วีดีโอ

Jeśli w grze istnieje jakiś słodkie stworzenie powinna być choćby jednorazowa szansa żeby je pogłaskać. nie zapraszam do dyskusji bo to fakt

Brzmi jak dobra gra żeby się odprężyć i nie zanudzić jednocześnie.

Koło nosa powiadasz 🤔

Wspaniała gra. Wersja Open General grywalna forever.😊

XD

Moja gra roku <3 Ja często mówię, że jak ktoś mówi, że "to słaby rok", to znaczy, że nie gra w indyki. Ale nie uważam, że granie w indyki naprawi branżę. Branży się chyba nie da naprawić, bo jest za mocno przesiąknięta agresywnym kapitalizmem :P

Liczba gier, a nie ilość

Czyli zdecydowałeś się zrecenzować gre wyprodukowaną przez videogamedunkey.

GO BIGMODE 🎉

Dziękuję za pozytywną i rzetelną recke.

Natomiast ja powiem, że czasem twórcy gier AAA muszą dostać w ryj żeby się ogarnąć. Machine games i Microsoft oberwali przy youngblood - i teraz stworzyli diamentowego Indianę. Kto wie? Może w przypadku Sony zobaczymy podobny proces?

O cholera, miałem kupić i zapomniałem!

👍👍👍

Ten film jest na tyle inny, że nie można go traktować standardowo. Zarzucanie mu, że ma płaskie postacie jest zupełnie bez sensu. Bohaterem filmu jest odwrócona entropia, a postacie pełnia jedynie funkcje użytkową aby to pokazać. Nawet główna postać nazywa się Protagonista i jest to oczko do widzów, że to nie o bohaterów tu chodzi. Nie wiem czy znajdziemy inny równie dopracowany film pokazujący tak skomplikowane sekwencje zdarzeń pod względem logicznym w dodatku pokazujący zupełnie nowatorska koncepcję czasu. To właśnie jest ta kostka rubika o której mówisz. Rozumiem, że ktoś nie lubi kostek rubika ale nie ocenia się jej jak innych zabawek, typu: mało kolorów, dizajn, który się niczym nie wyróżnia itp. Ten film jest do rozkminiania czy faktycznie tak powinna wyglądać ta sekwencja wydarzeń przy założeniu, ze jesteśmy w stanie odwrócić entropie.

Ja nadal czekam na Warcrafta 4 może jest jeszcze szansa

Kocham PG2 :) Wczoraj kupiłem na GOG_u People`s General za jakieś grosze. Również fajna gierka :)

Film Dinozaur z 2000 roku to najlepszy animowany film o dinozaurach.😊

Ludzie żyją sentymentami, a tego nie da się odtworzyć.

Ja z racji na ciężką dostępność i cholendarnie wysokie ceny części z PS2 kupiłem remaster HD na PS3. Pomimo powszechnie rozpowszechnionej opinii o tym jak źle został on wykonany to uznałem że i tak jest to dziś najlepsza możliwość by jakkolwiek doświadczyć tych klasyków nie używając przy tym emulatorów. Mam nadzieję że się nie zrażę ponieważ zakup dokonany był wczoraj ale to właśnie remake zachęcił mnie by zapoznać się z oryginalną wersją tej gry. Wcześniej słyszałem tylko o serii Silent Hill i nigdy nie rozumiałem jej fenomenu przez zwyczajne lenistwo. Nie chciało mi się zagłębiać w to czym ów produkcje są. Dzięki remake'owi wiem już z czym się to je i zacząłem chłonąć informacje na temat serii na YT a w najbliższym czasie będę chciał ukończyć części 2 i 3 😁

Beczysz jak stara baba na odpuście, mamusia za długo przytulała ?

Dzisiaj kupiłem 😉👍

cieszy mnie poprawka w tytule filmu, bo mózg mi wariował

Jestem z Mławy.

Autor skupił się za mocno na krytyce. Nie grałem w oryginał i sądza, że remake jestbw dużej mierze skierowany do nowych odbiorców z dawką nostalgii dla fanów. Zgodze się z autorem dwoma kwestiami. Bieganie... i nadmierna walka z potworami, szczególnie w więzieniu i labiryncie. Kwestia oprawy graficznej i muzycznej to mistrzostwo. Piękne pełne detali lokacje, a muzyka i dzwięki w najlepszej jakości.

