เพจอีเกิ้ง

ในเมื่อเฮาสุผู้สุคนแล่นหนีความเป็นจริงของชีวิตบ่ได้ เฮาต้องอยู่กับสิ่งที่มันเกิดขึ้นให้ได้ บ่มีไผ๋เลือกได่ว่า มื้ออื่นเฮาซิตื่นมาพร้อมฮอยยิ้มหรือฮอยน้ำตา ...

ความฝัน เปลี่ยนตั้งแต่เด็กน้อย ฝนที่เปลี่ยนไปเพื่ิอความอยู่รอด ฝันที่บ่เคยมีระยะทาง บ่เคยฮอด บ่เคยพอ,,,

เพลง : คำสาบานผ่านอีเกิ้ง ศิลปิน : นายนะโม ศิลปินริมทาง เนื้อร้องทำนอง : นายนะโม ตั้ม วังดู่ เรียบเรียง : อ.ดุ่ย เชียงรัมย์ Graphic : อ.

เพลง : อีเกิ้งเดือนดาว ศิลปิน : การ์เนต & การ์ฟิวส์ สะเลอปี้ คำร้อง/ทำนอง : (ท่อนA/B)สะเลอปี้ เรียบเรียง : ห่มสามสาเร็คคอร์ด มาสเตอร์ : จินนี่ ภูไท ...

ยุคสมัยเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ไทบ้านเฮาหลายคนแล่นนำกะบ่ทัน บางคนฟ้าวแล่นนำจนเมื่อย จนท้อ จนสิ้นหวัง ซิมีจักคนที่ไปทันมันแล้วสำเร็จ ...

อาชีพสร้างเงินมีหลายคัก ถ้าขยันเฮ็ด จนฮอดมื้อนี้เดือนกว่า “พ่อสม”กับครอบครัว ทันได้กลับบ้าน นอนกลางดินกินกลางทราย ”เหมาสระ“ ...

ฉันเปรียบเหมือนดวงจันทร์ที่ลอยไกลบ้าน.. และยังอยากลอยกลับไป #อีเกิ้งไกลบ้าน คำร้อง-ทำนอง ตี๋แดง-จรรยาพงศ์.

พ่อแม่สอนมาตลอดว่า อยากได่หยังให้เฮ็ดให้สร้างเอา เพิ่นปล่อยให้เฮาสู้และบากบั่นกับสิ่งที่อยากมีอยากได่ ....

ค่อยคิดฮอดบรรยากาศเก่าๆ คิดฮอดความเก่าคราวหลัง บ้านเฮากะส่ำบ้านเฮานี่ละ...

"บ้านเฮาบ่ได้สวยหรูดอกครับ แต่มันอยู่แล้วสบายใจที่สุดในโลก ชีวิตคนบ้านเฮา มันวนเวียนตามฮอยเก่า ของรุ่นพ่อรุ่นแม่..."

เฮาหนีออกจากบ้าน เพื่อหาทางกลับบ้าน เฮาถึกปลูกฝังให้เรียนจบแล้วฟ้าวหนีออกจากบ้าน ด้วยเหตุผลต่างๆนาๆ สารพัด คนแล้วคนเล่า พอเริ่มแก่โต ...

เฮาตามหาความสุขให้กับเจ่าของมาด่นป่านได่แล้ว บางม่อง บางเหตุการณ์ กะเฮ็ดให้ยิ้มได่ หัวได่ ม่วนจนลืมฝนลืมฟ้า แต่บางเทือ กะ....เศร้า.

หมู่บ้านเฮาเปลี่ยนไปตามยุคสมัย เวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยน สุอย่างเปลี่ยนไปเป็นธรรมดา มันคือ ความจริงที่เฮาต้องพบพ้อกันเบิดสุคน ...

แม่น้ำเลยไหลผ่านหมู่บ้านแถบนี้ บ่มีวันหยุด หน้าฝนแบบนี้ไหลย้วยๆ ได้ยินเสียงน้ำไหลเบิดมื้อเบิดคืน ตาสะออนความใสของน้ำ ...

เช้ามื้อนี้ฝนตกเต็มท่งไฮ่ท่งนา หยิบถุงผ้าแหล่ได้ กะหย่างเลาะลงไปในไฮ่นา เก็บหอยโข่ง อีปูนา ออกมาฮับน้ำฝนอยู่เต็มนา จั่งแม่นตาสะออน พอมีน้ำ ...

ถ้าบ่ไหวให้กลับบ้านเฮาเด้อ. มันเป็นคำเว้าที่ติดในหัวผมมาตลอด แต่การคืนเมือมันบ่ง่าย กับคนที่มีภาระหน้าที่ ต่อให้มันบ้าน คือ หัวใจกะตามแต่ ...

