---- Lyrics ---- Δεν βρίσκω λόγους να μιλαω πια ετσι κι αλλιως κανεις δεν ακουει τι να λεμε τωρα αλλακσαν οι εποχες δες ειμαι λιγο διαφορετικος απο οτι χθες τα λογια μου πραξης που εκανα διχως αναστολες ο χρωνος τελιωνει και δεν με περνει για αναβολες δεν με θελει που λενε η τυχη κι στιχοι μου αναποδιες δεν με ακουμπισαν ποτε κανενος οι απειλες απηστα περι φωβου εχω να σου πω αρκετες προσευχες σε οτι ονειρευτικες μπορει πραγματοποιηθει αν το θες εχω χιλιες και μια νυχτες σε τεσσερις εποχες ηλιος με ποδια τρωη το νεκρο λοφο ανθρωποι που ζουν χωρις κανενα γαμιμενο λογο χωρις στοχο το σαλιο σου στο λεμο κομπο το εχο πει το εχω δει κσανα γυρο βουνα και ερημια πορφυρα ποταμια κυλαν απο τα ματια μου σαν να ηταν η πρωτη φορα τι κι αν εχω μουδιασει τι και αν εχυ δει πολλα σε μια νυχτα μεσα εγω ο μαυρος jack τραπουλα τσοχα και jonny συννεφα καταστολης και σκονη κοιμομαστε μαζι κσιπναμε μονοι σε μια μοναχικη πολη πολη που εμειναν να κουλουργιαζωντε μεσα στις τρυπες τους τα φιδια μουντος απλωνετε ο καιρος πανω απο την πολη τα παντα τοσο μικρα και ιδια βροχει σταγονες πολυτελεια της γης στολιδια τα βλεματα μας ιδια και ισως λιγο πιο ενοχικα απο τοτε που πεζαμε στι φωτια κατι επικινδινα παιχνιδια δεν εχει να κανει παντοτε με το χαρακτηρα βασικο ρολο παιζουν και τα γονιδια να εχεις τι δυνανη να χτισεις πανω στα αντρικια και ασε τους αλλους να ζηταν απο εσενα βοηθεια και που σε κανε κατι ειναι μονοδρομος οπου καταληγει οι συνηθεια
Δεν βρίσκω λόγους να μιλάω πια έτσι και αλλιώς κανείς δεν ακούει Τι να λέμε τώρα αλλάξαν οι εποχές Δες είμαι λίγο διαφορετικός από ότι χθες Τα λόγια μου πράξεις δίχως αναστολές Ο χρόνος τελειώνει ρε δεν με παίρνει για αναβολές Δεν με θέλει που λεν η τύχη και οι στίχοι μου αναβολές Δεν με ακούμπησαν ποτέ κανενός οι απειλές Αν πεις τα περί φόβου έχω να σου πω αρκετές προσευχές Ότι ονειρεύτηκες μπορεί να πραγματοποιηθεί αν το θες Έχω χίλιες και μία νύχτες σε τέσσερις εποχές Ήλιος με δόντια τρώει τον νεκρό λόφο Άνθρωποι που ζούνε χωρίς κανέναν γαμημένο λόγο Χωρίς στόχο Το σάλιο σου στον λαιμό κόμπος Σε πνίγει θηλιά Το’χω πει κάπου το’χω δει ξανά Γύρω βουνά και ερημιά Πορφυρά ποτάμια κυλάν απ’τα μάτια μου σαν να’ταν η πρώτη φορά Τι και αν έχω μουδιάσει πια τι και αν έχω δει πολλά Για μία νύχτα μέσα εγώ μαύρος Jack τράπουλα τσόχα και Johnnie Σύννεφα καταστολής και σκόνη Κοιμόμαστε μαζί ξυπνάμε μόνοι Σε μία μοναχική πόλη Πόλη που έμειναν να κουλουριάζονται μέσα στις τρύπες τους τα φίδια Μουντός απλώνεται ο καιρός πάνω απ’ την πόλη τα πάντα τόσο μικρά και ίδια Βροχής σταγόνες πολυτέλεια της γης στολίδια