Nie potrafię zrozumieć za co ludzie gnoili Blooper Team jakby nie wiadomo co zrobili i z góry skreślali jakiekolwiek szanse temu remakowi. To raczej powinno być jasne, że remake nigdy nie mógł dorównać legendzie oryginału, ani jej przebić. Jedyne czego można było oczekiwać, to tego że to będzie po prostu dobra gra. Jak dla mnie już po pierwszych zapowiedziach było widać że jest to projekt w który BT wkłada sporo pracy i serca, podczas masa chujów sączyła na nich jad i życzyła najgorsze. Tymczasem jest dokładnie tym czym się spodziewałem, po prostu dobrą grą, tytułem który potrafi stać samodzielnie i może zachęcić nowych ludzi do tej serii. Adam Antolski w swojej recenzji Resident Evil 2 stwierdził że dobrze jest obadać zarówno oryginał i remake tej gry, bo oba te tytuły to doświadczenia które nawzajem się uzupełniają i sporo się na nich traci, jak się wybierze do ogrania tylko jedno z nich. I mam wrażenie że w przypadku SH 2 jest tak samo. Choć muszę przyznać, że ta scena z Jamesem w szafie i Piramidheadem rzeczywiście ssie. Podobnie jakby w tej scenie Maria chciała się wywrzeszczeć jak w oryginale ale z jakiegoś powodu się hamowała. Ale z tym że James z remaku brzmi jak Troy Baker z HD w życiu się nie zgodzę, dużo bliżej mu do bycia Jamesem z oryginału niż Troy kiedykolwiek będzie.

Ja osobiście mega męczyłem się grając w remake... Nie bałem się oraz nie potrafiłem poczuć tego 'zagrożenia''... nie to co w oryginale 💀

Bardzo dobra analiza :)

10:35 Jak nazywa się ta piosenka?

Wkońcu zdanie na temat remakeu z którym mogę się zgodzić. Jako fan serii, nie jestem w stanie przeboleć tego że "unowocześniony" remake zawierający tak wiele zmian dotyczących klimatu całego miasta, gameplayu oraz charakterystyki bohaterów, to sposób w jaki ludzie doświadczają silent hilla 2. Gry tego typu to takie, które nie powinny zostawać w ten sposób odnawiane. Powinny sie stawać bardziej dostępne do ogrania, poprzez dobrej jakości porty itd., cokolwiek innego niż granie na emulatorze w przypadku nieposiadania ps2, ale próby odnowienia ich nie powinny wyglądać w taki sposób

Nawiązując do tytułu filmiku - mów za siebie. Może TY nie znalazłeś ale inni mogli znaleźć

Co do postaci kompletnie się nie zgadzam, według mnie w remaku czuć i widać wszystkie emocje które przeżywałam razem z nimi, w starym ton ich głosów tak na mnie nie działa. Maryśka bardzo uwodzicielska a scena w więzueniu i ten jej wzrok no mistrzostwo. Widziałam mody na zmianę jej wygladu i stroju tak jak z oryginału, wyglądała kiczowato jak na te czasy

mordo, remake silent hill2 jest naprawde bardzo dobry i jest to szansa na pokazanie tak genialnej historii dla nowych osób, zazwyczaj narzekają ludzie którzy nie lubią zmian i ty jesteś jedną z takich osób

Słaba gra,nudna i statyczna

Cobi lepsze. Mają sety z maszynami wojskowym i jeśli kiedyś właściciele Asterixa zechcą klockowych Galów (obecncie mają Galów z Playmobil) to powinni dogadać się z Polakami z Mielca. Czemu? Bo Cobi jest firmą znaną w Europie tak samo jak Asterix. Lego jest już międzynarodowe czy wręcz amerykocentryczne. A w Stanach nie znają się na komiksach a Asterix jest dla nich za trudny. Co do gier Lego, złośliwie powiem że ludzie kupywali je nie dla Lego ale dla licencji. Dlatego mamy albo milion klonów od TT Games albo gry na pograniczu indyków, które przepadły

