Death Stranding i ostatnia misja, gdzie trzeba zanieść Lou do spalarni, "bo jest zepsuty". Cała podróż, kiedy Sam ciągle wspomina wspólne chwile, mówi o swoich uczuciach, a dookoła jest totalna cisza i nic się nie dzieje - żadnego wynurzonego, opadu temporalnego - nic. Można tak spokojnie iść i razem z Samem przeżywać wewnętrzny ból i rozpacz. Długo się powstrzymywałem, żeby w ogóle zacząć tą misję, bo w kościach czułem, co się będzie działo. Świetny scenariusz od Kojimy, genialna gra aktorska Normana Reedusa. Potrafi zmielić środek człowieka, ugryźć i wypluć resztę.
Ale, że tak bez Wiedźmina? ( Na śmierci Vesemira zawsze płaczę, podnie łezka mi leci gdy przechodzę wątek krwawego barona i idę po różę do posiadłości Olgierda i Iris w Sercach z Kamienia )
Gre przeszedłem zaraz po premierze i wydawało mi się, że dość obszernie podszedłem do zajęć pobocznych, a dopiero dzisiaj dowiedziałem się o istnieniu tej siostry :D Chyba trzeba wreszcie zrobić drugie podejście.
Life is Strange. Gdy przyszła pora na ostatnią decyzję, to musiałem przerwać na kilkanaście minut, rozchodzić to i przemyśleć. Ostatecznie wybrałem Chloe; pojechały, creditsy przeleciały, ok. Po jakiejś godzinie postanowiłem obejrzeć drugie zakończenie, no i mnie zmiotło - pierwszy raz wyłem z powodu gry. Potem przez 5 dni nie miałem apetytu, nie wiem jakim cudem dotarło to tak głęboko. Wątpię, że coś takiego jeszcze kiedyś przeżyję, ale w sumie nie pogardziłbym tak świetnie rozpisaną relacją i historią.
Może nie był to super oryginalny plot twist, ale zrobiło to na mnie wrażenie gdy w CoDzie WWII okazało się, że brat protagonisty, do którego były kierowane listy na początku misji, nie żyje. No i scena z białym fosforem ze Spec Ops The Line, to akurat dość znany moment. Zakończenie Bioshocka 2 też zrobiło na mnie wrażenie.
this, ale z oryginalu, bo w remaku przekombinowali, robiac troche panne lekkoch obyczajow z logiki, jak np gdy Sam sugeruje, ze totalnie zj33b4lismy w hotelu, gdy przeciez w remake to on nas o to prosi po przyjacielsku XDDD i podobne temu jakies glupie detale
@@vitoscaletta3920 Ale jak nie zrozumialem? po prostu nie ma logiki w tym, ze to Sam go poprosil, czysto prywatnie a potem taka maniera mowi, ze Don wie, ze JEJ NIE SZCZELILES, to w porownaniu do oryginalu jest glupia, nielogiczna zmiana, no chyba ze to mialo udowodnic jakim Sam jest cynikiem patrzacym tylko na siebie, ale skoro tu i tu jest zapatrzony w Dona, to tym bardziej nie powinien prosic Toma o cos przeciwko rodzinie, lol... zreszta, sam Tom to tez tragiczna zmiana, Tom z oryginalu to postac, ktora chce wytatuowac, bo jest tak autentyczna osoba, ludzka, totalnie sie utozsamiam, ze jak stawiam sie na jego miejscu to wiem, ze wszystki bym robil 100% jak on, idealnie odbicie mojej osobowosci, a w remaku to jest cwaniaczek ostry, juz mniej empatyczny i mniej tam czlowieka, mniej do utozsamiania sie nie chce tu tez az tak sie rozwijac i spoilerowac, tez bym musial sobie na szybko na youtube odswiezyc remake, bo przeszedlem tylko raz, gdzie classic z 10+ razy chyba... potrafilem pare lat temu 3 razy w ciagu roku przejsc...
Oj tak, ja jeszcze miałem podwójnie, bo za pierwszym razem nie wiele rozumiałem z gry i myślałem, że Sam nas zdradził, później jak ograłem już jak należy dowiedziałem się, że jest inaczej ;d
Na mnie osobiście potężne wrażenie zrobiły dwie sceny z Mafii 2. Jedna to śmierć Henry'ego gdzie został pocięty tasakami (byłem w totalnym szoku i pamiętam, że pomyślałem wtedy: kto jest zdolny do takiego okrucieństwa), a druga, to scena kiedy Vito jedzie samochodem i widzi jak samochód w którym jedzie jego przyjaciel Joe, skręca w innym kierunku i już wie, że to ostatni raz kiedy go widział żywego
Chciałem napisać dokładnie to samo. Potem grając w Mafie 3, wszędzie szukałem informacji co mogło się stać, wszystkie tereny oddawałem Vito, licząc ze odblokuje to jakieś nowe dialogi
6:40 oj tak, doskonale to rozumiem. Sama po ukończeniu Cyberpunka miałam takiego dołka moralnego, że przez miesiąc nie byłam w stanie zerknąć na tę grę... Po anime też sięgnęłam dużo później i po zakończeniu też miałam dołka. To genialne jak CD Projekt wciąż potrafi robić wyśmienitą fabułę. 16:24 zdecydowanie, zgadza się. Dobrze napisana gra, ksiazka, film potrafią wywołać w nas uczucia takie jakie żywimy wobec prawdziwych wydarzeń i ludzi.
Black Flag - ostatnia scena, gdy Edward ma poznać własną córkę i poniekąd rozpocząć nowe życie. Gdy schodzi z schodów w akompaniamencie pięknego wykonania "The Parting Glass" i widzi "duchy" bliskich mu osób, osób z tego poprzedniego życia, łezka kręci się w oku 🥲
Osobiście po cp2077 siedziałem dobre z 30 minut patrząc się w ekran. Zanim zrobiłem pierwsze zakończenie to spędziłem w grze 450h. Te video od przyjaciół a potem piosenka na końcu podczas napisów wklepala mnie w ziemię.
W kontekście TLOU otwierająca scena oczywiście uderza mocno ale w pamięć zapadła mi jeszcze jedna: śmierć Henrego. W ułamku sekundy mamy niesamowity miks emocji od strachu po gniew, kiedy sięga po pistolet i celuje do pary protagonistów, następnie decyzja: bez brata nie mam sensu walczyć dalej z tym światem... Jesień odłożyłem na dużo później.
Co do CYBERPUNKA 2077 to zakończenie gry z dodatku pod warunkiem że miało się najlepszą relacje z Johnnym (odblokowane sekretne solo na arasake) wgniotło mnie w fotel. Dokładnie rzecz biorąc ostatnia rozmowa Johnnego i V. Łzy lały się strumieniami, nie ogarniałem co się ze mną dzieje, musiałem wyłączyć konsole i nie mogłem dojść do siebie przez dwie godziny a że było to w środku nocy to w temacie xD. Polecam jak jeszcze tego nie sprawdziliście.
Najlepszą sceną w całym gamingu moim zdaniem zawsze będzie bezpośrednie spotkanie z Andrew Ryanem w Bioshocku. Najlepszy plot twist w historii gier, który nie jest tanim "jestem Twoim ojcem" a właśnie podpowiedzi są podawane wręcz na tacy przez cały czas gry, ale ich sens odkrywamy dopiero właśnie w tej konkretnej scenie. W mojej opinii najlepsza fabuła w grach z niemym bohaterem.