คนเฮาเกิดมาต้นทุนชีวิตบ่ส่ำกัน บางคนเกิดมาในครอบครัวมีเงินมีทอง มีบ้านมีไฮมีนา แตกต่างกับอีกหลายคน ที่ต้องดิ้นรนหาด้วยน้ำพักน้ำแรงเจ้าของ ...

หมู่บ้านตื่นตี 4 นอนเที่ยงคืน เก็บใบยาบ่มจนสุก แล้วกะหั่นตากขาย ขยันหลาย กะได้หลาย....

ใกล้ซิแล้งแล้ว พวกป้าๆ ถือจอบ ถือเสียมขุดปูนำท่งนา...อีได้หลายบ่น้อ. แล้วแลงบ่น้อออ.

ผมเซื่อว่าคนเฮามีความคิดฮอดอยู่ในหัวใจสุคน ตั้งแต่น้อยจนเฒ่าจนแก่พุ่นละ ความฮู้สึกนี้ มันเข้ามาอยู่ในโตเฮาตอนได่บ่รูเ ตั้งแต่เป็นเด็กน้อยบ่หึ .

อื่อ...อื้อ...อื้อ...นอนสาเด้อหล่าหลับตาแม่สิกล่อม นอนตื่นแล้วเจ้าจั่งแอ่วกินนม แม่ไปไฮหมกไข่มาหา แม่ไปนาจี่ปลามาป้อน ...

ฮอดยามหาแหย่ไข่มดแดง แกงใส่ผักหวาน คือ สุดยอดแนวกิน บ้านเฮาบ่อด ถ้าขยันปรับโต หากินตามฤดูกาล,ธรรมชาติ แนวกินบ้านๆ แต่แสนพิเศษ ...

ลุงโย”อยู่กินกับครอบครัวเถิ่งเนินเขา บ่มีไฟฟ้า ใช้ประปาภูเขา ปลูกหลายอย่างที่กินได้ หากินตามธรรมชาติ ตามฤดูกาล ซิพาไปนอนเถิ่งบ้านลุงโย ...

ชีวิตชาวนาป่านเสี่ยงโชคไว้กับเม็ดฝน ทุนนิยมบ่เคยปราณีหัวใจของไทนา เงินบ่ได้หล่นจากฟ้าคือเม็ดฝน บ่ได้หล่นลงมาคือใบไม้แห้ง ...

กูแค่อยากบอกมึงว่า คิดฮอดมึงเด้อ เสี่ยว.

แนวกินหรูๆ แพงๆ ที่เขาว่าไผ๋ได้กินคือสุดยอด มันกะแค่แนวกินประดับฐานะทางสังคมท่อนั่นละ ...

กลับบ้านเฮาแน่เด้อ.... #เลือดอีสาน คำร้อง-ทำนอง ตี๋แดง จรรยาพงศ์.

ได้อยู่เฮือนหลังโก้ ทรงงามสูงใหญ่ อย่าไลลาลืมร้าง เฮือนฮ้างพ่อแม่เฮา.

... เพจอีเกิ้ง ที่ได้ร่วมถ่ายทอดบรรยากาศ กลิ่นไอและความฮู้สึก ผ่านรูปแบบวีดีโอ ทำให้เพลงธรรมดาๆได้มีภาพที่ชัดเจนสื่อสารอารมณ์ได้ดีมากขึ้น ...

จำได่บ่ว่า เฮาห่างบ้านมาด่นส่ำได่...ด่นจนหาทางกลับบ้านบ่พ้อ.

เอาข้าวขึ้นเล้าเบิดแล้ว แต่ไทบ้านเฮากะหาอยากหากินตามท่งตามท่าอยู่คือเก่า พ่อใหญ่จัน เอาฝูงควายลงมาเลี้ยงนำท่งได่แล้ว แต่ถ้ายามเฮ็ดนา ...

ยามหน้าฝน หอยหอม จะออกจากดิน หากินเถิ่งภูช่วงค่ำ หยิบกะคุ หน้าไฟ ปีนเขากับักหรั่ง หาไต่หอยหอมมานึ่งกิน.

เฮาเป็นคนบ้านๆ ถ้าค้านคืออดอยาก เฮ็ดอยู่เฮ็ดกินตามปะสา สืบทอดความบากบั่นจากอีพ่ออีแม่ เฮาเป็นเลือดนักสู้ “พันธุ์ข้าวเหนียว”

คนเฮาถ้าบ่สู้บ่ทน กะบ่สำเร็จ ชีวิตพ่อลีบ่ยอมแพ้ สู้จนสมหวัง เลี้ยงเป็ดไล่ท่ง รายได้หลักแสนต่อเดือน วิถีคนเลี้ยงเป็ด เป็ดเลี้ยงคน.