โยมเดินเข้าวัด ยิ้มทักทายกันทุกเช้า
ถึงแม้ปวดร้าวแต่ใจก็ไหวหวั่น
ถึงแม้เป็นพระ แต่ถ้าเธอยิ้มใจฉันก็สั่น
ความรู้สึกนั้นมันยากจะหักห้ามใจ
บทสวดมนต์ ที่เอ่ยออกมา
เหมือนอาตตะมา ขอพรให้อยู่ใกล้เธอ
ทำวัดทุกเช้า ก็ยังละเมอ
คิดถึงแต่เธอ ในทุกเวลา
ความรักที่เราต้องซ่อนต้องทนเจ็บ
อาตตะมาต้องทนเก็บความรู้สึกไว้ในใจ
ทุกครั้งที่เจอกันต้องทำเหมือนไม่มีอะไร
แต่ยามใดที่โยมจากไป
หัวใจเหมือนถูกทิ้งไว้กลางทาง
โยมคือความรัก ที่เป็นความลับของอาตมา
โยมคือนางฟ้า ที่โบยบินอยู่บนสวรรค์
ความรักของเรา ที่มีมากขึ้นทุกวัน
บาปใดๆนั้น ก็ไม่สำคัญอีกต่อไป
ทุกคำสอนที่ต้องรักษาต้องพยายาม
ตอนเย็นไม่ฉันอาหาร ก็เพราะคิดถึง
ในใจลึกๆหวังไว้ ว่าคงมีสักวันหนึง
ว่าความคิดถึงนี้คงส่งไปถึงใจโยม
โยมคือความรัก ที่เป็นความลับของอาตมา
โยมคือนางฟ้า ที่โบยบินอยู่บนสวรรค์
ความรักของเรา ที่มีมากขึ้นทุกวัน
บาปใดๆนั้น ก็ไม่สำคัญอีกต่อไป
ใจอาตตะมาอ่อนแอในทุกคราว
เพราะรู้ว่าเส้นทางนี้ห้ามก้าวเข้าไป
แต่ใจก็หวังให้มีวันนั้น ที่โยมมาอยู่ใกล้
ทุกความรู้สึกที่ถูกซ่อนไว้ ส่งไปถึง ในใจโยม
โยมคือความรัก ที่เป็นความลับของอาตมา
โยมคือนางฟ้า ที่โบยบินอยู่บนสวรรค์
ความรักของเรา ที่มีมากขึ้นทุกวัน
บาปใดๆนั้น ก็ไม่สำคัญอีกต่อไป