11:00 last of US. Nie miał tego uczucia w serialu, bo postać w grze była tej samej. Tak została zmieniona na inne osoba . Thanks sweet baby inc and innym niszczycielą serialów+ gier
Dwa dni temu ukończyłem A Plague Tale: Requiem i ta gra nie może mi wyjść z głowy. To zakończenie, ta muzyka, gra aktorów głosowych, rozpacz wylewa się z ekranu. Dawno żaden tytuł nie poruszył we mnie tyłu uczuć...Jakby się tak bardziej zagłębić to ten tytuł jest jest świetną alegorią walki z nieuleczalną chorobą i tym jak wpływa ona na otoczenie osoby chorej, zwłaszcza najbliższych krewnych. Jest heroiczna walka i są momenty, gdy jest lepiej i wydaje się, że choroba ustępuje. Potem nagle przychodzi czas, gdy uderza ze zwiększoną siłą, a na końcu po kolejnej próbie stawienia czoła nieodwracalnemu czeka nas rozpacz, po dłuższym czasie akceptacja. Gra idealnie w obu swych odsłonach to pokazuje. Myślę, że najwięcej żalu i cierpienia przynosi choroba i śmierć dziecka, stąd właśnie w grze Hugo. Można sobie narzekać na mechaniki i błędy optymalizacyjne tej produkcji, ale fabularnie gra jest dla mnie arcydziełem. Chyba zamówię sobie soundtrack na płycie, bo idealnie się wkomponowywał w wydarzenia na ekranie.
ja to chyba jestem smutnym człowiekiem, bo nigdy nie wczuwam się ani w gry ani w filmy by siedzieć jak na szpilkach, obgryzać paznokcie by potem skoczyć - woooowwwww. itd. ale w zeszłym roku chyba po raz pierwszy jakaś gra wywołała we mnie podobne emocje, gdy naprawdę chyba po raz pierwszy siedziałem i patrzyłem w ekran z wielkim zainteresowaniem i powiedziałem wow, to było dobre. A było to za sprawą Hogwarth Legacy - jako iż fan HP jestem. A konkretnie wątek głównej misji z Izydorą i to jak zaczęli z nią walczyć w cutscence i jak padła z uśmiechem na ustach. Oraz wątek Sebastiana jak rzucił Imperio by uratować siostrę, a goblin z ochotą oderżnął sobie łeb. To mi się podobało.
-16:00 - Garuss - Większość misji w całej serii Mass Effect był w mojej drużynie. Kiedy w dwójce miałem wybrać kto dowodzi drugim oddziałem - nie miałem wątpliwości kto to będzie.
Kroniki Myrtany Archolos. Kiedy pierwszy raz grałem w tego moda, eksplorowałem sobie ten świat i nie spieszyłem sie z wątkiem głównym, aż w rozdziale 4 przeżyłem szok, kiedy wchodzac do piwnicy w dzielnicy biedy okazalo sie, ze Jorn nie żyje. Przyznam, ze bylem w szoku, gdyz questy w Gothicu nigdy nie byly ograniczono czasowe.
Przebije was wszystkich, ponieważ scena , jak i cala gra tak mi się wryła w glowę , że jest jednym z trzech moich filarów wg ktorych kieruję sie w życiu. Chodzi o pierwszą część mafii , o jej świetną fabułę , historię no i ów mądrość wypowiedzianą przez Tommy'ego który leży sieknięty z dwururki na własnym trawniku - " keep the balance" . " tak, równowaga to dobre słowo. Bo facet który wymaga od życia za dużo może skończyć jak ja, Paulie albo Sam. Z kolei facet który oczekuje za mało, może w ogóle nic nie dostać." :) 👍
Przy okazji Cyberpunka i wyboru sam****stwa bardzo chwytają za serce wiadomości od przyjaciół V. W szczególności wiadomość od Judy która już straciła przyjaciółkę w podobny sposób. Nie mogłem się pozbierać jak to usłyszałem.
Pamiętam zakończenie Metal gear solid 4, majstersztyk. Lub powrót do shadow moses z tej samej cześci. Tym bardziej że ograłem wszystkie części. Nostalgia połączona z świetnie wykonanym zabiegiem aby właśnie tą nostalgię wywołać. Nie powiem, łezka się zakręciła
Jeszcze zanim obejrze odcinek moge napisac jedno 'I'm afraid' to jest scena, ktora nie tylko sie rozkminia po jej rozegraniu, ale to jest cos, co zostaje z graczem zdecydowanie na wiele dluzej.
Ten stary Vampire: The Masquerade - Bloodlines. Miał być luźniutki RPG, przygoda i te sprawy, a tu zaraz na początkowym etapie misja w opuszczonym domków i jumpscare. Mam miękkie serce, więc po pierwszym zawale wyłączyłem grę tylko po to, żeby mi się to znów przyśniło.
Co do Mass Effect 3, to mnie wzruszył moment, gdy Joker chciał poczekać na Sheparda, który zniszczył inkubator, by zlikwidować Żniwiarzy, a Liara mówi mu żeby odlatywał, a on ze łzami w oczach włącza silniki Normandii, a potem gdy wszyscy towarzysze stoją przed tablicą pamiątkową, a Tali trzyma pasek z napisem "Commandor Shepard", to już kompletnie byłem rozwalony. Inną grą, która spowodowała u mnie taką gulę wzruszu jest "Syberia: The World Before", kiedy to pod koniec gry jest pokazane jak na placu muzycznym w Vaghen na przemian grają na fortepianie Dana Rose i Kate Walker. Kate szukała Dany, która okazało się, że jest jej babcią. Dana odkryła, że matka Kate (Sarah) jest jej córką, ale gdy ją odnalazła nie przyznała się kim jest i gdy miała wychodzić z jej domu to usłyszała jak kilkuletnia Kate gra na fortepianie hymn Vaghen, więc Dana się do niej przysiadła i razem grały ten hymn.
Mass Effect 3 - rozmowa z Andersonem w tyglu, do końca myślałem że przeżyje ale no niestety, oraz wątek z Thanem, ale mi było źle jak rozmawiał z synem i shepardem jako ostatnie pożegnanie, to mną mocno wstrząsnęło
The walking dead, Episode 5 - No Time Left. Ostatnia scena gdy Lee przykuty do kaloryfera tłumaczy Clementine co musi zrobić. Cała ta scena jest napisana i zagrana w taki sposób, że nie da się powstrzymać łez, szczególnie mając w pamięci całą drogę którą przeszli głowni bohaterowie w trakcie gry.
Obecność Rusnara trochę ratuje ten kanał dobrze, że co raz mniej tych bezbekowych młodziaków, którzy chcieli na siłę przejąć charaktery poprzednich chłopaków
@@philrei2797 Mordo mam 21lat ogladam ten kanał od ponad siedmiu lat prawie że codziennie (od kiedy publikacje są rzadziej to wiadomo co publikacje) i serio z tamtą kadrą dorastałem tak naprawdę i mieli swoją osobowością coś do zaprezentowania a teraz ta ekipa to w niektórych przypadkach wanna be Hed, Gambri, Kacper itp
@@Snopdan_Dogvic znaczy wiesz doświadczenie doświadczeniem. A forma retoryki odtwarzana od poprzedników to duża różnica. Chodzi mi bardziej o brak mi ich naturalnych indywidualnych cech w trakcie reportażu wideo tylko czuć po prostu czystą nawet nie inspiracje a próbe stworzenia uczucia, że aktualna obsada się niczym nie różni więc takie nawet można powiedzieć najeżdżanie (w moim przypadku) na faktyczną nostalgie związaną z poprzednikami.
lubie zakonczenie w AC IV Black Flag, ale nie bede spoilerowal - kto jeszcze nie mial okazji zagrac lub nie byl przekonany, to polecam przejsc calutka gre. W szczegolnosci fanom piratow. Pzdr!
