- 1
- 9 458
Elif Kasapoğlu
เข้าร่วมเมื่อ 29 เม.ย. 2022
Ağaçeriler - Tahtacı Türkmenleri (Agacheri Turks: The Woodmen of Anatolia) ENG SUBTITLED DOCUMENTARY
(ENG BELOW)
Tahtacılar, Türkiye’nin batı ve güney sahilindeki kıyıya yakın dağlık bölgede yoğunlukla ağaç işçiliği ile uğraşan Alevi Türkmen bir gruptur. Tarihi kaynaklar kesin olmamakla birlikte Osmanlı Dönemi’nde yüzlerce yıl boyunca bu bölgelerde yaşantılarını sürdürmüşlerdir. Günümüzde de hala çok sayıda Tahtacı Türkmen aynı topraklarda yaşamlarını sürdürmektedir...
Yapımı 2013-2016 yılları arasında gerçekleştirilen “Ağaçeriler/Tahtacı Türkmenleri” belgeseli, Türkiye’nin batı ve güney sahilindeki kıyıya yakın dağlık bölgelerinde yaşamlarını sürdüren Tahtacıların gündelik yaşamlarını ve sürdürmekte oldukları gelenekleri ele almaktadır. Dağlık bölgede ormancılıkla yaşamlarını geçiren Tahtacılar, yalıtılmış bu bölgede sosyal imkanların kısıtlılığıyla mücadele etmekte ve kapalı bir topluluk olarak geleneklerini sürdürmektedirler. Belgesel, Tahtacı kültürünün önemli inançsal etkinliklerinden Sarıkız ziyaretleri, 3 gün 3 gece süren Hıdırellez bayramları gibi genel buluşmalarının yanı sıra cenazelerinde okunan “ölüm nefesi” gibi pek çok ritüeline tanıklık eder.
Agacheri Turks: The Woodmen of Anatolia
The woodmen are a group of Alevi Turkmen occupied with woodwork and living in the mountainous region close to the western and southern shores of Turkey. Although the historical sources are not definite, they have lived in this region for centuries, since the Ottoman times. A large number of Turkic woodmen continue their livelihood in these very locations.
The production of the documentary took place between 2013 and 2016 and is primarily about the daily lives and the traditions o f the Turkic Woodmen living in the mountainous region close to the western and southern shores of Turkey. In this mountainous region, the woodmen make their livelihood through forestry and struggle with the limited possiblities provided in this isolated region, while, at the same time, upholding their traditions. The film not only documents the Woodmen’s traditional events such as the Sarıkız visits, the Hıdırellez Holiday that lasts 3 days and 3 night, but also acts as a witness to the traditional prayer read during funerals.
Tahtacılar, Türkiye’nin batı ve güney sahilindeki kıyıya yakın dağlık bölgede yoğunlukla ağaç işçiliği ile uğraşan Alevi Türkmen bir gruptur. Tarihi kaynaklar kesin olmamakla birlikte Osmanlı Dönemi’nde yüzlerce yıl boyunca bu bölgelerde yaşantılarını sürdürmüşlerdir. Günümüzde de hala çok sayıda Tahtacı Türkmen aynı topraklarda yaşamlarını sürdürmektedir...
Yapımı 2013-2016 yılları arasında gerçekleştirilen “Ağaçeriler/Tahtacı Türkmenleri” belgeseli, Türkiye’nin batı ve güney sahilindeki kıyıya yakın dağlık bölgelerinde yaşamlarını sürdüren Tahtacıların gündelik yaşamlarını ve sürdürmekte oldukları gelenekleri ele almaktadır. Dağlık bölgede ormancılıkla yaşamlarını geçiren Tahtacılar, yalıtılmış bu bölgede sosyal imkanların kısıtlılığıyla mücadele etmekte ve kapalı bir topluluk olarak geleneklerini sürdürmektedirler. Belgesel, Tahtacı kültürünün önemli inançsal etkinliklerinden Sarıkız ziyaretleri, 3 gün 3 gece süren Hıdırellez bayramları gibi genel buluşmalarının yanı sıra cenazelerinde okunan “ölüm nefesi” gibi pek çok ritüeline tanıklık eder.
