วีดีโอ

Emeğinize, ağzınıza sağlık

Çok güzel bir analiz olmuş, emeğinize sağlık. Teşekkürler

Teşekkürler bu kitabı aldım okuyorum, Yorumlarınız çok yerinde 🙏🙏🙏

Ağzınıza sağlık...

Güzel analiz etmişsin Üstad.

Çok güzel olmuş emeğinize sağlık

Hocam arapçada hem race'a hem de racâ fiili var ummak anlamı olan racâ bu da olabilir

Hocam kadın neden böyle yaptı

Videoların geri kalanını tekrar yüklemeyecek misiniz?

Kitabın bu baskısını nerden bulabilirim acaba can yayınlarının sitesinden baktım ama bulamadım

Merhabalar kitabı okumadan önce sizleri dinlemek istedim zira bakış açısınız ile okuma seyrime farklı bir perspektif kazandırmak verimli olacak. Teşekkür ederim ❤

Kitabın kahramanını çok empatik bir şekilde yorumlamışsınız. Teşekkürler.

🙌❤️

Çok teşekkür ediyorum...İfadeniz ve anlatımınız çok güçlü ki; hem çok keyifle dinliyorum ve hem çok tebrik ediyorum...var olunuz...

Kitabi yeni bitirip sonrasında sizi dinlemek kitabin icimdeki tatli muhabbetini devam ettirdi her bir oyku ayri ayri icine aldi nefis bir öykü şoleniydi🎉

Yeni bir istek Oğuz Atay - Tutunamayanlar 🙌

Yorumlarınız için teşekkürler . Yazarın ırkçı yaklaşımlarını beğenmedim. Türklere ve Osmanlıya bakış açısı hiç hoş değil. Zaten ödüllü bir yazar olması da boşuna değil bu bağlamda. Daha muhteşem kitaplar okudum . Tarihi coğrafya ile coşturan . Hristiyan ve ırkçı olmasının dışında sorun yok !