KOTOR, spoiler: The Big Reveal na temat postaci pierwszoplanowej. Byłem wówczas w podstawówce albo wczesnym gimnazjum. Skończyłem o 20:00 tego dnia. Całej nocy nie spałem i serce waliło mi jakby miało opuścić ciało.
Mi do dzisiaj 2 momenty z Klonoa: Door to Phantomile siedzą. SPOILERY: Pierwsza to śmierć dziadka głównego bohatera, to był pierwszy breakdown w połowie gry, bo nie spodziewałem się, że kolorowa platformówka posunie się do czegoś takiego na ekranie, drugi to ending gry. Przyjaciel, z którym spędziłeś całą grę okazuje się, że cały czas cię oszukiwał, zrobił pranie mózgu i tak na prawdę zwabił cię do swojego świata tylko po to, byś go uratował
Użyliście chyba wszystkich przykładów które chciałem usłyszeć w tym filmie. Osobiście dodał bym jeszcze zakończenie Hotline Miami 2 albo ogólnie całą fabułę serii Hotline Miami.
Mnie zdołowała śmierć Joela w TLOU 2, do tego stopnia że musiałem zrobić prawie 1,5 przerwę od oglądania YT i porobić coś innego bo po prostu nie dałem rady się skupiać na innych filmach. A no i jeszcze poryczałem się na zakończeniu The Walking Dead Final Season
koniec opowieści v w cyberpunku , ogólnie te wszystkie zakonczenia niezaleznie którego bysmy nie wybrali . no niesamowite...ja miałem powazne rozkminy po przejsciu tej gry ogólnie świetne zestawienie wszystkie sceny bardzo mocne , ale ja bym dopisał jeszcze śmierc Aeris z final fantasy 7
Zapomnieliście też o Call of Duty MW 2 (2009) i sławetna zdrada Shepherda. Ta scena po raz pierwszy emocje we mnie wywołała bo..to było takie niespodziewane i ta zapadająca smutna muzyka towarzysząca tej scenie-teraz gdy przechodzę tą odsłonę już na mnie ta scena aż takiego wrażenia nie robi ale początkowo robiła. Tak samo było z MW 3 (nie tego najnowszego) ze śmiercią Soapa
Mną wstrząsnęła jedna misja poboczna z Mass Effecta 2 gdzie jakiś chłop swojego syna chorego przyłączył do maszyny i torturował w kontekście kontroli nad maszynami. Nie pamiętam jak się nazywał, ale widok tego chłopaka i fakt, że zrobił mu to jego własny ojciec był łamiący serce. Mimo, że przez całego ME miałem postanowienie grania zimnym, cynicznym Shepardem nastawionym na zwycięstwo w wojnie za każdą cenę to tam nie umiałem się przełamać i uratowałem dzieciaka
Duże wrażenie zrobiła na mnie śmierć konia Arthura Morgana w RDR 2 . Przypomniałem sobie podobną scenę z cyklu arabskiego Karola Maya gdzie ginie koń Kara Ben Nemsi . W obu przypadkach zwierzę przeżyło ze swoim właścicielem długi czas a czytelnik/gracz zdążył "polubić" towarzysza głównego bohatera.
No to dla mnie jednak zawsze pierwsza do głowy przychodzi Soma oj rozkminy po tamtej grze... i taka mała perełka z gry z komórki "Ravenmark: Scourge of Estellion" oj realia tamtego świata też do dziś mi siedzą w głowie.
W serii the walking dead też możemy znaleźć wiele wątków gdzie mocniej bije serce i łzy napływają do oczu.
6 หลายเดือนก่อน
Końcówka mafii 2 jak Joe skręca w inną alejke bo okazuje się, że jest niepotrzebny..... Za dzieciaka to wywołało we mnie tak mocne emocje, że przez kilka dni to przeżywałem xd
Może trochę w innym tonie, ale ja do dziś mam koszmary z jednej z ostatnich plansz pierwszego Far Crya, gdzie lądujemy na szczycie wodospadu z karabinem z 10 nabojami, a przed sobą na dole mamy dżunglę pełną mutantów i musimy dostać się na jej drugi koniec do wraku helikoptera, a potem jeszcze ostrzeliwać się w nim ze wszystkich stron za pomocą działek stacjonarnych. Nigdy w żadnej grze nie czułem się bardziej osaczony, ale też w żadne straszniejsze gry nie gram, bo przepłaciłbym to zawałem. xD
Do wątku cyberpunka dołączyłbym fabułę dodatku oraz zakończenie w którym musimy wybrać czy zabić Songbird. Z dobre 5 minut nie podejmowałem decyzji nie dowierzając, że nie ma innej opcji.
dla żyjących przeszłością załączam tytuł odcinka z tzw backward compability "5 najmocniejszych scen z gier" Droga redakcjo noł ofens, jedynie w celach humorystycznych a ja bym dodał Farenheit, genialna fabuła, warstwa muzyczna oraz nietypowe sterowanie zapadają w pamięć na zawsze
A mnie zawsze szokuje poczatek i cutscenki w grze:The Binding of Isaac. Mama psychopata to jest chyba naj gorsza z traum.Kto gral to wie,kto przezyl nie zapomni.
nie ma w cyberpunku idealnego zakończenia, zawsze się coś i kogoś traci. Mnie najbardziej rozwaliło zakończenie z dodatku, po którym nie wiedziałem co by dla V było lepsze. Strzał w głowę z podstawki czy zostanie uleczonym.
Ta blondi na miniaturce miała chyba wyglądać na poruszoną ale wyszło jakby mówiła "Dlaczego muszę tu być?!" xD Tak czy siak to mnie nakłoniło do obejrzenia tego filmu.
Ja dodałbym scene z Red Dead Redemption gdy John Marston zostaje otoczony przez agentów rzadowych, którzy wykonali na nim następnie egzekucje To mnie rozjebało 😔
Popieram przykład Cyberpunka ale zakończenia podstawki są niczym wielkim w porównaniu do zakończenia DLC widmo wolności, do dziś mam ciarki wspominając ten rozmach i epicka muzykę przy wysyłaniu Songbird na księżyc.
Bioschock Infiniti... Ta cała gra powodowała u mnie bezsenność. Przemyślenia, ten świat albo światy... Te wyrwy ta historia zakrzywienia czasu... Nawet teraz tego nie potrafię ogarnąć
Temat z cp2077 to nic innego jak paradoks statku tezeusza, jeśli z biegiem czasu wszystko części statku zostały wymienione to czy to nadal ten sam statek czy już nie?
Sytuacja podobna do tej z CP. Do fanów Star Treka, czy tylko ja zauważyłem, że od jednego z pierwszych odcinków Następnych Pokoleń, aż do samego końca (po wszystkie inne filmy) nie obcujemy już z kapitanem, tylko z jego kopią? Nie widziałem jeszcze żadnego materiału, który by to poruszał.
