วีดีโอ

Είναι πρωί σε <<δύσκολα χρόνια>>, που τραγούδησε ο Καζαντζίδης. Υπάρχει, άραγε, ποιο ευδαιμονική και ξεσηκωτικη αρχή;

Αθανατος,γεια σου μυρων

Η μεγαλύτερη φωνή και σε ελλάδος. Πολύ καλή και η Σπυράτου

Αθάνατη ..αχ η φωνή σου καλή μου

❤❤❤❤❤❤❤

Να 'τανε τρόπος στη φωθιά να 'ριχνα την καρδιά μου για να σε δω να καίγεσαι μαζί μ'αυτήν κερά μου Είναι καρδιές που εύκολα μια αγάπη λησμονούνε κι άλλες που θυσιάζουνται για κάτι που αγαπούνε Ν'ανοίξει η πόρτα τση καρδιάς ποτέ δεν περιμένω έσπασε μέσα το κλειδί κι είναι και σκουριασμένο Εσύβασα τη την καρδιά φως μου να σε μισήσει κι ας έχει ελπίδες λιγοστές χωρίς εσένα ζήσει Από τσι μπόρες τσι πολλές που 'χει η καρδιά περάσει έκλεισε κι είναι φυσικό να μην ξαναγελάσει Στο πρόσωπο μου δεν μπορεί να φανερέψει γέλιο γιατί 'χει ο πόνος στην καρδιά σκάψει βαθύ θεμέλιο Εγώ για σένα θα χαθώ μα άμα χαθώ μονάχη στον κόσμο ίντα νόημα πε μου η ζωή σου θα 'χει Μέρες του Χάρου δανεικές δεν θα ξαναζητήσω θέλω να 'ρθει το τέλος μου για δεν μπορώ να ζήσω Σαν το βουνό εγίνηκε η αγάπη μας μεγάλη και στην κορφή του δε θωρώ δρόμο να μας εβγάλει Ανάθεμα τη για ζωή μ'αυτή 'ναι ετσά πλασμένη κι άνε σου δώσει και χαρά με πίκρα πλερωμένη

Ωρεο το τραγούδι

Η μεγαλύτερη φωνή της ελλάδος

Έρωντα και καρασεβντά τα μάθια σου σκορπούνε γι'αυτό 'ναι μελαγχολικοί αυτοί που σ'αγαπούνε Εγώ αγαπώ με τον παλιό σεμνό πιτήδειο τρόπο και το χαλίσικο αίσθημα των μπεσαλήδω ανθρώπω Όποιος γαπά με του παλιού καιρού τσ'ευαισθησίες αγάπες σαν τσι σημερνές τσι θεωρεί αστείες Ο άνθρωπος που αγαπά αληθινά δεν βάνει σύνορα στην αγάπη του κι όλο θυσίες κάνει Λένε πως χάνεται ο σεβντάς άμα πολυκαιρίσει μα ο δικός μου όσο θα ζω ποτέ δεν θα ξεφτύσει Του έρωντα μου το δεντρί σαν το βαγί 'ναι πάλι χωρίς να 'ρθει η άνοιξη αθό κλαδί να βγάλει Κοντά σου έμαθα η ζωή πόση αξία έχει και πως αυτός που αγαπά αληθινά αντέχει Στην αγκαλιά σου ένιωσα τον κόσμο να πογέρνει κι η πεθυμιά μου στσ'ουρανούς να σε κρατεί να βγαίνει Λένε κι ο δυνατός σεβντάς με τον καιρό τελειώνει μα μένα μοιάζει του κισσού και πλέκει και φουντώνει Λένε κι ο δυνατός σεβντάς στον χρόνο δεν αντέχει μα ο δικός μου διαφορά πρέπει που τσ'άλλους έχει

Γεια σού Νίκο..... Και πάλι γεια σου και χαρά... Που τον πόνο τίς ψυχή μας τον πήρες και τον έφτιαξες τραγούδι!!

Με ένα κρητικό ψαρα

ΜΕΓΆΛΟΣ ΔΆΣΚΑΛΟΣ!!!!!!!!!!!!!! ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΜΕΓΆΛΗ ΨΥΧΉ!!!!!!!!!!!! ΕΠΑΝΈΦΕΡΕ ΣΤΗ ΛΎΡΑ ΤΟΝ ΚΛΆΔΟ!!!!!!!!!!!!!

