วีดีโอ

Wzorce projektowe pozwalają ogarnąć kod na poziomie klas, metod lub pakietów, żeby był czytelniejszy, podzielony odpowiedzialnością, bardziej spójny. Wzorce sprawiają, że kod jest elastyczny i łatwo można aplikacje rozszerzać, dodaj kolejne funkcjonalności. Z kolei czytelność kodu wpływa na szybsza analize kodu. Tych rzeczy ja używam w każdym projekcie w którym biorę udział. Wiadomo, nie zawsze, nie wszystkich ale jeżeli wiem jakie są Wzorce i jak działają to szybko dostrzegam schematy problemów do rozwiązania.

Dzieki 😁

Tak, z nazwy wynika, że stosujemy przecinek jako separator. Narzędzia do otwierania plików, jak Excel, OpenOffice, czy LibreOffice pozwalają na wybór separatora zastosowanego w pliku. Przecinki są o tyle problematyczne, dla nas, że są separatorem części dziesietnych na liczbach. Z tego powodu ja najczęściej stosuje średniki. A Wy jakie stosujecie separatory w plikach csv? Być może jest inny sposób, żeby obejść kwestie liczb

@@wrosoftacademy Rozwiązanie problemu: "

@@wrosoftacademy omg, naprawdę Office ma takie fancy ficzesy? 😂 I nawet LibreOffice? 🤣 a poważniej to ja jeśli muszę to używam pipe'ów a czasem tabów

Dzięki za komentarz 🙂 Tak się zastanawiam, że w sumie to trochę masz rację. Celem było zaprezentowanie pełnego singletona thread-safe, gdyż zawsze są pokazywane te proste i nie raz na rozmowach na początku kariery dostawałem pytanie o double-check. Szczerze mówiąc nie używam w biznesowym kodzie singletona, gdyż jak wspomniałeś w drugim komentarzu robię to z użyciem IoC. Użycie double-check na jednowątkowej aplikacji nie będzie grzechem, gdyż nic nie tracimy na wydajności, poza kilkoma extra linijkami. Gorzej, jak w którymś momencie będziemy chcieli przejść na wielowątkowość, to wówczas musimy znaleźć wszystkie singletony biorące w tym udział. Dlatego użycie prostego singletona traktowałbym jako świadomy dług technologiczny.

@@wrosoftacademy Czy nie tracimy czy tracimy zależy od tego jak często jest wywoływany kod zapewniający jedną instancję. Zgoda - w większości przypadków nie tracimy, bo to nie ma większego znaczenia, ale dla mnie to używanie wkrętarki do wkręcenia jednej śrubki - prościej, szybciej i taniej zrobić to śrubokrętem. Przy 100 śrubkach zabawa z wkrętarką ma sens. Zmiana aplikacji z jedno na wielowątkową to dużo więcej niż podmiana implementację singletona i to w praktyce w 99% przypadków kończy się zaprojektowaniem nowego systemu zorientowanego wokół danych oraz struktur read-only, żeby można było efektywnie rozdzielać pracę, a logika biznesowa jest "doklejana" wokół tego. Zawsze też można stworzyć dwa osobne typy i używać ich w zależności od tego czego potrzebujemy.

tak, z tym mogę się zgodzić, masz jak najbardziej rację. Należy tylko pamiętać, żeby decyzję podjąć świadomie. W tym kontekście rzeczywiście było to uproszczenie. Wynikająca raczej z doboru słów niż celowego zabiegu. Ale dziękuję za zwrócenie uwagi :)

@@wrosoftacademy Jestem na to szczególnie wyczulony, bo ostatnio często poprawiam wewnętrzne narzędzia gdzie jest sporo kodu, który robi coś czego w zasadzie nie musi robić, ale to przecież nic wielkiego. Po tego typu drobnych poprawkach nagle aplikacja generuje raport w 2 minuty zamiast 1,5 h, dając identyczny output, bo drobne zmiany w gorącej ścieżce bardzo szybko się kumulują. W community języków z GC zbyt często pomija się w zasadzie aspekt pamięci, kosztu GC, robienia tego co potrzeba, tego jak ważny jest rozkład pamięci itd. Może komuś to otworzy oczy albo zainspiruje Cię do stworzenia jakiegoś contentu. Trzymaj się!

Świetny komentarz 😃 Lubię takie historie. Sam nie raz robiłem refactor w calach optymalizacyjnych. Kod który poprawiałeś to był dead-code, wykonywał zbędne rzeczy, czy raczej kwestia optymalizacji?

