วีดีโอ

Το γνωρίζετε ήδη όλοι σας, ότι με σκληρή δουλειά βγαίνουν τέτοια αποτελέσματα. Μπράβο σε όλους και όλες σας. Χρόνια πολλά δεκάχρονε Πολιτιστικέ Σύλλογε μας, Χρόνια Πολλά Ηγέχορε. Πάντα επιτυχίες 🎉🎉🎉🎉.

Zurli I tapani Makedonski nema ecat po cel svet posto nikoj nemoze da ne iskoreni 🇲🇰🇲🇰🇲🇰🇲🇰🇲🇰🇲🇰🇲🇰

Promo sm 🌈

Συγχαρητήρια σε όλους!!! ❤️

Wonderful evening

ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟ ΑΚΟΥΩ ΚΑΙ ΑΣ ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΔΑΣΚΑΛΑ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΣΤΗ ΓΡΑΦΩΜΗΧΑΝΗ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΧΟΡΠΥΣ.ΕΠΙΣΗΣ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΩ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝΕ ΙΔΙΑ ΗΛΙΚΙΑ ΜΕ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ

Για την περιγραφή της φορεσιάς έχω να κάνω κάποιες παρατηρήσεις. 1.Η ποδιά της Ολυμπιως δεν είναι χειροποίητη αλλά ύφασμα αγοραστό ζακάρ. 2.Η αντιρία είναι το καβάδι το οποίο σε πολλά μέρη της Μακεδονίας ,των νήσων, της Μ. Ασίας είναι η παλαιότερη φορεσιά κατασκευασμένο και με την ταυτότητα του κάθε τόπου και συνδιασμενο με άλλα εξαρτήματα που δημιουργούν το όλο συνολο.Και ρωτάω εγώ.Μηπως όταν αυτή η φορεσιά αντικαταστάθηκε από το πραγματικά φράγκικο ,ευρωπαϊκό φουστάνι, τότε την παλιά φορεσιά που είχε ανατολίτικη ρίζα την είπαν "Αλά τούρκα"; Ύστερα υπάρχει και το ενδεχόμενο της μεταφοράς ονόματος αντικειμένου από το παλαιότερο στο νεότερο.Αυτο το φαινόμενο έχει συμβεί σε πολλές φορεσιές. 3.Τι εννοείται τσουραπια υφαντά; Τα τερλίκια; Γιατί ότι άλλο εξάρτημα στις φορεσιές στα πόδια ήταν πλεχτά. 4.Τα κρεμμυδοτσοφλα δεν έχω παρατηρήσει να βάφουν μπορντό πάντως. 5.Η παρουσίαση εικόνων φορεσιών από συγκρότημα που μάλιστα τα ζωνάρια των ανδρών κρέμονται στο πλαι αντί να μην φαίνονται όπως είναι το σωστό δεν το βρίσκω το καλύτερο. Όλα τα άλλα που αναφέρατε τα πρόσεξα και τα επικροτώ γιατί έμαθα πράγματα. Τώρα το το δήθεν "Ακατάλληλο" που είπατε για τα εσώρουχα είναι αρκετά αστείο.