Ej ej ej. Ale do głosa Jigsawa to mu daleko tutaj

ego rownie wielkie co spozywana soja

Bardzo słaba ta recencja. Skupiasz sie glownie o tym co ci się nie podoba, przy czym nie są to jakies duże rzeczy. Mało (chyba nawet w ogóle) mówisz co ci sie podobało wzgledem oryginału. Niestety to bardzo polskie, by sie skupiać na negatywach.

ta gra nigdy nie potrzebowała remake'u

Chciałbym zacząć od tego jak zaczęła się moja przygoda z serią Silent Hill i czym dla mnie seria mojego życia jest. Otóż dopiero w połowie 2003 roku stałem się posiadaczem własnego PSXa. Dotychczas grywałem u kumpli lub u kuzyna na wypożyczanej konsoli, często w Resident Evil 2 i 3. I mając już własny sprzęt, chciałem pożyczyć od znajomego znów Residenta, by go przejść. Zawsze Residenty lubiłem, bo horror, bo fajne gry, bo przyjemnie się w to grało i się trochę młody człowiek bał jumpscare'ów. No i znajomy mówi "Resident? Spróbuj sobie Silenta jedynkę... To dopiero straszna gra!". A miał tego Residenta akurat po japońsku, więc tym bardziej chętnie spróbowałem. Jezu, ależ przepadłem, ależ się wkręciłem, ależ się bałem! Przeszedłem jedynkę wiele razy, na wszystkie sposoby, robiąc sobie różne wyzwania. Do dziś chyba 30 przejść za mną, ostatnie jakieś 7 lat temu. Gra mojego życia, 10/10 totalne. No i oczywiście byłem zainteresowany całą serią, dużo swego czasu siedziałem na dwóch największych polskich forach SH. Przechodziłem kolejne części niejednokrotnie, wczytywałem się w analizy, interpretacje, powiązania w grach względem literatury bądź filmów. Swego czasu miałem też kolekcję wszystkich części gier na duże konsole. Dla mnie Silent Hill to zawsze był trudny do określenia strach, unikatowy względem całej reszty gatunku survival horror. Dlatego zawsze gdy myślałem w ostatnich latach o ewentualnym odświeżeniu serii, to miałem obawy czy twórcy podołają, czy dadzą radę przełożyć coś trudnego do zdefiniowania, te odczucia towarzyszące pierwszym częściom. I pojawiła się zapowiedź, jakoby to Konami szykowało dla nas remake dwójki. Szykowało rękoma naszego polskiego studia, studia które mi podpadło nijakim The Medium. I obawy się zwiększyły. W ogóle to ja miałem swoją wizję, swoje oczekiwania i bez względu kto miałby tworzyć - wręcz ciężko byłoby mi wierzyć, że twórcy podołają. Ostatnie 1,5 miesiąca to u mnie dużo, dużo Silent Hilla 2 - czytanie, oglądanie. Najpierw o oryginale, ostatnie 3,5 tygodnia o remake'u. I także w końcówce września przeszedłem znów oryginalną dwójkę. Która - mając na uwadze kiedy wyszła, w jakich czasach - wciąż jest grą 10/10. A co z remake'iem? Do remake'u podchodziłem z dużym dystansem i gdzieś w głębi też z wielką wiarą, że jednak będzie wystarczająco dobrze, że nikt tu nie zbeszcześci świętości... Skończyłem wczoraj grę... i przeszła moje najśmielsze oczekiwania. Klimat, mgła, gra świateł i ciemności - tutaj mamy majstersztyk. To co w oryginale momentami mogliśmy sobie dopowiadać, sami nakręcać się na rozgrywkę, tutaj jest zrealizowane perfekcyjnie. Nie chodzi tu o grafikę, że jest to żyleta i coś naj naj w 2024, ale o to jak wszystko jest skomponowane. Większość gry na lokacjach - zwłaszcza gdy nastawała ciemność - chodziłem obsrany z wycelowaną bronią, bo napięcie było ogromne. Napięcie wynikało także z tego jak gra jest udźwiękowiona. A jest to absolutny top! Majstersztyk! Grałem niemal całą grę na słuchawkach, co robiło mi wielką grozę w trakcie rozgrywki, cały czas. Ciężko było podchodzić do tej gry z dystansem, zwłaszcza gdy człowiek sam chciał się wbić totalnie w tę grę. Słuchawki są tu wg mnie obowiązkiem, jeśli ktoś jeszcze nie grał. Słyszałem, czytałem narzekania na walkę, że jest słabym elementem gry. Ja to widzę tak - James to zwykły gość, pracujący wcześniej jako urzędnik. I spotykając potwory chce przetrwać. I jest ciężko, trudno. Chociaż gdy się ogarnie uniki i moveset danego przeciwnika, to będąc 1vs1, można sobie nieźle radzić, nawet na najwyższym