Πώς μπορούσες να παντρευτείς μία όμορφη κοπέλα στις Αχαρνές, για να αποφύγεις το προξενιό; Ήταν απλό: Της έκλεβες το μαντήλι. Κι αν η κοπέλα που είχες ερωτευτεί ήταν μία από τις νεράιδες που χόρευαν στον Κάραβο; Απάντηση δίνει ένας μύθος που αναφέρει πως κάποιο παληκάρι έκλεψε κάποτε το μαντήλι μιας νεράιδας, την ώρα που χόρευε με τις φίλες της κοντά στα τρεχούμενα νερά των πηγών του Καράβου των Αχαρνών, και την ανάγκασε να τον παντρευτεί. Παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά και ζούσαν ευτυχισμένοι, αλλά η νεράιδα έψαχνε πάντοτε να βρει το μαντήλι της, που της το είχε κρύψει ο άντρας, με σκοπό να φύγει. Τα χρόνια περνούσαν, τα παιδιά μεγάλωναν και ο άντρας πίστεψε πως η γυναίκα του τον είχε πια αγαπήσει, καθώς είχε συνηθίσει τη ζωή των ανθρώπων, και ήταν σίγουρος πως θα έμενε για πάντα κοντά του. Έτσι, άφησε εκτεθειμένο το μαντήλι της. Εκείνη όμως το βρήκε, το πήρε και έφυγε από το σπίτι. Ο άντρας έπεσε του θανατά από τη στενοχώρια και για μήνες την αναζητούσε, για να την φέρει κοντά του. Μάταιο όμως. Η νεράιδα, όταν έλειπε ο άντρας, πήγαινε κρυφά στο σπίτι, συγύριζε, μαγείρευε, φρόντιζε τα παιδιά της. Όταν όμως ο άντρας επέστρεφε, εκείνη εξαφανιζόταν. Τι μπορούσε να κάνει ο Κωνσταντής; Να ξανακλέψει το μαντήλι της, για να την φέρει πίσω; Κι αν τα καταφέρει, πώς θα είναι σίγουρος πως δεν θα την χάσει πάλι; Υπήρχε κι άλλη λύση: Να ξανακλέψει το μαντήλι της και να το κάψει, ώστε να την κάνει για πάντα δική του! Ζει όμως μια νεράιδα χωρίς το μαντήλι της; Κι αν πεθάνει χωρίς αυτό; Ποια η απόφαση σε αυτό το δίλημμα;! Ίσως πρέπει να αφήσει τη νεράιδα να ζει ανάμεσα σε δύο κόσμους: τον ανθρώπινο και τον υπερφυσικό…. Ένας μύθος ξετυλίγεται μπροστά μας με τις «νεράιδες» να χορεύουν στην πλατεία του Καράβου.