วีดีโอ

ลองดู opensource พวกนี้ ไม่ทราบว่าจะตรงกับความต้องการบ้างไหมน่ะครับ github.com/topics/remote-desktop?l=c%23

เป็น spec ที่กว้างมากๆ เลยครับ ต้องดูตั้งแต่ hardware, platform, architecture และเครื่องมือที่ใช้พัฒนา บวกกับลักษณะของทีมงานพัฒนาด้วยครับ เช่นเป็น opensource ไหม ทีม agile ด้วยหรือเปล่า ถ้าตอบแบบชาวบ้าน สะดวกสุดและไม่ลงทุนอะไรมาก ก็ได้ตั้งแต่ส่งผ่านแพลตฟอร์มที่มีอยู่ เช่นไลน์ messenger, ฯลฯ แต่ถ้าจะทำในเชิงโปรแกรม ง่ายสุดก็อาจจะใช้ software หรือ component สำเร็จรูป ที่สามารถส่งไฟล์ผ่าน FTP ถ้าต้องการแจกจ่ายเป็นจำนวนมากก็ email, หรือ upload ไปไว้บน server โดยการเขียน script ง่ายๆ เพื่อเรียกใช้โปรแกรมหรือคอมโพเนนท์เหล่านั้น ถ้าชอบแบบเขียนเอง ก็จะยุ่งยากนิดหนึ่งครับ ตรงที่มันต้องได้มาตรฐาน ความถูกต้อง ความปลอดภัย ฯลฯ แต่ก็ได้ customize เป็นของเราเอง แต่สมัยนี้ไม่เหมือนสมัยก่อนครับ การทำซอฟต์แวร์ไม่ใช่ความลับและเรื่องยาก เพราะมันเป็นยุคอินเทอร์เน็ต ใครๆ ก็สามารถหาซอฟต์แวร์ใช้ได้ง่าย ดังนั้น.oความคิดส่วนตัวนะครับ การเขียน code เองก็น่าจะเป็นเพื่อการศึกษา แต่ถ้าเพื่อใช้งานจริง ต้องบำรุงรักษาระยะยาว ก็เลือกใช้ component ที่มีการทำตามมารตรฐานจะคุ้มค่ากว่าครับ

ระบบนี้ต้องดูที่สถาปัตยกรรมก่อนครับว่าฮาร์ดแวร์ที่มีอยู่แล้วเป็นอย่างไร ถ้ารองรับ tcp/ip ก็อาจจะทำเป็นลักษณะ client-server ให้เครื่องหนึ่งเป็น server อีกเครื่องหนึ่งที่เข้าถึงเป็น client ก็ได้ครับ อีกอย่างหนึ่งต้องดูว่าต้องการแชร์ทั้งหน้าจอหรือแชร์เฉพาะข้อมูล ถ้าสามารถ duplicate หน้าจอไปไว้ที่อีกเครื่องหนึ่งได้ แล้วแชร์เฉพาะข้อมูล ก็จะประหยัดการขนส่งข้อมูลมากขึ้นครับเหมือนระบบเว็บที่ส่งแค่ json ไปอัพเดทเฉพาะข้อมูลที่มีการเคลื่อนไหว

@@KosonTrachu ต้องการแชร์ทั้งหน้าจอเลยครับ เอาไว้ setting ค่าของ machine เขาโดยใช้หน้าจอเราเป็น center ครับ แบบนี้จะใช้ tool ตัวไหนแล้วใช้คำสั่งยังไงครับ สถาปัตยกรรมเป็น tcp/ip ครับ

ถ้าไม่ต้องการโปรแกรมพวก remote monitor ก็น่าจะทำเป็น web service นะครับ ถ้าใช้ c# เป็นหลักก็ลองศึกษา Blazor ดูครับ มันรันได้ทุกแพลตฟอร์ม ส่วนการ sync ข้อมูลให้เหมือนกันทุกเครื่อง ก็ใช้ event ของ TCP ทำได้ครับ ข้อดีคือฟอร์มบนแต่ละเครื่อง จะแตกต่างกันได้ตามขนาดหน้าจอ ดีกว่า remote monitor ที่สำเนาหน้าจอมาเฉยๆ