Rozmowa z Garrusem boli podwójnie szczególnie kiedy gra się female Shepkiem i romansuje się z nim 😭 boże tak bardzo bym chciał żeby Shep przeżyła i żeby mieli śliczne ludzko-turiańskie dzieci
Zdecydowanie mafia 2 i scena z Henrym, to najmocniejszy cios, szok w historii growej, jesli ktos nie mial zaspoilerowane i naprawde nie wiedzial co sie stanie :) zreszta, sam nie bede wam zdradzal. Mafia 1 oczywiscie tez tu pasuje, max payne 3, jak i cala seria. To tak wszystko na szybko, co mi przyszlo do glowy w dwie minuty, moze zaraz cos jeszcze wymysle
Na szczęście takie zgranie świadomości człowieka do chmury i wklejenie innej nie jest możliwe. Lidzki mózg nie działa jak pamięć flash z pendrive że masz w nim ileś komórek które się otwierają i zamykają i możesz je dowolnie zmieniać. Ludzka świadomość i pamięć długotrwała jest wypalana fizycznie w neuronach. Gdyby Johnny został zgrany na mózg V to musiał by zapisać się na wolnej przestrzeni (dodam że szacowana przestrzeń całkowita to około 150 lat życia). Więc zgrywając się powiedzmy że dla mózgu zostaje maks 70lat. Chciałem zaprzeczyć a zaprzeczyłem sam sobie. Dobra inaczej jeśli mamy płytę DVD na której mamy wypalone iSO systemu np. Lubuntu 1gb z 8 dostępnych to możemy wypalić kolejny system na przykład Atcha 3gb. Ale stary system nie znika. Nadal jest. No chyba że specjalnie niszczymy na stałe tą pierwszą część. Znowu sobie zaprzeczyłem. Nieważne.
To właściwie jest jeszcze gorsza opcja no bo co jeśli zajdzie pomyłka i będzie tak jak z Johnnym i V? W sensie wtedy dwie osoby żyją w jednym ciele i do jednej to ciało nie należy ale nie da się też tego usunąć. I co jeśli okazałoby się że oryginał i kopia danej osoby identyfikują się jako dwa osobne byty i kopia jest świadoma bycia kopią a oryginał oryginałem? Gdyby coś takiego się stało to ten człowiek miałby dosłownie podwójną świadomość
@@larrycroft3413 z drugiej strony rekordzista świata z rozdwojeniem jaźni miał w sobie 80 osobowości i przez to sond USA ułaskawił jego przestępstwa bo były popełnione przez kogoś innego. Więc albo ktoś miał dobrego prawnika albo były by z tego niezłe korzyści.
U mnie ME3 jeszcze do ogrania (muszę skończyć i zwolnić te 100 GB na inne gry) ale i tak spoiler mnie nie ruszył. Raz - zakończenie znam a dwa - momentu się domyśliłem. W końcu nie zawsze musi być dobrze gdy świat się kończy...
Rdr 2 nie moglem sie juz doczekac kiedy Artur umrze i gra sie skonczy. Jakie było moje rozczarowanie, gdy po jego smierci okazalo sie, ze to nie koniec fabuly. Masakra
Ja umarłem dla świata kiedy wyszedł Wiedźmin 3. Nie wiem, czy ktoś po mnie płakał. Ja na pewno nie mogłem zasnąć po scenie, gdy Geralt odnalazł Ciri na Wyspie Mgieł.
Tak się zastanawiam czy w tej nowej ekipie grał ktoś w coś nie licząc szefa w gry sprzed 2007? Świat growy wtedy nie istniał czy jak? Niestety o ile jakoś materiałów jest w porządku to treść już nie mój target. I tak jest od dłuższego czasu niestety. Takie to już jest te życie, gdy ludzie znacznie młodsi od Ciebie robią kontent. Ja już go nie łapie, nie mój świat. Dziękuje za te parę długich lat droga Redakcjo. Powodzenia w tworzeniu materiałów. Ja jako widz opadam. Żegnam
Mam pretensje do szefa, że gdy wspominał o ME3 nie wspomniał o Mordinie i Legionie :( Dialog Mordina z Shepardem oraz Legiona z Tali... ryczałem jak bóbr :(
Death Stranding i ostatnia misja, gdzie trzeba zanieść Lou do spalarni, "bo jest zepsuty". Cała podróż, kiedy Sam ciągle wspomina wspólne chwile, mówi o swoich uczuciach, a dookoła jest totalna cisza i nic się nie dzieje - żadnego wynurzonego, opadu temporalnego - nic. Można tak spokojnie iść i razem z Samem przeżywać wewnętrzny ból i rozpacz. Długo się powstrzymywałem, żeby w ogóle zacząć tą misję, bo w kościach czułem, co się będzie działo.
Świetny scenariusz od Kojimy, genialna gra aktorska Normana Reedusa. Potrafi zmielić środek człowieka, ugryźć i wypluć resztę.
Ale, że tak bez Wiedźmina?
( Na śmierci Vesemira zawsze płaczę, podnie łezka mi leci gdy przechodzę wątek krwawego barona i idę po różę do posiadłości Olgierda i Iris w Sercach z Kamienia )
To już nie ta ekipa gdzie wszędzie wiedźmaka wpychają.
Ja płaczę jak Geralt odnajduje Ciri na wyspie mgieł.
SPOILER ALERT!
Ja wiem, Wiedźmin 3 stara gra, ale ludzie w nią grają często nawet dzisiaj pierwszy raz.
Rozmowa Arthura z Siostrą to jest arcydzieło pod kątem narracyjnym
Gre przeszedłem zaraz po premierze i wydawało mi się, że dość obszernie podszedłem do zajęć pobocznych, a dopiero dzisiaj dowiedziałem się o istnieniu tej siostry :D Chyba trzeba wreszcie zrobić drugie podejście.
Life is Strange. Gdy przyszła pora na ostatnią decyzję, to musiałem przerwać na kilkanaście minut, rozchodzić to i przemyśleć. Ostatecznie wybrałem Chloe; pojechały, creditsy przeleciały, ok. Po jakiejś godzinie postanowiłem obejrzeć drugie zakończenie, no i mnie zmiotło - pierwszy raz wyłem z powodu gry. Potem przez 5 dni nie miałem apetytu, nie wiem jakim cudem dotarło to tak głęboko. Wątpię, że coś takiego jeszcze kiedyś przeżyję, ale w sumie nie pogardziłbym tak świetnie rozpisaną relacją i historią.
no dokładnie miałem podobnie tylko że ja od razu wybrałem opcję żeby poświęcić chloe, wydawało się to bliżej true endingu
Może nie był to super oryginalny plot twist, ale zrobiło to na mnie wrażenie gdy w CoDzie WWII okazało się, że brat protagonisty, do którego były kierowane listy na początku misji, nie żyje. No i scena z białym fosforem ze Spec Ops The Line, to akurat dość znany moment. Zakończenie Bioshocka 2 też zrobiło na mnie wrażenie.
Zdecydowanie zakończenie pierwszej Mafii. Byłem jeszcze dzieciakiem, kiedy pierwszy raz je zobaczyłem, ale wywołało ono wielkie emocje.
this, ale z oryginalu, bo w remaku przekombinowali, robiac troche panne lekkoch obyczajow z logiki, jak np gdy
Sam
sugeruje, ze totalnie zj33b4lismy w hotelu, gdy przeciez w remake to on nas o to prosi po przyjacielsku XDDD i podobne temu jakies glupie detale
@@ThiZ1337 chyba do konca nie zrozumiałeś, bo tam sie wszystko łączy
@@vitoscaletta3920 Ale jak nie zrozumialem? po prostu nie ma logiki w tym, ze to Sam go poprosil, czysto prywatnie a potem taka maniera mowi, ze Don wie, ze JEJ NIE SZCZELILES, to w porownaniu do oryginalu jest glupia, nielogiczna zmiana, no chyba ze to mialo udowodnic jakim Sam jest cynikiem patrzacym tylko na siebie, ale skoro tu i tu jest zapatrzony w Dona, to tym bardziej nie powinien prosic Toma o cos przeciwko rodzinie, lol... zreszta, sam Tom to tez tragiczna zmiana, Tom z oryginalu to postac, ktora chce wytatuowac, bo jest tak autentyczna osoba, ludzka, totalnie sie utozsamiam, ze jak stawiam sie na jego miejscu to wiem, ze wszystki bym robil 100% jak on, idealnie odbicie mojej osobowosci, a w remaku to jest cwaniaczek ostry, juz mniej empatyczny i mniej tam czlowieka, mniej do utozsamiania sie
nie chce tu tez az tak sie rozwijac i spoilerowac, tez bym musial sobie na szybko na youtube odswiezyc remake, bo przeszedlem tylko raz, gdzie classic z 10+ razy chyba... potrafilem pare lat temu 3 razy w ciagu roku przejsc...