Agacheri Turks: The Woodmen of Anatolia
The woodmen are a group of Alevi Turkmen occupied with woodwork and living in the mountainous region close to the western and southern shores of Turkey. Although the historical sources are not definite, they have lived in this region for centuries, since the Ottoman times. A large number of Turkic woodmen continue their livelihood in these very locations.
The production of the documentary took place between 2013 and 2016 and is primarily about the daily lives and the traditions o f the Turkic Woodmen living in the mountainous region close to the western and southern shores of Turkey. In this mountainous region, the woodmen make their livelihood through forestry and struggle with the limited possiblities provided in this isolated region, while, at the same time, upholding their traditions. The film not only documents the Woodmen’s traditional events such as the Sarıkız visits, the Hıdırellez Holiday that lasts 3 days and 3 night, but also acts as a witness to the traditional prayer read during funerals.
มุมมอง: 9 476
🙂👍👋
Değerli bir çalışma olmuş. Tanrı ibadetlerimizi kabul etsin. Mezar taşlarımızı Türk'ün gelenek göreneklerine göre devam ettirmeliyiz. Emeğinize sağlık
Eyvallah Bütün Canlara Selam Ollsun
Çok seviyorum türklüğün göstergesi bu topluluklar biz buyuz
çok fazla islamlaşmışlar
Çopurlardan herkese selam olsun
Qazoyoqli bizim population O'zbekistonning Nurata Turkmanlarida
Nasıl yani?
Ağaçeriler aslında Hun Türklerinden kalma. Milattan önce İskit kabilesi olarak çıktılar tarih sahnesine. Yani Ağaçeriler Bizans dönemindede Anadolu’daydı.
Tamamen doğru, benim de öğrenebildiklerim aynı gerçekliği gösteriyor, ulaşabildiğim bilimsel geçerliliği olan belgelerin hepsi aynı tümel gerçekliği gösteriyor, bir kaç yönünü tamamlıyor, en sonunda gerçek ulus kimliğimize ulaşma yolu belirginleşiyor. Bizi soysuzlaştırıcı, yabancılaştırıcı, mankurtlaştırıcı bütün ihanet ve kötülük kaynaklarından ve emperyalistlerin bilinçli çabalarıyla beyaz adam önyargılarıyla kadim dünyanın halklarına karşı sürdürülen kimliksizleştirici bütün olgu ve etkenlerden ırak olmak, ancak Asya'nın en köklü bilgisini ve erdemini mirasçılarına tanıtmakla gerçekleşebilecek. Bütün halklarımız, İmparatorlukların bıraktığı efendiler bilgisini kesintisiz sürdürüp, sömürgeciliği en uç noktalarına götürme istencindeki kapitalizmin son çağını, insanlığın bu ilk ekinini harmanlayıp, özümseyerek dünyayı bir bahçe,özgür bireylerden oluşan bir kardeşlik ormanı, bir yeryüzü cenneti yapabilirler.
Süha Arın 1979 da belgesel çekmiş Ormancının sosyal güvencesi yok. sene olmuş 2023 hala yanı sorun devam ediyor. Sosyal devletimiz bunu daha fazla görmezden gelmemeli diye düşünüyorum. Ne güzel insanlar var memleketimizde gördükçe mutlu oluyorum.
Tahtacı Fatma belgeselinin çekildiği 80’li yıllardan beri ve daha da öncesinden bu tarafa mevsimlik işçi olarak çalıştırılan tahtacıların sosyal güvence altına alınmaması büyük bir problem… yöremde tahtacıların başına gelen çok büyük iş kazaları gördüm…. Hiçbir güvenceleri yok, Allah yoluna çalışıyorlar. Çekilen gülbengler ve işledikleri ormanların erenleri yüzü suyuna Hak erenler bu insanlarımızı saklaya bekleye yamana noksana uğratmaya.