ที่ผมเคยทำคือ sync ผ่าน mqtt broker ให้ event จาก mqtt มาสั่งเปลี่ยนหน้าจอฟอร์ม เปลี่ยนข้อมูลในฟอร์ม ได้หมดเลยครับ

[ตอบแบบสั้น ๆ] get กับ set เอาไว้ควบคุมการ read/write ค่าให้กับ property ของ class ซึ่งเป็นความสามารถที่เพิ่มมาให้กับ access modifier อีกทีหนึ่งครับ ซึ่งสามารถใส่คำสั่งใน getter และ setter ได้แบบเดียวกับ method [ตอบแบบยาว ๆ] โดยปกติ การควบคุมการเข้าถึงตัวแปรภายในระดับคลาสในภาษา C# จะมี access modidfer หลายตัว เช่น public, private ซึ่ง access modidfer เหล่านัันจะควบคุมการเข้าถึงจาก object อื่น ๆ เช่น public ก็สามารถเขียน-อ่านได้จากทุกที่, protected ก็เขียน-อ่านได้จากภายในตัว object เองเท่านั้น แต่ทั้งนี้มันไม่สามารถห้ามการเขียนหรือห้ามการอ่านได้ getter, setter ก็จะมาช่วยในเรื่องปลีกย่อยตรงนั้น นอกจากนี้ getter, setter ยังทำตัวเหมือน method คือสามารถใส่ code เพื่อการประมวลผลได้ในตัวอีกด้วยครับ ยกตัวอย่าง... เครื่องจักรตัวหนึ่งเป็น 3D printer รับเซนเซอร์ระยะทางจากทั้งสามแกน มีหน่วยเป็นมิลลิเมตร และค่าที่ได้ต้องอยู่ในช่วง 0 ถึง 300 มิลลิเมตร เราจะสร้าง object ที่ชื่อ X, Y, Z สำหรับแต่ละแกน ในแต่ละ object จะมี field ตัวหนึ่งที่ชื่อ _distance เอาไว้เก็บค่าระยะทาง เราจะป้องกันไม่ให้มีการเขียนค่าที่เซนเซอร์อ่านได้ผิดพลาดลงไป เราก็ต้องสร้าง property ชื่อ distance ขึ้นมาเพื่อติดต่อกับโลกภายนอก แล้วเขียน setter ให้มันเช็คค่าจากเซนเซอร์ ว่าต่ำกว่า 0 หรือมากกว่า 300 หรือไม่ ถ้าอยู่ในช่วงที่ OK ก็เขียนค่าลง _distance ได้ ถ้าไม่ OK ก็แจ้ง error ในที่นี้ก็โดยการสร้าง exception ทีนี้ สมมติว่ามีโปรแกรมเขียนแบบ 3D ตัวหนึ่ง ต้องการเอาค่าจาก 3D printer นี้ไปใช้ โดยลูกค้าต้องการให้ report ค่าในหน่วยนิ้วทั้งหมดเลย เราก็สามารถเขียน getter ให้ส่งค่า distance ออกในหน่วยนิ้วไว้ใน getter ไม่ต้องเอาไปแปลงที่ภายนอกให้เสียเวลา ============================== CODE BEGIN ======================= Axis X = new Axis(); Console.WriteLine("Enter X distance = 100 mm."); X.distance = 100; // in mm. Console.WriteLine("Read X distance = " + X.distance+ " inch"); // in inch Axis Y = new Axis(); Console.WriteLine("Enter Y distance = 500 mm."); Y.distance = 500; // in mm. Console.WriteLine("Read Y distance = " + Y.distance + " inch"); // in inch class Axis { private double _distance = 0.0d; public double distance { get { return _distance/2.54; } set { if (value > 0 && value < 300.0) _distance = value; else throw new Exception("Value out of range!"); } } } ============================== CODE END ======================= RESULT: Enter X distance = 100 mm. Read X distance = 39.37007874015748 inch Enter Y distance = 500 mm. และจะเกิด exception ที่จุดนี้ เนื่องจากค่าเกินขอบเขตที่กำหนด

