Musical „TAJEMNICZY OGRÓD” Grupy Musicalowej „DREAM TEAM” to już szesnaste autorskie widowisko muzyczne stworzone w Młodzieżowym Domu Kultury „Ochota”. Pomimo zapożyczonego z książki Frances Hodgson Burnett tytułu, celowo mylącego, nie jest to adaptacja tej kultowej powieści, chociaż jej klimat i przesłanie ma coś wspólnego z atmosferą spektaklu - słowa „innego” niż większość dzieci Colina można by spokojnie osadzić w naszej historii: „Przestanę być dziwakiem, jeśli co dzień chodzić pocznę do ogrodu - mówił. - Tam są czary, wiesz, takie dobre czary. Pewien jestem, że są.”
Nasz musicalowy ogród to ogród emocji - i tam również dzieją się prawdziwe czary. Dzieci, które dostają się do Tajemniczego Ogrodu poprzez swoje bardzo silne emocje, nad którymi nie panują i od których próbują uciec, tutaj muszą stanąć z nimi oko w oko. W Kolczastym Gąszczu Złości na agresywnego złośnika czyhają Drapieżne Pnącza Gniewu, w Mrocznej Alei, wśród Bezlistnych Drzew Strachu, dołącza do niej dziecko przerażone i wycofane, razem brną przez Bagniste Wertepy, gdzie Zwiędłe Badyle Wstydu atakują zawstydzonego okrutnego hejtera. Cała trójka błąka się po Splątanym Labiryncie Samotności, wędruje przez Zamglone Łąki Smutku, trafia nad Bezkresne Jezioro Tęsknoty, gdzie na Świetlistym Półwyspie spotykają Motyle Nadziei, które pokazują im drogę na Słoneczną Polanę Radości.
Cała ta niełatwa wędrówka jest tak naprawę podróżą w głąb siebie, ku zrozumieniu i „oswojeniu” własnych emocji, ku przyjaźni opartej na prawdziwej bliskości i empatii. Dzieci dowiadują się od kolejno spotykanych, roślin, uosabiajacych różne stany uczuciowe, że nie ma „negatywnych” emocji, że wszystkie są ważne i potrzebne, mogą być siłą służącą człowiekowi, jeśli tylko odważy się, da sobie prawo, by je przeżyć i zrozumieć ich rolę. Tak jak w piosence Kolczastych Pnączy o złości i gniewie:
„Dosiądź śmiało smoka ognistego,
w oczy popatrz mu, zrozum go!
Gdy wyciągniesz miękko dłoń do niego,
Będzie służyć ci jego moc.
Tylko wtedy człowiek jest w stanie zarządzać swoimi emocjami i postępowaniem, tak, aby nikogo nie krzywdzić, ale także chronić własne granice, własne wartości. Tylko wtedy może rozumieć samego siebie i innych ludzi, a więc być zdolnym do nawiązywania prawdziwych relacji Tylko wtedy wędrowiec zabłąkany w Tajemniczym Ogrodzie będzie potrafił znaleźć drogę do wyjścia:
„W tym tajemniczym chmurnym ogrodzie
zgubisz się w tęsknot mglistej zadumie.
I chociaż każdy
bywa tam co dzień
do wyjścia trafić wielu nie umie.
(…)
W dziwnym ogrodzie sto cudów czeka…
Kiedy tam trafisz w serca potrzebie,
możesz, człowieku,
spotkać człowieka,
a może nawet spotkasz tam - siebie.”
W czasie swojej wędrówki po Tajemniczym Ogrodzie nasi bohaterowie dowiadują się też, że ta sama sytuacja może u różnych ludzi wywoływać zupełnie różne emocje, że każdy z nas jest w jakimś sensie „inny” od pozostałych i że każdy prawo do swojego postrzegania rzeczywistości.
Praca nad musicalem rozpoczęła się dla uczestników zajęć od takiej właśnie, jak się okazało trudnej i mozolnej, wielotygodniowej wędrówki - rozpoznawania, nazywania, wyrażania emocji, szukania ich znaczenia i roli, przesłania, jakie niesie każda z nich. Potem przyszła kolej na budowanie skojarzeń i metafor, które posłużyły do stworzenia musicalowych piosenek i stopniowo rodzącego się scenariusza - historii, osią i tłem której stał się problem odrzucenia, inności i hejtu
Równolegle młodzi aktorzy próbowali różnych sposobów wyrażania emocji poprzez etiudy ruchowe i improwizacje taneczne, część z których stała się budulcem przyszłych choreografii. Wyzwaniem było też projektowanie kostiumów, aby stanowiły czytelną wizualizację określonych emocji, dawały się szybko zmieniać, a zarazem podkreślały plastykę ruchu tanecznego.
Rezultat oceńcie sami.
Anna Szwed