วีดีโอ

سپاس از روشنگران

عمو فرج دستت درد نکنه برا جوابی که به آن فیلسوفک رژیم دادی مدتی قبل دمت گرم عالی بود ....‌هر چند که پوست ایشان مثل پوست خرس و فیل است.

یکی به این خروس های بی‌محلی نمیگه تو این بحث چه جای کامنته پادشاهیه.هرسخن جایی وهر نکته مکانی دارد.

شما فرصت کوتاهی دارید که همه یک صدا بشید این دوره تموم بشه چیزی به اسم اپوزیسیون خارج از ایران دیگر نخواهیم داشت یک عمر مبارزه کردید و بعد از مرگتان تمام خواهید شد و کسی شما را به یاد نخواهد آورد از خود رد شدن رو برای ایران بلد نیستید 🙏💐

ممنون و سپاس بسیار آموزنده و آگاهی بخش

به نظر می رسید که شرایط برای اعلام یک روز برای بیرون آمدن توده ای زنان با روسری‌های برداشته دارد فراهم می شود اگر صد زن تاثیر گذار و شناخته شده متحدا و با صدایی بسیار رسا یک روز مشخص را تعیین کنند و ابلاغ - از نرگس محمدی و نسرین ستوده تا مینا احدی و فرح پهلوی

در دنیا پشت بسیاری از قوانین مترقی چپها قرار داشتن و این یک واقعیت است.

واقعا حیف نیست وقت اتاقی سنگین با حضور اساتیدی بزرگ را بخاطر چند موجود بی ارزش اونم در چت که کاملا عادیه و در همه اتاقا هستن هدر بدیم؟

ممنون از فرج سرکوهی و ارزیابی های دقیق از شرایط موجود بخصوص مبارزات فرهنگی اجتمائی

با تحلیل و روشنگری و منطق پیشنهاد مقاومت همگانی جناب سرکوهی کاملا موافقم.زنده باد مقاومت در مقابل تحمیل حجاب اجباری از طرف حکومت جهل و جنایت. پاینده و بالنده باد زن ، زندگی، آزادی تا پیروزی نهائی. چنین باد. حمید عبدالملکی.❤

چرا همیشه حرف های بخصوص چپ های ما بیشتر بوی شعار می دهند و جز ایرادگیری، مخالفت و حرف های تکراری گنده مثل حرکت مدنی دمکراتیک، هیچ عملی از خودشان نمی دهند و هیچ برنامه و گروهبندی و همکاری ندارند؟؟؟

اقابفرماییدچگونه ازاین کویر وحشت می‌توان گذر کرد راهکار😊😊😊

درود 👍 👍 👍 👍

الان بهترین فرصت برای یک خیزش میلیونی و سراسری در کل ایران است، رژیم تا گردن در باتلاق فرو رفته است.

برقرار باشید 💐کاملا موافقم

گیرم چپ در ایران بد! سند و مدرکی وجود دارد که بین اینهمه چپ با گرایشات مختلف ، به قدرت رسیده و بنای استبداد را پی ریخته باشد؟ ریشه یابی اعما و رفتار بعضی از چپها ( خصوصا توده ایها ) برمیگرده به منحل اعلام حزبشان توسط حاکم وقت و دستگیری و شکنجه‌سران آنها و نداشتن هیچگونه راه اعتراض. چپ بعدی می‌تواند چریکهای فدایی خلق اکثریت باشد که رهبرشان ( زمان انقلاب با انشقاق از چریکهای فدایی اقلیت ، ابن الوقت بودن خودرا «فرخ نگهدار » تا به امروز نشان داده است اما هرگز نه خودش ‌ونه سازمانش قدرتی در ایران نداشته و مصدر کاری نبودند! میماند مارکسیسم اسلامی ها منشعب از سازمان مجاهدین خلق و… پس دشمنانی شما به اصطلاح روشنفکران‌که‌تعدا‌دی ازشماها چپ‌بریده هستید ،با کمونیست ها و‌چپ ها چیست ؟ غیر از « اطاعت کور کورانه » از ارباب بزرگ امریکا؟ شاه و رضا شاه هم در این وادی گام‌زدند ‌ودر همین وادی به زباله دان‌تاریخ سپرده شدند !