@@KosonTrachu ขอบคุณครับ

ขอโทษนะครับ ที่ตอบช้า class คือสิ่งที่ใช้อธิบายวัตถุ (object) ที่เราจะสร้างว่าจะให้ออกมาเป็นอย่างไร คล้าย ๆ แบบพิมพ์เขียวบ้าน หรือวงจรไฟฟ้าในแผ่นกระดาษครับ ยังไม่ใช่ตัวจริงของวัตถุนั้น โดยสิ่งที่จะเอามาใส่ในคลาสมีสามอย่างคือ 1 ชื่อของคลาส (์Name) เช่น นักเรียน (Student) สัตว์ (Animal) รูปร่างเรขาคณิต (Shape) บัญชีออมทรัพย์ (Saving Account ) วันเดือนปี (Date) เป็นต้น 2. ลักษณะที่ปรากฏของคลาส (์Atributes) มักจะอยู่ในรูปของตัวแปรประจำคลาส เช่น คลาสนักเรียน ก็มีขื่อ นามสกุล รหัสนักเรียน คลาสวันเดือนปี ก็มี วัน เดือน ปี เป็นต้น 3. ความสามารถของคลาส (Methods หรือ Functions) เป็นพฤติกรรมหรือ action ที่คลาสสามารถทำได้ เช่น คลาสนักเรียน สามารถ ลงทะเบียนเรียน ถอนรายวิชา จดเลขเชอร์ คลาสวันเดือนปี สามารถคำนวณวันในสัปดาห์ถัดไป หรือหาระยะห่างระหว่างวันที่ได้ เป็นต้น class ได้มาจากการศึกษาและวิเคราะห์วัตถุจริงๆ ในโลก ที่ต้องการถอดแบบเอามาใส่ใน software เพื่อแก้ปัญหาด้วยคอมพิวเตอร์ เมื่อได้มาแล้วจะเอามาสร้างเป็นตัวละครใน code แล้วให้มันแสดงไปตามบทบาทหน้าที่ ไม่จำเป็นต้องเอาทุกอย่างจากโลกจริงมาใส่ในคลาส เอมาแค่เล็กน้อย เท่าที่จะให้โปรแกรมแก้ปัญหาได้ก็พอครับ มันมีวิชาที่ชื่อว่า OOAD -Object Oriented Analysis and Design ที่สอนเรื่องการวิเคราะห์และออกแบบคลาสจนสามารถเอาไปสร้างโปรแกรมได้ครับ ถ้าเป็นภาษา C# สามารถเขียนคลาสแล้วเอาไปใช้ได้ทุกที่ครับ ไม่ว่าจะเป็นบน Desktop บน ,NET windows form หรือ console application บนวินโดวส์ และ Mono platform ที่สามารถรันบน Linux, Web server เช่น ASP.NET หรือ Blazor ที่สามารถรันเป็น server หรือ web api ได้, web client ที่สามารถรัน web assembly บน browser ได้, mobile application เช่น Xamarin ซึ่งปัจจุบันได้แปลงร่างและผนวกรวมกับ features อื่นๆ กลายมาเป็น .NET MAUI ที่สามารถรันเป็น cross platform application ได้ ไม่ว่าจะบนมือถือ andriod, iOS หรือบน desktop สรุปคือ บน desktop ถ้าเป็น ภาษา C# ก็ต้องเขียนคลาสด้วยครับ ไม่มีทางเลือกอื่น

