วันนี้เวลาพูดนี้ลิ้นแตกทั้งแผง พูดไม่ถนัด แต่จำเป็นต้องพูด
วันที่ 20 สิงหาคม 2534 ขณะภาวนาอยู่ ก็ปรากฎเห็นหญิงคนหนึ่งผิวขาว หน้าตาสวย นุ่งผ้าไหมสีทอง เสื้อไหมสีแดงจัด
ลักษณะสีผ้าของเธอน่ากลัว เป็นสัญญาว่า ถ้าป่วยไข้ไม่สบายจะมีสีแดงขึ้น ถ้าสีแดงจัดจะป่วยจัหนักมาก ถ้าสีแดงน้อย ก็ป่วยน้อย
เกิดแก่เจ็บตายเป็นของธรรมดา หากเป็นไรก็เป็นไป ขอเพียงแต่ได้สอนธรรมะของพระพุทธเจ้า ไม่ต้องมีค่าจ้างรางวัล ใครให้ไม่ให้ก็ช่าง
เมื่อถึง 22 สิงหาคม 2534 ก็เป็นไข้หวัด ปวดศีรษะ มึนงง ขา ยกไม่ขึ้น บวมมาเดือนเศษ บางทีก็เปลี่ยนบวมทั้งตัว หน้าก็บวมด้วย อาการป่วยครั้งนี้หนักใจมาก
วันที่ 23 สิงหาคม หมอสุธรรม มาเช็คร่างกายเพราะท่านมีความห่วงใย และถ้าหมอจรูญสั่งมายังงัย หมอสุธรรมก็ทำตามนั้น
วันนี้ความดันขึ้นสูง 160 ต่อมาก็พูดไม่ออก ลิ้นแข็ง อาการไข้มาก ปวดศีรษะมาก อุจจาระไม่ออก
วันที่ 25 สิงหาคม ก็ตัดสินใจว่าอาการร่างกายเราไม่ดีจริง ๆ ถ้ายังจะอยู่แบบนี้อีก็จะเป็นแบบนี้ต่อไป ถ้าตายไป ไปดูนางฟ้า เทวดา ท่านมีความสุข
มันเบียดเสียดลำไส้ คับลำไส้เพราะอุจจาระไม่ออก ค้างมาเป็นปี ทรมานมาก
ก็มาพิจารณาตัวเองว่าเราควรอยู่ หรือควรจะไป ตามจริงพระท่านบอกยังไม่ควรไป
ถ้าอยู่อย่างนี้มันทรมานเกินสมควร ถ้าตายไปนานแล้วจะมีความสุขมาก
ตายตั้งแต่เป็นเด็ก หรือเป็นพระอายุน้อย ๆ ก็ได้เป็นพรหม
พระท่านก็บอกว่าอย่างเพิ่งตาย บัญชีวัด บัญชีของโรงเรียน ก็ยังไม่เรียบร้อย บอกหมดว่าเป็นดอกหรือต้น หรือเป็นเงินที่ญาติโยมทำบุญมาสร้างไม่ทัน ก็เก็บรักษาไว้
พระท่านบอกให้ช่วยกันก่อน
ฉันขอยืนตามความเดิม เลยกลับมาว่า ทุกขเวทนา หนักเกินไม่ไหว ขออยู่ถึงไม่เกิน 2534 พอ 3 มกราคม 2535 ขอตาย ให้ร่างกายมันตายเสีย ตัดสินใจไปชั้นดาวดึงส์เทวโลก ไปที่เทวสภาเวลานั้นเทวดา พรหม ประชุมกันทั้งหมด เหมือนท่านรู้เรื่อง
พอไปถึงก็กราบท่านผู้มีคุณทั้งหมด กราบเรียนท่านว่า หลังจากนี้ต่อไป อาการร่างกาย ความดัน อาการทางท้อง อาการทุกอย่าง หากยังทรมาน อยู่
ขอลาพวกท่านลาจากการเป็นมนุษย์ เมื่อเริ่มปี 2535 ขอลาจากร่างกาย ขอมาอาศัยดาวดึงส์ได้ไหม มีเทวดาในนั้นบอกว่า ไม่ได้ บ้านใครก็บ้านมัน ท่านก็บอกว่าต้องไปบ้านท่าน
อาการป่วยหมอจรูญ หมอแสงโสม ต้องมาคอยฉีดยานอนหลับให้น้ำเกลือให้ โดยเฉพาะ พยาบาลที่อยู่ใกล้ชิดจะเหนี่อยหนัก เพราะ ต้องคอยดูแลคนแก่เจ็บ
ท่านสหัมบดีพรหม บอกว่าจะช่วย อย่าเพิ่งตายนะ คนที่ต้องการท่าน และหวังจะสงเคราะห์ท่านมีอยู่
บัดนี้เส้นสีดำ สีแดง จางลงแล้ว แต่เวลานี้เป็นทั้งไข้หวัด ความดัน พูดก็ไม่ชัด สอนกรรมฐานไม่ได้ เวลานี้ ให้พักผ่อนก่อน
พระผู้ใหญ่ 2 ท่านที่ให้การสนับสนุนอย่างดีคือ สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ฟื้น) วัดสามพระยา และสมเด็จพระพุฒาจารย์ นามเดิม (เกี่ยว) วัดสระเกศ
เลยบอกว่าถ้าอาการดีขึ้น อยู่ไม่จำกัดปีและเวลา หากทุกขเวทนาคลายตัวอยู่ตามนั้น
หากทุกขเวทนาไม่คลายตัวขออยู่ตามที่แจ้งไว้นั้น
ตั้งใจอย่างนี้ พอนอนลงไป รู้สึก น้ำมันชาตรีช่วยได้มาก แต่ความดันสูงยังเกิดขึ้น
พระท่านบอกว่า ให้ภาวนาคาถารักษาให้คลายโรค ดังนี้
" ทุกขา ทุกขัง สุปฏิฐิตัง สัมปติจฉามิ” .
ภาวนาไปเรี่อย ๆ จนกว่าจะบรรเทา