گیرم چپ در ایران بد! سند و مدرکی وجود دارد که بین اینهمه چپ با گرایشات مختلف ، به قدرت رسیده و بنای استبداد را پی ریخته باشد؟ ریشه یابی اعما و رفتار بعضی از چپها ( خصوصا توده ایها ) برمیگرده به منحل اعلام حزبشان توسط حاکم وقت و دستگیری و شکنجه‌سران آنها و نداشتن هیچگونه راه اعتراض. چپ بعدی می‌تواند چریکهای فدایی خلق اکثریت باشد که رهبرشان ( زمان انقلاب با انشقاق از چریکهای فدایی اقلیت ، ابن الوقت بودن خودرا «فرخ نگهدار » تا به امروز نشان داده است اما هرگز نه خودش ‌ونه سازمانش قدرتی در ایران نداشته و مصدر کاری نبودند! میماند مارکسیسم اسلامی ها منشعب از سازمان مجاهدین خلق و… پس دشمنانی شما به اصطلاح روشنفکران‌که‌تعدا‌دی ازشماها چپ‌بریده هستید ،با کمونیست ها و‌چپ ها چیست ؟ غیر از « اطاعت کور کورانه » از ارباب بزرگ امریکا؟ شاه و رضا شاه هم در این وادی گام‌زدند ‌ودر همین وادی به زباله دان‌تاریخ سپرده شدند !

سلام آقای سرکوهی، قدردانی می‌کنم اگر راهنمای کنید به چه صورت می‌شود در این اتاق شرکت کرد. با درود،

با آقای تقی رحمانی موافقم

دورود به همتون، تحقیق خانم خرسندفر بیشتر به واقعیت نزدیک بود.

2:40:36 ❤

مشکل اساسی انقلاب ایران: اعدام‌ها و ضرورت توقف آن برای رسیدن به پیروزی در طول ۴۶ سالی که رژیم دیکتاتوری اسلامی در ایران حاکم بوده، تغییرات زیادی در کشور و جامعه رخ داده است. مردم ایران امروز آگاه‌تر از همیشه هستند و بسیاری از آن‌ها رژیم را به‌خوبی می‌شناسند. شاید در سال ۶۰، درصد آگاهی مردم نسبت به وضعیت سیاسی و اجتماعی پایین بود، اما امروز وقتی با مردم ایران در تماس هستیم، می‌بینیم که بیش از ۸۰ درصد مردم، رژیم را به خوبی شناسایی کرده و از ماهیت سرکوبگر و فساد سیستم حکومتی مطلع‌اند. این آگاهی بی‌سابقه، نشان‌دهنده رشد و بلوغ سیاسی مردم ایران است و امید به تغییرات واقعی را بیشتر می‌کند. اما یکی از بزرگترین مشکلاتی که در تمام این سال‌ها، تحولات مثبت را با کندی مواجه کرده و مانع از پیشرفت در مبارزات شده، موضوع اعدام‌هاست. در سال‌های ابتدایی انقلاب، رژیم با اعدام‌های بی‌رحمانه و بی‌محابا، بسیاری از فعالان، روشنفکران و مخالفان خود را از میان برداشت. این اعدام‌ها نه تنها افراد را از عرصه مبارزه حذف کرد، بلکه باعث ترس و ناامیدی در جامعه شد. این سرکوب سریع و خشونت‌آمیز به مردم فرصت مبارزه و مقابله با رژیم را نمی‌دهد و بسیاری از جوانان و فعالان سیاسی را در یک وضعیت انفعال و بی‌عملی قرار می‌دهد. همین موضوع، به‌ویژه در سال‌های اخیر، تبدیل به یکی از بزرگترین موانع پیش روی مردم ایران در رسیدن به اهداف خود شده است. اما چه باید کرد؟ اگر ما بخواهیم تغییرات واقعی در ایران رخ دهد و رژیم را از درون تحت فشار قرار دهیم، باید تمام توان خود را برای کاهش اعدام‌ها و فشار بر رژیم به‌کار گیریم. هرچه تعداد اعدام‌ها کمتر شود، فرصت بیشتری برای مبارزات مسالمت‌آمیز، فشارهای اجتماعی و سیاسی ایجاد می‌شود. باید با افشاگری‌های بین‌المللی، حمایت از زندانیان سیاسی و ایجاد فشارهای حقوق بشری، هرچه بیشتر از اعدام‌ها جلوگیری کنیم. یکی از جنبه‌های مهم دیگر این است که فشارها تنها متوجه رژیم نیست، بلکه این فشارها روی خانواده‌های قربانیان اعدام‌ها نیز وارد می‌شود. آن‌ها نه تنها عزیزان خود را از دست می‌دهند، بلکه تحت فشار روانی و اجتماعی شدید قرار می‌گیرند. به همین دلیل، حمایت از خانواده‌های اعدام‌شدگان، اعطای حقوق به آن‌ها و توجه به درد و رنج‌های‌شان باید از اولویت‌های ما باشد. در نهایت، اگر بتوانیم مبارزات خود را بر این محور بنا کنیم که اعدام‌ها کم شوند، راهی بسیار کوتاه و سریع‌تر به پیروزی خواهیم داشت. برای پیروزی در این مسیر، باید همگام با هم باشیم و به رژیم دیکتاتوری این پیام را بدهیم که دیگر نمی‌توانند با خشونت و سرکوب، مردم را خاموش کنند. باید بپذیرند که تغییرات در ایران در حال وقوع است و روزی خواهد رسید که اعدام‌ها نه تنها به پایان خواهد رسید، بلکه ایران آزاد به آینده‌ای روشن خواهد رسید. ✍️ نویسنده: قلندر

