ฉันก็หนึ่งคน
ที่สับสนเหมือนคนหลงทาง
ยิ่งก้าวยิ่งไกล ยิ่งไปยิ่งห่างอ้างว่้าง
พ่ายแพ้ชีวิตแพ้ความคิด
ฟั่นเฟื่อนเหมือนคนเลื่อนลอย
เก็บจากอีตสู่ปัจจุบัน
ผ่านคืนและวันเมื่อสู่วันโหดร้าย
หวาดหวั่นหวั่นไหว
ประตูเส้นชัยฉันไม่รู้จัก
ทางรักฉันไปไม่ถึง
ซึ่งที่ใจมุ่งหวัง
เดินย่ำบนซากวิมาน
วิมานที่มันผุพัง
ความหวังที่มันหมดหวัง
ทุกอย่างเดินตามชะตา
ผ่านทุกข์ผ่านชํ้า
เป็นกงกรรมหนุนความลำเค็ญ
อุปสรรคมากมาย
เหตุผลมากมายใครชี้ทางฉันได้
ท้อเพราะพลาดพลั้ง
แต่ก็ยังมีลมหายใจ
ความฝันลอยไป ความจริงยังไกล
ใจท้อหวั่นไหวทนอยู่ไปวันๆ