วีดีโอ

1425/ 1:20

คิดแบบนี้ละคะแต่เขาไม่คิดแบบเรา

@@จาดินไมชา เราไม่สามารถทำให้คนบนโลกนี้รักเราได้ทั้งหมด ถ้าในเมื่อใจเราไม่ได้โกรธหรือเกียจใครเลย เราก็จะไม่ทุกข์ใจว่าใครจะชอบหรือไม่ชอบเรา ทำใจเราให้เป็นกลาง แล้วคิดว่าช่างมันเถอะ เขาเป็นคนแบบนั้นเอง ความโกรธเกียจก็จะลดความรุนแรงลง และหายไป มันยากสำหรับคนทั่วๆไป ใครจะชอบหรือไม่ชอบเรา ก็เป็นเรื่องของเขา ถ้าเขาไม่ชอบเรา ใจเขานั้นเองแหละที่จะเป็นทุกข์ ไม่ใช่เราทุกข์ ถ้าไม่ฝึกใจเรา เราจะแพ้ทุกๆอย่าง แพ้ความโลภ แพ้ความโกรธ แพ้ความหลง ความอิจฉาริษยา เมื่อเราแพ้มันจะทำให้เราทำอะไรที่ไม่ถูกไม่ควร อาจจะไปปล้นชิงวิ่งราว ฉุดฆ่าใครก็ได้ คนเราจะมีความทุกข์อยู่แค่สองทาง คือทุกข์กาย และทุกข์ทางใจ ทุกข์ทางร่างกาย คือการเจ็บป่วยด้วยโรคภัยต่างๆในร่างกาย ส่วนทุกข์ทางใจนั้น คือทุกข์ในจิตในใจเราหรือความไม่สบายใจ เช่น แค่คิดว่าพรุ่งนี้จะมีอะไรกินเงินก็ไม่มี แบบนี้ก็คือทุกข์แล้ว รักเขาแต่เขาไม่รักเรา แบบนี้ก็รู้สึกทุกข์ สำคัญสุดก็คือจิตใจเรา ถ้าเราควบคุมมันได้ อย่างอื่นเป็นเรื่องเล็กไปเลย ตัวอย่าง ท่านอาจารย์พุทธทาส ท่านเจ็บป่วยด้วยโรคทางร่างกาย ท่านก็เฉยๆแม้กายจะเจ็บ แต่ใจท่านไม่เจ็บ หมอโรงพยาบาลจะมารับท่านไปรักษาที่โรงพยาบาลศิริราช ท่านบอกว่า เราจะไม่วิ่งหนีความตายไปไหน อยู่ไหนมันก็ตาย แบบนี้คือแม้ร่างกายท่านจะเจ็บปวด แต่ใจท่านไม่เป็นอะไรเลย ถ้ามีคนเกียจคุณจะด่าหรือบ่นนินทาคุณ แต่ใจคุณเฉยๆไม่รู้สึกอะไร มันเป็นเรื่องของเขาก็จบ ตัวคุณจะไม่รู้สึกทุกข์ คนที่จะเป็นทุกข์คือคนที่เกียจคุณนั้นเอง คนส่วนใหญ่เวลามีคนเกียจหรือมาตำหนิหรือมาด่า จะรับไม่ได้กันทั้งนั้น เพราะเขาไม่ได้ฝึกใจตัวเอง *เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป* ทุกๆอย่างเกิดขึ้น ตั้งอยู่ดำรงค์อยู่ สุดท้ายก็ดับไปสูญไป เมื่อความโกรธเกิดขึ้น แล้วมันก็ตั้งอยู่ร้อนรนในจิตในใจเรา ผ่านไปสักพักแล้วเมื่อเราทำอย่างอื่น ใจเราก็จะปล่อยวางความโกรธ ความโกรธก็หายไปดับไป วนเวียนไป ถ้าใจเรายังเอามันกลับมาอยู่มันก็จะวนเวียนอยู่กับทุกข์แบบนี้ต่อไป ถ้าจะตัดมันให้ขาดก็ต้องใช้ใจนี้แหละ.

@@sompornnonna631 สาธุคะขอบพระคุณมากๆคะ

ไม่อยากตายได้ไมอะ......จะหนีไปไก้ไกลที่สุด

แม่นแล้วอ้าย

โรคพุ่มพวงครับ

ล0ขวม.