بله، درست است که در طول ۴۶ سال گذشته، نیروهای ترقی‌خواه و مبارزین زیادی از تمام راه‌ها استفاده کرده‌اند؛ رادیوهای اینترنتی، رسانه‌های اجتماعی، افشاگری‌ها، اعتراضات خیابانی، فشارهای اقتصادی و هر آنچه که ممکن بود تا رژیم را به چالش بکشانند. اما چرا این تغییرات به اندازه‌ای که انتظار می‌رفت، مؤثر نبوده است؟ یک نکته اساسی وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد: مقاومت و سرکوب رژیم در طول این سال‌ها به شدت افزایش یافته است. رژیم اسلامی ایران با استفاده از دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی بسیار پیچیده و نفوذ در بسیاری از ارکان کشور، توانسته است به سرعت هر گونه اعتراض و تغییر را سرکوب کند. این سرکوب‌ها به‌ویژه با توجه به وابستگی به نهادهای نظامی و شبه‌نظامی و همچنین استفاده از رویکردهای ایدئولوژیک برای بسیج مردم، قدرت زیادی دارد. در کنار این مسئله، باید در نظر گرفت که برخی از راه‌کارها به تنهایی کافی نیستند. با وجود تمام تلاش‌ها، همچنان مشکل اساسی عدم هم‌افزایی و هماهنگی بین نیروهای مخالف و همچنین فقدان یک استراتژی واحد برای مقابله با رژیم است. این شکاف‌های داخلی باعث می‌شود که مبارزات پراکنده و بی‌نتیجه به نتیجه مطلوب نرسند. اما آیا این به این معناست که هیچ راهی وجود ندارد؟ نه، تنها به این معناست که راه‌های جدید و سازگار با شرایط امروز باید در پیش گرفته شود. به‌جای تکیه بر همان روش‌های قدیمی، نیاز به نوآوری در استراتژی‌ها و یافتن اتحاد و همگرایی میان گروه‌ها است. باید از الگوهای جدید اعتراضات مسالمت‌آمیز، ارتباطات بین‌المللی و مبارزات اقتصادی استفاده کرد و در کنار آن، از هرگونه فرصت بین‌المللی برای فشار به رژیم بهره برد. این مبارزه همچنان ادامه دارد، اما برای پیروزی باید روش‌های جدید و هم‌زمان با تحولات جهانی و ملی به میدان آمد. هر نوع تغییر نیاز به درک عمیق‌تری از شرایط موجود و برنامه‌ریزی دقیق‌تری دارد که تنها از طریق همبستگی و همکاری بیشتر ممکن خواهد بود. ✍️ نویسنده: قلندر