Τα βλέμματα μας ίδια Και ίσως λίγο πιο ενοχικά από τότε που παίζαμε στην φωτιά κάτι επικίνδυνα παιχνίδια Δεν έχει να κάνει πάντοτε με τον χαρακτήρα βασικό ρόλο παίζουν και τα γονίδιά Να’χεις την δύναμη να χτίζεις πάνω στα ερείπια Αντρίκια Και άσε τους άλλους να ζητάν από’σένα βοήθεια Ε και που’σαι κάνε κράτει είναι μονόδρομος ότι καταλήγει συνήθεια Και αν θα’χω φύγει ως το πρωί Θα’θελα να προλάβω να δω την αυγή Να’ρθει να με δει και αυτή Ήταν μία δύσκολη μα τελικά όμορφη διαδρομή Και αν θα πεθάνω ως το πρωί Τίποτα ας μην έχω πιει Αδέρφια φίλοι και εχθροί Όλοι μαζί σε μία σκοτεινή του δρόμου γιορτή
"Κι αν θα χω φύγει ως το πρωί θα θελα να προλάβω να δω την αυγη να βγει και να με δει και αυτη, ηταν μια δυσκολη μα τελικα όμορφη διαδρομή" Α ρε Μιχαλαρα μας μεγαλωσες... RIP 😢😢🕊️🕊️
Δεν το πιστεύω αλήθεια..κι αν θα χω φυγει ως το πρωί,θα θελα να προλαβω να δω την αυγη Να βγει να με δει και αυτή Ήταν μια δύσκολη μα τελικά όμορφη διαδρομή... REST IN POWER MIKE.🕊️🕊️
---- Lyrics ----
Δεν βρίσκω λόγους να μιλαω πια ετσι κι αλλιως κανεις δεν ακουει τι να λεμε τωρα αλλακσαν οι εποχες δες ειμαι λιγο διαφορετικος απο οτι χθες τα λογια μου πραξης που εκανα διχως αναστολες ο χρωνος τελιωνει και δεν με περνει για αναβολες δεν με θελει που λενε η τυχη κι στιχοι μου αναποδιες δεν με ακουμπισαν ποτε κανενος οι απειλες απηστα περι φωβου εχω να σου πω αρκετες προσευχες σε οτι ονειρευτικες μπορει πραγματοποιηθει αν το θες εχω χιλιες και μια νυχτες σε τεσσερις εποχες ηλιος με ποδια τρωη το νεκρο λοφο ανθρωποι που ζουν χωρις κανενα γαμιμενο λογο χωρις στοχο το σαλιο σου στο λεμο κομπο το εχο πει το εχω δει κσανα γυρο βουνα και ερημια πορφυρα ποταμια κυλαν απο τα ματια μου σαν να ηταν η πρωτη φορα τι κι αν εχω μουδιασει τι και αν εχυ δει πολλα σε μια νυχτα μεσα εγω ο μαυρος jack τραπουλα τσοχα και jonny συννεφα καταστολης και σκονη κοιμομαστε μαζι κσιπναμε μονοι σε μια μοναχικη πολη πολη που εμειναν να κουλουργιαζωντε μεσα στις τρυπες τους τα φιδια μουντος απλωνετε ο καιρος πανω απο την πολη τα παντα τοσο μικρα και ιδια βροχει σταγονες πολυτελεια της γης στολιδια τα βλεματα μας ιδια και ισως λιγο πιο ενοχικα απο τοτε που πεζαμε στι φωτια κατι επικινδινα παιχνιδια δεν εχει να κανει παντοτε με το χαρακτηρα βασικο ρολο παιζουν και τα γονιδια να εχεις τι δυνανη να χτισεις πανω στα αντρικια και ασε τους αλλους να ζηταν απο εσενα βοηθεια και που σε κανε κατι ειναι μονοδρομος οπου καταληγει οι συνηθεια
Δεν βρίσκω λόγους να μιλάω πια έτσι και αλλιώς κανείς δεν ακούει
Τι να λέμε τώρα αλλάξαν οι εποχές
Δες είμαι λίγο διαφορετικός από ότι χθες