Πολύ ωραία η ομιλία και με σαφήνεια. Στο θέμα φορεσιά μπορώ να πω αν μου επιτρέπεται, κάποια πράγματα μιας που έχω ασχοληθεί πολύ. Στην Νάξο όπως και στα άλλα νησιά των Κυκλάδων προ του δεύτερου μισού του 19ου αιώνος υπήρχε μια φορεσιά που την συναντούμε στις γκραβούρες των ξένων περιηγητών.Υπαρχει και περιγραφή από αυτούς.Ακομα και προικοσύμφωνα που μιλούν για εξαρτηματα ρουχισμού.Αυτο λοιπόν που βλέπουμε είναι η φορεσιά με το " κολόβι", ένα είδος πτυχωτου φορέματος φουντωτου μαζί με άλλα εξαρτήματα με πουκαμίσα που φτάνει κάτω από το γόνατο και πολύ φαρδιά μανίκια.Μεσα στον 19ο αιώνα τα πράγματα αλλάζουν για πολλά μερη.Περναει κάποια εποχή στην Νάξο ως " μόδα" ένας τύπος "Αμαλίας" με φούστα ,πουκάμισο,κοντογούνι που σώζονται κάποια τέτοια εξαρτήματα στο Λύκειο Ελληνίδων Αθηνών και σε κάποιο μουσείο στην Νάξο.Αργοτερα έρχονται τα " κοφτά", φούστα - σάκος(μεσάτη μπλούζα) ,ποδιά ,μαντίλι.Το ντύσιμο αυτό είναι πανησιωτικό,Μικρασιατικο και πανευρωπαϊκό αγροτικού τύπου.Βεβαια υπήρξαν και ολόσωμα φουστάνια με ζωνιτσα που έδενε στο πλάι. Οι άνδρες είχαν βέβαια την βράκα και εκτός του γνωστού εισαγωμενου πανησιωτικου κεντητου γιλέκου, υπήρχε και εγχώριος τύπος γιλέκου ζιπουνιου που έδενε αντί να κουμπώνει (μπιρίκος).Ζωνάρι χωρίς να πέφτουν έξω τα κρόσσια του από το τύλιγμα (Σε παλιές φωτογραφίες βρακαδων το βλέπουμε αυτό εξάλλου).Εκτός των κοινών παπούτσιων , εγχώρια παπούτσια είναι τα "Ξώραφα" που έχουν σόλα από λάστιχο αυτοκινητου.Αξιοπροσεχτος είναι και ο τρόπος που φορούσαν το φέσι (αντικαταστάθηκε στην πορεία με άλλα κεφαλοκαλύμματα), με γυρισμένο στα πλάγια και πίσω το χείλος προς τα μέσα.Ετσι βρήκα και στην Κύθνο να το φορουν και ακόμα και στην στεριανή Ελλάδα (Φωτογραφία Σπύρου Λούη από το Μαρούσι Αττικής).