💚🤍❤

راه‌کارهای ساده و عملی برای عبور از رژیم دیکتاتوری اسلامی ایران برای عبور از رژیم دیکتاتوری اسلامی ایران با کمترین آسیب، باید اقداماتی عملی و کارآمد انجام داد. این اقدامات باید به گونه‌ای باشد که همزمان با حفظ اصول انسانی و هویت ملی، به تغییرات واقعی منجر شود. در ادامه به برخی از ساده‌ترین و مؤثرترین راه‌ها اشاره می‌کنم: 1. رسانه‌های مستقل و اطلاع‌رسانی باید رسانه‌هایی مستقل راه‌اندازی کرد که به مردم اطلاعات درست و شفاف بدهند. ایجاد رادیو و تلویزیون‌های مستقل، پادکست‌ها و وب‌سایت‌های خبری می‌تواند اطلاعات دقیق و به‌روز را در اختیار مردم قرار دهد. این رسانه‌ها باید به‌طور ویژه به مسائل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی پرداخته و افشاگری‌هایی درباره فساد و ناکارآمدی‌های رژیم انجام دهند. 2. شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی فضای مجازی امروزه قدرت زیادی دارد. باید از شبکه‌های اجتماعی به‌طور مؤثر استفاده کرد تا همگان در جریان واقعیات قرار گیرند. این کار می‌تواند از طریق ایجاد صفحات و گروه‌های اطلاع‌رسانی، تولید محتواهای آموزشی و آگاهی‌بخش، و حتی ارسال گزارش‌های مردمی صورت گیرد. 3. گروه‌های مدنی و فرهنگی در کنار رسانه‌ها، باید به گروه‌های مدنی و فرهنگی توجه ویژه داشت. این گروه‌ها می‌توانند در قالب کارگاه‌های آموزشی، نشست‌های مردمی، و تجمعات فرهنگی عمل کنند و فضای آگاهی و همبستگی را بین مردم ایجاد کنند. 4. جنبش‌های اعتراضی مسالمت‌آمیز استفاده از راه‌کارهای مسالمت‌آمیز مانند اعتراضات خیابانی، اعتصاب‌های سراسری و تحصن‌های عمومی می‌تواند به عنوان یک ابزار فشار بر رژیم عمل کند. این جنبش‌ها باید به‌گونه‌ای طراحی شوند که خشونت را به حداقل برسانند و افکار عمومی را جلب کنند. 5. حمایت از نهادهای حقوق بشری باید از سازمان‌های حقوق بشری و انجمن‌های بین‌المللی کمک گرفت. از آن‌ها می‌توان به‌عنوان یک نیروی فشار برای افشای نقض حقوق بشر در ایران و همچنین حمایت از زندانیان سیاسی و فعالان اجتماعی استفاده کرد. 6. آموزش و آگاهی‌بخشی مهم است که در میان مردم آگاهی‌های لازم درباره حقوق شهروندی، دموکراسی، و ارزش‌های انسانی ایجاد شود. باید کلاس‌ها و دوره‌های آموزشی برای عموم برگزار شود تا مردم بدانند چگونه می‌توانند به طور قانونی و مسالمت‌آمیز در جهت تغییرات اقدام کنند. 7. تأسیس رسانه‌های نوشتاری و چاپی روزنامه‌ها، نشریات و مجلات چاپی می‌توانند ابزار قدرتمندی برای انتقال پیام‌های اجتماعی و سیاسی باشند. حتی اگر فضای چاپ محدود باشد، باید از روزنامه‌های آنلاین و مجلات دیجیتال برای افشاگری و آگاه‌سازی استفاده کرد. 8. پیشبرد اعتراضات در عرصه بین‌المللی باید از دیپلماسی فعال و حمایت‌های بین‌المللی استفاده کرد تا کشورها و سازمان‌های جهانی به‌طور مؤثر به مسائل ایران توجه کنند و رژیم را تحت فشار قرار دهند. 9. تشکیل گروه‌های کوچک مقاومتی در شرایطی که امکان مبارزات گسترده وجود ندارد، می‌توان گروه‌های کوچک مقاومتی با هدف انجام اقدامات کم‌هزینه و غیرخشونت‌آمیز مثل افشای فساد، حمایت از حقوق بشر، و مقاومت در برابر سرکوب تشکیل داد. 10. مبارزات اقتصادی در کنار مبارزات اجتماعی و سیاسی، باید اقتصاد مقاومتی ایجاد کرد. حمایت از تولیدات داخلی و تکیه بر کالاهای ایرانی می‌تواند به مقاومت در برابر تحریم‌ها و فشارهای اقتصادی کمک کند. با انجام این اقدامات و حرکت‌های ساده اما مؤثر، می‌توان به‌طور تدریجی از رژیم دیکتاتوری عبور کرد بدون آنکه هزینه‌های سنگینی به مردم وارد آید. این راه‌ها نشان‌دهنده یک استراتژی مسالمت‌آمیز و قابل اجرا برای یک تغییر واقعی هستند. ✍️ نویسنده: قلندر

اضافه کنم که لُمپن فقط در قواره ی حزب الهی ِ لات چاقو کش نیست. آدم بازاری یا سوداگر تجاری که با پول و زور برای پیشبرد منافعش میچسبه به قدرت و رئیسش و بقیه رو نابود میکنه.. آدم جمع میکنه وکیل میخره ، صدا کلفت میکنه ،حق بقیه رو میخوره ، غصب میکنه ، جولان میده و میره پیش رئیسش گردن کج میکنه صداش نازک میشه ، خایه مالی میکنه تا امتیازات بیشتر برای تخریب بگیره. وحشتناکه! فک نکنید لمپن فقط یه لات چاقوکشه پزشک مهندس هنربند راننده و تو هر شغلی میتونه باشه

آقای رحمانی این حرفهای قدیمی را هر بار دوباره تکرار میکنند. همه این حرف ها را میتوان در ۵ دقیقه گفت و نیازی هم به تکرار نیست.