Τα λόγια μου πράξεις δίχως αναστολές
Ο χρόνος τελειώνει ρε δεν με παίρνει για αναβολές
Δεν με θέλει που λεν η τύχη και οι στίχοι μου αναβολές
Δεν με ακούμπησαν ποτέ κανενός οι απειλές
Αν πεις τα περί φόβου έχω να σου πω αρκετές προσευχές
Ότι ονειρεύτηκες μπορεί να πραγματοποιηθεί αν το θες
Έχω χίλιες και μία νύχτες σε τέσσερις εποχές
Ήλιος με δόντια τρώει τον νεκρό λόφο
Άνθρωποι που ζούνε χωρίς κανέναν γαμημένο λόγο
Χωρίς στόχο
Το σάλιο σου στον λαιμό κόμπος
Σε πνίγει θηλιά
Το’χω πει κάπου το’χω δει ξανά
Γύρω βουνά και ερημιά
Πορφυρά ποτάμια κυλάν απ’τα μάτια μου σαν να’ταν η πρώτη φορά
Τι και αν έχω μουδιάσει πια τι και αν έχω δει πολλά
Για μία νύχτα μέσα εγώ μαύρος Jack τράπουλα τσόχα και Johnnie
Σύννεφα καταστολής και σκόνη
Κοιμόμαστε μαζί ξυπνάμε μόνοι
Σε μία μοναχική πόλη
Πόλη που έμειναν να κουλουριάζονται μέσα στις τρύπες τους τα φίδια
Μουντός απλώνεται ο καιρός πάνω απ’ την πόλη τα πάντα τόσο μικρά και ίδια
Βροχής σταγόνες πολυτέλεια της γης στολίδια
Τα βλέμματα μας ίδια
Και ίσως λίγο πιο ενοχικά από τότε που παίζαμε στην φωτιά κάτι επικίνδυνα παιχνίδια
Δεν έχει να κάνει πάντοτε με τον χαρακτήρα βασικό ρόλο παίζουν και τα γονίδιά
Να’χεις την δύναμη να χτίζεις πάνω στα ερείπια
Αντρίκια
Και άσε τους άλλους να ζητάν από’σένα βοήθεια
Ε και που’σαι κάνε κράτει είναι μονόδρομος ότι καταλήγει συνήθεια
Και αν θα’χω φύγει ως το πρωί
Θα’θελα να προλάβω να δω την αυγή
Να’ρθει να με δει και αυτή
Ήταν μία δύσκολη μα τελικά όμορφη διαδρομή
Και αν θα πεθάνω ως το πρωί
Τίποτα ας μην έχω πιει
Αδέρφια φίλοι και εχθροί
Όλοι μαζί σε μία σκοτεινή του δρόμου γιορτή
"Κι αν θα χω φύγει ως το πρωί θα θελα να προλάβω να δω την αυγη να βγει και να με δει και αυτη, ηταν μια δυσκολη μα τελικα όμορφη διαδρομή"
Α ρε Μιχαλαρα μας μεγαλωσες... RIP 😢😢🕊️🕊️
Κι αν θα χω φύγει ως το πρωί, θα θελα να προλάβω να δω την αυγη, να βγει και να με δει και αυτη, ηταν μια δυσκολη μα τελικα όμορφη διαδρομή...🕊️
Φτωχότερο το ελληνικό hip hop χωρίς εσένα Μιχάλη..εμεινε ορφανό,θα μας λείψεις rest in power
Α ρε Μιχαλάκη μου , μου λείπεις πολυ
Δεν το πιστεύω αλήθεια..κι αν θα χω φυγει ως το πρωί,θα θελα να προλαβω να δω την αυγη
Να βγει να με δει και αυτή
Ήταν μια δύσκολη μα τελικά όμορφη διαδρομή...
REST IN POWER MIKE.🕊️🕊️
Rip megale
Αθάνατος
irthe i mera…
κ αν θα φυγει ως το πρωι τιποτα ασ μην εχω πιει μ αγαπη σ ολοκληρη τη γη,, , ,
Telio!!
🕊️
athanatos
Τα βλέμματα μας ίδια και ίσως λίγο πιο ενοχικά από τότε που παίζαμε στη φωτιά κάτι επικίνδυνα παιχνίδια
Να χεις τη δύναμη να χτίσεις πάνω στα ερείπια
efxaristo re bro!
Αν εικονε θα μπο του να μαζί τπθβ