Αιώνιος Δάσκαλε! Μαγεία είναι η λύρα σου! Τι γυρίσματα, πόσο όμορφο παίξιμο!

Αγίασμα ❤❤❤🇬🇷🇬🇷🇬🇷

Γεια σου μυρο αντρα καλα να εισαι οπου εισαι!!!

Γειά σου άρχοντα Σκουλα

Φοναρα ❤❤❤

Πολύ όμορφο τραγούδι

🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉

Αθάνατος!!!

Τι μεγάλος λυράρης απίστευτος αλεξομανωλη δύναμη

Τα δυο σου μάτια κούκλα μου, μοιάζουνε σαν μαγνήτες, όπου με μαγνητέψανε και περπατώ τις νύχτες. Αααχ, την καρδιά μου έχεις καμένη και με τυραννάς, αααχ, όπως σε πονώ και συ να με πονάς. Σ’ αγάπησα να ‘χω ζωή, μα ‘γώ ζωή δεν έχω, σαν κλήμα με κλαδεύουνε και κλαδεμό δεν έχω. Αααχ, την καρδιά μου έχεις καμένη και με τυραννάς, αααχ, όπως σε πονώ και συ να με πονάς. Ότι κι αν έχω στο ‘χω πει, όλα θα τα πουλήσω, φτάνει μονάχα ταίρι μου, εσένα ν’ αποκτήσω. Αααχ, την καρδιά μου έχεις καμένη και με τυραννάς, αααχ, όπως σε πονώ και συ να με πονάς.

Ερε θύμισες από τα νιάτα μου και η πρώτη αγάπη

❤❤❤

Βαμβακάρης

Υπέροχη φωνή ❤

ΣΥΡΤΟ!ΣΤΙΧΟΙ❤!!!!!

ΣΥΡΤΑΡΑ ΜΕΓΑΛΗ ΛΥΡΑ ΗΛΙΑΣ ΠΑΛΙΟΥΔΑΚΗΣ ΚΙΘΑΡΑ ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ!!!

Τεραστιος ο Σκουλάς!!!

Μαγικό τραγούδι που ταξιδεύει αναμνήσεις. 2024 και ακόμα εδώ...

Γεια σου Μύρων

Τση λασπης

Στον ξάδερφο μου τον Βαγγέλη που παλεύει με το θεριό...

Very nice song, and Vasilis is the greatest. ❤

ΚΡΗΤΗ ΜΟΥ ΑΠΟ ΕΚΗ ΕΙΜΑΙ

Οφου

Στίχοι μουσική.. Γιώργος Κουμιώτης!!

Καλησπέρα. Μπορείτε να μου πείτε στο 0.40 την σημασία της μαντινάδας, τι λέει, γιατί δεν την βρίσκω πουθενά; ευχαριστώ!

ΑΘΑΝΑΤΟΣ !

Τι υπέροχη λύρα είναι αυτή !!!!!!!!!!!!!!!!

Κουτενττακηδες.ανωτεροι απο κομποσχοινια και Θεό....γιατροι γερμανων

Διαχρονικος και αθανατος Νίκος..

Πως σ'αγαπώ κατέχεις το από ξένους το 'χεις μάθει πως η παντέρμη μου καρδιά έχει για σένα πάθει Σ'αγάπησα όπως αγαπά η μέλισσα το μέλι ο διψασμένος το νερό κι ο μερακλής το τέλι Τα κάλλη σου με κάνουνε εκατομμυριούχο δε θα με βγάλει σε καλό η εχταγή που σου 'χω Άραγε συλλογίζεσαι όταν θα μείνεις μόνη ποιος που τσι δυο τσ'αγάπης μας η τ'Άδη να πληρώνει Τα σφάλματα τζη ποταμός κι ώσπου να μαïνάρει κι είμαι κακός κολυμβητής ώφου και θα με πάρει Θάλασσα δίχως κύματα είναι το κόιταγμα σου κι εγώ καράβι του σεβντά στα ματοβλέφαρα σου Φουρτουνιασμένη θάλασσα μοιάζει το κοίταγμα σου κι εγώ με ακυβέρνητο καράβι στα νερά σου Τα μάθια τζη 'ναι όμορφα μα δε τση το πα ακόμα κι ας έχουνε τση θάλασσας και τ'ουρανού το χρώμα Όταν μου ρίξει τη μαθιά αυτή η μαθιά δεν έναι μόνο μ'ανοίγει στο κορμί ηφαίστεια και καίνε Τα πάντα αναστατώνουνται όντε θα βγει σεργιάνι ω τη παντέρμη ομορφιά συγκέντρωση τη κάνει