Oj tak, ja jeszcze miałem podwójnie, bo za pierwszym razem nie wiele rozumiałem z gry i myślałem, że Sam nas zdradził, później jak ograłem już jak należy dowiedziałem się, że jest inaczej ;d
Na mnie osobiście potężne wrażenie zrobiły dwie sceny z Mafii 2. Jedna to śmierć Henry'ego gdzie został pocięty tasakami (byłem w totalnym szoku i pamiętam, że pomyślałem wtedy: kto jest zdolny do takiego okrucieństwa), a druga, to scena kiedy Vito jedzie samochodem i widzi jak samochód w którym jedzie jego przyjaciel Joe, skręca w innym kierunku i już wie, że to ostatni raz kiedy go widział żywego
Zgadzam się. Mafia 2 parę razy robiła wrażenia jeśli chodzi o niektóre sceny.
Mi przeszło jak okazało się, że Henry jest szczurem
A końcówka była denna
Meczetami
@@kanciarzokanciarztasakami, uważnie obejrzyj
Chciałem napisać dokładnie to samo. Potem grając w Mafie 3, wszędzie szukałem informacji co mogło się stać, wszystkie tereny oddawałem Vito, licząc ze odblokuje to jakieś nowe dialogi
6:40 oj tak, doskonale to rozumiem. Sama po ukończeniu Cyberpunka miałam takiego dołka moralnego, że przez miesiąc nie byłam w stanie zerknąć na tę grę... Po anime też sięgnęłam dużo później i po zakończeniu też miałam dołka. To genialne jak CD Projekt wciąż potrafi robić wyśmienitą fabułę.
16:24 zdecydowanie, zgadza się. Dobrze napisana gra, ksiazka, film potrafią wywołać w nas uczucia takie jakie żywimy wobec prawdziwych wydarzeń i ludzi.
Days Gone - Gdzie Boozer jedzie ciężarówka i rozwala całą brame do obozu a Deacon myśli że zginął. Wiedźmin śmierć papcia Vesemira
Black Flag - ostatnia scena, gdy Edward ma poznać własną córkę i poniekąd rozpocząć nowe życie. Gdy schodzi z schodów w akompaniamencie pięknego wykonania "The Parting Glass" i widzi "duchy" bliskich mu osób, osób z tego poprzedniego życia, łezka kręci się w oku 🥲
♥
Moment który najbardziej zapadł w pamięć Bioshock infinite momęnt w którym Elizabeth mówi, Booker, are you afraid of god? No, but I'm afraid of you
Oj tak. Bioshock Infinite pozamiatał mnie strasznie
To the moon, valiants hearts, days gone (kiedy myslałem, ze boozera nie ma), the walking dead sezon 1 Leo, mafia 1, heavy rain, GTA SA,
Osobiście po cp2077 siedziałem dobre z 30 minut patrząc się w ekran. Zanim zrobiłem pierwsze zakończenie to spędziłem w grze 450h. Te video od przyjaciół a potem piosenka na końcu podczas napisów wklepala mnie w ziemię.
Oj tak to było mocne
Dla bardziej ryjącą banie w Mass Effect jest temat Mordina, oraz stworzenia i wyleczenia Genofagium.
Jego rozmowa z Shepardem tuż przed uruchomieniem lekarstwa... 😞
W kontekście TLOU otwierająca scena oczywiście uderza mocno ale w pamięć zapadła mi jeszcze jedna: śmierć Henrego. W ułamku sekundy mamy niesamowity miks emocji od strachu po gniew, kiedy sięga po pistolet i celuje do pary protagonistów, następnie decyzja: bez brata nie mam sensu walczyć dalej z tym światem... Jesień odłożyłem na dużo później.
Mnie zapadła w pamięci końcówka dodatku "Nadzorca" w Mass Effect 2...
Przypomnisz?
Pierwiastek z 920 to 30.3... wydawało się nieszkodliwe... 😢
Co do CYBERPUNKA 2077 to zakończenie gry z dodatku pod warunkiem że miało się najlepszą relacje z Johnnym (odblokowane sekretne solo na arasake) wgniotło mnie w fotel. Dokładnie rzecz biorąc ostatnia rozmowa Johnnego i V. Łzy lały się strumieniami, nie ogarniałem co się ze mną dzieje, musiałem wyłączyć konsole i nie mogłem dojść do siebie przez dwie godziny a że było to w środku nocy to w temacie xD. Polecam jak jeszcze tego nie sprawdziliście.
Najlepszą sceną w całym gamingu moim zdaniem zawsze będzie bezpośrednie spotkanie z Andrew Ryanem w Bioshocku. Najlepszy plot twist w historii gier, który nie jest tanim "jestem Twoim ojcem" a właśnie podpowiedzi są podawane wręcz na tacy przez cały czas gry, ale ich sens odkrywamy dopiero właśnie w tej konkretnej scenie. W mojej opinii najlepsza fabuła w grach z niemym bohaterem.
Disco Elisium tylko, że właściwie 3/5 gry to wyjątkowe momenty przez które trudno zasnąć i zakończenie przed ostatniego rozdziału Pentimenta.
11:00 last of US. Nie miał tego uczucia w serialu, bo postać w grze była tej samej. Tak została zmieniona na inne osoba . Thanks sweet baby inc and innym niszczycielą serialów+ gier
Dwa dni temu ukończyłem A Plague Tale: Requiem i ta gra nie może mi wyjść z głowy. To zakończenie, ta muzyka, gra aktorów głosowych, rozpacz wylewa się z ekranu. Dawno żaden tytuł nie poruszył we mnie tyłu uczuć...Jakby się tak bardziej zagłębić to ten tytuł jest jest świetną alegorią walki z nieuleczalną chorobą i tym jak wpływa ona na otoczenie osoby chorej, zwłaszcza najbliższych krewnych. Jest heroiczna walka i są momenty, gdy jest lepiej i wydaje się, że choroba ustępuje. Potem nagle przychodzi czas, gdy uderza ze zwiększoną siłą, a na końcu po kolejnej próbie stawienia czoła nieodwracalnemu czeka nas rozpacz, po dłuższym czasie akceptacja. Gra idealnie w obu swych odsłonach to pokazuje. Myślę, że najwięcej żalu i cierpienia przynosi choroba i śmierć dziecka, stąd właśnie w grze Hugo. Można sobie narzekać na mechaniki i błędy optymalizacyjne tej produkcji, ale fabularnie gra jest dla mnie arcydziełem. Chyba zamówię sobie soundtrack na płycie, bo idealnie się wkomponowywał w wydarzenia na ekranie.
Plague Tale: Requiem kiedy umiera Hugo to też jedna z najsmutniejszych chwil w Historii gier. ta wieź była wyjątkowa między siostrą.
