmiany ... choć podobno jest to możliwe ... Tym którym się to udało gratuluję cierpliwości, wytrwałości, niezachwianej wiary w sukces i niesamowitego szczęścia.
Zatem, czy można zbudować zdrową relację nieposiadając egoistycznych ułomności z osobą ułomną? Teoretycznie jest to możliwe, osobiście radzę wpierw taką osobę zmienić i dopiero dawać sygnały, że pragniemy budować związek.
Przeważnie jednak zamiast pragnąć zmian, pragną zaćmić nasze zmysły namiętnością - zakładają nam klapki na oczy, a gdy już wpadniemy w sidła pokażą prawdziwą twarz.
@@Jarek.Dabrowski a żeś się rozpisał ale zrozumiałem..
@@mentos4133 jeżeli tylko moje rozpisanie pomogło lub pomoże komukolwiek w zrozumieniu problemu to czasu nie zmarnowałem.
Zmiany trzeba zacząć od siebie i nie winić byłych partnerów za wszystko (przeważnie wina leży po środku), a wtedy można liczyć, że odnajdziemy właściwą osobę.
Powodzenia.
@@Jarek.Dabrowski 7
W jednych z filmow wspomniala Pani, ze jest w Polsce ? Czy to prawda;)? Jest mozliwosc umowienia sie na spotkanie/sesje?
Pozdrawiam
Aurora czy jesteś wiedźmą?
Pytanie wprost.
Tak, jest wiedźmą czyli zgodnie ze znaczeniem tego słowa "kobietą wiedzącą, mającą wiedzę":) oby coraz więcej takich świadomych kobiet 💖