poziomie trudności. Bo zacząłem grę właśnie na Hardzie, aczkolwiek w trakcie robienia pierwszej dużej miejscówki, zmieniłem poziom na Normal, bo było mi ciężko przejść pewne etapy. Sądzę, że po przejściu całości, byłoby mi łatwiej przejść grę na Hardzie, bo po czasie coraz bardziej wyczuwałem to jak walczyć. Aczkolwiek walka z dwoma czy trzema przeciwnikami, to ciężkie wyzwanie i możliwy spory chaos. Najlepiej wdawać się w pojedynki solo, oczywiście w te które ułatwiają eksplorację, gdy chcemy oczyścić dany obszar. Więc to nawalanie dechą/gazrurką odbieram pozytywnie. Bo nie chciałbym w tej grze jakiegoś lokowania na przeciwniku bądź parowania - to żadne Soulsy czy Sekiro, to walka o przetrwanie. A walczymy z przeciwnikami, którzy są zarazem tacy jak w oryginale, jak i przepisani na nowo. I są dobrze a nawet i znakomici. Moimi ulubieńcami są manekiny - ku*wa, do ostatniej miejscówki, do ostatnich pomieszczeń, miałem przez nich mikrozawały! Bossowie też są fajnymi przeciwnikami. Też walki z nimi są pomyślane na nowo, inaczej rozegrane. Wlane w nie są hektolitry klimatu! Naprawdę, mogą się podobać. Podobać się mogą też postaci. Każda z nich jest napisana w remake'u tylko po trochu na nowo, może odrobinę jest nowych scen a stare są czasami trochę inaczej wyreżyserowane - i większość mi się podobała, może do jednej czy dwóch bym się przyczepił że jest dziwnie rozegrana. Aczkolwiek chyba trochę zabrakło albo doświadczenia albo pieniędzy, by twórcy w pełny zrobili dobry motion capture oraz mimikę postaci. Jak się przyjrzy człowiek jednej scenie ucieczki postaci albo mimice twarzy najmłodszej bohaterce, to się nóż w kieszeni otwiera - wygląda to jakby to była jakaś beta wersja danych ruchów bądź mimiki. Ale jest to zdecydowana mniejszość sytuacji względem wszystkich zawartych w grze. Miejscówki w grze są znakomicie oddane, zaprojektowane na nowo, każda jest bardzo klimatyczna. Także zagadki są naprawdę fajnym wyzwaniem - twórcy nie poszli po linii najmniejszego oporu i nie powtórzyli zagadek, tylko albo je pomysłowo przemodelowali albo dodali nowe, pomysłowe zagadki. Warto wybrać poziom zagadek na Hard (ja tak zrobiłem), bo uważny gracz sobie niemal zawsze poradzi. Co do fabuły gry, która to jest już legendarna - nic nie zostało tu odarte ze świętości, gra wciąż przekazuje nam tę samą historię z tymi samymi zakończeniami. A nawet są nowe dwa zakończenia, które są fajnym pomysłem i rozwinięciem zwichrowanego umysłu Jamesa. No a śmieszkowe zakończenie, które można osiągnąć przy kolejnym przejściu gry - złoto, jak zostali w nim uhonorowani polscy twórcy. Świetny easter egg! W ogóle co do historii zawartej w remake'u - gra jeszcze bardziej urosła w mojej ocenie, gdy przeczytałem o pewnej teorii. Ktoś, kto grał w oryginalną dwójkę a także w remake, powinien mieć niezłe wooow czytając tę teorię. Tutaj ona: [url="x.com/DeadheadJackal/status/1845051198807654845"]x.com/DeadheadJackal/status/1845051198807654845[/url] Nawet reżyser remake'u, Mateusz Lenart, skomentował tę teorię, co można oznaczać, że to naprawdę się wydarzyło, że to ma sens! Reasumując - ta gra była dla mnie straszniejsza w odbiorze nawet niż pierwszy Silent Hill! A tego się wręcz nie spodziewałem. I ta powyższa teoria robi z tego remake'u coś niezwykłego, taką "niemal nową część" w pewnym sensie. Ode mnie jest to 10/10, bo faktycznie jest tak, że plusy miażdżą minusy. A minusy są naprawdę nieznancze - nie wpływają na odbiór gry, nie wybijają z immersji. Świetnie mi się przeżywało tę grę, dziękuję twórcom z całego swojego Silentowego serduszka. Naprawdę, o czymś takim marzyłem. A może nawet i dostałem więcej niż się spodziewałem. Czapki z głów, tak się robi remake'i i oddaje cześć i chwałę legendom! PS Teoria o której pisałem powyżej, gdy wrzucałem do niej link - praktycznie się potwierdza! Bowiem rozwikłana została zagadka 26 polaroidowych zdjęć i tego, jakie zdanie dzięki nim możemy odczytać. Kapitalne!