To samo napisałem powyżej. Gra mnie rozwaliła na końcu i nawet nie czułem wstydu, że płaczę. Cudowny tytuł.
ja to chyba jestem smutnym człowiekiem, bo nigdy nie wczuwam się ani w gry ani w filmy by siedzieć jak na szpilkach, obgryzać paznokcie by potem skoczyć - woooowwwww. itd.
ale w zeszłym roku chyba po raz pierwszy jakaś gra wywołała we mnie podobne emocje, gdy naprawdę chyba po raz pierwszy siedziałem i patrzyłem w ekran z wielkim zainteresowaniem i powiedziałem wow, to było dobre.
A było to za sprawą Hogwarth Legacy - jako iż fan HP jestem.
A konkretnie wątek głównej misji z Izydorą i to jak zaczęli z nią walczyć w cutscence i jak padła z uśmiechem na ustach.
Oraz wątek Sebastiana jak rzucił Imperio by uratować siostrę, a goblin z ochotą oderżnął sobie łeb.
To mi się podobało.
-16:00 - Garuss - Większość misji w całej serii Mass Effect był w mojej drużynie. Kiedy w dwójce miałem wybrać kto dowodzi drugim oddziałem - nie miałem wątpliwości kto to będzie.
początki nowego tvgry były trudne ale z filmu na film jest tylko lepiej ;)
Mass Effect nie pamiętam czy jest jakaś inna gra przy której autentycznie oczy by mi się zaszkliły... piękna przygoda wspaniali towarzysze
Kroniki Myrtany Archolos. Kiedy pierwszy raz grałem w tego moda, eksplorowałem sobie ten świat i nie spieszyłem sie z wątkiem głównym, aż w rozdziale 4 przeżyłem szok, kiedy wchodzac do piwnicy w dzielnicy biedy okazalo sie, ze Jorn nie żyje. Przyznam, ze bylem w szoku, gdyz questy w Gothicu nigdy nie byly ograniczono czasowe.
Przebije was wszystkich, ponieważ scena , jak i cala gra tak mi się wryła w glowę , że jest jednym z trzech moich filarów wg ktorych kieruję sie w życiu. Chodzi o pierwszą część mafii , o jej świetną fabułę , historię no i ów mądrość wypowiedzianą przez Tommy'ego który leży sieknięty z dwururki na własnym trawniku - " keep the balance" . " tak, równowaga to dobre słowo. Bo facet który wymaga od życia za dużo może skończyć jak ja, Paulie albo Sam. Z kolei facet który oczekuje za mało, może w ogóle nic nie dostać."
:) 👍
Zachowanie Garrusa przez wszystkie ME było zdecydowanie najlepszą decyzją twórców, a to co spotkało Mordina, najgorszą.
Nie zapomnijny o Legionie i jego rozmowie z Tali!
"I'm proud of you" - Anderson ME3
A Black flag ? Mi bylo smutno jak uciekałem z nia na rekach 😢
Przy okazji Cyberpunka i wyboru sam****stwa bardzo chwytają za serce wiadomości od przyjaciół V. W szczególności wiadomość od Judy która już straciła przyjaciółkę w podobny sposób. Nie mogłem się pozbierać jak to usłyszałem.
Świetny materiał Rusnar! Sorczak, że nie w temacie, ale co to za utwór w segmencie o Mass Effect 3? :D
Ja bym wskazał upadek Berlina w Call of Duty World at war. To była chyba pierwsza gra która ukazała dramat wojny. To było coś niesamowitego
Pamiętam zakończenie Metal gear solid 4, majstersztyk. Lub powrót do shadow moses z tej samej cześci. Tym bardziej że ograłem wszystkie części. Nostalgia połączona z świetnie wykonanym zabiegiem aby właśnie tą nostalgię wywołać. Nie powiem, łezka się zakręciła
Jeszcze zanim obejrze odcinek moge napisac jedno 'I'm afraid' to jest scena, ktora nie tylko sie rozkminia po jej rozegraniu, ale to jest cos, co zostaje z graczem zdecydowanie na wiele dluzej.
Ten stary Vampire: The Masquerade - Bloodlines. Miał być luźniutki RPG, przygoda i te sprawy, a tu zaraz na początkowym etapie misja w opuszczonym domków i jumpscare. Mam miękkie serce, więc po pierwszym zawale wyłączyłem grę tylko po to, żeby mi się to znów przyśniło.
Generalnie spora cześć, a juz zwłaszcza zakonczenie w "What Remains of Edith Fintch".
Co do Mass Effect 3, to mnie wzruszył moment, gdy Joker chciał poczekać na Sheparda, który zniszczył inkubator, by zlikwidować Żniwiarzy, a Liara mówi mu żeby odlatywał, a on ze łzami w oczach włącza silniki Normandii, a potem gdy wszyscy towarzysze stoją przed tablicą pamiątkową, a Tali trzyma pasek z napisem "Commandor Shepard", to już kompletnie byłem rozwalony. Inną grą, która spowodowała u mnie taką gulę wzruszu jest "Syberia: The World Before", kiedy to pod koniec gry jest pokazane jak na placu muzycznym w Vaghen na przemian grają na fortepianie Dana Rose i Kate Walker. Kate szukała Dany, która okazało się, że jest jej babcią. Dana odkryła, że matka Kate (Sarah) jest jej córką, ale gdy ją odnalazła nie przyznała się kim jest i gdy miała wychodzić z jej domu to usłyszała jak kilkuletnia Kate gra na fortepianie hymn Vaghen, więc Dana się do niej przysiadła i razem grały ten hymn.
Mass Effect 3 - rozmowa z Andersonem w tyglu, do końca myślałem że przeżyje ale no niestety, oraz wątek z Thanem, ale mi było źle jak rozmawiał z synem i shepardem jako ostatnie pożegnanie, to mną mocno wstrząsnęło
Call of cthulu i scena ucieczki w hotelu, byłem przerażony, tym bardziej że za każdym podejściem stres był coraz większy
The walking dead, Episode 5 - No Time Left. Ostatnia scena gdy Lee przykuty do kaloryfera tłumaczy Clementine co musi zrobić. Cała ta scena jest napisana i zagrana w taki sposób, że nie da się powstrzymać łez, szczególnie mając w pamięci całą drogę którą przeszli głowni bohaterowie w trakcie gry.
pamiętam, dobra scena
Obecność Rusnara trochę ratuje ten kanał dobrze, że co raz mniej tych bezbekowych młodziaków, którzy chcieli na siłę przejąć charaktery poprzednich chłopaków
Co do obsady tutaj nie mam zdania, ale mam czasem wrażenie że większość fanów tego kanału to jacyś boomerzy opluwający wszystko co młode xDD
@@philrei2797 Mordo mam 21lat ogladam ten kanał od ponad siedmiu lat prawie że codziennie (od kiedy publikacje są rzadziej to wiadomo co publikacje) i serio z tamtą kadrą dorastałem tak naprawdę i mieli swoją osobowością coś do zaprezentowania a teraz ta ekipa to w niektórych przypadkach wanna be Hed, Gambri, Kacper itp
Jako jedyny ma chyba doświadczenie przed kamerą i dzięki temu wydaje się to naturalne.