Ne yazık ki savaş, soykırım ve kitlesel öldürmeler “normal insan davranışı”dır; çünkü hepsi de düzenli bir şekilde meydana gelir. Tarihe ister savaş, çekişme ve şiddet ile ara verilen barış dönemleri ya da barışla ara verilen savaş, çekişme, şiddet dönemleri olarak bakabilirsiniz. Bir tarihçi olarak, insan agresyonunu, kabalığını, şiddeti ve çekişmelerini insan tarihinin tam da merkezinde olduğunu düşünüyorum. Çoğumuzun kabul etmek isteyebileceğinden daha fazla “normal”lik söz konusu; çünkü biz insanlar kendimizle alakalı bazı ilüzyonlardan vazgeçmekte zorlanıyoruz. Kim olduğumuz ve ne yaptığımız gerçeğini doğrudan görmekten çekiniyoruz; çünkü gerçeğin bizi üzmesinden korkuyoruz.[1] Tarihin bize verdiği kanıt, insanların zalim ve canavarca eylemleri yapabilme kapasitesine sahip olduğunu gösteriyor, hem bireysel olarak hem de bir gruba dahil olarak. Soykırımı “bir grup güçlü bireyin akıldışı bir davranışı” olarak göremememin sebebi bu. Tam tersine soykırım, bizim neleri yapabileceğimizin çok net bir ispatıdır. Soykırımsal boyutlardaki mega suçlar, insan tarihinin görünen yüzünün hemen arkasında meydana gelmeyi bekliyor; çünkü kurbanlaştırdığımız hayvanların başına daima bu olay geliyor. Yahudi yazar Isaac Bashevis Singer söz konusu hayvanlar olunca bütün insanların birer Nazi olduğunu söylemiştir. Hayvanların yaşadığı şey, “Sonsuz Treblinka”’dır. Masum canlıların kitlesel olarak öldürülmesine 1945’te son verilmedi ki; sadece hayvanların “sonsuza dek” sömürülmesi ve katledilmesine doğru bir rota değişikliği yaşandı; bu da insan baskısı ve şiddetinin bir modeli ve itici gücü olmaya yaradı. Mezbahalar olduğu sürece Treblinka ve Auschwitz daima var olacak. Yahudi Alman düşünür Theodor Adorno’nun söylediği gibi, “ Auschwitz, birisi bir mezbahaya bakıp, “ama onlar hayvan” diye düşündüğünde başlar”.[1] Hayvanların katledilmesini güçlünün güçsüzleri sömürmeye hakkı olduğu şeklinde onayladığımız sürece birbirimize karşı şiddet uygulamaya ve yıkıcı davranışlarda bulunmaya devam edeceğiz. Adolf Hitler, “gücü olmayan, hayatta kalmış şansını hakkını kaybeder” diyor. Savaşı kaybettiyse de onun faşist görüşü başarılı oldu, ne kadar ironik. İnsan uygarlığı da bu faşist görüşle yapıyor yapacağını; inekler, domuzlar, koyunlar, tavuklar ve diğer hayvanlar kendilerini savunamadığı için, hayatta kalma haklarını kaybediyorlar. Bundan dolayı onlara ne istersek yapmakta özgürüz sanıyoruz. Elbette hayvanlara yardım etmenin en önemli yolu, onları yememektir. Herkes en azından bunu yapabilir: Mezbahaları ağzınızdan uzak tutun. Yirminci yüzyılın kanıtlayacağı gibi Amerika’daki mezbahaların endüstriyel itlafı ile Nazi Almanyası’nın montaj hattı seri itlafı arasında sadece bir adım vardı.[2] Her şeye hükmeden tür olma yolunda yükselişimizin tarihi boyunca hayvanları kurban etmemiz birbirimizi kurban haline getirmemizin hem temelini atmış hem de bir modelini oluşturmuştur. İnsan tarihinin incelenmesi buradaki örüntüyü açıkça ortaya koyar: öncelikle insanlar hayvanları sömürür ve katleder; ardından insanlar diğer insanlara hayvan gibi davranır ve onlara da aynısını yaparlar.[2] İnsanların kendi kontrolü altına giren hayvanlara davranış biçimini nitelendiren baskı, kontrol ve manipülasyon, aynı zamanda insanların birbirine davranma biçimi anlamında bir model oluşturdu. Hayvanların köleleştirilmesi/evcilleştirilmesi insan köleliğine giden yolu araladı. Karl Jacoby’nin söylediği gibi, kölelik “evcilleştirme sürecinin insanlara doğru genişletilmesi” idi. Avustralya’daki Hartheim ötenazi merkezinde 2 sene geçirmeden önce Bruno Bruckner, Linz mezbahasında kapı görevlisi olarak çalışmıştı. Treblinka’daki sadist gardiyan Willi Mentz iki T4 imha merkezi olan Grafeneck ve Hadamar’daki ineklerden ve domuzlardan sorumluydu. Treblinka’nın son kumandanı Kurt Franz, SS’e katılmadan önce kasap olarak eğitim almıştı. Sobibor ölüm kampında görevlendirilmeden önce Hadamar’da imha fırınında çalışan Karl Frenzel de aslında kasaptı. Polanya’ya Yahudileri imha etmek için gönderilen Alman personel için hayvan sömürüsü ve hayvan öldürmede tecrübe sahibi olmanın mükemmel bir eğitim anlamına geldiği ortaya çıkıyordu. Hayvan sömürüsü ve hayvanların öldürülmesi insanların kitlesel olarak öldürülmesi için bir emsâl oluşturuyor, ve bunu daha mümkün kılıyor; çünkü bizi bizden farklı olan ötekilere empati, şefkat ve hürmetle yaklaşmamaya şartlandırıyor.[3] Yemek seçimleri ne olursa olsun Hitler, Almanya'daki vejetaryen akımına karşı az bir sempati duymuştu. 1933'te iktidara geldiğinde Almanya'daki tüm vejetaryen derneklerini yasaklamış, önde gelen isimlerini tutuklamış ve Frankfurt'ta basımı yapılan ana vejetaryen dergisini kapatmıştı. Nazi zulmü, karnivor bir ulus içerisinde sadece küçük bir azınlık olan Alman vejetaryenlerini ya ülkeden kaçmaya ya da kendilerini saklamaya zorlamıştı. Almanyalı barış yanlısı ve vejetaryen Edgar Kupfer-Koberwitz önce Paris'e, sonra da Gestapo'nun kendisi yakalayıp oradan da Dachau Nazi kampına geri gönderdiği İtalya'ya kaçmıştı. Vejetaryen beslenmenin savaş zamanında yaşanan gıda kıtlığı sorununu hafifletmede yardımcı olacak olmasına rağmen Nazi Almanyası savaş süresince işgal ettiği tüm bölgelerdeki vejetaryen derneklerini yasaklamıştı. Charles Patterson

Et yeme gereksinimi ya da lezzetinin her gün binlerce hayvanın öldürülmesine neden olduğunu biliyor musunuz acaba? Avlaklarda, balıkçılarda, tavukçularda her gün kurban edilmeye mahkum biçare ve sayısız hayvan ordusunu sayacak olursak, bu hassas varlıkların sayısı milyonları aşar. Bunlar her yıl insanoğlunun fasitleşmiş tat alma duygusu ve mide düşkünlüğü uğruna öldürülmektedirler.[1] Yüreğimizden gelen doğal, yapmacıksız duyguları zorla bas­tırmadığımız sürece insanın içinde diğer canlıları öldürme ve canını yakmaktan nefret etme duygusunun var olacağı açıktır. Ve yine hiç kuşku yok ki, insanlar yedikleri hayvanları bizzat kesmek zorunda kalsalardı, çoğu et yemekten vazgeçerdi.[2] Yargıç, imam, öğretmen, şair, edip, ressam, yazar ve hayatta para ve boğaz düşkünlü­ğünden daha yüce emellerin olduğunu sanan herkesin midesi, düşünmek istedikleri vakit, bu canlıların leş ve pıhtılaşmış kanlarıyla dolu. Bu hal, hayvanlara işkence etmek bir yana, hiç gerek yokken insanın acıma duygularını ve doğadaki varlıklarla birleşmesini kendi içinde zorla bastırması nedeniyle çok korkunçtur. Allahtan, işledikleri toplu kıyım cinayetleri gözden uzak olsun diye mezbahaları şehir dışında kuruyorlar. Mezbaha, iki ayaklı hayvanın icadıdır. Hiçbir yırtıcı ve kan dökücü canlı, yemini bu denli rezilce yemez! İnsan, kurtların ve yeryüzündeki kan dökücü canlıların yüzünü ağartmıştır.[4] İnsanların yediği et, kendilerini savunamayan günahsız ve zararsız varlıkların çektiği acı ve işkencedir. Dökülmüş kanları intikam çığlığı atar, insana ve üstünde yaşadığımız gezegene lanet okur.[2] Çıplak tenimi soğuğa teslim etmiş, kendi kendime dolanıyordum. İşte bu sırada delirdiğim düşüncesi aklıma geldi. Kendime, bu yaşama gülüyordum. Biliyordum ki dünyanın bu büyük tiyatrosunda, herkes, ölüm gelip çatana dek bir tür oyun oynar. Ben de bu oyunu önüme almış, oynuyordum Sadık Hidâyet