Mevsimlik orman işçisi olarak,Orman Müdürlüğü (devlet) çalıştırıyor ,namussuzlar sigortalarını da yatırmıyor muş! Çiftçi bağkuru olarak kendileri ödüyormuş.😢
Bizim öz kültürümüz budur.
Emeğinize sağlık Elif hanım harika bir belgesel olmuş.
Çok teşekkür ederiz Cumhur bey...
Manisa Hamzababa dan selam olsun tüm tahtacı canlara
Bende tahtacı alevisiyim ve yaşadığım yere Balıkesir Kazdağlarından göçmüşüz. Çok duygulandım çok güzel bir belgesel olmuş elinize sağlık. Manisa Akhisarda yaşıyorum bir çok akrabamızda var burada...
Çok teşekkür ederiz... ve biliyoruz ki elbette diğer bir çok gelenekte olduğu gibi Tahtacı Türkmen geleneğini de ne kadar anlatmaya çalışsak eksiklikleri hep olacaktır. Bu belgeselimiz daha çok geleneğe bir kuş bakışı niteliğinde oldu... Yolunuz, bağlılığınız, neşeniz, güzelliğiniz daim olsun...
Benim akrabalarım da İzmir Kemalpaşa dan Akhisara göçmüşler yıllar önce bizde tahtacıyız. Çok uzun süre olmuş kimseyi tanımıyoz Akhisar tren garına yakın bir gölgeye göçmüşler belki 70 sene önce
Canlar saygı ve sevgilerim sizinle
Paylaşımınız için teşekkürler . Mezar taşlarındaki kaz ayağı şekli Türkçe alfabedeki ''ok'' tamgası ve eski Türkler kendilerini ok ve on boyu/ milleti olarak tanımlıyorlardı . Mezarda yatanın Türk olduğunun göstergesi . Şimdi düşündüm de kaz dağları üzerinden geçen veya orada konaklayan kazlardan değil mezar taşlarındaki işaretlerden isim almış olabilir . ''ağaçeri '= ağaç eri '' çok güzel bir kelime imiş . Ne zaman nerelerde kullanılmış bilginiz var mı?
1983te İzmir Bornova Hacılarkırında (topçu çvş talimgahı) fıstık çamlarının arasında nöbet tutarken mermerden taşlı, az çok yapılı bir mezar gördüm fazla yaklaşılmıyordu ,seçebildiğim kadarıyla mezar taşında Y gibi bir im vardı, o zamanlar tamga nedir bilmiyordum ama bir simge olduğunu düşünmüştüm. İkibinli yılların başlarında Kültür bakanlığı yayını olan Hilmi Ziya Yörükan'ın Anadolu'da Aleviler ve Tahtacılar kitabını buldum. Kazayağı tamgasının en kadim ve soylu tamgamız olduğunu, dahası babaannemin soyunun Halaç,Kalaç boyundan olduğunu yani ateş kültü yanında kayın kültünden de olduğumuzu öğrendim. Bu arada Yanınyatırlı ocağı Naldöken 'de tahtacıların en öndeki ocağı imiş ve Bornova Naldöken arasında idi 49.toçu tugayı.Şimdi biliyorum ki Anadolu'nun bütün dağlık ve ormanlık yaylalarında ağaçeriler yaşıyorlar ve geçimleri ağırlıkla orman işleri olduğu için "tahtacı"adıyla anılır olmuşlar. Emin olmamakla birlikte;Asya'Atayurtlarımızda da "tahtacı" adı geçiyor diye biliyorum. Türk kimliğinin en köklü,en temel ıralarını taşıyan, doğrudan Sibirya-Sayan-Altağ bölgesini işaret eden damarı, uluırmağı.
Sevgili can ben Mersin Mut Köprübaşı lıyım. Bizim mezarların yüzde 90 ı kazayağı vardır. Geleneklerini aynı film de anlatılan gibidir