Sevinc Çılğın - “O qadın...”

แชร์
ฝัง
  • เผยแพร่เมื่อ 27 พ.ย. 2024
  • getdi bu şəhərin laçın vaxtları
    getdi bu qadının xırçın gəncliyi
    yolu yol olmadı adı ad bunun
    bir şəhər dolusu adam itirdi
    bir adam kimisi sevmədi onu
    qucaqdan qucağa ocaqdan oda
    düşdükcə özünə təsəlli gəzdi
    bəlkə bir gün bəlkə bugün
    sabah bəlkə də
    ümidə xərcləndi gözəlliyi də
    sevmədi qadını sevmədi kimsə
    bir adam balası olmadı ocaq
    bu qadın səkilər küçələr gəzdi
    bu qadın bir adam bir dost aradı
    bu qadın təpədən dırnağa közsüz yaradı
    soyun əynindəki qırçın ətəyi
    soyun başındaki örpəyi soyun
    sən axı qadınsan üryansan axı
    için də çölün də birsən bircəsən
    kim bilə sən kimin bircə küncüsən
    biri əndamını unutdu sənin
    adını unutdu başqa birisi
    dadını qoxunu təbəssümünü
    çoxdan unutdular ehh səndəkini
    kimsə qurutmadı gözündəkini
    bu bomboz otağın, bu nəm yastığın
    bu sən, bu divarlar, bu da ki heç nə
    içindən çölünə yansıyıb ölüm
    sözünə üzünə kölgəsi düşür
    içində öldürüb atdıqlarının
    matəm qarasıdır gözünə düşür
    dardır qadınlığın gəlmir əyninə
    səni unutdular eh indən belə
    yaşasan nə fayda, ölsən kimə nə

ความคิดเห็น • 9