آدم های روستا مانند خانه های کاهگلی شان دست نخورده باقی مانده اند، مهربان، ساده، صمیمی، مهمان نواز و دوست داشتنی...

احساس می کنم مردمان روستا از جنس خانه های خود هستند یا شاید خانه ها از جنس آدم هایی که در آن ساکن شده اند.

قلبم این جا آرام است، این جا زندگی آرام و بی غل و غش جریان دارد و کافیست خودت را به جریانش بسپاری تا آرامش سر تا پای وجودت را بگیرد.

زندگی روستایی در عین سادگی سخت است و در عین سختی بسیار آسان و این عجیب ترین ویژگی روستا و روستائیان است.