Problem najczęściej jest z tym, że wielowątkowość jest robiona na końcu. Jak się uczymy to jesteśmy już przeładowani wiedzą, a później nie mamy czasu przerobić jej na spokojnie. i zrobić powtórkę. Często przy singletonie skupiamy się na idei, żeby zademonstrować blokowanie tworzenia wielu obiektów klasy, a kwestie wielowątkowości są pomijanie. Jednak nie raz zdarzyło mi się usłyszeć na rozmowie rekrutacyjnej pytanie o double check po tym, jak przedstawiłem implementację singleton

Jak najbardziej da się qykorzystac enum. Nie robiłem tego na produkcyjnym kodzie ale jest to proste do zaimplementowania. Enum jest zwykłą klasą, wiec metody i pola tworzymy tak samo. Wyglądaliby to tak: public enum PersonService { INSTANCE; public void doSomething(){ } //reszta klasy }

Więcej o enum znajdziesz tu: th-cam.com/video/LFJedA3PEsQ/w-d-xo.html

@@wrosoftacademy widziałem ten filmik i nawet zadałem Ci tam już kiedyś podobne pytanie 😀

@@januszkuznik137 singleton z enuma to tragiczny wybór polecany przez speców od programowania z LinkedIn, którzy uważają ten typ singletona za świętego graala, bo jest serializowalny. Kto i po co miałby serializować singletony tego nie wiem, bo to dosłownie zaprzecza jego idei - zapewnieniu jednej instancji na runtime, więc serializacja nie ma sensu. Trzymać się z daleka od takich wynalazków i używać typowych singletonów z lub bez synchronizacji dostępu w zależności od potrzeb. Problem jest dawno rozpykany, a takie głupio mądre wynalazki tylko zaciemniają kod. Chyba, że masz jakiś bardzo konkretny powód, żeby go użyć, ale wtedy byś pewnie nie zadał tego pytania, tylko po prostu to zrobił ;)

Też mnie to właśnie dziwi, ja co piątek, piąteczek, piątunio wypatruje nowego filmu

Cieszę się, że moje filmy niosą wartość dla Was 😍 Plan jest żeby poruszać coraz bardziej zaawansowane rzeczy. Jeżeli macie jakieś pomysły, o czym chcielibyście posłuchać lub nowego poznać, śmiało dawajcie znać w komentarzach. Jestem otwarty na propozycje 😜

Z tymi piątkami ostatnio bywało ciężko ale obiecuję poprawę, żeby filmy faktycznie w piąteczkowy wieczór się pojawiały 😆

Wiem, że materiałów o tej tematyce jest multum ale ja bym bardzo chętnie zobaczył serie o design patterns w Twoim wykonaniu. Czy to Twój drugi kanał www.youtube.com/@wrosoftware5103 ?

tak, tamten jest jako prywatny do sluchania muzy itd. :)

Dziękuję 😊

Dziękuję 😊

Słuszna uwaga. Zbyt często słyszałem tę wersję i nie zwróciłem nawet uwagi że jest błędna 🤭

@@wrosoftware5103 mam nadzieje, ze nie odebrales tego źle, bo to nie chodzi o moje czepianie tylko doskonalenie swoich programistycznych skilli :D. Ja sie łapałem na tym ze mowilem "enum" zamiast "Inam" itd

@@jakub.686 spokojnie, nie odebrałem tego jako przytyk, a zwrócenie uwagi na niepoprawną wymowę 😊

Dziękuję 😁 Cieszę się, że moje filmy są wartościowe

Nie wiem czemu nie wyświetlił mi się ten komentarz. Trochę musiałem nakombinować się żeby go zobaczyć. Dlatego nie odpisałem do tej pory. Nie mniej wracając do pytania. Tak jak napisałem na filmnie odn. Wzorca projektowego Singleton, żeby osoby oglądające ten film też miały mozliwość zapoznać się z tą wiedzą ;) Tworzymy zwykły enum ale mamy tylko jeden element w środku np. INSTANCE. Dalej implementujemy jak normalną klasę z polami i metodami. public enum PersonService{ INSTANCE; //pamietajcie o tym średniku private Long someData; public void someMethond(){ } } Wywołanie wyglądałoby tak: PersonService.INSTANCE.someMethod();

Bardzo dobrze to podsumowałeś, od strony technicznej to rzeczywiście interface za pomocą metod default może 'udawać' klasę abstrakcyjną, natomiast klasa abstrakcyjna może robić za interface. Należy pamiętać, że pola w inteface są jako stałe (public static final), a metod prywatnych nie możemy tworzyć. Można rozważyć różnice w ich przeznaczeniu, wówczas łatwiej będzie wybrać czego powinniśmy użyć. Klasa abstrakcyjna - użyjemy jej, kiedy będziemy chcieli użyć dziedziczenia, czyli mamy kilka klas, które dotyczą tego samego w różnych wariantach, np. TaskProcessor (różne typy zadań procesowane w różny sposób). Wówczas cały proces implementuje w klasie abstrakcyjnej, natomiast fragmenty procesu, które są różne w zależności od typu zadania, będą implementowane przez metody abstrakcyjne w klasach potomnych. Inteface - używam go jako API lub kontraktu np. pomiędzy domenami, czy innymi częściami naszej aplikacji. W ten sposób mam zapewniony kontrakt i wiem jak mogę z danego fragmentu skorzystać właśnie poprzez interface. Jeżeli mam jakąś metodę, która wszędzie lub prawie wszędzie będzie wyglądała tak samo, wówczas użyję default, jako domyślnej implementacji. Mam nadzieję, że rozjaśniłem nieco różnice. Z jednej strony mogą wyglądać bardzo podobnie, jak wspomniałeś, jednak z drugiej, są w nieco innych sytuacjach używane.