Grałem w oryginał lata temu, dla mnie to gra 10/10. Ale grałem też BARDZO UWAŻNIE tuż przed zagraniem w remake i dużo Twoich uwag to mitologizowanie oryginału i jego składowych. Naprawdę. W wielu momentach słucham i - a w ciągu miesiąca ograłem uważnie oryginał i uważnie remake - mam takie "lol, tak nie było. Ależ sobie dopowiada nieprawdziwe rzeczy jako fakty". Większość dialogów była drewniana w oryginale (scena "anyway", kwestie Laury po obejrzeniu kasety oraz list końcowy - to wyjątki, gdzie są lepsze w oryginale). Maria jest ogólnie w remake'u lepsza. Naprawdę. Przyjrzeć się cutscenkom oryginału i remake'u, tak z dystansem, uczciwie dla obu wersji - Maria bardziej jest "podejrzaną" postacią w nowej wersji niż w oryginale. Walka w remake'u jest w końcu walką o przetrwanie, której trudno idealnie się nauczyć nawet po kilkunastu godzinach walk - aczkolwiek da się zrobić no-hit-run, jeśli dokładnie człowiek zrozumie i nauczy się każdego rodzaju przeciwnika. Tak jak w Blodoborne, które też może dawać dużo satysfakcji a na które narzekałeś tak bardzo, że aż jest to... dziwne? Tu kwestią jest chyba Twoje nastawienie - przy każdej grze/filmie z gatunku horror trzeba "chcieć się wczuć, zatopić się w to". Pełna immersja. A remake naprawdę niemal wcale wybija z immersji, gdy już się ma totalne połączenie z grą, grając na słuchawkach w ciemności. Drugą sprawą jest podejście uczciwe do czegoś odświeżonego a nie "nastawienie" że oryginał to świętość. Owszem, do dziś - mając na uwadze, że gra wyszła w 2001 roku - SH2 w oryginale to 10/10, ponadczasowe dzieło. Przeciwnicy, takie manekiny? Narzekania na nich brzmi dla mnie jak po prostu ciężkie radzenie sobie z nimi. Bo mi też było ciężko, są niełatwi, podnoszą napięcie swoim zachowaniem i ruchami. I odbieram to bardzo pozytywnie, bo to horror i dobrze że tak działają przeciwko protagoniście przeciwnicy. Najgorszym byłoby zostawić walkę z oryginału, gdzie ta walka była nieciekawa, niesatysfakcjonująca i drewniana już w 2001 roku... Walki z bossami uwspółcześnione? Oczywiście, że tak! Po co? Naprawdę, nagle w remake jak wstawisz sobie walkę z oryginału, to wyjdzie komizm sytuacyjny. A waga danego momentu naprawdę nie jest przykryta nowym rozwiązaniem walki. Historia Angeli czy Eddiego nie tracą nic ze swojej wartości, gdy mierzymi się z Tatuśkiem bądź samym Eddie'm. Sytuacja w szafie? Oj, tu ludzie strasznie mitologizują i dopisują sobie, że "tak było perfekcyjnie". Poza tym - tutaj zadziałała "teoria pętli", która moim zdaniem ma tu miejsce i niemal potwierdza to sam reżyser remake'u. I właśnie echa przeszłości w grze potwierdzają tej teorii. Bardzo możliwe, że inaczej byś napisał tę recenzję, gdybyś przeanalizował najpierw tę teorię i w nią uwierzył. Soundtrack? Dodatkowe brzmienia mogą się nie podobać, rozumiem. Ale to jest dokładnie ten sam Akira Yamaoka a nie że ktoś inny sobie coś dodał. To artysta tworzący te dzieła niemal ćwierć wieku temu coś w nim ODROBINĘ zmienił. Optymalizacja i błędy? Grałem na PS5 i gra działa naprawdę dobrze, jakichś baboli mechanicznych było bardzo mało. Nic tu nie wybijało z immersji. Trzeba by chyba być tu psem na grafikę i jakimś graczem-pc-master-race, żeby się czepiać działania tej gry. To na razie tyle. Zaś w następnym komentarzu wrzucę swoją większą opinię (pseudorecenzję?) tuż po przejściu gry.