Cok güzel anlatımdi, başarılı.❤

Bu kitapla sizi keşfettim.Yorumlarınız çok güzel.Kitap klübümüzün bu ay ki kitabı ZORBA.Yorumlarınızdan çok faydalandım.Teşekkürler

❤

Teşekkürler

Yeni bir tahlil önerisi Tutunamayanlar ✌️👏

İncelemeniz için teşekkürler faydalı oldu🙏 Ancak eleştirmek istediğim bir husus var .Hanımefendi insanların örtük şekilde cinayet işlemelerini ya da azmettirici olmalarını dine bağladı bir yerde.Halbuki din en çok bu kesimle savaşmaktadır.Düşünmeyi,asla iftira atmamayı,arkadan konuşmamayı,bir insanı öldürmenin tüm insanlığı öldürmek olduğunu vs vs söyler.İnsanların yanlışlarının sorumlusu din değidir cehalettir ve cehalet her mefhumla kışkırtılmaya açıktır.

11:00 Yahu ne komik insanlarsınız 😂

Cok guzel faydali bi sekilde anlattınız. Teşekkür ederiz

Teşekkür ederiz

Tesekkür ederiz

Çok içten okuduğunuzu düşünüyorum yüreğinize sağlık

O kadar özet dinledim bu kadar iyi anlatan olmamıştı Çok iyisiniz devam edin

Harika yorum ve analiz, teşekkürler😊

çok güzel bir kanal daha çok aboneyi hak ediyor 🥰

Dinlemek çok keyifliydi teşekkürler Zorba zihinlerde kalacak bir karakter.

Keyifli bir video olmuş, paylaşım için teşekkürler. Çok severim bu kitabı. Ben de kanalıma beklerim :)

Ben bakdım

Çok güzel bir tahlildi. Ayşe hanıma bilhassa teşekkürler araya girişlerindeki anekdotlar çok iyi. 🎉

şuan videoyu henüz yeni açtım ilk kez sınav için saatleri ayarlama enstitüsü kitap incelemenizi izledim yorumlarınız ve verdiğiniz bilgiler çok güzeldi özellikle tek kişi değil iki kişi birlikte yapmanız ayrı zevk vermişti şimdi de favori kitaplarımdan olan sidharta için olan bu videoyu izleyeceğim eminim bu da aynı o video gibi güzeldir

Güzel bir sunum, teşekkürler. Sadece bir ekleme: Saramago, ‘İsa’ya göre İncil’ kitabı da dahil olmak üzere Salazar rejimi sürerken roman yazmamıştır. İlk romanı yayınlandıktan yaklaşık 30 yıl sonra, Karanfil Devrimini takiben tekrar roman yazmaya başlamış ve yayınlatmıştır.

niye bu şekilde dalga geçervari bi tavırla anlattınız merak ettim doğrusu, bu kadar değerli bir eseri..

Çok güzel emeğinize sağlık 👏👏

Emeğinize sağlık harika bir yorum olmuş 👏👏👏👏👏

Abi bahsettiğin su aygırılarını avlayıp içine girip özür dileyen nildeki kabilenin adını söyler misin?

Çok eğlenceli ve değerli bir sohbet olmuş. Ağızlarınıza sağlık.

Kadınlara genelleme yapmamak için 10 takla atıyorsunuz ama toplumu avam-elit diye keskin çizgilerle ayırmaktan en küçük bir rahatsızlık duymuyorsunuz!

Yazı atölyemizin yarınki yazarı/kitabı… Değerlendirme için teşekkürler hocalarım. Bu arada ne hoş bir çiftsiniz. Allah muhabbetinizi arttırsın.

analiz muhtesemdi

abi 5 dk şeyi on saatte onlatıyorsun halla halla

Eyvallah Mazallah Maşallah İnşallah Hafazanallah İllallah Sübhanallah Estağfurullah Rahmetullah Tebarekeallah

İyiki gördüm bu kanalı