درود اقای سرکوهی لطفا در مورد دموکراسی و چگونگی ملتهای دموکراسی برنامه هایی داشته باشید ممنون خواهیم شد. مردم عزیز ایران اوهام هایی در مورد دموکراسی دارند. احتمالا به مردم گفته شده است که کشور های دموکراتیک بر ایران عزیز سیاستهای دشمنی اعمال کرده اند. هر چند ایرانیان نگذاشتند خارجیان انها را کلونی کنند ولی سیاستهای کلونی را بر ایران اعمال کردند. در. حال حاضر احتمال میدهم اگر مردم در مورد جامعه دموکراسی گفتگو کنند مناسب است. متشکرم

Excellent!!!

جامعه ایران به‌رغم مشکلات متعدد، پتانسیل بالایی برای تغییر دارد. این تغییر تنها در صورتی ممکن است که نیروهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی به‌طور هماهنگ و با هدف مشترک عمل کنند. ابزارهای مدرن مانند رسانه‌ها، فناوری اطلاعات و شبکه‌های اجتماعی می‌توانند نقش کلیدی در این فرایند ایفا کنند. برای موفقیت، این مسیر نیازمند صبر، شجاعت و اتحاد است.❤❤❤

راهکارهایی برای خروج جامعه ایران از درماندگی 1. تقویت نهادهای مدنی: ایجاد و حمایت از سازمان‌های غیرانتفاعی، اتحادیه‌های کارگری و گروه‌های اجتماعی با هدف افزایش مشارکت عمومی و تقویت جامعه مدنی. 2. آگاهی‌بخشی عمومی: استفاده از رسانه‌های مستقل و شبکه‌های اجتماعی برای آموزش حقوق شهروندی و ترویج همبستگی و همدلی در جامعه. 3. اتحاد روشنفکران و مردم: روشنفکران باید به زبان ساده و با اهداف ملموس با مردم ارتباط برقرار کرده و آن‌ها را در مسیر تغییر همراه کنند. 4. تمرکز بر اقتصاد داخلی: مبارزه با فساد، حمایت از تولید داخلی و کاهش وابستگی به منابع خارجی برای بهبود شرایط اقتصادی و معیشتی. 5. فشار برای اصلاحات سیاسی: تشویق به اعتراضات مسالمت‌آمیز و پیگیری مطالبات شفاف برای ترغیب حاکمیت به پذیرش اصلاحات. 6. احترام به تنوع فرهنگی و قومیتی: رفع تبعیض‌های قومی و مذهبی و به رسمیت شناختن حقوق تمامی اقشار جامعه برای بازسازی اعتماد و همبستگی ملی. 7. پایان سیاست‌های تنش‌زا در منطقه: توقف درگیری‌های نیابتی و تمرکز بر حل مشکلات داخلی برای بازگرداندن ثبات و آرامش. 8. حفظ امید و انسجام: جلوگیری از ترویج ناامیدی و تفرقه، و تاکید بر تاریخچه مقاومت و توانایی‌های ملت ایران برای گذر از بحران‌ها. این مسیر به شجاعت، صبر و همکاری گسترده میان مردم، نخبگان و حتی آن بخش از حاکمیت که به تغییر باور دارد، نیازمند است.❤❤❤ نویسنده: قلندر

تشکر می‌کنم از اتاق خوبتان که با ارائه مطالب ارزشمند، فضایی برای تبادل نظر و آگاهی‌بخشی فراهم کرده است. سپاس ویژه از آقای قاضیان، آقای سرگوهی و دیگر مهمانان گران‌قدر که با دانش و بینش خود بر غنای بحث‌ها افزودند. حضور شما و ارائه دیدگاه‌هایتان باعث شد که این نشست بسیار آموزنده و الهام‌بخش باشد.