น่าจะหมายถึง parse ใช่ไหมครับ ปกติภาษา C# จะเป็นภาษา strong type ไม่ยอมให้ user ใช้ตัวแปรต่างชนิดปะปนกัน เช่นไม่ยอมให้คำนวณตัวเลขปนกับตัวอักษร เป็นต้น ในการติดต่อสื่อสารกับผู้ใช้ ถือเป็นจุดเสี่ยงอย่างมากในการเขียนโปรแกรม เพราะบางครั้งเราเปิดอิสระให้เขาป้อนค่าเข้ามาทางคีย์บอร์ด ซึ่งเขาจะป้อนอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นตัวอักษร ตัวเลข เครืองหมาย สัญลักษณ์ใดๆ เมือรับมาแล้ว เราก็ต้องเอาไปใช้งาน ถ้าเขาป้อนไม่ถูกวิธี ก็เสี่ยงที่โปรแกรมจะพังขณะรัน (crash) ได้ เช่น เราต้องการรับค่าตัวเลข วัน เดือน ปี เกิดของนักเรียน เพื่อคำนวณอายุในปัจจุบัน ถ้าเขาป้อนตัวอักษรในชื่อเดือน เป็น สิงหาคม หรือ August โปรแกรมก็อาจจะรันแล้วพังเลย เพราะไม่สามารถเอาข้อความนั้นมาคำนวณเป็นค่าเดือนแบบตัวเลข (เดือน 8) ได้ ในกรณีนี้เราอาจจะใช้คำสั่ง parse ในขณะรับข้อความเข้ามา เพื่อให้โปรแกรมพยายามแปลงสิ่งที่รับเข้ามาเป็นตัวเลข (เพื่อตรวจสอบเบื้องต้นด้วย) และดูว่าเอาไปใช้งานเป็น วันเดือนปีได้หรือไม่ ถ้าไม่ได้ก็ยุติการทำงานหรือแจ้งให้เขาทราบว่าต้องทำอย่างไร ดีกว่ารับมาแล้วเอาไปใช้แบบผิด ๆ ครับ ในบางครั้ง เราสามารถ parse เป็นอะไรก็ได้ที่เราต้องการ โดยการเขียน parser ขึ้นมาเองแล้วให้มันทำงานแทน parse ที่ใช้ตามปกติ เช่น รับค่า "1+2^3-(3*8)/7" แล้วทำการ parse นิพจน์ทางคณิตศาสตร์ แยกออกมาเป็นค่าตัวเลข เครื่องหมาย วงเล็บ ฯลฯ จนพร้อมที่จะเอาไปคำนวณทางคณิตศาสตร์ต่อไปได้ครับ

ขอบคุณครับ กำลังเตรียมเรื่องต่อไปครับ

คีย์เวิร์ด this ใช้อ้างถึง instance (วัตถุ) ปัจจุบันที่สร้างจากคลาสนั้นๆ ครับ ถึงจะสร้าวจากคลาสเดียวกัน แต่ถ้าเป็น instance คนละตัว การใช้ this ก็จะหมายถึงวัตถุคนละตัวครับ ตัวอย่างเช่น เราทุกคนต่างก็เป็น instance หนึ่งของ "มนุษย์" การเอ่ยถึง this ของแต่ละคน ก็เทียบได้กับ my (ของฉัน) เช่น this.eye ก็คือตาของฉัน (my eye) เมื่อคนอื่นพูดคำว่า this.eye ก็คือตาของเขา ถึงแม้จะเป็นตาเหมือนกัน แต่ถูกกำหนดกรอบด้วยคำว่า "ของฉัน" (ในบางภาษาใช้คำว่า me) การเข้าถึงสมาชิกจากคลาสอื่น ก็สามารถทำได้ แต่แบ่งออกเป็นหลายกรณีครับ เช่น คลาสที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ ต่อกัน มักจะขอเข้าถึงโดยผ่าน properties หรือ accessor และคลาสที่เกี่ยวข้องกันผ่านกระบวนการ inheritance จะใช้คีย์เวิร์ด base เป็นตัวระบุครับ เช่น class BaseClass { public void SomeMethod() { ....} } class DeriveClass : BaseClass { public void SomeMethod() { ....} public void OtherMethod() { this.SomeMethod(); // เรียก someMethod() ของตัวเอง base.SomeMethod(); // เรียก someMethod() ของ base class } } สรุปคือ เข้าถึงได้ขึ้นอยู่กับ การอนุญาตให้เข้าถึง (access modifier) และเข้าถึงจากที่ไหนด้วยครับ ในกรณีนี้ต้องแยกระหว่างการใช้งาน this และการกำหนดขอบเขตการเข้าถึงครับ ไม่ทราบว่าพอจะตรงคำถามหรือเปล่านะครับ

@@KosonTrachu ผมจะเข้าถึงตัวแปรที่เป็น private ที่อยู่ในฟอร์ม 1 จาก form 2 ได้อย่างไรครับ