@@Pachwina kk rozumiem
Ja mam 22 btw
@@Snopdan_Dogvic znaczy wiesz doświadczenie doświadczeniem. A forma retoryki odtwarzana od poprzedników to duża różnica. Chodzi mi bardziej o brak mi ich naturalnych indywidualnych cech w trakcie reportażu wideo tylko czuć po prostu czystą nawet nie inspiracje a próbe stworzenia uczucia, że aktualna obsada się niczym nie różni więc takie nawet można powiedzieć najeżdżanie (w moim przypadku) na faktyczną nostalgie związaną z poprzednikami.
lubie zakonczenie w AC IV Black Flag, ale nie bede spoilerowal - kto jeszcze nie mial okazji zagrac lub nie byl przekonany, to polecam przejsc calutka gre. W szczegolnosci fanom piratow. Pzdr!
"i'm afraid" według mnie pokazało jak Arthur jest ludzki i ten tekst zakonnicy bardzo dobry.
KOTOR, spoiler:
The Big Reveal na temat postaci pierwszoplanowej. Byłem wówczas w podstawówce albo wczesnym gimnazjum. Skończyłem o 20:00 tego dnia. Całej nocy nie spałem i serce waliło mi jakby miało opuścić ciało.
Mi do dzisiaj 2 momenty z Klonoa: Door to Phantomile siedzą. SPOILERY: Pierwsza to śmierć dziadka głównego bohatera, to był pierwszy breakdown w połowie gry, bo nie spodziewałem się, że kolorowa platformówka posunie się do czegoś takiego na ekranie, drugi to ending gry. Przyjaciel, z którym spędziłeś całą grę okazuje się, że cały czas cię oszukiwał, zrobił pranie mózgu i tak na prawdę zwabił cię do swojego świata tylko po to, byś go uratował
Michał spodziewałem się poświęcenia Mordina :) Bo to mnie chyba najbardziej ruszyło :D
Użyliście chyba wszystkich przykładów które chciałem usłyszeć w tym filmie. Osobiście dodał bym jeszcze zakończenie Hotline Miami 2 albo ogólnie całą fabułę serii Hotline Miami.
Mnie zdołowała śmierć Joela w TLOU 2, do tego stopnia że musiałem zrobić prawie 1,5 przerwę od oglądania YT i porobić coś innego bo po prostu nie dałem rady się skupiać na innych filmach. A no i jeszcze poryczałem się na zakończeniu The Walking Dead Final Season
koniec opowieści v w cyberpunku , ogólnie te wszystkie zakonczenia niezaleznie którego bysmy nie wybrali . no niesamowite...ja miałem powazne rozkminy po przejsciu tej gry ogólnie świetne zestawienie wszystkie sceny bardzo mocne , ale ja bym dopisał jeszcze śmierc Aeris z final fantasy 7
Zapomnieliście też o Call of Duty MW 2 (2009) i sławetna zdrada Shepherda. Ta scena po raz pierwszy emocje we mnie wywołała bo..to było takie niespodziewane i ta zapadająca smutna muzyka towarzysząca tej scenie-teraz gdy przechodzę tą odsłonę już na mnie ta scena aż takiego wrażenia nie robi ale początkowo robiła. Tak samo było z MW 3 (nie tego najnowszego) ze śmiercią Soapa
Mną wstrząsnęła jedna misja poboczna z Mass Effecta 2 gdzie jakiś chłop swojego syna chorego przyłączył do maszyny i torturował w kontekście kontroli nad maszynami. Nie pamiętam jak się nazywał, ale widok tego chłopaka i fakt, że zrobił mu to jego własny ojciec był łamiący serce. Mimo, że przez całego ME miałem postanowienie grania zimnym, cynicznym Shepardem nastawionym na zwycięstwo w wojnie za każdą cenę to tam nie umiałem się przełamać i uratowałem dzieciaka
O tak! Overlord zdecydowanie zostaje z człowiekiem na dłużej
Drobna poprawka - oni byli braćmi, ale i tak to było wstrząsające
Duże wrażenie zrobiła na mnie śmierć konia Arthura Morgana w RDR 2 . Przypomniałem sobie podobną scenę z cyklu arabskiego Karola Maya gdzie ginie koń Kara Ben Nemsi . W obu przypadkach zwierzę przeżyło ze swoim właścicielem długi czas a czytelnik/gracz zdążył "polubić" towarzysza głównego bohatera.
Nie no nikt o ff7 i śmierci wiadomo kogo nie wspomniał, przecierz to klasyk i mocny temat.
Jak mogłaś przypomnieć mi o tej scenie, teraz będę przeżywał od nowa...
No to dla mnie jednak zawsze pierwsza do głowy przychodzi Soma oj rozkminy po tamtej grze... i taka mała perełka z gry z komórki "Ravenmark: Scourge of Estellion" oj realia tamtego świata też do dziś mi siedzą w głowie.
Sen jest tak ważny, że lepiej w ogóle się nie budzić.
W serii the walking dead też możemy znaleźć wiele wątków gdzie mocniej bije serce i łzy napływają do oczu.
Końcówka mafii 2 jak Joe skręca w inną alejke bo okazuje się, że jest niepotrzebny..... Za dzieciaka to wywołało we mnie tak mocne emocje, że przez kilka dni to przeżywałem xd
Może trochę w innym tonie, ale ja do dziś mam koszmary z jednej z ostatnich plansz pierwszego Far Crya, gdzie lądujemy na szczycie wodospadu z karabinem z 10 nabojami, a przed sobą na dole mamy dżunglę pełną mutantów i musimy dostać się na jej drugi koniec do wraku helikoptera, a potem jeszcze ostrzeliwać się w nim ze wszystkich stron za pomocą działek stacjonarnych. Nigdy w żadnej grze nie czułem się bardziej osaczony, ale też w żadne straszniejsze gry nie gram, bo przepłaciłbym to zawałem. xD
Scena z gier, która zapadła mi w pamięć najbardziej i podczas, której płakałem było zakończenie Valiant Hearts.
A HL Alyx nie dzieje się czasem przed dwójką? Mnie rozwaliło zakończenie pierwszej Mafii.
Do wątku cyberpunka dołączyłbym fabułę dodatku oraz zakończenie w którym musimy wybrać czy zabić Songbird. Z dobre 5 minut nie podejmowałem decyzji nie dowierzając, że nie ma innej opcji.
dla żyjących przeszłością załączam tytuł odcinka z tzw backward compability
"5 najmocniejszych scen z gier"
Droga redakcjo noł ofens, jedynie w celach humorystycznych
a ja bym dodał Farenheit, genialna fabuła, warstwa muzyczna oraz nietypowe sterowanie zapadają w pamięć na zawsze
A mnie zawsze szokuje poczatek i cutscenki w grze:The Binding of Isaac. Mama psychopata to jest chyba naj gorsza z traum.Kto gral to wie,kto przezyl nie zapomni.
nie ma w cyberpunku idealnego zakończenia, zawsze się coś i kogoś traci. Mnie najbardziej rozwaliło zakończenie z dodatku, po którym nie wiedziałem co by dla V było lepsze. Strzał w głowę z podstawki czy zostanie uleczonym.
Pierwszy Spider-Man od Insomniac. Zakończenie podstawki, cała walka z Doktorem i scena z May. Ryczałem jak głupi.
Ta blondi na miniaturce miała chyba wyglądać na poruszoną ale wyszło jakby mówiła "Dlaczego muszę tu być?!" xD
Tak czy siak to mnie nakłoniło do obejrzenia tego filmu.
Ja dodałbym scene z Red Dead Redemption gdy John Marston zostaje otoczony przez agentów rzadowych, którzy wykonali na nim następnie egzekucje
To mnie rozjebało 😔
kuba w kapeluszu, coś pięknego
Wiedźmin i historia fioletowej róży. Ale mnie to wystrzelało emocjonalnie
Historia kKwawego Barona też była mocna
W ogóle fabuła Serca z Kamienia to jest dla mnie TOP jeżeli chodzi o wszystkie części.