جامعه درمانده: چرا ایران به این نقطه رسید؟ جامعه ایران، با تاریخی از شکوه و افتخار، اکنون در موقعیتی متناقض قرار گرفته است: از یک سو سرشار از روشنفکران، هنرمندان، نویسندگان، و دانشگاهیانی است که می‌توانند موتورهای تغییر و پیشرفت باشند، و از سوی دیگر گرفتار درماندگی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی شده است. چگونه این تناقض شکل گرفته است؟ آیا این درماندگی نتیجه ساختارهای سیاسی است، یا خود جامعه نیز در ایجاد آن نقش داشته است؟ ۱. ساختارهای سرکوبگر و انباشت ناامیدی در طول دهه‌ها، سیستم سیاسی ایران به‌جای ایجاد فضایی برای مشارکت آزاد مردم، از ابزارهایی مانند سرکوب، سانسور، و ایجاد ترس استفاده کرده است. این سیستم: صدای روشنفکران را خاموش کرده: نخبگان یا مجبور به سکوت شده‌اند یا در تبعید زندگی می‌کنند. اعتماد عمومی را نابود کرده: هر بار که مردم برای اصلاحات تلاش کردند، مانند جنبش سبز یا اعتراضات دی ۹۶ و آبان ۹۸، با سرکوب شدید مواجه شدند. این سرکوب‌ها حس ناامیدی را در جامعه نهادینه کرده است. ۲. بحران اعتماد به نفس جمعی یکی از نتایج سال‌ها سرکوب، کاهش اعتماد به نفس جمعی در جامعه بوده است. ایرانیان با این سوال روبه‌رو هستند: "آیا واقعاً می‌توانیم تغییری ایجاد کنیم؟" تجربه شکست‌های مکرر: هر بار که مردم برای تغییر به خیابان آمده‌اند، یا سرکوب شده‌اند یا جنبش‌هایشان دچار تفرقه و بی‌هدفی شده است. ترویج گفتمان شکست: رسانه‌های حکومتی و حتی برخی از رسانه‌های مستقل، ناامیدی را در ذهن مردم جا انداخته‌اند. ۳. تضاد در روشنفکری و مردم‌گرایی روشنفکران ایرانی اغلب در ایجاد ارتباط موثر با توده‌های مردم ناکام بوده‌اند. فاصله طبقاتی و زبانی: بسیاری از روشنفکران در فضای آکادمیک و تئوریک باقی مانده‌اند و زبان و دغدغه‌هایشان با مردم عادی فاصله دارد. ناتوانی در اتحاد: جریان روشنفکری ایران از نبود یک استراتژی واحد و اختلافات ایدئولوژیک رنج می‌برد. ۴. سیاست خارجی و نقش عوامل بیرونی تحریم‌های اقتصادی: سیاست‌های خارجی نظام حاکم باعث شده است که تحریم‌ها اقتصاد ایران را فلج کنند و امید به بهبود شرایط کاهش یابد. دخالت‌های منطقه‌ای: مردم ایران می‌بینند که منابع کشور به‌جای حل مشکلات داخلی، در جنگ‌های نیابتی مانند سوریه و یمن مصرف می‌شود. ۵. تضعیف نهادهای مدنی و اجتماعی نهادهای مدنی مانند اتحادیه‌های کارگری، سازمان‌های دانشجویی، و NGOها که می‌توانستند نقش میانجی بین دولت و مردم ایفا کنند، عملاً تضعیف یا از بین برده شده‌اند. نتیجه آن، شکل‌گیری جامعه‌ای است که احساس می‌کند صدایش به جایی نمی‌رسد. ۶. مسئله هویت و بحران انسجام ملی ایران جامعه‌ای چندفرهنگی است، اما نظام حاکم به‌جای تقویت انسجام، از سیاست‌های تبعیض‌آمیز استفاده کرده است: نابرابری قومیتی و مذهبی: اقوام و اقلیت‌ها احساس می‌کنند که در این جامعه سهمی عادلانه ندارند. از بین بردن هویت ملی: تلاش برای مذهبی کردن همه‌چیز، به تضعیف هویت ملی و تاریخی ایران منجر شده است. ۷. آیا راهی برای خروج وجود دارد؟ درماندگی اجتماعی ایران نتیجه ترکیبی از سرکوب سیاسی، بحران اقتصادی، و بی‌اعتمادی عمیق است. اما تاریخ نشان داده است که جوامع می‌توانند از چنین شرایطی عبور کنند، به شرط آن‌که: روشنفکران و مردم متحد شوند: روشنفکران باید زبان مردم را درک کرده و برای ایجاد تغییر، استراتژی‌های عمل‌گرایانه ارائه دهند. اعتماد بازسازی شود: نهادهای مدنی باید تقویت شوند تا مردم احساس کنند صدایشان شنیده می‌شود. حاکمیت انعطاف نشان دهد: اگر نظام سیاسی دست از سرکوب بردارد و اجازه مشارکت سیاسی بدهد، شاید مسیر جدیدی گشوده شود. --- نتیجه‌گیری ایران جامعه‌ای درمانده نیست؛ بلکه جامعه‌ای است که بارها و بارها از آنچه که داشته، محروم شده است. مردم ایران ثابت کرده‌اند که استعداد و ظرفیت تغییر را دارند، اما آنچه مانع آن‌ها شده است، ساختارهای سیاسی، اقتصادی، و اجتماعی است که امید را از میان برده‌اند. ✍️ نویسنده: قلندر

