วีดีโอ

😘

Kilka odcinków przesłuchanych i jeden główny wniosek, to niestety to, że trudno słucha się tych złośliwości Przemka.

Ja chcę więcej Magdy, bardzo chciałabym usłyszeć jej przemyślenia, przez przerywania. Dotyka ważnych dla mnie spraw.

Wiedziałam że mówisz o paterze 😂

Przemku przerywasz często i nie pozwalasz dokończyć Magdzie zdania a szczególnie w "kłótni" o grę. Madzia oaza spokoju.W sumie fajna rozmowa.😊

Ale ja uwielbiam Was słuchać! Wdzięczność 🥰🔥😘

Przywiazanie -> zależność, jesteśmy od czegoś/kogoś zależni, uzależnieni -> czyli trochę jakby tym zniewoleni.. jeśli następuje strata, to ona weryfikuje czy i jak bardzo byliśmy w tym osadzeni, wiec tak - pokazuje nam nasze przywiązanie. Te uzależnienia można "leczyć", jednak trzeba tego chcieć, chcieć nauczyć się jak odrzucać wszystko co czyni nas zależnymi.

To jest dobry temat i takie prawdziwe o czym mówicie 👍

Dziękuję, że się dzielicie swoimi doświadczeniami <3

Cieszę się, że dzielicie się swoimi przemyśleniami. Dla mnie są to cenne słowa. Dobrze, że jesteście!

Cześć.

Witam, ja też do Państwa wróciłam. Pozdrawiam 🤗

Dla mnie temat ciężki, bardzo przeżywam każdą stratę... Fajnie to wyszło u was z tym tematem 👍😘

Rozalka mówi "umarnięty kret" u nas Tesio mówi "niepożyty kotek" :D

Historia o krecie (i ten proces pożegnania) jest przepiękna dla mnie 😍

Dzięki za ważny temat. Historia z krecikiem była rozczulajaca ❤ Pokazuje że warto dać przestrzeń. Każdemu ile potrzebuje.

Świetnie że wróciliście 🎉

Chętnie obejrzę filmik o przeprowadzce na wieś i wady i zalety itp.

Śliczny kolor na tej ścianie i ta kamienna też piękna😊😊

❤❤ ale super was widzieć 😊😊

Witam mam pytanko czy będą jeszcze filmiki wasze?Tak bardzo mi przypadły do gustu te wasze przemyślenia...😊pozdrawiam❤❤

Dzięki wielkie za tytuły książek, o których mówicie. Dawkujcie jednak bo nie nadążę czytać 😉🍀

Dziękuję za waszą szczerość i ciekawość. Czekam na Wasz zlot/festiwal ❤

Podoba mi się wasza szczerość i spojrzenie na wiele spraw🖤

Nie konajmy za nasze przekonania 🙂 codziennie je zmieniam 🙂

Rodzina to są osoby których sami wybraliśmy , to powiedziała mi moja teściowa ,moja przyjaciółka św pamięci

a jak byłoby (co byłoby) gdyby każdy miał te same przekonania...?

Uwielbiam te wasze rozmowy...😊pozdrawiam z Katowic😊

Nie poczułam się dotknięta, ale wywołana do tablicy😉 Jestem od 18 lat na etacie. Od 18 lat mogę robić projekty, które sobie wymyśliłam, przechodzę cały proces od pomysłu do wdrożenia, mam ogromne poczucie sprawczości i wpływu. Biorę odpowiedzialność za swoje działania i moich pracowników. W poczuciu odpowiedzialności za środki publiczne którymi dysponuję. Prawdą jest, że czasem wykonuje polecenia przełożonych, z ktorymi nie zawsze się zgadzam. To co mnie trzyma to nie stabilne zatrudnienie, a procesy zmiany w których uczestniczę razem z instytucjami kultury. Mój mąż od ponad 20 lat prowadzi własną działalność gospodarczą i nie mam poczucia, że zawsze na wszystko ma wpływ i może być samodzielny i odpowiedzialny za wszystko. Nade mną jest szef, nad nim klient, czy zleceniodawca, który czasem twierdzi, że wie lepiej, czasem doprowadza do działania wbrew sobie. Własna firma vs etat... to zależy, kto czego potrzebuje. W jednym i drugim przypadku można być bardzo odpowiedzialnym i sprawczym, w jednym i drugim przypadku można dać sobie łamać kręgosłup, w jednym i drugim przypadku nie ma pewności czy w kolejnym miesiącu będzie kasa (zawsze może przyjść ktoś komu nie spodoba się moja praca i mnie zwolni) Pytanie na ile jesteśmy świadomi w czym funkcjonujemy, czy zadajemy sobie pytanie czy jest nam dobrze w miejscu w którym jesteśmy. Siła w różnorodności. Wolność jest w nas. Dziękuję za Wasze rozmowy 💜