Prolog z TLOU1 i Final Epizodu drugiego Half Life 2 na zawsze będę miał w pamięci
Śmierć Sary to było mega zaskoczenie. Musiałem sobie przerwę zrobić już na samym początku grania.
@@vanderstevens Dla mnie to jeden z niewielu momentów w moim growym życiu gdzie łzy u mnie były.
Popieram przykład Cyberpunka ale zakończenia podstawki są niczym wielkim w porównaniu do zakończenia DLC widmo wolności, do dziś mam ciarki wspominając ten rozmach i epicka muzykę przy wysyłaniu Songbird na księżyc.
no chyba, że postanowiłeś ją zdradzić (tak naprawdę chcąc jej pomóc ale to zanim się okazało, że Reed nas oszukał)
Końcowa scena z Planescape Torment. Rozmowa z istotą wiekuistą to było mocne przeżycie.
Bioschock Infiniti... Ta cała gra powodowała u mnie bezsenność. Przemyślenia, ten świat albo światy... Te wyrwy ta historia zakrzywienia czasu... Nawet teraz tego nie potrafię ogarnąć
No to było tego sporo, np Warcraft 3 scena końca kampanii ludzi, ta sama gra koniec gry, WarCraft 3 the frozen throne koniec gry
Temat z cp2077 to nic innego jak paradoks statku tezeusza, jeśli z biegiem czasu wszystko części statku zostały wymienione to czy to nadal ten sam statek czy już nie?
Ale ja nie potrzebuje wiedzieć co to sen... Miałem to obejrzeć, ale definicja snu skutecznie mnie odepchnęła.
Ostatnia rozmowa Ellie z Joelem z końcówki TLOU 2🥲
💔
Sytuacja podobna do tej z CP.
Do fanów Star Treka, czy tylko ja zauważyłem, że od jednego z pierwszych odcinków Następnych Pokoleń, aż do samego końca (po wszystkie inne filmy) nie obcujemy już z kapitanem, tylko z jego kopią? Nie widziałem jeszcze żadnego materiału, który by to poruszał.
Ty powinieneś być tam szefem ziomuś.. tylko Ty i Pan Uszanowanko mają tu coś ciekawego do powiedzenia
Soma byłaby tutaj idealna, cała gra przyprawia o rozmyślania egzystencjalne
Rozmowa z Garrusem boli podwójnie szczególnie kiedy gra się female Shepkiem i romansuje się z nim 😭 boże tak bardzo bym chciał żeby Shep przeżyła i żeby mieli śliczne ludzko-turiańskie dzieci
Grałem w Bioshocka, Dishonored i Metro 2033. Ale wątek Evelyn Parker z Cyberpunka zrył mi psychikę na tyle że nie chciałem dalej grać.
A gdzie "the walking dead", "dying light", "metro exodus"
Z nowszych gier jedna z ostatnich scenek w Like a Dragon Gaiden zwłaszcza jak grało się od Yakuzy 0 i wie ile musiał poświecić Kiryu
Zdecydowanie mafia 2 i scena z Henrym, to najmocniejszy cios, szok w historii growej, jesli ktos nie mial zaspoilerowane i naprawde nie wiedzial co sie stanie :) zreszta, sam nie bede wam zdradzal. Mafia 1 oczywiscie tez tu pasuje, max payne 3, jak i cala seria.
To tak wszystko na szybko, co mi przyszlo do glowy w dwie minuty, moze zaraz cos jeszcze wymysle
A gdzie ori and the blind Forest?
Wczoraj skończyłem Yakuza: Like A Dragon i zakończnie będę jeszcze długo pamiętał
Na szczęście takie zgranie świadomości człowieka do chmury i wklejenie innej nie jest możliwe. Lidzki mózg nie działa jak pamięć flash z pendrive że masz w nim ileś komórek które się otwierają i zamykają i możesz je dowolnie zmieniać. Ludzka świadomość i pamięć długotrwała jest wypalana fizycznie w neuronach. Gdyby Johnny został zgrany na mózg V to musiał by zapisać się na wolnej przestrzeni (dodam że szacowana przestrzeń całkowita to około 150 lat życia). Więc zgrywając się powiedzmy że dla mózgu zostaje maks 70lat. Chciałem zaprzeczyć a zaprzeczyłem sam sobie.
Dobra inaczej jeśli mamy płytę DVD na której mamy wypalone iSO systemu np. Lubuntu 1gb z 8 dostępnych to możemy wypalić kolejny system na przykład Atcha 3gb. Ale stary system nie znika. Nadal jest. No chyba że specjalnie niszczymy na stałe tą pierwszą część. Znowu sobie zaprzeczyłem. Nieważne.
To właściwie jest jeszcze gorsza opcja no bo co jeśli zajdzie pomyłka i będzie tak jak z Johnnym i V? W sensie wtedy dwie osoby żyją w jednym ciele i do jednej to ciało nie należy ale nie da się też tego usunąć. I co jeśli okazałoby się że oryginał i kopia danej osoby identyfikują się jako dwa osobne byty i kopia jest świadoma bycia kopią a oryginał oryginałem? Gdyby coś takiego się stało to ten człowiek miałby dosłownie podwójną świadomość
@@larrycroft3413 z drugiej strony rekordzista świata z rozdwojeniem jaźni miał w sobie 80 osobowości i przez to sond USA ułaskawił jego przestępstwa bo były popełnione przez kogoś innego. Więc albo ktoś miał dobrego prawnika albo były by z tego niezłe korzyści.
mialem tak nie wiele razy
1x walking dead
2x przy last of us 2
o tak last of us 1 ta scena poczatkowa rowniez byla bardzo mocna
U mnie ME3 jeszcze do ogrania (muszę skończyć i zwolnić te 100 GB na inne gry) ale i tak spoiler mnie nie ruszył.
Raz - zakończenie znam a dwa - momentu się domyśliłem. W końcu nie zawsze musi być dobrze gdy świat się kończy...
Rdr 2 nie moglem sie juz doczekac kiedy Artur umrze i gra sie skonczy. Jakie było moje rozczarowanie, gdy po jego smierci okazalo sie, ze to nie koniec fabuly. Masakra
Jak dla mnie finał historii Zaginięcie Ethana Cartera. Gra może mało popularna ale warta uwagi.
Ja umarłem dla świata kiedy wyszedł Wiedźmin 3. Nie wiem, czy ktoś po mnie płakał. Ja na pewno nie mogłem zasnąć po scenie, gdy Geralt odnalazł Ciri na Wyspie Mgieł.
The Walking Dead od TellTale i moment ugryzienia Lee przez zombiaka
Tak się zastanawiam czy w tej nowej ekipie grał ktoś w coś nie licząc szefa w gry sprzed 2007? Świat growy wtedy nie istniał czy jak? Niestety o ile jakoś materiałów jest w porządku to treść już nie mój target. I tak jest od dłuższego czasu niestety. Takie to już jest te życie, gdy ludzie znacznie młodsi od Ciebie robią kontent. Ja już go nie łapie, nie mój świat. Dziękuje za te parę długich lat droga Redakcjo. Powodzenia w tworzeniu materiałów. Ja jako widz opadam. Żegnam
Mam pretensje do szefa, że gdy wspominał o ME3 nie wspomniał o Mordinie i Legionie :( Dialog Mordina z Shepardem oraz Legiona z Tali... ryczałem jak bóbr :(
Zakonczenie FF-X z podkladem return to zanarkand