4:31:41 خانم محترم مشکل شما چیه ؟ حس میکنم دنبال دشمن میگردین که دیده بشید.لطفا از بزرگانی چون فرج سرکوهی آویزون نشید و خودتون باشید

باور داریم آقا فرج

ما چپ میانه لازم داریم ------------- افتاد دوستان ؟؟؟

بسیار آموختم. سپاس گذارم

دکتر عطا شما که این مقاله خوبی نوشته‌اید باید تحمل نقد هم داشته باشید رنجیدن خوب نیست

من بر این اعتقادم که ما روشنفکران خارج کشور آلوده به اشکال سیاسی و فرم‌های سازماندهی کلاسیک هستیم و با این عینک ایران جوان را می‌بینیم. امروز اشکال مبارزاتی نسل جوان و شیوه‌ای رهبری و خواسته هایشان بسیار از آموزه‌های گذشته ما فاصله دارد.

امیدوارم که تحقیقات خانم خرسندفر را در اتاقی به بحث بگزارید بسیار جالب بود

جاويد شاه پاينده ايران

شما سخن گویان این برنامه آیا تاکنون شنیده یا خوانده اید که فردی در 80 سالگی به بعد جنایت کار شود????? بغیر از آیت اله عظما حاج سید روح اله موسوی خمینی ( مد ذلت عالی).

اتاق بسیار خوبی است و رشد مردم ایران را در برگزاری یک گفتگو متین و منطقی نشان میدهد. در مقايسه اتاقهای قبلی که دو طرف به سرکله هم میزدند، اینگونه بحثها بسیار مفید میباشد .

افرین اقای رحمانی! لب مطلب را بیان کردی. ولی کو گوش شنوا ؟

2:10:06 چقدر اع اع اع میکنید چهارساعت اتاق میذارین و عصاره ش توی چهارجمله جمع میشه ! بجز استاد سرکوهی بنظرم بقیه حرفی برای گفتن نداشتن و توضیح واضحات دادن

درود بر همگی شما و زنده باد ایران❤🎉

در قدم اول برای ائتلاف افراد و احزاب نیاز به چند قانون ساده داریم که همگی به آن باور داشته پایبند این قوانین باشیم ۱ -آزادی بیان و رسانه و آزادی فعالیت احزاب در آینده ایران را بپذیریم . ۲-همه بپذیریم که مردم ایران نیازمند نگارش قانون اساسی جدید طبق قوانین حقوق بشر و حقوق شهروندی و همچنین قوانین کشور سکولار و لائسیته باشد و قوانین ریز و درشت طبق همین اصل قانون اساسی باشد . ۳-نظارت همه احزاب و گروهای فعال سیاسی در انتخابات آینده ایران برای تعیین نوع حکومت که با انتخابات آزاد و مشارکت مردم که پای صندوق رای مشخص خواهد شد. ۴-اشخاص و گروه ها فقط برای منافع ملی تلاش کنند و منافع شخصی و حزبی در آینده ایران وجود نخواهد داشت یعنی پست و مقام طبق شایستگی افراد و رقابت منصفانه و رای مردم خواهد بود و هیچ پست و مقامی بدون انتخابات و رای مردم به کسی داده نخواهد شد . ۵- قانون بالاترین مقام کشور و قدرت در دستان نمایندگان مردم در مجلس و دولت باشد . ۶- کرسیهای نمایندگی مجلس طبق درصد رای که مردم به احزاب میدن تقسیم شود تا ائتلاف احزاب مانع تک صدایی در مجلس و دولت شود. ۷-در هر شکلی از حکومت ایران که مردم در انتخابات آزاد رای می‌دهند و هر شخص یا حزبی که رای اکثریت بدست می آورد نخست وزیر یا ریس جمهور یا هر شکلی از دولت که باشد . ۸-شخص یا حزبی که رتبه دوم رای مردم را دارد ریس مجلس شود . ۹-شخص یا حزبی که رتبه سوم رای مردم بدست آورد ریس سازمان بازرسی کل کشور شود . ۱۰-شخص یا حزبی که رتبه چهارم رای مردم بدست می آورد ریس دادگستری کل کشور شود . ۱۱- انتخاب دادستان و ریس دادگستری استان‌ها با انتخابات آزاد درون سازمانی رای گیری از قضات و وکلای همان استان باشد و همین روال در شهرداریهاو فرمانداریهای شهرستانها رقم خواهد خورد یعنی شهردار و فرماندار شهر را مردم انتخاب میکنند نه انتصاب دولت مرکزی و این تقسیم قدرت نگهبان دمکراسی ایران خواهد بود . ۱۲-جرم سیاسی از قوانین حکومت آینده ایران حذف می‌شود و کسی بخاطر نقد یا اعتراض مسالمت امیز بازداشت و زندانی نخواهد شد و وظیفه وزارت اطلاعات ضد جاسوسی و مبارزه با تروریس م ویا گروه های مسلح که امنیت عمومی مردم به خطر میاندازند خواهد بود . ۱۳-ائتلاف بر روی منحل کردن سپاه پاس داران و خلع سلاح و تحویل آن به ارتش .پیوستن پرسنل به ارتش و سازمان منابع طبیعی و سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان جهاد کشاورزی برای حفظ منابع طبیعی و محیط زیست ایران. آیا همه اشخاص و احزاب و‌گروه ها این ۱۳ بند را به عنوان اساس نامه یا مرام نامه ائتلاف میپذیرند ؟؟؟؟؟