@@kajonpongpoopamonkaipob6153 ให้เพิ่ม properties ที่เป็น public ในคลาส form 1 หรือสร้าง public method ที่ใช้สำหรับการเข้าถึงตัวแปร private ใน form 1 ครับ class Form1 { private int field1; public int Field1 // เพิ่ม public property พร้อม getter, setter { get { return field1;} // getter ของ Field1 set {field1 = value;} // setter ของ Field1 } } class Form2 { Form1 f1 = new Form1(); f1.Field1 = 10; // เรียกใช้ setter ของ property Form1.Field1 int x = f1.Field1; // เรียกใช้ getter ของ property Form1.Field1 }

@@KosonTrachu เดี๋ยวลองแล้วจะมาบอกผลนะครับ

@@kajonpongpoopamonkaipob6153 ครับผม ยังมีอีกหลายเทคนิคครับ ภาษา C# และ OOP มีกลเม็ดเยอะครับ

ขอบคุณครับ

การสร้างวัตถุ โดยปกติแล้วจะสร้างได้เลยครับ เช่น new Student(); ใช้คำสั่งแบบนี้เฉยๆ ก็ไม่ผิด เพียงแต่เราจะไม่รู้ว่ามันสร้างขึ้นที่ไหน (ใน heap) และกลายเป็นร่างไร้วิญญาณที่กินเนื้อที่อยู่ในหน่วยความจำฟรีๆ ดังนั้น เราจึงสร้างตัวแปรตัวหนึ่งขึ้นมา เพื่อเก็บตำแหน่งในหน่วยความจำ (reference) เอาไว้ เผื่อจะได้ใช้งานทีหลัง ตัวแปรที่จะเก็บตำแหน่งที่อยู่ของวัตถุนั้นต้องเป็นชนิดเดียวกับวัตถุที่ถูกสร้างขึ้นมา เช่น เราสร้างวัตถุจากคลาส Student ก็ต้องเก็บในตัวแปรที่สร้างจากคลาส Student เช่นกัน ดังนั้น จะได้เป็น Student s; s = new Student(); หรือเขียนรวมในบรรทัดเดียวเป็น Student s = new Student(); จู่ๆ จะเขียน s = new Student(); โดยที่ไม่ได้ประกาศ ว่า s เป็นวัตถุชนิดไหนได้นั้นทำไม่ได้ครับ (ดังนั้นต้องประกาศ Student s; ก่อน จะอยู่บรรทัดเดียวหรือคนละที่กันก็ได้) ที่ว่าเป็นชนิด Student นั้น หมายความรวมถึง hierachy ที่สืบทอดจากคลาส Student ก็ใช้เป็นตัวแปรที่เก็บ reference ที่สร้างโดย Student ได้เช่นกันครับ บางทีเราขี้เกียจเขียน ก็ใช้ var s = new Student() ก็ได้ แต่มันจะเป็นได้แค่ local variable ครับ

@@KosonTrachu เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณมากครับ

น่าจะหมายถึงตอนนี้หรือเปล่าครับ th-cam.com/video/XXO5vJ2og5c/w-d-xo.html

ต้องขออภัยด้วยครับ ถ้าอธิบายแล้วเข้าใจยาก ตอนนั้นเป็นการสอนในชั้นเรียนไปด้วยและทำคลิปประกอบไปด้วยก็เลยเท่ากับการอธิบายหลายรอบกว่าเด็กจะเข้าใจ คนอธิบายก็ประสบการณ์ยังน้อยครับ ตอนนั้น ฮ่าๆๆ

ใช้เครื่องเลเซอร์ที่ใช้พิมพ์งานตามปกติได้เลยครับผม

ถ้าไม่มีเครื่องพิมพ์เลเซอร์ที่บ้าน ก็ไปจ้างพิมพ์ที่ร้านถ่ายเอกสารข้างๆ บ้านก็ได้ครับ บอกเขาว่าปริ้นท์ใส่กระดาษอาร์ตมัน 80-100 แกรมก็ได้ครับ