Lubię was oglądać

Super temat o odpowiedzialności ! Chyba można go by było rozdzielić na odpowiedzialność dzieci i młodych ludzi a odpowiedzialność w życiu małżeńskim ;) No nie mówiąc już o odpowiedzialności w pracy ;) temat rzeka. Ale sam fakt poruszania tematu skłania do refleksji ❤️

A ponoszenie odpowiedzialności za kogoś to nic innego jak cierpienie.

a gdyby odpowiedzialność miała tylko swój samodzielny status - po prostu odpowiedzialność za czyny, słowa, działanie czy zaniechanie i nie miała wspomagania odwagą, która raczej dobrze się kojarzy. Bo jak się ma odwaga, gdy ktoś robi coś złego, przykrego, strasznego, nie ponosi odpowiedzialności, a konsekwencje tego spadają na inną osobę? Żeby się z tym zmierzyć, wyjść z tego, podnieść się albo żyć po prostu ta druga osoba MUSI być odważna? Dźwiga nie swoją odpowiedzialność i nie swoje konsekwencje, ale musi. I wtedy po prostu usprawiedliwimy sprawcę brakiem odwagi? okrutnie szeroki temat

Z pewnością. Na tej drodze nie da się ominąć tego skrzyżowania 😂

Ach ta odwaga... i wyjście z roli ofiary na zdobywcę ....🤗. Ufam, że przyjdzie ten moment 😅

Jak już w temacie oceniania to od pierwszego odcinka widzę szorstkiego Przemka i delikatną Magdę a im dalej ( nie jestem na bieżąco) to moje odczucia się zmieniają. Dobrze się Was słucha.

Magda, ja mam wrażenie, że my spod kamienia z tej samej łąki :D

Fajny odcinek, dzięki :)

W ogóle nam nie przeszkadzają pijące psy, lejące się kawy i głosiki dzieci i inne życiówki 😉

Taaak radio było bardzo wcześnie🙂 i dobierałeś całe play listy i założyłeś radio w naszym liceum 👍

Madzia nadal młoda i piękna, a Wy wyznaczacie nowe przestrzenie w Naszych umysłach 🙂

Cuuuuudowne i ten przepiękny piesiur chłepcący w tle 🌞

❤wspaniałe

Ostatnio czytałam bardzo ciekawy artykuł o tym ,że nasze dzieci z powodu dostępności wszystkiego zawsze nie podejmują wyzwań, między innymi jest to z powodu widma porażki. Wzrostu ogólnych oczekiwań nawet nie naszych. Bardzo mnie to zastanowiło.

Macie cudowne tematy, na 10 nowych odcinków ❤️

wow!!! Super pomysł, żeby można było do Was przyjeżdżać, a nazwa Dom Spokoju jest ekstra!

Supeeeeer się słucha <3

Dzięki za ten odcinek! ✨🙏

Przeczytałam kiedyś w książce (zapewne jakimś poradniku lub innej o tematyce psychologicznej, ale nie pamiętam w jakiej), że oczekiwania wobec osób które kochamy są naturalnym zjawiskiem. Kocham, a więc oczekuję.. Kocham i oczekuję np., że po skończonej zabawie poukładasz zabawki - bo wiem, że to nauczy Cię (drogie dziecko)radzenia sobie w dorosłości...itd. Ale też prawdą jest, że takie oczekiwania wobec dzieci programują je. I tak wkoło :) Dorastamy i sami rozkodowujemy co nam było dane w dzieciństwie - to ten optymistyczny scenariusz. Bywa, że ludzie żyją nieszczęśliwie do końca. Całe szczęście Was to nie dotyczy ❤Ściskam, całuję, pozdrawiam

Pani Magdo z miłością bliźniego miałam tak samo. Teraz jestem dla siebie łaskawsza i uczę się milości własnej. Myślę, że bardzo ważne jest WYBACZENIE - sobie i innym. Pozdrawiam Państwa gorącą 🤗