در قدم اول برای ائتلاف افراد و احزاب نیاز به چند قانون ساده داریم که همگی به آن باور داشته پایبند این قوانین باشیم ۱ -آزادی بیان و رسانه و آزادی فعالیت احزاب در آینده ایران را بپذیریم . ۲-همه بپذیریم که مردم ایران نیازمند نگارش قانون اساسی جدید طبق قوانین حقوق بشر و حقوق شهروندی و همچنین قوانین کشور سکولار و لائسیته باشد و قوانین ریز و درشت طبق همین اصل قانون اساسی باشد . ۳-نظارت همه احزاب و گروهای فعال سیاسی در انتخابات آینده ایران برای تعیین نوع حکومت که با انتخابات آزاد و مشارکت مردم که پای صندوق رای مشخص خواهد شد. ۴-اشخاص و گروه ها فقط برای منافع ملی تلاش کنند و منافع شخصی و حزبی در آینده ایران وجود نخواهد داشت یعنی پست و مقام طبق شایستگی افراد و رقابت منصفانه و رای مردم خواهد بود و هیچ پست و مقامی بدون انتخابات و رای مردم به کسی داده نخواهد شد . ۵- قانون بالاترین مقام کشور و قدرت در دستان نمایندگان مردم در مجلس و دولت باشد . ۶- کرسیهای نمایندگی مجلس طبق درصد رای که مردم به احزاب میدن تقسیم شود تا ائتلاف احزاب مانع تک صدایی در مجلس و دولت شود. ۷-در هر شکلی از حکومت ایران که مردم در انتخابات آزاد رای می‌دهند و هر شخص یا حزبی که رای اکثریت بدست می آورد نخست وزیر یا ریس جمهور یا هر شکلی از دولت که باشد . ۸-شخص یا حزبی که رتبه دوم رای مردم را دارد ریس مجلس شود . ۹-شخص یا حزبی که رتبه سوم رای مردم بدست آورد ریس سازمان بازرسی کل کشور شود . ۱۰-شخص یا حزبی که رتبه چهارم رای مردم بدست می آورد ریس دادگستری کل کشور شود . ۱۱- انتخاب دادستان و ریس دادگستری استان‌ها با انتخابات آزاد درون سازمانی رای گیری از قضات و وکلای همان استان باشد و همین روال در شهرداریهاو فرمانداریهای شهرستانها رقم خواهد خورد یعنی شهردار و فرماندار شهر را مردم انتخاب میکنند نه انتصاب دولت مرکزی و این تقسیم قدرت نگهبان دمکراسی ایران خواهد بود . ۱۲-جرم سیاسی از قوانین حکومت آینده ایران حذف می‌شود و کسی بخاطر نقد یا اعتراض مسالمت امیز بازداشت و زندانی نخواهد شد و وظیفه وزارت اطلاعات ضد جاسوسی و مبارزه با تروریس م ویا گروه های مسلح که امنیت عمومی مردم به خطر میاندازند خواهد بود . ۱۳-ائتلاف بر روی منحل کردن سپاه پاس داران و خلع سلاح و تحویل آن به ارتش .پیوستن پرسنل به ارتش و سازمان منابع طبیعی و سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان جهاد کشاورزی برای حفظ منابع طبیعی و محیط زیست ایران. آیا همه اشخاص و احزاب و‌گروه ها این ۱۳ بند را به عنوان اساس نامه یا مرام نامه ائتلاف میپذیرند ؟؟؟؟؟

اقای سرکوهی دانش وتجربه را باهم دارد وب نسبت تحلیل درست را ارایه می دهد جامعه بزرگ ومتنوع ایران هیچگاه متوقف ویا مستا صل نخواهد شد وگام بگام رو بجلو است وتااریخ ثابت کرده است

سپاس