@@KosonTrachu ขอบคุณครับ กระดาษอาร์ตมัน 80-100 แกรม นะจดสมุดก่อน อืมแบบนี้ผมก็ซื้อกระดาษไว้หน่อย เผื่อว่าไปร้านแล้วเขาว่าไม่มีกระดาษ ใช่ป่ะ หรือ จะไปถอยปริ๊นมาเลย งบ2-3พันพอไปไหวมั้ยเห็น ลาซา กับ ชอป มีอยู่ ไม่รู้ดีป่าว แบบพี่รุ่นอะไรครับ

@@senjutobi9730 เท่าที่ใช้มา ได้ทุกรุ่นเลยครับ hp Xerox brother กับเครื่องถ่ายเอสารก็ใช้ได้ครับ ขอให้เป็นหมึกโทนเนอร์เป็นใช้ได้ครับ ขออธิบายหลักการนิดนะครับ เลเซอร์ปรินเตอร์จะใช้แสงเลเซอร์ยิงลงบนลูกกลิ้ง (ลูกดรัม) เพื่อสร้างภาพเสมือนของลายวงจรบนลูกดรัม แล้วจากนั้นส่วนที่โดนเลเซอร์ยิง จะมีสภาพไฟฟ้าสถิตย์ ดูดผงหมึกไปติดลูกดรัม เวลากระดาษเคลื่อนผ่านลูกดรัม ก็จะมีการดึงหมึกจากลูกดรัมมาติดบนกระดาษ จากนั้นกระดาษก็จะเคลื่อนที่ไปยังฮีตเตอร์ มันก็จะอบกระดาษด้วยความร้อนให้ผงหมึกละลาย ติดแน่นอยู่บนกระดาษ ในกระบวนการลอกลาย เราก็จะดึงหมึกนั้น มาไว้บนแผ่นทองแดง โดยวิธีการละลายผงหมึกที่ติดอยู่บนกระดาษ วิธีการง่ายๆ คือใช้สารเคมีที่ละลายหมึกพิมพ์ได้ ในที่นี้เราใช้อะซีโตน ซึ่งมีความสะอาดกว่าสารเคมีอื่นๆ ในกลุ่มที่ละลายผงหมึกได้ แต่ปัญหาหนึ่งของอะซีโตนคือการที่มันระเหยเร็วเกินไป เราจึงชะลอการระเหย โดยการผสมแอลกอฮอล์ลงไปในอะซีโตนเพื่อหน่วงเวลาในการระเหย เช่นเวลาในการละลายของหมึกประมาณ 10 วินาที แต่อะซิโตนมันระเหยหมดเสียก่อน เราก็เพิ่มแอลกอฮอล์ เพื่อให้มันค่อยๆ ระเหย ทำให้หมึกละลายออกจากกระดาษได้มากขึ้น เส้นก็จะคมชัดมากขึ้น เวลาดูว่าอะซิโตนระเหยหมดหรือยังก็ดูที่กระดาษ มันจะมีสีเหมือนกระดาษโดนน้ำ ก็ต้องรอให้ระเหย จะเห็นเป็นสีกระดาษแห้งเริ่มจากขอบเข้าไปหาส่วนตรงกลาง พอกระดาษมีสีที่ดูว่าแห้งสนิทดีแล้ว ก็รอต่อไปสักสองสามนาทีครับ เพราะที่เราเห็นคือด้านหลัง ส่วนด้านหน้าที่ติดกับลายทองแดงนั้น ต้องรอเวลาให้มันระเหยผ่านกระดาษออกมาให้หมด

พวกนั้นสอนในชั้นเรียนครับ เลยไม่ได้ทำคลิป ตอนนี้ไม่ได้สอนวิชาการเขียนโปรแกรมแล้วครับ ถ้ามีเวลาว่างจะทำคลิปตัวอย่างไว้ครับ

มาดูของจริงที่หน้าบ้านเลยก็ได้ครับ แบ่งปลาไปดูเล่นก็ได้ครับ มันออกมาเรื่อยๆ

รัชพล วิศาลกิตติ ขอบคุณมากครับ

ส่งมาเมกาได้มัยครับอยากิน มีลายและเฟตมัยครับ