Wreszcie ktoś w swojej recenzji kładzie szczególny nacisk na kwestie artystyczne Silent Hill i jego niepowtarzalną stylistykę. Tej gry chyba nie da się "zrimejkować", nie tracąc jednocześnie specyficznego ducha oryginału. Doceniam robotę Bloober Team, oceny i reakcja fanów potwierdza tylko, że to dobry remake, ale oryginał to jednak niepowtarzalne doświadczenie. Na GOGu można dorwać Silent Hill 4 - moim zdaniem trochę niedoceniany.

Mialem takie same odczucia. Gdzies zniknela mistycznosc oryginalu a gra zmienila ise w Resident Evil z ta iloscia walki i przeciwnikow

Dziękuję Ci za tą ciekawą recenzję, zbalansowaną, ale i wyłaniającą się z chóru pochwał.

Rebirth, wreszcie ktoś od strzała powie coś z sensem cykam komencik siadam oglądam Pozdr

Uważam że nikt inny na polskim TH-cam nie rozumie Silent Hill tak dobrze jak ty a przynajmniej nie potrafi tego tak ubrać w słowa jak ty. Dziękuję Ci za ten (jak i każdy inny z SH) materiał

Zgadzam się co do tonu dialogów. Wydaje mi się też, że te "sztuczne" i "dziwne" dialogi oryginału... Nie pasowałyby do lepszej oprawy graficznej. Ale właśnie dlatego takie remaki zawsze coś tracą. Tak samo jak remake Shadow of the Colossus stracił nutkę atmosfery i tajemniczości IMO. Mi też przeszkadzała walka (jej natężenie). Albo źle pamiętam, albo jest jej odczuwalnie więcej. W końcu musiałem zmienić na izi, bo mnie wkurzało :d Ale hej, w Cronosie się wyżyją jeśli chodzi o combat pewnie. Dobra gra, ale do mojego TOP10 raczej nie wskoczy.

Dzięki za film

No to teraz możesz zagrać w Remake Silent Hill 2. I od razu ci mówię, że jak powiesz, że ci się nie podoba, to dostaniesz łapkę w dół, a jeśli, że podoba, to w górę. Ale tak to jest przecież; zawsze ktoś ci da łapkę w góre, albo w dół. Dlatego zagraj w Remake. Jeśli Remaki Silent Hill będą wyglądały nie gorzej, niż to, co jest pokazane w Silent Hill 2 Remake, to ta gra będzie miała swój ponowny rozkwit.

Jako dziecko neo posiadam gry, ktore wtedy posiadal kazdy: wc3 i d2. Z czasem dobieralem wowa, ale po pandach tez odpuscilem. Mimo to ciagle z wieloma graczami z tamtych lat ciagle wbijamy rata na bn. Grafika gry oczywiscie ciagle jest klasyczna

Też za dzieciaka nie mogłem jej przejść