@@wrosoftacademy Tak, dzięki! Zwłaszcza podoba mi się stwierdzenie "używania interfejsu jako kontraktu"

Jest to rzecz, z której często się nie korzysta ale czasem pozwala rozwiązać zgrabnie problem. Przykład z życia. Miałem aplikację, która łączyła się z ok 20 serwisami (innymi aplikacjami) w każdym zapytaniu trzeba było dodawać dane techniczne, typu nazwa mojej aplikacji, jako klient, login zalogowanego użytkownika, data utworzenia request itp, w sumie ok 10 pól. Problem w tym, że to był XML, więc klasy były generowane i nie miały między sobą dziedziczenia. W planach rozwojowych, miały dochodzić kolejne serwisy do obsługi. Znając nazwy pól i typy danych, mogłem za pomocą refleksji w jednym miejscu zaimplementować uzupełnianie części technicznej i mieć pewność, że w każdym serwisie będzie w ten sam sposób wypełnione.

Dziękuję za komentarz. Cieszę, że filmy niosą wartość i pomagają 😊 Oczywiście w drodze sa kolejne materiały. Musiałem zrobić przerwę wakacyjna. Jednak od września ruszamy z kolejna porcją wiedzy 🚀

Jasne, Świetny pomysł 😊 W następnej części bedziemy przechodzić przez refleksje i spróbujemy aop, to w tych mechanizmach najczęściej wykorzystujemy adnotacje z retention runtime. Jeśli chodzi o lombok, to kod generowany jest na etapie kompilacji kodu.

@@wrosoftacademy Sam fakt, że kod generowany jest na etapie kompilacji jest dla mnie w miarę zrozumiały, nawet można sobie w targetach sprawdzić dokładnie jaki kod został wygenerowany. Tylko nie wiem na jakiej zasadzie adnotacje mają taką moc, że tak bardzo mogą wpływać na wygląd lub zachowanie danej klasy, pola czy metody

@@januszkuznik137 Do tego służy kilka mechanizmów. Możemy wykorzystać refleksję i bibliotekę Reflection, w springu można wykorzystać mechanizm AOP. Oba sposoby są dla Retention - runtime. Lombok z kolei korzysta z wlasnego plugina do maven lub gradle i jest uruchamiany w odpowiednim momencie. Generalnie w narzędziach tych wykorzystuje się możliwość wyszukania metod, klas i innych artefaktów posiadających konkretną adnotację. Gdy mamy juz znalezione interesujące nas miejsca możemy wykonać jakis dodatkowy kod

@@wrosoftacademy dzięki:)

Film przedstawiajacy wykorzystanie adnotacji z refleksją: th-cam.com/video/EdT8Ig_WhDg/w-d-xo.html Nie jest to co prawda NonNull, ale myślę że też ciekawy i pokazuje, jak można używać adnotacji

Ach, faktycznie. Wybacz. Teraz, jak jeszcze raz odsłuchałem, rzeczywiście to zauważyłem. Poprawię ten film. Dzieki za zwrócenie uwagi 😊

W tym przypadku w łatwy sposób można szybko przełączać się pomiędzy przykładami lub wersjami aplikacji, gdy mam metody run1(), run2() itd. Generalnie idea jest taka, żeby w main było jak najmniej kodu, bo ta metoda sluzy tylko uruchomieniu aplikacji. Później na przykład w spring boot również jest tak, że w main() podnosisz tylko context spring i nic więcej, jest to jedna linijka.

Tak, to również będę omawiać. Jednak nagrania przygotowuję sam, więc potrzebuje czasu 😉 Kolejne filmy sukcesywnie wychodzą co tydzień.

Największą różnicą są zadania. Nie chodzi jednak o samą listę zadań, a o jej rozwiązania, ponieważ tam pokazuję jak je rozwiązuje. W ten sposób od samego początku przyzwyczajam uczestników do pisania kodu obiektowo. W każdym filmie z rozwiązaniem zadań są dodatkowe informacje. Podpowiedzi jak najlepiej rozwiązywać tego typu zadanie, jak inaczej można dany element wykorzystać, jak nie robić, żeby niepotrzebnie kodu nie komplikować, czy też niektóre tematy są pogłębiane. Rozwiązanie takie przyjąłem, ponieważ żeby nauczyć się programować nie wystarczy obejrzeć filmik, trzeba samemu pisać i to jest bonus dla osób próbujących rozwiązać zadania.

Każda z tych platform ma inny tryb aktualizacji kursów. Po części jest to troche niezależne ode mnie. Staram się aktualizować regularnie. Z Eduj jest dodatkowy problem, ponieważ po wysłaniu do akceptacji, mam zablokowaną możliwość edycji przez kilka dni

😆

dzięki ;)