Λατρεία ❤

Το αφιερωνω στα γενεθλια μου

Πρώτη στην πόρτα τσ'εκκλησάς όταν ποθάνω στάσου ο κόσμος να σε χαιρετά για το κατόρθωμα σου Στο θάνατο μου άνε βρεθείς στο κλάημα μη σε βγάλει γιατί για δεύτερη φορα θα με προδώσεις πάλι

Ακούραστε μου λογισμέ πολλά λουλούδια κόψε στην αγκαλιά τσ'αγάπης μου φιλοξενείσαι απόψε Ακούραστε μου λογισμέ κι αβάρετη μου σκέψη και πεθυμιά μου αχόρταγη ποιος θα σας επαλέψει

Δε τσι τρομάζει ο θάνατος τσ'αγάπες τσι μεγάλες αλλώς καμία διαφορά δε θα 'χαν απού τσ'άλλες Κι ο θάνατος στσ'αγάπης μας μπροστά το μεγαλείο μοιάζει με πράμα ασήμαντο πολλές φορές γελοίο Καλλιά ζωή στη μαύρη γης που 'ναι το χώμα μαύρο παρά να ζω και η χαρά να 'ναι πο μένα αλάργο Δεν μπόρεσα ν'αντισταθώ κερά μου στον σεβντά σου γι'αυτό και παραδόθηκα στα χέρια σου και ξα σου Κρυφά γιατρεύγω τσι πληγές μα δε μπορώ να γιάνω τίνος να πω το σ'αγαπώ τον πόνο να γλυκάνω Χαρές που η μοίρα μου στερεί εσύ θα μου τσι δώσεις όταν αγάπη μιας στιγμής μπορείς για με να νιώσεις Τόσο καιρό που σ'αγαπώ Θεέ μου και πως τ'αντέχω απώς δεν μ'αγάπησες ποτέ εσύ και το κατέχω Ο γεις τον άλλο ήθελε φως μου να υποφέρει κι η τακτική μας χωρισμό σίγουρα θέλα φέρει Αγάπη πιο παράξενη έρωντα πιο μεγάλο που το δικό σου κοπελια δεν έχω νιώσει άλλο Δεν κλαίω που δεν μ'αγαπάς δεν κλαίω που σε χάνω κλαίω γιατί που την καρδιά που σε 'χω δε σε βγάνω Το πρώτο σφάλμα που 'κανα ήτο να σ'αγαπήσω το δεύτερο που δεν μπορώ εδά να κάνω πίσω

Κιαμιά φορά το παρελθόν ενός ανθρώπου μοιάζει με εφιάλτη άμα 'ρθει στη σκέψη το τρομάζει Το παρελθόν μου όταν θα 'ρθει στη σκέψη ο νους παγώνει και χοροστάσι κάνουνε μες την καρδιά μου οι πόνοι

Δεν τηνε θέλω τη ζωή αφού χαρά δεν είδα κι αναζητώ στο θάνατο την τελευταία ελπίδα Δεν τηνε θέλω τη ζωή καλλιά 'χω να ποθάνω γιατί εκείνη που αγαπώ στον κόσμο τηνε χάνω Σκίστε γιατροί τα στήθη μου αφόσο δε γλυτώνω και στσι πληγές πειράματα κάμετε που σηκώνω Σκίστε γιατροί τα στήθη μου και προβληματιστείτε κι ό,τι κι αν αντικρίσετε μην τρομοκρατηθείτε Αδειάσετε το στήθος μου θέλω κενό να μείνει να σταματήσω να αγαπώ και να πονώ για κείνη Ζωή που κάθε τζη στιγμή είναι γεμάτη πάθη την εμισώ και πεθυμώ το θάνατο μου να 'ρθει