Πολύ καλός ο Νάσος,ευγενικός και μας είπε πράγματα που δεν ξέραμε . Ένα θέμα που είναι της ειδικότητας μου η φορεσιά δεν θα με άφηνε φυσικά αδιάφορο.Στα συγκροτήματα ως γυναικεια της Λήμνου φορεσιά βλεπουμε μία, που προέκυψε από την προσπάθεια αντιγραφής αυτής που υπάρχει στις προθήκες του Εθν. Ιστορικού Μουσείου Αθηνών και που δώρισε κάποιος Παντελίδης από το νησί.Η φορεσιά αυτή έχει ένα ριχτο φουστάνι σε σχήμα καμπάνας με πλαϊνά τριγωνικά φύλλα από μεταξωτό ικάτ ύφασμα .Παρόμοιο πατρόν έχει και το φουστάνι της Θάσου . Λέγεται καβαδέλα και είναι σαν κλειστό καβάδι (καβάδι είναι κάτι σαν ανοιχτό φουστάνι, ρόμπα).Υπάρχει και δεύτερη καβαδέλα στο ίδιο μουσείο ,όπως και άλλη μία στο Μουσείο νεότερου ελληνικού πολιτισμού.Στην εν λόγο φορεσιά υπάρχει και καπιτονέ (μαχλίτσι) κοντογούνι και βράκα επίσης .Εχει περάσει ο εκ παραδρομής χαρακτηρισμός " Αστική" για διάφορες φορεσιές.Η συγκεκριμένη ήταν η παλιά φορεσιά του νησιού.Την βλέπουμε και σε διάφορες γκραβούρες περιηγητών .Η φορεσιά αυτή ξεχάστηκε στην πορεία του χρόνου ,όπως έγινε για πολλά νησιά με τις τοπικές τους φορεσιές.Ετσι από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα επικρατήσε ο πανευρωπα'ι'κός και πανελλήνιος τύπος με μισοφούστανο (φούστα), μπολκάκι (μπλουζάκι) , ποδιά, μαντίλι .Σε πολλές παλιές φωτογραφίες της Λήμνου την βλέπουμε και με το λευκό μαντίλι στο κεφάλι.Τα σχέδια και τα χρώματα των εξαρτημάτων ήταν όσα και οι φορεσιές ,γιατί η κάθε γυναίκα έβαζε το γούστο της. Όσο για την ανδρική ήταν ίδια με των Μικρασιατικων παραλιών και Λέσβου.Παπουτσια μυτερά ,κάλτσες μαύρες,βράκα μαύρη, φαρδύ μαύρο ζωνάρι, γιλέκο μαύρο ,πουκάμισο λευκό ή καρώ και μαύρη κατσούλα (καλπάκι).Η λευκή "κεχαγιαδικη" ήταν εγχώρια και ήταν καλή με κεντητή σερβέτα (σαρίκι) ,κατσούλα λευκή, πουκάμισο,γιλέκο λευκό ή μαύρο,ζωνάρι που δεν πρέπει να κρέμεται άκρη έξω,βράκα,στλίβες ή υποδήματα (δερμάτινες μαύρες κλειστές γκέτες και τσιρβούλια( γουρονοτσαρουχα).Οι λαγάρες είναι τα λουράκια προσδεσεως τους. Σε παλιές φωτογραφίες βλέπουμε και γέρους να φορούν την λευκή βράκα και καθημερινά ακόμα. Στο κεφάλι εκτός της σερβέτας φοριόταν και η μαύρη κατσούλα.Με αυτήν την φορεσιά είχαν και ζακέτο μανικωτό από προβιές προβάτου που όταν έβρεχε η τρίχα ήταν από την έξω μεριά. Να προσθέσω και κάτι άλλο που δεν το ξέρουν πολλοί.Οτι από την Κύπρο ,Αιγαίο μέχρι Επτάνησα υπήρχαν βράκες λευκές ως καθημερινές.Εξαλλου δεν είχαν πρόβλημα να ξεβαψουν από τα πλυσίματα ,γιατί παλιά έβαφαν τα υφάσματα στα σπίτια και αυτό ήταν κοπιαστικό.

Με την φορεσιά έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα και έχω επισκευτεί όλη την περιοχή.Διαφωνω με τον όρο αστική ,γιατί παντού υπήρχε το ντύσιμο αυτό από τα τέλη του 19ου αιωνος.Να πούμε ότι δεν είναι μόνο Ερμιονιτικη η φορεσιά αλλά και όλης της Ερμιονίδας ,Ύδρας (νεοτερη),Σπέτσες(νεότερη).Δηλαδη η μόδα της Ευρώπης ,ότι σχέδιο,ότι χρώμα,φούστα και μπόλκα ή φουστάνι μονοκόμματο ,με την πιέτα (μαντίλι) που στην Τροιζηνία λέγεται ντουβαλέτα και στα νησιά απέναντι τσεμπέρι.Το κούντρο είναι η κιτρινη φοδρα του μαντιλιού και η λέζα δεν είναι μόνο δαντέλα αλλά και κεντητή με λευκές ή έγχρωμες κλωστές ή χρυσές, λεπτό ημιδιαφανές ύφασμα. Καθημερινά είχαν φούστα, μπόλκα,ποδιά, μαντήλι.Εχω πάρα πολλά να πω, αλλά δεν χωρούν εδώ.

Ευτυχώς ήρθαν η μικρασιατες και φερανε πολιτισμο ....

Α ρε πατρίδα μου γλυκιά να με αξίωση ο θεός να σε γνωρίσω από κοντά .!!!!!!!!!!!!!!

καλο θα ηταν σε οσους δεν αρεσε να μας πουνε τι πρεπει να διορθωσουμε για να γινουμε ακομα πιο αυθεντικοι ολες οι υποδειξεις που ειναι καλοπροαιρετες ειναι καλοδεχουμενες

Bravo Bravo Bravo !