รำมังคละสุโขทัย เป็นศิลปะการแสดงพื้นบ้านที่มีต้นกำเนิดในสมัยสุโขทัย เป็นการร่ายรำที่เกี่ยวข้องกับพิธีกรรมทางศาสนาและความเชื่อในเรื่องความเป็นสิริมงคล โดยคำว่า "มังคละ" มาจากคำว่า "มงคล" ซึ่งหมายถึงสิ่งที่ดีงามและนำโชคดี
รำมังคละมักใช้ในการต้อนรับแขกบ้านแขกเมือง และในพิธีกรรมสำคัญ เช่น การบูชาเทวดา พิธีแต่งงาน หรือพิธีที่เกี่ยวข้องกับการเริ่มต้นสิ่งใหม่ ๆ ลักษณะเด่นของรำมังคละคือท่วงท่าที่อ่อนช้อย สง่างาม และมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เช่นท่ามองชมดาว ท่ากวางเหลียวหลัง ท่าแม่หม้ายทิ้งแป้ง ท่าลิงอุ้มแตง ท่าลิงขย่มตอ เป็นต้น
ในปัจจุบัน รำมังคละได้รับการอนุรักษ์และฟื้นฟูในหลายพื้นที่ เพื่อสืบสานมรดกทางวัฒนธรรมและถ่ายทอดให้คนรุ่นหลังได้เรียนรู้และชื่นชม