เสียงกริ่งเข้าแถววันเปิดเทอมของเด็กชั้น .ป.1 ดังขึ้น
ท้องฟ้าในยามเช้าวันแรกของการเรียนดูสดใสเป็นพิเศษ
อากาศเย็นสบายหลังฝนตกตอนรุ่ง..สา..ง
ยังหลงเหลือเป็นละอองชื้นจางๆ..สา..ยลมเบาๆ
พัดเอากลิ่นข้าวผัดกุนเชียง
จากร้านป้าข้างโรงเรียนลอยมากระทบจมูกจนเด็กๆ
หลายคนเริ่มหิวก่อนถึงเวลาอาหารกลางวันเสียด้วยซ้ำ
ในกลุ่มเด็กมากมาย
ที่ต่างรีบวิ่งกรูกันเข้าโรงเรียน..สา..
เด็กหญิงผมยาว
ผิวขาว ตากลมโต
แววตาใสซื่อ
แต่งชุดนักเรียน
ที่ถึงแม้จะเก่าและซีดไปบ้าง
แต่สะอาดเรียบร้อย
เธอยืนเกาะแขนยายและป้าไว้แน่น
ดูประหม่าเล็กน้อย
ปรายยเท้าเขย่งยกสูงเหมือนไม่มั่นใจ
ระหว่างที่ยายย้ำให้..สา..ตั้งใจเรียน
..สา..ก็ลูบกระเป๋านักเรียนสีจางๆ
ใบเล็กที่ได้ต่อมาจากญาติ
เป็นระยะราวกับหาที่พึ่งพา
หนูจะตั้งใจเรียนนะจ๊ะยาย.
ป้าไม่ต้องห่วงนะคะ
..สา..เอ่ยขึ้นเบาๆพลางหันไปยิ้มบางๆให้ทั้งสอง
แต่ก่อนที่ยายจะเอ่ยอะไรต่อเสียงใสๆ
ก็ดังขึ้นจากด้านหลัง
..สา..
ทางนี้
ปรายเด็กหญิงอีกคนที่อยู่บ้านติดกับ..สา..
โบกมือหยอยๆ
โบว์บนหัวสีชมพูสะท้อนแสงแดดอ่อน
สวมชุดนักเรียนที่ยังดูใหม่เอี่ยมอ่อง
รองเท้าหนังเงาวิ้ง
อย่างกับไม่เคยโดนฝุ่นจับ
ด้วยฐานะที่ดีกว่า
เธอดูเปรี้ยวและมั่นใจในแบบเด็กๆคนหนึ่ง
ยายจ๋า
ป้าจ๋า
หนูไปก่อนนะ
..สา..หันกลับไปโค้งให้ยาย
และป้าก่อนออกวิ่งไปหาปรายโดยไม่ลืมโบกมือลา
เมื่อวิ่งไปถึง
ปรายก็จับแขน..สา..ไว้แน่นอย่างกระตือรือร้น
วันนี้เรานั่งโต๊ะเดียวกันนะ
ฉันจองที่ไว้แล้ว
เธอต้องนั่งข้างฉันเท่านั้น
ปรายเอ่ยพร้อมฉีกยิ้มกว้าง
หน้าตาสดใสเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
..สา..ได้แต่มองตาปรายที่เป็นประกายแล้วพยักหน้าเบาๆส่งยิ้มตอบ
ทั้งคู่จูงมือกันเข้าไปในอาคารเรียนที่เพิ่งทาสีมาใหม่
กลิ่นสีบางๆยังไม่จางสนิทดีนัก
พื้นกระเบื้องบางช่วงอาจลื่นเพราะน้ำฝนที่ยังไม่แห้งสนิท
ครูและพี่ๆนักเรียนต่างช่วยกันบอกให้ระวัง
ทุกอย่างชุลมุนและคึกคัก
สมเป็นวันแรกของเทอม
พอถึงเวลาพักกลางวัน
ในห้องโถงกว้างที่จัดไว้เป็นโรงอาหาร
เด็กๆต่างออกันแน่น
เสียงพูดคุยจ้อกแจ้ก
..สา..และปรายนั่งข้างกันบนเก้าอี้ยาว
เผยให้เห็นความแตกต่างเล็กๆ
ในปิ่นโตของแต่ละคน
ปรายเปิดปิ่นโตที่มีทั้งไส้กรอก
แฮมข้าวผัดสีสวย
ส่วน..สา..นั้นมีเพียงข้าวไข่เจียวและผักเล็กน้อย
แต่ดูจากสีหน้าแล้ว
เธอกลับรู้สึกตื่นเต้นที่ได้มานั่งกินข้าวกับเพื่อนรักคนนี้
..สา...
ชิมไส้กรอกของฉันไหม
อร่อยนะ
ปรายใช้ส้อมจิ้มส่งให้อย่างไม่ลังเล
อุ๊ย
ตะ
แต่ว่าของเธอเดี๋ยวจะไม่พอหรือเปล่า.
..สา..ทำท่าเกรงใจ
พอสิ
แบ่งกันได้อยู่แล้ว
เราเป็นเพื่อนกันนะ
ปรายว่าพลางยิ้มหวาน
..สา..ตอบรับด้วยการหยิบไส้กรอกเข้าปากอย่างเก้อเขิน
เด็กหญิงทั้งสองสนิทสนมกันง่ายดาย
ราวกับเคยรู้จักกันมาแสนนาน