วีดีโอ

Ik heb ik 2000 in een kinder en jeugd psychiatrie gezeten. Half jaar van 28 maart tot 1 September!

bezetenheid

Die kale de beste voetballer van de hoop !

Leuk zeg, maar ik ben niet uitgenodigd, waarom? Ik paste niet in De Hoop's straatje. Best jammer, 23 jaar verder, nog steeds clean van Heroine en Crack, 2 gezonde kinderen op de universiteit. Maar ja, ik ben zelf weg gegaan in November 1999, en dat vinden ze niet leuk als je het toch zelf redt. Heb nog 2 keer een brief geschreven, maar nooit wat op terug gehoord.

Leuk deze documentaire te zien. Ik was in De Hoop in 1999 Juni tot November. Er was zoveel controle van de staf. Ik voelde me daar niet thuis. Waarom? Ik werd behandeld als een klein kind. Geen gewone boeken lezen (maar boeken zoals Pinkeltje), uit kranten werden artikelen uitgeknipt, geen nieuws mogen kijken. Moeten meedoen in een groep van best lieve mensen, maar totaal niet op mijn niveau. We gingen naar het 'Leer centrum 1 of 2 keer per week. De eerste keer moest ik een taal en reken test doen. Daar was ik zo mee klaar, gewoon lagere school niveau. De begeleider zei: Oh, ben je nu al klaar, neem maar de tijd, het is niet erg als je er niet uit komt. Ik zei: Ja hoor, alle testen ingevuld. De begeleider kwam terug met een 'heel verbaasde en overdonderde' reactie op zijn gezicht. 'Gmm, je hebt alles goed'. Ja, zeg ik waarom niet? Dit is het probleem in De Hoop, ze verwachten dat alle patienten laag opgeleid zijn. Ze konden het niet aan met mijn 'inteligentie'. Ik moest mij overgeven aan Jezus. Ik ben zelf vertrokken, nu 23 jaar later heb ik een goede baan, 2 gezonde kinderen, die beiden op de universiteit zitten. Nooit meer Heroine en Cocaine gebruikt. Ik was daar met begeleidsters Pauline de Koning en Irene Plaat. Irene was niet aardig, een zelf-frusterende vrouw des tijds van 36. Pauline was wel lief, moet ik zeggen, maar moest de regels volgen. Er was ook nog een Wim. Ik ben heel gelovig, ik heb daarna ook belijdenis gedaan en ben ook gedoopt. Alles zelf gedaan op eigen kracht met behulp van God en Jezus. Het enigste dat de Hoop mij geleerd heeft is: nooit meer naar dat Instituut toe te gaan! Ze hebben daar meteen aan mij opgegeven, wilde mij niet meer kennen, toen ik 3 dagen later de rest van mijn spullen kwam ophalen. Ik heb het gered. Ik heb nog 2 keer een brief geschreven hoe het met mij ging en ook mijn excuses aangeboden voor mijn 'resist' gedrag. Helaas nooit meer wat terug gehoord.

Psychiatrie, grootste kwakzalverij van deze tijd, nooit heen gaan dat soort instellingen.

Ze helpen je niet hoor, niet heen gaan.

Nctu,. th-cam.com/video/4q1BW8pNyj8/w-d-xo.html

Waar is Annemarie gebleven?

Respect.

Veel respect voor die mensen

Leuke complete video!

Ik heb ik een jeugdinstelling gezeten in Amsterdam en ik heb toen een hele leuke tijd gehad en veel met de andere kinderen dingen uitgehaald was lachen de leiding had de handen vol aan ons 1992 was dat

kijk dit puur alleen omdat ik naar een kliniek moet

kijken in de toekomst van de jeugd die bij de jeugdpsychiatrie loopt: ggz instellingen, verslavingsklinieken, gevangenis of tbs

Lieve medewerkers van De Hoop. Ik heb te maken met psychische problemen i combinatie met een alcoholverslaving Ben twee keer opgenomen geweest bij De Hoop. Na een terugval ben ik nu in ambulante behandeling bij PKBW. Geef niet op omdat ik graag een normaal leven wil leiden en bovenal dat ik van jullie hou! .

Prachtig concept dat jullie maakten van Jolien uit Kruisem ( Belgie)

I ga daar ook heen, omdat ik misschien depressief ben ✌🏼

Ik heb er gezeten was best lachen

Wat is het daar allemaal veranderd zeg , ik was daar van 2005 tot 2007 op het Anker / Baken afd. volgens mij bestaat dat niet meer !!! En Crosspoint zat toen Destijds midden in de stad op de Spuiweg tegenover de poli kliniek!!! Hoe heb ik het daar zolang vol gehouden!!!😀 Maar de meeste medewerkers waren best betrokken dat. Mag zeker gezegd worden!!!

Is dit alleen voor christelijke mensen

Goed bezig hoor ! 🖒

Respect voor deze man,Helaas weet ik hoe moeilijk het is momenteel. Gr Roy

soms denk ik was ik maar gebleven in 88 maar dan had ik nu mijn prachtige zoon niet gehad.

en dan zie je ineens bekende gezichten. ik was er nog niet klaar voor temeer omdat toenmalige 20jr terug overleden vriend ziek was. Heb t uiteindelijk zlf moeten doen. Nu alleen moeder v zoon met handicaps en we overleven samen. Toch waren die twee weken waardevol. Zou zo terug willen ivm meds maar onmogelijk zoon 24/7 begeleiding nodig en enige school die werkt met die 1 op 1 hier. (zkf 2 jr thuis les moeten geven zo moeilijk is zo n school te vinden)' nu bezig met zoektocht naar God . Jullie doen geweldig werk

Mooi Mark.eer en glorie aan God

Heb 2 weken in hoop gezeten begin 90 had de kracht niet t af te maken mede omdat toenmalige vriend ernstig ziek was. Na zn dood heb ik uiteindelijk zelf de boel omgegooid. Inmiddels zorg ik voor zoon v 13 die (net als ik en mn vader) adhd en pddnos heeft (nu kennen we de naam vroeger heette het "moeilijk opvoedbaar") ik weet niet erns meer welk jr ik er was